Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

18 października 2006 r. odbyło się 20. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli wicemarszałkowie: Ryszard Legutko, Maciej Płażyński i Krzysztof Putra. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Andrzeja Łuczyckiego i Andrzeja Mazurkiewicza; listę mówców prowadził senator A. Łuczycki.

Przyjęty przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o likwidacji Funduszu im. Komisji Edukacji Narodowej oraz o zmianie ustawy o systemie oświaty i ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dodatkach mieszkaniowych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie w dniu 19 czerwca 1980 roku, oraz do Pierwszego i Drugiego Protokołu w sprawie jej wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 kwietnia 2005 r.,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo bankowe,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dotacji przeznaczonej dla przedsiębiorstwa państwowego Zakłady Chemiczne "Tarnowskie Góry" w Tarnowskich Górach w likwidacji,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nadaniu nowych nazw niektórym publicznym uczelniom akademickim,

- stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nadaniu nowej nazwy Politechnice Śląskiej im. Wincentego Pstrowskiego w Gliwicach.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 25. posiedzeniu, 22 września br., i 25 września przekazana do Senatu. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Zbigniew Szaleniec przypomniał, ze wnioskodawcą ustawy był rząd. Wnosząc projekt, uzasadniał on, że przepisy dotyczące funduszu między innymi powielają działania realizowane w ramach Narodowego Programu Stypendialnego, którego elementem jest pomoc materialna dla uczniów.

Senator poinformował, że na posiedzeniu komisji przedstawiciel rządu stwierdził, iż istnienie dodatkowego funduszu spowodowałby rozdrobnienie środków finansowych na pomoc materialną dla uczniów oraz wiązałoby się z wysokimi kosztami jego obsługi, które w wypadku niskich wpływów z prywatyzacji - to bowiem odpis od funduszy prywatyzacyjnych miał być głównym źródłem finansowania - byłyby większe niż środki na stypendia. Podano przykład tegorocznych wpływów, które kształtują się na poziomie 5 milionów zł, a koszty obsługi ocenia się na 12-15 milionów zł. Te koszty obsługi musiałyby być dodatkowo sfinansowane przez rząd, ponieważ to zadanie byłoby zadaniem zleconym dla samorządów.

Wskazywano również na pewne sprzeczności z ustawami o pomocy społecznej i o systemie oświaty. Wiele wad legislacyjnych potwierdziło również Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu, stwierdzając, że o swoich zastrzeżeniach informowało także senatorów poprzedniej kadencji, kiedy przyjmowano ustawę o funduszu. Ustawę tę przyjmowano we wrześniu 2005 r., w samym końcu kadencji, szybko i nie bacząc na zastrzeżenia legislacyjne, wprowadzono ją w życie.

Senator sprawozdawca poinformował, że członkowie komisji zgodzili się z argumentacją rządu i Biura Legislacyjnego, zgodzili się też z sugestią, że lepiej zabiegać o zwiększenie w budżecie państwa środków na pomoc dla uczniów w ramach Narodowego Programu Stypendialnego. Po krótkiej dyskusji członkowie komisji jednogłośnie przegłosowali stanowisko o przyjęciu ustawy o likwidacji Funduszu im. Komisji Edukacji Narodowej oraz o zmianie ustawy o systemie oświaty i ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji; jednomyślnie, 90 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 25. posiedzeniu, 22 września br. Do Senatu trafiła 25 września. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawczyni Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Ewa Tomaszewska przypomniała, że podstawą rozpatrywanej ustawy był projekt poselski oraz że regulacja ta uzyskała pozytywną opinię rządu. Senator poinformowała, że Komisja Rodziny i Polityki Społecznej rozpatrywała tę ustawę 7 października i zadecydowała o rekomendowaniu Izbie przyjęcia jej bez poprawek.

Senator E. Tomaszewska przypomniała, że 5 stycznia 1993 r. w wyniku sporu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" z rządem podpisano porozumienie, w ramach którego rząd zobowiązał się między innymi do stworzenia pomocy dla ubogich rodzin w postaci zasiłku mieszkaniowego. Chodziło wówczas o dość gwałtowny wzrost kosztów utrzymania i o potrzebę udzielenia wsparcia rodzinom, dla których czynsze były zbyt wysokim świadczeniem, by mogły je ponieść w ramach swoich możliwości ekonomicznych.

To świadczenie okazało się jednym z najlepiej działających, ale w 1994 r., na wniosek minister Blidy, zostało przesunięte do innej sfery - budownictwa. To spowodowało trudną sytuację, znalazło się ono bowiem w sferze dochodów i wobec tego uzyskanie świadczeń z pomocy społecznej po wcześniejszym otrzymaniu dodatku mieszkaniowego było problemem, ponieważ nie wszystkie rodziny mogły to świadczenie uzyskać. Stawały więc przed wyborem: zasiłek z pomocy społecznej na żywność dla dzieci czy dodatek mieszkaniowy, by uchronić te dzieci przed eksmisją. Wówczas wprowadzona została, również przepisami, eksmisja na bruk i dotyczyła wszystkich: i bezdomnych, i bezrobotnych, i rodzin z małymi dziećmi.

Później, przy kolejnych korektach ustaw przepisy dotyczące ochrony lokatorów zostały zmienione na ich korzyść. Z dodatkiem jednak był stale ten problem, że wchodził on do dochodów i wobec tego blokował możliwość wypłaty świadczeń z pomocy społecznej.

Obecnie dodatek jest już wliczony do świadczeń, których nie zalicza się do dochodu. Pojawiły się natomiast świadczenia z pomocy materialnej dla uczniów, których na tej liście nie było, i to spowodowało sytuację drastyczną - uczeń nie może odebrać swojego stypendium za wyniki w nauce, czasem w formie pomocy społecznej, ale szczególnie drastyczne jest to wtedy, kiedy jest to pomoc finansowa za wyniki w nauce, a więc okupiona pracą ucznia, a rodzina tej pomocy nie może przyjąć, ponieważ zostanie ona wliczona do dochodów, co będzie oznaczać, że nie można będzie wziąć na przykład dodatku mieszkaniowego. W ten sposób nie można wesprzeć rodziny w ochronie jej prawa do dachu nad głową, co w naszym klimacie jest konieczne i jest praktycznie prawem do w miarę godziwej egzystencji, do ochrony życia, bo w zimie to jest prawo do ochrony życia rodziny. Wobec tego wprowadzenie do tej ustawy również świadczeń pomocy materialnej dla uczniów jest konieczne i po prostu niegodziwością byłoby niewprowadzenie takiej zmiany.

Senator E. Tomaszewska wyraziła nadzieję, że stanowisko komisji o przyjęciu ustawy bez poprawek, tak by zagwarantować młodym ludziom, którzy otrzymają stypendia czy innego typu pomoc materialną, prawo do tego, by byli mogli się kształcić, zostanie przez Izbę zaakceptowane.

Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Andrzej Owczarek poinformował, że komisja również postanowiła zarekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senator zwrócił uwagę, że rozpatrywana ustawa niesie ze sobą pewne skutki finansowe dla samorządów. Obecnie trudno jest je określić, można będzie to zrobić dopiero po pewnym okresie wypłacania tych dodatków. W opinii senatora, powinien być prowadzony dokładny katalog wszystkich ustaw, które zwiększają wydatki samorządu, żeby w odpowiednim momencie na koniec roku przy uchwalaniu aktów związanych z dochodami samorządu uwzględnić stracone przez samorząd pieniądze. Aby nie dotknęło to jeszcze w tym roku samorządów, w czasie prac sejmowych zdecydowano, że ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia i będzie dotyczyła nowych budżetów gmin.

Jednobrzmiące wnioski obu komisji senackich poddano pod głosowanie. W jego wyniku Senat jednomyślnie, 91 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 25. posiedzeniu, 22 września br. Do Senatu przekazano ją 25 września i tego samego dnia marszałek skierował ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Zbigniew Trybuła przypomniał, że projekt ustawy był przedłożeniem poselskim. Zmienia ona ustawę z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w części dotyczącej emerytur górniczych. Ostatnie zmiany w zakresie emerytur górniczych wprowadzone były ustawą z 27 lipca 2005 r., jeszcze przez poprzedni parlament, a obecna nowelizacja dotyczy uzupełnienia tych uregulowań.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że w zeszłorocznej nowelizacji nie uwzględniono praw do górniczej emerytury górników, którzy byli oddelegowani do prac ratowniczych. Prawo do górniczej emerytury dotyczy osób, które przepracują w górnictwie dwadzieścia pięć lat, a ich praca będzie ciągła - do tego okresu zalicza się również okres niezdolności do pracy z tytułu wypadków w pracy, wypadków w drodze do pracy i z pracy, z tytułu choroby zawodowej itp. Nie uwzględniono jednak okresu czasowego oddelegowania górników, którzy wcześniej w pełnym wymiarze czasu pracowali jako górnicy, do pogotowia ratunkowego w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego czy stacji ratownictwa w Polskiej Miedzi w Lubiniu, czy też w okręgowych stacjach ratownictwa górniczego. Zaliczanie tego okresu do okresu uprawniającego do emerytury górniczej jest ważne, musi bowiem być zachowana ciągłość pracy.

Senator Z. Trybuła poinformował, że członkowie komisji jednomyślnie przyjęli propozycję przyjęcia rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Również w Sejmie ustawę zaakceptowano jednomyślnie. Zarówno Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu, jak i przedstawiciele Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej nie wnosili uwag do tej ustawy.

W imieniu komisji senator sprawozdawca zwrócił się o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do tej propozycji i 90 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 25. posiedzeniu, 22 września br., i 25 września przekazana do Senatu. Marszałek tego samego dnia skierował ją do Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawca Komisji Ustawodawczej senator Jarosław Chmielewski zaznaczył, że potrzeba nowelizacji wynikała z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, który zakwestionował zgodność art. 19 zmienianej ustawy z niektórymi przepisami konstytucji. Trybunał wskazał, iż niezgodność z konstytucją polegała na tym, że wyłączenie sędziego ograniczało się tylko do tak zwanego stosunku osobistego. W tym zakresie inicjatywa senacka (nowelizacja powstała w wyniku inicjatywy legislacyjnej Senatu) poszła dalej. Poszerzono zbiór przesłanek wyłączenia sędziego. Jest to stara instytucja prawna - iudex suspectus.

Senator sprawozdawca poinformował, że na posiedzeniu obu komisji nie było żadnych uwag, nie proponowano poprawek do ustawy. W imieniu komisji senator J. Chmielewski rekomendował Izbie przyjęcie ustawy.

Sprawozdawca Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Krzysztof Piesiewicz poinformował, że komisja przyjęła tę nowelizację bez poprawek. Jak stwierdził, proponowana zmiana ma na celu naprawienie pewnej sytuacji, kuriozalnej czy wręcz kompromitującej.

W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska obu komisji i jednomyślnie, 90 głosami, powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 25. posiedzeniu, 22 września br., i 25 września przekazana do Senatu. Marszałek w tym samym dniu skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych oraz do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdawca Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Janusz Kubiak wyjaśnił, że projekt ustawy związany jest z realizacją art. 89 ust. 1 pkt 5 konstytucji i z wyrażeniem zgody na ratyfikację konwencji przez kraje, które przystąpiły do Unii z dniem 1 maja 2004 r., w ramach tak zwanej aneksji.

Konwencja rzymska obowiązuje już od 1980 r., a Pierwszy i Drugi Protokół zostały sporządzone w Luksemburgu w 2005 r.

Celem Pierwszego Protokołu jest przyznanie jurysdykcji Europejskiemu Trybunałowi Sprawiedliwości w dokonywaniu wykładni konwencji, Drugi Protokół zaś zapewnia techniczne umożliwienie stosowania Pierwszego Protokołu przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Konwencja pierwotnie miała być podpisana do końca 2005 r., jednak nie została jeszcze podpisana przez wszystkie dziesięć krajów, które ostatnio wstąpiły do Unii.

Senator J. Kubiak poinformował, że komisja rekomenduje Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Sprawozdawca Komisji Spraw Zagranicznych senator Dariusz Bachalski poinformował, że 22 września komisja na swym posiedzeniu rozpatrzyła przedmiotową ustawę i po krótkiej dyskusji jednogłośnie postanowiła przyjąć ją bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i 90 głosami, przy 1 przeciw, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 26. posiedzeniu, 18 października br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek również w tym dniu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Tomasz Misiak, który poinformował, że komisja stosunkiem głosów 7 do 6 opowiedziała się za odrzuceniem ustawy. Jak stwierdził, w trakcie posiedzenia komisji przedstawiono argumenty wskazujące, że ustawa odnosi się do podpisania przez rząd polski jednej umowy z jednym podmiotem gospodarczym. Ze względu na ten jeden podmiot zmienia się prawo polskie, które jednocześnie wpływa na bardzo wiele innych instytucji finansowych działających na polskim rynku bankowym. Stwarza to wiele problemów i zagrożeń.

Senator zaznaczył, że profesjonaliści - osoby, które na co dzień zajmują się bankowością, twierdzą, że ustawa jest zła. Przeciw jest Narodowy Bank Polski, podobnie uważa, zupełnie niezależny od Narodowego Banku Polskiego i od lat związany z rynkiem, prezes stowarzyszenia banków polskich, przeciwko wypowiedział się także Urząd Komitetu Integracji Europejskiej. Również senackie biuro legislacyjne zauważyło, że ustawa wprowadzana jest w trybie niezwykłym, pozbawiona vacatio legis, czyli wprowadzana jest w trybie przewidzianym dla bardzo nadzwyczajnych przypadków.

W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator sprawozdawca wniósł o odrzucenie ustawy.

Sprawozdawca mniejszości Komisji Gospodarki Narodowej senator Marek Waszkowiak, rekomendując przyjęcie ustawy bez poprawek, wskazał m.in. na pozytywną opinię Europejskiego Banku Centralnego, a także na wypowiedź prezesa Pietraszkiewicza ze Związku Banków Polskich.

W pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek komisji o odrzucenie ustawy (Izba 54 głosami, przy 32 za i 5 wstrzymujących się, odrzuciła ten wniosek). Następnie głosowano nad wnioskiem mniejszości komisji o przyjęcie ustawy bez poprawek. Senat 55 głosami, przy 32 przeciw i 4 wstrzymujących się, zaakceptował ten wniosek i podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 26. posiedzeniu, 18 października br. Do Senatu trafiła 18 października i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Jerzy Szymura przypomniał, że celem ustawy jest umożliwienie przeznaczenia z budżetu państwa stosownej kwoty na proces likwidacji "bomby ekologicznej", jaka istnieje w Tarnowskich Górach. Pieniądze te są w dyspozycji wojewody śląskiego, który ma je przeznaczyć na ten cel.

Senator poinformował, że komisja jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i 88 głosami, przy 3 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Ustawa została uchwalona przez Sejm na 26. posiedzeniu, 18 października br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Kazimierz Wiatr. Senator podkreślił, że rozpatrywana ustawa jest pierwszą regulacją wykonującą zapis art. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym, uchwalonej w lipcu 2005 r. Zgodnie z art. 255 tej ustawy do 30 czerwca 2010 r. mają nastąpić zmiany nazw wszystkich uczelni publicznych i niepublicznych, tak aby spełniały one wymagania zawarte w art. 3.

W trzech artykułach rozpatrywanej ustawy zostały zmienione nazwy trzech uczelni. Akademia Techniczno-Rolnicza imienia Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy otrzymuje nazwę Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego imienia Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Uczelnia ta legitymuje się uprawnieniami do nadawania stopnia doktora nauk rolniczych w zakresie zootechniki, agronomii oraz kształtowania środowiska, doktora nauk technicznych w zakresie budowy i eksploatacji maszyn, telekomunikacji oraz budownictwa, a także doktora nauk chemicznych w zakresie chemii. Jest to siedem uprawnień w siedmiu dyscyplinach, co wyczerpuje zapis ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym.

Akademia Rolnicza we Wrocławiu uzyskuje nazwę "Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu". Uczelnia ta ma uprawnienia nadawania stopnia doktora nauk rolniczych w zakresie zootechniki, kształtowania środowiska, technologii żywności i żywienia, agronomii, inżynierii rolniczej, doktora nauk technicznych w zakresie budownictwa, geodezji i kartografii, doktora nauk weterynaryjnych i doktora nauk biologicznych w zakresie biotechnologii, a zatem osiem uprawnień w ośmiu dyscyplinach.

Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku nadaje się nazwę "Akademia Pomorska w Słupsku". Uczelnia ta ma dwa uprawnienia, nadawania doktora nauk humanistycznych w zakresie historii i doktora nauk biologicznych w zakresie biologii, zgodnie z wymaganiem art. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym.

Senator sprawozdawca poinformował, że projekt ustawy przed przekazaniem do prac sejmowych był konsultowany społecznie z Radą Główną Szkolnictwa Wyższego, Państwową Komisją Akredytacyjną, Centralną Komisją do spraw Stopni i Tytułów, Polską Akademią Nauk, Konferencją Rektorów Akademickich Szkół Polskich, a także z przedstawicielami wielu związków zawodowych, Konfederacji Pracodawców Polskich, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, Business Centre Club i innymi podmiotami.

W imieniu komisji senator K. Wiatr rekomendował Izbie uchwalenie ustawy w brzmieniu przyjętym przez Sejm.

Senat w głosowaniu przychylił się do stanowiska komisji i 83 głosami, przy 7 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 26. posiedzeniu, 18 października br., i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Sprawozdawca komisji senator Marian Miłek przypomniał, że rozpatrywana ustawa była przedłożeniem rządowym.

Jak stwierdził senator, Wincenty Pstrowski był postacią, która od wielu lat wywołuje bardzo duże kontrowersje. Dlatego prośba senatu uczelni o usunięcie patrona z nazwy uczelni jest w pełni uzasadniona. Prośba ta została przedłożona w normalnym trybie, ustawa jako projekt rządowy została zaopiniowana przez wszystkie powołane do tego instytucje, a także inne, jak Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich, Państwowa Komisja Akredytacyjna, organizacje pracodawców, organizacje młodzieżowe o zasięgu ogólnopolskim, włącznie z Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży.

Senator poinformował, że ustawa nie wzbudziła żadnych kontrowersji podczas obrad komisji i została przez nią przyjęta jednomyślnie. W imieniu komisji senator M. Miłek wniósł o przyjęcie ustawy.

Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i 83 głosami, przy 2 przeciw i 5 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment