Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Moje oświadczenie kieruję do minister finansów, wicepremier, pani profesor Zyty Gilowskiej.

W celu zwiększenia przychodów budżetu państwa oraz uaktywnienia podmiotów gospodarczych proszę panią premier o rozważenie propozycji wprowadzenia pomocy publicznej w formie restrukturyzacji zadłużenia podatkowego.

Zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi resortu finansów zaległości podatkowe podmiotów gospodarczych na koniec czerwca 2005 r. wynosiły 16 miliardów 800 milionów zł. Jest to przede wszystkim rezultat rosnącego systematycznie zadłużenia podmiotów wobec Skarbu Państwa, gdyż ponad 83% tej sumy, a więc 14 miliardów stanowiły zobowiązania podatkowe przeterminowane, których od wielu już lat nie udało się wyegzekwować działom egzekucyjnym urzędów skarbowych. W porównaniu do roku 2004 był to wzrost o 1 miliard 600 milionów zł, gdyż wtedy podatki przeterminowane wynosiły 12 miliardów 400 milionów zł.

Na wzrost zaległości podatkowych niewątpliwie znaczny wpływ ma niski stopień ich egzekucji. Efektywność tej ostatniej maleje wraz ze wzrostem zadłużenia; przykładowo złotówka wydana w 2004 r. na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w komórkach windykacyjnych urzędów skarbowych przynosiła 7 zł 60 gr wyegzekwowanych zaległości podatkowych, podczas gdy w roku 2003 było to 8 zł 60 gr. W poprzednich latach kwota ta przekraczała 10 zł. W izbach celnych złotówka wydana na pensję pracowników zatrudnionych w komórkach windykacyjnych przyniosła w 2004 r. tylko 3 zł 20 gr wpływów do kasy państwa.

W tej sytuacji zasadne będzie rozważenie wprowadzenia rozwiązań prawnych opartych na konstrukcji wymaganej przez art. 88 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz na tych elementach restrukturyzacji zadłużenia podatkowego, które resort finansów wprowadził w roku 1994, a które obecnie są jeszcze możliwe do zastosowania. Uprawnionymi do skorzystania z pomocy publicznej w formie restrukturyzacji zadłużenia podatkowego będą wszystkie podmioty gospodarcze, bez względu na formę prowadzenia działalności, u których występują zaległości podatkowe.

Korzyści wynikające z takiego rozwiązania będą miały dwojaki charakter.

Po pierwsze, będą dodatkowe wpływy do budżetu państwa, przykładowo wynoszące 15% od wspomnianych 16 miliardów 800 milionów zł, co daje kwotę 2 miliardów 52 milionów. Jest to symulacja bardzo ostrożna, zważywszy na to, że postępowanie restrukturyzacyjne w roku 1994 doprowadziło do pozyskania dla budżetu państwa 27% kwoty istniejących wówczas zaległości podatkowych.

Po drugie, oznaczać to będzie umożliwienie znacznie większej liczbie podmiotów gospodarczych skorzystania z kredytów bankowych, niedostępnych obecnie dla tych podmiotów, które nie mogą uzyskać w urzędach skarbowych zaświadczeń o braku zaległości podatkowych.

Wspominając rozwiązania przyjęte w roku 1994, należy nadmienić, że z możliwości restrukturyzacji zadłużenia skorzystało wówczas prawie trzynaście tysięcy podmiotów gospodarczych.

Dla zapewnienia szerokiego uczestnictwa podmiotów gospodarczych w programie pomocy publicznej w formie restrukturyzacji zadłużenia podatkowego niezbędne będzie podjęcie przez organy podatkowe działań propagujących ten program w sposób przystępny i komunikatywny, a także załatwienie bez zbędnej zwłoki wniosków podatników. Dziękuję. (Oklaski)