Diariusz Senatu nr 35
1-15 maja 2009 r.

7 maja 2009 r. odbyło się 32. posiedzenie Senatu.

Izba zaproponowała wprowadzenie 3 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Stanowi ona, że budowa dróg krajowych będzie finansowana z Krajowego Funduszu Drogowego. Projekt powstał z przedłożenia Rady Ministrów, która uznała go za pilny, ponieważ wprowadza on zmodyfikowany system finansowania budowy dróg krajowych. W opinii rządu, pozwoli to na realizację projektów drogowych związanych z organizacją turnieju UEFA EURO 2012. Zdaniem wnioskodawców, zaproponowana nowela ma usprawnić system finansowania budowy dróg krajowych i uczynić go bardziej elastycznym.

W Sejmie zgłoszono kilka poprawek do projektu ustawy, m.in. usunięto ograniczenia w zakresie finansowania Krajowego Funduszu Drogowego przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Nowy model finansowania budowy dróg krajowych ma na celu koncentrację wszystkich środków przeznaczonych na inwestycje drogowe w ramach KFD. Zakłada on emisję tzw. obligacji infrastrukturalnych Skarbu Państwa, emitowanych przez ministra finansów na konkretne potrzeby drogowe. Ponadto Bank Gospodarstwa Krajowego będzie mógł zaciągać kredyty, pożyczki i emitować obligacje na rzecz KFD.

Z Krajowego Funduszu Drogowego będą finansowane zadania w zakresie budowy i przebudowy dróg krajowych, prace przygotowawcze, remonty, utrzymanie natomiast zostanie sfinansowane z budżetu państwa.

W opinii ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka, nowy system zagwarantuje więcej środków na realizację programu budowy dróg. Jak wynika z informacji resortu, do tej pory podpisano umowy, umożliwiąjące budowę 406 km autostrad. W bieżącym roku wydano już 3 mld zł, do końca maja 2009 r. ma to być 5 mld zł. Najwięcej środków będzie potrzeba latem i jesienią, gdy spiętrzą się prace budowlane. Resort zapewnia, że do końca roku rozpisane zostaną wszystkie przetargi, które są potrzebne do wybudowania pełnej sieci autostrad.

Ustawa ma wejść w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem niektórych przepisów, które zaczną obowiązywać po dłuższym vacatio legis.

Obecny na posiedzeniu Senatu podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Radosław Stępień stwierdził: "Postulując tę ustawę, chcemy stworzyć mechanizm, który, z jednej strony, jest stabilny, a z drugiej strony - daje pełną elastyczność". Podkreślił także, iż resort jest przekonany, że "instrument, jakim stanie się zreformowany Krajowy Fundusz Drogowy, będzie dobrze służył realizacji inwestycji drogowych w Polsce".

Za podjęciem uchwały w sprawie przyjęcia nowelizacji z poprawkami głosowało 53 senatorów, 29 było przeciwnych, a 1 wstrzymał się od głosu.

Senat wprowadził zmiany o charakterze legislacyjnym, niewpływające w zasadniczy sposób na merytoryczną zawartość sejmowej nowelizacji. Pierwsza poprawka ma charakter doprecyzowujący. W drugiej Izba wyłączyła stosowanie do gwarancji i poręczeń Skarbu Państwa, dotyczących wypłat ze środków Krajowego Funduszu Drogowego, art. 2a ust. 2 ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. Przepis ten stanowi, że poręczeń lub gwarancji nie udziela się, jeżeli z analizy ryzyka wynika, iż podmiot, którego zobowiązania mają zostać objęte poręczeniem lub gwarancją, nie będzie w stanie ich wykonać. Poprawka Senatu zapewni zgodność ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym z art. 7 ust. 3 ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne, stanowiącym, że przy udzielaniu poręczenia i gwarancji dla kredytu na zasilenie funduszy utworzonych na mocy odrębnych ustaw w Banku Gospodarstwa Krajowego nie stosuje się art. 2a ust. 2.

W ostatniej poprawce nadano art. 8 nowelizacji treść zgodną z zasadami techniki prawodawczej. Jednoznacznie wskazano też, że rozporządzenie Rady Ministrów z 10 lutego 2009 r. w sprawie ustalenia programu rzeczowo-finansowego dla inwestycji drogowych, realizowanych z wykorzystaniem środków Krajowego Funduszu Drogowego na rok 2009 pozostanie w mocy do czasu uzgodnienia planu finansowego funduszu. Program rzeczowo-finansowy zastąpi plan finansowy Krajowego Funduszu Drogowego, wyodrębniony w planie finansowym Banku Gospodarstwa Krajowego. Nie będzie to już jednak rozporządzenie, tj. publikowany w Dzienniku Ustaw akt prawa powszechnie obowiązującego.

Artykuł 6 noweli stanowi, że w 2009 r. Bank Gospodarstwa Krajowego opracuje projekt planu finansowego w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Projekt będzie musiał zostać uzgodniony z ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem finansów w zakresie finansowym w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Ponieważ uzgodnienie planu finansowego powinno nastąpić w nieprzekraczalnym terminie 30 dni, zdaniem Senatu, nie ma przeszkód, aby art. 1 pkt 7 nowelizacji, uchylający przepis upoważniający do wydania rozporządzenia określającego program rzeczowo-finansowy z wykorzystaniem środków Krajowego Funduszu Drogowego, wchodził w życie w tym samym terminie. W opinii Izby, pozwoli to dodatkowo uniknąć wątpliwości co do tego, czy wspomniane rozporządzenie Rady Ministrów z 10 lutego 2009 r. rzeczywiście pozostanie w mocy do czasu uzgodnienia planu finansowego, skoro w przedłożeniu sejmowym uchylono przepisy określające zakres spraw przekazanych do regulacji w drodze aktu wykonawczego.

Ustawa z poprawkami Senatu ponownie trafi do Sejmu.

Akceptację Izby uzyskała ustawa - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia.

Do Sejmu projekt ustawy wniosła Rada Ministrów i - zgodnie z art. 123 ust. 1 Konstytucji RP - określiła go jako pilny. Ustawa sejmowa zawiera przepisy wprowadzające do trzech ustaw, stanowiących część pakietu sześciu projektów zdrowotnych autorstwa Platformy Obywatelskiej. W listopadzie 2008 r. podpisał je prezydent Lech Kaczyński. Jednocześnie zawetował ustawy: o przekształceniu szpitali w spółki, o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej oraz ustawę wprowadzającą reformę. W grudniu weto prezydenta podtrzymał Sejm.

W opinii resortu zdrowia, brak ustawy wprowadzającej powoduje duże problemy interpretacyjne dotyczące przepisów znajdujących się w trzech ustawach zdrowotnych. Zapisano w niej także terminy wejścia w życie ustaw, które podpisał prezydent.

Sejm odrzucił poprawkę Prawa i Sprawiedliwości, która miała wyeliminować zapis o nadaniu Rzecznikowi Praw Pacjenta uprawnień do nałożenia na organizatora strajku, zorganizowanego wbrew przepisom ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, kary do 500 tys. zł. Kara dotyczy naruszenia praw pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej. Złamanie przepisów o rozwiązywaniu sporów musi zostać wcześniej stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu. Jak powiedział wiceminister zdrowia Marek Twardowski, argumentując konieczność odrzucenia tej poprawki, nie istnieje żadna kolizja między ustawą o prawach pacjenta a ustawą o sporach zbiorowych. Odmienną opinię na ten temat wyraził przewodniczący sejmowej Komisji Zdrowia poseł Bolesław Piecha (PiS). Jego zdaniem, taka kolizja jest i może się stać powodem niekonstytucyjności ustawy.

Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta zakłada utworzenie urzędu rzecznika praw pacjenta, którego na 5-letnią kadencję będzie powoływał premier. Zebrano w niej najważniejsze prawa i obowiązki pacjenta. Zagwarantowano m.in. prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających aktualnej wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonego do nich dostępu - do "rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń".

Ustawa o akredytacji reguluje możliwość wystąpienia przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych z wnioskiem o potwierdzenie spełniania określonych standardów ich udzielania. Potwierdzenie, na wniosek Rady Akredytacyjnej, ma wydawać minister zdrowia w formie certyfikatu. Podmiot niespełniający wymaganych standardów nie uzyska go.

Ustawa o konsultantach w większości sankcjonuje przepisy już obowiązujące w rozporządzeniach. Określa tryb powoływania i odwoływania konsultantów w ochronie zdrowia, zarówno na poziomie krajowym, jak i wojewódzkim.

W opinii resortu, reprezentowanego na posiedzeniu Senatu przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia Marka Habera, przygotowana ustawa wprowadzająca "ogranicza się do wprowadzenia w życie w sensie formalnym, czyli do zdefiniowania czasu wejścia w życie tych trzech ustaw podpisanych, jak również pozwala na wejście w życie tych ustaw w sposób bezkolizyjny, czyli taki, który pozwoli na dostosowanie ich treści do siebie, albo też treści zapisanej w trzech ustawach podpisanych przez pana prezydenta do innych ustaw".

Komisja Zdrowia, reprezentowana przez senator Janinę Fetlińską, przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o wprowadzenie 4 poprawek do ustawy. Senator Władysław Sidorowicz w imieniu mniejszości komisji zgłosił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Ten wniosek poparło 50 senatorów, a 33 było przeciw.

Teraz ustawa zaakceptowana przez Senat czeka na podpis prezydenta.

W wyniku głosowania senatorowie jednomyślnie, 83 głosami, przyjęli bez poprawek, uchwaloną na podstawie projektu rządowego, ustawę o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Jej celem jest określenie zasad przygotowania, realizacji i finansowania terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu wraz z inwestycjami towarzyszącymi. Inwestycje te będą realizować: Urząd Morski w Szczecinie, Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście SA z siedzibą w Szczecinie, Operator Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM SA z siedzibą w Warszawie oraz Polskie LNG Sp. z o.o. z siedzibą w Świnoujściu. Nadzór nad przygotowaniem i realizacją inwestycji sprawować będzie natomiast minister skarbu państwa.

W ustawie określono szczególne zasady postępowania podczas przygotowywania inwestycji, nabywania nieruchomości potrzebnych do jej realizacji, a także przebiegu postępowania odwoławczego oraz skarg na decyzje administracyjne wydane w toku postępowania służącego realizacji tej inwestycji. Przyjęte rozwiązania nawiązują do obowiązujących procedur, określonych m.in. w ustawie o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz ustawy o transporcie kolejowym.

Na liczne pytania senatorów odpowiadał podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Krzysztof Żuk. W opinii resortu skarbu państwa, budowa terminalu powinna poprawić bezpieczeństwo energetyczne nie tylko w Polsce, ale również w Europie. Będzie on jednym z niewielu tego typu obiektów w Europie, a jedynym w basenie Morza Bałtyckiego. Rząd zamierza także zbudować urządzenia do redystrybucji zgromadzonego gazu na terenie Polski. Oprócz terminalu ma powstać 8 projektów sieciowych w północnej Polsce.

W ocenie resortu, rozwiązania zawarte w ustawie mają uprościć procedury z zakresu prawa administracyjnego, przepisów ustaw o zamówieniach publicznych oraz pozyskiwania nieruchomości pod realizację inwestycji przez Skarb Państwa. Ustawa przekazuje pewne kompetencje wojewodzie, który wydaje decyzje o ustaleniu lokalizacji dla terminalu i przedsięwzięć towarzyszących. Nadzorem i koordynacją prac związanych z budową terminalu i tzw. inwestycji towarzyszących ma się zająć minister skarbu, a finansowanie będzie pochodzić m.in. ze środków inwestorów oraz z budżetu państwa i Unii Europejskiej.

Terminal w Świnoujściu ma zapewnić bezpieczne dostawy gazu i od 2014 r. pozwolić na odbiór około 2,5 mld m³ gazu LNG rocznie.

Teraz ustawę musi jeszcze podpisać prezydent.

Po wyczerpaniu porządku dziennego 32. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Tadeusz Gruszka, Zbigniew Szaleniec, Lucjan Cichosz, Eryk Smulewicz, Piotr Ł.J. Andrzejewski, Maciej Grubski, Norbert Krajczy, Dorota Arciszewska-Mielewczyk, Bronisław Korfanty, Ryszard Knosala, Stanisław Iwan, Tadeusz Skorupa, Grzegorz Wojciechowski, Krystyna Bochenek, Władysław Ortyl, Edmund Wittbrodt, Krzysztof Kwiatkowski, Paweł Klimowicz, Andrzej Misiołek, Eryk Smulewicz, Marek Trzciński.

13 i 14 maja 2009 r. odbyło się 33. posiedzenie Senatu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 40. posiedzeniu, 24 kwietnia 2009 r., umożliwia nauczycielom z dużym stażem pracy przechodzenie na wcześniejsze emerytury. Wysokość nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego będzie taka sama jak emerytury pomostowej. Sejm zdecydował, że nauczyciele, którzy zdecydują się na pobieranie świadczeń kompensacyjnych, nie będą mogli wykonywać pracy w tym zawodzie, np. w niepełnym wymiarze godzin.

Świadczenie kompensacyjne ma być przyznawane nauczycielom, którzy osiągnęli 30-letni staż pracy, w tym 20 lat jako nauczyciele. Wiek uprawniający do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego ma wzrastać w kolejnych latach kalendarzowych, aż do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, czyli 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.

Jeśli nauczyciel po uzyskaniu świadczenia będzie pracował w szkole, straci do niego prawo. Nie oznacza to jednak, że nie może pobierać pieniędzy z tego tytułu, gdy podejmie inną niż nauczycielska pracę, np. prowadząc własny biznes.

Rozpatrująca ustawę senacka Komisja Nauki, Edukacji i Sportu opowiedziała się za wprowadzeniem do niej poprawek. Zaproponowane zmiany zakładają m.in. obniżenie wysokości świadczeń kompensacyjnych dla nauczycieli odchodzących na wcześniejsze emerytury ze 100%, jak zaproponował Sejm, do 80% wysokości emerytury pomostowej. Zgodnie z drugą sugerowaną poprawką wiek uprawnionych do świadczeń kompensacyjnych wzrastałby, począwszy od 55. roku życia, w latach 2009-2028. W ustawie sejmowej zapisano, że ma to następować w latach 2014-2032. Poprawki proponowane przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu uzyskały poparcie przedstawicieli rządu.

O niezmienianie zapisów ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych, umożliwiającej odejście na wcześniejszą emeryturę nauczycielom z dużym stażem pracy, zaapelował natomiast w liście do senatorów prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego Sławomir Broniarz: "Chciałbym jeszcze raz podkreślić, że ustawa o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych w wersji uchwalonej przez Sejm (...) jest wynikiem współpracy strony społecznej z rządową. Jestem przekonany, że ten konsensus okaże się dla państwa wartością nadrzędną, a ustawa o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych, pomimo niekorzystnych dla nauczycieli poprawek zgłoszonych podczas senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu 7 maja, opuści Senat w wersji zaakceptowanej przez środowisko nauczycielskie".

Senacka Komisja Rodziny i Polityki Społecznej zaproponowała zaś, by świadczeniami kompensacyjnymi objęci zostali także nauczyciele przedszkoli niepublicznych. Tej poprawki ZNP nie kwestionuje. Jest ona konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z kwietnia 2009 r., który orzekł, że nauczyciele przedszkoli publicznych i niepublicznych muszą mieć takie same uprawnienia emerytalne.

Podczas debaty senator Kazimierz Wiatr (PiS) złożył poprawkę, w myśl której nauczyciele pobierający świadczenia kompensacyjne mogliby nadal pracować w szkole. Senator tłumaczył, że wysokość świadczeń kompensacyjnych nie jest wysoka i nauczyciele powinni mieć prawo dorobić do nich, pracując nadal w szkole, np. w niepełnym wymiarze godzin. Zauważył także, że nauczycielskie świadczenia kompensacyjne nie są tożsame z emeryturami pomostowymi i o ich przyznaniu nie decydują kryteria medyczne, dlatego nie powinny podlegać takim samym rygorom.

Przeciwko poprawce jest rząd. Jak mówił wiceminister pracy Marek Bucior, ustawa nie zakazuje całkowicie nauczycielom pobierającym świadczenie kompensacyjne podejmowania pracy w zawodzie oraz podejmowania pracy w ogóle. Jeśli jednak nauczyciel wróci do szkoły, zostanie zawieszone na ten czas - zaznaczył. Zgodnie z ustawą, jeśli nauczyciel podejmie inną pracę niż w zawodzie, będzie nadal mógł pobierać pieniądze z tytułu świadczenia.

Podczas debaty senator Jan Rulewski (PO) przypomniał, że ustawa jest rodzajem umowy społecznej między środowiskiem nauczycielskim a parlamentem, a jej przepisy mają charakter przejściowy i wygasający.

Z kolei senator Zbigniew Szaleniec (PO) mówił, że celem ustawy nie jest zachęcanie nauczycieli do przechodzenia na wcześniejsze emerytury. Umożliwi jedynie skorzystanie z tego nauczycielom z dużym stażem pracy, którzy uznają, że nie mogą dłużej pracować w szkole. Według niego, z ustawy korzystać będą nieliczni.

Senat w wyniku głosowania odrzucił poprawkę PO, obniżającą wysokość świadczenia do 80% wysokości emerytury pomostowej. Za przyjęciem poprawki głosowało 5 senatorów, 75 było przeciw, 8 osób wstrzymało się od głosu.

Senatorowie pozytywnie odnieśli się za to do poprawki, by świadczeniami kompensacyjnymi zostali objęci nauczyciele z przedszkoli niepublicznych. Poprawka ta jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z kwietnia 2009 r. Trybunał orzekł, że nauczyciele przedszkoli publicznych i niepublicznych muszą mieć takie same uprawnienia emerytalne. Za przyjęciem tej poprawki głosowało 86 senatorów, nikt nie był przeciw, jedna osoba wstrzymała się od głosu.

Senat opowiedział się też za tym, by wiek uprawnionych do świadczeń kompensacyjnych wzrastał w latach 2014-2032. Odrzucił natomiast poprawkę proponującą okres 2009-2028.

Izba odrzuciła także poprawkę, zgodnie z którą nauczyciele pobierający świadczenia kompensacyjne mogliby nadal pracować w szkole (np. w niepełnym wymiarze godzin). W ustawie zapisano, że jeśli taki nauczyciel wróci do szkoły, to jego świadczenie zostanie zawieszone, jeśli zaś podejmie inną pracę niż w zawodzie, nadal będzie mógł pobierać pieniądze z tytułu świadczenia.

Ostatecznie senatorowie uchwalili 11 poprawek do ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych.

Pierwsza uchwalona zmiana dotyczyła zredagowania tytułu ustawy. Na końcu tytułu dodano odnośnik, w którym enumeratywnie wymieniono tytuły wszystkich ustaw.

W dwóch innych poprawkach Senat uwzględnił orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, który stwierdził, że uprawnienia nauczycieli do wcześniejszej emerytury wynikają z charakteru wykonywanej przez nich pracy, a nie formalnego statusu prawnego poszczególnych typów placówek oświatowych. Z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości i zasady sprawiedliwości społecznej nie status prawny przedszkola ma znaczenie, lecz charakter pracy wykonywanej przez nauczycieli przedszkoli publicznych i niepublicznych. Izba uznała zatem za zasadne uwzględnienie nauczycieli przedszkoli niepublicznych w zakresie podmiotowym ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych oraz wprowadzenie zmiany w art. 91b w ust. 2 pkt 4 ustawy - Karta Nauczyciela.

Uchwalając kolejną poprawkę, kierowano się zasadami techniki prawodawczej, określającymi sposób redagowania przepisów odsyłających do innych aktów normatywnych.

Wniosek o świadczenie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, odnosi się tylko do jednego świadczenia, Senat uchwalił zatem następną poprawkę, uwzględniając, że świadczenie przyznawane jest indywidualnie, w drodze decyzji dotyczącej konkretnej osoby i jednego konkretnego prawa, a także sposób sformułowania innych przepisów stanowiących o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. Ustawodawca mówi bowiem o prawie do świadczenia, a nie prawie do świadczeń, o postępowaniu w sprawie świadczenia, a nie w sprawie świadczeń. Konsekwentnie Izba zaproponowała zmodyfikowanie ust. 3 w art. 10, wprowadzając liczbę pojedynczą zamiast mnogiej.

Podobne argumenty przemówiły za uchwaleniem zmiany w art. 10 ust. 2. Przepis ten , Zdaniem Senatu, budzi ponadto wątpliwości interpretacyjne. W stosownej poprawce, w zakresie odnoszącym się do ust. 2, przyjęto, iż intencją prawodawcy jest, aby przepis stanowił o nieukończonym, w związku ze śmiercią osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenie, postępowaniu w sprawie świadczenia.

Określając podmioty objęte zakresem ustawy, konsekwentnie używa się w niej pojęcia "nauczyciel". Senat uznał zatem za wskazane posłużenie się nim również w art. 15 ust. 1, wprowadzając kolejną poprawkę. Zgodnie z zasadami techniki prawodawczej należy zachować konsekwencję terminologiczną dla zapewnienia jasności interpretacyjnej.

Celem kolejnej wprowadzonej poprawki jest poprawne z logicznego punktu widzenia zredagowanie przepisu, służące zapewnieniu spójności terminologicznej w ustawie.

Nadając nowe brzmienie części przepisów ustawy - Karta Nauczyciela, ustawodawca posłużył się wersją skróconą nazwy świadczenia: "świadczenie kompensacyjne". Mając na względzie konieczność zachowania konsekwencji terminologicznej w systemie prawa, Senat uchwalił kolejną poprawkę. Zasada techniki prawodawczej, przewiduje, że w ustawie należy posługiwać się określeniami, które zostały użyte w ustawie podstawowej dla danej dziedziny spraw.

Ponadto w nowelizowanym art. 53 ust. 2 ustawy - Karta Nauczyciela, stanowiąc o odpisie na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, odniesiono jego wysokość tylko do wysokości pobieranych emerytur i rent. Zdaniem Senatu, przepis ten powinien dotyczyć również wysokości pobieranych nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych. Dlatego Izba wprowadziła stosowną zmianę.

Uwzględniając sposób sformułowania odesłań do innych aktów prawnych, zastosowany w art. 6 pkt 10c ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, Senat uznał, że odsyłając w tym przepisie do ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych, należy posłużyć się taką samą techniką, i uchwalił kolejną poprawkę.

Ostatnia uchwalona zmiana zmierza do zapewnienia spójności terminologicznej w przepisach określających zasady ustalania dochodu rodziny z gospodarstwa rolnego, które ustawodawca dodaje do ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Ustawę o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych z poprawkami Senatu musi ponownie rozpatrzyć Sejm.

Zgodnie z nowelizacją, uchwaloną przez Sejm na 40. posiedzeniu, 23 kwietnia 2009 r., strażnik ma prawo dokonania kontroli osobistej i przeglądania bagażu podręcznego także w wypadku, gdy istnieje podejrzenie, że osoba, która miałaby zostać poddana kontroli, popełniła czyn zagrożony karą, oraz gdy stwarza oczywiste zagrożenie dla życia i zdrowia.

Nowelizacja powierza nadzór nad strażami wojewodzie. Obecnie obowiązek ten spoczywa na komendancie głównym policji.

Od 16 lat funkcjonowania formacji liczba jednostek i strażników systematycznie wzrasta. Około 500 oddziałów w kraju zatrudnia 10 tys. osób. Rocznie strażnicy w całym kraju interweniują w różnych sprawach prawie 2 mln razy.

Senator Stanisław Piotrowicz (PiS) powiedział, że w trakcie dyskusji nad projektem w Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji senatorowie mieli wątpliwości, czy możliwość przeglądania bagażu "nie jest uprawnieniem zbyt daleko idącym". "Nie przewiduje się tego w ustawie o policji" - powiedział. Zwrócił uwagę, że kontrowersje budziła także "możliwość kontroli osób nietrzeźwych przy ich doprowadzeniu do izb wytrzeźwień".

Wiceminister spraw wewnętrznych Adam Rapacki zaznaczył, że kontrola osobista "daje możliwość sprawdzenia, czy osoba nietrzeźwa nie ma przy sobie niebezpiecznego przedmiotu". Zaznaczył, że kontrola taka będzie każdorazowo dokumentowana. Podkreślił, że policja ma prawo do przeszukania, reguluje to kodeks karny. Z przeszukania sporządzany jest protokół. Kwestie związane z kontrolą osobistą natomiast zostaną uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów.

W trakcie debaty senator S. Piotrowicz wniósł poprawkę, nakładającą na strażnika obowiązek sporządzenie protokołu z kontroli osobistej, gdyż - jak zaznaczył - czynność ta "godzi w podstawowe swobody obywatelskie".

Senator Zbigniew Cichoń (PiS) natomiast zaproponował, aby dokonanie kontroli osobistej przez strażnika miejskiego było możliwe jedynie w sytuacji, gdy istnieje podejrzenie, że osoba przeszukiwana popełniła przestępstwo, a nie każdy czyn zagrożony karą. "Chodzi o ograniczenie możliwości kontroli jedynie do poważnych zagrożeń i wyeliminowanie sytuacji, kiedy dana osoba popełniła czyn zagrożony karą" - argumentował senator.

Senator Lucjan Cichosz (PiS) zastanawiał się, czy wyposażenie straży miejskiej "w konie, paralizatory i możliwość kontroli osobistej to dobre rozwiązanie". "Być może lepszym byłoby zachęcenie samorządów do zwiększenia liczby strażników".

Marszałek Bogdan Borusewicz podkreślał, że zwiększenie uprawnień straży miejskiej tworzy z niej de facto policję municypalną. Poparł poprawki, przewidujące możliwość dokonywania kontroli osobistej jedynie w wypadku, gdy istnieje podejrzenie, że dana osoba popełniła przestępstwo.

Senatorowie zdecydowali ostatecznie o uchwaleniu 15 poprawek do rozpatrywanej nowelizacji. Jedna z nich zmierza do określenia w ustawie zakresu przeprowadzania "monitoringu wizyjnego". Dołączony do uzasadnienia projekt rozporządzenia, które ma być wydane na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy, zawiera określenie wypadków i celu przeprowadzenia takiej kontroli. Senat wprowadził zmianę, uznając, że wszystkie przesłanki dające podstawę do przeprowadzenia monitoringu powinny się znaleźć w przepisach rangi ustawowej. Rozporządzenie natomiast może jedynie konkretyzować, a nie uzupełniać ustawę.

Wprowadzając kolejną poprawkę, Izba dostosowała terminologię zmienianej ustawy do analogicznych uregulowań art. 15 ust. 1 pkt 5 ustawy o Policji. Uznała za uzasadnione wprowadzenie obowiązku sporządzenia protokołu z dokonania kontroli osobistej, jeżeli z takim wnioskiem wystąpi kontrolowany. Zdaniem senatorów, rozwiązanie takie zapewni skuteczniejszą ochronę praw kontrolowanego.

Senat uchwalił też zmianę dotyczącą zasady, że kajdanki jako środek przymusu bezpośredniego powinny być zakładane na ręce trzymane z przodu, a tylko wyjątkowo, osobom zachowującym się agresywnie, na ręce trzymane z tyłu. Senat uznał zasadę zakładania kajdanek na ręce trzymane z przodu za zbyt represyjną, czego wyrazem jest stosowna poprawka.

Grupa pozostałych 11 poprawek to zmiany o charakterze redakcyjno-doprecyzowującym, zmierzające do ujednolicenia terminologii, służące przestrzeganiu zasad techniki prawodawczej, a także językowe.

Teraz poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy o Policji oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym rozpatrzy Sejm.

Senat jednomyślnie, 88 głosami, przyjął bez poprawek nowelizację, uchwaloną przez Sejm na 40. posiedzeniu, 23 kwietnia 2009 r. Dostosowuje ona przepisy do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2008 r. Przewiduje, że nie więcej niż o 25% będą obniżane emerytury i renty żołnierzy oraz funkcjonariuszy służb mundurowych z niepełną wysługą lat, dorabiających do emerytury kwotę od 70 do 130% przeciętnego wynagrodzenia.

Dotychczas osoby zarabiające powyżej 130% przeciętnego wynagrodzenia otrzymywały emeryturę niższą o 25%. Tymczasem ci, którzy zarabiali od 70 do 130% przeciętnego wynagrodzenia, w praktyce mogli mieć emeryturę obniżaną o więcej niż 25%. Chodziło bowiem o tzw. kwotę przekroczenia, czyli różnicę między faktycznie uzyskanym przychodem a niższym progiem zarobkowym - 70%.

Teraz ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin czeka na podpis prezydenta.

Głosami 88 senatorów zdecydowano o przyjęciu bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy, która rozszerza kompetencje zarządów stołecznych dzielnic. Sejm uchwalił ustawę na 40. posiedzeniu, 23 kwietnia 2009 r. Rozpatrująca ją Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wniosła o jej przyjęcie bez poprawek.

Nowelizacja rozszerza kompetencje zarządów stołecznych dzielnic. Według nowych przepisów zarząd dzielnicy będzie mógł udzielać upoważnień do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, w tym do wydawania decyzji administracyjnych, poszczególnym członkom zarządu dzielnicy oraz innym pracownikom stołecznego ratusza, wykonującym pracę w danej dzielnicy. Ma to usprawnić funkcjonowanie administracji publicznej.

Ustawa jest związana z planowanym wejściem w życie uchwały władz stolicy w sprawie przekazania dzielnicom niektórych zadań i kompetencji m.st. Warszawy.

Zgodnie z obowiązującym obecnie prawem, organem wykonawczym w dzielnicach Warszawy jest kolegialny zarząd. Przy podejmowaniu decyzji, każdy z członków zarządu musi się pod nią podpisać. Powoduje to spowolnienie procedur, a tym samym utrudnia prace urzędów

Teraz ustawa o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy została skierowana do podpisu prezydenta.

Projekt, stanowiący rządowe, ma na celu zmianę organizacji Agencji Rynku Rolnego i prowadzenia przez nią gospodarki finansowej. Ma także na celu dostosowanie przepisów krajowych, dotyczących poszczególnych rynków rolnych, do aktualnie obowiązującego prawa wspólnotowego. Najważniejsze zmiany dotyczą rynku cukru i rynku skrobi. Sejm uchwalił ustawę na 40. posiedzeniu, 24 kwietnia 2009 r.

Rozpatrująca nowelizację Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaproponowała wprowadzenie do niej 7 poprawek. Senatorowie poparli 5 z nich.

Jak napisano w uzasadnieniu podjętej uchwały, przepis art. 31b ust. 7 ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych nakłada na producenta cukru obowiązek zawarcia z plantatorem, któremu przysługuje prawo do uprawy i dostawy, umowy kontraktacji, zobowiązującej go do odebrania ilości buraków cukrowych, określonej przysługującym plantatorowi prawem do uprawy i dostawy. Powstają zatem wątpliwości natury konstytucyjnej, ponieważ interpretacja tego przepisu może prowadzić do wniosku, że jest to norma naruszająca zasadę wolności działalności gospodarczej wyrażoną w art. 22 Konstytucji RP.

W wyroku z 7 czerwca 2005 r. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że "Wolność wykonywania określonego rodzaju działalności gospodarczej mieści w sobie niewątpliwie zarówno aspekt «ilościowy», związany ze swobodą określania intensywności prowadzenia działalności, jak i «jakościowy», przez który rozumieć można swobodę określenia zakresu prowadzonej działalności (terytorialnego, personalnego, rzeczowego)". Zdaniem Senatu, przepis art. 31b ust. 7 ustawy narusza właśnie aspekt jakościowy normy konstytucyjnej, odbierając producentom cukru swobodę wyboru kontrahenta i przedmiotu kontraktu.

