Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty

Rok 2006 jest ustawowym terminem zakończenia standaryzacji w domach pomocy społecznej. Realizacja programów naprawczych nie gwarantuje osiągnięcia z końcem 2006 r. założonego poziomu usług. Wiele domów pomocy społecznej ciągle odbiega od standardów wprowadzonych ustawą o pomocy społecznej i rozporządzeniem ministra polityki społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej, DzU nr 217 poz. 1837. Istniejące braki dotyczą przede wszystkim jakości świadczonych usług, kwalifikacji pracowników oraz niewystarczających środków finansowych.

Wdrożenie nowych zasad, szczególnie dotyczących bazy lokalowej, jest utrudnione, gdyż większość domów pomocy społecznej od lat funkcjonuje w warunkach dostosowanych do poprzednich przepisów. Budynki często mają zabytkowy charakter i ich modernizacja ze względu na inne przepisy jest utrudniona bądź niewykonalna. Dostosowanie budynków wiąże się często z daleko idącą przebudową, między innymi pomieszczeń mieszkalnych, ze spełnieniem wymagań dotyczących wielkości metrażu, łazienek, toalet i koniecznością powtórnego - w przypadku starych dps - poniesienia milionowych wydatków na kolejną modernizację, przy jednoczesnym ograniczaniu środków na ich bieżące funkcjonowanie. Również stale obniżająca się dotacja na jednego mieszkańca, a także poszukiwanie tańszych niestacjonarnych form pomocy przez gminy, powoduje poważne problemy finansowe, co wręcz uniemożliwia dokonanie modernizacji wielu istniejących obiektów.

W tej sytuacji zwracam się do Pani Minister z zapytaniem, czy przewidywane są: po pierwsze, przedłużenie terminu standaryzacji dps, na przykład do 2010 r., po drugie, ewentualne zmiany niektórych standardów, zwłaszcza dotyczących lokalu w już istniejących budynkach, tak aby było możliwe ich dokonanie w świetle innych istniejących przepisów dotyczących na przykład ochrony zabytków, po trzecie, ewentualne wprowadzenie kategoryzacji dps z uwzględnieniem różnic w zakresie usług zaspokajających potrzeby bytowe, opiekuńczo-wspomagające, jak również w zakresie finansowania usług specjalistycznych, po czwarte, urealnienie wskaźników zatrudniania pracowników zespołu terapeutyczno-opiekuńczego, zgodnie z zapotrzebowaniem, na przykład żeby było nie mniej niż 0,4 i nie więcej niż 0,7?

Z poważaniem
senator RP
Janina Fetlińska