Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

W dniach 24 i 25 stycznia 2007 r. odbyło się 26. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Romana Ludwiczuka i Mieczysława Szyszkę; listę mówców prowadził senator R. Ludwiczuk.

Przed przystąpieniem do posiedzenia Senat minutą ciszy uczcił pamięć zmarłego 23 stycznia br. Ryszarda Kapuścińskiego, wybitnego polskiego pisarza, dziennikarza, reportera, eseisty i poety, laureata wielu prestiżowych nagród literackich, doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Gdańskiego.

Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stanowiskach państwowych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów*,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ustanowieniu "Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009",
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz ustawy o kulturze fizycznej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym,

• drugie czytanie projektu uchwały o potrzebie budowy atmosfery wychowawczej w Polsce.

__________

- Ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Władysław Sidorowicz zaznaczył, że ustawa z 27 lipca 2005 r. o emeryturach pomostowych zmieniała sytuację prawną wielu grup społecznych, ale żeby mogła wejść w życie, musiały nastąpić zmiany w pięciu ustawach, przy czym ustawodawca, dokonując tych zmian, skorygował też niektóre zapisy dotyczące funkcjonowania otwartych funduszy emerytalnych, doprecyzowując niektóre z tych zapisów.

I tak: w ustawie z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych wprowadzono zapisy umożliwiające zwrot składek nienależnie przekazanych do otwartych funduszy emerytalnych przez ZUS.

W ustawie z 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela wprowadzono zapisy umożliwiające zachowanie prawa do emerytury z ZUS przez dziewięć lat od wejścia w życie ustawy z 1998 r., pod warunkiem rezygnacji z uczestnictwa w otwartych funduszach emerytalnych. Według obecnie obowiązujących przepisów uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym uniemożliwiało przejście na wcześniejszą emeryturę.

W ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stworzono możliwość rezygnacji z uczestnictwa w otwartym funduszu emerytalnym, co umożliwia skorzystania przez pewne grupy pracowników z przejścia na wcześniejszą emeryturę. Dotyczy to około dwudziestu ośmiu tysięcy osób.

W ustawie z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprowadzono zapisy umożliwiające odprowadzenie z otwartego funduszu emerytalnego nienależnie opłaconej składki, poprzez ZUS, do budżetu państwa. A więc składki osób, które zrezygnują z udziału w otwartych funduszach emerytalnych, zostaną poprzez ZUS przekazane do budżetu państwa.

W ustawie z 23 lipca 2003 r. o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS z tytułu nieprzekazanych składek do otwartych funduszy emerytalnych wydłużono do 31 grudnia 2008 r. okres odpowiedzialności Skarbu Państwa za nieprzekazane w terminie składki do otwartych funduszy emerytalnych.

Przyjęcie wymienionych zmian w ustawach umożliwia realizację uregulowań ustawy z 27 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy - Karta Nauczyciela, a w szczególności skorzystanie z uprawnień do wcześniejszego przejścia na emeryturę przez osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r., a przed 1 stycznia 1969 r., które warunki wymagane ustawą spełnią do 31 grudnia 2007 r., mimo że przystąpiły do otwartego funduszu emerytalnego.

Senator sprawozdawca poinformował, że resort pracy szacuje, iż zobowiązania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieprzekazanych składek do otwartych funduszy emerytalnych wynoszą około 2 miliardów zł. Aktywa otwartych funduszy emerytalnych szacuje się na kwotę około 100 miliardów zł, a kwota podlegająca zwrotowi do ZUS z tytułu tych składek nienależnie pobranych to mniej więcej 400 milionów zł. Z kolei łączny koszt wypłat wcześniejszych emerytur osobom, które zyskają uprawnienia do wcześniejszych emerytur i zrezygnują z otwartych funduszy emerytalnych, wyniesie około 2,6 miliarda zł.

W dyskusji członkowie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej zwracali uwagę, że rozpatrywana ustawa jest "kulawą protezą" na wadliwą sytuację funkcjonowania emerytur pomostowych i brak systemowego rozwiązania tego problemu. Wobec ogromnego obciążenia budżetu wprowadza się dalsze koszty, a co gorsza, tworzy sytuację, która może uruchamiać roszczenia. Niemniej jednak po dosyć długiej i trudnej dyskusji senatorowie uznali, że w obecnej sytuacji prawnej jedyną możliwość, by ustawa z 2005 r. weszła w życie, daje przyjęcie proponowanych przez rząd zmian.

Dlatego członkowie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej jednogłośnie pozytywnie zaopiniowali projekt uchwały o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i jednomyślnie, 70 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Janusz Kubiak zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja wprowadza trzy zmiany: w art. 1 w pkt 1 wprowadzano zmianę dotyczącą zasad wynagradzania, druga poprawka dotyczy dodatkowego wynagrodzenia rocznego, a trzecia - przedłużenia okresu obowiązywania przepisów wykonawczych.

Senator zwrócił uwagę, że w odniesieniu do nowelizowanej ustawy szczególne znaczenie ma jej art. 2, który mówi, że ustawa wchodzi w życie w ciągu czternastu dni od ogłoszenia z wyjątkiem art. 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od 27 października 2006 r. Zarówno trzy proponowane zmiany, jak i wejście ustawy w życie spowodują, że przepis dotyczący wynagrodzenia rocznego będzie działał z mocą wsteczną. W uzasadnieniu rządowym projektu nowelizacji podano, iż nie narusza to art. 5 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Twierdzenie to jest zgodne z obwiązującym stanem prawnym, ale jeżeli chodzi o działanie z mocą wsteczną, to trzeba się odnieść do konstytucji, gdyż jest to fundamentalny akt prawny w tym zakresie. Wprawdzie konstytucja nie mówi wprost, że prawo nie działa wstecz, ale w swych orzeczeniach Trybunał Konstytucyjny wypowiadał się, że zasada ta to istotny składnik zaufania obywateli do państwa, wywodzący się z zasady demokratycznego państwa prawa, wynikający z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Co do zasady dotyczącej działania ustawy z mocą wsteczną, to jej stosowanie nie jest zakazane przez Trybunał Konstytucyjny, który uznaje zasadę niedziałania prawa wstecz za zasadę porządku prawnego, nie wyklucza jednak odstąpienia od niej w szczególnych okolicznościach, zwłaszcza wtedy, gdy ma zastosowanie inna zasada, taka jak prawnokonstytucyjna zasada sprawiedliwości społecznej. Wprowadzenie proponowanej poprawki z mocą od 27 października 2006 r. jako zmiany realizującej zasadę sprawiedliwości społecznej spowoduje, że od chwili obowiązywania ustawy roczne wynagrodzenie będzie przysługiwało osobom znajdującym się w państwowym zasobie kadrowym.

W związku z tym, w imieniu komisji, senator J. Kubiak wniósł o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 50 głosami, przy 26 wstrzymujących się, powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Stanisław Piotrowicz podkreślił, że zasadniczym celem ustawy jest realizacja dwóch wyroków Trybunału Konstytucyjnego.

Pierwszy z wyroków stwierdza, że art. 535 § 2 ustawy - Kodeks postępowania karnego jest niezgodny z art. 2, w związku art. 45 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 535 § 2 pozwala oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną na posiedzeniu bez udziału stron bez sporządzania uzasadnienia. Niekonstytucyjność przepisu była efektem skumulowania wyłączenia jawności postępowania wobec stron, wyłączenia obowiązku informacyjnego sądu oraz zastosowania niedookreślonej przesłanki oczywistej bezzasadności kasacji. Przepis ten traci moc obowiązującą z dniem 30 stycznia br. Przedłożona ustawa wprowadza odpowiednią zmianę w art. 1 pkt 4, który zawiera nowe brzmienie całego art. 535 kodeksu postępowania karnego, nie poprzestając na niekonstytucyjnym § 2. Regułą stanie się rozpoznawanie kasacji na rozprawie, w której uczestniczyć będą strony. W wypadkach przewidzianych przez ustawę kasacje będą rozpoznawane na posiedzeniu bez udziału stron - na przykład kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego będzie mogła być uwzględniona w całości na posiedzeniu bez udziału stron. W razie oddalenia kasacji jako oczywiście bezzasadnej ustawa wyłącza obowiązek sporządzania uzasadnienia i stanowi, że będzie sporządzone na wniosek strony, gdy postanowienie będzie wydane na posiedzeniu albo wówczas, gdy będzie ono wydane na rozprawie, jeśli strona pozbawiona wolności nie miała przedstawiciela procesowego i nie została sprowadzona na rozprawę.

Drugi wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczył art. 263 § 4 kodeksu postępowania karnego. Trybunał stwierdził, że przepis określający przesłanki przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na czas przekraczający terminy określone w § 2 i 3, w części obejmującej zwrot "a także z powodu innych przeszkód, których usunięcie było niemożliwe", w tym zakresie, w jakim odnosi się do postępowania przygotowawczego, jest niezgodny z art. 41 ust. 1, w związku z art. 31 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W świetle tego wyroku dotychczasowy przepis art. 263 § 4 utraci swoją moc z dniem 8 lutego br. Odpowiednia zmiana art. 263 § 4 została zawarta w art. 1 pkt 2 przedłożonej Senatowi ustawy. Nowelizacja usuwa z przepisu art. 263 § 4 możliwość przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania ponad okresy określone w § 2 i 3 z powodu innych istotnych przeszkód, których usunięcie było niemożliwe. W dodanym § 4a pozostawia tę przesłankę jako podstawę przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na etapie postępowania sądowego.

Zmiany zawarte w art. 1 pkt 1 i 3 zmieniają niektóre uprawnienia stron i ich obrońców lub pełnomocników. W art. 84 § 2 obowiązek wyznaczenia przez sąd innego obrońcy z urzędu do dokonania czynności poza siedzibą lub miejscem zamieszkania wyznaczonego w sprawie obrońcy z urzędu, gdy obrońca ten złożył odpowiedni uzasadniony wniosek, został zastąpiony możliwością takiego wyznaczenia. W art. 84 § 3 przewiduje się rozszerzenie uprawnień obrońcy wyznaczonego z urzędu o prawo udziału w toczącym się postępowaniu kasacyjnym i o wznowienie postępowania.

W ostatniej ze zmian, dokonanej w art. 530 § 3, ustawa znosi przymus adwokacko-radcowski w sprawie zaskarżenia decyzji prezesa sądu odmawiającej przyjęcia kasacji. Osoba uprawniona do złożenia środka odwoławczego będzie mogła sporządzić i podpisać osobiście zażalenie na zarządzenie prezesa o odmowie przyjęcia kasacji.

W toku dyskusji na posiedzeniu połączonych Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności senatorowie nie zgłosili zastrzeżeń do art. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy, a Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu zaproponowało dwie poprawki dotyczące art. 1 pkt 2. Pierwsza z nich jest poprawką o charakterze terminologicznym, druga została złożona w celu poprawienia czytelności zapisu. Poprawki te zostały jednomyślnie przyjęte przez połączone komisje. Przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości nie zgłosili do nich zastrzeżeń.

Senatorowie mieli natomiast zastrzeżenia do pkt 4 w art. 1 proponowanej ustawy. W dyskusji podnoszono, że Sąd Najwyższy będzie podejmował decyzję merytoryczną przed rzeczywistym rozpoznaniem sprawy, gdyż wtedy będzie decydował o tym, czy kasacja jest oczywiście bezzasadna czy oczywiście zasadna, wtedy też będzie decydował, czy zachodzą wypadki przewidziane przez ustawę, o których mowa w art. 535 § 1 k.p.k. W zależności od tych ustaleń będzie decydował, czy sprawę należy rozpoznać na rozprawie, a więc w obecności stron, czy też na posiedzeniu bez udziału stron, co niewątpliwie, zdaniem senatorów, ograniczałoby prawa procesowe stron. Wątpliwości dotyczyły też zapisu, że w wypadkach przewidzianych w ustawie sąd będzie mógł rozpoznawać sprawę kasacyjną na posiedzeniu. W związku z tym komisje przyjęły poprawkę, która wprowadza jako zasadę rozpoznanie kasacji na rozprawie. Rozpoznawanie kasacji na posiedzeniu ogranicza się tylko do wypadku określonego w art. 535 § 5 kodeksu postępowania karnego. Paragraf ten stanowi, że kasacja wniesiona na korzyść oskarżonego może być uwzględniona w całości na posiedzeniu bez udziału stron w razie jej oczywistej zasadności.

W toku dyskusji podkreślono większy sens aktywnego uczestniczenia w rozprawie stron niż możliwość późniejszego uzyskania uzasadnienia do orzeczenia oddalającego kasację, które z procesowego punktu widzenia staje się wówczas już bezprzedmiotowe.

Senator sprawozdawca podkreślił, że poprawka komisji wychodzi poza materię objętą orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał kwestionuje bowiem, że dotychczasowe brzmienie art. 535 kodeksu postępowania karnego nie przewidywało możliwości uzyskania uzasadnienia orzeczenia Sądu Najwyższego. Przedłożenie rządowe w nowej redakcji art. 535 § 3 kodeksu postępowania karnego stwarza taką możliwość, stanowiąc, że uzasadnienie sporządza się na wniosek strony, jeżeli orzeczenie wydane zostało na posiedzeniu bez udziału stron lub gdy zostało wydane na rozprawie, a strona pozbawiona wolności nie miała przedstawiciela procesowego i nie została sprowadzona na rozprawę.

Senator S. Piotrowicz poinformował, że przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości w czasie posiedzenia nie zajęli jednoznacznego stanowiska podczas dyskusji nad poprawkami dotyczącymi art. 535 kodeksu postępowania karnego, jednak po posiedzeniu komisji ministerstwo przedstawiło na piśmie swoje stanowisko, w którym stwierdza, że przyjęcie poprawek będzie oznaczało powrót do stanu prawnego sprzed 2000 r. i spowoduje paraliż postępowania kasacyjnego.

W opinii senatora sprawozdawcy, o takim, a nie innym stanowisku komisji - proponującym wniesienie poprawek - w dużej mierze zadecydował brak stanowiska przedstawiciela Sądu Najwyższego, którego nie było na posiedzeniu komisji.

Poprawki do ustawy zgłosili także senatorowie podczas dyskusji.

Senator Jerzy Szmit złożył wniosek o przyjęcie nowelizacji bez poprawek.

Wszystkie propozycje rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez zmian.

Senat 46 głosami, przy 26 przeciw i 4 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15  stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej.

Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Tomasz Misiak podkreślił, że ustawa jest przygotowana w nowej wersji, dostosowanej do wyzwań globalnej gospodarki i globalnej konkurencji. Wprowadza przepisy z zakresu prawa Unii Europejskiej, które muszą być w Polsce zastosowane.

Najistotniejsze zmiany wprowadzane ustawą dotyczą czterech podstawowych spraw.

Pierwsza to uczynienie z prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów urzędu łącznikowego dla wszystkich pozostałych struktur Parlamentu Europejskiego i instytucji Unii Europejskiej, które odpowiadają za ochronę konkurencji i konsumentów. Chodzi o to, żeby ułatwić współpracę i ukierunkować przepływ informacji.

Druga - to odstąpienie od prowadzenia postępowań na wniosek, w prywatnych oskarżeniach o nieuczciwą konkurencję. Obecnie tego typu wnioski bardzo obciążają działalność urzędu, gdyż  postępowania muszą być prowadzone, choć w wielu wypadkach wnioski te są całkowicie bezpodstawne.

Kolejna sprawa to zmiana progów obrotu powodujących obowiązek zgłoszenia koncentracji. Obowiązek taki powstaje, jeżeli łączny światowy obrót przedsiębiorców uczestniczących w koncentracji w roku obrotowym poprzedzającym rok ogłoszenia przekracza wartość miliarda euro, w Polsce zaś - przekracza 50 milionów euro.

Czwarta - to możliwość nakładania przez prezesa urzędu na przedsiębiorców kar pieniężnych w wysokości do 10% rocznych przychodów. Umożliwia to prezesowi nakładanie kar na przedsiębiorców, którzy stosują praktyki monopolistyczne, praktyki nieuczciwej konkurencji czy działają na szkodą konsumentów. Senator sprawozdawca zaznaczył, że ten punkt wzbudził najwięcej kontrowersji podczas dyskusji na posiedzeniu komisji ze względu na zastrzeżenia przedsiębiorców dotyczące władzy, jaką daje się prezesowi urzędu. Jest to jednak rozwiązanie oparte na regulacjach europejskich, dostosowane do globalnej gospodarki, i komisja uznała je za właściwe.

Oceniając pozytywnie całą ustawę, komisja postanowiła jednak zaproponować wprowadzenie do niej 17 poprawek.

Poprawki do ustawy zgłosili także senatorowie podczas dyskusji na posiedzeniu plenarnym.

Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 19 spośród 20 zgłoszonych ogółem poprawek.

Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 77 głosami, podjęła uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Jerzy Chróścikowski.

Senator poinformował, że komisja postanowiła wnieść jedną poprawkę, do art. 5 ustawy. Poprawka dotyczy wspierania gospodarstw rolnych niskotowarowych w fazie restrukturyzacji. Dotychczas były one dofinansowywane z programu na lata 2004-2006. W ubiegłym okresie złożono ponad sto dziesięć tysięcy wniosków - rolnicy bardzo dobrze przyjęli ten program działania. Program ten ma na celu wspieranie niskotowarowych gospodarstw wymagających restrukturyzacji, które będą dochodziły do tego, by produkować nie tylko na własne potrzeby, jak to często jest obecnie, ale stawać się gospodarstwami produkcyjnymi, które będą produkowały na sprzedaż i będą dochodowe.

W imieniu Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska senator J. Chróścikowski wniósł o poparcie poprawki.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Senator J. Chróścikowski złożył wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zgłoszone wnioski i propozycje zmian w ustawie rozpatrzyła komisja senacka. Komisja nie poparła żadnego z przedstawionych wniosków.

Mniejszość komisji poparła cztery poprawki.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek (Izba 76 głosami, przy 4 za, odrzuciła ten wniosek), następnie przegłosowano poszczególne poprawki, po czym Izba 75 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjęła uchwałę:

Uchwała

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br. Tego samego dnia trafiła do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Józef Łyczak podkreślił, że celem ustawy jest stworzenie instrumentów prawnych mających wpływ na poprawę jakości produktów rolnych poprzez stworzenie zachęt finansowych w formie dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kwalifikowanego. Ponadto ustawa zawiera istotny zapis, który dotyczy dopłat na warunkach określonych w ustawie, takich jak w wypadku pomocy de minimis, obejmujących rolników, którzy w 2006 r. ponieśli szkodę w uprawach spowodowaną suszą.

Dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kwalifikowanego, również w kategorii elitarnej, będzie udzielała Agencja Rynku Rolnego. Wysokość dopłat będzie ustalona jako iloczyn powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych kwalifikowanym albo elitarnym materiałem siewnym gatunków roślin uprawnych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów i stawek dopłat do 1 ha powierzchni. Stawki dopłat określi Rada Ministrów w rozporządzeniu.

W ustawie z 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych nowelizacja wprowadza następujące zmiany.

W art. 38 po ust. 1 dodano ust. 1a mówiący o płatnościach przysługujących również producentom ziemniaków, w których zawartość skrobi jest niższa niż 13%.

W art. 40a uchylono zapis ust. 5, który w kontekście zmian dokonanych w ustawie o Agencji Rynku Rolnego w październiku 2006 r. nie ma racji bytu, ponieważ powiązany jest treściowo z ust. 4, który został uchylony w poprzedniej nowelizacji ustawy z 18 października 2006 r.

W art. 40c ust. 3 doprecyzowano zapis dotyczący ilości materiału użytego do obsiania lub obsadzenia nie mniejszej niż minimalna ilość przypadająca według norm na 1 ha gruntów ornych. Zapis ten jest istotny przy wyliczaniu wysokości dopłaty na podstawie przedstawionych faktur odnoszących się do ilości zakupionego materiału siewnego kategorii "elitarny" lub "kwalifikowany".

W art. 40d doprecyzowano zapisy dotyczące zawartości wniosku składanego do Agencji Rynku Rolnego przez producenta rolnego korzystającego z dopłat. Dokument ten powinien zawierać: datę zakupu lub wydania z magazynu, nazwę gatunku i odmianę, kategorię lub stopień materiału siewnego oraz numer partii materiału siewnego. Zrezygnowano z wymogu podawania numerów etykiet urzędowych dołączonych do materiału siewnego. Dokumenty zakupu dołączone do wniosku muszą być oryginałem lub kopią potwierdzoną co do zgodności z oryginałem przez notariusza lub osobę upoważnioną w agencji.

W art. 40e wprowadzono zapis umożliwiający obrót materiałem siewnym wytworzonym w posiadanym gospodarstwie rolnym oraz gospodarstwie pomocniczym jednostek budżetowych w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zapis ten jest zgodny z art. 54 ust. 1 ustawy o nasiennictwie.