Zgodnie z art. 22 ustawy zasadniczej ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne pod dwoma warunkami. Pierwszy to zastosowanie drogi ustawowej. Drugi polega na tym, że ograniczenie to jest dopuszczalne tylko ze względu na ważny interes publiczny. W tym wypadku pierwszy z warunków jest spełniony, dyskusyjne natomiast, czy zaistniała przesłanka ważnego interesu publicznego, która uzasadniałaby wprowadzenie opisanego rozwiązania normatywnego. W praktyce mogłoby dojść do sytuacji, w których plantator nie godziłby się na zawarcie umowy w ogóle lub na warunkach możliwych do zaakceptowania przez producenta. Wtedy adresat normy prawnej byłby zmuszony do czynienia niemożliwego, co jest sprzeczne z zasadą demokratycznego państwa prawnego, wyrażoną w art. 2 konstytucji.

Senat uznał za nieuzasadniony, wynikający z art. 31b ust. 8 ustawy, spoczywający na producencie cukru, obowiązek zasięgania, przed poszczególnymi etapami przyznawania limitów produkcji i przed zawarciem umowy kontraktacji, opinii ogólnokrajowej społeczno-zawodowej organizacji rolników, reprezentującej interesy plantatorów buraków cukrowych. Dlatego Izba wprowadziła pierwszą poprawkę.

Poprawka druga usuwa z przepisu zbędny wyraz "dwoma", który nie wnosi treści normatywnej do przepisu, a jego pozostawienie mogłoby powodować wątpliwości interpretacyjne.

W sprawach dotyczących przyznania pomocy na rzecz dywersyfikacji nie stosuje się kodeksu postępowania administracyjnego. Jeżeli dodać do tego zasady określone w art. 34g ust. 2, postępowanie w sprawie przyznania pomocy wydaje się quasi-administracyjne. Dlatego Senat uznał za celowe nałożyć na Agencję Rynku Rolnego obowiązek informowania o możliwości zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji o odmowie przyznania pomocy. To rozwiązanie, analogiczne do zawartego w k.p.a., wzmocni ochronę prawną plantatorów buraków cukrowych. Z tych względów Senat uchwalił trzecią poprawkę.

Czwarta poprawka zmienia formę czynności prawnej, polegającej na wskazaniu podmiotu uprawnionego do uzyskania płatności niezwiązanej, z formy pisemnej z podpisami poświadczonymi notarialnie na pisemną (art. 38d ust. 3 pkt 3 ustawy nowelizowanej). W ten sposób forma tej czynności prawnej została zrównana z formą wymaganą przy wskazaniu uprawnionego do uzyskania pomocy przyznawanej w ramach działań "Modernizacja gospodarstw rolnych". Poza tym ustawa w kształcie uchwalonym przez Sejm ustanawiała zasadę, że do rozporządzenia prawem do uzyskania płatności niezwiązanej wymagana jest forma pisemna, zastrzeżona pod rygorem nieważności (art. 38d ust. 3 pkt 1 ustawy nowelizowanej), a do wskazania podmiotu uprawnionego do uzyskania płatności niezwiązanej - forma pisemna z notarialnie poświadczonymi podpisami. Wynikało stąd, że do wykonania prawa potrzebna jest forma dalej idąca niż do rozporządzenia prawem.

Poprawka piąta ma charakter redakcyjny i zmierza do doprecyzowania terminu, w którym producenci rolni, ubiegający się o płatność niezwiązaną za rok gospodarczy 2008/2009, będą mogli składać wnioski o przyznanie tej płatności.

Ustawa o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych wróci teraz do Sejmu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm na 40. posiedzeniu, 24 kwietnia 2009 r., stanowi wynik działań służących wsparciu konkurencyjności, ugruntowaniu pozycji polskich rolników i wytwarzanych przez nich produktów na rynkach członkowskich Unii Europejskiej, ale też Polski.

Ustawa zmierza do konsolidacji grup producentów skupionych wokół poszczególnych produktów, tworzy podstawy działania i funkcjonowania funduszy promocji produktów rolno-spożywczych. Cele działania tych funduszy określają przepisy art. 2. To między innymi: wspieranie marketingu rolnego, wzrost spożycia, promocja produktów rolno-spożywczych i ich spożycia, informowanie o nich, udział w targach i wystawach, badania naukowe, udział krajowych przedstawicieli w pracach specjalistycznych komitetów. To całe spektrum przedsięwzięć podejmowanych, aby wspomóc funkcjonowanie tych organizacji.

Ustawa przewiduje utworzenie dziewięciu takich funduszy, określając odrębnie dla każdego z nich zakres właściwości. Wpłaty na te fundusze są naliczane w wysokości 0,1% wartości w cenie netto rzeczy ruchomych. Dotyczy to mleka, świń, bydła, koni, owiec, zboża, owoców, warzyw, drobiu żywego i ryb.

Do zarządzania poszczególnymi funduszami promocji proponuje się powołać dziewięcioosobowe komisje, w skład których wejdą przedstawiciele danej branży. Do ich zadań będzie należało ustalanie zasad gospodarowania danym funduszem i planu finansowego, podejmowanie uchwał w zakresie realizacji celów ustawy. Tryb zgłaszania przez ogólnokrajowe organizacje kandydatów na członków komisji zarządzającej i sposób ich wyboru określi minister właściwy do spraw rynków rolnych w drodze rozporządzenia. Ustawa powierza prezesowi Agencji Rynku Rolnego dysponowanie środkami funduszy, ale na zasadzie wykonywania zadań określonych wcześniej przez radę.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaproponowała 16 poprawek do ustawy, wnioski złożyli też senatorowie Jerzy Chróścikowski i Piotr Głowski.

Izba poparła łącznie 17 zmian. W toku prac nad ustawą stwierdzono, że przepis art. 3 ust. 2 ustawy w wersji uchwalonej przez Sejm stanowi, że wskazane w nim rzeczy ruchome są opodatkowane podatkiem VAT i od ich wartości wyrażonej ceną netto nalicza się wpłaty na odpowiednie fundusze promocji. Lista zawarta w przepisie nie uwzględnia cieląt i jagniąt, podobnie jak załącznik do rozporządzenia wykonawczego, którego projekt dodano do niniejszej ustawy. Tymczasem przepisy art. 3 ust. 3 pkt 2 lit. a oraz pkt 4 lit. a nakładają obowiązek naliczania, pobierania i przekazywania wpłat na fundusze na przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie uboju cieląt i jagniąt. Po ustaleniach dotyczących obecności cieląt i jagniąt w klasyfikacji towarów opodatkowanych podatkiem VAT Senat uznał za zasadne uzupełnienie przepisu art. 3 ust. 2 o wskazanie, że obowiązek naliczania wpłat na fundusze promocji dotyczy także zbycia cieląt żywych. Poprawka nie objęła jagniąt ze względu na zaliczenie ich w klasyfikacji towarów opodatkowanych podatkiem VAT do owiec żywych.

Poprawką o istotnym znaczeniu jest również propozycja dotycząca przepisu art. 11 ust. 2, w którym ustawodawca określa wymagania dotyczące osób kandydujących do powoływania i powołanych na członków komisji zarządzających funduszy promocji. W brzmieniu uchwalonym przez Sejm przepis ten stanowi, że osoby takie nie mogą być skazane prawomocnym wyrokiem za określone przestępstwa wskazane w przepisie. Senat dostrzegł, że w wypadku wielu wysokich stanowisk, takich jak: wojewoda, prezes Agencji Rynku Rolnego, Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, prezes KRUS czy pracowników samorządowych przesłanką niezajmowania tego stanowiska jest "popełnienie umyślnego przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego lub umyślnego przestępstwa skarbowego". Zdaniem Senatu, rozpatrywana ustawa nakłada na kandydatów na członków komisji zarządzających funduszami promocji nieco wygórowane wymagania. Dlatego Izba zaproponowała, by jedynie skazanie za przestępstwo umyślne stanowiło przeszkodę w powołaniu danej osoby w skład komisji zarządzającej. Poprawka ta zmienia zastępuje również liczbę mnogą rzeczownika "przestępstwa" liczbą pojedynczą, co wyraźnie wskazuje, że wystarczające będzie skazanie za jedno przestępstwo, aby zaistniała negatywna przesłanka.

Pozostałe poprawki mają na celu doprecyzowanie przepisów ustawy.

Ustawa o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych zostanie ponownie skierowana do Sejmu.

W wyniku głosowania (55 głosów za, 32 - przeciw) senatorowie poparli wniosek Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o odrzucenie ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt.

Jak uzasadniał sprawozdawca komisji senator Ireneusz Niewiarowski, celem projektu jest przyznanie pracownikom zakładów leczniczych dla zwierząt prawa do zwrotu kosztów związanych z używaniem własnych pojazdów do celów służbowych podczas wyjazdów lokalnych, a ściślej - zwolnienia przedmiotowego z podatku dochodowego od zwrotu kosztów używania tych pojazdów.

Projektodawca powoływał się na przykład takich zwolnień wobec niektórych pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe" oraz Państwowego Przedsiębiorstwa Użyteczności Publicznej "Poczta Polska". To rozwiązanie było dostosowane do potrzeb określonych w danym momencie, zgodne z potrzebami tych dwóch przedsiębiorstw państwowych, korzystne dla ich celów statutowych i służyło interesowi społecznemu.

Tymczasem w propozycji przyjętej przez Sejm, służącej pracownikom zatrudnionym w zakładach leczniczych dla zwierząt, projektodawcy nie wykazali interesu społecznego, który nie byłby utożsamiany z interesem tylko jednej grupy społecznej. To pierwszy zarzut. Drugi polega na nierównym traktowaniu nawet grupy pracowników weterynarii. W Polsce jest około 500 zakładów leczniczych dla zwierząt, zatrudniających około tysiąca lekarzy weterynarii na podstawie umowy o pracę. Ich ustawa objęłaby, nie dotyczyłaby natomiast około 3000 zakładów prowadzonych przez jednego lekarza weterynarii, gdyż nie mają oni umowy o pracę, są tylko podmiotem prowadzącym taki zakład. Z takiego rozwiązania nie mogliby skorzystać również lekarze weterynarii zatrudnieni w Inspekcji Weterynaryjnej. Niewiele zatem osób skorzystałoby na tym i powstałaby nierówność w traktowaniu nawet samych lekarzy weterynarii. Budzi to wątpliwości konstytucyjne. Oczywiście, inne grupy społeczne również wnosiłyby takie pretensje. Należy też dodać, że zwolnienie objęłoby zakłady lecznicze dla zwierząt korzystające z pracy najemnej lekarzy weterynarii, a te znajdują się w niezłej kondycji finansowej. Do zarzutów należałoby też dodać błędnie zapisaną treść przepisu.

Jak podsumował senator I. Niewiarowski, Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie dostrzega interesu społecznego w proponowanym rozwiązaniu, a także przychyla się do opinii, że propozycja dzieli różne środowiska, a nawet grupę społeczną lekarzy weterynarii.

Negatywnie projekt tej ustawy ocenił również wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Artur Ławniczak.

W imieniu mniejszości komisji natomiast senator Lucjan Cichosz złożył wniosek następującej treści: w art. 1 art. 6a otrzymuje brzmienie: "Pracownikowi zakładu leczniczego dla zwierząt używającemu własny pojazd do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tego pojazdu - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej stawek za 1 km przebiegu pojazdu, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, «Dziennik Ustaw» z 2007 r. nr 125 poz. 874 z późniejszymi zmianami, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika".

Ponieważ jednak Senat zdecydował o odrzuceniu ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt, wniosku mniejszości nie poddawano pod głosowanie.

Sejm uchwalił ustawę na 40. posiedzeniu, 23 kwietnia 2009 r. Jej podstawę stanowiły projekty: rządowy, poselski, trzy komisyjne i dwa senackie.

Nowelizacja ustawy uwzględnia tych kilka projektów i dotyczy następujących kwestii: rejestracji pojazdów i badań technicznych, m.in. umożliwia powtórną rejestrację pojazdu wyrejestrowanego i wywiezionego za granicę oraz umożliwienia uznawania badań technicznych przeprowadzonych w państwach członkowskich UE; umożliwienia wszystkim osobom niepełnosprawnym, niezależnie od wieku, uzyskania karty parkingowej na podstawie orzeczenia zespołu orzekającego o niepełnosprawności, zawierającego informację o obniżonej sprawności ruchowej; wyłączenia spod wymogu uzyskania licencji na wykonywanie transportu drogowego działalności polegającej na turystycznym przewozie osób kolejką turystyczną.

Rozpatrująca nowelizację Komisja Gospodarki Narodowej wniosła o jej przyjęcie z 6 poprawkami. Senatorowie: Zbigniew Cichoń, Tadeusz Gruszka i Grzegorz Banaś także zgłosili swoje propozycje zmian.

Izba ostatecznie uchwaliła 7 poprawek do nowelizacji prawa drogowego. Zauważając sprzeczność pomiędzy art. 1 pkt 1 rozpatrywanej ustawy a art. 1 pkt 2 ustawy z 2 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, Senat wprowadził poprawkę, pozwalającą na bezkolizyjne wprowadzenie obydwu zmian do zmienianej ustawy.

Uchwalając drugą poprawkę, Izba uznała za konieczne dalsze ograniczenie obowiązków podmiotów świadczących usługi kolejką turystyczną, związanych z uzyskaniem zezwolenia na przeprowadzenie imprezy. Poprawka zmierza do rezygnacji z obowiązku zapewnienia pomocy medycznej i przedmedycznej oraz odpowiedniego zaplecza higieniczno-sanitarnego.

Dwie kolejne zmiany mają charakter doprecyzowujący. W opinii Senatu, usuną one ewentualne wątpliwości związane z interpretacją przepisów ustawy.

Poprawka piąta, uwzględniająca zasady formułowania odesłań do aktów normatywnych, wyrażone w zasadach techniki prawodawczej, wprowadza datę i adres publikacyjny odesłania do ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Uchwalając szóstą poprawkę, Senat uznał za zasadne doprecyzowanie przyczyn lekkiego stopnia niepełnosprawności, od wystąpienia których zależy uzyskanie karty parkingowej, tak aby określenie jednostek chorobowych warunkujących jej uzyskanie znalazło pełniejszy wyraz w ustawie.

W opinii Izby, wejście w życie przepisów ustawy dotyczących uregulowania kwestii przewozu osób kolejką turystyczną dopiero po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia jest nieuzasadnione. Działalność polegająca na świadczeniu usług kolejką turystyczną z reguły odbywa się podczas wakacji. Z tego względu Senat zaproponował poprawkę, umożliwiającą zastosowanie przedmiotowych przepisów jeszcze podczas tegorocznego sezonu turystycznego.

Posłowie muszą teraz rozpatrzyć poprawki wprowadzone przez Senat.

Ustawa, stanowiąca projekt senacki, dostosowuje prawo do wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Ma on na celu zmianę dotychczasowych przepisów dotyczących finansowania badań archeologicznych koniecznych do wykonania ze względu na planowane inwestycje. Nowelizacja zakłada udzielanie dotacji z budżetu państwa, za pośrednictwem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, na przeprowadzenie tych badań, jeżeli ich koszty będą wyższe niż 2% kosztów planowanej inwestycji.

Nowelizacja ustawy była konieczna w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 2007 r., według którego dotychczasowy kształt ustawy był wadliwy, ponieważ powodował, że "inwestorzy, bez zagwarantowania jakiejkolwiek pomocy ze strony państwa i przy braku mechanizmów kompensacyjnych, są zobligowani do dźwigania ciężaru finansowania badań archeologicznych".

Senat opowiedział się m.in. za rozwiązaniem, że także samorząd, jako inwestor, będzie mógł dostać dofinansowanie z budżetu do badań archeologicznych, jeśli podczas prowadzonych prac budowlanych okaże się, że na terenie budowy znajdują się zabytki archeologiczne. Jest to powrót do pierwotnego zapisu projektu, zmienionego następnie przez Sejm.

Za poprawką do nowelizacji ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, rozszerzającą listę inwestorów uprawnionych do dofinansowania, głosowało 87 senatorów, nikt nie był przeciw, nikt też nie wstrzymał się od głosu.

Pozostałe uchwalone poprawki służą zachowaniu zasad techniki legislacyjnej, należytej precyzyjności i spójności terminologicznej.

Nowelizacja ustawy wróci teraz do Sejmu.

Sejm uchwalił nowelizację ustawy - Prawo farmaceutyczne na 40. posiedzeniu, 24 kwietnia 2009 r., na podstawie projektu sejmowej komisji "Przyjazne Państwo". Nowelizacja ma na celu stworzenie możliwości wyboru rodzaju świadczenia usług przez zakłady lecznicze dla zwierząt.

Zmieniono w niej art. 68 ust. 2. Dotyczy to obrotu detalicznego produktami leczniczymi weterynaryjnymi zakupionymi w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych. W dotychczasowym brzmieniu art. 68 ust. 2: "Obrót detaliczny produktami leczniczymi weterynaryjnymi zakupionymi w hurtowni farmaceutycznej produktów leczniczych weterynaryjnych jest prowadzony w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt", wyrazy: "jest prowadzony" zastąpiono słowami: "może być prowadzony wyłącznie". To jedyna zmiana wprowadzona nowelizacją.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Marek Twardowski, zabierając głos na posiedzeniu Izby, stwierdził: "Chcemy w demokratycznym państwie prawnym dać możliwość wyboru świadczeniodawcom świadczącym usługi co do zwierząt nie poprzez obowiązek, ale możliwość prowadzenia obrotu detalicznego. Rozumiemy, że rynek jest tutaj najlepszym weryfikatorem".

W wyniku głosowania Senat jednomyślnie, 87 głosami, przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne.

Senatorowie przyjęli dwie poprawki do nowelizacji ustaw: o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o kulturze fizycznej.

Zgodnie z nowelizacją dotychczasowy przedmiot szkolny "przysposobienie obronne", realizowany w szkołach ponadgimnazjalnych, zostanie od roku szkolnego 2012-2013 zastąpiony przedmiotem "edukacja dla bezpieczeństwa". W gimnazjach zaś od września 2009 r. przedmiot "edukacja dla bezpieczeństwa" zastąpi dotychczasową ścieżkę edukacyjną "edukacja obronna".

Zmienione zostaną też zasady prowadzenia lekcji wychowania fizycznego. Uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów w ramach czterech godzin WF w tygodniu będą mieli dwie wspólne lekcje z zajęciami takimi samymi dla wszystkich w klasie i dwie lekcje, podczas których będą mogli ćwiczyć zgodnie ze swoimi zainteresowaniami i możliwościami szkoły. Chodzi np. o lekcje tańca, gry w tenisa, judo, koszykówki itp. W szkołach ponadgimnazjalnych zajęcia do wyboru odbywać się będą na dwóch godzinach WF z trzech obowiązkowych.

Ministerstwo Edukacji Narodowej chce poprzez zmianę sposobu prowadzenia zajęć WF zachęcić uczniów do większej aktywności fizycznej i liczniejszego niż obecnie czynnego udziału w lekcjach.

Zmiana ustaw: o powszechnym obowiązku obronnym oraz o kulturze fizycznej była konieczna, by nie doszło do niezgodności z mającym wejść w życie od 1 września 2009 r. rozporządzeniem ministra edukacji w sprawie podstaw programowych nauczania poszczególnych przedmiotów w szkole. Rozporządzenie to - wydane na podstawie ustawy o systemie oświaty - zawiera zapisy określające, jaki zakres wiedzy i umiejętności musi opanować uczeń na danym etapie nauki.

Senackie poprawki mają głownie charakter redakcyjno-doprecyzowujący. Pierwsza stanowi konsekwencję systematyki zmienianej ustawy.

Senat stwierdził, że dotychczasowe brzmienie art. 3 ust. 1 sugerować mogło, że przedmiot "edukacja dla bezpieczeństwa" będzie realizowany w wymiarze 1 godziny tygodniowo we wszystkich kolejnych klasach gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, co razem w poszczególnych typach szkół dawałoby 3 lub 4 godziny zajęć w cyklu kształcenia. W związku z tym Izba zaproponowała doprecyzowanie przedmiotowego przepisu przejściowego i wyraźne wskazanie, że zajęcia z przedmiotu "edukacja dla bezpieczeństwa" będą realizowane w wymiarze 1 godziny w całym trzyletnim lub czteroletnim cyklu kształcenia.

Nowelizacja ustaw wróci teraz do Sejmu.

Projekt ustawy został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą. Stanowi on wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Nowelizacja nadaje nowe brzmienie art. 41 ust. 1, zakwestionowanemu przez trybunał. W projekcie zaproponowano, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, na podstawie przepisów o wynagrodzeniu lub zawartych układów zbiorowych albo na podstawie umowy o pracę.

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzyły w pierwszym czytaniu przedstawiony przez wnioskodawców projekt ustawy i wniosły o wprowadzenie do niego poprawki. Ich wspólne sprawozdanie przedstawiła senator Grażyna Sztark.

Poinformowała ona m.in., że opinie na temat nowelizacji przedstawił minister pracy i polityki społecznej. Przesłały je także Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Forum Związków Zawodowych, NSZZ "Solidarność" i OPZZ, które zaopiniowały projekt pozytywnie. Minister pracy zgłosił propozycję poprawki, polegającej na dodaniu wyrazów "albo na podstawie umowy o pracę", która została uwzględniona przez komisje.

W wyniku głosowania senatorowie jednomyślnie, 86 głosami, zdecydowali o przyjęciu projektu ustawy w sprawie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa i podjęciu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Postanowiono, że Izbę w dalszych pracach nad projektem reprezentować będzie senator

G. Sztark.

Projekt ustawy został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą. Stanowi on wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W swoim orzeczeniu twierdził on niezgodność art. 90 ustawy o Policji z konstytucją w zakresie, w jakim odnosi się on do dalszego bezterminowego dysponowania przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz podległe mu organy użytkowanymi dotychczas lokalami mieszkalnymi w domach stanowiących własność prywatną.

Marszałek skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Ich sprawozdawca senator Zbigniew Cichoń poinformował senatorów, że komisje wnoszą o przyjęcie projektu ustawy z drobnymi poprawkami.

Jednomyślnie, głosami 86 senatorów, Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono senatora Zbigniewa Cichonia.

Projekt ustawy został wniesiony przez Komisję Ustawodawczą. Stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego. W swoim orzeczeniu stwierdził on niezgodność art. 40 ust. 3b ustawy z konstytucją w zakresie, w jakim nie gwarantuje on osobie zatrzymanej w izbie wytrzeźwień prawa do udziału w posiedzeniu sądu, na którym rozpatrywane jest zażalenie w sprawie zasadności i legalności doprowadzenia do izby, a także decyzji o zatrzymaniu oraz prawidłowości ich wykonania.

Marszałek skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Ich sprawozdawca senator Bohdan Paszkowski poinformował senatorów, że po rozpatrzeniu projektu komisje wnoszą o przyjęcie go bez poprawek.

W wyniku głosowania (84 senatorów za) Senat przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Postanowiono, że senator B. Paszkowski będzie reprezentował Izbę podczas dalszych prac.

Senatorowie jednomyślnie, 84 głosami, przyjęli projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i podjęli uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Projekt przewiduje wyłączenie sędziego w postępowaniu sądowym w sprawie wznowionej, jeśli wcześniej sędzia orzekał w tej sprawie. Projekt, będący inicjatywą Senatu, uwzględnia orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z października 2008 r. TK uznał wówczas, że sędzia, orzekając drugi raz w tej samej sprawie, zazwyczaj będzie się czuł związany wydanym przez siebie rozstrzygnięciem w pierwszym postępowaniu. Dlatego - zdaniem trybunału - niezgodne z konstytucją jest pominięcie takiego rozwiązania, które umożliwiałoby wyłączenie sędziego z udziału we wznowionym postępowaniu administracyjnym, jeśli wcześniej orzekał w tej samej sprawie.

Teraz projekt trafi do Sejmu, w pracach nad nim Senat będzie reprezentował senator Leon Kieres.

Tekst strategii i stanowisko rządu w tej sprawie, zgodnie z art. 67a regulaminu, rozpatrzyła Komisja Spraw Unii Europejskiej. Reprezentujący ją senator Edmund Wittbrodt przypominał, że roczna strategia polityczna na rok 2010 jest kontynuacją strategii, którą zawsze przygotowuje Komisja Europejska na swoją pięcioletnią kadencję. Ostatni taki długoterminowy dokument: "Cele strategiczne na lata 2005-2009" ma podtytuł "Europa 2010: Partnerstwo dla odnowy europejskiej", są tam też takie trzy hasła "Dobrobyt, solidarność i bezpieczeństwo". Rozpatrywany dokument wychodzi poza ten pięcioletni okres i dotyczy czasu, w którym będzie funkcjonowała nowa Komisja Europejska.

Senator zauważył, że ogólnie strategia ta jest zgodna z tym, co dotąd realizowano, a wszystkie wcześniej określane priorytety są zachowane. Na posiedzeniu komisji podkreślano, że niezwykle ważną, wręcz kluczową sprawą jest poprawa sytuacji gospodarczej i społecznej. Kwestie klimatyczno-energetyczne też uznano za jedne z najważniejszych.

Istotna jest też sprawa działania Unii na zewnątrz, czyli wszystkie kwestie związane z jej globalnym oddziaływaniem. W dokumencie podkreśla się znaczenie wszystkich kwestii związanych z bezpieczeństwem, sprawiedliwością, migracjami, czyli tych, które są odczuwane w coraz większym stopniu. Po raz kolejny jest też mowa o lepszych regulacjach prawnych i w ogóle większej przejrzystości działania Unii Europejskiej i prawa, które jest wprowadzane i stosowane w Unii Europejskiej.

Komisja Spraw Unii Europejskiej za szczególnie istotne uznała kwestie związane z tym pierwszym strategicznym celem, czyli ze wzrostem gospodarczym, z konkurencyjnością, z tym, co jest realizowane w Unii Europejskiej od roku 2000, a więc w ramach Strategii Lizbońskiej. To przede wszystkim budowanie europejskiej przestrzeni badawczej, czyli sprawa ramowych programów badawczych, społeczeństwa wiedzy. Jednym z elementów tej przestrzeni badawczej jest Europejski Instytutu Innowacji i Technologii.

Senator sprawozdawca przypominał, że w strategii jest też odniesienie do problemów nadzwyczajnych, czyli do kryzysu ekonomicznego. Mowa o planie naprawy gospodarczej, o tym, że trzeba dokonać przeglądu ram finansowych w Unii Europejskiej. Podkreślono w niej także potrzebę podejmowania wspólnych działań: kryzys ma charakter globalny, mimo że poszczególne państwa tworzą plany radzenia sobie z nim, nie osiągnie się sukcesu, jeżeli podejmowane działania nie będą zharmonizowane i wspólne.

Strategia porusza również kwestię wejścia w życie Traktatu z Lizbony. W związku z tym jedną ze spraw do rozwiązania będzie przyjęcie regulacji, które spowodują, że nowy sposób funkcjonowania Unii Europejskiej stanie się zgodny z tym, co zawarto w Traktacie z Lizbony.

Podsumowując dyskusję podczas posiedzenia komisji, senator sprawozdawca powiedział, że zwrócono uwagę na brak bardziej konkretnych, dostosowanych do sytuacji kryzysowej planów. Była też mowa o potrzebie stworzenia systemu gwarancji bezpieczeństwa operacji finansowych oprócz europejskiego nadzoru finansowego. W czasie posiedzenia komisji padały też pytania dotyczące przeciwdziałania zagrożeniom ekologicznym, między innymi związanym z planowaną budową Gazociągu Północnego.

Senator E. Wittbrodt wspomniał też o bilansie realizacji Strategii Lizbońskiej, pierwotnie planowanej na okres 2000-2010. "W ciągu tych dziesięciu lat mieliśmy osiągnąć pewne parametry, między innymi zmniejszyć bezrobocie do poziomu takiego, jaki był w Stanach Zjednoczonych, czyli do 3,5%. Wówczas w Unii Europejskiej bezrobocie było na poziomie 8%. Mówiło się o stawianiu na naukę, edukację, aktywnym oddziaływaniu na małe i średnie przedsiębiorstwa. Jeden z parametrów, który miał zostać osiągnięty, dotyczył inwestowania na odpowiednim poziomie w badania naukowe. Założono wtedy, że państwa członkowskie powinny inwestować w badania naukowe środki na poziomie 3% produktu krajowego brutto, a więc tyle, ile jest w Stanach i w Japonii. Ale okazuje się, że ten parametr w ogóle nie jest osiągany. Już nie mówię o Polsce, mówię o innych krajach Unii Europejskiej, naprawdę w niewielu z nich finansowanie badań jest na poziomie 3%. W Polsce to prawie się nie rusza z miejsca, bo mamy na to środki na poziomie 0,6-0,7% PKB, podczas gdy z budżetu - 0,30" - podsumował senator E. Wittbrodt.

Podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej Maciej Szpunar powiedział, że dyskusja na temat strategii jest bardziej skomplikowana, gdyż w roku bieżącym i od początku roku 2010 będzie już działała nowa Komisja. Jej zadaniem będzie przeprowadzenie oceny priorytetów politycznych na rok 2010 w świetle celów strategicznych i przekształcenie ich w program operacyjny.

Spośród zamierzeń komisji na rok 2010 za kluczowe wiceminister uznał trzy zagadnienia.

Po pierwsze, to kontynuowanie działań nakierowanych na walkę ze skutkami kryzysu gospodarczego, w tym są takie inicjatywy jak Europejski Plan Ożywienia Gospodarczego, oraz reform strukturalnych wynikających ze Strategii Lizbońskiej.

Po drugie, to kontynuowanie debaty z Parlamentem i Radą na temat przyszłości finansów Unii Europejskiej, zapoczątkowanej przeglądem budżetu w 2009 r.

Po trzecie, w wypadku wejścia Traktatu z Lizbony pojawi się kwestia jego implementacji, czyli dostosowania całego instrumentarium prawnego do tych zmian, jakie wynikną z traktatu z Lizbony.

W związku z przedłożeniem przez Komisję strategii Urząd Komitetu Integracji Europejskiej wraz z ministerstwami i urzędami centralnymi przygotował projekt stanowiska rządu. To stanowisko zostało przyjęte przez Komitet Europejski Rady Ministrów 29 kwietnia 2009 r. Ogólnie rząd popiera propozycje działań Komisji Europejskiej wskazane w strategii. Pierwsza kwestia to walka ze skutkami kryzysu. W tym kontekście rząd Rzeczypospolitej podkreśla konieczność pełnego respektowania zasad traktatowych. Kryzys ekonomiczny w żadnym stopniu nie może być uzasadnieniem dla protekcjonizmu. W opinii rządu, takie podejście utrudniałoby wykorzystanie w pełni szans, jakie daje integracja europejska i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Komisja Europejska zapowiedziała w strategii, że zapewni skuteczną realizację i będzie monitorować oddziaływanie europejskiego planu ożywienia gospodarczego. Polska zdecydowanie popiera wszelkie działania zmierzające do poprawy sytuacji na rynku pracy, w tym wspieranie elastycznego i mobilnego rynku pracy. W związku z tym rząd zauważa, że w strategii nie odniesiono się do kwestii zapewnienia odpowiedniej mobilności na rynku pracy, w tym konieczności monitorowania przez Komisję Europejską, oczywiście we współpracy z państwami członkowskimi, swobody przepływu pracowników oraz świadczenia usług w formie delegowania pracowników.

Jak podkreślił wiceminister M. Szpunar, rok 2010 będzie niezwykle istotny ze względu na wdrażanie najważniejszych regulacji nadzoru nad rynkiem finansowym. W szczególności uzasadnione wydaje się utworzenie podmiotu, który będzie gromadził i analizował informacje, a także kompleksowo monitorował sytuację na europejskich rynkach finansowych i nadzorował działalność międzynarodowych grup kapitałowych. Rząd podziela potrzebę utworzenia europejskiego systemu nadzoru finansowego, z takim jednak zastrzeżeniem, iż podział odpowiedzialności i kompetencji pomiędzy nadzorcami macierzystymi i goszczącymi będzie odpowiednio wyważony, czyli muszą być odpowiednio wyważone kompetencje władz administracji krajowej i europejskiej.

W zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym rząd popiera dążenie do osiągnięcia globalnego porozumienia w sprawie zmian klimatu, tak zwane porozumienie post-Kioto. Zdaniem rządu polskiego, przyjęcie przez Unię Europejską wyższych zobowiązań redukcyjnych niż 20% powinno mieć miejsce tylko wówczas, gdy inne państwa rozwinięte przyjmą na siebie równie ambitne zobowiązania redukcyjne.

W kwestii polityki energetycznej Polska oczekuje ambitnych propozycji Komisji w zakresie tak zwanego planu działania dla energetyki na lata 2010-2014. Plan ten ma zostać przyjęty na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej w roku 2010. Rząd opowiada się za tym, aby w planie uwzględniono rozwiązania, które zminimalizują prawdopodobieństwo narażenia poszczególnych państw członkowskich i Unii jako całości na przerwy w dostawach gazu, jak to miało miejsce w roku bieżącym. "Polska oczekuje, że jeszcze w roku bieżącym rozpoczną się prace, które doprowadzą do znacznego wzmocnienia wspólnotowego mechanizmu reagowania kryzysowego w sektorze gazu" - podkreślił wiceminister M. Szpunar.

Jeśli chodzi o wspólną politykę rolną, to dla Polski kluczowe jest utrzymanie wysokiego znaczenia tej polityki pod względem finansowym i potwierdzenie jej wspólnotowego charakteru. "Liczymy na znaczący postęp w tym zakresie, choć nie ulega wątpliwości, że rok 2010 nie będzie w tym zakresie okresem podejmowania ważnych decyzji politycznych" - stwierdził wiceminister. Rząd podkreśla konieczność zapewnienia pewnego marginesu swobody przy wyznaczaniu kryteriów odzwierciedlających warunki biofizyczne i specyfikę produkcji rolniczej w poszczególnych państwach członkowskich.

Jeśli chodzi o politykę jakości produktów rolnych, to Polska oczekuje, że zamiarem Komisji nie będzie koncentracja wsparcia i środków promocyjnych wyłącznie względem produktów wpisanych już do wspólnotowego rejestru. Oczekujemy uproszczenia procedur, wniosków, a także utrzymania systemu wspierania tradycyjnych specjalności poszczególnych państw członkowskich.

Wiceminister M. Szpunar zapowiedział, że Polska będzie popierała Komisję we wdrażaniu Strategii Lizbońskiej na rzecz wzrostu i zatrudnienia. Działania powinny się koncentrować na pobudzeniu gospodarki i zapewnieniu odpowiedniej liczby miejsc pracy. Polska w pełni popiera ideę otwartego i jednolitego rynku wewnętrznego. Działania interwencjonistyczne czy protekcjonistyczne mogą być podejmowane tylko z dużą rozwagą i w zgodzie z zasadami traktatowymi. Polska opowiada się za poprawą dostępu do rynku dla małych i średnich przedsiębiorstw w krajach trzecich. "Jednocześnie zwracamy uwagę na ograniczenia wynikające z obowiązku państwa w zakresie zapewnienia społeczeństwu usług o charakterze powszechnych, na przykład usług pocztowych" - dodał wiceminister.

Podkreślił, że rząd szczególną wagę przywiązuje do swobodnego przepływu wiedzy w kontekście zwalczania negatywnych skutków spowolnienia ekonomicznego. Bez wątpienia będzie wspierać wysiłki Komisji Europejskiej zmierzające do zmniejszenia rozdrobnienia europejskich działań badawczych poprzez dalsze wzmacnianie budowy europejskiej przestrzeni badawczej. Wiceminister M. Szpunar zaznaczył, że ten swobodny przepływ wiedzy nie oznacza tylko samego dostępu naukowców do innych rynków, ale budowę tej europejskiej przestrzeni badawczej, która ma zmierzać do wspierania naukowców i zmniejszania dysproporcji pomiędzy infrastrukturą poszczególnych państw i regionów.

W zakresie europejskiej polityki transportowej Komisja Europejska deklaruje, że w roku 2010 zakończone zostaną konsultacje jej dotyczące. Polska co do zasady zgadza się z potrzebą uwzględnienia zapotrzebowania na gospodarkę niskoemisyjną i nowych mechanizmów finansowania we wspólnej polityce transportowej. Uważamy, że międzynarodowe szlaki transportowe, tak zwane multimodalne, czyli obejmujące różnego rodzaju transport, powinny generować szybki, możliwie najkrótszy tranzyt, stanowiący jak najmniejsze obciążenie dla środowiska, zakładający niskie koszty eksploatacji i maksymalne korzyści ekonomiczne, społeczne i ekologiczne.

W swojej wypowiedzi wiceminister M. Szpunar za szczególnie istotną kwestię dla Polski uznał Partnerstwo Wschodnie, które mieści się w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. "Rzeczypospolita Polska oczekuje, że na podstawie pierwszych projektów w zakresie Partnerstwa Wschodniego kontynuowany będzie proces współpracy Unii i państw Europy Wschodniej i południowego Kaukazu. Współpraca ta powinna dotyczyć sfery energetycznej i gospodarczej, handlowej oraz ochrony środowiska" - zaakcentował wiceminister.

Odnosząc się do sprawę zasobów ludzkich, podkreślił, że rząd na bieżąco monitoruje zatrudnianie polskich obywateli w nowych państwach członkowskich. Chodzi o wypełnienie przyznanej Polsce puli stanowisk, aby uzyskać równowagę geograficzną wśród personelu przede wszystkim Komisji Europejskiej. Te kwoty muszą być wykorzystane do końca 2010 r. Wiceminister zapewnił też, że rząd szczególnie będzie obserwował postępowania konkursowe w sprawie kandydatur na stanowiska wysokiego szczebla,  mające się rozpocząć już w roku bieżącym.

Następnie senatorowie zadawali liczne pytania wiceministrowi M. Szpunarowi, a także przeprowadzili rzeczową debatę.

• przyjęto bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin i skierowano ją do podpisu prezydenta,
• przyjęto bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks morski i skierowano ją do podpisu prezydenta,
• przyjęto projekt ustawy o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów i podjęto uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu,
• przyjęto projekt ustawy o zmianie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji ustawy i podjęto uchwałę w sprawie wniesienia do go Sejmu,
• wprowadzono zmiany w składzie komisji senackich.

Do protokołu 33. posiedzenia oświadczenia złożyli senatorowie: Rafał Muchacki, Norbert Krajczy, Maciej Grubski, Małgorzata Adamczak, Władysław Ortyl, Grażyna Sztark, Piotr Zientarski, Sławomir Kowalski, Jan Dobrzyński, Ryszard Knosala, Stanisław Jurcewicz, Piotr Kaleta, Andrzej Szewiński, Krzysztof Majkowski, Stanisław Bisztyga, Tadeusz Gruszka, Mieczysław Augustyn, Henryk Górski, Wojciech Skurkiewicz, Stanisław Gorczyca, Janina Fetlińska, Krzysztof Piesiewicz, Ryszard Górecki, Zdzisław Pupa, Krzysztof Kwiatkowski, Przemysław Błaszczyk, Kazimierz Jaworski, Grzegorz Wojciechowski, Eryk Smulewicz, Andrzej Grzyb.

14 maja 2009 r. odbyło się 41. posiedzenie Prezydium Senatu.

W pierwszym punkcie porządku posiedzenia prezydium rozpatrzyło wniosek wicemarszałka Marka Ziółkowskiego o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji "Samorządowy Lider Zarządzania 2009 - usługi społeczne". Stanowi ona ostatni etap realizacji projektu "Budowanie potencjału samorządów dla lepszego dostarczania usług publicznych 2007-2011". Podsumowanie konkursu wraz z ogłoszeniem listy jego laureatów zaplanowano na 23 czerwca 2009 r.. Koszty organizacyjne pokryje współorganizator konferencji - Związek Miast Polskich.

Prezydium Senatu wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji.

Następnie Prezydium Senatu rozpatrzyło wniosek wicemarszałka M. Ziółkowskiego o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Senacie konferencji "Mechanizmy dobrego rządzenia w regionach", organizowanej w ramach cyklu "Rok Polskiej Demokracji 2009". Współorganizatorem konferencji jest Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową.

Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji 29 czerwca w budynku Senatu.

Podczas posiedzenia rozpatrzono także wniosek przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej senatora Jana Wyrowińskiego o wyrażenie zgody na zorganizowanie w Sali Kolumnowej Sejmu konferencji "Handel detaliczny w Polsce: warunki rozwoju rynku". Założenia konferencji przedstawił senator J. Wyrowiński. Jej celem konferencji jest omówienie sytuacji polskiego handlu detalicznego, w tym m.in. uproszczenia procedur w prowadzeniu działalności handlowej, kluczowych zmian legislacyjnych i problemów związanych z interpretacją prawa, a także stosowania zasad uczciwej konkurencji.

Prezydium Senatu wyraziło zgodę na zorganizowanie konferencji 9 czerwca 2009 r. i zaakceptowało przedstawiony kosztorys.

Prezydium Senatu rozpatrzyło wniosek przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej senatora J. Wyrowińskiego o wyrażenie zgody na zorganizowanie posiedzenia wyjazdowego komisji w siedzibie Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Senator J. Wyrowiński poinformował, że głównym celem tego posiedzenia jest zapoznanie się komisji z zakresem prowadzonych badań i wyposażeniem stanowisk badawczo-laboratoryjnych instytutu. Przewidziane również jest spotkanie z przedstawicielami innych jednostek badawczo-naukowych w Polsce i dyskusja na temat roli i zadań zaplecza naukowo-badawczego w aktualnej sytuacji przemysłu lotniczego w Polsce.

Prezydium wyraziło zgodę na zorganizowanie przez Komisję Gospodarki Narodowej wizyty studyjnej w siedzibie Instytutu Lotnictwa w Warszawie.

Przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Zbigniew Szaleniec przedstawił Prezydium Senatu analizę danych zawartych w oświadczeniach majątkowych senatorów, złożonych przed dniem ślubowania i za rok 2007. Komisja znalazła w tych oświadczeniach szereg zróżnicowanych w formie i treści uchybień. Prezydium zdecydowało, aby indywidualnie poinformować senatorów o uchybieniach i nieprawidłowościach, aby uniknęli podobnych błędów przy wypełnianiu kolejnych oświadczeń. Senator Z. Szaleniec poinformował prezydium, iż komisja podjęła prace, służące doprecyzowaniu druku oświadczenia majątkowego senatorów.

Prezydium Senatu zapoznało się także z informacją Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, dotyczącą rozpatrzenia wniosku senatorów Klubu Parlamentarnego "PiS" w sprawie rozstrzygnięcia, czy senator Tomasz Misiak, jako przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej, naruszył obowiązki określone w art. 33-35a ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora bądź ich nie dopełnił oraz czy naruszył zasadę niedopuszczania się korupcji politycznej w wykonywaniu swej funkcji.

Po rozpatrzeniu sprawy Prezydium Senatu postanowiło (3 głosy za,1 przeciw) oddalić wniosek. Marszałek Bogdan Borusewicz zaznaczył, iż należy wyciągnąć wnioski z tej sprawy na przyszłość i podjąć dalsze działania. Przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Z. Szaleniec zadeklarował, że razem z Komisją Regulaminową i Spraw Poselskich będzie koordynował prace w celu uniknięcia w przyszłości podobnych sytuacji.

Dyrektor Biura Spraw Senatorskich Piotr Świątecki przedstawił Prezydium Senatu informacje dotyczące działalności zespołów senackich i parlamentarnych w roku 2008. W ub. r. senatorowie pracowali w 6 zespołach senackich i 16 parlamentarnych. Biuro Spraw Senatorskich zagwarantowało obsługę administracyjną 12 z nich (Senacki Zespół Bezpieczeństwa Ruch Drogowego, Senacki Zespół ds. Sportu, Senacki Zespół ds. Wychowania Młodego Pokolenia, Senacki Zespół Górnictwa, Senacki Zespół Infrastruktury, Senacki Zespół Strażaków, Kaszubski Zespół Parlamentarny, Parlamentarny Zespół "Blok dla Lubelszczyzny", Parlamentarny Zespól ds. Harcerstwa w Polsce i poza Granicami Kraju, Parlamentarny Zespół ds. Osób Starszych, Parlamentarny Zespół Kociewski, Zespól Parlamentarzystów Województwa Śląskiego). Gabinet Marszałka Senatu zapewnia obsługę Parlamentarnego Zespołu do spraw Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi i Parlamentarnego Zespołu do spraw Dróg Wodnych i Turystyki Wodnej. Pozostałych 8 zespołów, w których działają senatorowie, jest pod opieką Biura Obsługi Posłów Kancelarii Sejmu.

Zespoły jako grupy apolityczne skupiające parlamentarzystów realizowały cele określone w samodzielnie ustalanych regulaminach wewnętrznych, tworzonych na podstawie Regulaminów Sejmu i Senatu. W 2008 r. organizowały tematyczne wystawy, konferencje, zajmowały stanowiska w istotnych kwestiach. W wyniku ich prac podjęto także prace nad formalnymi usprawnieniami w wielu szczegółowych dziedzinach, efektem czego było doprowadzenie do podjęcia przez Senat inicjatywy legislacyjnej.

Prezydium Senatu zadecydowało, aby wystosować odpowiednie pismo do marszałka Sejmu, informujące o działalności zespołów, i umieścić sprawozdania przewodniczących zespołów na senackiej stronie internetowej.

Prezydium zapoznało się z informacją na temat wniosków o zlecenie zadania o charakterze programowym i inwestycyjnym, które zostały złożone z naruszeniem terminu i podjęło decyzje.

• Wniosek Fundacji Pomocy Wzajemnej BARKA w Poznaniu: Centrum Ekonomii Społecznej w Londynie. Całkowity koszt realizacji zadania 497 850 zł, postulowana kwota dotacji 384 450 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Fundacji na rzecz Pomocy Dzieciom z Grodzieńszczyzny w Białymstoku: międzynarodowa konferencja naukowa "Polska mniejszość narodowa na Białorusi 1988-2009. Ocena minionego dwudziestolecia". Całkowity koszt realizacji zadania 6210 zł, postulowana kwota dotacji 4450 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia Pomocy Bliźniemu im. Brata Krystyna w Gorzowie Wielkopolskim: letnia akademia demokracji obywatelskiej dla studentów ze Wschodu studiujących w Polsce. Całkowity koszt realizacji zadania 55 940 zł, postulowana kwota dotacji 47 500 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - wspieranie organizacji. Całkowity koszt realizacji zadania 422 422,12 zł, postulowana kwota dotacji 167 785,76 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - wspieranie oświaty. Całkowity koszt realizacji zadania 3 148 574,02 zł, postulowana kwota dotacji 274 815,02 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - promowanie kultury. Całkowity koszt realizacji zadania 156 098,53 zł, postulowana kwota dotacji 69 898,53 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - media. Całkowity koszt realizacji zadania 409 093,10 zł, postulowana kwota dotacji 135 693,10 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - pomoc charytatywna. Całkowity koszt realizacji zadania 101 906,21 zł, postulowana kwota dotacji 101 906,21 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - wspieranie oświaty. Całkowity koszt realizacji zadania 943 573,04 zł, postulowana kwota dotacji 943 573,04 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - promowanie kultury. Całkowity koszt realizacji zadania 1 087 078,66 zł, postulowana kwota dotacji 1087 078,66 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - media. Całkowity koszt realizacji zadania 604 057,45 zł, postulowana kwota dotacji 604 057,45 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" w Warszawie: pomoc Polonii i Polakom za granicą w 2009 r. - pomoc charytatywna. Całkowity koszt realizacji zadania 101 168,55 zł, postulowana kwota dotacji 101 168,55 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Towarzystwa Porozumienia Polsko-Rosyjsko-Białoruskiego w Warszawie: zorganizowanie kolonii leczniczo-wypoczynkowych w 2009 r. dla dzieci polskich zamieszkałych na Białorusi, dotkniętych chorobami popromiennymi oraz najuboższych. Całkowity koszt realizacji zadania 166 674,00 zł, postulowana kwota dotacji 150 000 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Regionalnego Stowarzyszenia Wschód-Zachód w Płocku: zakup pianina dla Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie. Całkowity koszt realizacji zadania 43 500 zł, postulowana kwota dotacji 40 000 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Fundacji Młodej Polonii Polska-Europa-Świat w Warszawie: międzynarodowe konkursy artystyczne dla młodej Polonii 2009. Całkowity koszt realizacji zadania 59 450 zł, postulowana kwota dotacji 30 000 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu: Brazylia 2009 - promocja i ochrona polskiej kultury w stanie Parana, w Brazylii. Całkowity koszt realizacji zadania 169 960 zł, postulowana kwota dotacji 20 000 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.
• Wniosek Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" w Warszawie: roboty budowlano-instalacyjne w przedszkolu w Daugavpils, na Łotwie. Całkowity koszt realizacji zadania 134 861 zł, postulowana kwota dotacji 134 861 zł. Prezydium Senatu zdecydowało dopuścić wniosek do procedury.
• Wniosek Regionalnego Stowarzyszenia Wschód-Zachód w Płocku: remont i modernizacja polskiej nieruchomości - Zgromadzenia Zakonnego Córek Najczystszego Serca Najświętszej Marii Panny w Wilnie. Całkowity koszt realizacji zadania 326 435 zł, postulowana kwota dotacji 304 729 zł. Prezydium Senatu zdecydowało o niedopuszczeniu wniosku do procedury.

Wicemarszałek Krystyna Bochenek wystąpiła z prośbą opracowania przez Kancelarię Senatu reguł organizowania wystaw w gmachu Senatu. Szef Kancelarii Senatu minister Ewa Polkowska poinformowała prezydium, iż wszelkie propozycje i uwagi wniesione przez Prezydium Senatu będą uwzględnione przy opracowywaniu zasad organizacji wystaw.

6 maja 2009 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw.

W posiedzeniu uczestniczyli: dyrektor Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Jan Bołonkowski, sędzia Piotr Pełczyński z tego departamentu, przedstawiciel Izby Notarialnej w Warszawie przy Krajowej Radzie Notarialnej Leszek Zabielski, przewodniczący Komisji ds. Prac Parlamentarnych w Naczelnej Radzie Adwokackiej Rafał Dębowski, kanclerz Koszalińskiej Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych Zygfryd Walczak, a także wicedyrektor Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Adam Niemczewski.

Poprzednie posiedzenie, poświęcone pierwszemu czytaniu projektu, odbyło się 20 kwietnia 2009 r. Komisja przystąpiła zatem do umówienia 7 poprawek zgłoszonych przez senatora Piotra Zientarskiego, a inspirowanych głównie wcześniejszymi uwagami Krajowej Rady Notarialnej. Omówił je wicedyrektor A. Niemczewski. Wyjaśnił, że poprawki mają na celu doprecyzowanie treści darowizny na wypadek śmierci poprzez wskazanie, iż przedmiotem darowizny może być konkretny przedmiot, który następnie nie wchodzi w skład spadku, a nie tylko cały majątek. Darowizna taka wywoła skutki rzeczowe, tj. przeniesie własność z chwilą śmierci darczyńcy także w stosunku do nieruchomości.

Jedna z sugerowanych zmian umożliwia również dokonanie darowizny na rzecz osób prawnych, istniejących najpóźniej w chwili śmierci darczyńcy. W razie podarowania przedmiotu objętego współwłasnością, obdarowany nie staje się jego właścicielem dopiero z chwilą śmierci wszystkich współwłaścicieli, ale współwłaścicielem w wysokości równemu udziału zmarłego. Można przy tym zastrzec, że darowizna przejdzie w całości na obdarowanego już po śmierci pierwszego z darczyńców.

W kolejnej projektowanej zmianie doprecyzowuje się również, że umowa darowizny na wypadek śmierci nie może być rozwiązana na podstawie powództwa wniesionego po śmierci darczyńcy. Darowizn tych nie będzie się również zaliczać przy obliczaniu zachowku, jeśli zostaną dokonane ze zwolnieniem od tego obowiązku i wcześniej niż 2 lata przed otwarciem spadku.

W innej zgłoszonej poprawce przewidziano, że cudzoziemiec może nabyć prawo własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości w drodze darowizny na wypadek śmierci, jeżeli uzyska zezwolenie właściwego ministra na nabycie tych praw na podstawie wniosku złożonego najpóźniej w ciągu 2 lat od śmierci darczyńcy. Wprowadza się również nowe zapisy do ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Wpis w księdze prawa wynikającego z umowy darowizny na wypadek śmierci stanie się możliwy, z tym że nabycie takiego prawa, dla którego istnienia wpis w księdze wieczystej jest prawnokształtujący, musi nastąpić przed śmiercią darczyńcy.

Następna zmiana precyzuje w ustawie - Prawo upadłościowe i naprawcze, że darowizna na wypadek śmierci może być również uznana za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości, jeśli została dokonana przez upadłego z pokrzywdzeniem wierzycieli bez względu na datę zawarcia tej umowy.

Ostatnia poprawka dotyczy daty wejścia w życie ustawy, gdzie określono datę dzienną - 1 stycznia 2010 r.

Dyrektor J. Bołonkowski wskazał, iż działająca przy ministrze sprawiedliwości komisja kodyfikacyjna przygotowuje projekt nowego prawa spadkowego i pozytywnie wypowiedziała się o "zapisie windykacyjnym", jako rozwiązaniem lepszym od darowizny na wypadek śmierci. Dyrektor wyraził również obawy, że inicjatywa senacka umożliwi wyprowadzanie najcenniejszych składników majątku spadkodawcy. Skarga paulińska, z jakiej mogliby skorzystać wierzyciele zmarłego, bywa bowiem narzędziem nieskutecznym. Nadto sam obdarowany może nie wiedzieć o długach spadkowych, ale będzie z tego tytułu odpowiadał. Ostatecznie, zdaniem dyrektora J. Bołonkowskiego, konstrukcja prawna przygotowana przez Senat stanowi pomieszanie rozwiązań charakterystycznych zarówno dla zobowiązań, jak i prawa spadkowego

Mecenas R. Dębowski oświadczył natomiast, iż Naczelna Rada Adwokacka popiera projekt senacki, powołuje on bowiem nową instytucję. Może z niej skorzystać osoba, która chce rozdysponować swoim majątkiem, nie ograniczając się tylko do sporządzenia testamentu.

W wyniku głosowania połączone komisje przyjęły wszystkie poprawki senatora P. Zientarskiego jednogłośnie. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzenie Senatu został wybrany senator P. Zientarski.

Pierwsza część posiedzenia Komisji Rodziny i Polityki Społecznej poświęcona była prawom ojców w postępowaniu sądowym i sprawowaniu opieki nad dzieckiem po orzeczeniu rozwodu. Do dyskusji na ten temat senatorowie zaprosili m.in. przedstawicieli organizacji broniących praw ojców, resortu sprawiedliwości, policji, mediatorów i kuratorów sądowych.

Zdaniem gości Komisji Zdrowia, warunkami niezbędnymi do umożliwienia rozwiedzionym rodzicom kontaktu z dzieckiem są przepisy pozwalające na skuteczne egzekwowanie prawa do spotkań z dzieckiem, zmiana systemu wydawania opinii przez biegłych, a przede wszystkim przypominanie, że dziecko ma prawo do obojga rodziców.

Obecna na posiedzeniu pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania Elżbieta Radziszewska poinformowała, że przy jej biurze działa zespół ds. przeciwdziałania dyskryminacji ojców, który ma m.in. wypracować propozycje niezbędnych zmian w prawie zmierzających do ochrony praw ojców z uwzględnieniem przede wszystkim dobra dziecka.

"Warto uświadamiać ludziom, którzy się rozstają, że w centrum ich uwagi powinny być dzieci i nie powinni ich wplątywać w rozstanie. Dziecko powinno mieć prawo do kontaktów z obojgiem rodziców, niezależnie od tego, na jakim etapie jest rozstanie" - przekonywała E. Radziszewska.

Przedstawiciel Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości sędzia Robert Zygadło przypomniał, że w listopadzie 2008 r. znowelizowano kodeks rodzinny i opiekuńczy. Nowela przewiduje m.in. zwiększenie praw dzieci w relacjach z rodzicami i w postępowaniach sądowych. Wprowadza koncepcję "planu wychowawczego", czyli porozumień zawieranych między matką a ojcem, którzy żyją osobno, dotyczących sprawowania pieczy nad dzieckiem, podejmowania decyzji w jego sprawach i kontaktów z nim. Rodzice będą musieli brać pod uwagę rozsądne życzenia dziecka. Od przedstawienia sądowi takiego planu będzie zależeć powierzenie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom.

Jak przyznał sędzia R. Zygadło, kwestia egzekucji kontaktów jest trudna do rozwiązania i wymaga podjęcia odpowiednich rozwiązań legislacyjnych.

Jak poinformował Roman Kucharski z Forum na rzecz Odpowiedzialnego Ojcostwa, projekt ustawy, umożliwiający skuteczną egzekucję kontaktów z dziećmi, został przygotowany w sejmowej komisji "Przyjazne Państwo". Jak mówił, projekt zawiera dość rygorystyczne procedury, ale w obecnej sytuacji to konieczne. Jego zdaniem, wprowadzenie w ostatniej nowelizacji kodeksu rodzinnego i opiekuńczego możliwości zawierania porozumień przez rodziców jest dużym osiągnięciem, powinny jednak za tym pójść zachęty skłaniające rodziców do ustalania "planu wychowawczego", np. w formie skrócenia czasu rozpatrywania sprawy czy zwolnienia z kosztów sądowych.

W opinii R. Kucharskiego, zmieniony powinien także zostać system wydawania opinii przez Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno-Konsultacyjne. Za kluczowe uznał jednak zmiany w świadomości społecznej. "Trzeba przekonywać, że ojciec jest równoprawnym rodzicem, a brak kontaktu z nim zubaża dziecko" - przekonywał.

W dyskusji przedstawiciele stowarzyszeń ojców postulowali także o stosowanie opieki naprzemiennej zamiast ustalania miejsca zamieszkania dziecka przy jednym z rodziców, najczęściej matce. Podkreślali także, że nie chcą jedynie kontaktować się ze swoimi dziećmi, ale brać udział w ich wychowywaniu. "Spotykając się z dzieckiem raz na dwa tygodnie, nie jesteśmy w stanie niczego mu przekazać. Chcemy, by było tyle ojca, ile matki, domagamy się równości w wychowywaniu dzieci" - mówił prezes Stowarzyszenia Centrum Praw Ojca i Dziecka Ireneusz Dzierżęga.

Tego samego dnia Komisja Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzyła ustawę o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych.

Stanowisko rządu w sprawie ustawy sejmowej, uchwalonej na podstawie projektu poselskiego, przedstawił wiceminister pracy i polityki społecznej Michał Bucior. Na temat rozpatrywanego aktu prawnego wypowiadały się także sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas, dyrektor Departamentu Wynagrodzeń i Ubezpieczeń Społecznych w Ministerstwie Finansów Ewa Kosowska i radca ministra pracy i polityki społecznej Teresa Guzelf. Swoją opinię, zawierającą uwagi ogólne, a także propozycje poprawek, przedstawiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa, uchwalona jednogłośnie przez Sejm, umożliwia nauczycielom z dużym stażem pracy przechodzenie na wcześniejsze emerytury. Zdecydowano, że wysokość nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego będzie taka sama jak emerytury pomostowej. Sejm odrzucił poprawkę Platformy Obywatelskiej, obniżającą wysokość świadczenia do 80% i będącą powrotem do pierwotnego projektu, autorstwa PO, PSL i Lewicy. Podczas prac nad nim komisje sejmowe: edukacji i polityki społecznej wprowadziły jednak zmianę i zrównały wysokość świadczenia i emerytury.

Sejm zdecydował także, że nauczyciele, którzy zdecydują się na pobieranie świadczeń kompensacyjnych, będą mieli zakaz wykonywania pracy w zawodzie, np. w niepełnym wymiarze godzin. Sejm przesądził również, że wiek uprawnionych do świadczeń kompensacyjnych ma wzrastać, począwszy od 55. roku życia, w latach 2014-2032. Odrzucił poprawkę PO, zgodnie z którą miało się to odbywać w latach 2009-2028.

Ustanowione ustawą świadczenie kompensacyjne ma być przyznawane nauczycielom, którzy mają 30-letni staż pracy, w tym 20 lat - jako nauczyciele. Wiek uprawniający do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego ma wzrastać w kolejnych latach kalendarzowych, aż do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, czyli 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.

Jeśli nauczyciel po uzyskaniu świadczenia będzie pracował w szkole, straci do niego prawo. Nie oznacza to jednak, że nie może pobierać pieniędzy z tego tytułu, gdy podejmie inną niż nauczycielska pracę, np. prowadząc własny biznes.

Zapisy ustawy o tzw. emeryturach kompensacyjnych, uchwalone przez Sejm, zakazujące nauczycielom pracy w czasie pobierania tego świadczenia, negatywnie oceniła Sekcja Krajowa Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność".

Jak stwierdzono w opinii senackiego biura legislacyjnego natomiast, rozważając charakter prawny instytucji nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, należy stwierdzić, że będzie to świadczenie zaopatrzeniowe niemieszczące się w systemie ubezpieczeń społecznych, ale uzupełniające system emerytur pomostowych. Istota nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych oraz zasady nabywania prawa do nich są w dużej mierze zbieżne z przyjętą przez ustawodawcę koncepcją emerytur pomostowych. Prowadzi to do wniosku, iż świadczenie to będzie od strony funkcjonalnej quasi-emeryturą pomostową, systemowo świadczenia takiego nie będzie można jednak uznać za inną (dodatkową) formę emerytury pomostowej.

W opinii senackiego biura legislacyjnego, analiza przepisów rozpatrywanej ustawy nasuwa wątpliwości co do umiejscowienia nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych w systemie prawnym, a tym samym zrealizowania jednej z dyrektyw rzetelnej legislacji, czyli nakazu poszanowania spójności systemu prawnego. Spójność systemu oznacza m.in., że normy prawne, odnoszące się w ramach systemu do określonej sfery stosunków społecznych, są oparte na wspólnych wartościach i zasadach naczelnych, co ów system łączy, tak że normy harmonijnie służą realizacji celów wyznaczonych przez prawodawcę.

Jak stwierdzono, wskazane wątpliwości znalazły także wyraz m.in. w opiniach dotyczących projektu omawianej ustawy, sporządzonych przez dr Magdę Szczepańską z UW i Grzegorza Ciurę. W opinii G. Ciury znalazła się również sugestia, iż kierując się spójnością i klarownością systemu ubezpieczeń społecznych oraz zakładając istnienie przesłanek do objęcia wszystkich nauczycieli możliwością przechodzenia na wcześniejszą emeryturę, należałoby takie prawo sformułować w ustawie o emeryturach pomostowych.

W przyjętym przez Radę Ministrów stanowisku wobec poselskiego projektu ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych również znalazło się stwierdzenie, że nazwanie projektowanego świadczenia "świadczeniem kompensacyjnym", a nie "emeryturą" rodzi poważne konsekwencje systemowe.

W opinii senackiego biura legislacyjnego, analizowany akt prawny wprowadzi zasadnicze odstępstwa od obowiązującego systemu ubezpieczeń społecznych oraz że przyjęte rozwiązania otworzą ten system na inne świadczenia quasi-emerytalne, podobne do wprowadzanych nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych.

