Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment
POSIEDZENIA SENATU
30. posiedzenie Senatu
W dniach 28 i 29 marca br. odbyło się 30. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli wicemarszałkowie: Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Margaretę Budner i Mieczysława Szyszkę; listę mówców prowadził senator M. Szyszka.
Przyjęty przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:
___________
* Ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
Senat uchwalił poprawki do ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br., i 8 marca przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawił je senator Zbigniew Trybuła. Omawiając ustawę, przekazaną do Sejmu jako przedłożenie rządowe, podkreślił, że wprowadza ona szesnaście zasadniczych zmian w dotychczasowej ustawie o systemie oświaty.
Pierwsza zmiana dotyczy problemu internetu w szkołach i zabezpieczenia przed złymi, niepożądanymi treściami, a więc wprowadzenia oprogramowania filtrującego te niepożądane treści.
Druga - dotyczy egzaminów eksternistycznych. Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę tych egzaminów i dopatrzyła się w nich wielu nieprawidłowości. Stąd propozycja, żeby egzaminy eksternistyczne przeprowadzała Centralna Komisja Egzaminacyjna.
Trzecia zmiana odnosi się do programów nauczania i dostosowanych do nich podręczników szkolnych.
Czwarta zmiana dotyczy obrotu używanymi podręcznikami szkolnymi. Zgodnie z nią dyrektorzy szkół będą organizowali obrót używanymi podręcznikami szkolnymi w szkołach, tak żeby one mogły być przekazywane przez uczniów innym uczniom.
Piąta zmiana to wprowadzenie konkursu na stanowisko kuratora oświaty.
Szósta - dotyczy wyboru na stanowisko dyrektora szkoły.
Następna zmiana w ustawie wzmacnia pozycję rady rodziców, która powinna współdziałać z dyrekcją szkoły w wychowaniu dzieci, przewidując dla niej dodatkowe zadania, takie jak przygotowanie programów wychowawczych i profilaktycznych.
W ramach ósmej zmiany wprowadza się jednolite stroje szkolne.
Dwie następne zmiany dotyczą placówek kształcenia ustawicznego i wprowadzenia poradni psychologiczno-pedagogicznych.
Kolejna zmiana dotyczy dotacji samorządów do szkół, placówek oświatowych, niepublicznych przedszkoli, tak żeby również przedszkola niepubliczne były dofinansowywane z samorządów.
Następna zmiana to wsparcie finansowe dla samorządów wprowadzających monitorowanie na terenie szkół.
Czternasta zmiana umożliwia uczestniczenie wybitnie zdolnych uczniów w zajęciach na uczelniach wyższych.
Kolejna, piętnasta zmiana to podwyższenie statusu nauczyciela. Będzie on teraz urzędnikiem administracji publicznej, co wzmacnia jego pozycję i znaczenie.
Ostatnia zmiana dotyczy statusu ekspertów komisji egzaminacyjnych, szczególnie eksternistycznych.
Senator sprawozdawca poinformował, że komisje postanowiły rekomendować Izbie 16 poprawek do ustawy, i w imieniu komisji wniósł o ich uchwalenie.
Mniejszości połączonych komisji wniosły o wprowadzenie 4 zmian do ustawy, zgłosiły też wniosek o odrzucenie ustawy w całości. Wnioski mniejszości przedstawili senatorowie Andrzej Owczarek i Przemysław Alexandrowicz.
Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie wnioski i propozycje zmian w ustawie rozpatrzyły dwie komisje senackie.
Połączone komisje poparły 24 spośród 52 zgłoszonych ogółem wniosków i poprawek.
W pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o odrzucenie ustawy w całości (Izba 54 głosami, przy 23 za i 1 wstrzymującym się, odrzuciła ten wniosek), następnie przegłosowano poszczególne poprawki, po czym Izba 55 głosami, przy 19 przeciw i 4 wstrzymujących się, podjęła uchwałę:
Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br., a 8 marca przekazano ją do Senatu. Marszałek tego samego dnia skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Janusz Kubiak. Senator wyjaśnił, że potrzeba nowelizacji wynikła z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 26 lipca 2006 r. i dotyczy przepisu art. 632 pkt 2 kodeksu postępowania karnego. Celem zmiany jest realizacja wyroku Trybunału Konstytucyjnego ogłoszonego w "Dzienniku Ustaw" 8 sierpnia ub.r. Trybunał orzekł, iż art. 632 pkt 2 w zakresie, w jakim ogranicza możliwość przyznania osobie uniewinnionej w sprawie z oskarżenia publicznego zwrotu kosztów wynagrodzenia obrońcy jedynie do uzasadnionych wypadków, jest niezgodny z konstytucją. Zdaniem trybunału, jeżeli obowiązywałby ten przepis, byłoby naruszone prawo do obrony.
Senator sprawozdawca poinformował, że przygotowana i wniesiona do Sejmu przez Radę Ministrów zmiana niweluje tę niezgodność i dlatego komisja wnosi o przyjęcie proponowanej zmiany w kodeksie postępowania.
Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej przedstawił senator Janusz Gałkowski. Podkreślił, że nowelizacja jest zgodna z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego. Dodał, że wyłączona jest w niej możliwość przyznania przez Skarb Państwa oskarżonemu, który został uniewinniony, kosztów obrony w sytuacji, w której oskarżony skierował przeciwko sobie podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.
Senator poinformował, że skutki finansowe ustawy, szacowane na podstawie liczby uniewinnień i umorzeń z 2005 r., wyniosłyby maksymalnie około 15 milionów zł. W rzeczywistości była to niższa suma, ponieważ, część tych uniewinnień i umorzeń była opłacona przez Skarb Państwa z tytułu obron z urzędu.
