Drugie moje oświadczenie kieruję do dwóch ministrów: ministra Skarbu Państwa i ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Dotyczy ono sytuacji w Krajowej Spółce Cukrowej i sytuacji plantatorów buraka cukrowego. Ponieważ mam je przygotowane w formie pisemnej, a jeszcze mam kilkadziesiąt sekund, więc tylko zasygnalizuję, o co chodzi. Otóż  aktualnie jest bardzo trudna sytuacja na rynku cukru w Polsce. Wynika to nie tylko ze spraw wewnętrznych, nie tylko ze spraw, które są domeną właściciela i decyzji regulatora w Polsce, ale wynika to również z sytuacji zewnętrznej w zakresie bardzo ostrego, restrykcyjnego, niekorzystnego dla polskiego rolnictwa programu przyjętego przez Unię Europejską, która ogranicza produkcję cukru, zmniejsza ceny na buraki cukrowe, obniża poziomy cen interwencyjnych. Tym samym stoimy w obliczu bardzo trudnej sytuacji Krajowej Spółki Cukrowej i generalnie trudnej sytuacji na rynku cukru. Chciałbym zapytać rząd, czy zamierza podjąć działania w tym zakresie, i jakie. Zaniepokoił mnie bardzo fakt, jaki odnalazłem w dokumencie rządowym podpisanym przez podsekretarza stanu, pana Pawła Piotrowskiego, wiceministra w Ministerstwie Skarbu Państwa, który uzasadnia trudną sytuację Krajowej Spółki Cukrowej między innymi takim zwrotem, że ta firma nie wsparcia kapitałowego. Pytam więc: czy firma, której stuprocentowym udziałowcem jest Skarb Państwa, nie jest spółką Skarbu Państwa, nie ma właściciela? Czy właściciel dba o jej przyszłość, czy nie? Dziękuję za uwagę. Drugie oświadczenie przekazuję w formie pisemnej do protokołu.

Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra rolnictwa i rozwoju wsi Andrzeja Leppera oraz do ministra skarbu państwa Wojciecha Jasińskiego

Pragnę stwierdzić, że sytuacja ekonomiczno-finansowa i organizacyjna Krajowej Spółki Cukrowej w latach obrotowych 2003-2004 oraz 2004-2005 jest bardzo skomplikowana, uniemożliwiająca wręcz funkcjonowanie spółki w przyszłości w konkurencji z zewnętrznymi firmami. Komplikuje ją dodatkowo planowana reforma unijnego rynku cukru, w ramach której zakłada się likwidację kwoty A i B cukru począwszy od kampanii roku 2006/2007. Ponadto planowane jest obniżenie ceny cukru sięgające aż 36% i wprowadzenie minimalnej ceny buraków cukrowych zredukowanej prawie o 40%.

Jeśli do tego dołożymy planowaną częściową tylko rekompensatę finansową dla plantatorów buraka cukrowego, a ma ona wynieść około 65%, to warto zadać sobie pytanie, czy wiemy, że może to doprowadzić do wyeliminowania polskiej produkcji cukru w perspektywie najbliższych lat?

Niezrozumiały jest dla mnie fakt, że w dokumentach rządowych, podpisanych przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, pana Pawła Piotrowskiego, znalazł się wstrząsający zapis: "Krajowa Spółka Cukrowa nie posiada silnego wsparcia kapitałowego, takiego, jakie posiadają zagraniczne firmy konkurujące na rynku polskim".

Zmuszony jestem zadać Panom Ministrom pytanie: Czyją spółką jest Krajowa Spółka Cukrowa SA? Kto jest jej właścicielem? Czy nie Skarb Państwa, w imieniu którego Panowie Ministrowie sprawują nadzór? Czy nie jest przypadkiem tak, że Panowie Ministrowie nie dopuszczają świadomości, że właściciel sam musi wspierać własną firmę?

W świetle tych informacji pragnę zapytać: Jakie działania zamierzają podjąć Panowie Ministrowie, aby bardzo niebezpieczne zagrożenia wyeliminować? Jakie zamierzacie wprowadzić uwarunkowania rynkowe, jeśli chodzi o ceny referencyjne i interwencyjne? Jakie zamierzacie wprowadzić kryteria związane z wyłączeniem z produkcji kolejnych cukrowni?

Tak na marginesie, pragnę poinformować, że nie rozumiem, dlaczego w roku 2006 planowana jest do wyłączenia cukrownia w Wożuczynie, powiat Tomaszów Lubelski, która poza tym, że jest rentowna, znajduje się w samym centrum produkcji buraka cukrowego na Lubelszczyźnie. Czy i jakie przewidujecie instrumenty wsparcia w zakresie cen płaconych za buraki cukrowe oraz w zakresie rekompensaty uszczuplenia przychodów tego surowca?

Z poważaniem
Lesław Podkański