Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej kontynuowano pierwsze czytanie zgłoszonego przez tę komisję projektu ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Senatorowie wysłuchali informacji przekazanej przez sędziego Jacka Sałamagę z Departamentu Legislacyjno-Prawnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Poinformował on, że resort przygotował i skierował na posiedzenie Rady Ministrów projekt nowelizacji ustawy o komornikach sądowych i egzekucji zawierający również rozwiązanie proponowane przez komisję. W związku z tym Komisja Ustawodawcza, działając na podstawie art. 78 ust. 2 Regulaminu Senatu, wycofała projekt ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

W drugim punkcie porządku dziennego przystąpiono do rozpatrzenia wniosku zgłoszonego w drugim czytaniu na 11. posiedzeniu Senatu do projektu ustawy o ustanowieniu dnia 28 czerwca Dniem Poznańskiego Czerwca 1956 r. W związku z tym, że część senatorów wycofała swoje podpisy złożone pod tym projektem i pozostało mniej niż 10 wnioskodawców, projekt został wycofany.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Ustawodawczej przystąpiono do pierwszego czytania projektu uchwały Senatu w sprawie uczczenia 50. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956. Projekt przedstawili wnioskodawcy senator Przemysław Alexandrowicz i wicemarszałek Marek Ziółkowski.

Komisja po rozpatrzeniu projektu uchwały w pierwszym czytaniu wprowadziła do niego poprawki i postanowiła wnieść o przyjęcie przez Senat jednolitego projektu uchwały w sprawie uczczenia 50. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956:

<<W dniu 28 czerwca 1956 roku mieszkańcy Poznania wyszli na ulicę, aby wyrazić swój sprzeciw wobec komunistycznego bezprawia. Tak rozpoczął się pochód robotników poznańskich zakładów pracy - w tym fabryki Cegielskiego, noszącej wówczas haniebne imię Józefa Stalina. Dołączyli do nich studenci, uczniowie i inni mieszkańcy miasta. Oddane przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa strzały do maszerujących spowodowały, że pokojowa demonstracja przerodziła się w dwudniowe powstanie przeciwko komunistycznej tyranii. Było to pierwsze w powojennej Polsce - i jedno z pierwszych w Europie - otwarte wystąpienie przeciwko komunistycznemu totalitaryzmowi.

Czerwcowy zryw 1956 roku był wyrazem zbiorowego głosu sumienia społeczeństwa Poznania i Wielkopolski. Powstanie poznańskie, rozpoczęte żądaniem przywrócenia prawa do godziwego wynagrodzenia, przerodziło się w powszechne wołanie o prawdę i sprawiedliwość, o wolność religijną i polityczną, o przestrzeganie prawa przez władzę, o zakończenie sowieckiej dominacji i pełną suwerenność Polski.

Wszystkie te wartości niszczone były przez ówczesne władze poprzez fizyczną likwidację opozycji, prześladowanie Kościoła, powszechną cenzurę, masowe konfiskaty mienia i wszechobecny terror.

Pomimo brutalnej reakcji władzy oraz krwawego stłumienia powstania, wydarzenia Poznańskiego Czerwca 1956 stały się symbolem nieprzejednanej obrony podstawowych praw narodu. W te czerwcowe dni bohaterscy mieszkańcy Poznania i Wielkopolski po raz kolejny w historii naszego kraju upomnieli się o prawa i wolności wszystkich Polaków. Kilkudziesięciu z nich zapłaciło za to cenę najwyższą - tracąc życie, około tysiąca odniosło rany, a kilkuset dotknęły represje trwające blisko ćwierć wieku.

Wydarzenia Poznańskiego Czerwca 1956 stały się bezpośrednią przyczyną upadku stalinizmu w Polsce w październiku 1956 roku, co pociągnęło za sobą późniejsze zmiany w innych państwach bloku komunistycznego i doprowadziło do zamknięcia najbardziej krwawego rozdziału w historii komunizmu w Europie. Powstanie poznańskie było pierwszym etapem długiej drogi, która doprowadziła do odzyskania wolności i suwerenności Polski po 1989 roku.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej, w pięćdziesiątą rocznicę powstania poznańskiego 1956 roku, składa hołd jego bohaterskim uczestnikom.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".>>.