W trakcie dyskusji senator Jan Rulewski zaproponował objęcie świadczeniami kompensacyjnymi również nauczycieli przedszkoli niepublicznych. W wyniku głosowania zgłoszona poprawka uzyskała jednomyślne poparcie senatorów z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Zmiana jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 24 kwietnia 2009 r., który uznał, że nauczyciele przedszkoli publicznych i niepublicznych muszą mieć takie same uprawnienia emerytalne. Jak stwierdziła wiceminister K. Szumilas, inaczej dochodzi do dyskryminacji. Grupa nauczycieli z przedszkoli niepublicznych powinna być traktowana tak jak pozostali. Wiceminister zaznaczyła, że gdyby Senat nie zaproponował takich poprawek do ustawy o świadczeniach kompensacyjnych, z projektem nowelizacji musiałby wystąpić rząd. Według resortu edukacji, problem dotyczy 2328 nauczycieli pracujących w niepublicznych placówkach.

Senatorowie poparli także poprawki zgłoszone przez przewodniczącego Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senatora Mieczysława Augustyna, zbieżne z propozycjami senackiego biura legislacyjnego.

Ogółem w swoim stanowisku komisja postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie 11 poprawek do ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. Uzyskały one akceptację obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu. Na sprawozdawcę komisji podczas posiedzenia plenarnego Izby wybrano senatora J. Rulewskiego.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Sejmową nowelę, uchwaloną na podstawie projektu wniesionego przez rząd, przedstawił wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Zbigniew Sosnowski. Ustawa ma na celu dostosowanie polskiego prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł o niezgodności z konstytucją art. 41 ust. 1 i 2 nowelizowanej ustawy w zakresie, w jakim różnicował on sytuację prawną policyjnych emerytów i rencistów inwalidzkich, uzyskujących dodatkowe przychody w przedziale odpowiednio 70%-130% oraz powyżej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Zakwestionowana regulacja była niekorzystna dla rencistów uzyskujących przychód w przedziale 70%-130%.

Nowela przewiduje, że nie więcej niż o 25% będą obniżane emerytury i renty funkcjonariuszy służb mundurowych z niepełną wysługą lat, dorabiających do emerytury i uzyskujących za pracę od 70 do 130% przeciętnego wynagrodzenia.

Dotychczas osoby zarabiające powyżej 130% przeciętnego wynagrodzenia otrzymywały emeryturę niższą o 25%. Tymczasem ci, którzy zarabiali od 70 do 130% przeciętnego wynagrodzenia w praktyce mogli mieć emeryturę obniżaną o więcej niż 25%. Chodziło bowiem o tzw. kwotę przekroczenia, czyli różnicę między faktycznie uzyskanym przychodem a niższym progiem zarobkowym - 70%.

W powszechnym systemie emerytalnym emeryt, który dorobi do emerytury do 70% przeciętnego wynagrodzenia, nadal otrzymuje emeryturę w pełnej wysokości. W wypadku uzyskania przychodu od 70 do 130% przeciętnego wynagrodzenia obniża się ją o kwotę przekroczenia, a w wypadku dochodu wyższego niż 130% - zawiesza.

W wyniku głosowania Komisja Rodziny i Polityki Społecznej jednomyślnie opowiedziała się za zarekomendowaniem Senatowi przyjęcia bez poprawek sejmowej nowelizacji. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Kazimierza Jaworskiego.

Podczas posiedzenia senatorowie postanowili także nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, analogicznej do wcześniej rozpatrzonej nowelizacji dotyczącej funkcjonariuszy służb mundurowych i realizującej wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2008 r. Na temat tej ustawy głos zabrał wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji Jacek Krawczyk.

Ustalono, że przyjęcie bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin zarekomenduje Izbie senator K. Jaworski.

Tematem wspólnego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Środowiska była gospodarka odpadami powstałymi z produkcji rolniczej i przetwórstwa rolno-spożywczego.

Program obrad przewidywał zapoznanie się z następującymi zagadnieniami:

• odpady z produkcji rolniczej i ich zagospodarowanie (Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi);
• wykorzystanie odpadów, szczególnie opakowaniowych, z przetwórstwa rolno-spożywczego - proponowane rozwiązania prawne (Ministerstwo Środowiska);
• bariery rozwoju systemów recyklingu (dr Wojciech Piontek z Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej);
• program "Rekarton" - skuteczny recykling kartonów po mleku i sokach (prezes Krajowej Izby Gospodarczej "Przemysł Spożywczy" Tadeusz Pokrywka).

Rodzaje odpadów powstających w wyniku produkcji rolniczej i sposoby ich zagospodarowania omówił wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Kazimierz Plocke.

Dyrektor Departamentu Gospodarki Odpadami w Ministerstwie Środowiska Beata Kłopotek przedstawiła dotychczasowe sposoby postępowania z odpadami opakowaniowymi w przemyśle spożywczym i rolnictwie, omówiła także planowane zmiany w tym zakresie.

Naczelnik wydziału w tym departamencie Małgorzata Szymborska zaprezentowała obowiązujące prawodawstwo w tej dziedzinie. Jak poinformowała, obecnie trwają prace nad transpozycją do polskiego prawa dyrektyw unijnych, regulujących te kwestie. W związku z tym został przygotowany projekt nowelizacji ustawy o odpadach oraz ustaw związanych z zagospodarowaniem opakowań.

Dr W. Piontek z Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku Białej zapoznał senatorów z danymi statystycznymi dotyczącymi wytwarzania odpadów, skali selektywnej zbiórki i recyklingu, spalania, składowania, a także wykorzystywania odpadów. Jak stwierdził, na tle innych krajów europejskich w tych dziedzinach Polska wypada niekorzystnie, szczególnie w kwestii recyklingu, ponieważ najwięcej odpadów trafia, niestety, na składowiska. Bardzo niewielki postęp osiągnięto w zapobieganiu powstawaniu odpadów. Zdaniem dr. W. Piontka, bez przyspieszenia prac na tym polu nie uda się na czas spełnić wymogów unijnych.

Informację na temat programu "Rekarton" - dobrowolnego porozumienia na rzecz rozwoju systemu zbierania i recyklingu odpadów opakowaniowych po kartonach do żywności płynnej - przedstawił prezes Krajowej Izby Gospodarczej "Przemysł Spożywczy" T. Pokrywka. Stronami tego porozumienia są instytucje reprezentujące producentów żywności, organizacje działające na rzecz rozwoju gospodarki żywnościowej, a także podmioty prowadzące działalność gospodarczą na terytorium kraju w zakresie produkcji lub sprzedaży kartonowych materiałów opakowaniowych.

Celem programu jest uruchomienie i wspomaganie polskiego systemu zbierania odpadów pokonsumpcyjnych i ich recyklingu. Środki finansowe zgromadzone w jego ramach w całości przeznacza się na promowanie i wspieranie zbierania odpadów z przemysłu spożywczego oraz edukację społeczeństwa na temat selektywnego zbierania odpadów. W swoim wystąpieniu prezes T. Pokrywka przedstawił dotychczasowe funkcjonowanie programu, a także zapoznał senatorów z działalnością i danymi na temat ilości odpadów poddanych recyklingowi.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

W posiedzeniu wzięli udział przedstawiciele Ministerstwa Infrastruktury, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, Banku Gospodarstwa Krajowego oraz Urzędu Zamówień Publicznych.

Sejmową nowelizację przedstawiła wiceminister infrastruktury Patrycja Wolińska-Bartkiewicz. Przebieg prac sejmowych omówił poseł sprawozdawca Stanisław Żmijan. Na temat przyjętych rozwiązań wypowiadał się także wiceprezes Banku Gospodarstwa Krajowego Arkadiusz Nieradko. Swoje uwagi zgłosiło też Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa przewiduje, że budowa dróg krajowych będzie finansowana z Krajowego Funduszu Drogowego. Pochodzi z przedłożenia Rady Ministrów, która uznała projekt za pilny, ponieważ wprowadza on zmodyfikowany system finansowania budowy dróg krajowych, co pozwoli, w opinii rządu, na realizację projektów drogowych związanych z organizacją turnieju UEFA EURO 2012. Zdaniem wnioskodawców, zaproponowana nowela ma usprawnić system finansowania budowy dróg krajowych i uczynić go bardziej elastycznym.

W Sejmie projektem ustawy zajmowała się Komisja Infrastruktury. W toku prac zgłoszono do niego kilka poprawek. W wyniku jednej z nich usunięto ograniczenia w zakresie finansowania Krajowego Funduszu Drogowego przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

Nowy model finansowania budowy dróg krajowych ma na celu koncentrację wszystkich środków przeznaczonych na inwestycje drogowe w ramach KFD. Zakłada on emisję tzw. obligacji infrastrukturalnych. Będą to obligacje Skarbu Państwa emitowane przez ministra finansów na konkretne potrzeby drogowe. Ponadto Bank Gospodarstwa Krajowego będzie mógł zaciągać kredyty, pożyczki i emitować obligacje na rzecz KFD.

Z KFD będą finansowane zadania w zakresie budowy i przebudowy dróg krajowych, natomiast prace przygotowawcze, remonty, utrzymanie będzie finansowane z budżetu państwa.

W opinii Ministerstwa Infrastruktury, nowy system zagwarantuje więcej środków na realizację programu budowy dróg. Jak wynika z informacji resortu, do tej pory podpisano umowy, które umożliwią budowę 406 km autostrad. W bieżącym roku wydano już 3 mld zł, do końca maja 2009 r. ma to być 5 mld zł. Najwięcej środków będzie potrzeba latem i jesienią, gdy spiętrzą się prace budowlane. Resort zapewnia, że do końca roku rozpisane zostaną wszystkie przetargi, które są potrzebne do wybudowania pełnej sieci autostrad.

Do projektu rządowego Sejm wprowadził poprawkę, zaproponowaną przez Komisję Infrastruktury, zmierzającą do umożliwienia Bankowi Gospodarstwa Krajowego zaciągania kredytów, pożyczek lub emitowania obligacji w kraju i za granicą na rzecz funduszu z przeznaczeniem na finansowanie zadań wynikających z planu finansowego KFD.

Ustawa ma wejść w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem niektórych przepisów, które zaczną obowiązywać po dłuższym vacatio legis.

W trakcie dyskusji propozycje poprawek zgłosili senatorowie Andrzej Owczarek i Władysław Ortyl. W wyniku głosowania połączone komisje poparły proponowane zmiany. Mają one charakter legislacyjny, doprecyzowujący zapisy ustawy sejmowej. Na sprawozdawcę stanowiska połączonych komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw wybrano senatora A. Owczarka.

Podczas posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji zapoznano się z "Informacją o wynikach działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 roku".

W posiedzeniu uczestniczyli zastępcy szefa CBA Ernest Bejda i Maciej Wąsik, którzy przedstawili informację na temat działalności biura w 2008 r. Podkreślili, że pomimo ograniczeń budżetowych w ubiegłym roku zanotowano stały i dynamiczny wzrost liczby prowadzonych postępowań przygotowawczych, większy niż w latach 2006 i 2007. W ramach prowadzonych śledztw 346 osobom postawiono łącznie 1075 zarzutów popełnienia przestępstwa. Najwięcej postępowań dotyczyło administracji państwowej i samorządowej, a także sektora gospodarczego, ochrony zdrowia, organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

Senatorowie Stanisław Piotrowicz, Zbigniew Romaszewski, Jacek Swakoń, Piotr Wach i Zbigniew Cichoń zadawali pytania przedstawicielom Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Podczas dyskusji poruszono m.in. kwestie sposobu informowania opinii publicznej o działalności CBA, jego współpracy z prokuraturą i innymi organami państwa oraz skali zjawiska korupcji w Polsce.

Tego samego dnia Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrywała ustawę z 23 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Projekt przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Zbigniew Sosnowski. Ustawa ma na celu dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 15 kwietnia 2008 r., który uznał za niekonstytucyjne zróżnicowanie prawne emerytów (rencistów) służb mundurowych, uzyskujących dodatkowe przychody w przedziale odpowiednio: 70-130% oraz powyżej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, niekorzystne dla tej pierwszej kategorii. Nowelizacja zmierza do usunięcia wskazanej nieprawidłowości.

Podczas posiedzenia przedstawicielka senackiego biura legislacyjnego nie zgłaszała uwag o charakterze legislacyjnym. Ustawa nie budziła także zastrzeżeń senatorów i nikt nie zgłosił się do dyskusji.

Wobec braku chętnych do zabrania głosu w dyskusji przewodniczący komisji senator S. Piotrowicz przedstawił wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Komisja jednogłośnie przyjęła przedstawiony wniosek. Na sprawozdawcę komisji na posiedzenie Senatu wybrano senatora S. Piotrowicza.

Następnym aktem prawnym rozpatrywanym przez komisję była ustawa z 23 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy o Policji oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Sejmową nowelizację przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Adam Rapacki. Wprowadzone zmiany dotyczą poszerzenia katalogu uprawnień strażników gminnych (miejskich), sposobu organizacji pracy straży gminnej (miejskiej) oraz pragmatyki służbowej tej formacji.

Posłowie, rozpatrując dwa projekty - rządowy i poselski, poparli zmiany dające strażnikom m.in. możliwość przeprowadzania kontroli osobistej i przeglądania bagażu podręcznego. W Sejmie za nowelizacją głosowało 267 posłów, 14 było przeciw, a 138 wstrzymało się od głosu.

Według MSWiA poszerzenie uprawnień strażników jest nieznaczne i ma pomóc im w pracy. Możliwość przeprowadzania kontroli osobistej oraz przeglądania podręcznego bagażu zwiększy bezpieczeństwo zarówno strażników, jak i innych osób. Z tych uprawnień strażnicy będą mogli skorzystać w razie "uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa". Kontrola osobista będzie także możliwa w wypadku doprowadzenia do izb wytrzeźwień oraz w odniesieniu do osób dających swoim zachowaniem "powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu, albo zagrażają życiu i zdrowiu innych". Wówczas strażnik będzie zobowiązany niezwłocznie doprowadzić daną osobę do najbliższej jednostki policji.

"We wskazanych powyżej sytuacjach istnieje uzasadnione przypuszczenie, że osoby, wobec których strażnik podejmuje działania, mogą posiadać przy sobie niebezpieczne przedmioty, których użycie wobec interweniującego strażnika grozić może spowodowaniem uszkodzenia ciała czy uszczerbkiem na zdrowiu strażnika" - podkreślano w uzasadnieniu. Według obecnie obowiązującego prawa, strażnik może zapobiegać omawianym niebezpieczeństwom jedynie w ramach obrony koniecznej.

Regulacja zakłada też, że strażnicy mogliby używać paralizatorów elektrycznych. "Konstrukcja takiego urządzenia nie wymaga bezpośredniego kontaktu fizycznego między osobą obezwładniającą a obezwładnianą i w związku z tym w znacznym stopniu może poprawić również bezpieczeństwo strażnika w przypadku konieczności zastosowania paralizatora" - wskazano.

W myśl nowelizacji nadzór nad strażami zostanie powierzony wojewodzie. Obecnie leży to w gestii komendanta głównego policji.

W trakcie prac nad nowelizacją Sejm odrzucił poprawkę, zgłoszoną przez PiS, by strażnicy nabywali policyjne uprawnienia emerytalne po 25 latach pracy. Obecnie uzyskują je po 35 latach pracy.

Od 16 lat funkcjonowania formacji liczba jednostek i strażników systematycznie wzrasta. Około 500 oddziałów w kraju zatrudnia 10 tys. osób. Rocznie strażnicy w całym kraju interweniują w różnych sprawach prawie 2 mln razy. Przewiduje się ustanowienie 29 sierpnia dniem straży gminnej. Tego bowiem dnia została uchwalona ustawa o strażach gminnych.

W dyskusji podczas posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji udział wzięli wiceminister spraw wewnętrznych i administracji A. Rapacki, zastępca dyrektora Biura Prewencji Komendy Głównej Policji Marek Walczak, naczelnik Wydziału w Departamentu Analiz i Nadzoru w MSWiA Elżbieta Rusiniak, a także senatorowie: S. Piotrowicz, Zbigniew Romaszewski, Zbigniew Cichon, Piotr Wach, Krzysztof Piesiewicz i legislator Szymon Giderewicz.

Po zapoznaniu się z opinią senackiego biura legislacyjnego senator S. Piotrowicz zaproponował 12 poprawek, które w wyniku głosowania uzyskały poparcie komisji. Na jej sprawozdawcę na posiedzeniu Senatu wybrano senatora S. Piotrowicza.

Senatorowie z Komisji Zdrowia postanowili zaproponować Senatowi cztery poprawki do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia. Postanowiono, że podczas posiedzenia plenarnego ich przyjęcie zarekomenduje Izbie senator Janina Fetlińska.

Podczas posiedzenia przyjęcie ustawy, uchwalonej przez Sejm w trybie pilnym na podstawie projektu rządowego, rekomendował podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Marek Haber. Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło uwagi szczegółowe i zaproponowało zmiany do ustawy sejmowej.

Ustawa zawiera przepisy wprowadzające ustawy: o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, o konsultantach medycznych oraz o akredytacji w ochronie zdrowia. Były one częścią pakietu sześciu projektów zdrowotnych autorstwa Platformy Obywatelskiej. W listopadzie 2008 r. podpisał je prezydent Lech Kaczyński, ale jednocześnie zawetował ustawy: o przekształceniu szpitali w spółki, o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej oraz ustawę wprowadzającą reformę. W grudniu weto prezydenta podtrzymał Sejm.

Jak podkreśla ministerstwo zdrowia, brak ustawy wprowadzającej przepisy trzech ustaw zdrowotnych powoduje duże problemy interpretacyjne dotyczące przepisów znajdujących się w trzech ustawach zdrowotnych. W ustawie rozpatrzonej przez Komisję Zdrowia zapisano także terminy wejścia w życie ustaw, które podpisał prezydent.

W trakcie dyskusji propozycje zmian w ustawie sejmowej zgłosiła senator J. Fetlińska. W wyniku głosowania uzyskały one poparcie Komisji Zdrowia. Dwie z czterech poprawek zaakceptowanych przez senatorów mają charakter legislacyjny, dwie zaś są merytoryczne i - zdaniem senackiego biura legislacyjnego, a także części senatorów - mogą zostać uznane za ingerencję w ustawę wykraczającą poza kompetencje Senatu.

Senator J. Fetlińska zaproponowała, aby rzecznik praw pacjenta składał sprawozdanie nie tylko przed Sejmem, ale również przed Senatem. Zgłosiła też poprawkę, odrzuconą wcześniej przez Sejm, która miała wyeliminować zapis pozwalający rzecznikowi na nakładanie na organizatora strajku, zorganizowanego wbrew przepisom ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, kary do 500 tys. zł. Kara dotyczy naruszenia praw pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej; złamanie przepisów o rozwiązywaniu sporów musi zostać wcześniej stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu. Wykreślenie tego zapisu postulowali również związkowcy. Ich zdaniem, byłoby to sprzeczne z ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.

Podczas posiedzenia przewodniczący Komisji Zdrowia senator Władysław Sidorowicz zgłosił natomiast wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. W wyniku głosowania nie uzyskał on poparcia i zostanie zgłoszony jako wniosek mniejszości. Ustalono, że podczas posiedzenia plenarnego jego sprawozdawcą będzie senator W. Sidorowicz.

W pierwszym punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Obrony Narodowej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

W obradach nad nowelizacją uczestniczyli: sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Czesław Piątas, zastępca dyrektora Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego płk Józef Wrona, zastępca szefa Zespołu Analiz i Ocen Departamentu Systemu Obronnego Biura Bezpieczeństwa Narodowego płk Witold Lewandowski.

Nowelizację przedstawił wiceprezes Rządowego Centrum Legislacji Jacek Krawczyk. Jak stwierdził, ustawa realizuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł o niezgodności z konstytucją art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Sytuacja zakwestionowana w tym wyroku odnosi się również do regulacji dotyczących zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych. Rozpatrywana nowelizacja ma dostosować prawo w tym zakresie do wskazań Trybunału Konstytucyjnego.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które nie zgłosiło żadnych uwag o charakterze legislacyjnym.

W wyniku głosowania, na wniosek przewodniczącego komisji senatora Stanisława Zająca, senatorowie jednomyślnie poparli ustawę o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Jak ustalono, przyjęcie ustawy sejmowej bez poprawek zarekomenduje Izbie w imieniu komisji senator Henryk Górski.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kulturze fizycznej. Przebieg prac sejmowych nad projektem wniesionym przez Radę Ministrów omówiła posłanka sprawozdawczyni Ewa Wolak. Jak poinformowała, nad projektem pracowała sejmowa Komisja Edukacji, Nauki i Młodzieży, która zaproponowała do niej poprawki. Poprawki zgłoszono także podczas II czytania. W efekcie Sejm uchwalił rządowy projekt z modyfikacjami.

W imieniu rządu rozwiązania zawarte w rozpatrywanej nowelizacji omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Zbigniew Marciniak. Senatorowie zapoznali się także z opinią senackiego biura legislacyjnego, które zgłosiło drobne uwagi redakcyjne.

Zgodnie z sejmową nowelą zmienione zostaną zasady prowadzenia lekcji wychowania fizycznego w szkołach, a dotychczasowe przysposobienie obronne zastąpi edukacja dla bezpieczeństwa. Dotychczasowy przedmiot szkolny "przysposobienie obronne", realizowany w szkołach ponadgimnazjalnych, zostanie od roku szkolnego 2012/13 zastąpiony przedmiotem "edukacja dla bezpieczeństwa". W gimnazjach zaś od września 2009 r. przedmiot "edukacja dla bezpieczeństwa" zastąpi dotychczasową ścieżkę edukacyjną "edukacja obronna".

Zmienione zostaną też zasady prowadzenia lekcji wychowania fizycznego. Uczniowie szkół podstawowych i gimnazjów w ramach czterech godzin WF w tygodniu będą mieli dwie wspólne lekcje z zajęciami takimi samymi dla wszystkich w klasie i dwie lekcje, podczas których będą mogli ćwiczyć zgodnie ze swoimi zainteresowaniami oraz możliwościami szkoły. Chodzi np. o lekcje tańca, gry w tenisa, judo, koszykówki itp. W szkołach ponadgimnazjalnych zajęcia do wyboru odbywać się będą na dwóch godzinach WF z trzech obowiązkowych.

Ministerstwo Edukacji Narodowej chce poprzez zmianę sposobu prowadzenia zajęć WF zachęcić uczniów do większej aktywności fizycznej i liczniejszego niż obecnie czynnego udziału w lekcjach.

Zmiana ustaw o powszechnym obowiązku obronnym oraz o kulturze fizycznej była konieczna, by nie doszło do niezgodności z mającym wejść w życie od 1 września 2009 r. rozporządzeniem ministra edukacji w sprawie podstaw programowych nauczania poszczególnych przedmiotów w szkole. Rozporządzenie to - wydane na podstawie ustawy o systemie oświaty - zawiera zapisy określające, jaki zakres wiedzy i umiejętności musi opanować uczeń na danym etapie nauki.

W trakcie dyskusji senatorowie interesowali się przede wszystkim konsultacjami przeprowadzonymi podczas prac nad tą ustawą, a także jej skutkami finansowymi.

Jak stwierdził wiceminister Z. Marciniak, ustawa nie spowoduje żadnych skutków finansowych. Obecny na posiedzeniu sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Czesław Piątas podkreślił, że projekt ustawy był konsultowany z jego resortem i uzyskał pełne poparcie.

Senatorowie zwracali uwagę na bardzo ważną rolę, jaką odgrywają zajęcia na rzecz bezpieczeństwa zarówno w przygotowaniu młodzieży do prawidłowego zachowania się w sytuacjach zagrożenia, jak też dla ewentualnego naboru do zawodowej służby wojskowej.

Senator Andrzej Owczarek zaproponował poprawkę, doprecyzowującą art. 3 ustawy, a także redakcyjną, zaproponowaną przez senackie biuro legislacyjne.

W wyniku głosowania Komisja Obrony Narodowej przyjęła zgłoszone poprawki, a następnie wybrała senatora A. Owczarka na sprawozdawcę podczas posiedzenia plenarnego Izby.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Ustawodawczej przeprowadzono pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz niektórych innych ustaw.

W imieniu wnioskodawców, czyli grupy senatorów, projekt omówił i uzasadnił senator Mieczysław Augustyn. Jak poinformował, projekt nawiązuje do poprawek Senatu wniesionych do ustawy z 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, odrzuconych przez Sejm jako wykraczające poza materię nowelizacji.

W posiedzeniu wziął udział rzecznik praw dziecka Marek Michalak, który pozytywnie ocenił zmiany postulowane w inicjatywie.

W przedstawionym projekcie wnioskodawcy zaproponowali wzmocnienie kompetencji rzecznika praw dziecka i przyznanie mu uprawnień do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym oraz do Sądu Najwyższego o wyjaśnienie przepisów prawnych, a także składania kasacji i skarg kasacyjnych. W tym celu przewidziano zmiany w przepisach kodeksu postępowania cywilnego, kodeksu postępowania karnego, kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym, prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i w ustawie o Sądzie Najwyższym.

W opinii pomysłodawców, ważnym odniesieniem, wzmacniającym pozycję rzecznika, jest przedkładana także w toku prac senackich propozycja zaliczenia okresu pracy na stanowisku rzecznika do stażu pracy, od którego zależą wszelkie uprawnienia pracownicze uzależnione od czasu pracy, w tym te wynikające z zatrudnienia w określonym zawodzie, branży lub zakładzie pracy. Mając na względzie dużą grupę reprezentantów zawodów, spośród których może być wybrany rzecznik, proponowany przepis chroni go przed ewentualną utratą tych uprawnień ze względu na wybór dokonany przez parlament. Podobne regulacje znajdują się nie tylko w ustawie o wykonywaniu mandatu posła i senatora, ale także w szeregu innych ustaw o charakterze szczegółowym, np. w art. 53 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych. W opinii wnioskodawców, skoro analogiczne przepisy chronią prawa pracownicze innych osób wykonujących np. funkcje kuratora, tego typu rozwiązanie tym bardziej powinno mieć zastosowanie wobec rzecznika praw dziecka.

Ponadto w art. 3 ust. 5 projektu rzecznikowi wyznaczono zadanie polegające na promowaniu i upowszechnianiu praw dzieci i metod ich ochrony. Mimo że zadanie to wynika z dotychczas obowiązujących przepisów, proponowany zapis czyni zadość postulatowi określoności prawa i służyć będzie, zdaniem pomysłodawców rozpatrywanej inicjatywy, pełniejszej realizacji specjalnego standardu ochrony praw dziecka, w tym prawa do szczególnej troski i pomocy, wyrażonego m.in. w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, oraz prawa do otrzymywania i przekazywania informacji, zawartego w art. 13 Konwencji o Prawach Dziecka.

W wyniku głosowania połączone komisje zaproponowały przyjęcie przedstawionego projektu wraz z poprawkami o charakterze redakcyjnym, doprecyzowującym jego zapisy. Na sprawozdawcę połączonych komisji podczas drugiego czytania wybrano senatora M. Augustyna.

Senatorowie z Komisji Środowiska zapoznali się z informacją na temat opublikowanej przez Komisję Europejską białej księgi "Adaptacja do zmiany klimatu: europejskie ramy działania"; COM(2009)147.

Informację na ten temat przedstawiły reprezentujące Ministerstwo Środowiska dyrektor Departamentu Zmian Klimatu i Ochrony Atmosfery Krystyna Panek-Gondek i radca ministra Renata Cybulska-Witkiewicz.

R. Cybulska-Witkiewicz zapoznała senatorów z najważniejszymi dokumentami dotyczącymi strategii adaptacji do zmian klimatu, potrzeb i możliwości podjęcia działań adaptacyjnych na poziomie całej Unii Europejskiej. Mówiła także o celach i czterech filarach zawartych w białej księdze oraz o nowym programie polityki społecznej i partnerstwa w pracy nad adaptacją.

Dyrektor K. Panek-Gondek omówiła natomiast potrzeby adaptacyjne na szczeblu UE, proponowane ramy działań unijnych, instrumenty finansowe, a także współpracę z państwami członkowskimi.

Jak napisano we wprowadzeniu do białej księgi, zmiany klimatu przyczyniają się do wzrostu temperatury na lądzie i w morzu oraz do zmian intensywności i rozmieszczenia opadów. Powoduje to wzrost średniego poziomu morza na świecie, zagrożenie erozją wybrzeża i coraz bardziej dotkliwe klęski żywiołowe, związane z pogodą. Zmieniające się poziom wody, temperatura i prądy morskie wpłyną niekorzystnie na dostęp do żywności, sektor zdrowia, przemysł i transport oraz na integralność ekosystemów. Zmiany klimatu będą miały niebagatelne negatywne skutki dla gospodarki i społeczeństwa. Niektóre regiony i sektory odczują je w większym stopniu. Niektóre grupy społeczne (osoby starsze, niepełnosprawni, gospodarstwa o niskich dochodach) będą bardziej poszkodowane.

Zdaniem Komisji Europejskiej, walka ze zmianami klimatu wymaga dwojakiej reakcji. Po pierwsze - i najważniejsze - należy ograniczyć emisję gazów cieplarnianych, tzn. stosować środki łagodzenia, a następnie podjąć działania adaptacyjne, zmierzające do zwalczenia nieuniknionych skutków. Niedawno przyjęte unijne prawodawstwo dotyczące zmian klimatu wprowadza konkretne środki służące spełnieniu przez UE zobowiązania do ograniczenia do 2020 r. emisji o 20% poniżej poziomu z 1990 r. Przepisy te można zmienić, tak aby osiągnąć 30% redukcji, jeśli zostanie to uzgodnione w ramach międzynarodowego porozumienia, na mocy którego pozostałe kraje rozwinięte zobowiążą się do podobnej redukcji, bardziej zaawansowane gospodarczo kraje rozwijające się zaś wniosą odpowiedni wkład zgodnie z zakresem odpowiedzialności i ze swoimi możliwościami. Jeżeli nawet wspólnota państw zdoła ograniczyć, a następnie zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych, potrzeba będzie jednak czasu, by nasza planeta przezwyciężyła problemy związane z gazami cieplarnianymi, już teraz znajdującymi się w atmosferze. Skutki zmian klimatu będziemy zatem odczuwać co najmniej przez najbliższe 50 lat. Dlatego też Komisja Europejska uważa, ze należy podjąć odpowiednie działania, by się do nich dostosować.

Jak napisano, proces adaptacji już trwa, lecz przebiega w sposób nieuporządkowany. By zapewnić zastosowanie w odpowiednim czasie skutecznych środków adaptacyjnych, potrzebne jest bardziej strategiczne podejście, gwarantujące spójność w poszczególnych sektorach i na różnych szczeblach zarządzania.

W białej księdze określono ramy zmniejszenia wrażliwości UE na oddziaływanie zmian klimatu. Podstawą były szerokie konsultacje, zapoczątkowane w 2007 r. publikacją zielonej księgi "Adaptacja do zmian klimatycznych w Europie - warianty działań na szczeblu UE", oraz dalsze prace badawcze, w ramach których określono działania, jakie należy podjąć w krótkiej perspektywie. Ramy opracowano w sposób umożliwiający odpowiednie reagowanie w miarę pojawiania się nowych faktów. Będzie to stanowić uzupełnienie działań podejmowanych przez państwa członkowskie i wsparcie dla szerszych międzynarodowych wysiłków na rzecz adaptacji do zmian klimatu, w szczególności w krajach rozwijających się.

UE współpracuje z krajami partnerskimi w ramach UNFCCC, zmierzając do wypracowania porozumienia w sprawie klimatu po 2012 r., które zajmie się zarówno adaptacją do zmian klimatu, jak i ich łagodzeniem. Propozycje Komisji Europejskiej w tym zakresie przedstawiono w komunikacie "W kierunku ogólnego porozumienia kopenhaskiego w sprawie zmian klimatu". Jak stwierdzono, wzmacnianie zdolności UE do adaptacji do zmian klimatu oznacza także możliwość inwestowania w gospodarkę niskoemisyjną, na przykład poprzez promowanie efektywności energetycznej i wprowadzanie produktów ekologicznych. To jeden z kluczowych celów europejskiego planu naprawy gospodarczej, który zawiera odpowiedzi UE na kryzys gospodarczy. Jednocześnie można ułatwiać wprowadzanie zmian strukturalnych poprzez modernizację europejskiej infrastruktury i wzmacnianie konkurencyjności naszej gospodarki.