W art. 40f zmieniono zapis określający wielkość oszacowania szkód w uprawach rolnych spowodowanych suszą z proponowanego: poniżej 30%, na: nie mniej niż 30%, co pozwoli na doprecyzowanie zakresu szacowania szkód przez komisje powołane przez wojewodów. W ust. 3 i 4 określono wysokość otrzymanej dopłaty z tytułu zużytego materiału siewnego lub sadzeniowego, która nie może przekroczyć wysokości szkody oszacowanej przez komisję wojewody pomniejszoną o wysokość pomocy przyznanej na podstawie przepisów o pomocy społecznej dotyczącej realizacji programów pomocy dla gospodarstw rolnych w celu złagodzenia skutków suszy. W tym wypadku do wniosku o dopłatę dołącza się protokół oszacowania szkód sporządzony przez komisję wojewody określającą wysokość szkody, potwierdzony co do zgodności z oryginałem przez kierownika ośrodka pomocy społecznej.

W art. 2 projektowanej ustawy o zasadach udzielania dopłat doprecyzowano terminy zakupu materiału siewnego i sadzeniowego. Materiał siewny jest objęty dopłatą, jeżeli został zakupiony po 1 sierpnia 2006 r., materiał sadzeniowy ziemniaka - jeżeli został zakupiony w okresie od 1 września 2006 r. do 31 maja br. i będzie wysadzony w bieżącym roku, natomiast materiał siewny kwalifikowany wyprodukowany we własnym gospodarstwie - jeżeli został wydany z magazynu nie wcześniej niż 1 września 2006 r.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że proponowana w ustawie forma pomocy ma charakter pomocy de minimis w sektorze rolnym i nie podlega notyfikacji w Unii Europejskiej. Zmiany wprowadzone w ustawie pozwolą na wypłatę przez Agencję Rynku Rolnego dopłat do kwalifikowanego materiału siewnego. W efekcie wsparcia można spodziewać się poprawy jakości surowców roślinnych wyprodukowanych do obrotu, a w konsekwencji zwiększenia możliwości ich sprzedaży i eksportu. Wejście w życie ustawy będzie miało wpływ na rynek pracy, pozwoli utrzymać około tysiąca miejsc pracy w sektorze hodowli roślin. Zakładany wzrost sprzedaży materiału kwalifikowanego siewnego poprawi sytuację ekonomiczną przedsiębiorstw prowadzących produkcję i obrót materiałem siewnym.

Senator J. Łyczak poinformował, że Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska zmiany proponowane w ustawie przyjęła jednogłośnie, bez wnoszenia poprawek.

Zmianę w ustawie zaproponował natomiast senator Ryszard Ciecierski podczas dyskusji.

Zgłoszone wnioski rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

W pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 48 głosami, przy 27 przeciw i 1 wstrzymującym się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Michał Wojtczak. Jak wyjaśnił, ustawa wprowadza następujące zmiany. Po pierwsze, daje możliwość składania wniosków o nadanie numeru siedziby stada za pomocą formularza udostępnionego na stronie internetowej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wynika to z możliwości przyjmowania w formie elektronicznej zarówno wniosków w zakresie dotyczącym identyfikacji i rejestracji zwierząt, jak i zgłoszeń dotyczących zwierząt. Po drugie, umożliwia wyposażenie w paszporty koni urodzonych między 1 stycznia 2005 r. a 31 grudnia br., w wypadku których nie jest znany numer identyfikacyjny ojca. Po trzecie, umożliwia podmiotom uprawnionym do wydawania paszportów koniom samodzielne określenie wzoru tych paszportów, uwzględniającego specyficzne potrzeby poszczególnych ras i typów koni użytkowych. Ponadto wydłuża czas, w którym muszą zostać oznakowane młode owce i kozy. Umożliwia także wyznaczenie lekarzy weterynarii wolnej praktyki do wykonywania kontroli w zakresie identyfikacji i rejestracji zwierząt. I wreszcie zaostrza kary za nieprzestrzeganie przepisów dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska na swym posiedzeniu rozpatrzyła ustawę i po dyskusji przyjęła kilka zmian do przedłożenia w wersji sejmowej, w większości o charakterze legislacyjnym. Komisja zaproponowała m.in. zmianę tytułu ustawy na "o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej". Ustawa dokonuje bowiem zmian także w ustawie o Inspekcji Weterynaryjnej.

Senat przegłosował poszczególne poprawki, po czym jednomyślnie, 76 głosami, podjął uchwałę:

Uchwała

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania.

Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Janusz Kubiak. Jak poinformował, komisja postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie jednej poprawki, dotyczącej art. 6. Chodzi w niej o to, aby informacja o realizacji programu za rok poprzedni była przedstawiona przez ministra MSWiA nie tylko Sejmowi, ale również Senatowi.

Odnosząc się do samej ustawy, senator wskazał, że program dotyczy kwoty 6 miliardów 301 milionów 58 tysięcy zł na trzy lata. Załączniki do ustawy precyzują, na co będą przeznaczane te pieniądze oraz jakie kwoty będą przeznaczone na poszczególne jednostki podległe MSWiA, czyli Policję, Straż Graniczną, Państwową Straż Pożarną i Biuro Ochrony Rządu.

Taki program po raz pierwszy jest wprowadzany za pomocą ustawy. Pozwoli to w przyszłorocznym budżecie zapisać określone kwoty na jego realizację.

Jak stwierdził senator sprawozdawca, program jest wprowadzany w celu zwiększenia skuteczności działania wszystkich formacji podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz poprawy bezpieczeństwa i porządku, wiąże się również z wymianą przestarzałego sprzętu i polepszeniem warunków służby. Przewidziana w programie kwota będzie przeznaczona także na budowę i modernizację istniejących obiektów oraz na wzmacnianie systemu motywacyjnego funkcjonariuszy podległych służb.

Senator podkreślił, że właśnie ten problem - system motywacyjny - wzbudził najwięcej wątpliwości w trakcie dyskusji na posiedzeniu komisji. Przedstawiciele rządu wyjaśniali, dlaczego taki system ma być stosowany oraz na czym ma się on opierać.

Wprowadzenie całego trzyletniego programu spowoduje, że wynagrodzenie funkcjonariusza wzrośnie o około 700 zł. Kwota przeciętnego wynagrodzenia brutto policjantów wyniesie ponad 3 tysiące 500 zł.

W imieniu Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator J. Kubiak wniósł o przyjęcie ustawy z poprawką komisji.

Sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej przedstawił senator Stanisław Kogut. Senator przypomniał, że celem ustawy jest zapewnienie specjalnych środków budżetowych na sfinansowanie trzyletniego programu wszechstronnej modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu. Unowocześnienie sprzętu, uzbrojenie systemów teleinformatycznych oraz finansowe wsparcie systemów uposażeń funkcjonariuszy nie jest bowiem możliwe bez dodatkowych, znacznych nakładów finansowych.

Około 4,5 miliarda zł ustawa przeznacza na modernizację Policji. Pozwoli to na wymianę sprzętu transportowego - samochody osobowe, osobowo-terenowe, terenowe furgony, pojazdy specjalne; na wymianę uzbrojenia - pistolety, paralizatory, pałki; na wyposażenie specjalnego przeznaczenia - kamizelki kuloodporne i umundurowanie; oraz na wymianę systemów teleinformatycznych.

Ustawa przewiduje również remonty obiektów Policji oraz budowę nowych jednostek. Istotnym elementem procesu modernizacji Policji będzie przesunięcie funkcjonariuszy ze stanowisk administracyjnych na stanowiska w jednostkach bezpośrednio zwalczających przestępczość lub jej zapobiegających.

Stanowiska administracyjne zostaną powierzone pracownikom cywilnym. Przewiduje się również podwyższenie w ciągu trzech lat wysokości wskaźnika wielokrotności kwoty bazowej z 2,03 do 2,51. Ustawa zakłada wzmocnienie motywacyjnego systemu przyznawania uposażeń i podkreśla potrzebę zróżnicowania wynagrodzeń poszczególnych osób.

Straż Graniczna ma otrzymać 897 milionów 506 tysięcy zł. Środki te wzbogacą bazę transportową Straży Granicznej, zostaną przeznaczone także na zakup samochodów, motocykli, samolotów i wielosilnikowego śmigłowca. Przewiduje się również zakup nowych pistoletów, sprzętu i wyposażenia specjalnego, rozbudowę infrastruktury informatycznej, remonty obiektów służbowych i budowę nowych. Podobnie jak w wypadku Policji stanowiska administracyjne zostaną powierzone pracownikom cywilnym. Przewiduje się podwyższenie w ciągu trzech lat wysokości wskaźnika wielokrotności kwoty bazowej z 2,05 do 2,53.

Państwowa Straż Pożarna otrzyma 874 miliony 69 tysięcy zł z przeznaczeniem na program modernizacji technicznej, który zakłada wymianę sprzętu transportowego, pojazdów specjalistycznych, w tym ratowniczo-gaśniczych i ratownictwa wysokościowego, zakup sprzętu i wyposażenia specjalnego, rozbudowę infrastruktury informatycznej, remonty i budowę nowych obiektów służbowych. Podobnie jak w wypadku dwóch wymienionych formacji stanowiska administracyjne zostaną powierzone pracownikom cywilnym. Przewiduje się podwyższenie w ciągu trzech lat wysokości wskaźnika wielokrotności kwoty bazowej z 1,86 do 2,45.

Biuro Ochrony Rządu zostanie dofinansowane kwotą 71 milionów 54 tysiące zł. Będzie ona przeznaczona na wymianę sprzętu technicznego, zakup broni, noktowizorów, zakup sprzętu i wyposażenia specjalnego, rozbudowę infrastruktury teleinformatycznej oraz remonty obiektów specjalnych. Podobnie jak w wypadku opisanych już formacji przewiduje się podwyższenie w ciągu trzech lat wysokości wskaźnika wielokrotności kwoty bazowej z 2,13 do 2,62.

Kończąc swe wystąpienie, senator S. Kogut poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej w wyniku głosowania postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Podczas dyskusji nad ustawą wniosek o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył senator Andrzej Owczarek.

Zgłoszone propozycje rozpatrzyły dwie komisje senackie. Połączone komisje poparły 1 poprawkę.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 40 głosami, przy 34 przeciw i 1 wstrzymującym się, poparł ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br. Do Senatu przekazano ją również 12 stycznia. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Bogdan Lisiecki zaznaczył, że celem nowelizacji jest m.in. zmiana procedury prowadzenia kontroli i postępowania oraz usprawnienie funkcjonowania systemu nadzoru nad bezpieczeństwem produktów. Wprowadzone zmiany mają usprawnić system wykrywania i usuwania z rynku produktów zagrażających życiu i zdrowiu konsumentów.

Jak wskazał senator, kluczowa jest zmiana dotycząca systemu kar dla przedsiębiorców wprowadzających na rynek produkty niebezpieczne. Dotychczasowe przepisy ustawy dotyczące odpowiedzialności karnej były niezbyt skuteczne. Za wprowadzenie na rynek produktów niebezpiecznych czy za niestosowanie się do nakazów prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przedsiębiorcy nie ponosili konsekwencji finansowych. Jedyną karą był nakaz wycofania towaru i wpis do rejestru produktów niebezpiecznych.

Wobec nieskuteczności przepisów karnych odpowiedzialność karna została zastąpiona karą administracyjną. Nowe przepisy są bardziej restrykcyjne: obecnie firmy, które produkują towary niespełniające norm bezpieczeństwa lub handlują takimi towarami, będą musiały płacić kary do 100 tysięcy zł. Ważną zmianą jest też to, że prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów będzie mógł od razu ukarać finansowo nierzetelną firmę - nie ma tu konieczności działania prokuratury i sądu.

Zmiany dotyczą również przedstawicieli handlowych, producentów oraz importerów towarów spoza Unii Europejskiej. Producent lub dystrybutor będą ukarani finansowo, jeżeli nie zawiadomią Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, że wiedzą o niebezpiecznych cechach swojego produktu, lub też jeżeli będą handlować takim produktem. Kara czeka też producenta, który nie ostrzeże konsumentów przed będącym w handlu niebezpiecznym produktem albo który będzie wprowadzał taki towar do obrotu. Po wykryciu towaru, który stwarza zagrożenie, producent lub dystrybutor powinien wycofać ten produkt, wstrzymać jego sprzedaż, dokonać bezpłatnych napraw, przeprowadzić w nim zmiany konstrukcyjne.

Z punktu widzenia konsumentów istotną zmianą jest dostosowanie ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów do ustawy o języku polskim. Zgodnie z art. 10 producent wprowadzający produkt na rynek polski jest zobowiązany dostarczać konsumentom informacje w języku polskim umożliwiające im ocenę zagrożeń związanych z produktem i dotyczące możliwości przeciwdziałania tym zagrożeniom.

Projekt zawiera także nowe zasady pokrywania kosztów badań ponoszonych w trakcie kontroli w celu ustalenia bezpieczeństwa produktów. Umożliwiają one odzyskiwanie przez budżet państwa pieniędzy wydanych na badania produktów, które zostały uznane za produkty niespełniające wymagań bezpieczeństwa. Koszty te będą pokrywane przez przedsiębiorców.

Kolejne zmiany służą przede wszystkim lepszej organizacji systemu nadzoru nad bezpieczeństwem produktów i odciążeniu przedsiębiorców od zbędnych obowiązków. Takim rozwiązaniem jest między innymi zapis dotyczący ograniczenia do trzech liczby próbek pobieranych nieodpłatnie w trakcie kontroli. Dotychczasowe działania Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wykazały, że zabezpieczenie w trakcie kontroli wszystkich produktów, co do których istnieje prawdopodobieństwo, że nie są bezpieczne, nie jest celowe.

Wprowadzono także ograniczenie czasowe (siedem dni) dotyczące przekazania akt kontroli przez wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, co powinno skutecznie wpłynąć na zwiększenie szybkości działań prowadzonych przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Zgodnie z projektem inspekcja handlowa będzie przekazywała do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów tylko akta kontroli produktu, co do którego istnieje prawdopodobieństwo, że nie jest on bezpieczny.

Senator B. Lisiecki poinformował, że w trakcie prac komisji projekt nie wzbudził żadnych kontrowersji. Komisja zaproponowała jedną zmianę o charakterze doprecyzowującym. W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator wniósł o przyjęcie ustawy wraz z zaproponowaną poprawką.

Poprawkę poddano pod głosowanie. Senat 42 głosami, przy 32 za, odrzucił poprawkę.

Senator Kazimierz Wiatr złożył wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wniosek poddano pod głosowanie. Izba 73 głosami, przy 1 wstrzymującym się, zaakceptowała ten wniosek i podjęła uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Mieczysław Szyszka zaznaczył, że uchwalona przez Sejm, z przedłożenia poselskiego, ustawa zmierza do przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 38 ustawy o sporcie kwalifikowanym, zdobywcom co najmniej jednego medalu w zawodach "Przyjaźń '84", zakwalifikowanym wcześniej do składu reprezentacji kraju na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles. Zawody sportowe "Przyjaźń '84" zostały zorganizowane przez Związek Radziecki jako rodzaj rekompensaty za wymuszony na państwach socjalistycznych bojkot Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w 1984 r..

Senator sprawozdawca przypomniał, że w aktualnym stanie prawnym świadczenia pieniężne wynikające z art. 38 ustawy o sporcie kwalifikowanym przysługują reprezentantom Polski na igrzyskach olimpijskich, którzy: zdobyli co najmniej jeden medal olimpijski, ukończyli trzydziesty piąty rok życia, nie uczestniczą we współzawodnictwie sportowym, mają obywatelstwo polskie, mają stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie byli karani za przestępstwa popełnione umyślnie. W opinii senatora, wyłączenie z kręgu uprawnionych do świadczenia pieniężnego dla medalistów olimpijskich medalistów zawodów "Przyjaźń '84", którzy, uzyskawszy kwalifikacje do składu reprezentacji Polski na igrzyska w Los Angeles, nie wzięli w nich udziału z powodu arbitralnej decyzji politycznej, stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady równości praw.

