Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment
Posiedzenia Senatu
15. posiedzenie Senatu
W dniach 19 i 20 lipca br. odbyło się 15. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli: marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie - Ryszard Legutko, Maciej Płażyński, Krzysztof Putra i Marek Ziółkowski. Na sekretarzy posiedzenia wyznaczono senatorów Mieczysława Szyszkę i Waldemara Kraskę; listę mówców prowadził senator M. Szyszka.
Zatwierdzony przez Izbę porządek posiedzenia obejmował:
___________
* Ustawa zawiera przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
Poprawki Senatu do ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br. Do Senatu trafiła 14 lipca i tego samego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Zdrowia. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawiła je senator Janina Fetlińska. Jak powiedziała senator, ustawa rodziła się w smutnej scenerii strajków i protestów pracowników służby zdrowia, którzy od lat domagają się poprawy sytuacji. Ustawa 203 spowodowała wiele perturbacji płatniczych zakładów opieki zdrowotnej i zniecierpliwienie wśród pracowników zmęczonych przedłużającymi się wypłatami zaległych płatności. Stagnacja ostatnich czterech lat w reformowaniu służby zdrowia i całkowite niemal pomijanie spraw podwyżek dla pracowników tego ważnego dla poczucia bezpieczeństwa społecznego sektora usług spowodowała, iż w ostatnich miesiącach niemal całe społeczeństwo wyrażało zaniepokojenie. W tej sytuacji rząd opracował pilny projekt ustawy o przekazaniu środków finansowych publicznym zakładom opieki zdrowotnej na wzrost wynagrodzeń osób zatrudnionych w tych zakładach. Niemal jednocześnie powstał poselski projekt ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń. Marszałek Sejmu skierował obydwa projekty do Komisji Zdrowia, która w okresie od 23 czerwca do 11 lipca, a więc w bardzo krótkim czasie, opracowała projekt ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń.
Omawiając ustawę, senator J. Fetlińska zaznaczyła, że reguluje ona zasady przekazania w IV kwartale bieżącego roku i w roku 2007 świadczeniodawcom - w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - środków finansowych przeznaczonych na podwyższenie wynagrodzeń pracowników oraz osób udzielających świadczeń na podstawie umowy innej niż umowa o pracę. Zgodnie z art. 1 ustawy podmiotami objętymi jej zakresem są zakłady opieki zdrowotnej wykonujące zadania określone w statucie, grupowa praktyka lekarska, grupowa praktyka pielęgniarek lub położnych, osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki albo indywidualnej specjalistycznej praktyki oraz osoby inne niż wyżej wymienione, które uzyskały fachowe uprawnienia do udzielania świadczeń zdrowotnych i udzielają ich w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, z wyjątkiem podmiotów realizujących czynności z zakresu zaopatrzenia w środki pomocnicze i wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi - art. 5 pkt 41 lit. d ustawy o świadczeniach.
Zgodnie z art. 4 ustawy dyrektorzy oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia dokonują jednostronnie zmiany umów zawartych na 2006 r., uwzględniając zwiększenie o 7,5% kosztów pracy w poszczególnych rodzajach świadczeń opieki zdrowotnej. Umowy na przyszły rok będą zawierały kwotę zobowiązań funduszu wyższą o 30% kosztów pracy. Wzrost kosztów w zawartych umowach nastąpi w powiązaniu ze wskaźnikami kosztów pracy w poszczególnych rodzajach świadczeń zamieszczonych w załączniku do ustawy. Podwyższenie wynagrodzeń ze środków uzyskanych zgodnie z art. 3 ust. 1 następuje zgodnie z zasadami wynagradzania obowiązującymi u danego świadczeniodawcy, w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Przy tym ustawa określa dolny, jednoprocentowy, i górny, czterdziestoprocentowy, próg wzrostu wynagrodzenia. Ustawa nakazuje też zwrot środków, które nie zostały wykorzystane na podwyższenie wynagrodzeń, a fundusz będzie mógł przeprowadzić kontrolę wykorzystania przekazanych środków.
Senator J. Fetlińska poinformowała, że w wyniku debaty i głosowań komisja postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie 4 poprawek do ustawy. Senator omówiła proponowane zmiany i wniosła o ich uchwalenie.