Opracowywanie tych ram było zadaniem przekrojowym, dlatego białą księgę uzupełniają trzy dokumenty sektorowe, dotyczące rolnictwa, zdrowia oraz kwestii związanych z wodą, wybrzeżami i morzem. W przyszłości mogą zostać przedstawione inne dokumenty sektorowe.

W dyskusji nad treścią dokumentu głos zabrali senatorowie: Zdzisław Pupa, Andrzej Grzyb, Jadwiga Rotnicka, Andrzej Miziołek, Stanisław Gorczyca. Wojciech Skurkiewicz i Michał Wojtczak. Senatorowie skrytykowali białą księgę za nieprzystępny język, mało czytelny i trudny do zrozumienia dla przeciętnego odbiorcy. Uznali, że tak ważne dokumenty powinny być pisane w sposób przejrzysty i jasny, tak aby każdy obywatel zainteresowany tym tematem mógł je zrozumieć. Powinny także być przydatne w edukacji - zarówno dorosłych, jak i młodzieży.

Na zakończenie posiedzenia senatorowie z Komisji Środowiska omówili stan przygotowań do planowanej wizytacji w województwie podkarpackim, planowanej 25 i 26 czerwca 2009 r.

Podczas wizytacji przewiduje się zapoznanie z następującą problematyką:

• "Funkcjonowanie systemu recyklingu olejów odpadowych - dotychczasowe korzyści, potrzeba wprowadzenia zmian";
• "Problemy współpracy międzynarodowej w zakresie ochrony przyrody i łowiectwa na terenach przygranicznych";
• "Program zagospodarowania dolnej Wisły".

Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Ustawodawcza przeprowadziły pierwsze czytanie projektu ustawy zmieniającej ustawę o samorządzie gminnym, zgłoszonego przez grupę senatorów, reprezentowaną przez senatora Mieczysława Augustyna. Zmierza on do umożliwienia powoływania gminnych rad seniorów. Z inicjatywą tej nowelizacji wystąpił Parlamentarny Zespół ds. Osób Starszych po konsultacji z przedstawicielami funkcjonujących już rad seniorów.

W opinii wnioskodawców, wzrost liczby osób starszych w całej populacji (w 2030 r. co trzeci Polak będzie miał ponad 50 lat) wymaga znalezienia najlepszych sposobów wykorzystania potencjału, wiedzy, doświadczenia i energii osób starszych. Jak napisano w uzasadnieniu projektu, mimo wysiłków rządu zmierzających do przywrócenia osób w wieku emerytalnym na rynek pracy, mobilizującego systemu emerytalnego, nowych instrumentów rynku pracy, programu kształcenia ustawicznego itd. wciąż brakuje bodźców do zapewnienia odpowiedniego poziomu uczestnictwa seniorów w życiu społecznym. Jak stwierdzono, nic nie zapewni lepszej realizacji aspiracji i praw osób starszych jak partycypacja w podejmowaniu decyzji, które ich dotyczą. Zapadają one najczęściej na poziomie samorządu gminnego.

Jak przypomniano, w obrębie wspólnot gminnych działa bardzo wiele organizacji skupiających seniorów lub działających na ich rzecz. Z inicjatywy tych stowarzyszeń i z woli władz niektórych - na ogół dużych - gmin powstało w kraju już kilkanaście rad seniorów, organów doradczych zyskujących wpływ na politykę lokalną i podejmujących ważne inicjatywy, pozwalające wykorzystać rosnący potencjał intelektualny seniorów. W opinii wnioskodawców, dzięki tym radom ożywia się działalność organizacji seniorskich, powstają też nowe. Pomysłodawcy przypomnieli także, że zaangażowanie społeczne osób starszych w Polsce jest dwu-, trzykrotnie niższe niż w społeczeństwach zachodnioeuropejskich. Dlatego intencją zaproponowanego projektu jest upowszechnienie tej formy reprezentacji społecznej i partycypacji seniorów w życiu wspólnot samorządowych. Jak stwierdzono w uzasadnieniu, to konieczne, jeśli mamy zamiar budować społeczeństwo przyjazne dla wszystkich pokoleń, bez dyskryminacji, z nastawieniem na uczestnictwo i rozwój społeczeństwa obywatelskiego.

Zgodnie z zaproponowaną nowelizacją, inicjatywa powołania rady seniorów należałaby do organizacji obywatelskich działających w środowisku osób starszych lub działających na ich rzecz. Zakres uprawnień i sposób funkcjonowania rady określałaby swobodnie rada gminy, biorąc pod uwagę głosy środowiska seniorskiego i dobro wspólnoty. Zdaniem pomysłodawców projektu, gminna rada seniorów stałaby się miejscem dialogu międzypokoleniowego, ośrodkiem wpływu ludzi trzeciej generacji na sprawy, które ich najbardziej dotyczą.

Podczas posiedzenia pozytywną opinię o rozpatrywanym projekcie w imieniu rządu przedstawił wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Tomasz Siemoniak.

W trakcie dyskusji senator Bohdan Paszkowski zaproponował natomiast, by przewidywane w projekcie gminne rady seniorów zastąpić radami środowiskowymi, skupiającymi różne środowiska reprezentowane w gminie. W wyniku głosowania proponowana zmiana nie uzyskała poparcia, a połączone komisje zdecydowały ostatecznie o zarekomendowaniu Senatowi przyjęcia projektu ustawy zmieniającej ustawę o samorządzie gminnym. Ustalono, że podczas drugiego czytania sprawozdanie przedstawi senator M. Augustyn.

Podczas posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Gośćmi komisji byli sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Żuchowski, dyrektor Departamentu Ochrony Zabytków w tym resorcie Dariusz Jankowski i poseł sprawozdawca Marcin Zawiła.

Rozpatrywana nowelizacja była projektem senackim, dostosowującym prawo do wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Zmienia dotychczasowe przepisy dotyczące finansowania badań archeologicznych koniecznych do wykonania ze względu na planowane inwestycje. Nowela zakłada udzielanie dotacji z budżetu państwa na przeprowadzenie tych badań, jeżeli ich koszty będą wyższe niż 2% kosztów planowanej inwestycji.

Senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, w której omówiono zmiany wprowadzone przez Sejm do projektu senackiego, a także zgłoszono 3 uwagi o charakterze techniczno-legislacyjnym.

Przebieg prac sejmowych przedstawił poseł sprawozdawca M. Zawiła, który uzasadnił poprawkę, wykluczającą możliwość uzyskania dotacji na prowadzenie badań archeologicznych przez jednostki samorządu terytorialnego. Wiceminister P. Żuchowski zwrócił natomiast uwagę na potrzebę przywrócenia tej możliwości. W związku z tym senator Piotr Ł.J. Andrzejewski zaproponował wprowadzenie stosownej poprawki do ustawy.

W wyniku głosowania Komisja Kultury i Środków Przekazu poparła zmiany zaproponowane przez senackie biuro legislacyjne oraz poprawkę senatora P.Ł.J. Andrzejewskiego.

Ustalono, że w imieniu komisji przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami wraz 5 poprawkami zarekomenduje Izbie senator P.Ł.J. Andrzejewski.

W pierwszym punkcie porządku wspólnego posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Ustawodawczej znalazło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o referendum lokalnym.

W posiedzeniu uczestniczyli reprezentujący Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji: specjalista Dariusz Kołtunowicz, dyrektor Departamentu Prawnego Grzegorz Ziomek i naczelnik Wydziału w Departamencie Prawnym Szymon Wróbel, a także ekspert z Krajowego Biura Wyborczego Lech Gajzler, ekspert z Komendy Głównej Policji Adam Jasiński, radca premiera Ryszard Chruściak oraz przedstawiciele Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Marek Jarentowski, Iwona Kozera i Michał Gil.

Projekt ustawy, stanowiący wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 lutego 2003 r. (sygn. akt K 30/02), stwierdzającego zgodność z konstytucją przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (DzU Nr 88, poz. 985, ze zm.), omówił M. Jarentowski

Dyrektor Departamentu Prawnego MSWiA G. Ziomek nie zgłosił uwag do projektu ustawy.

W trakcie dyskusji senatorowie zwracali uwagę na niejasność sformułowania, że referendum może być przeprowadzone w sprawach niezastrzeżonych do wyłącznej kompetencji organów innych władz publicznych.

Senator Mariusz Witczak zgłosił wniosek o przyjęcie przedstawionego projektu ustawy bez poprawek, w wyniku głosowania przyjęty przez komisje. Do przedstawienia sprawozdania na posiedzenie Izby wybrano senatora Bohdana Paszkowskiego.

W drugim punkcie porządku obrad komisje przystąpiły do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. Omówił go przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu M. Jarentowski. Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 lutego 2006 r. (sygn. akt K 9/05), stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 6 ust. 1 i art. 6a ust. 1 ustawy z 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (DzU z 2003 r. Nr 159, poz. 1547, ze zm.).

W projekcie proponuje się wprowadzenie do ustawy zmiany, polegającej na zniesieniu cenzusu domicylu. Legislator zaznaczył, że omawiany projekt ma charakter redakcyjno-porządkujący.

Przedstawiciel Krajowego Biura Wyborczego, zabierając głos w dyskusji, zaproponował uzupełnienie projektu o obowiązek ujęcia w stałym rejestrze wyborców obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi.

Senatorowie nie podważali zasadności wprowadzenia zmiany, i wyrazili wolę doprecyzowania poprawki przez biuro legislacyjne i Krajowe Biuro Wyborcze.

Senator M. Witczak zgłosił wniosek o przyjęcie przedstawionego projektu ustawy bez poprawek, zaakceptowany przez komisje. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzenie Izby został wybrany senator Marek Konopka.

Ostatni punkt porządku posiedzenia obejmował pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Omówił go M. Jarentowski. Przypomniał, że projektem ustawy komisje zajmowały się po raz pierwszy na posiedzeniu 31 marca br.

Przedstawiciel Komendy Głównej Policji A. Jasiński poinformował, że rząd prowadzi intensywne prace nad projektem ustawy, o którym była mowa na poprzednim posiedzeniu. Przewodniczący obradom zapytał o przewidywany termin wprowadzenia projektu rządowego. Przedstawiciel MSWiA stwierdził, że będzie to 11 maja, ponieważ projekt wymaga jeszcze konsultacji.

W trakcie dyskusji senator Leon Kieres zwrócił uwagę na art. 10a i 10b, dotyczące terminów odebrania pojazdu z parkingu przez właściciela.

Senator M. Witczak zgłosił wniosek o przyjęcie przedstawionego projektu ustawy bez poprawek, w wyniku głosowania poparty przez komisje. Na sprawozdawcę został wybrany senator Stanisław Jurcewicz.

Senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi postanowili nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne. Ustalono, że w imieniu komisji jej przyjęcie zarekomenduje Izbie senator Lucjan Cichosz.

Podczas posiedzenia zapoznano się z opinią o sejmowej nowelizacji, przedstawioną przez wiceministra zdrowia Marka Twardowskiego. Żadnych uwag o charakterze legislacyjnym nie zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Sejmowa nowela stanowi, że właściciele zakładów leczniczych dla zwierząt będą mogli sami zdecydować, czy będą sprzedawać lecznicze leki weterynaryjne. Do tej pory mieli obowiązek handlować lekami z hurtowni weterynaryjnych.

Nowelizacja, przyjęta jednogłośnie przez Sejm na podstawie projektu wniesionego przez Komisję Nadzwyczajną "Przyjazne Państwo", ma wejść w życie po 30 dniach od ogłoszenia.

W ustawie pozostawiono zapis, pozwalający wszystkim przedsiębiorcom - jeśli 7 dni wcześniej zgłoszą to wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii - na obrót lekami dla zwierząt, które nie są przepisywane przez lekarza.

Kolejnym rozpatrywanym aktem prawnym była ustawa o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt. Ma ona umożliwić weterynarzom odzyskanie kosztu służbowych dojazdów prywatnym samochodem. Stanowi też, że będą oni mogli uzyskać miesięczny ryczałt pieniężny na dojazdy albo podpisać umowę dotyczącą używania prywatnego samochodu do celów służbowych. Pracownicy zakładów leczniczych będą mogli skorzystać ze zwolnienia podatkowego od tych środków.

Sejmowa ustawa została uchwalona na podstawie projektu wniesionego do laski marszałkowskiej przez Komisję Nadzwyczajną "Przyjazne Państwo". W opinii pomysłodawców, takie rozwiązanie pozwoli zmniejszyć koszty usług weterynaryjnych.

W nowelizowanej ustawie dodano przepis, który przyznaje pracownikom zakładu leczniczego dla zwierząt, używającym własnych pojazdów do celów służbowych w jazdach lokalnych, prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów. Zgodnie z nim pracodawca będzie mógł zwrócić koszty w formie miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo na podstawie umowy cywilnoprawnej o używanie pojazdu do celów służbowych, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Dodanie tego przepisu jest istotne z punktu widzenia tego, czy zwrócony pracownikowi zakładu leczniczego dla zwierząt koszt używania własnego pojazdu będzie opodatkowany podatkiem dochodowym, czy też nie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 w ust. 1 w pkt 23b przewiduje bowiem, że wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z innych przepisów ustaw. Przepis art. 6a o zakładach leczniczych dla zwierząt ma być, w założeniu projektodawcy, zrealizowaniem ustawowych warunków skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego od podatku.

Na etapie prac sejmowych zarówno Rada Ministrów w stanowisku wobec komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt, jak i eksperci Biura Analiz Sejmowych w swoich opiniach wskazywali, że projektowana ustawa nie jest zredagowana prawidłowo (w szczególności sygnalizowano, że dodawany art. 6a sformułowany został w sposób nieuwzględniający innych, mających analogiczną treść przepisów: ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o transporcie drogowym). Spowoduje to, że ustawa nie zrealizuje celu założonego przez projektodawcę. Ponadto wskazywano na wątpliwości związane z merytorycznym aspektem wprowadzanego rozwiązania. Jak stwierdzono w negatywnym wobec ustawy stanowisku rządu, nie dostrzega on korzyści społecznych wynikających z proponowanego rozwiązania, którego beneficjentem będzie określona grupa zawodowa. W opinii Biura Analiz Sejmowych zauważono natomiast, że wnioskodawca w uzasadnieniu nie wyjaśnił, dlaczego akurat ta grupa zawodowa zasługuje na tego typu rozwiązanie. Tym samym zasugerowano, że rozwiązanie to może rodzić wątpliwości w odniesieniu do zgodności z konstytucyjną zasadą równości.

Dokonując analizy dodawanego do ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt art. 6a pod kątem spójności systemu prawa, senackie biuro legislacyjne stwierdziło natomiast, że nasuwa się pytanie, dlaczego ustawodawca, przyznając pracownikom określone prawo, nie uczynił tego tak jak w ustawie z o lasach (art. 46a) czy w ustawie o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" (art. 19). W opinii senackich legislatorów, przepis art. 6a nie koresponduje także z treścią zwolnienia przedmiotowego, określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 23b). W przepisie formułującym zwolnienie mówi się bowiem o zwrocie kosztów "do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika". Dodawany przepis odnosi się natomiast do miesięcznego ryczałtu albo umowy cywilnoprawnej o używanie pojazdu do celów służbowych, zawartej na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym. W przepisach tych przewidziano, że zwrot kosztów na podstawie umowy o używanie pojazdu do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu. Przyjęta konstrukcja wyklucza więc możliwość zwolnienia z podatku dochodowego w wypadku zwrotu kosztów do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 km przebiegu pojazdu, udokumentowanego w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Wątpliwości senackiego biura legislacyjnego dotyczyły również tego, czy dodawany art. 6a statuuje wprost obowiązek pracodawcy ponoszenia kosztów używania do celów służbowych pojazdów niebędących jego własnością - a tym samym przyznaje pracownikowi stosowne prawo - albo możliwość przyznania pracownikowi prawa do zwrotu tych kosztów, co jest warunkiem skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego od osób fizycznych. Przepis sformułowano w taki sposób, że można go interpretować jako przyznanie stosownego prawa pracodawcy, a nie pracownikowi, a tym samym jego zakres nie będzie odpowiadał treści zwolnienia przedmiotowego. Skutkowało to będzie tym, iż kwoty wypłacane pracownikom tytułem zwrotu kosztów używania ich prywatnych pojazdów do celów służbowych będą stanowiły dla nich przychód ze stosunku pracy i tym samym pracownicy będą obowiązani zapłacić od tych kwot podatek dochodowy.

Po zapoznaniu się z opiniami na temat ustawy o zmianie ustawy o zakładach leczniczych dla zwierząt, przedstawionymi przez wiceministra rolnictwa i rozwoju wsi Tadeusza Nalewajka i senackie biuro legislacyjne, senator Piotr Głowski zgłosił wniosek o odrzucenie sejmowej nowelizacji. W wyniku głosowania uzyskał on akceptację Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ustalono, że odrzucenie ustawy sejmowej zarekomenduje Izbie i uzasadni senator Ireneusz Niewiarowski.

Następnie senatorowie przystąpili do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych. Nowelizacja, uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządowego, zmierza do powoływania i odwoływania dyrektorów oddziałów terenowych Agencji Rynku Rolnego przez prezesa agencji. Obecnie dyrektorzy są powoływani w konkursach i podpisują umowy o pracę. W Sejmie tę nowelizację poparło 268 posłów, 141 było przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.

W opinii posłów Prawa i Sprawiedliwości, takie rozwiązanie jest niezgodne z konstytucją i pozbawia dyrektorów praw pracowniczych. Jak mówiono, tryb powołania oznacza, że przy odwołaniu dyrektora może on stracić pracę z dnia na dzień, bez żadnego okresu wypowiedzenia. Z tą opinią nie zgadzał się wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi Artur Ławniczak, który przekonywał w imieniu rządu, że zapisy są zgodne z konstytucją.

Rozpatrywana nowelizacja zmienia też status Agencji Rynku Rolnego - stanie się ona państwową osobą prawną, co pozwoli jej otrzymywać dotacje z budżetu. Te zmiany umożliwią agencji m.in. wypłatę płatności na podstawie umów kontraktacyjnych rolnikom uprawiającym ziemniaki do przetwarzania. Dzięki nowelizacji stanie się także możliwe wydawanie pieniędzy uzyskanych z UE w wyniku reformy rynku cukru. Dzięki nowym przepisom agencja będzie mogła wspierać tych rolników czy regiony, których dotknęła restrukturyzacja cukrownictwa.

Sejm przyjął też poprawkę, nakładającą na producentów cukru obowiązek rozdziału do 20 grudnia kwoty limitu uprawy buraków cukrowych w następnym roku pomiędzy plantatorów. Producenci zostali też zobowiązani do zawarcia umów kontraktacyjnych i odbioru buraków. Przed zawarciem umowy kontraktacyjnej z plantatorem producenci cukru mają obowiązek zasięgnięcia opinii ogólnokrajowej organizacji rolników reprezentującej interesy plantatorów buraków cukrowych.

Senatorowie zapoznali się także z ustawą o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych, uchwalonej przez Sejm na podstawie projektu rządowego. Powołuje ona 8 funduszy: mięsa wieprzowego, wołowego, końskiego, owczego i drobiowego, zbóż i przetworów zbożowych, owoców i warzyw oraz ryb. Obejmuje też dziewiąty - istniejący od 2001 r. - fundusz promocji mleka. Pieniądze zebrane w funduszach mają się przyczyniać do wzrostu spożycia i eksportu żywności.

Zgodnie z ustawą, 0,1% ceny sprzedaży świń, bydła, koni, owiec, drobiu, ryb, zbóż oraz owoców i warzyw będzie wpłacane na poszczególne fundusze. Pieniądze będą pobierane od producentów rolnych, a przekazywane m.in. za pośrednictwem firm zajmujących się skupem, ubojni czy eksporterów. Na fundusz promocji mleka, podobnie jak do tej pory, będzie przekazywana jedna dziesiąta grosza za każdy kilogram sprzedanego mleka.

Podczas głosowań w Sejmie odrzucono dwie poprawki: podwyższenia do 0,4% stawki na fundusz koński, do 0,6% na fundusz owczarski i 0,2% ceny bydła na fundusz promocji mięsa wołowego. Nie zgodzono się też na inne niż uzgodnione w pracach sejmowej komisji rolnictwa zapisy dotyczące sposobu powoływania członków komisji zarządzających funduszami. Komisje mają decydować o tym, na co będą wydawane zgromadzone pieniądze. Będą się składać z 4 przedstawicieli rolników, 4 reprezentantów przetwórców oraz jednego - izb rolniczych. Osoby powoływane do komisji będą wybierane wyłącznie przez organizacje branżowe, a powoływane przez ministra rolnictwa na 4-letnią kadencję.

Środki funduszy zostaną zgromadzone na kontach Agencji Rynku Rolnego. Będzie je wydawać prezes ARR, zgodnie z uchwałami komisji zarządzających. O pieniądze mogą się ubiegać ogólnokrajowe organizacje zrzeszające producentów lub przetwórców z poszczególnych branż. Pieniądze zgromadzone w funduszach mają być przeznaczone przede wszystkim na promocję produktów, a także na finansowanie badań naukowych, szkoleń i udziału w wystawach.

Resort rolnictwa szacuje, że na fundusz promocji mleka może rocznie trafić około 8 mln zł, mięsa wieprzowego - 6 mln zł, wołowiny - 6 mln zł, owoców i warzyw - 5,8 mln zł, drobiu - 5 mln zł, zbóż - 2 mln zł oraz ryb - 2 mln zł. W sumie w funduszach będzie można zgromadzić 30 mln zł. Te środki przy ubieganiu się o unijne pieniądze na programy promocyjne będą mogły stanowić wkład własny.

Po zapoznaniu się z, uchwalonymi przez Sejm - ustawą o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych i ustawą o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych z uwagi na wątpliwości podniesione w toku dyskusji i ich znaczenie dla całości rozwiązań przyjętych w rozpatrywanych ustawach, a także brak możliwości ich całościowego wyjaśnienia przez stronę rządową Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zdecydowała ponownie rozpatrzyć obie ustawy na swoim posiedzeniu 12 maja 2009 r.

Podczas swojego posiedzenia Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE.

Wniosek dotyczący decyzji Rady UE w sprawie podpisania przez Wspólnotę Europejską Protokołu do Konwencji o zabezpieczeniach międzynarodowych na wyposażeniu ruchomym dotyczącego zagadnień właściwych dla taboru kolejowego, przyjętego w Luksemburgu w dniu 23 lutego 2007 r. - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2009) 094.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Infrastruktury.

Referent: senator Tomasz Misiak.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Juliusz Engelhardt.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Rady.

Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady UE zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 332/2002 ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2009) 169.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Finansów.

Referent: senator Jan Wyrowiński.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu Jacek Dominik.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt rozporządzenia Rady.

Komunikat Komisji Europejskiej do Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie zmiany wieloletnich ram finansowych (2007-2013) oraz wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady UE zmieniającej porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami w zakresie wieloletnich ram finansowych - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie; sygnatura Komisji Europejskiej COM(2009) 171.

Instytucja wiodąca: Ministerstwo Finansów.

Referent: senator J. Wyrowiński.

Przedstawiciel rządu: podsekretarz stanu J. Dominik.

Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła stanowisko rządu.

• Wnioski nierozpatrywane - propozycja poparta przez Komisję Spraw Unii Europejskiej:
• w trybie art. 6 ust. 4 - sygnatury Komisji Europejskiej: COM(2009) 190, 183, 165,
• w trybie art. 6 ust. 1 - COM(2009) 157, 151, 144, 134, 132, 125, 071; sygnatury Rady UE: 6730/09, 13336/08,

- w trybie art. 8 - COM(2009) 145.

Podczas posiedzenia senatorowie z Komisji Spraw Unii Europejskiej zapoznali się także z Komunikatem Komisji Europejskiej do Rady UE, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów - roczną strategią polityczną na rok 2010 (sygnatura Komisji Europejskiej COM(2009) 73). Informację na ten temat przedstawił podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej Maciej Szpuner.

W pierwszym punkcie porządku posiedzenia Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich znalazło się przygotowanie projektu uchwały Senatu w sprawie zmiany w składach komisji.

W posiedzeniu uczestniczyli dyrektor Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Roman Kapeliński i legislator Szymon Giderewicz.

Komisja rozpatrzyła wniosek senatora Waldemara Kraski o odwołanie go z Komisji Nauki, Edukacji i Sportu i powołanie do Komisji Obrony Narodowej. Na podstawie art. 14 ust. 1 Regulaminu Senatu komisja postanowiła przedłożyć Izbie projekt uchwały zgodnie z wnioskiem senatora. Na sprawozdawcę komisji na posiedzeniu plenarnym wybrano senatora Zbigniewa Szaleńca.

Następnie komisja rozpatrzyła wniosek senatorów Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość", dotyczący rozstrzygnięcia przez Prezydium Senatu, czy senator Tomasz Misiak, jako przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej, naruszył obowiązki, określone w art. 33-35a ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, bądź też ich nie dopełnił oraz czy naruszył zasadę niedopuszczania się korupcji politycznej w trakcie wykonywania swej funkcji.

Senatorowie zapoznali się z treścią wniosku, wysłuchali wyjaśnień senatora T. Misiaka, a następnie przeprowadzili dyskusję. Wzięli w niej udział senatorowie: Mieczysław Augustyn, Zbigniew Meres, Stanisław Piotrowicz, Krzysztof Kwiatkowski, Piotr Zientarski i Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Komisja uznała wniosek senatorów Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość" za wadliwy z uwagi na brak zarzutów sformułowanych pod adresem senatora T. Misiaka. Zdaniem senatorów, komisja nie jest władna domniemywać, o naruszenie jakich zachowań senatora mogło autorom wniosku chodzić. Ponadto senatorowie uznali za konieczne dokonanie wykładni przepisów, zawartych w art. 33-35a ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, oraz podjęcie prac nad opracowaniem kodeksu etyki parlamentarzystów.

W wyniku głosowania Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich 5 głosami, przy 2 wstrzymujących się, odrzuciła wniosek senatorów Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość".

W ostatnim punkcie porządku obrad komisja rozpatrzyła, sporządzony przez adwokata Jarosława Smolarka i wniesiony w imieniu spółki "Melkator" Sp. z o.o., z siedzibą w Katowicach przy ul. 1 Maja 11/13, wniosek w sprawie wyrażenia przez Senat RP zgody na pociągnięcie senatora Andrzeja Owczarka do cywilnej odpowiedzialności sądowej za naruszenie dóbr osobistych wnioskodawcy w związku z oświadczeniem, wygłoszonym przez senatora na 7. posiedzeniu Senatu, 27 marca 2008 r.

Senatorowie uczestniczący w posiedzeniu zapoznali się z powyższym wnioskiem, wysłuchali wyjaśnień złożonych przez senatora A. Owczarka, a następnie przeprowadzili dyskusję. W jej trakcie przeważał pogląd, iż wypowiedź senatora mieściła się w granicach wystąpienia parlamentarzysty, a próba niedopuszczenia do wygłaszania tego typu wypowiedzi w przyszłości mogłaby doprowadzić do sytuacji, w których parlamentarzyści zostaliby pozbawieni możliwości wygłaszania oświadczeń.

W wyniku głosowania tajnego Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich opowiedziała się za przedłożeniem Senatowi propozycji odrzucenia rozpatrywanego wniosku.

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy o Policji oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Rozwiązania przyjęte w sejmowej nowelizacji, uchwalonej na podstawie dwóch projektów - rządowego i poselskiego, omówił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Adam Rapacki. Jak stwierdził, proponowane zmiany dotyczą trzech grup zagadnień: poszerzania katalogu uprawnień strażników gminnych (miejskich), sposobu organizacji pracy straży gminnej (miejskiej) oraz pragmatyki służbowej tej formacji. Zdaniem wiceministra, ich zakres jest duży, ale nie rewolucyjny.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło do ustawy sejmowej uwagi szczegółowe, przede wszystkim o charakterze legislacyjnym i redakcyjnym. Z większością zaproponowanych poprawek zgodził się przedstawiciel resortu spraw wewnętrznych. Nie podzielił jedynie opinii w sprawie prawa strażników do dokonywania kontroli osobistej, przeglądania podręcznych przedmiotów i bagaży. Wiceminister A. Rapacki, wyjaśnił, że to niezbędne uprawnienie dla zachowania bezpieczeństwa zarówno strażnika, jak i osoby, co do której istnieje podejrzenie posiadania niebezpiecznych przedmiotów. Z tym poglądem w trakcie zgodził się dyskusji senator Zbigniew Meres.

Podczas posiedzenia senatorowie pytali przedstawiciela rządu m.in. o zasady zatrudniania komendanta, okres szkolenia na strażnika, uprawnienia pozwalające na użycie kajdanków, zatrudnienie strażnika na czas określony nie dłuższy niż 3 lata, a także o możliwość członkostwa komendanta straży w partii politycznej. Interesowano się również zasadami użycia psa i konia służbowego.

Jak wyjaśniał wiceminister A. Rapacki, odpowiadając na pytania senatorów, szkolenie przygotowawcze strażników trwa 3 miesiące. Jeśli chodzi natomiast o użycie kajdanek, to ustawa nie przewiduje w tym zakresie żadnych nowych rozwiązań i pozostawia te same uprawnienia, z których obecnie korzystają strażnicy. Udzielając odpowiedzi na pytanie dotyczące czasu zatrudnienia, wiceminister spraw wewnętrznych wyjaśnił, że wynika to z faktu, iż 3 lata stanowią okres próbny i służbę przygotowawczą. Stwierdził także, że komendant straży nie może być członkiem partii.

Część poprawek zaproponowanych przez senackie biuro legislacyjne zgłosił przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Mariusz Witczak. W wyniku głosowania komisja poparła 11 zaproponowanych zmian, mających przede wszystkim charakter redakcyjny i legislacyjny. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o strażach gminnych, ustawy o Policji oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym wybrano senatora Z. Meresa.

Podczas posiedzenia senatorowie postanowili natomiast nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy. Rozwiązania przyjęte w sejmowej nowelizacji omówiła przedstawicielka Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Iwona Kozera. Ustawa, uchwalona na podstawie projektu poselskiego, zawiera nową konstrukcję prawną - upoważnienie do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, w tym także do wydawania decyzji administracyjnych, udzielane przez zarząd dzielnicy poszczególnym jego członkom. Wprowadzenie takiej konstrukcji związane jest z planowanym przeniesieniem na dzielnice m.st. Warszawy znacznego zakresu zadań i ma za zadanie usprawnienie pracy urzędów dzielnicowych.

Senackie biuro legislacyjne nie zgłosiło do rozpatrywanej nowelizacji żadnych uwag o charakterze legislacyjnym. Pozytywną opinię o sejmowej nowelizacji przedstawiło także Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. Ustawa nie budziła także zastrzeżeń senatorów i nikt nie zgłosił się do dyskusji.

Wobec braku chętnych do zabrania głosu przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator M. Witczak zgłosił wniosek o przyjęcie rozpatrywanej nowelizacji bez poprawek. W wyniku głosowania senatorowie jednomyślnie poparli przedstawiony wniosek. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Władysława Ortyla.

Senatorowie z Komisji Gospodarki Narodowej postanowili nie zgłaszać zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks morski. Ustalono, że jej przyjęcie bez poprawek zarekomenduje Izbie w imieniu komisji senator Kazimierz Kleina.

Podczas posiedzenia rozwiązania zaproponowane w rozpatrywanej nowelizacji przedstawiła podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Anna Wypych-Namiotko. Ustawa, uchwalona na 40. posiedzeniu Sejmu, pochodziła z przedłożenia rządowego. W Sejmie zajmowała się nią Komisja Nadzwyczajna do spraw zmian w kodyfikacjach. Ustawa nie była przedmiotem kontrowersji ani istotnych poprawek.

Żadnych zastrzeżeń o charakterze legislacyjnym do sejmowej nowelizacji nie zgłosiło też Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Znowelizowany kodeks morski zakłada m.in., że właściciel statku będzie odpowiadał za szkody spowodowane zanieczyszczeniem tzw. olejami bunkrowymi, używanymi m.in. jako paliwo do statków. Nowelizacja zapewni wykonanie postanowień międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi. Konwencja ta umożliwia uproszczone dochodzenie roszczeń i wypłatę odszkodowań za szkody wyrządzone w środowisku morskim tymi olejami.

Nowe przepisy stanowią, że za szkodę wyrządzoną tymi olejami będzie odpowiadać właściciel statku. Statek o tonażu brutto przekraczającym 1000 t będzie musiał mieć zabezpieczenie finansowe, jeśli chodzi o odpowiedzialność za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem. Zabezpieczenie finansowe powinno zostać potwierdzone odpowiednim certyfikatem, wystawianym w języku polskim i angielskim, wydawanym przez dyrektora urzędu morskiego. Osoby poszkodowane wskutek tych zanieczyszczeń będą miały możliwość dochodzenia swoich roszczeń bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Nowa regulacja przewiduje także, że statki nieposiadające certyfikatu będą miały zakaz wchodzenia do polskich portów i ich opuszczania. Ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Z akceptacją senatorów spotkała się także ustawa o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu.

Na temat ustawy wypowiadał się w imieniu rządu podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Krzysztof Żuk. Informacji udzielał także dyrektor Pionu Rozwoju i Inwestycji Rafał Wittmann z firmy Operator Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM.

Celem ustawy, uchwalonej na podstawie projektu rządowego, jest określenie zasad przygotowania, realizacji i finansowania terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu wraz z inwestycjami towarzyszącymi. Inwestycje te będą realizować: Urząd Morski w Szczecinie, Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście SA z siedzibą w Szczecinie, Operator Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM SA z siedzibą w Warszawie oraz Polskie LNG Sp. z o.o. z siedzibą w Świnoujściu. Nadzór nad przygotowaniem i realizacją inwestycji sprawować będzie natomiast minister skarbu państwa.

W opinii resortu skarbu państwa, budowa terminalu powinna poprawić bezpieczeństwo energetyczne nie tylko w Polsce, ale również w Europie. Przyjęte rozwiązania mają uprościć procedury z zakresu prawa administracyjnego oraz przepisów dotyczących ustaw o zamówieniach publicznych oraz pozyskiwania nieruchomości pod realizację inwestycji przez Skarb Państwa. Terminal w Świnoujściu ma zapewnić bezpieczne dostawy gazu i od 2014 r. pozwolić na odbiór około 2,5 mld m³ gazu LNG rocznie.

W trakcie dyskusji senatorowie, aprobując budowę terminalu gazowego w Świnoujściu, interesowali się terminami związanymi z realizacją tej inwestycji, a także szerszym jej kontekstem, odnoszącym się do bezpieczeństwa energetycznego kraju.

W wyniku głosowania Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Jana Wyrowińskiego.

W pierwszym punkcie porządku posiedzenia Komisji Ustawodawczej zajęto się rozpatrzeniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 17 maja 2006 r., dotyczącego ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (sygn. akt K 33/05).

W posiedzeniu uczestniczyli: radca prezesa Rady Ministrów z Departamentu Spraw Parlamentarnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Agnieszka Mordwińska oraz przedstawiciele Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Katarzyna Konieczko i Marek Jarentowski.

Rozpatrywany wyrok Trybunału Konstytucyjnego omówiła przedstawicielka biura legislacyjnego K. Konieczko. Wyjaśniła, że Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z konstytucją przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów, tj. art. 8a ust. 5 w zakresie, w jakim nie określa on kryteriów zasadności podwyżki czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, art. 8a ust. 6 pkt 1, art. 8a ust. 7 pkt 1 w zakresie, w jakim umożliwia podwyższanie czynszu albo innych opłat za używanie lokalu wynoszących 3% i więcej wartości odtworzeniowej lokalu z pominięciem przepisów art. 8a ust. 1-6 tej ustawy, art. 8a ust. 7 pkt 2, art. 9 ust. 1. Ponadto w punkcie II sentencji wyroku trybunał orzekł, że zakwestionowane przepisy art. 8a ust. 6 pkt 1 oraz art. 9 ust. 1 tracą moc obowiązującą 31 grudnia 2006 r.

W uzasadnieniu omawianego orzeczenia zawarto kategoryczną wypowiedź Trybunału Konstytucyjnego, która nie pozostawia wątpliwości co do tego, że termin przewidziany w art. 4 ust. 7 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych jest za krótki w zestawieniu z terminem z art. 8a ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów. Wprawdzie 1 stycznia 2007 r. ustawodawca dostosował postanowienia ustawy o ochronie praw lokatorów do wymogów stawianych przez ustawę zasadniczą i w tym zakresie w pełni zrealizował wskazania trybunału - wówczas weszła w życie ustawa z 15 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (DzU Nr 249, poz. 1833). Pozostała jednak kwestia art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w którym prawa spółdzielców i osób niebędących członkami spółdzielni zyskały ochronę znacznie lepszą niż dotychczas, porównywalną z tą przewidzianą w ustawie o ochronie praw lokatorów (art. 4 ust. 8 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w nowym brzmieniu).

Mając na uwadze kategoryczne stanowisko trybunału w tym przedmiocie, zdaniem legislatorki, zasadne wydaje się zastąpienie ustanowionego tam terminu 14 dni okresem 3 miesięcy, przy pozostawieniu zwrotu: "co najmniej", przesądzającego o tym, że to w istocie termin minimalny, podobnie jak ten wyznaczony w art. 8a ust. 2. W konsekwencji zdanie pierwsze w art. 4 ust. 7 uzyskałoby następujące brzmienie: "O zmianie wysokości opłat spółdzielnia jest obowiązana zawiadomić osoby, o których mowa w ust. 1-2 i 4, co najmniej 3 miesiące przed upływem terminu do wnoszenia opłat, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego ten termin".

Wprawdzie proponowane wydłużenie terminu, w którym spółdzielnia musi powiadomić konkretne osoby o ustaleniu innej niż poprzednio opłaty za zajmowane przez nie lokale, winno dotyczyć - zgodnie ze wskazaniami trybunału - podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 i 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Nie ma jednak przeszkód natury konstytucyjnej, żeby 3-miesięczny termin znajdował zastosowanie także w wypadku właścicieli lokali, których dotyczą z kolei przepisy art. 4 ust. 2 i 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Wprowadzając jednolitą regulację w tym zakresie, ustawodawca uchroni się przed ewentualnymi zarzutami nierównego traktowania osób znajdujących się w analogicznej sytuacji.

W związku z powyższym przewodniczący komisji senator Piotr Zientarski przestawił wniosek o podjęcie inicjatywy ustawodawczej, mającej na celu wykonanie tego wyroku. Komisja jednogłośnie przyjęła przedstawiony wniosek. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem ustawy upoważniono senatora Marka Trzcińskiego.

Następnie senatorowie z Komisji Ustawodawczej rozpatrywali wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 marca 2006 r., dotyczący ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (sygn. akt P 8/05). Omówił go przedstawiciel biura legislacyjnego M. Jarentowski. Wskazał, że Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z art. 2 i 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej art. 5 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim z końcem trzeciego kwartału 2004 r., ze względu na formę opodatkowania, wyłącza z obowiązkowego rolniczego ubezpieczenia społecznego rolników lub domowników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stan zgodny z konstytucją ustawodawca przywrócił wraz z wejściem w życie ustawy z 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, tj. 24 sierpnia 2005 r., jeszcze przed wydaniem wyroku przez trybunał. Zakwestionowanie przez TK art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej dawało osobom, które przejściowo wyłączono z rolniczego ubezpieczenia społecznego, możliwość występowania w trybie art. 190 ust. 4 konstytucji o wznowienie postępowań i objęcie ubezpieczeniem także tego okresu. Stąd samo orzeczenie wyroku było konieczne, mimo że przed dniem jego wydania stan niezgodny z konstytucją został usunięty.

Jak stwierdził legislator, w związku z powyższym wyrok nie wymaga wykonania.

Przewodniczący komisji senator P. Zientarski zaproponował, aby komisja nie wnosiła o podjęcie inicjatywy ustawodawczej w sprawie wykonania tego wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Komisja jednogłośnie przyjęła przedstawiony wniosek.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono wnioski zgłoszone na 31. posiedzeniu Senatu do ustawy o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów.

W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele: Ministerstwa Sprawiedliwości - podsekretarz stanu Zbigniew Wrona, prokurator w Departamencie Legislacyjno-Prawnym Grażyna Taładaj, główny specjalista w tym departamencie sędzia Piotr Pełczyński, Ministerstwa Finansów - zastępca dyrektora Departamentu Polityki Podatkowej Halina Brzozowska, główny specjalista w Departamencie Polityki Podatkowej Ewa Daraż, główny specjalista w Departamencie Finansów Samorządu Terytorialnego Łukasz Krzysztofiak, Naczelnej Rady Adwokackiej - przewodniczący Komisji ds. Prac Parlamentarnych Rafał Dębowski, Krajowej Rady Radców Prawnych - przewodniczący Komisji ds. Prac Parlamentarnych Krzysztof Strzyżewski, Krajowej Rady Notarialnej - Robert Dor, a także przedstawicielka Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Beata Mandylis.

Przewodniczący komisji senator Piotr Zientarski przypomniał, że jest to kolejne posiedzenie połączonych komisji w tej sprawie. Legislatorka B. Mandylis omówiła poprawki, zgłoszone w trakcie debaty na posiedzeniu Senatu przez senatora Leona Kieresa. Głos w dyskusji zabrali: senator P. Zientarski, prokurator G. Taładaj, senator L. Kieres, wiceminister Z. Wrona, senator Krzysztof Piesiewicz, notariusz R. Dor i senator Piotr Wach. W wyniku dyskusji senator wnioskodawca dokonał modyfikacji zgłoszonych przez siebie wniosków.

Komisje poparły wszystkie (5) przedstawione poprawki 13 głosami za, przy 1 wstrzymującym się. Na sprawozdawcę połączonych komisji na posiedzenie Izby wybrano senatora L. Kieresa.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Gospodarki Narodowej w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Przebieg prac sejmowych nad tą nowelizacją omówił poseł sprawozdawca Stanisław Żmijan. Na temat zaproponowanych rozwiązań informację przedstawił dyrektor Departamentu Transportu Drogowego w Ministerstwie Infrastruktury Andrzej Bogdanowicz. Na posiedzeniu obecny był także sekretarz stanu w tym resorcie Tadeusz Jarmuziewicz.

Ustawę uchwalono na podstawie kilku projektów: rządowego, poselskiego, sejmowej Komisji Nadzwyczajnej "Przyjazne Państwo" oraz dwóch senackich. Stanowiły one przedmiot prac sejmowej Komisji Infrastruktury, której sprawozdanie uwzględniało rozwiązania zawarte we wszystkich projektach. W trakcie drugiego czytania nie zgłoszono nowych poprawek. Ustawa została uchwalona w brzmieniu zaproponowanym przez komisję. Sejmowa nowela reguluje kilka grup zagadnień, w tym m.in. wykonuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego

Podczas posiedzenia senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy i przedstawiło uwagi szczegółowe, a także propozycje poprawek.

Nowe przepisy, które znalazły się w znowelizowanym przez Sejm prawie drogowym, dotyczą m.in. zasad rejestracji samochodów sprowadzanych z zagranicy oraz kompetencji polskich stacji diagnostycznych. Obecne przepisy nakazują badanie sprowadzonego do Polski pojazdu zawsze - nawet jeśli posiada ważne badanie techniczne wykonane w krajach Unii Europejskiej. Zmiana przyjęta przez posłów prowadzi do uznania badań z tych państw i zniesienia obowiązku pierwszego badania w Polsce. Do zarejestrowania samochodu w Polsce wystarczy zagraniczny dowód rejestracyjny pojazdu lub dokument z badania technicznego. Takie zmiany w prawie nakazał Polsce Europejski Trybunał Sprawiedliwości w czerwcu 2008 r.

Ponadto możliwa będzie powtórna rejestracja w kraju pojazdu np. wyrejestrowanego w związku z przeprowadzką za granicę. Przy powrocie do kraju będzie można go powtórnie zarejestrować.

Propozycje nowych przepisów zmieniają też kompetencje stacji diagnostycznych. Badania m.in. autobusów, które mogą jeździć do 100 km na godzinę autostradą, samochodów ciężarowych przewożących ładunki specjalne będą wykonywały jedynie okręgowe stacje badania pojazdów.

Nowela sejmowa umożliwi także wydawanie kart parkingowych niepełnosprawnym, którzy nie są jeszcze pełnoletni. Karty takie mogą też uzyskać ich opiekunowie. Do tej pory tylko pełnoletni niepełnosprawny lub jego opiekun mogli uzyskać taką kartę, uprawniającą m.in. do parkowania w miejscach dla niepełnosprawnych.

Do prawa o ruchu drogowym wprowadzono także zasady dotyczące kolejek turystycznych. W takiej kolejce dopuszcza się przewóz osób wyłącznie na miejscach siedzących. Kolejka musi mieć konstrukcyjne ograniczenie prędkości do 25 km na godzinę. Prawo kierowania takimi pojazdami uzyskają tylko osoby, które ukończyły 21 lat i co najmniej od 2 lat mają prawo jazdy.

W trakcie dyskusji senatorowie: Tadeusz Gruszka, Kazimierz Kleina i Jan Wyrowiński zgłosili propozycje wprowadzenia poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, przede wszystkim o charakterze legislacyjnym, doprecyzowującym zapisy nowelizacji sejmowej. W wyniku głosowania uzyskały one poparcie Komisji Gospodarki Narodowej. Ustalono, że proponowane zmiany w imieniu komisji zarekomenduje Izbie senator K. Kleina.

Senatorowie z Komisji Nauki, Edukacji i Sportu opowiedzieli się za wprowadzeniem poprawek do ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. Ustalono, że ich przyjęcie zarekomenduje podczas posiedzenia plenarnego senator Zbigniew Szaleniec.

Zmiany zaproponowane przez komisję zakładają m.in. obniżenie wysokości świadczeń kompensacyjnych dla nauczycieli odchodzących na wcześniejsze emerytury ze 100%, jak zaproponował Sejm, do 80% wysokości emerytury pomostowej. Poprawkę przyjęto, na wniosek senatora Ryszarda Góreckiego, 9 głosami, nikt nie był przeciw, a 3 senatorów wstrzymało się od głosu.

Komisja poparła też drugą poprawkę senatora R. Góreckiego, zgodnie z którą wiek uprawnionych do świadczeń kompensacyjnych ma wzrastać, począwszy od 55. roku życia, w latach 2009-2028. W ustawie sejmowej zapisano, że ma to następować w latach 2014-2032.

Obie poprawki mają na celu przywrócenie zapisów, które znajdowały się w pierwotnym projekcie ustawy, wypracowanym przez trzy kluby sejmowe: PO, PSL i Lewicę. Poprawki proponowane przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu uzyskały poparcie rządu. W posiedzeniu komisji uczestniczyli wiceministrowie pracy i polityki społecznej oraz edukacji narodowej Michał Bucior i Krystyna Szumilas.

Zgodnie z ustawą, uchwaloną w kwietniu przez Sejm, świadczenie kompensacyjne ma być przyznawane nauczycielom, którzy osiągnęli 30-letni staż pracy, w tym 20 lat w zawodzie nauczyciela. Wiek uprawniający do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego ma wzrastać w kolejnych latach, aż do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, czyli 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.

Jeśli nauczyciel po uzyskaniu świadczenia będzie pracował w szkole, straci do niego prawo. Będzie mógł jednak pobierać pieniądze z tego tytułu, jeśli podejmie inną niż nauczycielska pracę, np. prowadząc własny biznes.

Tego samego dnia Komisja Nauki, Edukacji i Sportu rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kulturze fizycznej.

W tej części posiedzenia uczestniczyli m.in.: sekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej K. Szumilas i przedstawiciele Ministerstwa Obrony Narodowej - szef zespołu ds. profesjonalizacji sił zbrojnych płk Stanisław Ruman, szef oddziału w Departamencie Wychowania i Promocji Obronności Mirosław Kaliński i wicedyrektor Departamentu Nauki i Szkolnictwa Wojskowego Józef Wrona.

Rozpatrywaną nowelizację przedstawiła wiceminister edukacji narodowej K. Szumilas. Ustawa dotyczy wprowadzenia w szkołach ponadgimnazjalnych edukacji dla bezpieczeństwa zamiast przysposobienia obronnego, a także możliwości realizowania dwóch godzin zajęć wychowania fizycznego w innych formach niż zajęcia klasowo-lekcyjne.

Senatorowie zapoznali się także z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zgłosiło jedną poprawkę o charakterze redakcyjnym.

W trakcie dyskusji interesowano się m.in. sposobem realizowania zajęć wychowania fizycznego, a także skutkami finansowymi wprowadzenia rozpatrywanej ustawy. Senator Z. Szaleniec zaproponował dwie poprawki doprecyzowujące zapisy sejmowej nowelizacji.

W wyniku głosowania senatorowie poparli zaproponowane zmiany. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o kulturze fizycznej wybrano senatora Andrzeja Szewińskiego.

Tematem posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu była misja mediów publicznych.

W dyskusji poświęconej tego zagadnieniu wzięli udział m.in.: dyrektor Departamentu Strategii i Analiz w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Juliusz Braun, eksperci - Karol Jakubowicz i dr Zbigniew Kosiorowski z Wyższej Szkoły Humanistycznej w Szczecinie, członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Piotr Boroń, prezes Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych Maciej Strzembosz, dyrektor II Programu TVP Wojciech Pawlak, dyrektor programowy Polskiego Radia Jacek Piotrowski, Stefan Kruczkowski ze Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyki, Jan Dworak - były prezes TVP i Jolanta Hajdasz - była szefowa ośrodka TVP w Poznaniu. W posiedzeniu uczestniczyli także wicemarszałek Krystyna Bochenek i senator Krzysztof Piesiewicz.

J. Braun i K. Jakubowicz przypomnieli najważniejsze wydarzenia związane z kształtowaniem ładu medialnego w Polsce. Mowa była m.in. o pracach nad ustawą o radiofonii i telewizji i jej kolejnych nowelizacjach. Rozmawiano także o projekcie nowej ustawy medialnej, który zakłada m.in. likwidację od 2010 r. abonamentu radiowo-telewizyjnego i utworzenie w zamian Funduszu Zadań Publicznych, który byłby finansowany z budżetu i zarządzany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji.

W trakcie dyskusji zwracano uwagę, że w projekcie, nad którym pracuje obecnie Sejm, brakuje określenia, czym jest misja mediów publicznych. Wskazywano także na niedostateczne finansowanie programów misyjnych, uzależnienie mediów od polityków, niebezpieczne dla ośrodków regionalnych TVP oderwanie ich od centrali. Wiele uwagi poświęcono także kwestii zaproponowanej w projekcie licencji programowej.

Medioznawca K. Jakubowicz zwrócił uwagę, że Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawach dotyczących swobody wypowiedzi zobowiązał państwa członkowskie do działań na rzecz tej swobody. "Jednym z takich działań jest tworzenie mediów publicznych. One muszą być niezależne od polityki i czynnika komercyjnego, w przeciwnym razie swoboda wypowiedzi się zmniejsza, wykluczane są wypowiedzi, które nie opłacają się politycznie lub gospodarczo" - mówił. Jak zaznaczył, Komisja Europejska postanowiła nie ingerować w to, jak państwa członkowskie określają misję publiczną.

W opinii K. Jakubowicza, nowa ustawa nie definiuje misji i nie zapewni jej realizacji. Zwiększy natomiast, jego zdaniem, zależność od polityki i uprawomocni wszystkie patologie programowe. Ponieważ "pieniądze będą tam, gdzie licencje, wszystko, co poza licencją, w majestacie prawa będzie mogło być czysto komercyjne" - przekonywał.

Ekspert i autor książki "Dysjunkcje misji" Z. Kosiorowski stwierdził, że proponowane w nowej ustawie zasilanie publiczne potknie się o próg notyfikacji, gdy okaże się, że to zasilanie budżetowe, które niesie ryzyko dyspozycyjności.

Według szefa Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych M. Strzembosza, nowa ustawa rezygnuje z kulturotwórczej roli mediów publicznych, które stają się jedynie kronikarzem wydarzeń kultury. Przypomniał, że w państwach UE na media publiczne przeznacza się rocznie 22 mld euro; Polska, by utrzymać średni poziom, musiałaby przeznaczać na nie 1,5 mld euro, a żeby dorównać krajom, gdzie są one na najwyższym poziomie - 4 mld euro. Tymczasem projekt gwarantuje około 800 mln zł, za punkt odniesienia przyjmując wpływy z abonamentu w 2007 r. Jak stwierdził M. Strzembosz, "konserwowanie biedy" sprawi, że nie będzie żadnej dekomercjalizacji mediów publicznych.

Dyrektor J. Braun zapewniał, że dla resortu kultury media publiczne to element polskiej racji stanu, Dlatego konieczne wydaje się ich stabilne finansowanie na zasadach, które zaakceptuje Komisja Europejska.

Zdaniem medioznawczyni i byłej dyrektorki ośrodka TVP w Poznaniu J. Hajdasz, oderwanie ośrodków regionalnych od centrali TVP, która do tej pory zlecała im zadania, a księgowość i plany modernizacyjne obejmowały całą telewizję, będzie oznaczało upadek mniejszych ośrodków.

Jak stwierdził senator K. Piesiewicz, połowa zapisów w nowej ustawie medialnej jest nieostra i zawiera źródła generowania patologii.

W wyniku dyskusji senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu stwierdzili, że będą kontynuować zajmowanie się problemami mediów publicznych, a w najbliższym czasie podejmą kwestie związane z ich finansowaniem.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o notariacie.

W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele: Ministerstwa Sprawiedliwości - zastępca dyrektora w Departamencie Organizacyjnym

senatorowie członkowie Komisji Ustawodawczej: Stanisław Gogacz, Leon Kieres, Bohdan Paszkowski, Grażyna Sztark, Marek Trzciński, Piotr Zientarski

Tomasz Jaskłowski, zastępca dyrektora Departamentu Legislacyjno-Prawnego Wojciech Ulitko, st. specjalista w tym departamencie Krzysztof Leoszkiewicz, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów - st. specjalista w Departamencie Spraw Parlamentarnych Kamila Michalak, Krajowej Rady Notarialnej - członek Rady Izby Notarialnej w Warszawie Robert Dor, a także Aldona Figura z Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Przewodniczący obradom senator Stanisław Piotrowicz przypomniał, że to już kolejne posiedzenie połączonych komisji poświęcone rozparzeniu tej inicjatywy ustawodawczej. Projekt przewiduje szczególną regulację dokonywanych przez notariuszy czynności, których przedmiotem jest przeniesienie prawa za zapłatą ceny, wynagrodzenia lub innych należności w walucie polskiej lub obcej. Zmiana polega na tym, że na żądanie osoby dokonującej tych czynności notariusz będzie miał obowiązek, a nie - jak dotychczas - prawo przyjąć na przechowanie pieniądze. W trakcie poprzedniego posiedzenia senatorowie podnosili m.in. problem odpowiedzialności notariusza za przyjęty depozyt i na kwestię odpłatności za usługi świadczone w tym zakresie przez notariusza.

W dyskusji wzięli udział senatorowie: Stanisław Piotrowicz, Leon Kieres, Zbigniew Romaszewski, Piotr Wach, Piotr Zientarski, notariusz R. Dor oraz przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości - W. Ulitko i T. Jaskłowski.

Przewodniczący obradom senator S. Piotrowicz zwrócił uwagę na to, że przed podjęciem ostatecznego stanowiska połączone komisje powinny się zapoznać z opinią zainteresowanych podmiotów, a w szczególności ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów i Ministerstwa Sprawiedliwości. W związku z tym senator S. Piotrowicz zgłosił wniosek o odroczenie prac nad pierwszym czytaniem projektu ustawy, zaakceptowany przez połączone komisje.

Następnie senatorowie przystąpili do pierwszego czytania projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego. Przedstawił go legislator Marek Jarentowski. Projekt stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 15 grudnia 2008 r. Trybunał orzekł o niezgodności z art. 2, w związku z art. 78 konstytucji, art. 24 § 1 pkt 5 w związku z art. 27 § 1 i art. 127 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego w zakresie, w jakim nie wyłącza członka samorządowego kolegium odwoławczego z postępowania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, gdy członek ten brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. Przedstawiciel Ministerstwa Sprawiedliwości W. Ulitko przychylnie ustosunkował się do przedstawionego projektu.

Projekt ustawy nie budził zastrzeżeń senatorów i nikt nie zgłosił się do dyskusji. Senator S. Piotrowicz zgłosił wniosek o przyjęcie przedstawionego projektu ustawy bez poprawek, przyjęty przez połączone komisje. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzenie Senatu wybrano senatora L. Kieresa.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Ustawodawczej odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o gwarancjach zapłaty za roboty budowlane.

W posiedzeniu uczestniczyli: podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury Olgierd Dziekoński i naczelnik wydziału w Departamencie Rynku Budowlanego i Techniki w tym resorcie Zdzisława Rodak, zastępca dyrektora Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Dorota Kramarczyk i prokurator w Departamencie Legislacyjno-Prawnym w tym resorcie Dariusz Kaniak, Tomasz Protas z Krajowej Izby Architektów, prezes Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa Zbigniew Grabowski, wiceprezes Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa Janusz Zaleski, a także przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Maciej Telec.

Przewodniczący obradom senator Jan Wyrowiński przypomniał, że posiedzenie połączonych komisji jest kontynuacją prac nad rozpatrywanym projektem ustawy. Poinformował o opiniach, zawierających też propozycje zmian, nadesłanych przez Ministerstwo Infrastruktury, Ministerstwo Sprawiedliwości, Izbę Architektów RP, Polski Związek Pracodawców Budownictwa i Związek Rzemiosła Polskiego.

Senator przypomniał także, że inicjatywy senackie wykonujące orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z Regulaminem Senatu, mogą obejmować wyłącznie zmiany zmierzające do wykonania orzeczeń i ich niezbędne konsekwencje. Dlatego też nie jest możliwe wprowadzenie poprawek zaproponowanych w nadesłanych opiniach, wykraczają bowiem poza ten zakres.

Rozpatrywany projekt ustawy nie budził zastrzeżeń senatorów. Senator J. Wyrowiński poddał zatem pod głosowanie wnioski o przyjęcie bez poprawek poszczególnych artykułów i ustępów projektu ustawy. W ostatecznym głosowaniu komisje jednomyślnie, 15 głosami, przyjęły wniesiony projekt bez poprawek. Do przedstawienia sprawozdania komisji na posiedzeniu Izby wybrano senatora Marka Trzcińskiego.

Tematem posiedzenia Komisji Zdrowia była refundacja leków w Europie i w Polsce. W tym kontekście mówiono o ocenie systemów refundacyjnych w Europie i wynikających z nich zaleceń dla Polski. Senatorowie poruszyli także problemy refundacji leków w Polsce, wysłuchali informacji Ministerstwa Zdrowia na temat planowanych zmian w systemie w tym zakresie i zapoznali się ze stanowiskiem Polskiego Związku Pracodawców Przemysłu Farmaceutycznego.

Jak poinformował wiceminister zdrowia Marek Twardowski, w lipcu ma zostać przedstawiona nowa lista leków refundowanych. Znajdzie się na niej m.in. sporo leków generycznych (odpowiedników preparatów oryginalnych). Wiceminister poinformował także, że w resorcie zdrowia przygotowana jest ustawa refundacyjna, powołano też specjalny zespół, który pracuje nad projektem nowelizacji prawa farmaceutycznego.

Obecny na posiedzeniu prof. Steven Simoens, autor analizy systemów refundacyjnych we wszystkich krajach UE, podkreślał, że ceny leków na receptę powinny być jednolite. Ekspert zwracał także uwagę, iż konieczne jest uszczelnienie polskiego systemu refundacyjnego poprzez kontrolę wydatków Narodowego Funduszu Zdrowia, monitoring leków zapisywanych pacjentom przez lekarzy oraz promocję preparatów generycznych.

Zdaniem prof. S. Simoensa, polski system rabatowy powoduje, że zyskują na nim przede wszystkim hurtownicy i aptekarze, a tylko nieliczni pacjenci. Jak stwierdził, wprowadzenie zakazu udzielania zniżek w aptekach stanowiłoby dodatkowy bodziec dla konkurencji cenowej i poprawiłoby przejrzystość rynku.

Podobny pogląd wyraził prezes Polskiego Związku Pracodawców Przemysłu Farmaceutycznego Cezary Śledziewski. Jak mówił, po przeprowadzeniu uzgodnień cenowych w Ministerstwie Zdrowia odbywa się druga runda negocjacji: producent - hurtownik, hurtownik - apteka. Dzięki obowiązującemu systemowi zyskują duże hurtownie i część powiązanych z nimi aptek oraz międzynarodowe koncerny farmaceutyczne, które mogą dyktować hurtowniom warunki dostaw. Zdaniem C. Śledziewskiego, niezbędne jest też wprowadzenie jednolitych cen leków na receptę.

Zgodnie z projektem nowelizacji prawa farmaceutycznego, nad którym pracuje obecnie resort zdrowia, ceny i marże leków refundowanych ze środków publicznych będą ustalane urzędowo przez ministra zdrowia w porozumieniu z ministrem finansów. W opinii resortu, umożliwi to wyeliminowanie znacznych różnic cen produktów leczniczych w aptekach i ograniczy - z korzyścią dla pacjentów - wysokość cen ustalanych na linii producent-hurtownik-aptekarz. Projekt zakłada także wprowadzenie całkowitego zakazu reklamowania aptek.

Według projektowanych przepisów jeden właściciel nie będzie mógł mieć jednocześnie apteki i hurtowni leków. Apteki lub hurtownie należące do jednego podmiotu na terenie jednego województwa nie będą mogły stanowić więcej niż 1% wszystkich aptek lub hurtowni leków.

Nowela definiuje także sfałszowany produkt leczniczy. Ponadto wprowadza możliwość prowadzenia niekomercyjnych badań farmaceutycznych, czyli takich, które nie prowadzą do rejestracji leku.

ZOZ-y, w tym stacje sanitarno-epidemiologiczne, będę mogły wystawiać zapotrzebowania na sprowadzenie z zagranicy produktu leczniczego, m.in. produktu immunologicznego, bez konieczności uzyskiwania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.

W projekcie umieszczono też przepis nakładający na osoby wykonujące zawód medyczny obowiązek zgłaszania działań niepożądanych pojawiających się po podaniu pacjentom produktów leczniczych. Obowiązek ten obejmie w szczególności pielęgniarki i położne.

W pierwszym punkcie posiedzenia senatorowie z Komisji Ustawodawczej rozpatrywali wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 14 marca 2006 r., dotyczący ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (sygn. akt SK 4/05).

W posiedzeniu uczestniczyli: radca prezesa Rady Ministrów z Departamentu Spraw Parlamentarnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Agnieszka Mordwińska, a także przedstawiciele Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Katarzyna Konieczko i Marek Jarentowski.

