Urodził się 23 listopada 1944 r. w Borysławiu (Ukraina).

W 1968 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. W 1974 r. uzyskał stopień doktora, a w 1983 r. - doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1998 r. otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach 1980-1981 odbył staż naukowy w Technical University Delft w Holandii. Współpracuje z niemieckimi i czeskimi uniwersytetami technicznymi w Ostrawie, Stuttgarcie i w Schweinfurt.

W 1975 r. został zatrudniony jako adiunkt w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu, a następnie jako docent i profesor nadzwyczajny. Od 1977 do 2004 r. pełnił funkcję kierownika Katedry Automatyzacji i Diagnostyki Układów Elektromechanicznych, a następnie dyrektora Instytutu Układów Elektromechanicznych i Elektroniki Przemysłowej. W 1990 r. został wybrany na stanowisko rektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu i pełnił tę funkcję przed dwie kadencje (do 1996 r.), doprowadzając do przekształcenia WSI w Politechnikę Opolską. W latach 1999-2005, również przed dwie kadencje, był rektorem tej uczelni.

W 1996 r. został wybrany do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i pełnił tam funkcję wiceprzewodniczącego Sekcji Uczelni Technicznych (do 1999 r.) oraz przewodniczącego Zespołu ds. Jakości Kształcenia w Szkolnictwie Wyższym. Z ramienia ministra edukacji narodowej pełnił w latach 1998-2000 funkcję koordynatora Grupy Kierującej Programu PHARE (międzynarodowego Programu Współpracy w Szkolnictwie Wyższym), a od 2000 do 2002 r. - programu "Multi-lateral higher education co-operation programme".

W latach 2002-2005 był radnym Sejmiku Województwa Opolskiego.

Jest autorem 4 książek i 4 monografii oraz ponad 130 artykułów naukowych, opublikowanych w wielu krajowych i międzynarodowych periodykach.

Należy do NSZZ "Solidarność".

Należy do Platformy Obywatelskiej RP.

Żonaty, ma dwoje dzieci.