Dalsze propozycje poprawek do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje komisja senacka. Komisja poparła 6 spośród 11 zgłoszonych ogółem poprawek. Mniejszość komisji poparła 2 zmiany.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 56 głosami, przy 19 przeciw i 12 wstrzymujących się, podjęła uchwałę:
Senat przyjął bez poprawek ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br. Do Senatu przekazano ją 14 lipca i tego samego dnia marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Zdrowia. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Józef Łyczak podkreślił, że poselski projekt ustawy ma na celu zmianę trybu powoływania i odwoływania prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia i jego zastępców. W obecnym stanie prawnym prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia i jego zastępców powołuje i odwołuje rada funduszu na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia. Sprawia to, że minister właściwy do spraw zdrowia, będący naczelnym organem administracji państwowej odpowiedzialnym za ochronę zdrowia, nie ma skutecznych instrumentów nadzoru personalnego nad Narodowym Funduszem Zdrowia, który dysponuje środkami publicznymi przeznaczonymi na ochronę zdrowia.
Wprowadzona w nowelizacji zmiana polega na tym, iż podmiotem powołującym i odwołującym prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia jest prezes Rady Ministrów, który dokonuje tego na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii rady funduszu. W wypadku rażącego naruszenia obowiązków ustawowych prezes Rady Ministrów może odwołać prezesa funduszu na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia bez zasięgania opinii rady funduszu, informując radę i przedstawiając jej uzasadnienie. Zastępcy prezesa funduszu są powoływani i odwoływani przez ministra właściwego do spraw zdrowia na wniosek prezesa funduszu, po zasięgnięciu opinii rady funduszu.
Senator sprawozdawca zaznaczył, że ustawa nie wywołuje skutków społecznych ani finansowych dla budżetu państwa. Jest zgodna z prawem Unii Europejskiej, a Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu nie zgłosiło zastrzeżeń do zmian w ustawie.
Poinformował też, że Komisja Zdrowia jednogłośnie postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze źródeł publicznych bez poprawek.
Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i 56 głosami, przy 23 przeciw i 7 wstrzymujących się, powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług - przyjęta bez poprawek
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br. Do Senatu trafiła 14 lipca. Marszałek, godnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Bogdan Lisiecki zaznaczył, że przedmiotem projektu ustawy jest wprowadzenie przepisów, zgodnie z którymi przez należność za towary i usługi dostarczone rolnikowi ryczałtowemu rozumie się również opłatę w rozumieniu art. 33 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych.
Zgodnie z ustawą o organizacji rynku mleka podmioty skupujące mleko od rolników mają obowiązek potrącania zaliczek na poczet kar z tytułu przekroczenia indywidualnej kwoty mlecznej. Większość rolników sprzedających mleko to tzw. rolnicy ryczałtowi. Tymczasem zgodnie z obowiązującymi przepisami nabywca produktów rolnych od rolnika ryczałtowego nie może zaliczyć tych zaliczek jako podatku naliczonego, ponieważ zaliczki na poczet kar nie są wymienione w katalogu potrąceń, które do tego zaliczenia upoważniają. W tej sytuacji podmioty skupujące mleko ponoszą straty spowodowane brakiem możliwości odliczania wypłacanego rolnikom podatku zryczałtowanego w wysokości 5% wartości dostarczonego mleka. Taką interpretację prezentują wszystkie urzędy skarbowe w kraju.
Aby podmiot skupujący mógł zaliczyć wypłacany podatek ryczałtowy jako podatek naliczony, należy rozszerzyć katalog potrąceń, który obecnie nie zawiera opłaty z tytułu zaliczek na poczet kar wynikających z przekroczenia limitu kwoty mlecznej. Proponowana nowelizacja przewiduje zaliczenie do katalogu potrąceń zaliczek na poczet kar z tytułu przekroczenia indywidualnej kwoty mlecznej wypłaconej rolnikom przez podmioty skupujące mleko od rolników. Ma to ochronić podmioty skupujące mleko od ponoszenia takich nieuzasadnionych strat.
W imieniu Komisji Gospodarki Narodowej senator B. Lisiecki rekomendował Izbie przyjęcie proponowanej ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu zaakceptował stanowisko komisji i jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Senat zaakceptował ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br. Następnego dnia trafiła do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Marian Miłek zaznaczył, że rozpatrywana ustawa, zmieniająca ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dostosowuje jej przepisy do rozporządzenia Rady nr 1777/2005 ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 78/388 EWG w sprawie wspólnego systemu podatków od wartości dodanej. Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana do przestrzegania przepisów tego rozporządzenia od 1 lipca 2006 r.
