Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Kazimierza Marcinkiewicza

Wielce Szanowny Panie Premierze!

Niniejsze oświadczenie spowodowane jest propozycjami wicepremier, minister finansów Zyty Gilowskiej, dotyczącymi zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów z obowiązującej przez wiele minionych lat wielkości 50% do poziomu 20%.

Koszt uzyskania przychodu, zarówno przez twórców, jak i nauczycieli akademickich, to nie nieuzasadniony przywilej, jak twierdzi pani premier Gilowska, ale konsekwencja przyjęcia założenia, że twórcy i nauczyciele akademiccy to nie pracownicy na pensji, nie są w stanie ujawniać swoich kosztów stworzenia dzieł bądź też przygotowania swej wiedzy, tak jak to mogą robić pracownicy czy też przedsiębiorcy. Różnorodność przyrządów, pomocy naukowych, literatury, prasy i innych narzędzi niezbędnych do pracy twórców, podobnie jak i nauczycieli akademickich, nie jest ściśle związana z miejscem wykonywania ich zawodu, bowiem oni dokształcają się stale, przez całe życie - i temu właśnie mają służyć rekompensaty w zakresie kosztów uzyskiwania przyszłych przychodów.

Koszt uzyskiwania przychodu w sposób oczywisty zmniejsza ciężary związane z opodatkowaniem twórców, a więc dochody ich, i tak niezbyt wysokie, na skutek zmian w tych regulacjach będą zdecydowanie niższe.

Trudno sobie wyobrazić, aby obniżenie dochodów było celem tej regulacji. A z drugiej strony trudno też wyobrazić sobie, aby te grupy zawodowe mogły się z tym pogodzić. W tej sytuacji przewidywać należy, że zlikwidowanie czy też zmniejszenie przychodów wolnych od opodatkowania będzie powodowało, w wypadku tych grup, zwiększenie cen na dzieła wytworzone przez twórców (proces inflacyjny), podobnie jak, w wypadku nauczycieli akademickich, zwiększenie opłat czesnego, a to tylko po to, by zachować dotychczasowy poziom wynagrodzeń netto tych grup zawodowych.

W tej sytuacji zupełnie inaczej musi się jawić populistyczne twierdzenie pani premier Gilowskiej, że obniżanie kosztów uzyskania przychodów to likwidacja nieuzasadnionych przywilejów bądź też upraszczanie podatków. Wręcz przeciwnie - nie jest to nic innego jak jeszcze większe pognębienie elit inteligenckich w zakresie poziomu uzyskiwanych przez nich wynagrodzeń.

Potrzeby budżetowe nie mogą uzasadniać pogarszania sytuacji ekonomicznej jakiejkolwiek grupy podatników, tym bardziej gdy udział w przychodach budżetowych podatków od tych grup zawodowych jest niewielki. A te właśnie grupy są szczególnie mobilne i można je utracić, jeżeli swoją aktywność zawodową przeniosą do innych krajów Unii Europejskiej.

Apelujmy o wycofanie się rządu z tych nieprzemyślanych pomysłów, które nie są ani niezbędne ze względów budżetowych, ani potrzebne z punktu widzenia ocen społecznych, ponadto są bardzo szkodliwe dla interesów polskiej kultury i nauki.