Odbyło się posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych, podczas którego senatorowie spotkali się z delegacją Senatu Parlamentu Republiki Kazachstanu z przewodniczącym Komisji Spraw Międzynarodowych, Obrony i Bezpieczeństwa Achanem Biżanowem na czele.

W drugim punkcie porządku dziennego senatorowie rozpatrywali ustawę o ratyfikacji Poprawionego Artykułu 1 Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, wraz z załącznikami, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. (Konwencja CCW), który został przyjęty przez Państwa - Strony na Drugiej Konferencji Przeglądowej Konwencji CCW w dniu 21 grudnia 2001 r. w Genewie.

Na temat zapisów zawartych w przedmiotowym artykule informacje przedstawili wicedyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Łącki oraz wicedyrektor Departamentu Współpracy Międzynarodowej w Ministerstwie Obrony Narodowej płk Zbigniew Karolczyk. Pozytywną opinię o ustawie sejmowej przedstawiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Przedmiotowa konwencja odnosi się do tych rodzajów broni konwencjonalnej, które z powodu konstrukcji lub metody działania umożliwiają jedynie częściową kontrolę użytkownika nad skutkami jej zastosowania albo powodują cierpienia większe niż niezbędne do uzyskania określonych celów militarnych. Jej celem było wyeliminowanie lub ograniczenie stosowania takich rodzajów broni. Postanowienia konwencji i załączonych do niej trzech protokołów odnosiły się dotychczas tylko do konfliktów zbrojnych o charakterze międzynarodowym.

Podczas drugiej Konferencji Przeglądowej Konwencji, 21 grudnia 2001 r., państwa -strony uzgodniły zmianę art. 1 konwencji, rozszerzając zakres jej obowiązywania na konflikty zbrojne niemające charakteru międzynarodowego. Poprawiony art. 1 konwencji wszedł w życie 18 maja 2004 r. Do chwili obecnej stronami poprawionego art. 1 jest 29 państw.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b Konwencji CCW, poprawki do konwencji przyjęte przez państwa - strony wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia złożenia przez dane państwo dokumentu związania.

Ratyfikacja poprawionego art. 1 nie będzie pozostawać w sprzeczności z już obowiązującymi w Polsce przepisami i nie spowoduje konieczności wydania dodatkowych aktów prawnych. Zgodnie z art. 91 ust. 1 konstytucji, poprawiony art. 1 konwencji stanie się częścią krajowego porządku prawnego i będzie bezpośrednio stosowany.

W związku z tym, że ratyfikowany Poprawiony Artykuł 1 Konwencji dotyczy wolności, praw i obowiązków obywatelskich określonych w konstytucji, stanowiących również materię ustawową, podlega ratyfikacji przez Prezydenta RP za uprzednią zgodą parlamentu, wyrażoną w ustawie.

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek rozpatrywanej ustawy ratyfikacyjnej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Andrzeja Jarocha.

Ponadto senatorowie rozpatrywali ustawę o ratyfikacji Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 31 października 2003 r.

Na temat ustaleń przyjętych w przedmiotowej konwencji wypowiadali się wiceminister sprawiedliwości Andrzej Grzelak oraz dyrektor Współpracy Międzynarodowej i Prawa Europejskiego w tym resorcie Jan Ciszewski. Pozytywną opinię przedstawiło senackie biuro legislacyjne.

Konwencja, podpisana przez Polskę 10 grudnia 2003 r., stanowi kolejne zobowiązanie międzynarodowe w zakresie zwalczania korupcji. Ma na celu wzmocnienie środków służących skutecznemu zapobieganiu i zwalczaniu korupcji, prowadzenie współpracy międzynarodowej na polu walki z korupcją oraz wspieranie wysokich standardów zachowań w zarządzaniu sprawami publicznymi i mieniem publicznym. Konwencja składa się z ośmiu rozdziałów, w których uregulowano między innymi sprawy związane z wewnętrzną polityką antykorupcyjną, kryminalizacją określonych czynów, współpracą międzynarodową, odzyskiwaniem mienia pochodzącego z przestępstwa czy pomocą techniczną między państwami.

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych zaakceptowała rozpatrywaną ustawę ratyfikacyjną. Ustalono, że w imieniu komisji jej przyjęcie zarekomenduje Izbie senator A. Jaroch.

Na zakończenie posiedzenia komisji rozpatrzono ustawę o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Hongkongu Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, podpisanej w Hongkongu dnia 26 kwietnia 2005 r.

W sprawie zapisów zawartych w przedmiotowej ustawie w imieniu rządu głos zabrał wiceminister sprawiedliwości A. Grzelak. Żadnych uwag nie zgłosiło biuro legislacyjne.

Przedmiotowa umowa zakłada wzajemną pomoc obu państw w zakresie postępowań przygotowawczych i sądowych oraz zapobieganie przestępstwom. Pomoc ta obejmuje m.in. odbieranie zeznań, dostarczanie dokumentów, protokołów i dowodów rzeczowych, wykonywanie wniosków o przeszukanie oraz czynności w postępowaniach związanych z zabezpieczeniem i przepadkiem korzyści pochodzących z przestępstw.

W głosowaniu Komisja Spraw Zagranicznych postanowiła zarekomendować Senatowi przyjęcie bez poprawek rozpatrywanej ustawy ratyfikacyjnej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora A. Jarocha.