Senator wyjaśnił, że ustawa wprowadza zmiany w art. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dotyczące definicji eksportu, z którego wyłączono towary wywożone przez tego samego nabywcę dla celów wyposażenia prywatnych środków transportu, takich jak prywatne statki powietrzne, łodzie rekreacyjne itp. Wyłączenie to spełnia wymogi art. 16 rozporządzenia Rady nr 1777/2005.
Zmianie ulega również pkt 26 w art. 2 wymienionej ustawy w zakresie definicji usług elektronicznych, przy czym wprowadzono odesłanie do art. 11 rozporządzenia Rady nr 1777/2005, w którym ta definicja jest rozwinięta.
W art. 23 ust. 4, dotyczącym sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zmianie ulegają warunki opodatkowania towarów w wypadku przekroczenia granicy przez te towary. Dotychczas podatek naliczano od następnej dostawy, po której występowało przekroczenie kwot limitów ustalonych przez państwo członkowskie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady opodatkowanie następuje począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.
W ustawie doprecyzowuje się również pojęcie środków transportu na potrzeby stosowania art. 27 ustawy, odwołując się, podobnie jak to miało miejsce w wypadku usług elektronicznych, do określeń zawartych wprost w rozporządzeniu Rady.
Senator M. Miłek poinformował, że Komisja Gospodarki Narodowej jednomyślnie przyjęła ustawę, nie wnosząc poprawek. W imieniu komisji senator wniósł o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.
Senat w głosowaniu jednomyślnie, 86 głosami, zaakceptował to stanowisko i powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez zmian.
Senat przyjął bez poprawek ustawę zmieniającą ustawę o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Sejm uchwalił tę ustawę na 21. posiedzeniu, 13 lipca br. Do Senatu została przekazana 14 lipca, marszałek skierował ją, zgodnie z regulaminem, do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Bronisław Korfanty przypomniał, że celem nowelizacji jest umożliwienie elektronicznej formy rozliczeń podatników z administracją skarbową. Wcześniejsza nowelizacja, z 30 czerwca 2005 r., która miała wejść w życie 16 sierpnia br., zobowiązywała podmioty pozostające w zakresie właściwości tzw. dużych urzędów skarbowych, a także sądy, notariuszy, komorników i inne organy administracji publicznej, do składania deklaracji w formie elektronicznej. Jednak, według rządu, stan przygotowań tych podmiotów do realizacji tego przedsięwzięcia uzasadnia zniesienie obowiązku składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Nowa ustawa wprowadza pełną dowolność składania deklaracji w formie elektronicznej. W okresie przejściowym, od 16 sierpnia do 31 grudnia br., będzie ograniczona jedynie do podmiotów, których roczne przychody netto wynoszą co najmniej 5 milionów euro. Aby podmiot mógł przekazywać deklarację drogą elektroniczną, musi zawiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego oraz wskazać osobę upoważnioną do składania deklaracji i ich podpisywania podpisem elektronicznym. Następnie za pomocą środków komunikacji elektronicznej podatnik będzie składał zgłoszenie upoważnienia. Deklaracje mogą być składane elektronicznie dopiero po potwierdzeniu zgodności danych zawartych w zawiadomieniu z danymi zawartymi w zgłoszeniu upoważnienia. Na niektórych papierowych deklaracjach muszą być podpisy dwóch upoważnionych osób. Ze względu na to, iż złożenie podpisu elektronicznego przez dwie osoby byłoby procesem skomplikowanym i dość kosztownym, ustawa dopuszcza, aby taką deklarację podpisywała tylko jedna upoważniona osoba.
Senator B. Korfanty poinformował, że w trakcie omawiania ustawy w komisji wywiązała się dyskusja, która dotyczyła, między innymi, spraw związanych z bezpieczeństwem funkcjonowania systemu, a także z kosztami całego przedsięwzięcia. Komisja nie zaproponowała żadnych zmian, w związku z czym senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu przychylił się do wniosku komisji i jednomyślnie, 86 głosami, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Senat wprowadził poprawki do ustawy o zmianie ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br., i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawił je senator Krzysztof Piesiewicz. Senator przypomniał, że nowelizowana ustawa była uchwalona w czerwcu 1997 r. po dosyć burzliwej debacie publicznej. Była ustawą epizodyczną, miała obowiązywać do września tego roku. Proponowana nowelizacja sytuuje instytucję świadka koronnego na trwałe w polskim systemie prawa kryminalnego jako środek dochodzenia czy likwidowania najgroźniejszych przestępstw i tak była skonstruowana. Jak stwierdził senator sprawozdawca, w czasie debaty na posiedzeniu Komisji Praw Człowieka i Praworządności nikt nie kwestionował potrzeby istnienia tej instytucji przeznaczonej do zwalczania najcięższych przestępstw.
Komisja postanowiła jednak zaproponować Izbie wprowadzenie do ustawy poprawek doprecyzowujących, dających możliwość klarowniejszej wykładni przepisów.
W imieniu komisji senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy z proponowanymi poprawkami.
Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.
Wszystkie propozycje zmian w ustawie rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 9 spośród 15 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba 86 głosami, przy 6 przeciw i22 wstrzymujących się, podjęła uchwałę:
Senat zaakceptował ustawę o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br., i 14 lipca przekazana do Senatu. Marszałek tego samego dnia, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz do Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Robert Smoktunowicz. Senator zaznaczył, że rozpatrywana nowelizacja dotyczy dwóch kategorii zagadnień.
Po pierwsze - zrzeczenia się własności nieruchomości, jest to więc kwestia art. 179 kodeksu cywilnego.
Po drugie - przedawnienia roszczeń z tytułu deliktu, czyli czynów zabronionych.
Pierwsza kwestia wynika z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 15 marca 2005 r., w którym trybunał uznał, że treść art. 179 kodeksu cywilnego jest niezgodna z art. 2 i 165 konstytucji. Zgodnie bowiem z tym zapisem posiadacz chcący się pozbyć własności nieruchomości zrzekał się jej, a ta stawała się automatycznie własnością gminy. Trybunał stwierdził, że aby zachować podmiotowość prawną gmin - czyli aby one też mogły decydować, czy chcą czy nie chcą nabywać nieruchomości, nabywać zobowiązania, być obciążane - treść tego artykułu musi być w istocie zmodyfikowana.
Propozycja wypracowana przez Sejm polega na tym, iż właściciel nieruchomości, aby móc co do skutku zrzec się jej własności, musi złożyć ofertę zawarcia umowy przekazania własności nieruchomości danej gminie na ręce starosty. Jeżeli taka umowa nie zostanie zawarta w ciągu sześciu miesięcy lub jeśli gmina oświadczy, że nie chce takiej nieruchomości nabyć, to wtedy właściciel przystępuje do aktu notarialnego, zrzeka się tej własności, a nieruchomość staje się automatycznie własnością Skarbu Państwa.
Druga sprawa to kwestia przedawnienia roszczeń z tytułu deliktu. Nowelizacja ma na celu przede wszystkim zapewnienie ochrony osobie małoletniej w sytuacjach, gdy szkoda ujawnia się po długich okresach od zdarzenia, które ją wywołało. Sejm proponuje, by §3 w art. 442 kodeksu cywilnego miał brzmienie: przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody, która była następstwem uszkodzenia ciała czy wywołania rozstroju zdrowia, nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od osiągnięcia pełnoletności przez tą osobę.
Ponadto przedłużono do lat dwudziestu przedawnienie roszczeń w sytuacji, kiedy szkoda była następstwem uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, oraz w sytuacji, jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia.
Senator poinformował, że komisja postanowiła rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.
Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej przedstawił senator Janusz Gałkowski. Senator poruszył m.in. związaną z rozpatrywaną nowelizacją kwestię instytucji odpowiedzialności. W wypadku zrzeczenia się nieruchomości albo w postaci zaproszenia do nabycia, albo w postaci zrzeczenia się nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, instytucja odpowiedzialności powoduje, że często zrzekają się takiej nieruchomości właściciele, dla których przestała ona mieć wartość gospodarczą. Zdarza się, że te nieruchomości są obciążone hipotecznie i wówczas pojawia się zagadnienie ograniczenia odpowiedzialności gminy czy Skarbu Państwa za wierzytelności, które zabezpiecza hipoteka.
Ten postulat realizuje zapis, mówiący że odpowiedzialność ogranicza się do odpowiedzialności z nieruchomości, nie zaś z całego majątku gminy czy Skarbu Państwa. Tylko z przekazanej nieruchomości może być prowadzona egzekucja.
W imieniu komisji senator sprawozdawca rekomendował Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu przychylił się do tego stanowiska i 83 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Poprawki Senatu do ustawy o paszach
Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 20. posiedzeniu, 23 marca br., i 26 marca przekazana do Senatu. Marszałek 27 marca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Jerzy Chróścikowski zaznaczył, że celem ustawy o paszach jest zgodne z przepisami unijnymi uregulowanie zagadnień dotyczących wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt pasz i pasz leczniczych. Potrzeba uchwalenia całkowicie nowej regulacji ustawowej i usunięcia z systemu prawnego dotychczasowej, tj. ustawy z 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, wynika również z faktu, że materia objęta ustawą była dotychczas regulowana dyrektywami unijnymi, znajdującymi swoje rozwiązania w dotychczasowym stanie prawnym. Znaczną część tej materii objęły obecnie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenia Komisji stosowane bezpośrednio w naszym porządku prawnym. Stąd wynikła konieczność zasadniczych zmian ustawodawczych.
Ustawa została wypracowana na podstawie projektu rządowego. Jej przepisy mają dwojaki charakter, kompetencyjny - określają właściwości organów w zakresie higieny i urzędowej kontroli pasz, i wdrażający dyrektywy unijne - regulują zasady wytwarzania i stosowania pasz, zasady obrotu paszami, kwestie jakości pasz, wymagania dotyczące higieny i wprowadzania do obrotu oraz sposobu nadzoru i urzędowej kontroli. W nowej ustawie przyjęto też nowe nazewnictwo dostosowane do przyjętego w rozporządzeniach unijnych. Określenie "środki żywienia zwierząt" zostało zastąpione określeniem "pasze".
Istotne zmiany wprowadzone ustawą to: zastąpienie dotychczasowych zwolnień na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych oraz obrotu nimi rejestracją i zatwierdzeniem zakładów; wprowadzenie przez powiatowych lekarzy weterynarii wykazów zarejestrowanych i zatwierdzonych zakładów zamiast dotychczasowej ewidencji przedsiębiorców; zastąpienie dotychczasowego operacyjnego planu gotowości operacyjnym planem awaryjnym opracowanym przez głównego lekarza weterynarii.
Przedmiotowa ustawa zmienia kilka innych - ustawę z 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, ustawę z 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, ustawę z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt i ustawę z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Nowy akt prawny obejmuje dodatkowo regulacje dotyczące wykonywania przepisów Unii Europejskiej w zakresie pasz genetycznie modyfikowanych.
Senator J. Chróścikowski poinformował, że komisja, po burzliwej dyskusji, postanowiła rekomendować Izbie 4 poprawki do ustawy.
Dalsze poprawki zgłosili senatorowie podczas debaty nad ustawą.
Wszystkie propozycje zmian w ustawie rozpatrzyła komisja senacka. Komisja poparła 10 z 15 zgłoszonych ogółem poprawek.
Poszczególne poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Izba 54 głosami, przy 24 przeciw i 7 wstrzymujących się, podjęła uchwałę:
Senat uchwalił poprawki do ustawy o spółdzielni europejskiej
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 20. posiedzeniu, 23 czerwca br. Do Senatu trafiła 26 czerwca. Marszałek 27 czerwca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie.
Sprawozdawca komisji senator Marek Waszkowiak zaznaczył, że podstawowym celem projektu ustawy jest wypełnienie przez Rzeczpospolitą Polską obowiązków wynikających z rozporządzenia Rady nr 1435/2003/WE w sprawie statutu spółdzielni europejskiej oraz dyrektywy Rady 2003/72/WE uzupełniającej przywołane rozporządzenie w odniesieniu do zaangażowania pracowników. Rozporządzenie wejdzie w życie 18 sierpnia br.
Senator podkreślił, że rozporządzenie stanowi przykład jednolitego prawa unijnego, które nie wymaga ratyfikacji ani opublikowania w "Dzienniku Ustaw", a jego przepisy znajdują bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich. Jednakże z uwagi na charakter materii regulowanej przez rozporządzenie stosowanie jego przepisów wymaga wydania ustawy uzupełniającej o odpowiednie przepisy rozporządzenie, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w samym rozporządzeniu.
Oprócz przepisów, które mają zapewnić sprawne funkcjonowanie europejskiej spółdzielni w państwach członkowskich, rozporządzenie zawiera normy upoważniające ustawodawców krajowych do wypełnienia luk uzupełniających jednolite prawo unijne, a także do stanowienia odstępstw od standardowych rozwiązań przewidzianych w tym akcie prawnym.
Utworzenie spółdzielni europejskiej, normowane przez rozporządzenie Rady, to sposób na stworzenie spółdzielni europejskiej przez osoby prawne lub osoby fizyczne, których miejsce działania i pracy znajduje się na terenie Unii Europejskiej. Prawodawca europejski umożliwia jednak ustawodawcom krajowym zrezygnowanie z wymogu, aby osoba prawna uczestnicząca w założeniu spółdzielni europejskiej posiadała główny zarząd na terytorium Wspólnoty, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 2 ust. 2 rozporządzenia, to jest, gdy ta osoba prawna posiada siedzibę statutową w tym państwie członkowskim oraz jest w sposób trwały i rzeczywisty powiązana z gospodarką jednego z państw członkowskich.
Senator M. Waszkowiak zaznaczył, że Komisja Gospodarki Narodowej, rozpatrując ustawę, zwróciła uwagę na kilka elementów, m.in. analizowano i pytano o kwestię tworzenia spółdzielni europejskiej, kapitału założycielskiego i sposobu jej działania. Zwracano również uwagę na to, że rozporządzenie Rady Europejskiej umożliwia dualistyczny i monistyczny model organizacyjny. W wypadku monoistycznym jest to organ kolegialny i rada dyrektorów, a w drugim, dualistycznym, jest to rada nadzorcza i zarząd.
Szczególne zainteresowanie komisji budził również art. 18 projektu, który zawiera regulacje uwzględniające okoliczność, że spółdzielnia europejska może być bankiem spółdzielczym albo spółdzielczą kasą oszczędnościowo-kredytową w rozumieniu odpowiednich przepisów polskiego prawa. W celu usunięcia wątpliwości, które mogą pojawić się w praktyce, w projekcie wskazano przepisy ustaw szczególnych znajdujących zastosowanie do zarządu i rady nadzorczej spółdzielni europejskich, będących takimi instytucjami.
Poruszano również problemy związane z udziałem i zaangażowaniem pracowników spółdzielni europejskiej.
Komisja Gospodarki Narodowej uznała, że tworzenie spółdzielni europejskich, tworzenie tego typu podmiotów gospodarczych leży w interesie biednych państw, takich jak Polska, leży w interesie rozwoju gospodarczego na poziomie regionalnym, europejskim, ale daje również możliwość współdziałania różnych podmiotów spółdzielczych już istniejących, jak również tych, które mogą być stworzone, daleko poza granicami państwa.
W wyniku prac Komisja Gospodarki Narodowej przyjęła jedenaście poprawek. Senator sprawozdawca omówił proponowane zmiany i w imieniu komisji zwrócił się o ich poparcie.
Zaproponowane przez komisje poprawki poddano pod głosowanie, po czym Izba jednomyślnie, 85 głosami, podjęła uchwałę:
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 21. posiedzeniu, 13 lipca br., i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja rozpatrzyła ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Sprawozdawca komisji senator Janusz Kubiak podkreślił, że zmiana ustawy związana jest z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 13 lipca 2004 r., w którym trybunał wskazał na niekonstytucyjność ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw w kwestii instytucji przepadku korzyści majątkowych przyjętych przez komitet wyborczy z naruszeniem przepisów prawa.
Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w ordynacji wyborczej do samorządu gminy, powiatu i województwa brakuje wskazania, kto ponosiłby odpowiedzialność za naruszenie zasad finansowania w toku kampanii wyborczej, jak również tego, kogo obciąża przepadek korzyści majątkowych uzyskanych z naruszeniem przepisów ordynacji. Poruszono także kwestię wyjaśnienia związanej z tym nadwyżki finansowej. Trybunał wskazał na tryb sądowy, związany ze stwierdzeniem uzyskania korzyści majątkowych, oraz na to, że tryb nieprocesowy, który wynikał z dotychczasowej ustawy, był nieadekwatny, czyli nie mógł być stosowany, jeżeli chodzi o obciążanie i orzekanie zwrotu na rzecz Skarbu Państwa uzyskanych w ten sposób nadwyżek czy korzyści.
Dlatego trybunał zlecił dochodzenie tych korzyści naczelnikowi urzędu skarbowego, wskazując jednocześnie na konieczność jednoznacznego określenia podmiotów odpowiedzialnych za naruszenie zasad finansowania w toku kampanii wyborczej i obciążenie związanych z tym korzyści majątkowych, prawidłowego określenia trybu dochodzenia roszczeń Skarbu Państwa oraz stworzenia spójnej regulacji dotyczącej postępowania komitetów wyborczych z nadwyżkami.
