W dniach 6 i 7 sierpnia br. odbyło się 17. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Krystyna Bochenek, Zbigniew Romaszewski i Marek Ziółkowski.

Porządek posiedzenia Izby obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dokumentach paszportowych oraz ustawy o opłacie skarbowej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki
  w sprawie współpracy w ramach Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 10 marca 2008 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Porozumienia między Unią Europejską a Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii w sprawie stosowania niektórych postanowień Konwencji z dnia 29 maja 2000 roku o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej oraz Protokołu z 2001 roku do Konwencji, podpisanego w Brukseli dnia 19 grudnia 2003 roku,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do złożenia oświadczenia o uznaniu właściwości Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na podstawie art. 35 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy
  o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy
  o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zniesieniu Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, o zmianie ustawy o Inspekcji Handlowej oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz ustawy - Prawo o notariacie,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o lasach,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o utworzeniu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Trzy pierwsze punkty porządku posiedzenia Senat rozpatrywał łącznie. Sprawozdania Komisji Gospodarki Narodowej w sprawie rozpatrywanych łącznie ustaw przedstawił senator Marek Trzciński.

Jak stwierdził senator, zasadniczym celem nowelizacji ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw jest wdrożenie do polskiego porządku prawnego: dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/25/WE z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia; dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/109/WE z 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE; dyrektywy Komisji 2007/14/WE z 8 marca 2007 r. ustanawiającej szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy 2004/109/WE w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym.

Ponadto w nowelizacji ustawodawca doprecyzowuje przepisy, które nasuwały wątpliwości interpretacyjne, bądź też nie do końca prawidłowo wdrażały przepisy wspólnotowe, a także eliminuje luki w systemie prawnym. Ustawa nowelizująca harmonizuje również ustawę o ofercie publicznej z innymi ustawami regulującymi zasady obrotu papierami wartościowymi.

Druga z rozpatrywanych łącznie ustaw - o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw - transponuje do krajowego porządku prawnego postanowienia dyrektywy z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (2004/39/WE) oraz dyrektywy z 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych.

Oprócz przepisów czyniących zadość obowiązkowi wdrożenia do polskiego systemu prawa norm wspólnotowych w ustawie zawarto także zmiany wynikające z dotychczasowej praktyki jej stosowania. Zmiany te sprzyjają rozwojowi polskiego rynku kapitałowego poprzez liberalizację zasad funkcjonowania systemu instrumentów finansowych oraz zapewnienie większego bezpieczeństwa podmiotom uczestniczącym w obrocie tymi instrumentami.

Wejście ustawy w życie powinno się przyczynić do zwiększenia konkurencyjności poprzez umożliwienie uczestnikom polskiego rynku finansowego prowadzenia działalności na zasadach analogicznych do obowiązujących w innych państwach UE.

Adresatami ustawy są przede wszystkim firmy inwestycyjne i agenci firm inwestycyjnych, banki powiernicze, podmioty organizujące i prowadzące rynek regulowany (giełdowy i pozagiełdowy), Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych oraz inne izby rozliczeniowe i rozrachunkowe, a także Narodowy Bank Polski.

Oprócz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi nowelizacja dokonuje zmian w 16 innych ustawach.

Trzecia z rozpatrywanych łącznie ustaw - o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym - ma na celu implementację do prawa krajowego dyrektyw: w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniającej inne dyrektywy, wprowadzającej środki wykonawcze do dyrektywy w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tej dyrektywy oraz dyrektywy dotyczącej wykonania dyrektywy w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), w zakresie wyjaśnienia niektórych definicji.

Ponadto ustawa wprowadza szereg zmian i usprawnień regulacji w celu dostosowania ustawy o funduszach inwestycyjnych do zmieniających się warunków funkcjonowania rynku przy zachowaniu bezpieczeństwa jego uczestników, a także szereg przepisów umożliwiających sprawowanie skuteczniejszego nadzoru przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Do ustawy o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw Senat uchwalił 16 poprawek, w większości o charakterze doprecyzowującym, redakcyjnych lub zmierzających do zapewniania ustawie spójności terminologicznej.

