Na wspólnym posiedzeniu zebrały się Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Ustawodawcza.

Senatorowie przeprowadzili pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Po wysłuchaniu reprezentującego ministra pracy i polityki społecznej podsekretarza stanu Romualda Polińskiego oraz przedstawiciela wnioskodawców - senatora Władysława Sidorowicza, wniosły o przyjęcie projektu bez poprawek. Wniosek w tej sprawie zaakceptowano jednomyślnie, 9 głosami.

Na sprawozdawcę połączonych komisji podczas drugiego czytania projektu wybrano senatora W. Sidorowicza.

Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2006 r. W swoim wyroku trybunał orzekł o niezgodności z konstytucją art. 32 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, w części, w jakiej przepis ten zawiera słowo "obowiązkowo".

Technika orzecznicza zastosowana przez trybunał (tzw. wyrok zakresowy) spowodowała, że uchylona została norma prawna wyinterpretowana z zaskarżonego przepisu (w brzmieniu określonym w sentencji wyroku). W treści kodeksu pozostawiony został natomiast sam przepis (jednostka redakcyjna tekstu), który był podstawą do rekonstrukcji normy. Artykuł 32 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy obowiązuje więc tylko i wyłącznie w granicach, w jakich trybunał nie stwierdził jego niekonstytucyjności (częściowa niekonstytucyjność przepisu).

Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego i kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, w projekcie zaproponowano, aby ze zdania wstępnego art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wykreślić wyraz "obowiązkowy". Będzie to oznaczało zlikwidowanie zakwestionowanego przez trybunał zróżnicowania świadczeń w ramach ubezpieczenia chorobowego.

Projekt przewiduje, że nowelizacja wejdzie życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego pociąga za sobą koszty dla budżetu państwa (rozszerzony zostanie katalog osób mogących ubiegać się o zasiłek opiekuńczy).

Projektowana ustawa jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia połączonych komisji rozpatrzono wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 28 marca 2007 r. dotyczący ustawy
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Komisje po wysłuchaniu pozytywnego stanowiska reprezentującej Ministra Pracy i Polityki Społecznej podsekretarz stanu Haliny Olendzkiej oraz przedstawicieli Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu zdecydowały o wniesieniu projektu inicjatywy ustawodawczej wykonującej rozpatrywany wyrok. Wniosek przyjęto jednomyślnie, głosami 10 senatorów.

Połączone komisje na przedstawiciela wnioskodawców wybrały senatora Antoniego Szymańskiego.

Wyrokiem z 28 marca br. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z konstytucją art. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych "w zakresie, w jakim przepisy te uniemożliwiają pracownikom skorzystanie z usług świadczonych przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej, jeśli są one świadczone poza terenem kraju".

Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego (wywołuje on skutki prawne z dniem publikacji, tj. od 18 kwietnia br.), kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, w zaakceptowanym projekcie zaproponowano, aby wykonanie wyroku polegało na uchyleniu art. 8 ust. 2a, który wprowadzał ograniczenie w postaci zakazu finansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych "pozakrajowych" form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej.

Podobnie, zmiana w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ma na celu wyłączenie ww. ograniczenia (wykreśla się wyraz "krajowego").

Nadanie nowego brzmienia art. 8 ust. 2 ma charakter dostosowujący.

Proponowana nowelizacja eliminuje kategorię podmiotów, którą ustawodawca wyodrębnił w sposób wadliwy. Przyjął mianowicie, że relewantnym kryterium, decydującym o prawie uzyskania dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jest miejsce spędzania urlopu.

Ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa. Usługi świadczone przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej (poza terenem kraju) finansowane będą w ramach aktualnych zakładowych funduszy świadczeń socjalnych.

Projektowana ustawa jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.