Rozpatrywany wyrok omówił M. Jarentowski. Wyjaśnił, że Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z art. 45 oraz art. 78 konstytucji art. 109 ustawy z 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze w zakresie, w jakim nie przewiduje sądowej kontroli zgodności z prawem postanowienia sędziego komisarza zarządzającego wypowiedzenie umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości upadłego. Oznacza to, że strona rozwiązanej umowy nie może skorzystać z sądowej kontroli zgodności z prawem postanowienia sędziego komisarza zarządzającego wypowiedzenie umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości upadłego. Nie ma więc możliwości zanegowania postanowienia sędziego komisarza, dowodząc, że np. nie zachodzą przesłanki uzasadniające wypowiedzenie umowy przed terminem. Strona ma tylko prawo dochodzić odszkodowania z powodu rozwiązania umowy najmu lub dzierżawy przez terminem przewidzianym w umowie.

Przedstawiciel biura legislacyjnego wskazał, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie wymaga obecnie wykonania, gdyż 2 maja 2009 r. weszła w życie ustawa z 6 marca 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, która dopuściła możliwość zaskarżenia przedmiotowego orzeczenia sędziego komisarza.

W związku z powyższym przewodniczący komisji senator Piotr Zientarski zaproponował, aby nie wnosić o podjęcie inicjatywy ustawodawczej w sprawie wykonania tego wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Komisja jednomyślnie, 4 głosami, przyjęła przedstawiony wniosek.

Następnie senatorowie z Komisji Ustawodawczej przeprowadzili dyskusję na temat propozycji wycofania projektu ustawy o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli. Przedstawiciel biura legislacyjnego M. Jarentowski wskazał, że projekt ustawy o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli zawiera takie same rozwiązanie jak poprawki nr 69 i 66, zgłoszone w trakcie pierwszego czytania do sejmowego projektu ustawy o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, zawartego w druku 1349.

W związku z powyższym przewodniczący senator P. Zientarski zaproponował, aby Komisja Ustawodawcza wycofała senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli. Wniosek ten przyjęto jednomyślnie, 4 głosami.

Senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi kontynuowali rozpatrywanie ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych. Pierwsze posiedzenie w tej sprawie odbyło się 6 maja 2009 r.

Obecnie wysłuchano opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, które zwróciło uwagę na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów sejmowych i przedstawiło propozycje poprawek.

W trakcie dyskusji senator Piotr Głowski zgłosił 16 poprawek do ustawy, które uzyskały jednomyślne poparcie w głosowaniu. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych wybrano senatora P. Głowskiego.

W drugim punkcie porządku dziennego senatorowie kontynuowali rozpatrywanie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych. Z rozwiązaniami zaproponowanymi w sejmowej nowelizacji komisja zapoznała się na swym posiedzeniu 6 maja 2009 r.

Podczas obecnego posiedzenia senatorowie wysłuchali opinii senackiego biura legislacyjnego. W swojej opinii wskazało ono na szereg nieścisłości w sformułowaniu niektórych przepisów ustawy sejmowej i zaproponowało wprowadzenie stosownych poprawek.

W trakcie dyskusji senatorowie Jan Olech i P. Głowski zaproponowali wprowadzenie poprawek (ogółem 7), które komisja poparła w głosowaniu.

Całość ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych wraz z poprawkami przyjęto 12 głosami, przy 1 wstrzymującym się. Ustalono, że stanowisko Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tej sprawie zarekomenduje Izbie senator Jerzy Chróścikowski.

Tego samego dnia senatorowie zapoznali się z informacją Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi na temat pomocy finansowej w ramach działania "Zalesianie gruntów rolnych oraz zalesianie gruntów innych niż rolne", objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, oraz z informacją dotyczącą prowadzenia gospodarki rolnej na obszarach Natura 2000. Informację przedstawił podsekretarz stanu Artur Ławniczak. Podczas posiedzenia wiceminister zaprezentował także dane dotyczące finansowania tych obszarów w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Wiceminister środowiska Janusz Zaleski zapoznał natomiast senatorów z informacją na temat programu Natura 2000 w odniesieniu do obszarów rolnych, porolnych i leśnych z uwzględnieniem lasów prywatnych.

Jak poinformował wiceminister A. Ławniczak, pomoc finansowa udzielana w ramach działania zalesianie ma trzy formy płatności, odpowiadające poszczególnym rodzajom wspieranych przedsięwzięć, niezbędnych w trakcie kolejnych etapów procesu zalesiania: wsparcie na zalesianie, obejmujące dofinansowanie kosztów założenia uprawy, premia pielęgnacyjna i premia zalesieniowa. W ramach PROW 2007-2013 na finansowanie działania adresowanego do rolników gospodarujących na obszarach Natura 2000 przeznaczono 450 000 000 euro, z całkowitej puli finansowej programu 2 303 750 000 euro.

Wiceminister J. Zaleski poinformował, że obszary Natura 2000 na lądzie obejmują 5 644 967 ha, 3 099 221 ha stanowią lasy, które tym samym zajmują 55% powierzchni tych obszarów. Lasy komunalne stanowią 0,5%, państwowe 81,1%, a prywatne 9%. Jak stwierdził, obecnie trwają konsultacje z gminami w sprawie 568 propozycji projektowanych nowych, specjalnych obszarów ochrony siedlisk. W związku z tym struktura użytkowa i własności gruntów w obrębie sieci nieco się zmieni. Nie będą to jednak zmiany znaczące - aktualna lista zwiększyłaby pokrycie powierzchni lądowej kraju obszarami mającymi znaczenie dla Wspólnoty mniej więcej o 2,9%, a całej sieci - o 1,9%.

W trakcie dyskusji zwracano uwagę na możliwość blokowania rozwoju gospodarczego i ograniczonych możliwości inwestowania na obszarach Natura 2000. Zdaniem senatorów, kampania edukacyjna dotycząca Natury 2000 jest mało widoczna, a w związku z tym nieefektywna. Pytano również, jak wpływa wyznaczenie obszarów Natura 2000 na gospodarkę leśną.

Opowiadając na pytania, podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska J. Zaleski stwierdził, że na obszarach Natura 2000 można realizować inwestycje niemające istotnego wpływu na gatunki i siedliska objęte ochroną. Niezgodna z prawem jest jedynie realizacja przedsięwzięć negatywnie oddziałujących na chronione na danym obszarze gatunki i siedliska. I od tej reguły są jednak wyjątki, jeśli spełnione zostaną trzy podstawowe warunki: przedsięwzięcie ma nadrzędne znaczenie dla interesu publicznego, brak alternatywnych rozwiązań i zostaną zastosowane środki kompensujące szkody wyrządzone przyrodzie. Wiceminister poinformował też, że status Natura 2000 umożliwia ochronę najcenniejszych walorów przyrodniczych danego regionu, które - odpowiednio wykorzystane - mogą się stać głównym jego potencjałem. Natura 2000 ułatwia rozwój zupełnie nowych kierunków, takich jak turystyka przyjazna przyrodzie czy produkt lokalny. To z kolei rodzi nowe szanse zatrudnienia i zmniejszenia bezrobocia na danym obszarze. Inwestycje, które w swoich planach będą uwzględniały zasadę zrównoważonego, rozwoju mogą też liczyć na wsparcie finansowe ze środków z unijnych i pozaunijnych programów.

Podczas dyskusji mówiono także o finansowaniu szkód łowieckich i tych wyrządzanych przez ptaki. Jak poinformował wiceminister rolnictwa A. Ławniczak, resort przygotował propozycje rozwiązań w tym zakresie, to jednak bardzo trudny problem.

Senatorowie z Komisji Środowiska pracowali nad projektami dwóch stanowisk komisji: w sprawie systemu gospodarowania odpadami oraz w sprawie roli mediów publicznych w kształtowaniu świadomości ekologicznej społeczeństwa i edukacji ekologicznej. Tym zagadnieniom były wcześniej poświęcone posiedzenia seminaryjne komisji, podczas których zapoznano się z obowiązującym ustawodawstwem w tym zakresie, założeniami polityki ekologicznej państwa, a także wysłuchano opinii ekspertów i praktyków zajmujących się problematyką segregacji, recyklingu, odzysku i spalania odpadów. Rozmawiano również o potrzebie podjęcia proekologicznych działań edukacyjnych.

Dyskutując na temat systemu gospodarowania odpadami, stwierdzono m.in., że komisja z niepokojem obserwuje, że składowanie odpadów stanowi w naszym kraju główny sposób postępowania z nimi. Na wysypiska trafia ponad 90% odpadów komunalnych, selektywnej zbiórce poddaje się 2,5% wagowych odpadów komunalnych, a przekształceniom biologicznym ulega tylko 5%, recykling papieru i tektury jest realizowany w 50% w stosunku do założeń Krajowego Planu Gospodarki Odpadami. Brak inwestycji i odpowiednich zachęt dla rozwoju infrastruktury potrzebnej do zagospodarowania, przekształcania, selektywnej zbiórki bądź spalania odpadów.

W tej sytuacji senatorowie z Komisji Środowiska uznali za niezbędne wprowadzenie zmian w systemie gospodarowania odpadami, m.in. likwidację składowisk niespełniających wymogów unijnych, przejęcie przez samorządy kontroli nad odpadami komunalnymi, uszczelnienie systemu przepływu odpadów, a także rozważenia możliwości przejęcia przez jeden resort kontroli nad całą gospodarką odpadami.

W stanowisku w sprawie roli mediów publicznych w kształtowaniu świadomości ekologicznej społeczeństwa i edukacji ekologicznej podkreślono natomiast, że z prac komisji, a także napływających do niej listów i apeli wynika potrzeba poprawy świadomości ekologicznej Polaków, a także włączenia mediów do tego procesu. Przypomniano także, że w związku ze stałym pogarszaniem się stanu środowiska na świecie UNESCO ogłosiła lata 2005-2014 Dekadą Edukacji na rzecz Zrównoważonego Rozwoju.

Jak napisano, komisja z niepokojem i troską obserwuje niedostateczne zrozumienie tej problematyki w naszym kraju, a także potrzeby wdrażania idei zrównoważonego rozwoju, przestrzegania zasad ochrony zasobów naturalnych, bioróżnorodności i humanitarnego traktowania zwierząt mimo obowiązujące ustawodawstwa. Dlatego niezwykle ważne, w opinii senatorów, jest zaangażowanie w ten proces mediów. Jak stwierdzono, inwestowanie w naukę i edukację było i jest postrzegane jako najtańsza forma inwestycji, która w tym wypadku może mieć również przełożenie na sytuację gospodarczą kraju. Popularyzowanie informacji o funduszach unijnych, przeznaczonych na ochronę środowiska, może mieć wymiar ekonomiczny i przyczynić się do zwiększenia liczby miejsc pracy.

Senatorowie wskazali także, że podczas prac nad nową ustawą medialną konieczne jest zobowiązanie mediów do promowania idei zrównoważonego rozwoju, kształtowania pozytywnego stosunku do środowiska i zrozumienia odpowiedzialności za jego stan w naszym własnym interesie, a także dla dobra przyszłych pokoleń.

Na wspólnym posiedzeniu Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz Komisji Ustawodawczej kontynuowano pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy z 26 czerwca 1997 r. o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa.

W posiedzeniu uczestniczyli: podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Grażyna Pawelska-Skrzypek i radca ministra w tym resorcie Teresa Bader, reprezentanci Ministerstwa Finansów - naczelnik wydziału w Departamencie Budżetu Państwa Barbara Staniszewska i st. specjalista w Departamencie Finansowania Sfery Budżetowej Bartosz Twardowski, prorektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie ks. prof. Tadeusz Dzidek i prodziekan ks. prof. Robert Tyrała, a także przedstawiciel Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu Jakub Zabielski.

Senator Krzysztof Piesiewicz przypomniał, że w Sejmie powstał poselski projekt ustawy, dotyczący tej samej materii (druk sejmowy nr 1946). Aby zatem nie opóźniać sejmowych prac nad tym projektem, które powinny się zakończyć w czerwcu, senator zgłosił wniosek o odroczenie o miesiąc prac połączonych komisji nad tą inicjatywą. Senator Stanisław Gogacz zgłosił wniosek przeciwny. Jak uzasadniał, trudno przewidzieć losy projektu poselskiego.

Prorektor PAT ks. prof. T. Dzidek stwierdził, że oba wnioski zawierają swoje racjonalne uzasadnienie. Decyzję w tej sprawie pozostawił więc senatorom.

W wyniku głosowania wniosek senatora K. Piesiewicza uzyskał poparcie połączonych komisji.

Na zakończenie posiedzenia senator Kazimierz Wiatr przedstawił opinię kardynała Stanisława Dziwisza, wyrażoną w rozmowie, któremu zależy na godnym przeprowadzeniu prac nad omawianą inicjatywą ustawodawczą.

Komisje odroczyły zatem o miesiąc dalsze prace nad pierwszym czytaniem inicjatywy.

Senatorowie z Komisji Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrzyli "Informację Rzecznika Praw Dziecka za rok 2008 oraz uwagi o stanie przestrzegania praw dziecka".

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali wystąpienia rzecznika praw dziecka Marka Michalaka, który omówił funkcjonowanie kierowanego przez siebie urzędu w 2008 r.

Przedstawione przez rzecznika sprawozdanie zawiera m.in. informacje dotyczące ochrony praw dziecka w kontekście prawa do życia i ochrony zdrowia, prawa do wychowania w rodzinie, prawa do godziwych warunków socjalnych, prawa do nauki, prawa do ochrony przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym złym traktowaniem, a także praw dzieci niepełnosprawnych. Przy omawianiu tych zagadnień przedstawiono wystąpienia generalne rzecznika praw dziecka i załatwiane przez niego sprawy indywidualne.

Sprawozdanie zawiera także informacje na temat współpracy z administracją publiczną (udział w pracach stałych zespołów problemowych, w programach resortowych, seminariach i spotkaniach), współpracy międzynarodowej (konferencje międzynarodowe, spotkania rzeczników praw dziecka), upowszechniania praw dziecka, a także uwagi o stanie przestrzegania praw dziecka. Do sprawozdania załączono wykaz wystąpień generalnych rzecznika 2008 r., wykaz spraw podjętych w latach 2005-2008, a także wykaz wydarzeń objętych honorowym patronatem rzecznika. Omówiono także kategorie spraw zgłoszonych w 2008 r., wybrane konferencje i seminaria, a także niektóre spotkania w ramach promocji praw dziecka.

W dyskusji senatorowie wskazywali, że przygotowywany w Senacie projekt nowelizacji ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka zmierza do rozszerzenia jego uprawnień. Ich zdaniem, wyposażenie rzecznika w szersze niż do tej pory uprawnienia spowoduje potrzebę aktywniejszego występowania przez rzecznika z inicjatywami i większego zaangażowania w rozwiązywanie problemów dzieci, wynikających m.in. ze słabości rodziny związanej z ubóstwem czy patologią. Jak wskazywano, rzecznik powinien podejmować działania zmierzające do zapewnienia dzieciom lepszej opieki środowiskowej i szkolnej, a także większych szans edukacyjnych. Zdaniem senatorów, potrzebne jest też inicjowanie zmian przepisów adopcyjnych.

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Zagranicznych zapoznała się z informacją na temat polskiej współpracy na rzecz rozwoju. Informację przedstawił dyrektor Departamentu Współpracy Rozwojowej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Marek Ziółkowski.

W obradach komisji wzięli również udział m.in. dyrektor Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Bogusław Szymański, doradca ministra edukacji narodowej Julia Stysiak, dyrektor i wicedyrektor Departamentu Zagranicznego w Ministerstwie Finansów Michał Baj i Andrzej Ciopiński, a także przedstawiciele organizacji pozarządowych: dyrektor programowy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności Jacek Michałowski, Piotr Olędzki z Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego, wiceprezes Zarządu Fundacji Edukacji dla Demokracji Justyna Janiszewska i prezes Fundacji Edukacji Ekonomicznej Witold Sartorius.

Senatorowie z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą zapoznali się z programem stypendialnym Fundacji "Semper Polonia" w latach 1999-2009.

Na temat działalności fundacji, która zajmuje się pomocą stypendialną dla młodzieży polskiego pochodzenia studiującej za granicą, w krajach swego zamieszkania, mówił prezes Marek Hauszyld. Program stypendialny zainaugurowano w 1998 r. przyznaniem pierwszych 27 stypendiów dla studentów polskiego pochodzenia z Litwy. W latach 1998-2001 z programu skorzystało ponad 400 studentów. W latach 2002-2008 skorzystało z niego już 11251 studentów.

Jak poinformował Bogusław Szymański z Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej, podległego resortowi nauki i szkolnictwa wyższego, ponad 1800 cudzoziemców studiujących w Polsce i deklarujących polskie pochodzenie otrzymuje stypendia ministra nauki i szkolnictwa wyższego.

W bieżącym roku akademickim 2008/2009 w Polsce kształci się około 4,5 tys. cudzoziemców, którzy zadeklarowali polskie pochodzenie.

"Z tych 4,5 tysiąca ponad 1800 osób otrzymuje stypendia ministra nauki i szkolnictwa wyższego, 71 osób dostaje stypendia ministra zdrowia, a 11 - ministra kultury (...) Każdy z ministrów, który nadzoruje szkoły wyższe, ma swoją pulę przeznaczoną na stypendia" - mówił B. Szymański. Ponad 800 cudzoziemców pisze w Polsce doktoraty; prawie 300 z nich są to osoby polskiego pochodzenia. Z nich 130 osób otrzymuje stypendia ministra nauki, a sześć - stypendia ministra zdrowia.

Jak poinformował, największą liczebnie grupę wśród studentów cudzoziemców stanowią obywatele Białorusi. Jest ich w Polsce ponad 1000, z tego połowa otrzymuje stypendia; na drugim miejscu znajdują się obywatele Ukrainy - studiuje ich w Polsce prawie 900, z czego 350 otrzymuje stypendia. Trzecie miejsce zajmują obywatele Kazachstanu; studiuje ich w Polsce ponad 500, a ponad 300 otrzymuje stypendia.

B. Szymański podkreślił, że osoba, która posiada podwójne obywatelstwo, w tym polskie, na terytorium Polski jest traktowana jak obywatel polski. "Te osoby odbywają studia jak obywatele polscy (...), ale nie mają dostępu do systemu stypendialnego resortu nauki i szkolnictwa wyższego, natomiast wypłacają je tym osobom fundacje np. pozarządowe" - powiedział.

Podczas posiedzenia senatorowie z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą zapoznali się także z informacją na temat planowanej przez resort edukacji narodowej likwidacji 16 tzw. szkolnych punktów konsultacyjnych, czyli szkół dla dzieci obywateli polskich przebywających za granicą, usytuowanych przy polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych za granicą. Informację na ten temat przedstawił wiceminister Krzysztof Stanowski. Jak stwierdził, resort już od pewnego czasu przygotowuje się do porządkowania pewnych wieloletnich zaniedbań dotyczących m.in. szkolnych konsultacyjnych punktów przy ambasadach.

Wiceminister K. Stanowski poinformował, że w latach 2005-2007 liczba uczniów w tych szkołach wzrosła o 40% - obecnie jest ich ponad 3400. W tym samym czasie mimo wzrostu liczby uczniów doszło jednocześnie do zmniejszenia budżetu tych szkół o 4%. Podkreślił, że decyzje dotyczące likwidacji 16 szkolnych punktów są związane głównie z naruszeniem podstawowych postanowień rozporządzenia dotyczącego zasad prowadzenia tych placówek. "W większości tych szkół uczy się mniej niż 30 uczniów, a jest to minimalna liczba uczniów w tego typu placówkach, ściśle określona przepisami" - wyjaśnił.

MEN decyduje się zamknąć też niektóre punkty konsultacyjne ze względu na brak wykwalifikowanej kadry. Jak podkreślił, we wszystkich szkołach, które planujemy zlikwidować, większość - a czasem nawet wszystkie osoby tam pracujące - nie posiadają kwalifikacji do prowadzenia szkoły, a w skrajnych wypadkach - nawet do wykonywania pracy nauczyciela.

Wiceminister K. Stanowski poinformował także, że w szkołach, które mają być zlikwidowane, uczy się 443 uczniów; 247 z nich kształci się w trybie korespondencyjnym. Jak powiedział, wszyscy ci uczniowie zostaną objęci tym samym korespondencyjnym trybem nauczania.

Senatorowie z Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzyli "Informację o działalności Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w okresie 1 stycznia 2008 r.-31 grudnia 2008 r.".

Podczas posiedzenia informację na temat działalności instytutu w 2008 r. przedstawił jego prezes Janusz Kurtyka. Jak powiedział, w 2008 r. kontynuowano digitalizację materiałów archiwalnych, zaawansowano prace nad syntetycznym ujęciem dziejów komunistycznego aparatu bezpieczeństwa w latach 1944-1990, realizowano projekty związane z rocznicami przypadającymi na lata 2009-2010, opublikowano ponad 150 książek, ponad 400 prac o charakterze naukowym i ponad 500 artykułów popularnonaukowych. Kontynuowano także nowe formy edukacji poprzez historyczne portale popularnonaukowe.

Rok 2008 był pierwszym rokiem funkcjonowania biura lustracyjnego. Jak napisano w sprawozdaniu, do pionu lustracyjnego IPN wpłynęło 142 tys. oświadczeń lustracyjnych osób pełniących funkcje publiczne, 1289 z nich przyznało się do pracy, służby lub współpracy z tajnymi służbami PRL. Około 2,2 tys. oświadczeń IPN zweryfikował w 2008 r. jako prawdziwe, a do sądów wysłano wnioski o uznanie "kłamstwa lustracyjnego" wobec 24 osób. W bieżącym roku było już kolejnych 14 takich wniosków.

Jak wynika z przedstawionej informacji, pion śledczy IPN postawił w 2008 r. zarzuty 119 osobom. Do sądów skierowano 42 akty oskarżenia wobec 102 osób. Sądy wydały wyroki wobec 71 oskarżonych: 31 skazano, 32 skorzystało z amnestii, 4 uniewinniono, resztę spraw umorzono. IPN prowadził na koniec 2008 r. 1217 śledztw (905 wobec zbrodni komunistycznych, 258 - nazistowskich, 54 - innych zbrodni). W 2008 r. zakończono 1179 śledztw; większość umorzono wobec niewykrycia sprawców lub ich śmierci.

Pion archiwalny IPN skrócił czas oczekiwania na dostęp do akt, choć IPN nadal nie dysponuje zintegrowanym systemem komputerowym, w którym znalazłyby się dane o wszystkich posiadanych jednostkach archiwalnych. W 2008 r. kontynuowano digitalizację zbiorów. Zmniejszono tajny, nieujawniany publicznie zbiór IPN. Pion archiwalny IPN zrealizował w ub.r. 63 tys. wniosków o dostęp do akt.

Do głównych zadań pionu edukacyjno-badawczego IPN w sprawozdaniu zaliczono obchody rocznic przypadających na lata 2009-2010: upadku komunizmu, wybuchu II wojny światowej i narodzin NSZZ "Solidarność". Jak stwierdził prezes J. Kurtyka, powoli w działaniach tego pionu będą "wygasać" projekty badawcze dotyczące działań Służby Bezpieczeństwa.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto wraz z "trzynastką" wyniosło w 2008 r. w IPN 4791 zł. Na koniec 2008 r. IPN miał 2145 etatów, w tym 139 prokuratorskich.

Mówiąc o najważniejszych wyzwaniach organizacyjnych dla IPN w 2009 r., prezes J. Kurtyka wskazał na realizację ustawy obniżającej od 2010 r. emerytury oficerów służb specjalnych PRL. Jak podkreślił, instytut ma w tym celu sprawdzić swe archiwa i dane około 200 tys. osób, których emerytury mają być zmniejszone, na co nie dostał żadnych dodatkowych funduszy z budżetu państwa. Oddelegowani do tych zadań będą pracownicy przygotowujący katalogi IPN dotyczące oficerów służb PRL, których publikacja z tego powodu się spowolni.

W trakcie dyskusji poruszono m.in. kwestie dotyczące współpracy IPN z uczelniami, relacji instytutu z mediami, postępu w procesie przeciwko osobom oskarżonym o wprowadzenie stanu wojennego, a także szans na wszczęcie postępowań przeciwko nieustalonym dotąd sprawcom zbrodni komunistycznych.

Senatorowie mówili m.in. o obecnej atmosferze wokół instytutu. Zdaniem senatora Jana Rulewskiego, IPN uczestniczy w wojnach medialnych, co grozi wielkim ryzykiem. Odpowiadając, prezes J. Kurtyka stwierdził, że IPN raczej unika tych wojen. "Czasami, jeśli jest zmasowany atak na IPN, staramy się odpowiadać merytorycznie; na pewno nie uczestniczymy w długotrwałych wojnach" - mówił. Podkreślał też, że w IPN jest silne poczucie służby państwu polskiemu.

Podczas posiedzenia Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji rozpatrzono także "Informację o działalności Rzecznika Praw Obywatelskich za rok 2008 oraz o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela".

Informację na temat funkcjonowania i działalności kierowanego przez siebie urzędu przedstawił rzecznik praw obywatelskich Janusz Kochanowski. Jak stwierdził w 2008 r. w porównaniu z rokiem poprzednim nastąpił wzrost liczby listów w sprawach indywidualnych i wystąpień problemowych o charakterze systemowym. Rzecznik podjął samodzielnie i zbadał 1007 spraw, a jego dorobek wzbogacił się o publikację trzech ważnych raportów na temat sytuacji emigrantów ekonomicznych, sposobu wykonywania kary probacji i readaptacji skazanych oraz realizacji prawa do dobrej administracji. Rzecznik wysunął także szereg postulatów dotyczących sposobów przeciwdziałania przewlekłości postępowań sądowych, a także podjął intensywne prace nad opracowaniem reformy systemu ochrony zdrowia.

Następnie przedstawiciele Biura Rzecznika Praw Obywatelskich odpowiadali na pytania senatorów: Krzysztofa Piesiewicza, Zbigniewa Romaszewskiego i Stanisława Piotrowicza, dotyczące m.in. możliwości wyegzekwowania przez obywatela uprawnienia do sprawnego funkcjonowania państwa, a także braku skuteczności regulacji prawnych w sytuacji pomijania zasad logiki i zdrowego rozsądku.

* * *

Senatorowie z Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich pracowali nad przygotowaniem projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu. Podczas posiedzenia rozważano także podjęcie inicjatywy ustawodawczej, dotyczącej nowelizacji ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Propozycje zmian w Regulaminie Senatu przedstawił senator Piotr Zientarski. Zmierzają one m.in. do ustanowienia podstawy prawnej do anonimizowania chronionych danych osobowych, zawartych w sprawozdaniu stenograficznym. Pozwoli to, zdaniem senatora, uniknąć roszczeń osób trzecich, jeżeli dane ich dotyczą i znajdują się w wystąpieniach senatorów i innych osób zabierających głos na posiedzeniach Senatu. Ponadto senator zaproponował wprowadzenie zasady jawnego głosowania w sprawie odwołania przewodniczącego komisji lub jego zastępcy w wypadku złożenia przez nich marszałkowi Senatu pisemnej rezygnacji z pełnionej funkcji. Senator P. Zientarski zaproponował także ograniczenie od następnej kadencji Izby liczby zastępców przewodniczących komisji - 2 zastępców mogłaby wybrać komisja, która liczy więcej niż 10 członków. Wśród postulowanych zmian znalazło się także rozszerzenie przedmiotowego zakresu działania Komisji Ustawodawczej o sprawy dotyczące konstytucyjnego ustroju państwa, prawa wyborczego i funkcjonowania organów ochrony prawnej.

W dyskusji udział wzięli senatorowie: Zbigniew Meres, Stanisław Piotrowicz, Piotr Ł.J. Andrzejewski, P. Zientarski, Krzysztof Kwiatkowski i Zbigniew Szaleniec.

W wyniku głosowania Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich 5 głosami, przy 1 wstrzymującym się, przyjęła projekt uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu. Do reprezentowania komisji w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono senatora P. Zientarskiego.

Następnie senatorowie przeprowadzili dyskusję nad kierunkami nowelizacji ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, szczególnie w kontekście propozycji zmierzających do zmniejszenia zakresu potencjalnych konfliktów interesów (publicznego i prywatnego) w wypadku parlamentarzystów aktywnych gospodarczo.

Jedną z propozycji miałoby być utworzenie funduszy powierniczych. Z uwagi jednak na fakt, że powiernictwo w polskim prawie nie jest dobrze umocowane, senatorowie dość sceptycznie odnieśli się do tej formy dysponowania majątkiem. Zdaniem senatorów, przyjmując to rozwiązanie, należałoby zagwarantować, że przedsiębiorstwo, stanowiące własność parlamentarzysty, powierzone przez niego firmie zarządzającej, nie będzie znacząco gorzej funkcjonowało na rynku niż podobne firmy będące pod bezpośrednim zarządem właścicieli.

Senatorowie opowiedzieli się za doprecyzowaniem obowiązujących już przepisów ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, m.in. w zakresie: wzoru oświadczeń majątkowych, wzoru rejestru korzyści, zakresu interwencji senatorskiej, instytucji asystenta społecznego, ograniczenia działalności gospodarczej, a także za podjęciem prac nad utworzeniem kodeksu etyki parlamentarzysty.

Ponadto senatorowie uznali za zasadne monitorowanie prac sejmowej Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich, która rozpoczęła już prace nad wprowadzeniem zmian w ustawie. Z aprobatą spotkała się propozycja odbycia wspólnego posiedzenia obu komisji w celu wypracowania jak najlepszych rozwiązań, które zostaną następnie zawarte w nowelizowanej ustawie o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Komisja podjęła także decyzję o rozpoczęciu prac nad nowelizacją ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

13 maja 2009 r.

Odbyło się posiedzenie Komisji Spraw Unii Europejskiej, podczas którego senatorowie zapoznali się z informacją stałego przedstawiciela Kancelarii Senatu przy Unii Europejskiej Magdaleny Skulimowskiej na temat sposobu realizacji powierzonych zadań.

11 maja 2009 r. w Senacie Włoch odbyła się uroczysta sesja Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, upamiętniająca 60. rocznicę powstania Sojuszu. W czasie obrad polski parlament reprezentowali senator Władysław Sidorowicz i poseł Marek Opioła.

Podczas sesji Lech Wałęsa wyraził nadzieję, że NATO będzie istnieć dalej, ale - dodał - musi się dostosować do zmieniających się czasów. Jak powiedział, w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Sojusz nie mógł się zmieniać, ponieważ istniał "system dwubiegunowy".

Przypominając demokratyczne zmiany w Polsce, b. prezydent podkreślił, że doszło do nich "bez wystrzału". "Udało nam się zmienić diametralnie Europę i świat" - stwierdził. Jego zdaniem, jednym z największych obecnie wyzwań i warunków poprawy życia w zglobalizowanym świecie jest "uwzględnienie wartości duchowych".

W opinii byłego premiera Włoch senatora Giulia Andreottiego, sukces odniesiony przez Sojusz Północnoatlantycki jest gwarancją bezpieczeństwa dla całego świata. Podkreślił, że kiedy Włochy przystępowały do paktu, demokraci widzieli w tym wkład w "obronę przed stalinowskim ekspansjonizmem". Przypomniał, że przeciwnicy, odnosząc się do ówczesnych protestów komunistów, widzieli w tym natomiast "niski chwyt". Dzisiaj, jak stwierdził, należy być dumnym z tego, że Włochy "były zawsze po właściwej stronie międzynarodowego bloku demokratycznego".

Były lewicowy premier Włoch Massimo D'Alema opowiedział się za wzmocnieniem współpracy NATO z Rosją i "pokonaniem nieporozumień" z ostatnich lat.

13 maja 2009 r. wizytę kurtuazyjną w Senacie złożył przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Mongolii Adyagijn Ganbaatar. Mongolskiego gościa przyjął marszałek Bogdan Borusewicz.

13 maja 2009 r. marszałek Bogdan Borusewicz spotkał się z ministrem przemysłu i energetyki Republiki Azerbejdżanu Natigiem Alijewem. Politycy rozmawiali o bezpieczeństwie energetycznym krajów Unii Europejskiej i o współpracy gospodarczej i kulturalnej polsko-azerskiej.

