Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.

Zapis stenograficzny (390) z 48. posiedzenia

Komisji Praw Człowieka i Praworządności

w dniu 15 września 2006 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o likwidacji niepodjętych depozytów (druk nr 240).

2. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw (druk nr 239).

Otwieram posiedzenie Komisji Praw Człowieka i Praworządności poświęcone rozpatrzeniu dwóch ustaw: jedna ustawa mówi o likwidacji niepodjętych depozytów, druga ustawa mówi o zmianach w ustawie o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Może zaczniemy od tego, że poproszę pana ministra o wprowadzenie do tych ustaw. Jeżeli chodzi o ustawę o likwidacji niepodjętych depozytów, to przyznam się, że czytając ją, niczego ważnego nie zauważyłem, niczego, co by zwróciło moją uwagę. Jeżeli chodzi zaś o ustawę dotyczącą rejestru, to od razu, na wstępie muszę powiedzieć, że w wielu aktach pojawia się niesamowite niechlujstwo językowe. Musicie sobie sprawić jakiegoś polonistę, który by potrafił zestawić przypadki, bo tam się przypadki po prostu nie zgadzają w niektórych artykułach.

Bardzo proszę.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Istotnie, rządowy projekt ustawy o likwidacji niepodjętych depozytów i o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, mimo że to jest nowa ustawa, tak naprawdę porządkuje pewien stan rzeczy, który teraz istnieje, w tym sensie, że pewne rozwiązania zostały uznane za niekonstytucyjne, a pewne nie odpowiadają aktualnym realiom. Generalnie obecnie problematyka depozytów uregulowana jest w dekrecie z 18 września 1954 r. o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy oraz w wydanym na podstawie tego dekretu rozporządzeniu Rady Ministrów z 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o przejęciu depozytów na własność państwa.

Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2004 r. orzeczono o niekonstytucyjności przepisu art. 6 powołanego dekretu. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż te przepisy są niekonstytucyjne w takim zakresie, w jakim postanowienie prokuratora o przejęciu depozytu na rzecz Skarbu Państwa nie podlega kontroli sądowej. Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu tego orzeczenia generalnie dokonał analizy tej instytucji. Opierając się na treści orzeczenia, a zwłaszcza może na uzasadnieniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, należało w szczególności wyeliminować stwierdzone uchybienia przez ścisłe określenie podmiotu uprawnionego do orzekania o przejściu na własność Skarbu Państwa niepodjętych depozytów.

Z uwagi na fakt, że orzekanie w przedmiocie objęcia własności jest najpoważniejszą ingerencją w konstytucyjnie chronione prawo własności, w projekcie trzeba było przewidzieć oczywiście sądową kontrolę przejęcia depozytów na rzecz Skarbu Państwa. Aby ująć problematykę depozytów kompleksowo, rozwiązania, które były zawarte w rozporządzeniu wykonawczym, zostały tutaj podniesione do rangi ustawowej.

Proponowane brzmienie art. 1 i art. 2 pkt 1 wskazuje na cel ustawy oraz określa przedmioty i rzeczy, do których ma ona zastosowanie, wprowadzając jednocześnie na użytek tej ustawy opisową definicję depozytu. Dotychczasowa definicja depozytu, w brzmieniu nadanym w art. 2 pkt 1 cytowanego dekretu, została w zasadzie przeniesiona do projektu. Należy przy tym zauważyć, że świadomie podtrzymano w tych definicjach tradycyjne pojęcie depozytu, mimo że określenie to funkcjonuje w systemie prawa również w innych znaczeniach, dlatego wydaje się konieczne stworzenie legalnej definicji pojęcia depozytu.

Projekt rządowy w pierwotnej wersji przewidywał roczny termin do podjęcia depozytu przez uprawnionego, co wydawało się rozwiązaniem optymalnym. W toku prac sejmowych wydłużono jednak ten termin do trzech lat, kierując się przede wszystkim postulatem maksymalizacji ochrony praw osoby uprawnionej. Dodatkowym zabezpieczeniem praw przysługujących osobom, których nie ustalono, których miejsce zamieszkania lub siedziby nie jest znane, jest unormowanie zawarte w art. 6 ust. 4, zastrzegające, iż wezwanie do odbioru, w formie zastępczej, może nastąpić dopiero po trzech latach od dnia złożenia przedmiotu do depozytu.

Projektowaną regulację oparto więc na założeniu, iż skutek materialny w postaci przejścia praw do niepodjętego depozytu na rzecz Skarbu Państwa następować będzie z mocy prawa, po spełnieniu określonych w ustawie warunków, przede wszystkim po upływie stosownego czasu od dnia wezwania do odbioru, orzeczenie sądowe będzie więc miało charakter wyłącznie deklaratywny.

Warto przypomnieć, że kwestie te regulowane w dekrecie z 1954 r. były niejasne i mogły być interpretowane rozmaicie, co też podkreślił w uzasadnieniu Trybunał Konstytucyjny. W przypadku depozytów, co do których nie wiadomo, kto jest osobą uprawnioną lub nieznane jest jej miejsce zamieszkania, wszczęcie procedury likwidacyjnej określonej w art. 6 nie może się rozpocząć wcześniej niż po upływie trzech lat. Wydaje się, że przechowywanie przez Skarb Państwa depozytów przez tak długi okres czasu w sposób wystarczający zabezpiecza prawa osób uprawnionych do ich odbioru, osób, które z reguły faktycznie nie będą wiedzieć o utracie własności.

Rozwiązanie proponowane w art. 7 stanowi konieczny wyjątek od zasady likwidacji depozytu określonej w art. 4 ust. 2, dotyczący depozytów nienadających się do dłuższego przechowywania, z uwagi na niebezpieczeństwo ich zepsucia, lub których przechowywanie wiązałoby się z nadmiernymi kosztami. Zabezpieczenie interesów osób uprawnionych polega na tym, że suma uzyskana ze sprzedaży wchodzi w miejsce depozytu po potrąceniu kosztów sprzedaży.

Projekt ustawy stanowi wreszcie w art. 10, iż depozyty, które przeszły na własność Skarbu Państwa, czyli zostały w rozumieniu ustawy zlikwidowane, przekazuje się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego ze wzglądu na miejsce przechowywania depozytu, który zgodnie z przepisami egzekucji administracyjnej dokona likwidacji rzeczy stanowiącej już własność Skarbu Państwa.

Na końcu pragnę skrótowo przedstawić zmiany proponowane w kodeksie postępowania cywilnego. Wymagają one nadania w części pierwszej, w księdze drugiej, w tytule II, działowi V kodeksu postępowania cywilnego nowego brzmienia: "Dział V - Sprawy depozytowe". Składać się on będzie z trzech rozdziałów. Rozdziały 1 i 2 zawierają regulację dotyczącą złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego oraz zwrotu depozytu sądowego składającemu i wydania depozytu uprawnionemu. Stanowią one przeniesienie, z niewielkimi zmianami, unormowania wynikającego z rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 24 września 1965 r. o zasadach i trybie postępowania w sprawach o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego. Bardzo dziękuję za uwagę...

Istotnie, no, ocena pana przewodniczącego, pana senatora Romaszewskiego, jest trafna, iż w zasadzie tutaj wielu nowości nie ma, jednak z uwagi na niekonstytucyjność pewnych rozwiązań i nieczytelność w dekrecie z 1954 r. trzeba było tutaj pewne sprawy jednoznacznie określić. A z drugiej strony te przepisy, które dotychczas miały rangę rozporządzenia, zostały prawie w całości recypowane do k.p.c. po to, aby mieć tutaj rangę ustawową. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa ma jakieś pytania do pana ministra?

(Senator Aleksander Bentkowski: Ja mam pytanie.)

Proszę bardzo.

Mnie interesuje ten zapis, który był podobny, ale chciałbym pana ministra zapytać o art. 8, mówiący o kosztach przechowywania depozytu.

Czy mógłby mi pan minister powiedzieć, jak wyglądają koszty przechowania depozytów kwotowych? To, że sąd, przechowując określone kwoty, nie nalicza odsetek i ta kwota, jaka była wpłacona, 5 tysięcy zł depozytu, po pięciu latach też wynosi 5 tysięcy zł, no, można zrozumieć - dla prostoty postępowania. Ale czy za takie depozyty doliczane są również koszty i od tych 5 tysięcy zł w dalszym ciągu odlicza się koszty? Jeżeli tak, to proszę powiedzieć, na jakich zasadach ustalane są te koszty przechowywania depozytów?

To znaczy, w aktualnym stanie prawnym... Ten przepis jest powieleniem zapisu, który był w rozporządzeniu z 1965 r., i w aktualnym stanie prawnym nie pobiera się, nie potrąca się żadnych kosztów od depozytów sum pieniężnych, po prostu czyni to się tak, że osoba, która wpłaca świadczenie pieniężne depozytu, wpłaca to na określone konto lub subkonto sądu i tam te pieniądze się znajdują, czyli, innymi słowy, uprawnionego nie obciąża się kosztami obsługi tego rachunku, tak odpowiem na to pytanie.

Ten przepis dotyczy tak naprawdę sytuacji nadzwyczajnej, gdyby w depozycie miał być kombajn, nie wiem, jakiś inny przedmiot, który z uwagi na wielkość, niebezpieczeństwo, szczególne znaczenie, nie może być przechowywany, na przykład w sądzie, w miejscu, w którym przechowuje się dowody rzeczowe, i trzeba wynająć jakąś halę, wynająć do tego jakieś szczególne miejsce. Czyli chodzi tu o sytuacje wyjątkowe, nadzwyczajne, ale wtedy właśnie najczęściej bardzo kosztowne.

Pan senator natomiast dotknął tutaj innego ważnego problemu, który poniekąd został wyjaśniony, mianowicie, czy powinno właśnie być tak, że jeśli ktoś wpłaca sumę pieniężną do depozytu, to powinien otrzymywać zwrot w kwocie nominalnej? I bodajże 1 września Trybunał Konstytucyjny stwierdził niekonstytucyjność tego rozwiązania, ale to nie dotyczy tych aktów prawnych, tylko rozporządzenia ministra sprawiedliwości, wykonawczego w stosunku do u.s.p., które reguluje zasadę gospodarki finansowej resortu sprawiedliwości. Innymi słowy, w związku ze stwierdzeniem niekonstytucyjności tego rozwiązania, depozyty pieniężne będą musiały być wypłacane z odsetkami.

(Senator Aleksander Bentkowski: No właśnie.)

Oprocentowanie a vista, czyli tyle, ile zyskuje sąd przez to, że pieniądze tam się znajdują. Jednak ta niekonstytucyjność nie dotyczy tej... pośrednio dotyczy, ale dotyczy gospodarki finansowej sądów powszechnych.

(Senator Aleksander Bentkowski: Ale jeżeli wypłaca z odsetkami, to ma prawo naliczyć koszty obsługi tego konta.)

Może w tym momencie być taka refleksja, istotnie, bo w tej chwili nikt się nad tym nie zastanawia, wpłacono, tak jak pan senator mówi, 5 tysięcy zł, to zwrot - 5 tysięcy zł, tak się to dzieje w praktyce.

Dobrze.

I jeszcze jedno, tutaj w art. 8, mówiącym o tym naliczaniu kosztów, nic się nie mówi o sposobie liczenia tych kosztów. Czy nie uważa pan... W jaki sposób będą one regulowane, skoro nie ma, powiedzmy, delegacji do rozporządzenia? W jaki sposób to będzie robione? Musicie wprowadzić jakieś reguły obliczania kosztów przetrzymywania depozytów. Mogą się dziać różne rzeczy.

Panie Senatorze, troszkę bałbym się jakiegoś precyzowania tego zagadnienia, dlatego że tak naprawdę to są koszty rzeczywiste i w tym moim trywialnym przykładzie kombajnu to byłyby na przykład koszty wynajęcia hali, żeby ten kombajn tam przechować.

(Przewodniczący Zbigniew Romaszewski: Albo przechowywanie zwierzęcia.)

No, oczywiście, zwierzęcia. Ale zasady należytej staranności obowiązują zawsze i chodzi o to, żeby to przechowywać w miejscu odpowiednim, ale też nie po cenach wygórowanych.

Dziękuję.

Panie Ministrze, ja właśnie w podobnej sprawie. Mianowicie chodzi o art. 7 ust. 2, no, muszę powiedzieć, że on jest pięknie napisany...

(Głos z sali: Art. 7?)

Art. 7 ust. 2, chodzi o depozyt, którego przechowywanie byłoby związane z kosztami niewspółmiernie wysokimi, prawda? Rozpoczynamy całe postępowanie przed sądem z odwołaniem, no, prawnie wszystko to brzmi bardzo ładnie. Problem, jest tylko jeden, że po prostu w praktyce może się czasem okazać, że to zwyczajnie nie ma sensu, że to straszliwie komplikuje sytuację. No, właśnie na granicy zatrzymano jakiegoś aligatora, prawda, i tu zaczyna być problem.

Znaczy, to też jest rozwiązanie powielone z aktualnego stanu prawnego. Istotnie, ja ze swojej praktyki nie mogę podać przykładu, w którym to miałoby zastosowanie. Ale ja to traktuję, no, jako pewien wentyl bezpieczeństwa, że mogłoby takie zdarzenie...

Miejmy nadzieję, że czegoś takiego nie będzie, że nie okaże się, że trzeba utrzymywać coś, co potem jest już po prostu powyżej wartości, prawda?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Krzysztof Józefowicz: Żadnego jakby sensu...)

Przetrzymanie tego przez tydzień już powoduje, że wartość tego staje się zerowa, no bo jak się potrąci, prawda, od rzeczy rzeczywiste koszty utrzymania tego, no to wszystko...

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Krzysztof Józefowicz: Podobne rozwiązanie istnieje właśnie w postępowaniu egzekucyjnym.)

Tylko że w tym momencie zaczynają pracować po prostu na jałowym biegu te sądy, które to rozpatrują, no, ale dobrze.

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Jeszcze do pytania senatora Bentkowskiego. Jeśli gromadzony depozyt jest już w sądzie, jest kwestia, czy będą jakieś pożytki, a jeżeli tak, to komu by przysługiwały z tego tytułu. Jeżeli to jest na przykład kwota pieniężna, to chodzi o odsetki czy inne, i jest kwestia, czy to ma być na subkoncie, czy na przykład w akcjach, czy w funduszu, gdzie by urosło.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Przewodniczący Zbigniew Romaszewski: Do pana ministra.)

W uzupełnieniu do pytania pana senator Bentkowskiego.

Aha, w uzupełnieniu. To znaczy tak: jeśli depozyt zostanie zlikwidowany, to zasada jest w art. 6 czy w art. 5... w art. 5, że wszelkie korzyści przechodzą na rzecz Skarbu Państwa, i to jest chyba zrozumiałe.

Jeśli depozyt nie zostanie zlikwidowany, tylko zostanie wypłacony uprawnionemu, to w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, o którym mówiłem, będzie zwrot kwoty nominalnej wraz z odsetkami a vista.

No, ale jeżeli są to akcje, jako papier wartościowy, to wydaje się papier wartościowy i nie ma to znaczenia, czy to jest 100% więcej niż było, czy 50% mniej.

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa ma jeszcze jakieś wnioski, oprócz pytania?

Skoro nie ma, to ja składam wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku? (4)

Dziękuję bardzo. Jednogłośnie za.

Panie Senatorze, czy pan by się podjął referowania tego?

Bardzo proszę, pan senator Bentkowski będzie referował.

Dziękuję bardzo.

Minutka przerwy, zmieniamy legislatora.

Przechodzimy do drugiej części posiedzenia, tym razem poświęconej nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Znowu udzielam głosu panu ministrowi, ale tym razem nasze Biuro Legislacyjne ma zastrzeżenia, wydaje mi się, że uzasadnione, wobec tego na ten temat będziemy rozmawiali.

Proszę bardzo.

Dziękuję bardzo.

Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Prezentowany obecnie Wysokiej Komisji projekt ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw zawiera przede wszystkim propozycję regulacji uwzględniającej postanowienia dyrektywy 2003/58 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 czerwca 2003 r., która to dyrektywa zmieniła Pierwszą Dyrektywę Rady z 9 marca 1968 r. w sprawie koordynacji i gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 58 akapit drugi traktatu, w celu uzyskania ich równoważności w całej Wspólnocie, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich.

Można i krócej przedstawić treść projektu, można powiedzieć, że projekt, czyniąc zadość warunkom wspomnianej dyrektywy oraz realizując wymagania ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, gwarantuje dostęp do sądów rejestrowych oraz do Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego drogą elektroniczną. Nowe przepisy stworzą możliwość składania wniosków o wpis do rejestru, przesyłania orzeczeń sądowych, udzielania informacji z rejestru oraz udostępnienia dokumentów przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego drogą elektroniczną.

Pozwólcie państwo, że omówię pokrótce niektóre szczegółowe rozwiązania prezentowanego projektu.

Otóż warto wskazać, że w projekcie ulegają poszerzeniu dotychczasowe zadania Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego. Centralna informacja będzie dodatkowo prowadziła elektroniczny katalog dokumentów spółek, które to dokumenty obecnie w formie papierowej składane są do akt rejestrowych. Chodzi w tym przypadku między innymi o takie dokumenty, jak umowy i statuty spółek oraz ich zmiany, uchwały o powołaniu, odwołaniu członków zarządu, a także dokumenty finansowe.

Z tego katalogu centralna informacja będzie drogą elektroniczną udostępniać dokumenty, potwierdzone za zgodą z dokumentami złożonymi do akt. Wyjątkiem od tej zasady będzie sytuacja, w której wniosek o udostępnienie będzie dotyczył dokumentu sprzed dziesięciu lat. Godzi się w tym miejscu zaznaczyć, że możliwość uzyskania z sądu odpisu dokumentu w formie papierowej pozostanie bez zmian.

W projektowanym art. 4 ust. 4a ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym przewiduje się, że centralna informacja będzie udostępniała w Internecie podstawowe informacje o podmiotach wpisanych do rejestru. Nie będą to jeszcze wszystkie dane o podmiocie zawarte w rejestrze, lecz na tym etapie będą to dane rejestrowe, pozwalające na identyfikację podmiotu gospodarczego.

Dalej, regulacja projektowanej ustawy przewiduje możliwość złożenia wniosku o wpis do rejestru drogą elektroniczną, taki wniosek musi być jednak opatrzony podpisem elektronicznym, podobnie jak dokumenty stanowiące załączniki do wniosku o wpis. Akt notarialny, w takim przypadku, powinien zawierać podpis elektroniczny notariuszy. Orzeczenia i pisma sądu rejestrowego będą doręczane uczestnikom postępowania na adres elektroniczny, z którego wniosek wysyłano. Warto zaznaczyć, że te nowe rozwiązania, dotyczące procedury, objęte zmienionym kodeksem postępowania cywilnego, dotyczą wyłącznie postępowań w sprawach rejestrowych związanych z Krajowym Rejestrem Sądowym, nie dotyczą innych postępowań w sprawach gospodarczych.