Senator J. Kubiak zaznaczył, że opiniowana ustawa zawiera uzupełnienie braków dostrzeżonych przez Trybunał Konstytucyjny. Z przyjętych zapisów wynika, że odpowiedzialność za rozliczenie korzyści majątkowych ponoszą te same podmioty, które ponoszą odpowiedzialność za inne zobowiązania komitetów wyborczych, na przykład partii politycznej czy organizacji. Ustawa reguluje jednoznacznie przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej przyjętej z naruszeniem przepisów, wskazuje organ oraz stanowi, że postępowanie będzie się toczyło przed sądem okręgowym właściwym ze względu na siedzibę organu badającego sprawozdanie finansowe danego komitetu wyborczego. Powierzono to naczelnikowi urzędu skarbowego. Postępowanie egzekucyjne związane z nadwyżkami będzie się toczyło w trybie administracyjnym, a nie cywilnym.
Senator sprawozdawca poinformował, że Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w toku prac nad ustawą postanowiła wnieść poprawki, w większości doprecyzowujące.
Zaproponowane przez komisję zmiany podano pod głosowanie, a następnie Izba 74 głosami, przy 2 przeciw, podjęła uchwałę:
Ustawa o dokumentach paszportowych - przyjęta bez poprawek
Ustawa została uchwalona przez Sejm 13 lipca br. i następnego dnia przekazana do Senatu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje rozpatrzyły ustawę i przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdanie Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawił senator Zbigniew Romaszewski. Senator zaznaczył, że ustawa o dokumentach paszportowych jest związana z unormowaniami przewidzianymi w rozporządzeniu Rady Europy nr 22/52/2004 z 13 grudnia 2004 r., dotyczącymi zabezpieczeń i danych biometrycznych zawartych w paszportach.
Polska zobowiązała się do wydawania nowych paszportów od 28 sierpnia br. Jednak czas płynął, paszporty się nie pojawiały, a związane z tym prace nie postępowały. Niemniej, niezależnie od naszych możliwości, ministerstwo spraw wewnętrznych w poprzedniej kadencji takie zobowiązanie podjęło, a ministerstwo w tej kadencji musi to zobowiązanie wykonać, gdyż w przeciwnym wypadku po 28 sierpnia przestanie istnieć możliwość wydawania nowych paszportów, będzie jedynie możliwe wydawanie paszportów tymczasowych. Jak stwierdził senator, jest to jeden z problemów, przed którym stanęli członkowie komisji. Dotyczy on przede wszystkim procedowania w tak krótkim czasie, żeby ustawę przyjąć i żeby ministerstwo było w stanie wykonać te zobowiązania.
Omawiając ustawę, senator Z. Romaszewski wskazał, że przede wszystkim ustala ona słowniczek wprowadzanych terminów. Wprowadza też jedną nowość, a mianowicie określa, że dokumenty paszportowe stanowią własność Rzeczypospolitej Polskiej, co pozwoli na odzyskiwanie dokumentów, które byłyby zatrzymywane za granicą. Wprowadza również zasadę, że wyrażenie zgody na wyjazd dziecka przez oboje rodziców nie jest obligatoryjne, jeżeli taka zgoda stanowi poważną przeszkodę w rozwiązaniu istotnych problemów, może wystarczyć zgoda tylko jednego z rodziców.
Ustawa określa, na podstawie jakich dokumentów wydawane są dokumenty paszportowe. Przewiduje pięćdziesięcioprocentową obniżkę opłat paszportowych dla emerytów i rencistów; osoby po siedemdziesiątym roku życia nie będą płaciły za wydanie paszportu.
Zrezygnowano również z dotychczasowego zapisu art. 6 ust. 2, który wydanie paszportu pozostawiał pewnej decyzji uznaniowej. Obecnie odmowa wydania paszportu ma charakter obligatoryjny, ale dotyczy ona tylko instytucji uprawnionych i spory, czy w wypadku zaległości podatkowych bądź innych okoliczności należy, czy nie należy wydać odpowiedni paszport, zostały wyeliminowane.
Przewidziana jest, istniejąca dotychczas, instytucja tymczasowych paszportów wydawanych przez urzędy konsularne w wypadku zaginięcia paszportu, jego zniszczenia, kradzieży lub sytuacji szczególnych, kiedy ingerencja konsula jest niezbędna ze względu na życiowe problemy osoby występującej o ten dokument. W takim wypadku nie obowiązuje spełnienie wszystkich warunków do wydania paszportu.
Wprowadza się tymczasowe paszporty wydawane dzieciom, przy czym o ile w wypadku osób dorosłych ważność paszportów tymczasowych może sięgać nawet pięciu lat, o tyle w wypadku małych dzieci, do piątego roku życia, paszport taki jest ważny tylko do dwunastu miesięcy, przede wszystkim ze względu na szybkie zmiany fizyczne dziecka. W wypadku dzieci, które ukończyły piąty rok, paszport tymczasowy może być wydawany na okres pięciu lat.