W imieniu komisji senator sprawozdawca rekomendował Izbie przyjęcie projektu ustawy bez poprawek.
Jednobrzmiące stanowisko obu komisji senackich poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat 74 głosami, przy braku głosów sprzeciwu i wstrzymujących się, zdecydował o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.
Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Do Senatu przekazano ją 8 marca r. Marszałek 9 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Jerzy Szmit. Wskazał, że ustawa dotyczy przede wszystkim tej części kodeksu cywilnego, która opisuje i reguluje zawieranie oraz prowadzenie umów ubezpieczeniowych. Została uchwalona przez Sejm z przedłożenia rządowego. Wcześniej poddana była szerokim konsultacjom, w tym z Polską Izbą Ubezpieczeń, Izbą Gospodarczą Ubezpieczeń i Obsługi Ryzyka oraz rzecznikiem ubezpieczonych.
Ustawa wprowadza wiele istotnych zmian, które przede wszystkim mają służyć obronie praw ubezpieczonych i wyrównywać stosunek sił między firmami ubezpieczeniowymi a ubezpieczonymi.
Przepisy ustawy wzmacniają ochronę w szczególności drobnych przedsiębiorców, rolników, których z reguły nie stać na zapewnienie sobie fachowej obsługi prawnej.
Ograniczono możliwość wypowiedzenia umowy przez ubezpieczyciela zawartej na czas określony. Będzie to możliwe jedynie w wypadkach wskazanych w ustawie, a także z ważnych powodów określonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Wyraźnie wskazano także, że w razie rozwiązania umowy ubezpieczenia przed upływem okresu, na który została zawarta, ubezpieczającemu przysługuje zwrot składki za niewykorzystany okres.
W wypadku opłacania składki w ratach możliwe będzie ustanie odpowiedzialności ubezpieczyciela w wyniku nieopłacenia kolejnej raty tylko wtedy, gdy skutek ten przewidywała umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia. Niezbędne będzie jednak przy tym wcześniejsze wezwanie ubezpieczającego do zapłaty i poinformowanie go, że brak zapłaty spowoduje ustanie odpowiedzialności.
Ustawa zawiera również postanowienia, zgodnie z którymi ogólne warunki ubezpieczenia mniej korzystne od treści umowy nie będą mogły być uznawane przez ubezpieczyciela, jeżeli przed zawarciem umowy nie przedstawi on ubezpieczającemu różnic wynikających z postanowień obu tych dokumentów.
Ponadto nowelizacja stanowi, że strony będą mogły uzgodnić w umowie objęcie następstw także tych zdarzeń, które nastąpiły przed zawarciem umowy, zgodnie z generalną zasadą swobody umów.
Ustawa zakłada poprawę sytuacji ubezpieczającego w razie wielokrotnego ubezpieczenia przedmiotu na sumy, które łącznie przekraczają wartość ubezpieczeniową.
Ustawa przewiduje wiele nowych rozwiązań w zakresie ubezpieczeń osobowych, gdzie wprowadza się zasadę, zgodnie z którą umowa ubezpieczenia na życie zawarta na cudzy rachunek wymaga wcześniej wyrażonej zgody ubezpieczonego.
Senator sprawozdawca poinformował, że w ramach prac komisji podniesiono trzy problemy i ostatecznie przyjęto jedną poprawkę do ustawy. Pierwsza wątpliwość dotyczyła zapisu w art. 384, który ma mieć brzmienie: "ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowy, a szczególnie ogólne warunki umowy, wzór umowy, regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został doręczony przed zawarciem umowy". Zastanawiano się, co oznacza zapis "przed zawarciem umowy", czy nie będzie nadużywany i nie wywoła wielu wątpliwości w trakcie jego realizacji. Tym bardziej że skutkuje on rozwiązaniem umowy, czyli zupełną nieważnością zawartego porozumienia. W ramach wyjaśnień strony rządowej komisja otrzymała informację, że zapis ten ma służyć ujednoliceniu przepisów. Podobny zapis znajduje się bowiem w kilku innych miejscach, w innych ustawach regulujących rynek ubezpieczeń. Jest on powszechnie przyjęty i nie nasuwa wątpliwości interpretacyjnych.
Druga wątpliwość to sprawa dotycząca ubezpieczeń komunikacyjnych. Padło pytanie, czy w ustawie nie należałoby zawrzeć wymogu, aby rozliczenie szkód komunikacyjnych nie następowało wyłącznie na podstawie faktur VAT.
Trzecia wątpliwość, podniesiona w trakcie dyskusji na posiedzeniu komisji, wiązała się z tym, że w kilku miejscach język ustawy wydaje się niezrozumiały dla osoby, która nie jest prawnikiem, a szczególnie specjalistą od spraw ubezpieczeniowych. Z przedstawionych wyjaśnień wynikało, że jest to po prostu język stosowany na rynku ubezpieczeniowym; rzeczywiście nie jest on zrozumiały dla osób, które nie mają odpowiedniego przygotowania, ale nie ma innego języka i to nim trzeba się posługiwać, jest to bowiem język zrozumiały w tej branży. Nie nasuwa wątpliwości, nie powstają problemy przy jego interpretacji, gdy dochodzi do sporów, na przykład sądowych.
Senator J. Szmit poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować poprawkę dotyczącą skreślenia art. 4 ustawy. Wynika ona z faktu, że przepis, który jest uchylany w art. 4 ustawy, został już uchylony wcześniej, we wrześniu ubiegłego roku, przy okazji innych nowelizacji. W związku z tym ponowne wracanie do tego zapisu komisja uznała za bezpodstawne.
Sprawozdawca Komisji Ustawodawczej senator Janusz Gałkowski przedstawił dyskusję, jaka wywiązała się w związku z propozycją poprawki dotyczącej art. 1 pkt 11. Odnosi się on do treści art. 813 §1. Chodzi o sytuację, w której rozwiązanie umowy ubezpieczenia następuje nie tylko przed upływem okresu, na jaki została zawarta, ale w ogóle wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia. Ten szerszy termin, dotyczący wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia, komisja postanowiła wprowadzić do tekstu poprawki, aby nie tylko wygaśnięcie umowy ubezpieczenia, ale właśnie wygaśnięcie stosunku ubezpieczenia, jako szersze pojęcie, powodowało prawo do domagania się zwrotu składki za okres niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej.
Komisja zaproponowała też drugą poprawkę, w art. 1 pkt 25, polegającą na zmianie treści art. 830 poprzez dodanie §4, dotyczącego przepisów §3, czyli możliwości wypowiedzenia umowy ubezpieczenia na życie przez ubezpieczyciela jedynie w wypadkach wskazanych w ustawie oraz art. 812 §8. Ten z kolei dotyczy skutków nieprzedstawienia ubezpieczającemu w formie pisemnej przed zawarciem umowy różnicy pomiędzy treścią umowy a ogólnymi warunkami umowy ubezpieczenia. Jeżeli takie sytuacje następują, to w razie niedopełnienia tego obowiązku przez ubezpieczyciela nie może on powoływać się wówczas na różnice niekorzystne dla ubezpieczającego. Te dwa przepisy stosuje się odpowiednio, w razie zmiany ogólnych warunków ubezpieczenia na życie w czasie trwania stosunku umownego. Nie uchybia to stosowaniu w takim wypadku przepisu art. 384, czyli dotyczącego obowiązku przedstawienia ogólnych warunków umów ubezpieczenia przed zawarciem umowy ubezpieczenia.
W imieniu komisji senator J. Gałkowski rekomendował Izbie przyjęcie ustawy wraz z przedstawionymi poprawkami.
Poprawki do ustawy zgłosił także senator Janusz Kubiak podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje rozpatrzyły dwie komisje senackie. Komisje poparły 3 spośród 6 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 75 głosami, przy braku głosów sprzeciwu i wstrzymujących się, podjęła uchwałę:
Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Do Senatu trafiła 8 marca. Marszałek 9 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 regulaminu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Czesław Żelichowski. Senator zaznaczył, że nowelizacja ustawy zmierza do zwiększenia możliwości wykorzystania Straży Granicznej do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Proponowane zmiany z jednej strony zwiększają uprawnienia Straży Granicznej, a z drugiej - nakładają na ich funkcjonariuszy większe wymagania i wprowadzają surowsze konsekwencje w wypadku naruszania przez nich prawa.
Ustawa rozszerza kompetencje Straży Granicznej w wielu zakresach, na przykład poprzez zwiększenie uprawnień do prowadzenia postępowań w stosunku do osób, które popełniły przestępstwo łapownictwa czynnego w związku z wykonywaniem czynności służbowych.
Ustawa pozbawia funkcjonariuszy skazanych prawomocnym wyrokiem wielu przywilejów, w tym prawa do lokalu mieszkalnego, pomocy finansowej na uzyskanie takiego lokalu, a także emerytury na podstawie ustawy z 18 lutego 1994 r., czyli emerytury mundurowej.
Umożliwia także przenoszenie do Służby Granicznej bez konieczności zwolnienia ze służby.
Nowelizacja zmierza ponadto do wprowadzenia obowiązku składania corocznych oświadczeń majątkowych i obowiązku informowania o podjęciu zatrudnienia lub o innych czynnościach zarobkowych w firmach detektywistycznych lub ochrony osób oraz zakazu zatrudnienia zwolnionego ze służby funkcjonariusza przez firmy, które ubiegają się o udzielenie przez Straż Graniczną zamówienia publicznego.
Zmiany rozszerzają także zadania Straży Granicznej o uprawnienia związane z prowadzeniem czynności w celu rozpoznawania i przeciwdziałania terroryzmowi. Dodano uprawnienia związane z groźbami karalnymi, naruszeniem nietykalności cielesnej, czynnej napaści oraz znieważenia funkcjonariusza Straży Granicznej pełniącego swoje obowiązki.
Wprowadzano także inne uprawnienia i obowiązki związane z potencjalnym wejściem Polski do Układu z Schengen oraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej.
Kończąc swe wystąpienie, senator sprawozdawca poinformował, że podczas prac nad ustawą komisja przyjęła i rekomenduje Izbie 6 poprawek o charakterze legislacyjnym.
Sprawozdawca Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Janusz Kubiak przedstawił Izbie propozycję wprowadzenia 4 zmian w projekcie ustawy, identycznych z zaproponowanymi przez komisję samorządu terytorialnego. Zmiany te to poprawki językowe, z którymi - na posiedzeniu komisji - zgodzili się przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Propozycje zmian w ustawie rozpatrzyły dwie komisje senackie. Komisje poparły wszystkie zaproponowane zmiany.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Izba jednomyślnie, 76 głosami, podjęła uchwałę:
Senat poprawił ustawę o Państwowej Inspekcji Pracy
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Do Senatu trafiła 8 marca. Marszałek 9 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie.
Przedstawiła je senator Ewa Tomaszewska. Senator podkreśliła, że prawo do bezpiecznych warunków pracy jest chronione przez konstytucję. Ochrona pracy, nadzór nad jej warunkami są zatem konstytucyjnym obowiązkiem państwa. Organem powołanym do tego nadzoru, a w szczególności do kontrolowania przestrzegania prawa pracy jest Państwowa Inspekcja Pracy.
Senator zaznaczyła, że dotychczasowa ustawa regulująca funkcjonowanie Państwowej Inspekcji Pracy była wielokrotnie zmieniana, co wynikało ze zmieniającej się sytuacji na rynku pracy, pojawiania się nowych form prawno-organizacyjnych podmiotów zatrudniających pracowników, a zarazem potrzeby rozszerzenia zadań Państwowej Inspekcji Pracy. Narastająca liczba przypadków łamania prawa pracy, w szczególności nielegalnego zatrudnienia i niewypłacania należnego bezspornie wynagrodzenia, wskazuje jednak, że dotychczasowe regulacje są niewystarczające, a sankcje zbyt niskie, by były skuteczne. Stąd decyzja o przygotowaniu nowej ustawy.
Senator wyjaśniła, że generalna zmiana w stosunku do obecnego stanu prawnego to przeniesienie zadań z zakresu legalności zatrudnienia, wykonywania innej pracy zarobkowej oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców, zadań realizowanych obecnie przez wojewodów, w obszar działania Państwowej Inspekcji Pracy.
Kolejna zmiana to zaostrzenie sankcji za naruszenie praw osób wykonujących pracę zarobkową. W szczególności dotyczy to niewypłacania wynagrodzenia, naruszenia przepisów o czasie pracy i naruszania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
Szczególnie niepokojąca jest powtarzalność tych samych naruszeń prawa u tych samych pracodawców. Istotne jest więc, by nagminne łamanie przepisów przestało być opłacalne. Stąd podwyższenie górnej granicy grzywien w postępowaniu mandatowym wobec winnych karanych wielokrotnie za podobne wykroczenia. Kodeks karny uzupełniony jest o przestępstwo przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową.
Istotne jest też przyznanie Państwowej Inspekcji Pracy w postępowaniu karnym możliwości wykonywania prawa pokrzywdzonego. Wobec faktu, że w wypadku tymczasowego zatrudnienia brak precyzyjnych regulacji, ustawa wyraźnie określa, że najważniejsze obowiązki w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy spoczywają na pracodawcy użytkowniku.
Ze względu na gwarancje konstytucyjne bardzo istotne jest objęcie nadzorem Państwowej Inspekcji Pracy przedsiębiorców i samozatrudnionych. Dotychczas było inaczej, na przykład sprawę tragicznego wypadku w kopalni "Halemba" Państwowa Inspekcja Pracy mogła badać tylko dzięki temu, że istniał tam status pracodawcy. Gdyby był to status przedsiębiorcy, nie byłoby można przeprowadzić badań. Tymczasem w "Halembie" stwierdzono liczne zatajone wypadki ciężkie. Bardzo łatwo jest doprowadzić do zatajenia wypadków, gdy się zagrozi pracownikowi utratą pracy, szczególnie jeśli jest to praca na czas określony. Boi się on, że nie przedłuży się okresu zatrudnienia, co oznacza dla niego utratę szans na utrzymanie się, szans na pozyskiwanie dochodów, i daje się po prostu szantażować pracodawcy. W rezultacie zdarza się, że za brak właściwych, skutecznych narzędzi Państwowej Inspekcji Pracy ludzie płacą życiem.
Senator E. Tomaszewska poinformowała, że w trakcie prac komisji do ustawy wniesiono 30 poprawek i 5 wniosków mniejszości. Senator omówiła najważniejsze poprawki i w imieniu komisji wniosła o przyjęcie ustawy z proponowanymi zmianami.
Wnioski mniejszości przedstawił senator Mieczysław Augustyn.
Dalsze propozycje poprawek do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje zmian w ustawie rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 35 spośród 92 zgłoszonych ogółem poprawek.
Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym 50 głosami, przy 23 przeciw i 3 wstrzymujących się, podjął uchwałę:
Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 16 marca br. Do Senatu przekazano ją 19 marca. Marszałek 21 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawił je senator Jerzy Szymura. Jak poinformował, w wyniku debaty na posiedzeniu komisji przyjęto 18 poprawek do ustawy o zamówieniach publicznych. Ponadto zostały zgłoszone trzy wnioski mniejszości.
W większości poprawki miały charakter redakcyjny. Precyzowały określenia zawarte w treści ustawy, tak aby były one czytelniejsze i bardziej zrozumiałe. Trzy poprawki dotyczyły dialogu konkurencyjnego. Przepisy te zostały wprowadzone dodatkowo do ustawy.
W opinii senatora sprawozdawcy, ustawa o zmianie ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw stanowi akt, który rzeczywiście wspiera działalność gospodarczą. Prawo o zamówieniach publicznych to bowiem nie tylko instrument, którego celem jest ograniczenie wydatków jednostek publicznych, ale to główny instrument, za pomocą którego państwo jako największy klient dla gospodarki prowadzi zamówienia. Zdaniem senatora sprawozdawcy, rozpatrywana nowelizacja zmierza w dobrym kierunku.
W imieniu obu komisji senator J. Szymura wniósł o przyjęcie ustawy z poprawkami.
Mniejszości komisji zaproponowały wprowadzenie 3 poprawek. Wnioski mniejszości przedstawili senatorowie Andrzej Łuczycki i Adam Biela.
Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje rozpatrzyły dwie komisje senackie. Komisje poparły 21 spośród 26 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Izba jednomyślnie, 77 głosami, podjęła uchwałę:
Senat wprowadził poprawki do ustawy o kompatybilności elektromagnetycznej
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 16 marca br., i 19 marca przekazana do Senatu. Marszałek 21 marca skierował ją, zgodnie z regulaminem, do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawił je senator Marian Miłek. Senator podkreślił, że problem kompatybilności elektromagnetycznej narasta w miarę wzrostu liczby urządzeń elektrycznych i elektronicznych działających w naszym otoczeniu. Urządzenia te są wytwarzane w różnych krajach Europy oraz poza nią. Właściwość tych urządzeń, polegającą na niewrażliwości na pola magnetyczne oraz jednocześnie na niegenerowaniu zakłócających pól elektromagnetycznych, określa się kompatybilnością elektromagnetyczną.
Ponieważ urządzenia, których dotyczy ustawa, dostępne na krajowym rynku, są produkowane w całej Europie i poza nią, więc problem kompatybilności elektromagnetycznej musiał być rozstrzygnięty co najmniej w skali europejskiej. Pierwszych uregulowań w tym zakresie dokonano w roku 1989, w dyrektywie 89/336/EWG, zwanej w skrócie dyrektywą EMC. Po kilku latach prac, mających na celu również uproszczenie procedur, 31 grudnia 2004 r. w "Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej" ogłoszono dyrektywę 2004/108/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 grudnia 2004 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej.
Dyrektywa dotyczy zbliżenia ustawodawstw, czyli strony formalnej sprawy kompatybilności elektromagnetycznej. Strona techniczna natomiast jest w Polsce właściwie rozwiązana, działa już u nas kilkanaście laboratoriów kompatybilności elektromagnetycznej, mających akredytację, pracujących na podstawie norm międzynarodowych typu ISO, tożsamych z europejskimi.
Omawiając ustawę, senator sprawozdawca zaznaczył, że z jednej strony sankcjonuje ona stan faktyczny, z drugiej zaś porządkuje terminologię oraz procedury dotyczące między innymi nadawania znaku zgodności CE. Początkowe artykuły określają zakres zastosowania ustawy. Nie stosuje się jej do urządzeń telekomunikacyjnych, które nie wykorzystują widma fal radiowych, urządzeń używanych wyłącznie przez jednostki podległe ministrowi obrony narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych i przez nich nadzorowane, przez jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz przez jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, przedstawicielstwa dyplomatyczne itd.
Jednocześnie, zgodnie z art. 4, nie stosuje się tej ustawy do urządzeń elektrycznych i elektronicznych, które wywołują zaburzenia elektromagnetyczne o pomijalnie małym natężeniu, tj. mniejszym od progu wrażliwości innych urządzeń na te zaburzenia. Do tej grupy urządzeń należą między innymi zegarki kwarcowe, elektroniczne, kalkulatory elektroniczne, małe latarki bateryjne, żarówki.
Wyłączone z ustawy zostały również urządzenia stosowane w lotnictwie i technice samochodowej, ponieważ wymagania dla tych urządzeń zostały uregulowane w innych dyrektywach niż implementowana w rozpatrywanej ustawie.
W kolejnych artykułach opisane są procedury, które doprowadzają do pozytywnego wyniku oceny zgodności i umieszczenia na urządzeniu oznakowania CE. Jednocześnie określone są obowiązki producenta dotyczące przygotowania i gromadzenia danych oraz innych informacji będących podstawą przyznawania oznakowania CE.
W rozdziale 3 wskazano na prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej jako na organ właściwy w sprawach kompatybilności elektromagnetycznej. Jest on uprawniony do przeprowadzania kontroli spełniania przez urządzenia wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz rzetelności i kompletności dokumentacji. W razie wykrycia nieprawidłowości przekazuje wyniki kontroli ministrowi właściwemu do spraw łączności w celu podjęcia działań zgodnie z przepisami ustawy z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.
Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe porządkują terminologię w ustawach - Prawo geologiczne i górnicze oraz Prawo telekomunikacyjne, doprowadzając do jej zgodności z definicjami zawartymi w ustawie o kompatybilności elektromagnetycznej. Doprecyzowują także kompetencje prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie wydawania stosownych decyzji, jeśli urządzenie użytkowane lub produkowane wytwarza pole elektromagnetyczne powodujące zakłócenie pracy innego urządzenia.
Rozpatrywana ustawa stanowi zatem wdrożenie, i to w sposób uporządkowany, dyrektywy Unii Europejskiej dotyczącej kompatybilności elektromagnetycznej, zwanej w skrócie dyrektywą EMC.
Senator M. Miłek poinformował, że dyskusja podczas obrad Komisji Gospodarki Narodowej dotyczyła głównie spraw formalnych, porządkujących, związanych z doprecyzowaniem na przykład nazw ustaw. Komisja przyjęła pięć poprawek, nie budzących wątpliwości i w pełni zaakceptowanych przez senackie biuro legislacyjne.
Senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy z poprawkami komisji.
Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym jednomyślnie, 77 głosami, podjął uchwałę:
Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o czasie pracy kierowców oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Do Senatu przekazano ją 8 marca. Marszałek 9 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawił je senator Bogdan Lisiecki. Jak podkreślił, podstawowym celem ustawy jest wykonanie prawa Unii Europejskiej - przepisów rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenie Rady EWG nr 3821/85 i 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie EWG nr 3820/85. Nakładają one na państwa członkowskie Unii Europejskiej obowiązek przyjęcia krajowych rozwiązań prawnych, umożliwiających praktyczne i skuteczne stosowanie tego unijnego aktu prawnego.
W związku z tym rządowy projekt nowelizacji ustawy z 2004 r. o czasie pracy kierowców oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym, o transporcie drogowym i o systemie tachografów cyfrowych przewiduje następujące zmiany. W ustawie o czasie pracy kierowców dodano nowy rozdział 4a. Zawarte w nim przepisy określają maksymalne normy czasu prowadzenia pojazdów, minimalne przerwy i okresy odpoczynku kierowców wykonujących regularne przewozy osób na trasach poniżej 50 km, czyli głównie kierowców pojazdów komunikacji miejskiej, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy oraz niebędących pracownikami. Ochroną socjalną objęto więc dużą i pracującą w bardzo trudnych warunkach grupę kierowców, odpowiadających za bezpieczeństwo masowo przewożonych pasażerów i bezpieczeństwo ruchu drogowego w ogóle. Na wniosek środowiska społecznego przepisy ustawy o czasie pracy kierowców rozciągnięto także na motorniczych tramwajów. Wejdą one w życie od 1 stycznia 2009 r., co pozwoli tej grupie zawodowej przygotować się pod względem liczebności kadr i wyszkolenia.
W projekcie ustawy określono, odnosząc się do listy wyłączeń zawartych w rozporządzeniu nr 561/2006, kategorie przewozów i pojazdów, wobec których nie stosuje się przepisów o czasie pracy kierowców i nie ma obowiązku rejestrowania czasu prowadzenia, przerw i odpoczynku kierowców za pomocą urządzeń rejestrujących. Są to przewozy o charakterze lokalnym, wykonywane dla celów pomocniczych, w działalności produkcyjnej, rolnictwie, leśnictwie, rybactwie, ogrodnictwie, działalności edukacyjnej i szkoleniowej, także pojazdami służącymi do utrzymania i kontroli dróg, ochrony przeciwpowodziowej, wykonywania usług telegraficznych, telefonicznych, pojazdami specjalistycznymi, na przykład do przewozu wesołych miasteczek i cyrków lub przedmiotów wartościowych itp.
Istotnym elementem projektu ustawy jest doprecyzowanie rodzajów naruszeń i wysokości kar za nieprzestrzeganie przepisów rozporządzenia nr 561/2006 i rozporządzenia EWG nr 3821/85, dotyczące urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, w tym tachografów cyfrowych. Ponadto, wykonując prawo unijne, wprowadzono współodpowiedzialność podmiotów występujących w łańcuchu transportowym za stwierdzone naruszenia przepisów socjalnych, czyli oprócz przewoźników i kierowców, także spedytorów, nadawców, załadowców, organizatorów wycieczek czy organizatorów transportu. Jednocześnie wprowadzono przepisy ułatwiające funkcjonowanie przewoźników drogowych i wykonywanie czynności kontrolnych przez właściwe organy. Stworzono możliwość nienakładania kar lub odstąpienia od wszczęcia procedury karania w wyraźnie określonych sytuacjach, na przykład kiedy podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia lub kiedy naruszenie nie miało charakteru rażącego, czyli nie zagrażało bezpieczeństwu ruchu drogowego, nie było popełnione wielokrotnie.
Senator sprawozdawca podkreślił, że środowisko społeczne od lat postulowało takie podejście, biorąc pod uwagę stan dróg w Polsce, jak również prowadzone na nich prace modernizacyjne, trwające przebudowy i budowy czy wciąż jeszcze niedostateczną liczbę miejsc parkingowych. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom środowiska społecznego, w projekcie ustawy przywrócono także możliwość uiszczania półrocznej opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. Dokonano również pewnych zmian w pozostałych, wymienionych ustawach w celu wyeliminowania przepisów nieskutecznych, niejasnych lub niespójnych.
Senator B. Lisiecki poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła zaproponować 2 poprawki do projektowanej ustawy.
Kończąc sprawozdanie, senator podkreślił, że z jednej strony przyjęcie rozpatrywanego aktu prawnego ma istotne znaczenie dla środowiska przewoźników i kierowców, i jest przez to środowisko oczekiwane, z drugiej strony, jest to akt prawny o charakterze dostosowawczym, który powinien wejść w życie w połowie kwietnia bieżącego roku. W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator wniósł o przyjęcie ustawy ze zgłoszonymi poprawkami.
Podczas dyskusji zmianę w ustawie zaproponowali też senatorowie Czesław Żelichowski i Bronisław Korfanty.
Propozycje te rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wszystkie poprawki.
Senat przegłosował poszczególne poprawki, a następnie 75 głosami, przy 1 wstrzymującym się, powziął uchwałę:
Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie - przyjęta z poprawkami
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br., i 8 marca przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Paweł Michalak zaznaczył, że rozpatrywana ustawa implementuje prawo europejskie, do czego zobowiązuje dyrektywa z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu.
Projekt ustawy wskazuje przede wszystkim rodzaje działalności powodujące ryzyko wystąpienia takich szkód. Do działań stwarzających ryzyko należą: odbieranie odpadów komunalnych, eksploatacja instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego, wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, działalność związana z odzyskiem i unieszkodliwianiem odpadów, działalność w zakresie zbierania odpadów, wprowadzanie ścieków i wód do ziemi, zamknięte użycie organizmów modyfikowanych genetycznie, także zamierzone uwolnienie GMO do środowiska czy wprowadzanie produktów GMO do obrotu. Zagrożenie stwarza też międzynarodowy obrót odpadami, produkcja, wykorzystywanie, przechowywanie, przetwarzanie, składowanie oraz transport substancji niebezpiecznych, środków ochrony roślin, produktów biobójczych czy też transport towarów niebezpiecznych, i to transport drogowy, kolejowy, morski oraz w żegludze śródlądowej.
W art. 6 ustawy wprowadza się nowe definicje pojęć. Określa, co należy rozumieć przez bezpośrednie zagrożenie szkodą, chronione siedlisko przyrodnicze, co kryje się pod pojęciem działań naprawczych, działań zapobiegawczych, emisji, co to są elementy przyrodnicze, funkcje tych elementów, gatunki chronione, jak wygląda naprawa elementów przyrodniczych, kto stanowi podmiot korzystający ze środowiska, co to jest stan początkowy, co to jest szkoda w środowisku i jak należy rozumieć władającego powierzchnią ziemi.
W ustawie wskazana jest też odpowiedzialność administracyjna i kompetencje. W sprawach zarówno zapobiegania, jak i naprawy szkód generalnie odpowiedzialny jest wojewoda, tam zaś, gdzie występuje skażenie organizmami modyfikowanymi genetycznie, odpowiada minister właściwy do spraw ochrony środowiska. Ustawa wprowadza obowiązek podejmowania działań zapobiegawczych i naprawczych, obowiązek udzielenia informacji dotyczącej szkody, mówi też o kosztach prowadzenia działań zapobiegawczych i naprawczych oraz o prowadzeniu rejestru szkód w środowisku zagrożonym szkodą. Odpowiadać za to będzie główny inspektor ochrony środowiska.
Senator sprawozdawca poinformował, że podczas dyskusji na posiedzeniu komisji rozpatrywano poprawki sejmowe zgłoszone w czasie drugiego czytania oraz poprawki zgłoszone przez senackie biuro legislacyjne. W efekcie tej pracy ostatecznie sformułowano 7 poprawek. W posiedzeniu komisji uczestniczył przedstawiciel Polskiego Klubu Ekologicznego, jej członkowie zapoznali się też z opiniami Centrum Prawa Ekologicznego.
W imieniu komisji senator P. Michalak wniósł o przyjęcie ustawy z zaproponowanymi poprawkami.
Wnioski o charakterze legislacyjnym złożyli też senatorowie P. Michalak i Piotr Ł.J. Andrzejewski.
Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 7 spośród 9 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba Izba jednomyślnie, 77 głosami, podjęła uchwałę:
Senat poprawił ustawę o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Do Senatu przekazano ją 8 marca. Marszałek 9 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Omawiając ustawę, sprawozdawca komisji senator Jerzy Chróścikowski zaznaczył, że nowelizacja wprowadza bardzo obszerny zakres zmian i korekt. Wśród nich należy wskazać wprowadzenie regulacji zapewniającej możliwości wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięć w sytuacji, gdy wydano już decyzję o charakterze inwestycyjnym. Dotyczy to wyznaczania nowego obszaru "Natura 2000". Ponadto wprowadza się obowiązek udostępniania nieodpłatnie organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska danych dotyczących określonych substancji zawartych w powietrzu. Wskazuje się organy zobowiązane do wprowadzenia dostępnych baz danych dotyczących informacji o środowisku. Rozszerza się zakres danych, jakie powinna zawierać sporządzana w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko prognoza oddziaływania na środowisko. Są też regulacje zachęcające przedsiębiorców do zagospodarowania odpadów, które byłyby złożone na składowiskach. Wydłuża się także termin przekazywania przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej dopłaty do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
Senator J. Chróścikowski poinformował, że komisja postanowiła zaproponować Izbie wprowadzenie poprawki do ustawy. Zmiana ta umożliwi wojewódzkim funduszom skorzystanie ze środków Unii Europejskiej.
Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 14 spośród 31 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne zmiany poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 77 głosami, podjęła uchwałę:
Poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 37. posiedzeniu, 16 marca br. Do Senatu przekazano ją 19 marca. Marszałek 21 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej przedstawił senator Rafał Ślusarz. Senator podkreślił, że polskie siły zbrojne coraz bardziej się angażują w działania poza granicami kraju, mające na celu zażegnywanie konfliktów zbrojnych, przeciwdziałanie aktom terroru lub ich skutkom. To zaangażowanie stwarza potrzebę zadbania o naszych żołnierzy w większym stopniu niż do tej pory. Nie wszyscy wracają cali i zdrowi. Konsekwencje takiego zaangażowania indywidualnych osób trwają często przez całe życie żołnierzy. Dlatego ustawa wprowadza regulacje gwarantujące renty rodzinne po poległych żołnierzach, zarówno zawodowych, jak i niezawodowych, tworzy także przywileje dla żołnierzy, którzy zostali inwalidami, doznali urazów lub chorób wskutek działań wojennych poza granicami Polski.
Nowelizacja ingeruje w trzy ustawy. W art. 24 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin określa wysokość renty rodzinnej po poległym podczas wykonywania zadań służbowych żołnierzu na 100%. Nowelizuje art. 45 w ustawie o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (dotyczy żołnierzy niezawodowych) i określa wysokość renty rodzinnej na 100% podstawy wymiaru. Zawiera także kilka regulacji w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wprowadza definicję uprawnionego żołnierza lub pracownika. Zwalnia te osoby z konieczności oczekiwania w kolejce do świadczeń i wpisywania się na listę oczekujących. Rozszerza wskazania do finansowania z budżetu państwa, w części pozostającej w dyspozycji MON, również chorób. Uprawnionym żołnierzom udostępnia się bezpłatnie leki do leczenia tych chorób i urazów, udostępnia się również bezpłatnie wyroby medyczne, na przykład sprzęt ortopedyczny. W ustawie tworzy się również delegację dla ministra do wydania dokumentu uprawniającego do uprzywilejowanych świadczeń, przyznaje się też tej grupie osób dostęp bez kolejki do lekarzy specjalistów.
Art. 4 nowelizacji określa, że uprawnienia do rent dotyczą wydarzeń, które miały miejsce po 22 lutego 1998 r.
Senator R Ślusarz poinformował, że komisja obrony proponuje dwie poprawki o charakterze redakcyjnym i wnosi o przyjęcie ustawy z zaproponowanymi zmianami.
Sprawozdanie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przedstawił senator Antoni Szymański. Jak wyjaśnił, przewiduje się, że koszty wynikające z nowelizacji wyniosą rocznie około 3 milionów zł, z czego 2 miliony 700 tysięcy zł to koszty związane z ewentualnym leczeniem, a 300 tysięcy zł to koszty związane z podwyższeniem rent rodzinnych w wypadku osób, które zginęły poza granicami kraju.
Podczas posiedzenia komisji senatorowie zastanawiali się nad problemem pewnej równości, podobnego potraktowania tych żołnierzy, którzy swoje misje pełnią poza granicami kraju, i innych podobnych, na przykład policji, która działa na terenie naszego kraju, jeśli dochodzi do podobnej sytuacji jak w wypadku żołnierzy. Komisja postanowiła zwrócić się do premiera z prośbą, aby w kontekście rozpatrywanej ustawy rozważyć podobne sytuacje -żołnierzy i policjantów, którzy w podobnych sytuacjach giną na terenie kraju. Należy zastanowić się, czy nie uznać tych sytuacji za wyjątkowe, i rozważyć, czy również w tym wypadku kwestie rent i opieki zdrowotnej nie powinny być potraktowane w sposób preferencyjny.
Senator A. Szymański poinformował, że komisja pozytywnie zaopiniowała ustawę oraz przyjęła poprawki identyczne ze zgłoszonymi przez komisję obrony.
Jednobrzmiące poprawki obu komisji senackich poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 75 głosami powzięła uchwałę:
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy o przywilejach i immunitetach Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza, przyjętej na VII Spotkaniu Państw-Stron Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza w dniu 23 maja 1997 r.
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br., i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 9 marca skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdawca Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Kosma Złotowski przypomniał, że Międzynarodowy Trybunał Prawa Morza został utworzony w 1982 r. Umowa o przywilejach i immunitetach Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza, zawierająca trzydzieści pięć artykułów, zmierza do tego, żeby urzędnicy, sędziowie, eksperci tego trybunału otrzymali międzynarodowy immunitet, co pozwoli na prawidłowe funkcjonowanie trybunału. Senator poinformował, że Komisja Praw Człowieka i Praworządności nie wniosła żadnych uwag do proponowanej ustawy.
Sprawozdawca Komisji Spraw Zagranicznych senator Andrzej Jaroch poinformował, że komisja rozpatrzyła przedmiotową ustawę pod kątem zasadności i celowości. W toku dyskusji zgodzono się, że prawidłowe funkcjonowanie trybunału wymaga nadania jego pracownikom odpowiednich przywilejów i immunitetów. Umowa nakłada na osoby korzystające z tych przywilejów i immunitetów obowiązek przestrzegania ustaw i aktów normatywnych państwa strony, na którego terytorium przebywają i wykonują tę misję.
Umowa nie powoduje konieczności zmieniania naszego prawa, nie powoduje skutków finansowych. Wobec tego celowe i uzasadnione będzie jej ratyfikowanie, o co w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych wniósł senator A. Jaroch.
Senat w głosowaniu podzielił to stanowisko i 74 głosami, przy 1 przeciw, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego, przyjętego w Kingston dnia 27 marca 1998 r.
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 36. posiedzeniu, 7 marca br. Następnego dnia trafiła do Senatu. Marszałek 9 marca skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych. Komisje rozpatrzyły ustawę i przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej senator Jarosław Lasecki poinformował, że komisja po dyskusji postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.
Sprawozdawca Komisji Spraw Zagranicznych senator Andrzej Jaroch podkreślił, że w trakcie dyskusji na posiedzeniu komisji senatorowie jednomyślnie uznali zasadność przystąpienia do tego protokołu i logikę rozumowania, które w konsekwencji doprowadziło nas do jego podpisania.
Senator podkreślił, że Polska jest aktywnym uczestnikiem Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego. Mamy swoje interesy na dnie mórz i wykonywanie misji tej organizacji będzie dla nas korzystne i uzasadnione, podobnie jak działania tej organizacji w przyszłości.
W związku z tym w imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 71 głosami, przy 1 przeciw, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Zmiany w składach komisji senackich
Sprawozdawca Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich senator Włodzimierz Łyczywek poinformował, że do komisji wpłynęły dwa wnioski: senatora Krzysztofa Cugowskiego - o wyłączenie go ze składu Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą, i senatora Władysława Mańkuta - o włączenie go do Komisji Spraw Zagranicznych.
Komisja jednomyślnie zaakceptowała oba wnioski i przedłożyła projekt uchwały w sprawie zmian w składach komisji senackich.
Projekt ten poddano pod głosowanie, w wyniku którego Izba 68 głosami, przy 1 przeciw i 1 wstrzymującym się, podjęła uchwałę:
Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment