Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Moje oświadczenie, które...

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Wysoki Senacie, proszę o stworzenie warunków, żeby pan senator Wach mógł wygłosić swoje oświadczenie.)

Moje oświadczenie, referowane na forum Izby, skierowane jest do ministra sprawiedliwości, pana Zbigniewa Ziobry. Oświadczenie to dotyczy aktualnej sytuacji w Służbie Więziennej, czego odbiciem...

(Rozmowy na sali)

(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Proszę państwa - przepraszam bardzo, Panie Senatorze - proszę o przeprowadzanie rozmów prywatnych poza salą obrad Senatu.)

Oświadczenie to dotyczy aktualnej sytuacji w Służbie Więziennej. Odbiciem tej sytuacji jest obecny stan gotowości do podjęcia akcji protestacyjnej oraz oflagowanie budynków. Stan ten jest wywołany różnicą w traktowaniu służb mundurowych podległych Ministerstwu Sprawiedliwości - a więc Służby Więziennej - i służb mundurowych podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Projekt ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009" przewiduje wiele działań modernizacyjnych w odniesieniu do tych służb mundurowych, między innymi podwyżki płac, które w okresie trzyletnim sięgać będą poziomu 50%. Służby więzienne podlegające Ministerstwu Sprawiedliwości nie mają analogicznej ustawy. Pojawia się więc bardzo wyraźna różnica między tymi rodzajami służb działającymi wewnątrz kraju.

Znajduje to również odbicie w projekcie ustawy budżetowej, która przewiduje na kolejny rok odpowiednie środki dla wymienionych służb podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji i dla Służby Więziennej. Zostało to dostrzeżone bardzo wcześnie przez funkcjonariuszy i pracowników służb więziennych. Związek zawodowy, a dokładnie Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Funkcjonariuszy i Pracowników Więziennictwa, znacznie wcześniej zwracał się do ministra sprawiedliwości, a także do innych czynników w państwie, żeby zwrócić uwagę na to bardzo zróżnicowane i niesprawiedliwe traktowanie. W tym okresie - był to mniej więcej lipiec tego roku - związek uzyskał od pani wiceminister Beaty Kempy zapewnienie, że jest to niezamierzone i że ta sytuacja zostanie skorygowana.

Po pewnym okresie w odpowiedzi na to bardzo zróżnicowane potraktowanie, dyskryminujące pracowników więziennictwa, została przedstawiona planowana nowelizacja ustawy o Służbie Więziennej. W projekcie tym proponuje się pewne podwyżki płac dla funkcjonariuszy i pracowników więziennictwa, ale kosztem ich uprawnień mieszkaniowych. Związek zawodowy funkcjonariuszy i pracowników więziennictwa, którego pełną nazwę przed chwilą podałem, dowodzi przekonująco, że jest to rozwiązanie zdecydowanie krzywdzące. Między innymi polega to na tym, że około 220 zł średniej podwyżki jest zrównoważone, a nawet, że tak powiem, przeważone likwidacją równoważnika za brak mieszkania, którego wysokość wynosi 250 zł miesięcznie. Związek wskazuje także na krzywdzące propozycje dotyczące pomocy finansowej w nabywaniu mieszkań - z grubsza polegają one na likwidacji pomocy bezzwrotnej.

Chciałbym zaznaczyć, że funkcjonariusze więziennictwa w głównej części są bardzo źle wynagradzani, ich pensje są rzędu 1200-1500 zł. Jednocześnie chcę powiedzieć, że w przeszłości bardzo lojalnie współpracowali z rządem i z resortem, który nimi zawiaduje, w sprawach rozwiązywania poprzednich problemów płacowych i pominięć, które ich dotknęły, takich jak: nagrody roczne w latach 2002-2004, nieopłacone godziny nadliczbowe, a także zwiększenie zakresu pracy w związku z wyraźnym zagęszczeniem i powiększeniem liczby osadzonych w aresztach i więzieniach.

Z moich informacji wynika, że służby więzienne i pracownicy więziennictwa są rozgoryczeni i mają głębokie poczucie krzywdy w związku z tą sytuacją, czego wyrazem jest, między innymi, początek akcji protestacyjnej.

W związku z tym mam następujące pytania do ministra sprawiedliwości. Czy stan, który opisałem w zarysie, jest zamierzony i ma na celu wyraźne zróżnicowanie pod względem płac i sytuacji materialnej funkcjonariuszy więziennictwa w stosunku do innych służb mundurowych podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji, czy też jest wynikiem błędów lub jakiegoś niedopatrzenia? Czy Ministerstwo Sprawiedliwości traktuje te służby jako mniej ważne i dlatego spotyka je takie traktowanie, które jest odbierane przez tych pracowników jako dyskryminujące? Czy - pytanie ostatnie - ministerstwo planuje skorygowanie ustawy o Służbie Więziennej tak, aby usunąć główne elementy dyskryminujące funkcjonariuszy służb więziennictwa pod względem wynagrodzeń i uprawnień socjalnych?

Ze swojej strony, kończąc to wystąpienie, chciałbym powiedzieć, że jestem przekonany, iż dobre traktowanie więźniów, jak również pracowników więziennictwa jest jednym z elementów świadczących o poziomie cywilizacyjnym państwa i opłaca się całemu społeczeństwu. Stanowisku temu dałem wyraz w czerwcu tego roku w swoim wystąpieniu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy, gdzie była rozpatrywana i została przyjęta odpowiednia rezolucja "Social reintegration of prisoners", która zwraca uwagę szczególnie na kształcenie więźniów. W ramach tej debaty zwróciłem uwagę na to, że podstawowym elementem dobrej resocjalizacji, dobrej sytuacji w więziennictwie jest również względne zadowolenie i dobre wykształcenie pracowników więziennictwa. Dziękuję za uwagę.