11 kwietnia 2007 r. odbyło się spotkanie Marszałka Senatu RP Bogdana Borusewicza, Wicemarszałka Senatu Ryszard Legutko i Przewodniczącej Komisji Kultury i Środków Przekazu Krystyny Bochenek z organizatorami regionalnych obchodów Roku Języka Polskiego w minionym 2006 roku.

Podczas tego spotkania zostało uhonorowanych 65 osób - najbardziej aktywnych w Polsce organizatorów i koordynatorów ze szkół, domów kultury, ośrodków kultury, placówek kulturalno-oświatowych - za podjęcie szczególnie cennych inicjatyw upowszechniających kulturę języka polskiego oraz za poniesiony wkład pracy w organizację wydarzeń związanych z obchodami Roku Języka Polskiego.

"Naród żyje, póki język jego żyje, bez języka narodowego nie ma narodu". To przesłanie Karola Libelta nigdy nie straciło i nie straci na aktualności. Język łączył w przeszłości i łączy Polaków, kształtując ich tożsamość narodową i będąc dobrem kultury narodowej. Nie ma dla nas innego dobra tak powszechnego i tak ważnego jak język ojczysty. To on pozwalał trwać narodowi w najtragiczniejszych latach naszych dziejów, również wówczas, gdy na wiele długich lat Polskę wykreślono z map Europy.

W poczuciu ogromnego znaczenia polszczyzny jako dobra, które nas łączy we wspólnocie, które pozwoli zachować tożsamość kulturową i odrębność w zjednoczonej, ale różnorodnej Europie Senat Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Komisji Kultury i Środków Przekazu, uchwałą z 22 grudnia 2005 r. ustanowił rok 2006 Rokiem Języka Polskiego. Każdy z nas, Polaków, winien być bowiem świadom potęgi i piękna polszczyzny, dbając o jej rozwój i chroniąc przed zagrożeniami współczesności. Przed unifikacją języka, lekceważeniem mowy ojców, przed degradacją słowa w mowie i piśmie, niechlujstwem i bylejakością, przed czym przestrzegał w jakże dramatycznych słowach prof. Witold Doroszewski, mówiąc: "Naród staje nad przepaścią, gdy język staje się wysypiskiem śmieci".

Ustanowienie Roku Języka Polskiego w intencji Senatu miało przyczynić się do poprawy kultury języka polskiego, do szerzenia wiedzy o polszczyźnie, o jej bogactwie i różnorodności, do jej promowania, również poza granicami, i do zwrócenia uwagi, że polszczyzna jest wartością samą w sobie.

Zwracając się w uchwale do władz publicznych i Polaków o ochronę, otaczanie opieką i kultywowanie polszczyzny, Senat w Roku Języka Polskiego był inicjatorem, patronem wielu wydarzeń poświęconych językowi ojczystemu, adresowanych do wielu środowisk, w tym m.in. do parlamentarzystów, ludzi nauki i kultury, do młodzieży szkolnej, i Polaków za granicą. W ogłoszonych konkursach językowych, wystawach poświęconych językowi i literaturze, festiwalach języka polskiego, konferencjach naukowych, warsztatach i prelekcjach poświęconych polszczyźnie i jej odmianom, w tym regionalnym uczestniczyło bardzo wiele osób i instytucji. Na szczególne uznanie zasługuje liczne grono nauczycieli, którzy pasją i zaangażowaniem potrafili zarazić swoich uczniów i wraz z nimi włączyć się w obchody Roku Języka Polskiego. O ogromnym zainteresowaniu wydarzeniami związanym z Rokiem Języka Polskiego świadczy choćby ogromna liczba prac nadesłanych na konkursy towarzyszące obchodom Roku.

Zastanawiając się, czy ustanowienie przez Senat Roku Języka Polskiego przyczyniło się do popularyzacji polszczyzny i do podwyższenia kultury języka, można zatem odpowiedzieć twierdząco. Ale dbałość o mowę ojczystą, o jej piękno, rozwój, komunikatywność nie może się ograniczać w czasie. Tak jak polszczyzna - musi trwać.

Posłuchajmy więc jeszcze raz słów Norwida i potraktujmy je jako przesłanie dla nas, współczesnych: "Słowo piękne może skruszyć mury, zjednoczyć serca i umysły wszystkich Polaków".