Między innymi wprowadzono zmianę mającą na celu rezygnację z wprowadzenia obligatoryjności przekazywania komisji, w określonych wypadkach, tłumaczenia zatwierdzonego prospektu emisyjnego na język polski bez względu na to, czy prospekt ten jest jednocześnie tłumaczony na język angielski, a w rezultacie przywraca brzmienie przepisu z przedłożenia rządowego. Wprowadzając tę poprawkę, Senat miał na względzie opinię Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, w której rozwiązanie to uznano za niezgodne z prawem wspólnotowym.

Do ustawy o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw Senat wprowadził 7 poprawek. W jednej z nich wskazano, że rozrachunkiem transakcji mających za przedmiot instrumenty finansowe jest również obciążenie lub uznanie konta depozytowego lub rachunku papierów wartościowych prowadzonego przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych przekazał wykonywanie czynności z zakresu prowadzenia depozytu papierów wartościowych. Poprawka ta jest - zdaniem Izby - niezbędną konsekwencją przyjętego w ustawie rozwiązania, na podstawie którego krajowy depozyt może przekazać wykonywanie swoich czynności innej spółce.

Inna poprawka modyfikuje katalog zadań Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych. Przyjmując ją, Senat postanowił zapobiec ewentualnym wątpliwościom interpretacyjnym i jednoznacznie przesądzić, że w alternatywnym systemie obrotu można prowadzić obrót wszystkimi instrumentami finansowymi zarejestrowanymi w krajowym depozycie, a nie jedynie zdematerializowanymi papierami wartościowymi.

Do ustawy o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym Senat wprowadził 4 poprawki.

Zdaniem Izby, wpłaty osób zapisujących się na certyfikaty inwestycyjne, niezależnie od ich formy, powinny być objęte jednakową ochroną. Dlatego wprowadzono poprawkę zmierzającą do objęcia wpłat dokonywanych w postaci m.in. przeniesienia własności nieruchomości taką samą ochroną, jaka dotyczy wpłat dokonywanych w pieniądzach, w sytuacji gdy towarzystwo funduszy inwestycyjnych zostałoby postawione w stan upadłości lub byłoby skierowane przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, lub byłoby ono objęte postępowaniem naprawczym.

Ustawa o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ma na celu uproszczenie i usprawnienie procesu budowy dróg oraz wprowadza korzystniejsze zasady wypłaty odszkodowań za nieruchomości wywłaszczone z przeznaczeniem pod inwestycje drogowe.

W dotychczasowym stanie prawnym inwestor podejmujący przedsięwzięcie w zakresie dróg publicznych musi uzyskać decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi i decyzję o pozwoleniu na budowę. W ustawie przewidziano zastąpienie tych dwóch decyzji jednym aktem - decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Będzie ją wydawał wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami w ustawie przesądzono, że w wypadku inwestycji drogowej realizowanej na obszarze dwóch lub więcej województw decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydaje wojewoda, na obszarze właściwości którego znajduje się największa część nieruchomości przeznaczonych na realizację inwestycji drogowej.

Organ właściwy do wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej będzie obowiązany wysłać zawiadomienie o wszczęciu postępowania nie tylko wnioskodawcy, jak to ma miejsce dotychczas, ale także właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości.

Ustawa przewiduje karę pieniężną za niewydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Przepis, analogiczny do zawartego w ustawie - Prawo budowlane, uprawnia organ wyższego stopnia do wymierzenia organowi zwlekającemu z wydaniem decyzji kary w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki.

Wprowadzono zasadę, że decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości przeznaczone pod drogi wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna oraz wydłużono - z 30 do 120 dni - termin wydania nieruchomości przeznaczonej pod drogi.

Aby przyspieszyć realizację inwestycji drogowych, przyjęto rozwiązanie, że właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej decyzją, który wyda tę nieruchomość niezwłocznie, otrzyma odszkodowanie powiększone o kwotę równą 5% wartości nieruchomości lub wartości prawa użytkowania wieczystego.

Ponadto, jeżeli nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalnym albo budynkiem, w którym został wyodrębniony lokal mieszkalny, wysokość odszkodowania powiększy się o kwotę 10 000 zł.

Senackie komisje: Gospodarki Narodowej oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rekomendowały Izbie przyjęcie ustawy bez zmian.