Zgodnie z nowelą świadczenie pieniężne dla medalistów zawodów "Przyjaźń '84" zakwalifikowanych do udziału w igrzyskach w Los Angeles będzie wypłacone w wysokości i na zasadach przewidzianych w art. 38 ustawy o sporcie kwalifikowanym dla medalistów olimpijskich.

Senator M. Szyszka przypomniał ponadto, że Senat Rzeczypospolitej Polskiej, rozpatrując na 26. posiedzeniu ustawę budżetową na rok 2007, przyjął poprawkę o utworzeniu nowej rezerwy celowej "Środki na świadczenia dla medalistów zawodów «Przyjaźń '84»" z kwotą świadczeń na rzecz osób fizycznych w wysokości 1,5 miliona zł.

Kończąc swe wystąpienie, senator sprawozdawca w imieniu komisji wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i jednomyślnie, 74 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 32. posiedzeniu, 12 stycznia br., i tego dnia trafiła do Senatu. Marszałek 15 stycznia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Kultury i Środków Przekazu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Adam Massalski. Jak zaznaczył, nowelizacja zmienia tylko preambułę ustawy z  26 kwietnia 1950 r. o ustanowieniu dnia 1 maja świętem państwowym. Była ona utrzymana w duchu stalinowskim, dlatego dzisiaj zupełnie nie przystaje do rzeczywistości, zresztą wówczas też była nieadekwatna, ale taka treść została narzucona. Dlatego Sejm przygotował i uchwalił nową preambułę, która przez komisję - zdecydowaną większością głosów - została uznana za zbyt ogólną i nadmiernie rozbudowaną. Komisja uznała ją także za niezbyt szczęśliwą pod względem stylistycznym i językowym.

Po rozpatrzeniu kilku propozycji komisja postanowiła zaproponować przyjęcie następującej preambuły: "Dla podkreślenia wartości pracy ludzkiej - rozumianej jako moralny obowiązek człowieka, ale też jako doskonalenie świata nas otaczającego - stanowi się, co następuje:".

Poprawkę tej treści, w imieniu komisji, zarekomendował Izbie senator A. Massalski.

Kolejną poprawkę zgłosiła senator Krystyna Bochenek podczas dyskusji nad ustawą.

Senator Piotr Ł.J. Andrzejewski złożył natomiast wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Wszystkie propozycje rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła wniosek o przyjęcie ustawy bez zmian.

W pierwszej kolejności głosowano nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat 42 głosami, przy 24 przeciw i 7 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Projekt tej uchwały okolicznościowej został wniesiony przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu.

Marszałek 13 grudnia 2006 r., zgodnie z art. 79 ust. 1, w związku z art. 84 ust. 3 Regulaminu Senatu, skierował projekt uchwały do rozpatrzenia w pierwszym czytaniu do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Pierwsze czytanie projektu uchwały zostało przeprowadzone na wspólnym posiedzeniu komisji 8 stycznia br. Komisje po rozpatrzeniu projektu uchwały przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z art. 84b ust. 1 Regulaminu Senatu drugie czytanie projektu uchwały okolicznościowej obejmuje: przedstawienie Senatowi sprawozdania komisji o projekcie uchwały okolicznościowej przez sprawozdawcę komisji oraz wniosków mniejszości komisji przez sprawozdawców mniejszości komisji i przeprowadzenie dyskusji oraz głosowanie.

Wspólne sprawozdanie komisji o projekcie uchwały przedstawił senator Kazimierz Wiatr.

Senator zaznaczył, że bezpośrednim powodem przygotowania uchwały były wydarzenia ostatnich miesięcy, w szczególności tragiczne zdarzenie w Gdańsku.

Celem uchwały jest próba pokazania szerszego kontekstu sprawy wychowania i znacznego rozszerzenia społecznej dyskusji, tak żeby obejmowała ona nie tylko gimnazja, szkoły podstawowe i ponadgimnazjalne, ale obszar znacznie szerszy.

Senator podkreślił, że głębsza refleksja nad wychowaniem jest niezwykle potrzebna. Konieczna jest próba oceny obecnej sytuacji, ale nie tylko jako próba walki ze skutkami, lecz również jako próba podjęcia głębokiej profilaktyki wybiegającej na wiele miesięcy i lat naprzód.

Projektowana uchwała jest też próbą pokazania szerszego kontekstu procesu wychowawczego, wskazania, że skoro wszystko wychowuje, skoro to wychowanie realizuje się i na ulicy, i w autobusie, i w sklepie, i w miejscu pracy, to nie można poprawić wychowania, zmieniając tylko jeden element, którym jest szkoła. Dlatego uchwale nadano tytuł: "o potrzebie budowy atmosfery wychowawczej w Polsce". Atmosfery wychowawczej, czyli społecznej zgody na dobre wychowanie, na wyjęcie wychowania spod politycznych sporów, ale także spod poprawności politycznej. "Trzeba skończyć z wygrywaniem tej sprawy dla innych celów i pamiętać, że wychowanie jest wartością samą w sobie i że ta zgoda społeczna powinna być absolutnym priorytetem, jeśli chodzi o zadanie wychowania, w działaniach rządu, państwa, samorządów i szkoły" - podkreślił senator K. Wiatr.

Po dyskusji nad projektem uchwały przewodniczący obradom wicemarszałek Ryszard Legutko, zgodnie z art. 84b ust. 4 Regulaminu Senatu, skierował projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej oraz do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu w celu przygotowania poprawionego sprawozdania.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment