Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.

Zapis stenograficzny (529) z 28. posiedzenia

Komisji Kultury i Środków Przekazu

w dniu 19 grudnia 2006 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Prasowej (druk nr 297).

2. Stanowisko komisji w sprawach omawianych na posiedzeniu poświęconym problemom publicznej radiofonii oraz w sprawie utrzymania rozgłośni regionalnych Polskiego Radia SA (cd).

Szanowni Państwo!

Witam wszystkich przybyłych i otwieram obrady Komisji Kultury i Środków Przekazu. W imieniu członków komisji witam gości, a mianowicie pana ministra Krupińskiego wraz z panem dyrektorem oraz prezesa zarządu Polskiej Agencji Prasowej, pana Piotra Skwiecińskiego.

W punkcie pierwszym naszych obrad przewidziano rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Agencji Prasowej, druk nr 297. Punkt drugi to opracowanie stanowiska komisji z dnia 7 listopada bieżącego roku w sprawie utrzymania rozgłośni regionalnych Polskiego Radia. W punkcie trzecim - sprawy różne. Czy mają państwo jakieś uwagi odnośnie do porządku obrad? Jeżeli nie ma uwag, to przechodząc do punktu pierwszego, zwracam się do pana ministra... Jeszcze nadmienię, że poseł sprawozdawca prosił o usprawiedliwienie jego nieobecności.

Proszę bardzo, pan minister.

Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo! Chcę usprawiedliwić swoje spóźnienie, gdyż prowadziłem posiedzenie zespołu sterującego do spraw programu dla energoelektryki, stąd też moje...

(Senator Kazimierz Kutz: Czy mógłby pan przysunąć trochę bliżej mikrofon, bo nic nie słychać.)

Szanowni Państwo! Projekt nowelizacji ustawy o Polskiej Agencji Prasowej, który dzisiaj przedstawiamy, jest projektem technicznym, dostosowującym tekst ustawy do nowej ustawy o finansach publicznych. Ta nowa ustawa weszła w życie 30 czerwca 2005 r. Dotychczasowe przepisy - głównie chodzi o art. 4 ust. 3 ustawy o PAP - były bardzo ogólne i nie precyzowały w sposób wystarczający, na jakie cele i w jakim zakresie może być udzielana przez ministra skarbu dotacja na rzecz Polskiej Agencji Prasowej. Jak wiecie państwo, PAP jest spółką, która realizuje także działania publiczne. Ustawodawca nałożył na PAP działania w zakresie przekazywania i upowszechniania stanowisk organów państwa, a także umożliwienia prezentowania stanowisk w sprawach państwowych. W tym celu, można powiedzieć w celu realizacji misji publicznej PAP, udzielana jest dotacja dla Polskiej Agencji Prasowej. Ta dotacja jest zapisana co roku w budżecie, obecnie w kwocie prawie 4 milionów zł.

Równocześnie weszła w życie nowa ustawa o finansach publicznych, której nowelizacja jest znów w jakimś sensie pochodną prawa unijnego. Projekt tej nowelizacji precyzuje w sposób bardziej szczegółowy zakres, cel, a także zawiera delegację dla ministra skarbu, aby w drodze rozporządzenia mógł określić tryb udzielania tej dotacji. Oczywiście, być może - i to także było zgłaszane w toku prac legislacyjnych - konieczna by była szersza, bardziej merytoryczna nowelizacja ustawy...Widzę, że pan prezes zgadza się z tym poglądem. Chciałbym jeszcze raz zwrócić uwagę, że ta nowelizacja ma charakter techniczny i dostosowawczy. Jeśli państwo mielibyście dodatkowe pytania, będziemy - myślę - w stanie na nie odpowiedzieć. Dziękuję bardzo.

Dziękuję uprzejmie.

Jeżeli to tyle ze strony ministerstwa, to bardzo proszę pana prezesa o ewentualne ustosunkowanie się do tego od strony PAP.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Proszę państwa, ta nowelizacja oczywiście leży w żywotnym interesie agencji. Dotacja, którą Polska Agencja Prasowa otrzymuje, jeżeli otrzymuje, jest mniej więcej na poziomie 6% przychodów Polskiej Agencji Prasowej. Nie mniej jest to bardzo ważne 6%. Nie jesteśmy w stanie z tych pieniędzy zrezygnować. Dodam, że - co osobom nie będącym w bliższych relacjach ze światem agencji prasowych może się wydać wątpliwe, ale gwarantuję, że tak jest - jest to bardzo niski procent przychodów uzyskiwanych w ten czy inny sposób od państwa. Jeśli porównać z sytuacją zdecydowanej większości krajów europejskich, mówię tu również o krajach tak zwanej starej Unii Europejskiej, to - podam dla przykładu - w przypadku włoskiej agencji prasowej ANSA jest to ponad 30% przychodów, w agencji hiszpańskiej - ponad 50% przychodów, w agencji francuskiej, w AFP, to jest ponad 40% przychodów w ten czy w inny sposób otrzymywanych przez te agencje od państwa. W porównaniu z tym nasze 6% to jest bardzo niewielki ułamek. To tyle mojego ustosunkowania się do omawianej nowelizacji. Oczywiście bardzo chętnie odpowiem na wszelkie pytania, jeżeli zostaną zadane.

Dziękuję bardzo.

W takim razie odnośnie do nowelizacji głos zabierze nasz prawnik.

Bardzo proszę.

Panie Przewodniczący, Szanowni Państwo, do tej ustawy nie mam żadnych uwag o charakterze legislacyjnym. Chcę tylko powiedzieć, że Komisja Gospodarki Narodowej, która zajmowała się tą ustawą, również przyjęła ją bez poprawek. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

W pierwszej fazie proszę o pytania. Ze strony komisji jako pierwszy zgłosił się pan senator Kutz.

Bardzo proszę.

Jak wynika z tego, co panowie tutaj powiedzieli...

(Głos z sali: Mikrofon.)

... panowie jesteście zadowoleni z tej ustawy. Ona dotyczy regulacji nieodzownych i dotyczy po prostu waszych warunków pracy. Ta dotacja jest zresztą obwarowana terminem, że dopóki nie wejdą osoby trzecie itd. W związku z tym myślę, Panie Przewodniczący, że w tej sytuacji sprawa jest prosta i jasna. Moim zdaniem śmiało możemy nad tym szerzej nie dyskutować, bo właściwie nie ma o czym.

Zgadzam się z panem senatorem, że sprawa jest prosta. Pan senator Szafraniec prosił o głos.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Właściwie to ja mam jedno pytanie. Wiem, że Polska Agencja Prasowa ma sieć placówek poza granicami kraju. Czy można by było dowiedzieć się, jak duża to jest sieć i jak wygląda struktura personalna poza krajem.

Nie wymienię w tej chwili wszystkich placówek, ponieważ nie mam tych danych przed sobą. Nasze ważne placówki to jest oczywiście Moskwa, to jest Berlin, to jest Waszyngton, to jest Nowy Jork, oczywiście Bruksela. Wymieniłem placówki, gdzie pracują etatowi Polskiej Agencji Prasowej. Są jeszcze placówki, na których pracują współpracownicy Polskiej Agencji Prasowej. Różnica między jednymi a drugimi jest taka, że w pierwszych pracują pracownicy etatowi, w drugich pracują polscy dziennikarze zamieszkali tam, pracujący nie tylko dla Polskiej Agencji Prasowej, ale również dla innych mediów polskich bądź niepolskich. Tutaj więc do tego zbioru, o którym mówiłem, dochodzi na przykład Rzym, gdzie była placówka pełnoetatowa w okresie poprzedniego pontyfikatu. Później z oczywistych względów zostało to zmienione. Była placówka w Pekinie, otworzona przez poprzedni zarząd. Ze względów oszczędnościowych byliśmy zmuszeni do jej zamknięcia. Placówki są jednoosobowe oprócz jednego wyjątku, którym była Moskwa, która też jest już w tej chwili placówką jednoosobową. Tak więc są to placówki jednoosobowe.

(Senator Jan Szafraniec: Dziękuję bardzo.)

Dziękuje bardzo.

Czy ktoś z państwa ma jeszcze jakieś pytania? Nie widzę zgłoszeń. Czy ewentualnie ktoś chciałby zabrać głos w dyskusji, wyrazić swoje zdanie? Nie widzę zgłoszeń. A zatem możemy przejść do głosowania nad zmienioną ustawą o Polskiej Agencji Prasowej.

Kto z członków komisji jest za opinią pozytywną? (7)

Siedmiu senatorów, a zatem wszyscy obecni.

Dla formalności zapytam się: kto jest przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

A zatem komisja jednomyślnie wydała opinię pozytywną.

Czy są jakieś pytania ze strony naszych gości?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Michał Krupiński: Dziękujemy bardzo, Panie Przewodniczący. Dziękujemy państwu.)

Dziękujemy zatem za przybycie.

Czy ktoś z państwa senatorów, członków komisji, wyraża wolę bycia senatorem sprawozdawcą? Nie widzę zgłoszeń. A zatem, jeżeli państwo pozwolicie, będę sprawozdawał. Dziękuję bardzo.

Przechodzimy do punktu drugiego: opracowanie stanowiska komisji z 7 listopada w sprawie utrzymania rozgłośni regionalnych Polskiego Radia.

Pani senator Pańczyk-Pozdziej przygotowała propozycję stanowiska. Widzę, że teraz jego tekst jest rozdawany. Bardzo proszę zapoznać się z nim.

Czy mogę prosić panią senator o odczytanie?

Stanowisko Komisji Kultury i Środków Przekazu Senatu RP w sprawie rozgłośni regionalnych Polskiego Radia przyjęte w grudniu 2006 r. Tutaj to trzeba poprawić. Powinna być dokładna data. Po debacie na temat sytuacji rozgłośni regionalnych Polskiego Radia, Komisja Kultury i Środków Przekazu Senatu RP zajęła zdecydowane stanowisko w sprawie poparcia ich autonomii. Równocześnie Komisja Kultury i Środków Przekazu Senatu RP, doceniając rolę rozgłośni regionalnych, wnioskuje do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o zwiększenie kwoty przeznaczonej na dofinansowanie ich działalności. Zgodnie z sugestiami senatorów finanse te mogłyby pochodzić - brakuje sformułowania: między innymi - z następujących źródeł: skuteczniejsza ściągalność abonamentu, tak jak to dzieje się na przykład w Czechach, gdzie każdy odbiorca energii elektrycznej uiszcza opłaty za radio i telewizję. Po drugie, bardziej sprawiedliwy podział wpływów z opłat abonamentowych. Obecnie większość kierowana jest do radia warszawskiego. Zwrócono także uwagę na poprawę sytuacji materialnej dziennikarzy radiowych. Obecne uposażenia dziennikarskie są żenująco niskie, co nie sprzyja wypełnianiu przez nich swoich obowiązków na należytym poziomie. Chodzi o tworzenie programów misyjnych, które są pracochłonne i wymagają rzetelności i wysokich kompetencji.

To tyle.

Czy ktoś z państwa chciałby zadać pytanie? Pan senator Kutz pierwszy podniósł rękę.

Proszę bardzo.

Mnie się wydaje, że to stanowisko jest nadal na takim poziomie ogólności, że ono właściwie może być albo nie być. Rozumiem, że w tej sytuacji jest mniej więcej tak, że gdyby w ogóle pomówić poważnie o jakiejś niezależności, to trzeba po prostu zaatakować frontalnie tę ustawę. A na to, oczywiście, nikt nie ma ochoty i odwagi. To jest więc takie przelewanie z pustego w próżne.

Pan senator Szafraniec.

Chcę zapytać. Kto byłby adresatem naszego stanowiska? Krajowa Rada?

(Głos z sali: No właśnie nie wiadomo, Pan Bóg.)

To jest stanowisko. W pierwszej wersji były dwa pierwsze akapity. Na posiedzeniu komisji stwierdziliśmy, że trzeba by to uzupełnić o tę właściwie sugestię i tę dyskusję, która się toczyła w trakcie komisji. Stąd to uzupełnienie.

Proszę bardzo, pan senator Szafraniec.

Chodzi mi o ten drugi akapit z tymi punktami. Myślę, że może zapisać jeszcze bardziej ogólnie, iż zgodnie z sugestiami senatorów finanse te mogłyby pochodzić między innymi ze skuteczniejszej ściągalności abonamentu i bardziej sprawiedliwego podziału wpływów abonamentowych.

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: To i tak jest bardzo ogólne.)

To tylko taka moja propozycja.

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: Adresatem jest Krajowa Rada. To wynika z drugiego akapitu.)

Można i teraz jeszcze...

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: Uzupełnić, tak.)

...przyjąć jakichś innych adresatów.

Jeżeli można, ja bym poparł pana senatora Szafrańca. Tym bardziej, że nie przypominam sobie, aby był dyskutowany na naszym posiedzeniu komisji przypadek czeski. Wiem, że to ma ciągle duży poziom ogólności, ale w tym przypadku sugestia odnośnie tego, w jaki sposób miałby być ściągany abonament, wykraczałaby chyba poza to, nad czym dyskutowaliśmy. Myślę, że w stanowisku zawiera się już tak bardzo konkretne rozwiązanie, że nad tym powinniśmy się zastanowić przy jakiejś innej okazji i uwzględnić bardzo różne aspekty. Dlatego, przychylając się do pana senatora Szafrańca, sugerowałbym wycięcie tego fragmentu w nawiasie. To jest konkret tak daleko wykraczający poza naszą dyskusję, że właściwie to jest gotowe rozwiązanie czy też początek bardzo poważnej kontrowersji.

Bardzo proszę, pani senator Sauk.

Przepraszam, jeśli wyrzucimy Czechy, to sformułowanie dotyczące skuteczniejszej ściągalności abonamentu właściwie nic nie znaczy. To jest ogólność na takim poziomie, że właściwie to nic nie znaczy. Wszyscy wiemy - przecież na ostatnim posiedzeniu komisji też była dyskusja - że wszędzie tak jest, i w telewizji, i w radiu. Ściągalność abonamentu jest absolutnie maleńka. Z drugiej strony my tutaj już sugerujemy...

(Senator Jan Szafraniec: Sposób rozwiązania.)

...sposób zbierania tego abonamentu. Ostatnio dyskutowaliśmy na poprzedniej komisji z panią Kruk, która mówiła, że odbywają się jakieś prace czy konsultacje dotyczące zmiany ustawy w związku ze ściągalnością abonamentu. Może więc, ja nie wiem, należałoby jakoś skonsultować to z nimi i uściślić ten punkt. Z jednej strony wyrzucamy i zostawiamy enigmatyczny tekst, a z drugiej sugerujemy coś, a nie wiemy, czy to idzie w tym kierunku, prawda?

Pan senator Sauk, a potem pani senator Więcławska, przepraszam, Pańczyk-Pozdziej.

Rozumiem, że rozmawiamy tutaj o dniu dzisiejszym. Ściągalność abonamentu może załatwić tylko ustawa. Jeżeli więc rozmawialibyśmy o tym, co tak naprawdę należałoby zrobić, to trzeba by wprowadzić to ustawą. Nie wiem czy przy okazji PIT czy tak jak o tym się tutaj mówi. I wtedy sprawa byłaby rozwiązana. O ile pamiętam z naszych poprzednich posiedzeń, to ta sprawa ma być rozwiązana. Powinna być rozwiązana. My natomiast, jak rozumiem, chcemy zaapelować o to, aby w sytuacji, w jakiej się znajdujemy, próbować doraźnymi środkami ściągać maksymalnie abonament jak się da i sprawiedliwie go podzielić między ośrodki regionalne. Rozumiem bowiem, że zżera to głównie Warszawa. Wobec tego nie powinniśmy wychodzić tutaj poza ten stan ogólności.

Zgadzam się natomiast z propozycją pana senatora co do tego jednego zdania, które konsumowałoby te dwa punkty, gdyż to jest trochę nie po polsku: "z następujących źródeł...", dwukropek i raptem zaczynamy coś jakby od nowa tutaj tłumaczyć. Ja już nie potrafię powtórzyć, jak pan to powiedział, ale to zdanie podobało mi się, że chodzi nam właśnie o taką rzecz, w której będzie się zawierała równocześnie skuteczność ściągania abonamentu i sprawiedliwy podział. I na tym bym zakończył. Pan senator Kutz ma rację. To jest właściwie sprawa tak ogólna, że albo zostawimy ją na poziomie ogólności albo będziemy wchodzili już tutaj w szczegóły.

Pani senator Pańczyk-Pozdziej, potem pan senator Kutz.

Chcę tylko powiedzieć, że ja sobie nie wymyśliłam tych Czechów, tylko my na ten temat rzeczywiście - jeśli państwo pamiętają - mówiliśmy na posiedzeniu komisji. Dlatego to się tutaj znalazło. My o tym mówiliśmy. Na pewno. To było podawane jako przykład możliwości ściągania abonamentu. Tak że to nie jest jakiś mój wymysł, tylko o tym dyskutowaliśmy i dlatego to się tu znalazło.

(Senator Jacek Sauk: Przepraszam, Pani Senator, ja tego nie kwestionuję. Rzeczywiście tak było.)

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: Ja tylko podpowiadam panu senatorowi...)

Ja tego nie pamiętałem.

(Senator Jacek Sauk: Jeżeli można, ad vocem.)

Proszę bardzo.

Bardziej chodzi o to, że my już jakby sugerujemy w tym przypadku...

(Głos z sali: Sugerujemy.)

My już dajemy gotowe rozwiązanie i to kontrowersyjne.

(Senator Jacek Sauk: A ja uważam, że w przypadku podatku byłoby to lepsze, czystsze.)

(Głos z sali: No właśnie.)

Pan senator Kutz.

Szanowni Państwo Senatorowie, sprawa z tym ściąganiem jest w ogóle tak stara jak telewizja publiczna i ponieważ dosyć długo tutaj siedzę, to się zawsze powtarzam. Rozwiązanie ustawowe byłoby, oczywiście, najlepsze, ale ono jest niemożliwe, ponieważ to jest nowy podatek i na to nikt nie będzie miał odwagi, że tak powiem, pójść. Co roku w budżecie jesteśmy obłożeni jakimiś nowymi podatkami. Teraz na przykład będziemy płacić do podatku samochodowego na ten fundusz powypadkowy, ponieważ Ministerstwo Zdrowia itd.

Jednocześnie istnieje taka tradycja, że telewizja publiczna jest rodzajem daru państwa i istnieje pewna relacja dobrowolności. Kto ma ochotę to właściwie daje. A ponieważ ta część, dla której ten dar jest najważniejszy, jest - podejrzewam - najbiedniejsza, to jest to przyczyna, że dochody z abonamentu maleją, z przyczyn czysto ekonomicznych. Moim zdaniem trudno myśleć o tym, żeby pójść w kierunku ustawy i dlatego zgadzam się z myślą pan przewodniczącego, żeby wykreślić te nawiasy. Kto jak kto, ale Krajowa Rada jest wspaniale poinformowana gdzie i jak się ściąga podatek. Wszelkie radzenie jest tutaj, wydaje mi się, kompletnie drugorzędną sprawą.

Jeżeli zgadzalibyśmy się co do tego, że - powiedzmy merytorycznie - nie znalazłoby się w stanowisku to, co jest w nawiasie, to jeszcze pozostałoby do rozstrzygnięcia, czy byłby to tekst płynny czy z dwoma punktami.

(Głos z sali: Płynny. Jedno zdanie.)

Czy mogę zatem zaproponować, zgodnie z sugestiami senatorów, następujące brzmienie: finanse te mogłyby pochodzić między innymi ze skuteczniejszej ściągalności abonamentu i bardziej sprawiedliwego podziału.

(Senator Jan Szafraniec: Dokładnie tak. Bardzo dobrze.)

(Senator Kazimierz Kutz: Dokładnie tak. Wtedy to stanowisko komisji jest na poziomie ogólności w ramach istniejących możliwości zmiany stanu rzeczy.)

Tyle odnośnie akapitu trzeciego. Czy nastręczają jeszcze jakieś wątpliwości albo sprzeciw inne zapisy?

(Senator Elżbieta Więcławska-Sauk: Najważniejszy tu jest sprawiedliwy podział...)

Jeżeli zatem nie ma więcej...

Proszę bardzo.

Jest jeszcze ten trzeci akapit, na który także zwrócono uwagę. Myślę, żeby może to komisja zwróciła uwagę na poprawę... To bowiem zostało sformułowane w tak bezosobowy sposób. Byłoby zatem sformułowanie: ponadto - czy jakoś tak - komisja zwróciła uwagę na poprawę sytuacji materialnej itd.

Komisja zwróciła także uwagę na poprawę sytuacji...

(Senator Kazimierz Kutz: Komisja zwróciła także uwagę.)

A zatem mamy konsensus. Niepotrzebne są głosowania nad poprawkami. Możemy głosować wprost nad treścią stanowiska z tymi poprawkami. Czy zachodzi potrzeba odczytania teraz w całości jego brzmienia?

(Wypowiedzi poza nagraniem)

Tak? No dobrze. A zatem stanowisko przyjęte 19 grudnia: Po debacie na temat sytuacji rozgłośni regionalnych Polskiego Radia Komisja Kultury i Środków Przekazu Senatu RP zajęła zdecydowane stanowisko w sprawie poparcia ich autonomii. Równocześnie Komisja Kultury i Środków Przekazu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, doceniając rolę rozgłośni regionalnych, wnioskuje do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o zwiększenie kwoty przeznaczonej na dofinansowanie ich działalności. Zgodnie z sugestiami senatorów, finanse te mogłyby pochodzić między innymi ze skuteczniejszej ściągalności abonamentu i bardziej sprawiedliwego podziału wpływów z opłat abonamentowych (obecnie większość kierowana jest do radia warszawskiego) i tu bez nawiasu...

(Senator Kazimierz Kutz: Bez.)

Czyli po kropce...

(Wypowiedzi poza nagraniem)

Alter, alter. Albo po kropce zdanie...

(Senator Jan Szafraniec: Radio warszawskie to jest "Radio dla Ciebie".)

(Senator Kazimierz Kutz: Tak, to nic nie znaczy.)

(Senator Elżbieta Więcławska-Sauk: Przepraszam, można?)

Tak, bardzo proszę.

Moim zdaniem, nie może być takiego sformułowania: radio warszawskie.

(Senator Kazimierz Kutz: To nie jest język na poziomie parlamentu.)

(Głos z sali: Wykreślamy to, co jest w nawiasie.)

Dobrze. Czyli wykreślamy to i po wyrażeniu: "z opłat abonamentowych" kropka. I dalej: Komisja zwróciła także uwagę na poprawę sytuacji materialnej dziennikarzy radiowych. Obecne uposażenia dziennikarskie są żenująco niskie, co nie sprzyja wypełnianiu przez nich swoich obowiązków na należytym poziomie. Chodzi o tworzenie programów misyjnych, które są pracochłonne i wymagają rzetelności i wysokich kompetencji.

Proszę bardzo.

Mam propozycję, że słowo: "należyty" to jest słowo enigmatyczne. Proponuję słowo: "profesjonalny". Mnie się wydaje, że to nie jest język prawny. Bo to o to chodzi. Jak jest niska płaca, to po prostu powstaje zły produkt, który niszczy profesję, albo ją w ogóle...

Czy wyrażacie państwo zgodę na to, żeby zamienić wyrażenie: "należytym poziomie" na wyrażenie: "profesjonalnym poziomie"?

Pani senator Więcławska-Sauk.

Mam jeszcze taką uwagę, że rzeczywiście jest tak - i to dotyczy zarówno telewizji i radia, radia też - że większość tych pieniędzy skierowana jest do ogólnopolskiego radia. Tylko to by trzeba było inaczej sformułować, bo ja uważam, że to uściśla rzecz, prawda? My wiemy o co chodzi, dlaczego jest to niesprawiedliwe. Tylko to trzeba odpowiednio sformułować. Ale potrzebny byłby dodatek: bardziej sprawiedliwy podział wpływów z opłat abonamentowych. I tu się rodzi pytanie: dlaczego tak? To znaczy, że do tej pory...

(Senator Kazimierz Kutz: Pani wie, że to jest oparte na przepisach. Takie podziały są zgodne z prawem. Są ustalone priorytety takie, śmakie itd.)

Nie zawsze, Panie Senatorze, tak jest. Nie zawsze tak jest. Nieraz są obchodzone te przepisy i są urywane pieniądze dla ośrodków regionalnych.

(Senator Kazimierz Kutz: Nie należy tak podejrzewać. Jak się nie wie, to nie jest prawda.)

W takim razie, jeśli to jest nieprawda, to po co ten punkt? Tak naprawdę to ten punkt świadczy o tym, że my się nie zgadzamy z tym, że te środki są niesprawiedliwie rozdzielane.

Nie.

Proszę bardzo.

Proszę państwa, w każdym razie radio warszawskie to jest "Radio dla Ciebie". Ono jest tak samo traktowane jak inne rozgłośnie. To "Radio dla Ciebie" jest rozgłośnią regionalną warszawską.

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: Tu chodzi o program pierwszy i drugi itd.)

Proszę bardzo.

To znaczy ja rozumiem, że to jest dokładna kalka, tak samo jak jest w telewizji ośrodek warszawski...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ale my mówimy w tej chwili o czym innym. Nie można określić tego jako warszawski. Tak samo bowiem jest Warszawski Ośrodek Telewizyjny, jedynka i dwójka. I tak samo jest w radiu. To trzeba po prostu inaczej określić, a nie radio warszawskie. To byłoby mylące.

(Senator Maria Pańczyk-Pozdziej: Ogólnopolskiego.)

Ogólnopolskiego, oczywiście.

Przy tym, Pani Senator - zwracam się do pani senator Sauk - w akapicie drugim jest zawarta, choć ogólnie, myśl o zwiększeniu kwoty przeznaczonej na dofinansowanie działalności rozgłośni regionalnych. A zatem to spełnia to, co jest naszą intencją. I dopiero w trzecim akapicie pojawia się propozycja z czego mogłyby pochodzić środki. Już bez uściślenia. W tym drugim jednak akapicie jest zawarte to, że my popieramy, aby rozgłośnie regionalne dostały więcej pieniędzy z abonamentu, tak?

My się nie rozumiemy, Panie Przewodniczący. Oczywiście, że my mówimy o ośrodkach regionalnych, ta część natomiast w nawiasie jest źle sformułowana.

(Zastępca Przewodniczącego Piotr Boroń: Już nie ma jej.)

To wyrzucamy ją.

(Senator Jan Szafraniec: To już wyrzuciliśmy.)

A zatem po wyrzuceniu tej części i po zamianie tego, co sugerował pan senator Kutz - to jest w drugiej linijce od dołu - słowa: "należytym" na słowo: "profesjonalnym", stanowisko byłoby już w tym momencie do przyjęcia, tak? A zatem możemy głosować? Możemy. Proszę.

(Głos z sali: Bardziej sprawiedliwego.)

Bardziej sprawiedliwego podziału wpływów z opłat abonamentowych. Dobrze.

Zapytuję, kto z państwa jest za tak sformułowanym stanowiskiem Komisji Kultury i Środków Przekazu? (8)

Kto przeciw? (0)

Kto się wstrzymał? (0)

Jednomyślnie.

Przyjęliśmy zatem stanowisko z nadzieją, że...

(Głos z sali: Coś z tego wyniknie.)

...KRRiT zrobi z tego większy konkret. Czy mają jeszcze państwo sugestię odnośnie skierowania tego do kogoś poza KRRiT?

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Do wiadomości ośrodków regionalnych. A zatem według rozdzielnika do KRRiT i właśnie do tychże ośrodków regionalnych, którym poświęcone było posiedzenie. Dziękuję bardzo.

Przechodzimy do punktu trzeciego. To są sprawy różne. Zapytuję, kto z państwa... Pan senator Szafraniec?

(Senator Jan Szafraniec: Nie, nie.)

Jeżeli nie ma głosów, to uprzejmie państwu dziękuję i zamykam posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu Senatu RP.

Uwaga!

Zapis stenograficzny jest tekstem nieautoryzowanym.