Tego samego dnia minister N. Alijew i wicepremier Waldemar Pawlak przewodniczyli posiedzeniu polsko-azerbejdżańskiej komisji ds. współpracy gospodarczej.

Minister przemysłu i energetyki Azerbejdżanu powiedział, że gdy tylko strona ukraińska podejmie decyzję o wykorzystaniu ropociągu Odessa-Brody w kierunku zachodnim, Azerbejdżan natychmiast będzie gotowy do dostarczenia 0,5 mln t ropy rocznie.

Dodał, że jedyny nierozstrzygnięty problem to wykorzystanie rurociągu Odessa-Brody do tłoczenia ropy w kierunku zachodnim. Minister podkreślił, że Azerbejdżan jest zainteresowany doprowadzeniem do przesyłu ropy do Płocka i Gdańska.

Szef azerbejdżańskiego resortu przemysłu i energetyki wyraził też nadzieję na podpisanie memorandum o współpracy między polskim koncernem paliwowym "Lotos" a azerbejdżańską spółką "Soca" podczas wizyty prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Azerbejdżanie 2-3 lipca br. Memorandum ma dotyczyć m.in. transportu ropy do Europy.

Wicepremier W. Pawlak poinformował, że Azerbejdżan ma potencjał wydobycia ropy naftowej na poziomie 45 mln t rocznie, a gazu - 25 mld m³. Polska zużywa rocznie ok. 20 mln t ropy oraz 14 mld m³ gazu. "To pokazuje, jaki jest potencjał Azerbejdżanu" - powiedział wicepremier, odnosząc się do możliwości współpracy z tym krajem w dziedzinie energetyki.

14 maja 2009 r. marszałek Bogdan Borusewicz spotkał się z premierem Turcji Recepem Erdoganem. Marszałek zapewnił, że Polska popiera aspiracje Turcji do członkostwa w Unii Europejskiej. Podkreślił także, że oba kraje łączy wspólny interes - stabilizacja sytuacji na Kaukazie.

Premier Turcji zaznaczył, że polsko-tureckie stosunki gospodarcze, polityczne i kulturalne układają się pomyślnie. Dodał, że celem jego wizyty jest ich dalszy rozwój. Podziękował też za wspieranie dążeń Turcji do UE.

Marszałek B. Borusewicz ocenił, że Turcja zrobiła duże postępy w procesie akcesyjnym i po spełnieniu wszystkich kryteriów, bez dodatkowych warunków, powinna zostać przyjęta do UE. Zadeklarował gotowość dzielenia się z Turcją naszymi doświadczeniami, zdobytymi podczas procesu negocjacji akcesyjnych. Marszałek poruszył także kwestię bezpieczeństwa energetycznego krajów Unii Europejskiej i poszukiwania dróg tranzytowych dla gazu z regionu Morza Kaspijskiego lub Azji Środkowej. Pytał premiera, jak ocenia sytuację na Kaukazie w kontekście planowanej budowy gazociągu Nabucco.

Premier R. Erdogan podkreślił, że Turcja z pełną aprobatą podchodzi do tego projektu. Najważniejsze jednak, zdaniem premiera, aby kraje UE porozumiały się w tej sprawie. Premier przypomniał, że dla normalizacji sytuacji na Kaukazie Turcja wysunęła propozycję utworzenia kaukaskiej platformy stabilności i współpracy, skupiającej 5 państw regionu, w tym Armenię i Turcję.

Turcja zaczęła też działać na rzecz zbliżenia między Armenią a Azerbejdżanem. Marszałek B. Borusewicz wyraził nadzieję, że m.in. na skutek tych działań Turcji sytuacja na Kaukazie ustabilizuje się.

Od 30 kwietnia do 15 maja 2009 r. w Senacie RP można oglądać wystawę "Archiwum emigracyjnej Atlantydy". Prezentuje ona działalność i dorobek naukowo-organizacyjny Archiwum Emigracji - samodzielnej pracowni badawczej, powstałej w bibliotece uniwersyteckiej w Toruniu.

Na wystawę składa się 29 plansz. Każda - w formie graficznej i tekstowej - omawia szczegółowe zagadnienia dotyczące różnych aspektów aktywności archiwum: opiekę nad spuścizną i archiwami instytucji, ochronę i konserwację zbiorów, działalność naukową, wystawienniczą i wydawniczą, a także najcenniejsze kolekcje zgromadzone w archiwum. Osobno prezentowane są wydawnictwa.

Wystawę zorganizowało Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Emigracji z okazji 15-lecia działalności Archiwum Emigracji. Stanowi ona hołd złożony pokoleniom emigrantów.

* * *

1 maja 2009 r., w przeddzień święta Polonii i Polaków za Granicą, marszałek Bogdan Borusewicz wygłosił w TVP przemówienie:

"Szanowni Państwo,

drugi maja jest Dniem Polonii i Polaków za Granicą. To święto obchodzimy po raz ósmy. Zostało ono ustanowione z inicjatywy Senatu w uznaniu wielowiekowego dorobku oraz wkładu Polonii i Polaków za granicą w odzyskanie przez Polskę niepodległości.

Dziś - w przeddzień tego święta - słowa i myśli kieruję do wszystkich, 20 milionów moich Rodaków rozsianych po całym świecie.

Rok 2009 jest rokiem szczególnym. 20 lat temu zaczęliśmy budować demokratyczną, wolną Polskę. Fundamenty stawialiśmy wspólnie. W kraju i na obczyźnie. Owocem naszego wysiłku były pierwsze - od czasów II wojny światowej, w tej części Europy - wolne wybory do Senatu. Dlatego rok 2009 Senat ogłosił Rokiem Polskiej Demokracji.

W Roku Polskiej Demokracji należą się specjalne podziękowania emigracji niepodległościowej za zachowanie ciągłości wolnego, niepodległego państwa. Bez Polaków na obczyźnie, bez pamięci o nich budowanie wolnego kraju byłoby znacznie trudniejsze. Polakom, którzy na skutek dziejowej zawieruchy pozostali poza naszymi wschodnimi granicami, dziękuję za to, że mimo wysokich kosztów wytrwali w polskości. Zachowali język, kulturę i umiłowanie wolności. Dziękuję, że potrafią dzielić się tymi wartościami i wzbogacają nimi kraje, w których przyszło im żyć.

Co roku w innym kraju świętujemy Dzień Polonii. Chcemy, by Polacy na całym świecie czuli, że mają w Polsce oparcie i że o nich pamiętamy. W tym roku główne obchody święta odbyły się w Petersburgu, bo w żadnym innym rosyjskim mieście nie ma tylu naszych rodaków. Dwa lata temu został tam otwarty Dom Polski. W roku ubiegłym odbyły się uroczystości XX-lecia Stowarzyszenia Kulturalno-Światowego «Polonia», a w tym roku świętowaliśmy wspólnie Dzień Polonii. W jubileuszu Stowarzyszenia uczestniczyło ponad 40 organizacji polonijnych od Petersburga do Irkucka. Dzień Polonii świętowali z nami nasi Rodacy z krajów skandynawskich. Polacy rozsiani po świecie, także w Rosji powinni mieć poczucie, że Polska dba o nich i że jest to stały element polityki państwa.

Nadal będziemy wspierać Polaków na Białorusi. To, że Zjazd Związku Polaków odbył się bez utrudnień, napawa nadzieją na poprawę ich sytuacji.

Dzień Polonii daje poczucie wspólnoty, umacnia tożsamość narodową i jest okazją do spotkań i rozmów. Wierzę, że moi Rodacy będą spotykać się także poza świątecznymi dniami, będą się jednoczyć i wzajemnie wspierać. Chciałbym, żeby Polacy pracowali dla dobra swoich nowych Ojczyzn, by tworzyli elity w krajach zamieszkania. Tego wszystkiego życzę moim Rodakom z okazji ich święta.

Cieszą nas sukcesy Polaków w krajach ich zamieszkania, a także to, że czują się coraz pewniej i budują prestiż naszego kraju.

Raz jeszcze życzę wszystkim Polakom żyjącym z dala od Macierzy, także z okazji zbliżającego się święta 3 maja, wszystkiego najlepszego, radości z każdego dnia i wielu sukcesów w życiu osobistym".

2 maja już po raz ósmy jest obchodzony Dzień Polonii - święto około 20 mln Polaków, zamieszkałych poza granicami Polski. Opiekę nad Polonią i Polakami za granicą sprawuje Senat RP.

* * *

2 maja 2009 r. z okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą i 20-lecia założenia Związku Polaków na Litwie główną ulicą Wilna, aleją Gedymina, przeszedł kilkutysięczny, biało-czerwony pochód.

W pochodzie wzięło udział około 8 tys. osób, w tym przedstawiciele ZPL i innych polskich organizacji z całej Litwy, uczniowie polskich szkół, zespoły artystyczne.

Podczas uroczystości Polskę reprezentowali: wicemarszałek Sejmu Jarosław Kalinowski, senator Maria Pańczyk-Pozdziej z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz ambasador RP na Litwie Janusz Skolimowski.

Trwający 1,5 godziny przemarsz zakończyła msza święta w intencji wszystkich Polaków, odprawiona w kaplicy Ostrej Bramy.

Następnie w jednej z największych wileńskich sal koncertowych odbyły się uroczysta akademia i koncert polskich zespołów lokalnych. Wystąpił też gość z Polski, aktor i piosenkarz Łukasz Zagrobelny.

Z okazji 20-lecia organizacji depesze gratulacyjne na ręce prezesa Michała Mackiewicza przesłali prezydent RP Lech Kaczyński, premier Donald Tusk oraz marszałkowie Sejmu i Senatu Bronisław Komorowski i Bogdan Borusewicz.

Związek Polaków na Litwie jest najliczniejszą polską organizacją w tym kraju. Liczy około 11 tys. członków. Powstał w maju 1989 r. i początkowo nosił nazwę Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie. Obecnie ZPL ma 15 oddziałów. Zrzesza Polaków nie tylko w Wilnie i na Wileńszczyźnie, ale też w Kownie, Kłajpedzie, Druskiennikach, Kiejdanach, Jeziorosach. Społeczność polska na Litwie liczy 235 tys. Polacy są najliczniejszą mniejszością narodową w tym kraju, stanowią 6,7% ludności.

* * *

3 maja 2009 r. obchody święta Konstytucji 3 maja rozpoczęły się mszą św. w intencji ojczyzny, odprawioną w warszawskiej Archikatedrze Świętego Jana Chrzciciela. Przewodniczył jej metropolita warszawski abp Kazimierz Nycz, a koncelebrował ją biskup polowy Wojska Polskiego gen. dyw. Tadeusz Płoski. We mszy uczestniczyli m.in. prezydent Lech Kaczyński, marszałek Senatu Bogdan Borusewicz, marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, minister obrony narodowej Bogdan Klich i prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

"Niech ta sama prawda i mądrość, która wyraziła się w majowej konstytucji, ukształtuje dalszą przyszłość Rzeczypospolitej w duchu sprawiedliwości i miłości społecznej dla dobra wszystkich ludzi i chwały Boga" - mówił biskup T. Płoski podczas mszy.

W wygłoszonym kazaniu podkreślił, że Konstytucja 3 maja jest najważniejszym aktem prawnym w dziejach Polski, a jej najważniejsze zapisy do dziś nie straciły na aktualności. "Konstytucja jako dzieło ludzkie powinna być zawsze odniesiona do Boga" - zaznaczył.

Przypomniał, że w kontekście późniejszych wydarzeń Konstytucja 3 maja okazała się dokumentem "profetycznym i opatrznościowym". "Ona sprawiła, że nie można było odebrać Polsce jej rzeczywistego bytu na kontynencie europejskim, bo ten byt został zapisany w słowach konstytucji. A słowa te, mając moc prawną, okazały się potężniejsze od potrójnej przemocy, która spadła na Rzeczypospolitą" - mówił bp T. Płoski.

Zwrócił uwagę na wyjątkowość warszawskiej archikatedry, w której miało miejsce wiele wiekopomnych wydarzeń: stąd wyruszyła insurekcja kościuszkowska, tu proklamowano odzyskaną niepodległość, w podziemiach katedry są groby wielu wielkich Polaków.

Arcybiskup K. Nycz zachęcał, by przy okazji świętowania 218. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja dziękować Bogu za najważniejsze wydarzenia historyczne ostatnich lat: odzyskanie wolności w 1989 r., a także za pontyfikat Jana Pawła II. Przypomniał, że mija właśnie 30 lat od pierwszej pielgrzymki polskiego papieża do ojczyzny, która zapoczątkowała szereg istotnych zmian.

Abp K. Nycz podziękował prezydentowi L. Kaczyńskiemu za przywrócenie zwyczaju rozpoczynania uroczystości państwowych od mszy w archikatedrze. Nawiązując do odczytanych podczas mszy słów ewangelii o dobrym pasterzu, podkreślił, że odnoszą się one nie tylko do duchownych. "Słowa te dotyczą wszystkich ludzi życia społecznego i politycznego. Módlmy się o to, by być lepszymi pasterzami" - zaapelował abp K. Nycz.

Uroczystości związane ze świętem Konstytucji 3 maja odbywały się m.in. na placu Zamkowym. Można było obejrzeć pokazy musztry paradnej i defiladę z udziałem pododdziałów rekonstrukcyjnych i pocztów sztandarowych.

W uroczystości uczestniczyli m.in. prezydent L. Kaczyński, marszałkowie Sejmu i Senatu B. Komorowski i B. Borusewicz, premier Donald Tusk, minister obrony narodowej Bogdan Klich, szef Kancelarii Prezydenta Piotr Kownacki, szef BBN Aleksander Szczygło.

Wcześniej na Zamku Królewskim w Warszawie prezydent L. Kaczyński wręczył wysokie odznaczenia państwowe i nominacje generalskie. Orderem Orła Białego został odznaczony b. premier Jan Olszewski - adwokat i obrońca w wielu procesach politycznych w czasach PRL.

* * *

W dniu Święta Narodowego 3 maja Senat i Sejm otworzyły tradycyjnie swoje podwoje dla obywateli. Do odwiedzenia parlamentu zapraszali marszałkowie Bronisław Komorowski i Bogdan Borusewicz. Zwiedzanie nie wymagało odrębnej rezerwacji ani wcześniejszego uzyskania zaproszenia.

W tym roku dzień otwarty zorganizowany przez kancelarie Sejmu i Senatu był szczególny ze względu na przypadające w nim liczne rocznice historyczne, a przede wszystkim ze względu na ogłoszony uchwałą Senatu Rok Polskiej Demokracji. W 2009 r. obchodzimy m.in. 90. rocznicę wyborów do Sejmu Ustawodawczego II Rzeczypospolitej, 20. rocznicę całkowicie wolnych wyborów do Senatu I kadencji oraz pięciolecia wstąpienia naszego kraju do Wspólnot Europejskich.

W święto Konstytucji 3 maja parlament udostępnił zwiedzającym swoje najciekawsze miejsca: te znane z ekranów telewizyjnych - sale plenarne i te nieznane, jak gabinety marszałków obu Izb.

Zwiedzanie poprzedziło uroczyste podniesienie flag Rzeczypospolitej Polskiej i Unii Europejskiej. Przy akompaniamencie hymnów polskiego i unijnego rozpoczęto dzień otwarty w Sejmie i Senacie.

Z gośćmi Senatu spotkał się marszałek B. Borusewicz. Na sali plenarnej wcielił się w rolę senatora sprawozdawcy. "Parlamentarzyści" mogli zapoznać się z różnymi opiniami dotyczącymi wprowadzenia euro w naszym kraju. Mogli też poznać, jak żartował marszałek, plusy dodatnie i plusy ujemne tej operacji. W głosowaniu, przeprowadzonym zgodnie z senackimi procedurami, zwiedzający w większości poparli przyłączenie Polski do strefy euro.

W senackim holu marszałek rozmawiał ze zwiedzającymi, podpisywał także tableau zawierające zdjęcia wszystkich senatorów.

Podczas wizyty w Senacie goście mogli się także zapoznać z działalnością organizacji działających na rzecz polskiej diaspory rozsianej po całym świecie. Swoje stoiska zaprezentowały Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie", Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" wspólnie z Domem Polonii w Pułtusku i Fundacja "Oświata Polska za Granicą".

Dodatkową atrakcją były dwie ekspozycje prezentowane w gmachu Senatu od 30 kwietnia: "Archiwum emigracyjnej Atlantydy" - wystawa prezentująca działalność i dorobek naukowo-organizacyjny Archiwum Emigracji, samodzielnej pracowni badawczej, powstałej w bibliotece uniwersyteckiej w Toruniu oraz "Harcerski szlak niepodległości - Wołyń", zorganizowaną przez chorągiew łódzką ZHR przy wsparciu Muzeum Miasta Zgierza, ukazującą działalność zgierskich harcerzy, którzy od 10 lat współpracują z ukraińskimi partnerami, odbudowując i porządkując polskie nekropolie na Wołyniu, przede wszystkim cmentarze, na których spoczywają legioniści marszałka Józefa Piłsudskiego.

W podcieniach Senatu Inicjatywa Razem' 89 zorganizowała gry i konkursy dla zwiedzających, mające przybliżyć w szczególności doniosłe wydarzenia historyczne z 1989 r. Zarówno młodsi, jak i starsi mogli tam znaleźć dla siebie coś ciekawego. Konkursy poprowadzili znani dziennikarze: Jacek Żakowski, Grzegorz Miecugow, Andrzej Morozowski i Tomasz Sianecki. Ich uczestnicy mogli się przekonać, czy pamiętają i wiedzą, co się działo w 1989 r., kto był pierwszym premierem i w którym roku wybraliśmy prezydenta, a także z czym kojarzy się Jacek Kuroń. Dla uczestników konkursów przygotowano nagrody. W senackich podcieniach można było także namalować plakat, zrobić sobie zdjęcie, KLANZA zaprosiła natomiast rodziców i dzieci do zabawy - zorganizowano tańce, śpiewy, czytanie bajek, malowanie.

Z Senatu nikt ze zwiedzających nie wyszedł z pustymi rękami. Kancelaria przygotowała dla swoich gości liczne materiały informacyjne: noty o Senacie, komiksy edukacyjne dla najmłodszych czy baloniki i długopisy z logo Senatu.

Dodatkową atrakcją tegorocznego dnia otwartego w polskim parlamencie była sejmowa ekspozycja "Przestrzeń Europejska", przygotowana z myślą o nadchodzących wyborach do Parlamentu Europejskiego. Zwiedzający mogli tam zobaczyć specjalnie przygotowane filmy i prezentacje o Parlamencie Europejskim, a najmłodsi brali udział w quizach, grach i zabawach. Goście otrzymali tam przypinki, notesiki, flagi Polski, Unii Europejskiej czy niebieskie baloniki, przypominające datę wyborów 7 czerwca. W ramach akcji "Przestrzeń Europejska" stworzono także stronę internetową (www.sejm.gov.pl, zawierającą informacje na temat europarlamentu, zachęcającą do udziału w czerwcowych wyborach. Do głosowania w tegorocznych wyborach do Parlamentu Europejskiego zachęcał zwiedzających marszałek B. Komorowski. "Te wybory będą miały ogromne znaczenie z punktu widzenia realnych możliwości walczenia o polskie interesy w instytucjach europejskich" - podkreślił. Żartował, że jeśli ktoś nie pójdzie głosować 7 czerwca, to nie będzie mógł później narzekać.

* * *

8 maja 2009 r. w gmachu Senatu RP odbyło się Polsko-Niemiecko-Francuskie Forum Młodzieży, poświęcone udziałowi młodych obywateli w życiu społecznym lokalnych wspólnot samorządowych. Organizatorem projektu jest samorząd województwa mazowieckiego - Centrum Edukacji Obywatelskiej, współdziałające z organizacjami pozarządowymi z Francji i Niemiec. Gośćmi forum byli także przedstawiciele władz lokalnych Brandenburgii i regionu Ile-de France.

W debacie wzięli udział: młodzież z niemieckiej Brandenburgii i francuskiego regionu Ile-de France, a także polscy studenci i licealiści. Młodzież wspierali eksperci specjalizujący się w edukacji samorządowej.

Podczas spotkania uczestnicy zaprezentowali projekty aktywizacji środowiska swoich rówieśników i włączania ich w życie lokalnych społeczeństw, samorządowcy - praktycy natomiast podjęli próbę określenia, czy i gdzie jest to możliwe.

* * *

12 maja 2009 r. Komisja Rodziny i Polityki Społecznej we współpracy z Zespołem Apostolstwa Trzeźwości przy Konferencji Episkopatu Polski zorganizowała w Senacie konferencję "Ochrona dzieci przed uzależnieniami".

Zdaniem przewodniczącego Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senatora Mieczysława Augustyna, który otworzył senacką debatę, uzależnienie dzieci i młodzieży to problem niezwykle ważny społecznie z wielu powodów. W aspekcie moralnym, ponieważ krzywda wyrządzana niewinnym jest wyjątkowo brutalna, godna potępienia i wymaga naprawy, w aspekcie społecznym - bo tam, gdzie występuje uzależnienie, pojawia się przemoc, a szanse uzależnionych na normalny rozwój są znacznie mniejsze. Jednocześnie pojawia się pytanie, szczególnie istotne dla członków Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, w jaki sposób konstruować i realizować politykę prorodzinną, skoro nie potrafimy sobie poradzić z ochroną najmłodszych przed uzależnieniami. Komisja podjęła się zorganizowania senackiej debaty na ten temat m.in. po to, by poszukiwać skutecznych rozwiązań legislacyjnych i instytucjonalnych, stanowiących odpowiedź na ten ważki społecznie problem.

Przewodniczący Zespołu Apostolstwa Trzeźwości przy Konferencji Episkopatu Polski ks. bp Tadeusz Bronakowski podkreślił, że dzieci i młodzież, jako istoty najbardziej delikatne i wrażliwe, są najmocniej narażone na wszelkie zagrożenia. Dlatego muszą się czuć chronione przez odpowiedzialnych dorosłych - potrzebują silnych i stabilnych rodzin, a także zdrowego środowiska społecznego. Niestety, jak stwierdził, paradoksem cywilizacji postmodernistycznej jest fakt, że wraz z dynamicznym rozwojem nowoczesnych społeczeństw rośnie liczba zagrożeń życia fizycznego i duchowego najmłodszych obywateli, takich jak różnorakie substancje uzależniające czy uzależnienie od Internetu i gier komputerowych.

"Wiemy, że coraz więcej jest nie tylko substancji uzależniających, ale również zachowań i postaw, które prowadzą do zniewolenia psychicznego i duchowego" - powiedział przewodniczący bp T. Bronakowski. Zwrócił jednocześnie uwagę na zagrożenia, jakie może nieść ze sobą reklama czy marketing. "Współczesna reklama nie przedstawia już zalet produktu, ale daje obietnicę zdobycia pozytywnych uczuć, zaspokojenia potrzeb i pragnień, osiągnięcia wymarzonego stanu ducha" - powiedział.

W opinii biskupa T. Bronakowskiego, senacka konferencja jest znakiem, że nie przechodzimy obojętnie obok tych problemów. Chcemy także nazywać i opisywać najważniejsze zagrożenia, aby im skutecznie przeciwdziałać. W swoim wystąpieniu biskup wskazał także na skomplikowaną rzeczywistość szkolną, rodzinną i społeczną, w której te zagrożenia się pojawiają. Dlatego, jak stwierdził, ważne jest zwracanie uwagi na rolę i miejsce mediów, reklamy i szeroko rozumianej komunikacji marketingowej, działania szkoły czy aktywność i obowiązki państwa w zakresie zapobiegania tym problemom.

Zdaniem przewodniczącego Zespołu Apostolstwa Trzeźwości, konieczna jest współpraca wszystkich środowisk zaangażowanych w wychowanie dzieci i młodzieży: rodziny, szkoły, władz, organizacji społecznych, za istotną uznał także rolę Kościoła. Ważne jest także angażowanie się w kształtowanie prawa wspierającego wychowanie w wolności od nałogów, a także wyczulenie na egzekwowanie przepisów w tym zakresie. Powinno się też czynić starania, aby przeciwdziałać powstaniu rozwiązań legislacyjnych, które mogą przynieść szkodę młodemu pokoleniu Polaków.

Podczas konferencji dyrektor Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Krzysztof Brzózka poinformował, że alkoholizm dotyczy 2,5-3% polskiego społeczeństwa, czyli 700-850 tys. osób. Dodał, że 13% dorosłych spożywa około 45% sprzedawanego alkoholu. Zaznaczył, że wielu rodziców podaje alkohol także swoim dzieciom.

Z przytoczonych przez niego danych, dotyczących spożycia alkoholu przez gimnazjalistów, wynikało, że 90% z nich próbowało alkoholu, w tym 60% - w ciągu ostatniego miesiąca.

Dyrektor K. Brzózka przypomniał też o "Polskiej Deklaracji w sprawie Młodzieży i Alkoholu" i uchwale Sejmu z 18 lutego 2000 r. Jak stwierdził, wskazane tam problemy wciąż są aktualne, a picie i upijanie się dzieci i młodzieży to jeden z największych problemów współczesnej Polski. Podobny pogląd prezentowali dr Bohdan Woronowicz i dr Krzysztof Wojcieszek.

Mówiąc o skuteczności podejmowanych działań, dyrektor K. Brzózka stwierdził, że kampania skierowana do młodzieży jest mało skuteczna, jeżeli nie uczestniczą w niej rodzice. Za ważne uznał uświadamianie sprzedawców i uczenie ich asertywności, aby skuteczniej egzekwowali zakaz sprzedaży alkoholu nieletnim, a także mobilizowanie rodziców do troski o bezpieczeństwo własnych dzieci.

Podczas konferencji dużo rozmawiano o wpływie reklamy alkoholu na psychikę dzieci i młodzieży, często - jak określano - niezwykle perfidnej, o kształtowanym przez nią komunikacie: zobacz, alkohol odpręża, daje ci poczucie uczestnictwa i dobrej zabawy w grupie. "W tak budowanym przekazie piwo nie jest już tylko napojem, ale przede wszystkim warunkiem dobrej zabawy, niezbędnym elementem przyjaźni i spotkań ze znajomymi, niezbywalnym składnikiem przeżywania emocji sportowych" - podkreślił bp T. Bronakowski.

Dlatego, jak wskazywano, należy mówić jak najwięcej na temat szkodliwości takich reklam, a także podejmować skuteczne działania legislacyjne. Trzeba także rozpoznawać i wskazywać coraz to nowe chwyty stosowane przez producentów alkoholu. Europejskie, a zwłaszcza brytyjskie, doświadczenia samoregulacji dowodzą, że nie tędy droga. Bardziej skuteczne wydaje się podejmowanie działań bardziej restrykcyjnych. Po rozluźnieniu polityki w tym zakresie trudno jest wrócić na normalne tory (przykład Szkocji).

Doktor Iwona Ulfik-Jaworska z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zwróciła uwagę na wykorzystywanie w reklamie znanych osób i nadawanie znaczeń emocjonalnych przekazom reklamowym. Podkreśliła, że wielokrotne pokazywanie danego produktu sprawia, że taki przekaz staje się bardziej znajomy, a odbiorca - coraz bardziej przekonany o jego prawdziwości. Powoływała się na amerykańskie i australijskie badania, które wykazały, że istnieje związek między oglądaniem reklam alkoholu a pozytywnym stosunkiem dzieci i młodzieży do tej używki. Jej zdaniem, samograniczanie w tym zakresie nie daje pozytywnych rezultatów, ważne jest podjęcie stosownych rozwiązań legislacyjnych.

Podczas konferencji zauważono też, że wzrost liczby rozwodów, ubóstwo, przemoc w rodzinie mogą prowadzić do uzależnień wśród dzieci. Dr Irena Kowalska z Biura Rzecznika Praw Dziecka wskazywała na potrzebę wychowywania dziecka w pełnej rodzinie i przekazywania mu podstawowych wartości. Podkreśliła, że media skupiają się głównie na negatywnym przekazie, np. prowadzą "batalię o klapsy" czy informują o samobójstwach.

Tymczasem, zdaniem dr I. Kowalskiej, najważniejszy w rodzinie jest kontakt rodziców z dziećmi, które często są emocjonalnie zaniedbywane także w środowiskach żyjących w dostatku. Wśród negatywnych zjawisk ostatnich lat dotyczących rodzin wymieniła m.in. wzrost liczby rozwodów (268 rozwodów na 1000 małżeństw). Co piąte dziecko - jak powiedziała - rodzi się poza małżeństwem i w zasadzie jest wychowane przez jednego z rodziców. Dla prawidłowego rozwoju dziecka zaś potrzebny jest kontakt z obojgiem.

Jednocześnie dr I. Kowalska zwróciła uwagę, że co dziesiąte dziecko żyje w ubóstwie, w rodzinach wielodzietnych 40% dzieci - poniżej minimum egzystencji. Wskazywała też, że brak kontaktu z rodzicami sprawia, że wzrasta zagrożenie przestępczością dzieci i młodzieży, a także sięganie po alkohol i używki.

Podczas konferencji mowa była też o skutecznych formach profilaktyki problemów uzależnień dzieci i młodzieży w praktyce polskich szkół, samorządów i o roli państwa w tym zakresie, a także o prawnej ochronie dzieci przed uzależnieniami. W dyskusji na ten temat wzięli udział przedstawiciele Ministerstwa Edukacji Narodowej, Biura Rzecznika Praw Obywatelskich, naukowcy, lekarze i praktycy leczenia uzależnień, a także przeciwdziałania problemom alkoholowym z całego kraju.

* * *

12 maja 2009 r., w ramach obchodów XX-lecia odrodzonego Senatu, odbyło się spotkanie senatora Antoniego Motyczki z grupą członków Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji z Warszawy oraz młodzieżą z Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, służące prezentacji pozapolitycznych zainteresowań, pasji i umiejętności.

W spotkaniu uczestniczyli też prezes oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji Wojciech Wojtysiak i profesorowie Włodzimierz Martinek i Andrzej Minasowicz z Politechniki Warszawskiej, a także wicemarszałek Krystyna Bochenek, która przedstawiła zebranym senatora - referenta.

Senator A. Motyczka zapoznał uczestników spotkania z prezentacją na temat technologii drążenia małych tuneli w budownictwie podziemnych obiektów.

* * *

15 maja 2009 r. w zabrzańskim Domu Muzyki i Tańca odbył się koncert "XX lat polskiej demokracji", zorganizowany przez wicemarszałek Krystynę Bochenek, posła do Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka oraz prezydenta Zabrza Małgorzatę Mańkę-Szulik. Wzięli w nim udział m.in. parlamentarzyści wybrani w wyborach 4 czerwca 1989 r. z list Komitetu Obywatelskiego.

W ten sposób Zabrze włączyło się w rocznicowe obchody Roku Demokracji Polskiej. Dokładnie 20 lat temu zabrzański Dom Muzyki i Tańca był miejscem niezwykłego spotkania mieszkańców z ważnymi postaciami ówczesnej "Solidarności": Augustem Chełkowskim, Leszkiem Piotrowskim, Elżbietą Seferowicz, Januszem Steinhoffem i Andrzejem Wielowieyskim. Gościem specjalnym był wielki francuski aktor i pieśniarz Yves Montand, wspierający rodzącą się w Polsce demokrację. Spotkanie uświetnił także swym występem Stanisław Sojka.

Nawiązując do tego historycznego wydarzenia, władze miasta zaprosiły do Zabrza byłego prezydenta Lecha Wałęsę, liderów ówczesnej opozycji demokratycznej, parlamentarzystów, a także wybitne postaci polskiego życia publicznego.

Podczas koncertu - podobnie jak 20 lat temu - wystąpił S. Sojka, a także Krystyna Janda i Bogusław Sobczuk.

Po koncercie w parku przy Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu odsłonięto tablicę pamiątkową, poświęconą Jackowi Kuroniowi - patronowi parku.

Wykaz numerów "Diariusza"