Oświadczenie skierowane do ministra skarbu państwa Wojciecha Jasińskiego

Szanowny Panie Ministrze!

Koncern Nordzucker AG wytoczył w Trybunale Arbitrażowym w Brukseli powództwo przeciwko Skarbowi Państwa o sprzedaż pięciu cukrowni: Kluczewo, Gryfice, Nowy Staw, Pruszcz Gdański i Malbork, bądź alternatywnie o wypłacenie odszkodowania w wysokości 200 milionów euro. Jako podstawę swojego żądania traktuje on polsko-niemiecką umowę o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, która zabrania dyskryminacji inwestorów zagranicznych.

Argumentacja ta nie znajduje uzasadnienia zarówno w stanie faktycznym, jak i prawnym. Negocjacje w sprawie sprzedaży wspomnianych pięciu cukrowni toczyły się do 2000 r., a firma Nordzucker AG proponowała cenę znacznie zaniżoną w stosunku do faktycznej wartości tych cukrowni (około 160 milionów zł). Z tych względów minister skarbu państwa, działając na mocy postanowień zaproszenia do rokowań, odstąpił od zamiaru sprzedaży tych cukrowni i włączył je na mocy ustawy z 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru - DzU nr 76 poz. 810, z późniejszymi zmianami - do Krajowej Spółki Cukrowej SA.

Z warunków negocjacji przedłożonych i potwierdzonych przez Nordzucker AG, na podstawie których prowadzone były rozmowy, wynika zastrzeżenie, że negocjacje mogą być zerwane przez Skarb Państwa w każdym terminie i bez podania przyczyn.

Uwzględniając te argumenty, w 2003 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku i Sąd Okręgowy w Poznaniu oddaliły prawomocnie powództwa firmy Nordzucker AG przeciwko Krajowej Spółce Cukrowej SA o wydanie większościowych pakietów akcji wspomnianych cukrowni. Po przegranych sprawach przedstawiciel firmy Nordzucker AG Adam Koziołek zapowiedział wniesienie pozwu do Trybunału Arbitrażowego w Brukseli, twierdząc, iż jego firma poniosła 100 milionów zł strat i o takie odszkodowanie będzie się ubiegał niemiecki koncern.

Żądanie obecnie przez Nordzucker kwoty 200 milionów euro, to jest około 800 milionów zł, podważa całkowicie wiarygodność tego koncernu i wskazuje dobitnie, za jak zaniżoną kwotę w 2001 r. decydenci byli skłonni sprzedawać polskie cukrownie zagranicznym koncernom.

Powoływanie się powoda na umowę polsko-niemiecką o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, która zabrania dyskryminacji zagranicznych inwestorów, jest nieuzasadnione, ponieważ firmy inwestujące w Polsce są zobowiązane jednocześnie do przestrzegania prawa polskiego i ochrony interesów akcjonariuszy. W 2002 r. firma Nordzucker AG utworzyła spółkę Cukier Wielkopolski SA, w której połączyła cukrownie nabyte od Skarbu Państwa. W wyniku tego połączenia, na mocy art. 492 i następnych kodeksu spółek handlowych, winny być wydane akcje połączonych cukrowni akcjonariuszom Cukrowni Wschowa i Cukrowi Szamotuły. Mimo wielokrotnych wezwań akcjonariuszy posiadających świadectwa tymczasowe akcje Cukru Wielkopolskiego SA nie zostały im wydane. Plantatorzy i pracownicy zamierzają o tym fakcie zawiadomić sąd rejestrowy. Wskazuje to na sposób działania inwestora niemieckiego na rynku polskim w sposób sprzeczny z polskim prawem i zasadami dobrej praktyki.

Podniesienie przez stronę polską, w odpowiedzi na pozew, wyczerpującej argumentacji, która pozwoli na rozstrzygnięcie tej sprawy na korzyść Skarbu Państwa, jest niezwykle ważne, albowiem przegranie jej umniejszy kwotę produkcji cukru Krajowej Spółki Cukrowej w taki sposób, iż jej funkcjonowanie w warunkach reformy rynku cukru w Unii Europejskiej będzie zagrożone, lub narazi Skarb Państwa na duże straty.

Proszę o informację o stanie przygotowań odpowiedzi na pozew koncernu Nordzucker.

Z poważaniem
Adam Biela