Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu rozpatrywanego projektu, po powodzi, która miała miejsce w lipcu i sierpniu 2001 r., w wyniku poważnych strat materialnych, które ponieśli obywatele, a w tym rolnicy, uchwalono ustawę o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi. W ślad za tym posiadacze gospodarstw rolnych, których grunty zostały zalane przez powódź, nabyli prawo do otrzymania pomocy w naturze za pośrednictwem gminy. Pomoc ta polegała na możliwości nieodpłatnego otrzymania z Agencji Rynku Rolnego pszenicy za zalane grunty orne, sady i stawy rybne, tj. obszary wodne zwane użytkami. Wysokość pomocy określono ustawowo na l t ziarna pszenicy na l ha użytków - za pierwsze 10 ha użytków zalanych przez powódź oraz 0,5 t pszenicy na l ha użytków - za obszar przekraczający 10 ha użytków zalanych przez powódź. Przedmiotowa ustawa zastosowana została w praktyce jednak na zasadach niezgodnych z jej duchem i literą. Aby realizować zadania dotyczące przyznania pomocy zbożowej poszkodowanym rolnikom wojewoda małopolski ustalił swoją procedurę postępowania przy stosowaniu ustawy.

Poszkodowani przez powódź w 2001 r. rolnicy z terenów gmin Radgoszcz, Dąbrowa Tarnowska i Olesno złożyli wnioski o pomoc zbożową. Wnioski złożone zostały przez rolników w ustawowym terminie, tj. do 15 października 2001 r. i 15 marca 2002 r. (termin po nowelizacji). Niemniej część złożonych wniosków nie została uznana przez Komisję Wojewody Małopolskiego. Jako przyczynę podano, że nie zostały one złożone w terminie. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż komisja wojewody zweryfikowała straty na terenie wymienionych gmin po raz pierwszy i jedyny 23 sierpnia 2001 r., w czasie bardzo niedługim od wejścia ustawy w życie. Komisja nie podjęła jednak czynności w zakresie weryfikacji wniosków złożonych przez rolników tych gmin w terminie późniejszym. Komisja wojewody podtrzymuje jako ostateczny, pierwotnie zweryfikowany obszar strat w gminach Radgoszcz, Dąbrowa Tarnowska i Olesno, odrzucając wnioski złożone przez rolników w późniejszym, ale przewidzianym ustawowo terminie. Zarządy gmin Radgoszcz oraz Dąbrowa Tarnowska uważając, że służby wojewody małopolskiego realizują ustawę nieprawidłowo, poprzez jej złe interpretowanie, a także w związku z licznymi interwencjami rolników, podjęły szereg działań. Wójt gminy Radgoszcz zwrócił uwagę, że doszło najprawdopodobniej do błędnego zrozumienia zapisu ustawowego, a tym samym do przekroczenia kompetencji nadanych wojewodom przez ustawodawcę. Wojewoda, nie poprzestając jedynie na weryfikacji wniosków pod kątem wymogów art. 9 ustawy, wydał wytyczne, w których nałożył na obywateli poszkodowanych w wyniku powodzi dodatkowe obowiązki, ograniczając ich prawa do uzyskania pomocy pszenicznej. Działania takie w świetle postanowień Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej należy uznać za bezprawne.

Mając na uwadze liczne interwencje zarządów poszkodowanych gmin, liczne interwencje - około 1400 rolników skłaniających się do złożenia spraw do sądu - a przede wszystkim mając na uwadze konieczność zapewnienia otrzymania należnej pomocy zbożowej przez poszkodowanych (około 4000 t pszenicy), wnioskodawcy projektu uznali za celowe dokonanie zmiany ostatecznego terminu zgłaszania wniosków do 31 grudnia 2004 r.

Wicedyrektor B. Kasperowicz stwierdziła, że jest przeciwna tej inicjatywie ze względu na to, że obowiązujące Polskę obecnie przepisy unijne nie przewidują w takich wypadkach udzielenia pomocy rzeczowej, a jedynie finansową.