Z wielką przyjemnością prezentuję państwu projekt tej ustawy, dlatego że jest to ustawa, która, no, otwiera drogę dostępu do sądu, drogę przez Internet. Czyli w przypadku uchwalenia tej ustawy będzie można przez Internet uzyskać właśnie podstawowe informacje o każdym podmiocie wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego, także w postaci elektronicznej będzie można złożyć stosowny wniosek do sądu, decyzję procesową również będzie można otrzymać przez Internet. Dodatkowo zostanie stworzony elektroniczny katalog dokumentów spółek, który też będzie dostępny przez Internet. Dziękuję bardzo za uwagę.

Dziękuję bardzo.

Czy są jakieś pytania do pana ministra?

Proszę bardzo, może Biuro Legislacyjne ustosunkuje się i przedstawi elementy swojej opinii.

Dziękuję uprzejmie.

Panowie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Szanowni Państwo!

Biuro Legislacyjne zgłasza osiem propozycji poprawek do omawianej ustawy.

Poprawka pierwsza dotyczy art. 1 pkt 1, zgodnie z którym w art. 4 ust. 2, 3, 3a, 4 i 4a otrzymują odpowiednie brzmienie. Zwracamy uwagę, iż w związku z tym, iż aktualnie obowiązujący art. 4 nie zawiera ust. 3a, błędne legislacyjnie jest sformułowanie w zdaniu pierwszym: "ust. 2-4a otrzymują brzmienie". W związku z tym proponujemy wprowadzić stosowną poprawkę legislacyjną oznaczoną jako poprawka pierwsza.

Poprawka druga dotyczy art. 6 pkt 1 w brzmieniu nadanym przez ustawę, zgodnie z którym minister sprawiedliwości określa w drodze rozporządzenia ustrój i organizację centralnej informacji oraz szczegółowe zasady udzielania informacji z rejestru i udostępniania kopii dokumentów z katalogu. Zwracamy uwagę, że zarówno zgodnie z zasadami techniki prawodawczej, jak również z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego i poglądami doktryny, użyte w przepisie upoważniającym do wydania rozporządzenia sformułowanie "szczegółowe zasady" jest nieprawidłowe, ponieważ rozporządzenie jako akt podustawowy nie może regulować szczegółowych zasad w odniesieniu do jakiejkolwiek materii. Proponujemy w związku z tym, aby wyrazy "szczegółowe zasady" zastąpić wyrazem "sposób".

Poprawki trzecia i siódma, które powinny być rozpatrywane łącznie, zmierzają do zapewnienia spójności terminologicznej z ustawą o rachunkowości.

Poprawka czwarta dotyczy art. 8a ust. 1 pkt 5, który został dodany przez ustawę. Zgodnie z tym przepisem katalog obejmuje między innymi następujące dokumenty określonych spółek: roczne sprawozdania finansowe oraz skonsolidowane roczne sprawozdania grup kapitałowych, a także odpis uchwał o zatwierdzeniu rocznych sprawozdań finansowych. Zwracamy uwagę, że przy takiej redakcji przepisem art. 8a ust. 1 pkt 5 nie będą objęte odpisy uchwał o zatwierdzeniu skonsolidowanych rocznych sprawozdań finansowych grup kapitałowych.

Poprawka piąta ma charakter redakcyjny i zmierza do zastąpienia kolokwialnego sformułowania, iż udostępnienie określonych dokumentów nie jest możliwe, sformułowaniem, iż dokumenty złożone do akt rejestrowych przed dniem 1 stycznia 2007 r. nie podlegają udostępnieniu w sposób określony w ust. 2. Taka redakcja będzie zgodna z zasadami języka prawnego.

Poprawka szósta jest najważniejszą ze wszystkich poprawek, zgłoszonych przez Biuro Legislacyjne. Zwracamy uwagę, że zgodnie z aktualnie obowiązującym art. 9 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, jeżeli podmiot wpisywany do rejestru działa na podstawie umowy lub statutu, do wniosku o jego wpisanie dołącza się umowę lub statut. W związku z tym zasadnicze wątpliwości budzi nadanie nowego brzmienia kolejnemu ustępowi tego artykułu, to jest art. 9 ust. 4, zgodnie z którym do wniosku o wpis podmiotu do rejestru, wniosku dotyczącego zmiany umowy lub statutu podmiotu wpisanego do rejestru, działającego na podstawie umowy lub statutu, dołącza się także tekst jednolity umowy lub statutu z uwzględnieniem wprowadzonych zmian. Zwracamy uwagę, iż naszym zdaniem ust. 4 nie powinien regulować problematyki dokumentów dołączanych do wniosku o wpis podmiotu do rejestru, gdyż zagadnienie to reguluje ust. 3. Ust. 4 natomiast powinien regulować jedynie dokumenty dołączane do wniosku dotyczącego zmiany umowy lub statutu podmiotu wpisanego do rejestru.

Poprawka ósma, zmierza do tego, aby...

(Głos z sali: Siódma?)

Poprawka siódma, jak już wspomniałem, będzie rozpatrywana łącznie z poprawką trzecią, w przypadku ich podjęcia przez państwa senatorów.

Poprawka ósma zmierza do prawidłowego, z punktu widzenia zasad techniki legislacyjnej, zapisania stosownych zmian w ustawie - Kodeks spółek handlowych. Dziękuję uprzejmie.

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, czy...

Przychylam się do tych uwag, myślę, że to są trafne spostrzeżenia.

Ja tylko, Panie Ministrze, jeszcze raz wspomnę o potrzebie zatrudnienia tego polonisty, no bo proszę pana, weźmy na przykład przepis, który tam funkcjonował, to po prostu przeczytanie artykułu zaczyna być trudne: do wniosku o wpis dotyczącego... No, do wniosku o wpis, to jednak dotyczący, nie dotyczącego, tego rodzaju rzeczy po prostu w sposób straszliwy utrudniają domyślenie się, o co właściwie chodzi. Tutaj: do wniosku o wpis podmiotu do rejestru, wniosku dotyczącego zmiany... No Boże Ty mój! No jak to zrozumieć? To przecież są rzeczy straszne, naprawdę, może rzeczywiście przydałby się ktoś, kto by swobodnie operował gramatyką, bo potem powstają dokumenty bardzo słabo czytelne.

Proszę państwa, wobec tego, ponieważ...

Nie wiem, czy są jeszcze jakieś wnioski w tej sprawie?

Skoro nie ma, to przegłosujmy poprawki zgłoszone przez Biuro Legislacyjne.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki pierwszej? (4)

Poprawka została przyjęta jednogłośnie.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki drugiej? (4)

Dziękuję bardzo, poprawka została przyjęta jednogłośnie.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawek trzeciej i siódmej? (4)

Dziękuję bardzo, poprawki zostały przyjęte jednogłośnie.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki czwartej? (4)

Bardzo dziękuję, poprawka została przyjęta jednogłośnie.

Proszę, przegłosujemy teraz poprawkę piątą.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki piątej? (4)

Dziękuję bardzo, poprawka została przyjęta jednogłośnie.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki szóstej? (4)

Bardzo dziękuję, jednogłośnie za.

Przechodzimy do poprawki ósmej.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki ósmej? (4)

Dziękuję bardzo, jednogłośnie za.

Kto z państwa jest za rekomendowaniem Senatowi przyjęcia ustawy z przedłożonymi poprawkami? (4)

Bardzo dziękuję, jednogłośnie za.

Panie Senatorze, może pan byłby uprzejmy zreferować tę ustawę?

Dziękują bardzo.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ja przejmuję, niech będzie przejmujący. Komisja? Nie, to musi być ktoś, musi to zgłosić jakiś senator.

Bardzo dziękuję. Koniec posiedzenia.

Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.