Uwzględniono też możliwość wydawania dwóch paszportów, i to zarówno paszportów normalnych, prywatnych, jak i paszportów dyplomatycznych czy paszportów służbowych.
Przyjęto również zasadę, że dokument paszportowy zgłoszony jako utracony i następnie odnaleziony nie może być ponownie użytkowany jako dokument uprawniający do przekroczenia granicy.
Ewidencję wydanych i utraconych paszportów prowadzi minister spraw wewnętrznych. Również minister spraw wewnętrznych jest organem właściwym do ponoszenia odpowiedzialności za wszelkie problemy dotyczące wydawania paszportów. Minister wyznacza też jedną instytucję, która będzie się zajmowała drukiem paszportów, i on jest odpowiedzialny za to, ażeby system dobrze funkcjonował.
Nowy paszport został wzbogacony o tak zwane dane biometryczne, czyli oprócz zdjęcia i podpisu, które są w dotychczasowych paszportach, zostaną tam wprowadzone dane biometryczne, tj. fotografia zarejestrowana w systemie informatycznym, a w ciągu trzydziestu sześciu miesięcy zostanie również wprowadzony zakodowany odcisk palca, pozwalający na identyfikację danej osoby.
Senator Z. Romaszewski podkreślił, że rozpatrywana ustawa, regulująca dość szczególne problemy, była obarczona pewną liczbą błędów. Zostały one wytknięte przez senackie biuro legislacyjne. Ministerstwo spraw wewnętrznych zaproponowało, że te poprawki uwzględni w kolejnej, przygotowywanej już nowelizacji, i postulowało, by obecnie przyjąć ustawę bez poprawek. W głosowaniu członkowie komisji zaaprobowali tę propozycję i postanowili rekomendować Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.
Sprawozdawca Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Andrzej Jaroch zaznaczył, że dyskusję na posiedzeniu komisji zdeterminował fakt przyjęcia przez rząd poprzedniej kadencji określonego na 28 sierpnia br. sztywnego terminu wprowadzenia do paszportów danych biometrycznych. Wpływa to w sposób zasadniczy na możliwości działania resortu spraw wewnętrznych. Podczas prowadzonej dyskusji, a także rozpatrywania propozycji poprawek, większość senatorów uznała, że nie można, doskonaląc tekst ustawy, doprowadzić do wstrzymania wydawania paszportów, dokumentów, których w tej chwili liczna rzesza Polaków potrzebuje niemal na co dzień.
Omawiano bardzo szczegółowo mankamenty przepisów ustawy, jednak po dyskusji i rozpatrzeniu wszystkich propozycji poprawek, jakie trafiły do komisji, większość senatorów przyjęła projekt ustawy bez żadnych zmian. W związku z tym, w imieniu komisji, senator A. Jaroch wniósł o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Podczas dyskusji wprowadzenie zmian w ustawie zaproponował senator Janusz Kubiak.
Wszystkie propozycje rozpatrzyły 2 komisje senackie. Połączone komisje poparły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu zaakceptował ten wniosek: 53 głosami, przy 4 przeciw i 20 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Centralnego Biura Antykorupcyjnego i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu
Ustawa została uchwalona przez Sejm na 20. posiedzeniu, 23 czerwca br. Do Senatu trafiła 26 czerwca. Następnego dnia marszałek, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.
Przedstawiła je senator Anna Kurska. Jak zaznaczyła, rozpatrywana ustawa zmierza do złagodzenia przepisów regulujących zasady odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy. Z jednej strony ma zapewnić skuteczność dochodzenia należności od często niewypłacalnych sprawców szkód, a z drugiej strony łagodzi rygory, stwarzając szeroką gamę możliwości. Mając bowiem na uwadze warunki rodzinne i życiowe funkcjonariusza, który spowodował szkodę, można, żeby uniknąć sądu, zawrzeć z nim ugodę, a także rozłożyć mu należność na raty. Sądowi zaś daje się uprawnienia do obniżenia wysokości odszkodowania.
Ustawa wprowadza też możliwość naprawienia szkody przez sprawcę nie tylko w drodze zapłaty odszkodowania, ale również przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego.
Komisji Praw Człowieka i Praworządności zarekomendowała Izbie przyjęcie ustawy bez poprawek.
Senat w głosowaniu podzielił stanowisko komisji i 69 głosami, przy 9 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.
Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment