Oświadczenie skierowane do prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Aleksandry Wiktorow

Szanowna Pani Prezes!

Powołując się na art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stanowiący o szczególnych okolicznościach uzasadniających przyznanie renty po zmarłym ojcu, zwracam się z prośbą o przyznanie renty rodzinnej na rzecz małoletniego Artura Kaniewskiego, w imieniu którego działa matka Ewa Kaniewska, zamieszkała we Włocławku przy ulicy Dziewińskiej 9 m. 89.

Decyzją z dnia 28 sierpnia 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Toruniu odmówił Ewie Kaniewskiej renty rodzinnej na rzecz małoletniego syna Artura, renty po jego zmarłym w dniu 3 marca 2006 r. ojcu.

W tej sprawie istotne jest to, że ustalenie śmierci Janusza Kaniewskiego nastąpiło po prawie trzyletnim postępowaniu dotyczącym zaginięcia Janusza Kaniewskiego, który wyszedł z domu w dniu 28 kwietnia 2003 r. i nigdy nie wrócił.

W opisanej decyzji ZUS, jak również w toku całego późniejszego postępowania sądowego organ rentowy konsekwentnie podnosił, iż nie można było przyznać małoletniemu Arturowi Kaniewskiemu renty rodzinnej po zmarłym ojcu, albowiem Janusz Kaniewski nie spełniał wymogów do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Posiadał on co prawda wymagany pięcioletni okres składkowy i nieskładkowy przypadający przed datą śmierci, ale jego zgon nie nastąpił w okresie objęcia ubezpieczeniem ani po upływie osiemnastu miesięcy od ustania tego ubezpieczenia. Ubezpieczenie społeczne Janusza Kaniewskiego ustało z dniem 30 czerwca 2002 r., a zgon nastąpił w dniu 3 marca 2006 r., a więc po upływie czterech lat od wskazanego terminu. Sąd Okręgowy we Włocławku w wyroku z dnia 10 października 2006 r., sygnatura akt IV U 957/06, potwierdził zgodność takiego stanowiska z art. 65 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach.

Mimo bezspornego w niniejszej sprawie stanu prawnego okoliczności tej sprawy powodują, że dziecko Janusza Kaniewskiego zostało pozbawione środków do życia, mimo że jego ojciec wcześniej pracował i opłacał składki. Dziecko znajduje się na utrzymaniu matki, która pracując jako technik analityki medycznej w Szpitalu Wojewódzkim we Włocławku, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 932 zł 40 gr netto. Po potrąceniach z tytułu zapomóg udzielonych przez zakład pracy oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zajęcia komornicze, dotyczące zbiegu egzekucji bankowej i ZUS, pozostaje jej do wypłaty kwota 497 zł 40 gr. Długi wobec ZUS dotyczą zaległych składek na ubezpieczenie społeczne zmarłego męża, prowadzącego przed zaginięciem i śmiercią działalność gospodarczą. Egzekucja bankowa dotyczy kredytu na zakup samochodu wykorzystywanego do działalności gospodarczej zmarłego męża.

Jak widać z przedstawionego tu stanu faktycznego, sytuacja Artura Kaniewskiego jest tragiczna. Nie dość, że jest dzieckiem osieroconym przez ojca, to jeszcze matka nie jest w stanie zapewnić mu minimum egzystencjalnego z uzyskiwanych przez siebie dochodów, mimo że przez cały okres pracuje i nie można jej zarzucić, że uchyla się od pracy i obowiązku zapewnienia rodzinie godziwych warunków życia.

Wniosek ten w mojej ocenie tym bardziej zasługuje na uwzględnienie, że problem niemożności uzyskania renty rodzinnej w takich jak ta sytuacjach został zauważony przez Senat RP. Z inicjatywy senator Ewy Tomaszewskiej senacka Komisja Rodziny i Polityki Społecznej przedstawiła propozycję nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z FUS, która poszerzyłaby krąg osób uprawnionych do rent rodzinnych. Zdaniem senatorów, którzy poparli ten projekt, niesprawiedliwe jest, by dzieci osób, które pracowały przez wymagany w ustawie czas i zgromadziły składki na swoich kontach, nie miały prawa do świadczeń w przypadku ich śmierci tylko dlatego, że z powodu utraty pracy ich rodzice nie byli przed śmiercią ubezpieczeni.

W związku z tym, że matka małoletniego Artura Kaniewskiego wystąpiła o przyznanie jest renty rodzinnej, w trybie art. 83 ustawy, ze względu na szczególnie uzasadnione okoliczności tej sprawy popieram jej wniosek i proszę o pozytywne rozpatrzenie tej prośby.

Z poważaniem
Andrzej Person
senator RP