Senat po dyskusji jednogłośnie podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Nowelizacja ma na celu wprowadzenie zmian wynikających z doświadczeń związanych z obowiązywaniem ustawy w dotychczasowym kształcie. Polegają one m.in. na: wprowadzeniu nowych rozwiązań w zakresie wydawania dokumentów paszportowych osobom małoletnim (w tym wyeliminowania konieczności stawiennictwa przed organem paszportowym osób małoletnich przed ukończeniem 5 lat przy składaniu wniosku o wydanie paszportu tymczasowego); wprowadzeniu możliwości odstąpienia od zamieszczania w dokumencie paszportowym podpisu - w wypadku niemożności złożenia podpisu z powodu niepełnosprawności, oraz odcisków palców - w wypadku braku fizycznej możliwości pobrania tych odcisków; doprecyzowaniu przesłanek wydania drugiego paszportu i ograniczeniu jego ważności do 2 lat; poszerzeniu katalogu osób uprawnionych do otrzymania paszportu dyplomatycznego o prezesa, wiceprezesa i sędziów Trybunału Konstytucyjnego, pierwszego prezesa i prezesów Sądu Najwyższego oraz prezesa i wiceprezesów Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także o małżonków tych osób.

Senat wprowadził 6 poprawek do ustawy o zmianie ustawy o dokumentach paszportowych oraz ustawy o opłacie skarbowej. W jednej z nich uznał za konieczne poszerzenie katalogu osób uprawnionych do otrzymania paszportu dyplomatycznego o szereg szefów organów konstytucyjnych oraz ich zastępców, a także o szefów urzędów obsługujących najwyższe organy państwa oraz o marszałków województw, biorąc pod uwagę znaczenie tych podmiotów w systemie organów państwa i realizowane przez nie zadania. Jednocześnie Senat nie znalazł uzasadnienia dla przyznania prawa do otrzymania paszportu dyplomatycznego małżonkom uprawnionych przedstawicieli władzy sądowniczej.

Pozostałe poprawki mają charakter porządkujący.

Więcej osób będzie mogło wziąć udział w programach wymiany studentów, naukowców i nauczycieli między Polską i USA w ramach programu Fulbrighta - to cel polsko- amerykańskiej umowy, na ratyfikację której Senat jednogłośnie wyraził zgodę.

Ustawa upoważnia prezydenta do ratyfikacji nowej umowy, której skutkiem ma być zwiększenie finansowego wkładu Polaków we współpracę w ramach Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta. Zwiększenie wkładu pozwoli większej liczbie osób wziąć udział w programach wymiany studentów, naukowców i nauczycieli między Polską i USA.

Zanim w marcu br. sporządzono nową umowę w sprawie współpracy w ramach Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta, podstawą wspólnych działań Polski i USA na polu wymiany akademickiej i naukowej były dwie umowy zawarte między rządami obu krajów: umowa z 22 marca 1990 r. o utworzeniu Biura Polsko-Amerykańskiej Wymiany Naukowej oraz zastępująca ją umowa z 20 października 1995 r. o utworzeniu Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta.

Umowę z 1995 r. zawarto na dziesięć lat, w 2005 r. obie strony wyraziły jednak zgodę na kontynuowanie współpracy do czasu związania się nową umową.

Program Fulbrighta został opracowany przez amerykańskiego prawnika, profesora akademickiego i polityka - senatora Jamesa Williama Fulbrighta (1905-1995). Uzyskał podstawy prawne w 1946 r. na mocy ustawy zatwierdzonej przez Kongres USA i podpisanej przez prezydenta Harry'ego Trumana.

Główne cele programu to inicjowanie, wspieranie i prowadzenie działalności w zakresie studiów, badań naukowych, szkoleń i innych przedsięwzięć z dziedziny nauki, szkolnictwa wyższego, oświaty, kultury i sztuki, realizowanych przez lub dla obywateli amerykańskich - poprzez wizyty i wymiany studentów, stażystów, wykładowców, artystów, dziennikarzy, nauczycieli, naukowców oraz innych osób ze środowisk nauki, kultury i sztuki.

Obecnie działania związane z programem Fulbrighta realizowane są w ponad 150 krajach. Fundusze na program są zatwierdzane przez Kongres USA. W różnych krajach działa 51 komisji Fulbrighta, które w imieniu rządu amerykańskiego i rządów miejscowych sprawują bezpośrednią pieczę nad realizacją programu.

Ustawa trafi teraz do prezydenta.

Senat poparł ustawy o ratyfikacji umów o zabezpieczeniu społecznym z Kanadą i USA. Może z nich skorzystać kilkadziesiąt tysięcy Polaków. Za ratyfikacją opowiedziało się 92 senatorów, nikt nie był przeciwny, nikt też nie wstrzymał się od głosu.

Polsko-amerykańska umowa zlikwiduje podwójne opodatkowanie - umożliwi opłacanie składek pracowników delegowanych do USA tylko w jednym państwie. Pozwoli także na sumowanie okresów składkowych przepracowanych w obu państwach, co będzie bardzo korzystne dla osób, które pracowały w obydwu państwach, ale zbyt krótko, by przyznano im świadczenia w którymś z nich.

Dzięki umowie osoby mieszkające w Polsce będą mogły otrzymywać świadczenia po swoich amerykańskich współmałżonkach, co dotychczas nie było możliwe. Skorzystają na tym przede wszystkim osoby owdowiałe i sieroty. Negocjacje w sprawie umowy trwały prawie trzy lata, głównie ze względu na różnice w ustawodawstwie polskim i amerykańskim.

Umowa polsko-kanadyjska również dotyczy świadczeń emerytalno-rentowych. Pozwoli na łączenie okresów ubezpieczenia przepracowanych w Polsce i w Kanadzie, transfer świadczeń osobom uprawnionym zamieszkałym na terytorium drugiego państwa, zapewni też ochronę przed utratą praw przysługujących do świadczeń nabytych na terytorium drugiego państwa.

Według resortu pracy i polityki społecznej, umowa ta ułatwi Polakom zamieszkałym w Kanadzie podejmowanie decyzji o powrocie do kraju, gdyż nie będą musieli się już obawiać utraty praw do świadczeń kanadyjskich.

Zgodnie z ustawą kompetencje głównego inspektora przejmie prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, urząd przejmie też majątek głównej inspekcji, również laboratoria. Do tej pory generalny inspektor podlegał prezesowi UOKiK.

Ustawa rozszerza kompetencje UOKiK o część dotychczasowych zadań inspekcji handlowej. Prezes urzędu będzie m.in. odpowiadał za kontrolę jakości paliw, a urząd przejmie postępowania administracyjne Inspekcji Handlowej, dotyczące wyrobów niezgodnych z przepisami.

Pozostaną wojewódzkie inspekcje handlowe podległe wojewodom. Wojewoda w porozumieniu z prezesem UOKiK będzie powoływał i odwoływał wojewódzkich inspektorów. Prezes UOKiK będzie zlecać wojewódzkim inspektorom kontrole, będzie też organem odwoławczym od decyzji wojewódzkich inspektorów handlowych.

Senat jednogłośnie przyjął ustawę bez poprawek.

Ustawa obniża z obecnych dziesięciu do pięciu liczbę osób, które będą mogły założyć spółdzielnię rolniczą.

Zgodnie ze znowelizowaną ustawą również minimalna liczba członków spółdzielni rolniczych i grup producentów rolnych prowadzonych jako spółdzielnie może wynosić pięć osób. Statut może przewidywać wyższą minimalną liczbę członków. Inne spółdzielnie nadal muszą mieć przynajmniej dziesięciu członków.

W spółdzielniach liczących mniej niż dziesięciu członków nie powołuje się rady, jeżeli statut nie stanowi inaczej - przewiduje ustawa. W takim wypadku kompetencje rady ma wykonywać walne zgromadzenie członków.

Zasady dotyczące zmniejszenia potrzebnej do założenia liczby członków i rad nadzorczych będą dotyczyć też grup producenckich funkcjonujących jako spółdzielnie powoływane na podstawie innej ustawy - o organizacji rynku owoców i warzyw.

Senat przyjął ustawę bez poprawek jednomyślnie, 92 głosami.

Nowelizacja ma na celu implementację prawa wspólnotowego do polskiego porządku prawnego w zakresie dokonanej w 2007 r. unijnej reformy rynków owoców i warzyw oraz rynku suszu paszowego.

W zakresie rynków owoców i warzyw nowelizacja rozszerza kompetencje marszałków województw i resortu rolnictwa w zakresie przede wszystkim oceny funkcjonowania grup producentów rolnych. Według nowych przepisów, marszałek będzie miał możliwość zawieszenia wstępnego uznania grupy producentów lub uznania organizacji producentów.

Decyzja o zawieszeniu będzie możliwa m.in. w wypadku, gdy grupy lub organizacje nie przekażą informacji o zakresie swojej działalności.

Zmieniają się ponadto kompetencje prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, na podstawie których będzie on mógł wypłacać środki na dofinansowanie organizacji producentów lub zrzeszenia tych organizacji.

Zgodnie z zapisami nowelizacji prezes agencji będzie też informował ministra rolnictwa o zatwierdzeniu funduszu oraz udzielonej i wypłaconej pomocy finansowej.

Nowe przepisy regulują także obowiązki organizacji lub zrzeszenia producentów. Będą one musiały przekazywać prezesowi ARiMR informacje o ilości nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw w poprzednich miesiącach roku handlowego oraz o wartości produktów sprzedanych, a także roczne informacje o oszacowanej pomocy ze środków Unii Europejskiej.

Wydłuża się do 15 września br. termin składania do ARiMR przez rolników starających się o dopłaty do owoców miękkich kopii tzw. umów o przetwórstwo. Zgodnie z dotychczasowymi przepisami termin ten mija 31 lipca br. Nowy zapis przewiduje też, że kopie umów złożone po tym terminie, ale do dnia wejścia w życie ustawy, uznaje się za złożone w terminie.

Zmiany w zakresie rynku suszu paszowego mają na celu przeciwdziałanie niewłaściwym praktykom wykorzystywania siana z łąk jako surowca do dosuszania. Nowelizacja wprowadza przepisy, które określają wymogi dotyczące zielonki przeznaczonej do produkcji suszu paszowego metodą dehydratacji.

Senat przyjął ustawę bez poprawek jednomyślnie, 91 głosami.

Celem nowelizacji jest stworzenie dla Rady Ministrów podstawy prawnej do podjęcia działań w zakresie ochrony zdrowia psychicznego. Realizacja tego celu polega na zamieszczeniu delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia określającego Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego.

Pierwszy program, na lata 2009-2013, jest przygotowywany przez ministra właściwego do spraw zdrowia przy udziale Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.

W myśl ustawy program będzie określał diagnozę sytuacji i zagrożeń dla zdrowia psychicznego, cele główne i szczegółowe oraz niezbędne działania legislacyjne, w szczególności mające na celu zapewnienie przestrzegania praw osób z zaburzeniami psychicznymi.

Program będzie realizowany przez jednostki samorządu terytorialnego, Narodowy Fundusz Zdrowia oraz ministrów właściwych ze względu na charakter działań określonych w programie. Podstawowe działania będą polegały na promowaniu zdrowia psychicznego i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym oraz na zapewnieniu osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej, zintegrowanej i dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form pomocy, niezbędnej do życia w środowisku społecznym, rodzinnym i zawodowym.

Ustawa nakłada na ministra właściwego do spraw zdrowia obowiązek corocznego przedkładania Radzie Ministrów informacji o realizacji działań wynikających z programu. Następnie Rada Ministrów będzie obowiązana do składania Sejmowi RP corocznych informacji o realizacji programu.

Senat, rozpatrując ustawę o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, uznał za konieczne i uzasadnione wprowadzenie poprawki, która zobowiązuje Radę Ministrów do przedkładania corocznych informacji o realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego obydwu izbom Parlamentu, a nie wyłącznie Sejmowi.

Program ma być finansowany z budżetu państwa, ze środków własnych samorządów, które w dużej mierze będą odpowiedzialne za jego realizację, oraz ze środków UE. Jego koszt szacuje się mniej więcej na 20 mln zł rocznie.

Według resortu zdrowia, liczba chorych psychicznie stale wzrasta. W ciągu 15 lat, od 1990 do 2004 r., wskaźnik rozpowszechnienia leczonych w opiece ambulatoryjnej wzrósł o 131% (z 1629 do 3763 na 100 tys. osób), a wskaźnik rozpowszechnienia hospitalizacji - o 45% (z 362 do 526 na 100 tys. osób).

Opieki i pomocy psychiatryczno-psychologicznej wymaga 10% (900 tys.) dzieci. W roku 2004 z opieki poradni zdrowia psychicznego korzystało ich jedynie około 129 tys., a z opieki szpitalnej - około 12 tys.

Rośnie także liczba osób w starszym wieku, które mają problemy psychiczne. W roku 2004 z poradni zdrowia psychicznego korzystało około 168 tys. osób w wieku 65 lat lub więcej, a z opieki szpitalnej - ok. 20 tys. osób w tym wieku.

Tymczasem w Polsce brakuje zarówno miejsc, w których można leczyć chorych psychicznie, jak i lekarzy. Jak informuje resort zdrowia, w systemie opieki psychiatrycznej brakuje około 1,5 tys. łóżek na oddziałach psychiatrycznych, 1,4 tys. łóżek na oddziałach dla osób uzależnionych, 7 tys. łóżek na oddziałach opieki dziennej, 2 tys. łóżek na oddziałach opiekuńczo-leczniczych, 1,5 tys. miejsc w hostelach oraz 400 zespołów leczenia środowiskowego i 200 poradni.

Celem ustawy jest utworzenie z dniem 1 stycznia 2009 r. Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Będzie on utworzony na bazie dotychczasowej Akademii Rolniczej w Szczecinie oraz Politechniki Szczecińskiej. Z dniem utworzenia uniwersytetu uczelnie te będą zniesione.

Przedmiotowa ustawa przewiduje, że uniwersytet będzie następcą prawnym zniesionych uczelni. Z dniem 1 stycznia 2009 r. mienie Akademii Rolniczej w Szczecinie oraz Politechniki Szczecińskiej, obejmujące własność i inne prawa majątkowe, stanie się mieniem uniwersytetu. Z tym dniem uniwersytet przejmie również prawa i zobowiązania tych uczelni. Ponadto wskazano, że pracownicy, studenci, doktoranci, osoby, które wszczęły przewody doktorskie, oraz słuchacze studiów podyplomowych i kursów doszkalających Akademii Rolniczej w Szczecinie i Politechniki Szczecińskiej, zostaną z dniem utworzenia uniwersytetu "przejęci" przez tę uczelnię.

Ponadto w ustawie sformułowano przepisy dostosowujące, dotyczące organów jednoosobowych i kolegialnych uczelni (znoszonych i tworzonej) oraz ich podstawowych jednostek organizacyjnych.

Senat po rozpatrzeniu ustawy o utworzeniu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie uchwalił do niej 8 poprawek, m.in. zmianę statusu osób, które rozpoczęły przewody habilitacyjne akademii rolniczej lub na politechnice. Przyjęto także poprawkę zmierzającą do tego, aby również zastępcy organów jednoosobowych podstawowych jednostek organizacyjnych łączonych uczelni stali się zastępcami organów jednoosobowych podstawowych jednostek organizacyjnych nowej uczelni. Zdaniem Senatu, brak uzasadnienia, aby kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych traktować inaczej niżeli ich zastępców, skoro oba te podmioty pochodzą z wyboru.

Projekt tej ustawy został wniesiony przez grupę senatorów. Rozpatrzyły go w pierwszym czytaniu dwie komisje senackie - Ustawodawcza oraz Obrony Narodowej. Obie wniosły o przyjęcie proponowanej regulacji bez poprawek.

Projekt ustawy dotyczy art. 37, który stanowi, że osoby zamieszkujące w lokalu mieszkalnym na podstawie decyzji administracyjnej są zobowiązane do uiszczania opłat za używanie lokalu oraz opłat pośrednich. W dotychczasowej ustawie nie było użyte słowo "stale", co doprowadzało do sytuacji, w której osoby czasowo zamieszkujące w lokalu były pozywane do sądów, gdyż miały odpowiadać za wnoszenie płatności, co nie jest zgodne z kodeksem cywilnym. Do art. 37 dodano też zapis, zgodnie z którym odpowiedzialność tych osób ogranicza się tylko do wysokości opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich za okres ich stałego zamieszkiwania.

Ponieważ w trakcie dyskusji nad projektem nie zgłoszono żadnych wniosków, przystąpiono do trzeciego czytania projektu ustawy, obejmującego jedynie głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 89 głosami, przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i podjął uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

• ustawę o ratyfikacji Porozumienia między Unią Europejską a Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii w sprawie stosowania niektórych postanowień Konwencji z dnia 29 maja 2000 roku o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej oraz Protokołu z 2001 roku do Konwencji, podpisanego w Brukseli dnia 19 grudnia 2003 roku,
• ustawę o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do złożenia oświadczenia o uznaniu właściwości Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na podstawie art. 35 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,
• ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz ustawy - Prawo o notariacie,
• ustawę o zmianie ustawy o lasach,
• ustawę o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw.

Na zakończenie 17. posiedzenia Izby oświadczenie złożył senator Jan Dobrzyński.