Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty

Szanowna Pani Minister!

W Polsce funkcjonuje około pięciuset środowiskowych domów samopomocy na zasadach zadania zleconego samorządom. Uczestnikami ośrodków dziennego pobytu są osoby psychicznie chore i niepełnosprawne intelektualnie.

Do chwili obecnej nie ma uregulowań prawnych dotyczących standaryzacji środowiskowych domów samopomocy. Mało precyzyjna jest, określona ustawą o pomocy społecznej, zasada finansowania domów po 2008 r.

Wiem, że do Sejmu wpłynął wzór ustawy dotyczącej standaryzacji środowiskowych domów samopomocy, ale środowiska organizacji pozarządowych, prowadzące takie placówki, są zaniepokojone faktem, że nie wszystkie ważne problemy zostały w tej ustawie uwzględnione.

W związku z tym proszę o udzielenie informacji, czy poniższe zagadnienia są ujęte w projekcie ustawy.

Ujednolicenie w całej Polsce odpłatności za pobyt uczestników w środowiskowym domu samopomocy. Dotychczas każdy samorząd sam decydował na mocy uchwały, jaka będzie kwota takiej odpłatności. Powodowało to ogromne różnice nie tylko pomiędzy województwami, ale nawet w obszarze jednego powiatu, w którym działają dwie placówki, powiatowa i gminna. Ponieważ odpłatność ustalana jest decyzjami miejskich ośrodków pomocy społecznej oraz powiatowych centrów pomocy rodzinie, kwoty te są bardzo różne.

Ujednolicenie w całej Polsce kwoty finansowania ŚDS. Obecnie to tylko od decyzji wojewody zależy, jaka będzie kwota dofinansowania na jednego uczestnika. Powoduje to nie tylko ogromne różnice pomiędzy województwami - jest to różnica nawet 400 zł miesięcznie na osobę - ale nawet placówki działające w jednym województwie mają różne dotacje pomimo takich samych beneficjentów i takich samych potrzeb.

Z wyrazami szacunku
senator RP
Roman Ludwiczuk