A niechaj narodowie wżdy postronni znają,

"Gromem bądźmy pierw niźli grzmotem,

Oto tętnią i rżą konie stepowe,

Górą czyny!... a słowa ? a myśli ? ... potem !...

Wróg pokalał już i Ojców mowę" -

Energumen tak krzyczał do Lirnika

I uderzał w tarcz, aż się wygięła.

Lirnik na to:

"Nie miecz, nie tarcz - bronią języka,

Jakie rozkosze, jakie rozkosze !

Umieć wypisać słowo po słowie,

Co marzę w myślach, co w sercu noszę,

Depce z wzgardą przodków kości,

Już jest w duszy niewolnikiem,

Nurzy się w błocie podłości,

Kto mówi wrogów językiem.

(...)

Póki w polskich komnat ściany

Gwar obczyzny nie zawita,

Póty próg wasz nie skalany,

Niechże cię przyjmę w otwarte ramiona;

Ty będziesz kwieciem tych pół ubarwiona,

(...)

O mowo polska, ty czujny odzewie

Bądź z serca pozdrowiona,

Ojczysta święta mowo !

Niby łańcuchem złotym

Wiąże nas twoje słowo.

(...)

Tyś nasza twierdza, tarcza,

Opieka i obrona,

Ojczysta święta mowo,