1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

2. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Mamy kworum w trzech komisjach, zatem jesteśmy upoważnieni do prowadzenia działalności legislacyjnej.

Przystępujemy do pracy z nadzieją, że państwo senatorowie wysłuchali opinii i uzasadnień do zgłoszonych poprawek, zarówno ze strony senackich komisji, jak i przedstawionych przez senatorów podczas debaty plenarnej. W związku z tym proponuję, żebyśmy niezwłocznie przystąpili do rozpatrywania poszczególnych wniosków w kolejności, którą zaproponowałem wcześniej.

Poprawka pierwsza, trzech komisji reprezentowanych na posiedzeniu połączonych komisji.

(Senator Mieczysław Janowski: Mam sugestię formalnoprawną.)

Panie Przewodniczący, ponieważ była już przeprowadzona dyskusja we wszystkich trzech komisjach, to jeżeli rząd nie zmienił zdania w stosunku do tych poprawek, co do których trzy komisje wyraziły taki sam pogląd, proponuję potraktować je bezdyskusyjnie.

Rozumiem, że wniosek pana senatora dotyczy poprawek, które były zgłoszone przez trzy komisje uczestniczące dzisiaj we wspólnym posiedzeniu.

(Głos z sali: I co do których rząd nie zgłasza uwag.)

Czy pan minister ma zastrzeżenia do poprawek, o których mowa, czyli popieranych przez trzy komisje?

Nie, gdyż wszystkie zostały wprowadzone albo w wersji, którą akceptowałem wprost, albo w zmienionej, lecz uzgodnionej - dotyczyło to dwóch. Zatem wszystkie poprawki uzgodnione przez komisje są akceptowane, aczkolwiek są to głównie te - dlatego wolałbym się jeszcze przy nich chwilę zatrzymać - które proponowało Biuro Legislacyjne. Było tam kilka poprawek różniących się, one nigdy się nie pokryją - mówię to, żeby doprecyzować - i w związku z nimi chciałbym jednak zabrać głos.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Tak, co do nich nie ma wątpliwości.)

Czy ktoś z państwa senatorów zgłasza sprzeciw wobec wniosku pana senatora Janowskiego? Nikt.

Dziękuję, Panie przewodniczący.

Pragnę tylko zwrócić uwagę państwa senatorów, że poprawka poparta przez trzy połączone komisje, zawarta w pozycji czterdziestej piątej zestawienia uwag do ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, została wykluczona przez poprawkę czterdziestą czwartą - jest to propozycja zgłoszona przez panią senator Liszcz. Zatem trzeba będzie głosować bez tej poprawki.

Tak. Jeszcze szybko sprawdzę, czy poprawki do przepisów wprowadzających wzajemnie się nie wykluczają. Nie, w tym przypadku nie ma takiej wątpliwości. Dziękuję.

Czy wniosek pana senatora szedł tak daleko, żeby głosować nad tymi poprawkami w bloku?

(Senator Mieczysław Janowski: Tak jest, Panie Przewodniczący.)

Przystępujemy do głosowania nad poprawkami: pierwszą, piątą, dwudziestą trzecią, trzydziestą, trzydziestą drugą, trzydziestą piątą, trzydziestą ósmą, trzydziestą dziewiątą i czterdziestą szóstą.

Poprawka druga zmierza do tego, aby działalność pożytku publicznego była prowadzona jedynie przez podmioty utworzone przez kościoły lub inne związki wyznaniowe, których ideologia nie hamuje krzewienia tolerancji i wieloświatopoglądowości.

W innym przypadku - też chodziło o ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, o art. 20 - uznaliśmy wspólnie w czasie posiedzeń trzech komisji, że w tej regulacji nie powinny się znaleźć przepisy wieloznaczne, niejednoznaczne i wykreśliliśmy takie sformułowanie, wtedy była mowa o konflikcie interesów. Tym razem również nie mogę zająć innego stanowiska. Te zapisy są wieloznaczne i nieprecyzyjne, wymagałyby stworzenia odrębnych przepisów, kto i w jakim trybie weryfikuje ideologię podmiotów, zatem po prostu nie widzę możliwości wprowadzenia w sposób odpowiedzialny tej poprawki. Jestem przeciw.

(Senator Teresa Liszcz: Jeszcze ja chciałabym się wypowiedzieć.)

Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na to, że gdybyśmy przyjęli taki wymóg tylko w odniesieniu do jednej z trzech kategorii podmiotów prowadzących działalność, to można byłoby postawić zarzut nierównego traktowania. Przecież stowarzyszenia też mogą się spotkać z takim zarzutem. Dlaczego miałoby to dotyczyć tylko tej grupy podmiotów? Też jestem przeciwko poprawce.

(Głos z sali: Nie ma autorki, trudno, żeby się broniła. Jest postulat, trzeba to poddać pod głosowanie.)

Kto jest za przyjęciem poprawki drugiej? (0)

Poprawka nie uzyskała poparcia połączonych komisji.

Poprawka trzecia zmierza do tego, aby przepisy działu II ustawy były stosowane w odniesieniu do tych fundacji, których majątek nie jest w 30% mieniem państwowym lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi.

Pragnę zwrócić uwagę państwa senatorów, że faktycznie ta poprawka znacznie ograniczy krąg podmiotów, wobec których będą stosowane przepisy ustawy, ponieważ zgodnie z brzmieniem regulacji uchwalonym przez Sejm wystarczy, żeby udział mienia państwowego lub środków publicznych wynosił kilka procent. Dziękuję bardzo.

Jestem przeciwny. Po pierwsze, nie ma uzasadnienia, bo nie ma pani senator Szyszkowskiej, po drugie zaś uważam, że jest to wielkość przyjęta w całkowicie sztuczny sposób. Dopiero praktyka wykaże, jak te stosunki będą się kształtowały.

(Głosy z sali: Przeciw.)

Poprawka nie uzyskała poparcia połączonych komisji.

Poprawka czwarta zmierza do doprecyzowania przepisu art. 3 ust. 4 pkt 4 lit. b. Proszę zwrócić uwagę, że w pkcie 4 jest mowa o tym, iż są to fundacje, których jedynym fundatorem jest skarb państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Wydaje się, że uzupełnienie zapisu o mienie komunalne czyni go kompletnym.

Czy pan senator Janowski jako wnioskodawca chciałby zabrać głos?

Uważam, że jeżeli w zdaniu rozpoczynającym pkt 4 w ust. 4 jest mowa zarówno o Skarbie Państwa, jak i o jednostkach samorządu terytorialnego, to jest to konieczne, dlatego że mienie państwa nie jest tożsame z mieniem komunalnym. Sprawdzałem to dokładnie w przepisach, pani mecenas potwierdzi.

Dziękuję bardzo.

Przychylam się do tego, żeby przyjąć tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czwartą, pana senatora Janowskiego.

Poprawka uzyskała poparcie połączonych komisji.

Poprawka szósta ma na celu wyłączenie tych przepisów ustawy, które dotyczą prowadzenia działalności pożytku publicznego na podstawie zlecania realizacji zadań publicznych w stosunku do zlecania realizacji zadań odnoszących się do opieki nad Polonią i Polakami, finansowanych ze środków budżetu państwa pozostających w dyspozycji Kancelarii Senatu.

Akceptuję tę poprawkę.

Dziękuję bardzo.

Proszę podnosić wyżej ręce w celu ułatwienia liczenia głosów sekretarzowi komisji.

Kto się wstrzymał od głosu? (3)

Przyjęcie poprawki siódmej wyklucza głosowanie nad poprawkami ósmą i dziewiątą. Warto je od razu porównać na podstawie druku, który mamy przed sobą, żeby głosować z pełną świadomością skutków legislacyjnych.

Pani magister Sokołowska, proszę bardzo.

Poprawka siódma wyłącza ze sfery zadań publicznych działalność charytatywną.

Wobec tego, że poprawki wykluczają się nawzajem, proszę jeszcze o przedstawienie poprawek ósmej i dziewiątej i różnic między nimi, abyśmy głosowali z pełną świadomością skutków poszczególnych wyników głosowania.

Oczywiście, Panie Przewodniczący.

Dziękuję bardzo.

Poprawki te są rozdzielne, ponieważ z kolei poprawka ósma wyklucza głosowanie nad dziewiątą.

Proszę pana ministra o stanowisko rządu w odniesieniu do tych trzech poprawek, oczywiście traktowanych alternatywnie.

Proponuję nie przyjmować poprawki siódmej, a więc przejść do wyboru między ósmą i dziewiątą. Z tych dwóch przychylam się do ósmej.

Proszę bardzo, pan senator Janowski ma pytanie.

Mam pytanie do pana ministra. Czy obecna wersja nie jest dobra? Mam na myśli to, że o działalności charytatywnej mówi się w zdaniu pierwszym.

Uznaliśmy, że właściwsze będzie rozdzielenie tych dwóch rzeczy z tego powodu, iż pomoc społeczna jest, powiedziałbym, instytucją samoistną, a działalność charytatywna z kolei jest głównie przedmiotem działalności organizacji funkcjonujących w oparciu o ustawodawstwo wyznaniowe. Zatem żeby tego nie mieszać - bo tu były największe wątpliwości - to należy to rozdzielić.

Przypominam, że poprawki siódma, ósma i dziewiąta mają charakter alternatywny i wykluczają się wzajemnie. Każdy z senatorów będzie musiał podjąć indywidualną decyzję w głosowaniu.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką siódmą, Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia.

Poprawka nie uzyskała poparcia połączonych komisji.

Poprawka uzyskała poparcie połączonych komisji, co wyklucza głosowanie nad poprawką dziewiątą.

Przystępujemy do rozpatrzenia poprawki dziesiątej, pana senatora Janowskiego.

Poprawka dziesiąta zmierza do tego, aby sfera zadań publicznych odnosiła się do działań w zakresie pomocy społecznej z wyłączeniem tych spraw, które są związane z wydawaniem decyzji administracyjnych.

Czy senator wnioskodawca chciałby zabrać głos?

Komentarz pani mecenas dokładnie oddaje sens tej poprawki - chodzi o to, aby nie było cienia wątpliwości, iż decyzje o charakterze administracyjnym nie leżą w możliwości, w zakresie działania, o którym mowa w art. 4. Dziękuję.

Rzeczywiście jest tak, jak mówi pan senator, ale regulują to właściwe przepisy prawa materialnego. Ustawa o pomocy społecznej... Gdybyśmy chcieli być konsekwentni, to należałoby w przypadku wielu działań, które są tutaj wymienione, dopisać taki fragment. Przecież mamy decyzje administracyjne i w ochronie środowiska, i w dziedzinie praw konsumenta, i w działaniach na rzecz osób niepełnosprawnych - zawsze ustawodawstwo przewiduje wprost formę decyzji w odniesieniu do działania organu, tam gdzie to działanie jest opisane. Tak mi się wydaje. Dlatego uważam, że ta poprawka próbuje rozjaśnić to, co jest oczywiste.

Może jeszcze bym dodał, że gdybyśmy w jakikolwiek sposób chcieli uregulować tę materię, czy to w odniesieniu do pomocy społecznej, czy rehabilitacji, musielibyśmy wprowadzić zmiany w przepisach zmieniających, a nie czynimy tego.

Poprawka jedenasta poszerza sferę zadań publicznych o zadania w zakresie promocji zdrowia.

Popieram tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką jedenastą.

16 głosów za.

Poprawka uzyskała jednogłośne poparcie komisji.

Proszę panią magister Sokołowską.

Poprawka dwunasta, podobnie jak poprzednia, poszerza sferę zadań publicznych o działania podejmowane w zakresie przeciwdziałania dyskryminacji mniejszości społecznych, w szczególności narodowych, etnicznych, wyznaniowych i seksualnych. Przy okazji omawiania tej poprawki pragnę zwrócić uwagę, że pojęcie mniejszości społecznej jest niezdefiniowane, w ustawodawstwie polskim nie ma definicji tego pojęcia. Jest mowa o mniejszościach narodowych, etnicznych - to się pojawia w konstytucji. Pomimo uszczegółowienia, że chodzi tutaj o mniejszości narodowe, etniczne, wyznaniowe i seksualne, może powstać problem, wątpliwość związana z otwartym charakterem tego pojęcia. Dziękuję.

Dziękuję uprzejmie.

Argument o braku precyzji tego zwrotu i związanym z tym potencjalnym niebezpieczeństwem jest oczywiście ważny, ale chciałbym powiedzieć, że przyjęliśmy generalnie zasadę, że tę problematykę normuje w omawianej ustawie pkt 15 katalogu, w którym jest mowa o działaniach w zakresie upowszechniania ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich. Ten zapis obejmuje całość rozdziału konstytucji mówiącego o prawach obywatelskich, zatem wyróżnianie kwestii równościowej, czyli przeciwdziałania dyskryminacji, uważam za niewłaściwe. Pkt 15 obejmuje wszystkie prawa obywatelskie, więc działania w tym zakresie są objęte tym zapisem. W takiej sytuacji może powstać wrażenie, że być może należałoby wymienić także inne prawa obywatelskie. Zatem jestem przeciwny aż takiemu uszczegóławianiu tych kwestii.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwunastą, pani senator Marii Szyszkowskiej.

(Głos z sali: Ja się wstrzymam.)

(Głosy z sali: 15.)

Kto wstrzymał się od głosu? (2)

Jeśli 2 osoby wstrzymały się od głosu, to nie mogło być 15 głosów przeciw. Jeszcze raz proszę o wysokie unoszenie rąk, bo to ułatwi liczenie głosów.

Zatem mamy 2 osoby wstrzymujące się od głosu, 14 głosów przeciw i brak głosów poparcia. Teraz głosowanie jest zbilansowane w sposób prawidłowy.

Pani magister Sokołowska, proszę.

Poprawka trzynasta modyfikuje zakres zadań wchodzących w sferę zadań publicznych poprzez wykreślenie w pkcie 9 słowa "edukacja". Dziękuję.

Proszę.

Wydaje mi się, że jest to zbędne określenie. W innych przepisach, na przykład tych, które wprowadzają ustawę o działalności pożytku publicznego - chodzi o te, które dotyczą nowelizacji - mamy wymienioną działalność leczniczą, oświatową, badawczo-rozwojową, i nie ma nigdzie powtórzenia "edukacja i oświata". Myślę, że jest to zbędne, dlatego dla jasności proponuję skreślić jedno z tych określeń. Dziękuję.

To tak z pozoru wygląda, ale ten przepis był konstruowany przy współpracy Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, którego przedstawiciele zwrócili uwagę na to, że te cztery wyrazy oznaczają w każdym przypadku nieco inny fragment ogólnego systemu nauki. Pierwszy, "nauka", to jest po prostu nauka, badania naukowe, działalność na rzecz nauki. "Oświata i wychowanie" to system oświaty i wychowania, szkolnictwa powszechnego, po prostu system oświaty. "Edukacja to coś szerszego, to także działania na rzecz edukacji dorosłych, już po zakończeniu nauki w ramach systemu oświaty i wychowania, czyli takiej edukacji ustawicznej. Pamiętam to, bo w czasie prac rządowych była dyskusja na ten temat, przedstawiciele Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu zwracali uwagę, że to nie jest to samo, i taką opinię przedstawiam.

(Przewodniczący Jerzy Cieślak: Jaki jest wniosek końcowy, Panie Ministrze?)

Jestem za utrzymaniem zapisu, czyli przeciwko skreśleniu wyrazu "edukacji".

Pan senator Janowski.

Gdyby przyjąć argumenty pana ministra, z którymi mógłbym się zgodzić, to mam pytanie, dlaczego państwo nie zaproponowali takiego zapisu o edukacji w nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami. Patrzę w tej chwili na materiał porównawczy, na przykład na nowy zapis ust. 2 w art. 68. Jest tu wymieniona rozmaita działalność: lecznicza, oświatowa, badawczo-rozwojowa, wychowawcza, sportowo-turystyczna, a nie ma mowy o edukacji. To powinno być spójne, chodziło mi o zachowanie pewnej spójności.

Przepraszam, Panie Senatorze, jeszcze raz: o który artykuł ustawy wprowadzającej pan mnie pytał? Chciałem się upewnić.

(Senator Mieczysław Janowski: W ustawie wprowadzającej przy nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami...)

Już tłumaczę. Otóż my w art. 68 nie zmienialiśmy pierwszej części, która mówi o przedmiocie działalności - tutaj żadna zmiana nie zaszła. My tylko dodaliśmy na końcu, że to wyposażenie dotyczy podmiotowo organizacji pożytku publicznego. Zatem jeżeli organizacja pożytku publicznego będzie działała w sferze edukacji...

(Głos z sali: Tutaj nie ma...)

Jest, bo organizacja pozarządowa może zostać organizacją pożytku publicznego, jeżeli działa w sferze, o której mowa w art. 4, czyli także w sferze edukacji, o ile przejdzie proces rejestracyjny w Krajowym Rejestrze Sądowym. Tutaj jest wyróżnienie podmiotowe, co oznacza, że jeżeli nie wykreślimy zapisu mówiącego o edukacji, to także z tytułu działalności w tej sferze można zostać organizacją pożytku publicznego i w konsekwencji być wyposażonym na cele prowadzonej działalności pożytku publicznego w oparciu o wspomniane przepisy dotyczące gospodarki nieruchomościami. Tu jest wyróżnienie podmiotowe, a nie przedmiotowe. Powtarzam, przedmiotowo nic nowego nie wprowadziliśmy.

Prawdą jest to, co powiedział pan minister, że jeżeli chodzi o zwolnienia w zakresie prowadzonej działalności, to w całym tym katalogu - mówię oczywiście o ustawie o gospodarce nieruchomościami - żadnych zmian nie było. Na podstawie tej noweli będzie mogła być przyznawana bonifikata od ceny nieruchomości wszystkim organizacjom pożytku publicznego - zostało to ujęte w sposób ogólny od strony podmiotowej - również tym, które prowadzą działalność w zakresie edukacji, oświaty i wychowania czyli w tych wszystkich sferach, o których mowa w pkcie 9. Dziękuję.

Pan senator wycofuje poprawkę trzynastą, wobec tego nie będzie ona poddana pod głosowanie.

Pani magister Sokołowska, Biuro Legislacyjne.

Poprawka czternasta poszerza katalog działań, które będą uznawane za wchodzące do sfery pożytku publicznego, o zadania w zakresie ochrony dziedzictwa przyrodniczego.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czternastą, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

(Głosy z sali: Nie, 15. Wszyscy.)

(Głosy z sali: Tak.)

Komisyjnie? (Wesołość na sali)

(Głosy z sali: Tak.)

Pani magister Sokołowska.

W myśl poprawki piętnastej do sfery zadań publicznych wejdą zadania z zakresu upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Przepraszam, ja nie zmuszam pana senatora do zabrania głosu, tylko proponuję.

Chętnie się wypowiem. Otóż usłyszałem opinię pana ministra wobec tej poprawki. Pan minister stwierdził, że jest jeszcze parę innych działów gospodarki i życia, o które można byłoby rozszerzyć zapisy, w związku z tym wycofuję swoje poparcie dla tej poprawki.

Pan senator wycofuje, ale, niestety, nie jest obecny drugi z wnioskodawców, pan senator Pietrzak, w związku z tym rozumiem, że poprawka zostaje wycofana tylko w części, w której pan był jej współautorem.

(Senator Zbigniew Zychowicz: Czyli w połowie.)

A nad połową poprawki głosować nie możemy. Wobec tego przegłosujmy ją w całości jako poprawkę pana senatora Pietrzaka, wykreślając nazwisko pana senatora Zychowicza z listy wnioskodawców.

Jestem przeciwny rozszerzeniu tego katalogu. Godzę się na to tam, gdzie to doprecyzowuje daną sferę, jak na przykład miało to miejsce w przypadku ochrony dziedzictwa przyrodniczego. Rząd w trakcie prac nad tym katalogiem zrezygnował z dziedziny obronności na wniosek ministra obrony narodowej, który zastrzegł sobie, że w odpowiednim momencie skorzysta z przepisu mówiącego o tym, że Rada Ministrów może w rozporządzeniu zakreślić trochę szerzej tę sferę. Jak nas poinformowano, w tej dziedzinie obowiązuje nieco inna pragmatyka działania ministra obrony narodowej w związku z ustawą o powszechnym obowiązku obrony. W związku z tym jestem za tym, aby odrzucić tę poprawkę.

Minister obrony narodowej uznał, że w ramach ustawy o powszechnym obowiązku obrony pragmatyka współdziałania z organizacjami o charakterze paramilitarnym, właśnie działającymi na rzecz obronności państwa, jest uregulowana w sposób odmienny. To współdziałanie ma miejsce, jednak w związku z tym, że jest to pewien system związany z obronnością państwa, minister obrony narodowej wolał, aby odbywało się to na podstawie odrębnych przepisów, które przecież nie są usuwane z obiegu. Po prostu ta współpraca ma miejsce w ramach innych przepisów, zostaje tutaj zachowana pewna odrębność ze względu na obronność państwa.

(Senator Anna Kurska: Niezupełnie, ale już nie będę tego drążyć.)

Przystępujemy do głosowania nad poprawką piętnastą.

Poprawka szesnasta rozszerza katalog zadań wchodzących w skład sfery działalności publicznej o działania na rzecz ofiar klęsk żywiołowych.

Jest to poprawka Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką szesnastą.

Poprawka uzyskała jednogłośne poparcie połączonych komisji.

Proszę przedstawicielkę Biura Legislacyjnego.

Poprawka siedemnasta zmierza do tego, aby sfera zadań publicznych uwzględniała również te działania, które są wykonywane na rzecz mniejszości narodowych.

Ta poprawka jest do przyjęcia, dlatego że w pkcie 2 jest zawarte zadanie podtrzymywania, pielęgnowania polskości. Rzeczywiście nie byłoby to właściwe, skoro uznajemy równość obywateli, niezależnie od samookreślenia się narodowego i etnicznego, z tym że mam wątpliwość co do miejsca. W pkcie 19 mamy sferę działań międzynarodowych, a mniejszości... Chodzi o działania na rzecz mniejszości narodowych w Polsce, a nie na przykład na rzecz Basków w Hiszpanii. Wydaje mi się, że właściwsze byłoby umieszczenie tego zapisu tam, gdzie on pasuje, czyli w pkcie 2. Miałby on brzmienie: podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, a także działań na rzecz mniejszości narodowych. Zapewniłoby to pewną równowagę, że w ramach państwa...

(Senator Zbyszko Piwoński: A w pkcie 8 nie można by było?)

Panie Ministrze, proszę się zachowywać tak, jakbym udzielił głosu panu senatorowi Piwońskiemu.

Przemyślałem także sprawę pktu 8 i uważam, że pkt 2 jest właściwszy.

Problem polega na tym, że pana senatora Gładkowskiego, czyli wnioskodawcy, nie ma na posiedzeniu komisji. Nie jesteśmy upoważnieni do wprowadzenia zmian w jego imieniu. W kontekście opinii rządu w tej sprawie myślę, że źle się stało.

Długo rozmawiałem przed posiedzeniem komisji na ten temat i kierując prośbę... Podawałem w wątpliwość usytuowanie poprawki w tym miejscu i pan senator upoważnił mnie do tego - nie wiem, na ile panie i panowie senatorowie uwzględnią to upoważnienie - żebym w takiej sytuacji nieco inaczej usytuował ten zapis, ale jednak opowiedział się za jego utrzymaniem.

Pan senator Piwoński podał do protokołu, że jest upoważniony przez wnioskodawcę do przejęcia jego roli, jak rozumiem, w zakresie zgłoszenia autopoprawki. Jest to zmiana, która nie usuwa intencji wnioskodawcy, ale doskonali zapis w sensie merytorycznym i legislacyjnym.

(Senator Zbyszko Piwoński: Nie jest to tak dosłownie autopoprawka, ale...)

Gdybyśmy mieli przyjąć, że nie jest to autopoprawka, wtedy upoważnienie pana senatora Gładkowskiego nie miałoby większego znaczenia formalnego. Może nie komplikujmy sprawy w świetle zapisów regulaminu.

Proszę o opinię pani magister Sokołowskiej. Jak w świetle regulaminu powinniśmy się w tej chwili zachować, mając dobre intencje i ograniczoną możliwość manewru formalnoprawnego?

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Myślę, że co do dobrych intencji nikt nie ma wątpliwości. Czuję się jednak w obowiązku przytoczyć państwu senatorom odpowiedni przepis regulaminu. Zgodnie z art. 52 ust. 4 wnioskodawca może dokonać zmian treści swojego wniosku. Mogę podać przykłady, że tego rodzaju sytuacje się zdarzały, wnioskodawca przybywał na posiedzenie komisji w celu zmodyfikowania treści wniosku. Dziękuję.

Czy ktoś ma pytania? Czy są głosy w dyskusji?

Proszę bardzo, pani senator Serocka.

Można odsunąć to głosowanie na koniec i ściągnąć pana senatora Gładkowskiego, jeżeli jest to istotna poprawka. Dziękuję.

Ponieważ pan senator Piwoński rozmawiał z wnioskodawcą, myślę, że powinien zająć stanowisko w tej sprawie.

Idąc za tą sugestią, próbuję w tej chwili się skontaktować z panem senatorem.

(Senator Ewa Serocka: Przecież ma komórkę...)

Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, przesuniemy głosowanie nad poprawką siedemnastą i, nie tracąc czasu, przejdziemy do osiemnastej.

Proszę przedstawicielkę Biura Legislacyjnego.

Poprawka osiemnasta koryguje błędne odesłanie.

Akceptuję tę poprawkę.

Kto wstrzymał się od głosu? (0)

Proszę państwa, bilansujemy głosy za, przeciw i liczbę senatorów, którzy wstrzymali się od głosu.

(Głos z sali: Można nie głosować).

Jeżeli ktoś nie chce głosować, to nie będziemy ograniczać jego swobody wyboru w tej sprawie, dlatego nie zawsze bilans się musi zgadzać. Wtedy wiemy, że 2 senatorów nie głosowało, dokonując takiego wyboru w tej sprawie. Jest to wybór świadomy.

Poprawka osiemnasta została przyjęta, uzyskała poparcie połączonych komisji.

Zgodnie z poprawką dziewiętnastą za działalność pożytku publicznego w sferze badań publicznych byłaby uznana jedynie taka działalność, która jest niesprzeczna z ideą wieloświatopoglądowego społeczeństwa obywatelskiego. Co do tej poprawki można mieć zastrzeżenia tego rodzaju, iż jest to niedookreślona norma prawna, wyrażająca może w większym stopniu deklaracje aniżeli mająca treść normatywną. Dziękuję.

Moje stanowisko jest takie samo, jak Biura Legislacyjnego - odrzucić.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziewiętnastą, pani senator Szyszkowskiej.

Poprawka nie uzyskała poparcia połączonych komisji.

Przystępujemy do rozpatrzenia poprawki dwudziestej.

Biuro Legislacyjne, pani magister Sokołowska, proszę.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania.

Przechodzimy do poprawki dwudziestej pierwszej, nad którą należy głosować łącznie z poprawką dwudziestą siódmą.

Pani magister Sokołowska, Biuro Legislacyjne.

Poprawka dwudziesta pierwsza zawiera dwa nowe elementy w stosunku do brzmienia przepisu, który jest zawarty w druku pomarańczowym. Po pierwsze, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego będzie uchwalał program współpracy nie tylko z organizacjami pozarządowymi, ale również z podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 3, czyli z kościelnymi osobami prawnymi i ze stowarzyszeniami jednostek samorządu terytorialnego. Drugi element to fakt, iż będzie to roczny program współpracy. Ponadto przepis ten nie będzie umiejscowiony w art. 11 w ust. 5 - i stąd poprawka dwudziesta siódma i łączne rozpatrywanie obu zmian - lecz został przeniesiony do art. 5 do ust. 2a, czyli do przepisów ogólnych. Dziękuję bardzo.

Akceptuję tę poprawkę.

W kontekście tej poprawki zastanawiam się... Poprzednie stanowisko pana ministra było takie, że charytatywna działalność nie powinna tutaj się znaleźć, bo są to związki religijne, tymczasem wiem, że działalność charytatywną wykonują też osoby, które zupełnie nie są powiązane ani z kościołem, ani z żadnymi związkami...

Szczerze mówiąc, nie rozumiem, czemu to pytanie padło akurat w tym momencie. Otóż ta propozycja dotyczy między innymi tego, że skoro podmiotem ustawy są zarówno organizacje, mówiąc potocznie, świeckie, jak i wyznaniowe pozarządowe, i skoro działają one zawsze na terenie organu samorządu terytorialnego, to program współpracy w sferze pożytku publicznego musi obejmować je wszystkie. W trakcie prac sejmowych wprowadzono do tego zapisu tylko organizacje pozarządowe, bez tych, które są wymienione w art. 3 ust. 3, zatem dodanie tego jest jak najbardziej słuszne.

Zaś co do działalności charytatywnej, w czasie debaty w Senacie przyznałem, iż początkowo przychyliłem się do skreślenia tego, ale po przemyśleniu - otwarcie to powiedziałem na posiedzeniu - uznałem, że moje poparcie było błędne, i wycofałem je. Zresztą pani senator Sienkiewicz także to zrobiła, formułując poprawkę. Zatem tę sprawę już chyba wyjaśniliśmy.

Pan minister podtrzymuje poparcie rządu dla poprawek dwudziestej pierwszej i dwudziestej siódmej. Czy tak? Dziękuję bardzo.

Poprawki dwudziesta pierwsza i dwudziesta siódma uzyskały poparcie połączonych komisji.

Akceptuję.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą drugą, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Poprawka została przyjęta jednogłośnie, uzyskała poparcie połączonych komisji.

Poprawka dwudziesta czwarta. Nad poprawką dwudziestą trzecią już głosowaliśmy wcześniej w bloku.

Poprawka dwudziesta czwarta ma charakter precyzujący i uściślający, mianowicie wprowadza ona do art. 9 do ust. 1 zmianę w pkcie 2, gdzie jest określenie kryteriów, tego, co będzie odróżniało działalność gospodarczą od działalności odpłatnej pożytku publicznego. Poprawka ta ma na celu doprecyzowanie jednego z tych kryteriów poprzez wyraźne zapisanie, iż wystarczy, aby wynagrodzenie co najmniej jednej osoby fizycznej z tytułu zatrudnienia przekraczało półtorakrotność przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Dziękuję.

Poprawka jest akceptowana przez rząd.

Czy pani przewodnicząca Liszcz chciałaby zabrać głos jako autorka?

(Senator Teresa Liszcz: Nie, dziękuję.)

Poprawka dwudziesta czwarta uzyskała jednogłośne poparcie połączonych komisji.

Biuro Legislacyjne, proszę.

Poprawka dwudziesta piąta dotyczy tego samego zapisu, o którym mówiłam w odniesieniu do poprzedniej poprawki, czyli do art. 9 ust. 1 pkt 2. Modyfikuje ona drugie z kryteriów określonych w tym przepisie, wyłącza z niego działalność nieodpłatną pożytku publicznego. Dziękuję.

Mam nadzieję, że senatorowie, którzy dyskutowali w tym czasie z panią sekretarz Elżbietą Owczarek, również zapamiętali opinię wyrażoną przez Biuro Legislacyjne.

Rząd opowiada się za odrzuceniem tej poprawki, bowiem uważamy, że skreślenie tych wyrazów może w praktyce doprowadzić w ramach nowej działalności odpłatnej - nowej w tym sensie, że jest to nowa instytucja, która dopiero musi się ugruntować, i trzeba tutaj postępować szczególnie ostrożnie - do pewnych patologii związanych z płacami w sektorze organizacji pozarządowych. Ten miernik jest dosyć rygorystycznie określony po to właśnie, aby w organizacjach pozarządowych nie zaczęła dominować działalność odpłatna.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą piątą, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Korzystając z obecności pana senatora Gładkowskiego jako autora poprawki siedemnastej powracamy do tego wniosku. Zawiesiliśmy jego rozpatrywanie wobec konieczności wprowadzenia zmian, do dokonania których upoważniony był tylko pan senator Gładkowski.

Pan senator może zająć miejsce, a ja poproszę jeszcze raz Biuro Legislacyjne i pana ministra o wyjaśnienie, na czym polega problem.

Panie Senatorze, jeżeli pana intencja, która przyświecała zgłoszeniu tej poprawki, ma być utrzymana, należałoby dokonać autopoprawki.

Poproszę jeszcze raz, żeby pani magister Sokołowska z Biura Legislacyjnego i pan minister Długosz wyjaśnili, jak powinna być usytuowana proponowana przez pana senatora zmiana, żebyśmy mogli ją przyjąć lub odrzucić z autopoprawką na posiedzeniu połączonych komisji. Dodam, że poprzednie wypowiedzi wskazywały na to, że ta poprawka może być przyjęta.

Poprawka siedemnasta zmierza do poszerzenia katalogu zadań wchodzących w zakres sfery zadań publicznych. Jest to zmiana zaproponowana do pktu 19 w art. 4, gdzie jest mowa o działaniach na rzecz integracji europejskiej oraz o rozwijaniu kontaktów i współpracy między społeczeństwami. Pamiętam, że w trakcie debaty pan senator Gładkowski mówił o tym, że te działania na rzecz mniejszości narodowych są konieczne, niezbędne, zwłaszcza w kontekście integracji z Unią Europejską. Jednak faktycznie ten punkt może jest niekoniecznie dobrym miejscem na uzupełnienie artykułu o omawiany przepis. Zastanawiam się również nad tym, czy pkt 2 byłby właściwy, ponieważ wydaje się, że mówi on o podtrzymywaniu tradycji narodowej w sensie polskiej tradycji, mówi o pielęgnowaniu polskości. Zatem może właściwe byłoby umiejscowienie tego przepisu w nowym punkcie. Należałoby dodać kolejny, nowy punkt: działania na rzecz mniejszości narodowych. Chociaż częściowo te działania mieściłyby się również w pkcie 15, o którym wcześniej mówił pan minister, brzmiącym: upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich.

Tu są dwie możliwości: albo wyodrębnić to w jakiś punkt, na przykład pkt 2a, i wtedy... Właśnie pkt 2a, dlatego że jednak widzę pewien związek tego zapisu z pktem 2, taką równowagę: działania na rzecz polskości i w ramach działań na rzecz obywateli o innym pochodzeniu narodowym - działalność na rzecz mniejszości narodowych, co zresztą ma miejsce. Zatem chyba najlepiej byłoby umieścić to w pkcie 2a, tak stwierdzam po przemyśleniu.

Jaka jest opinia Biura Legislacyjnego?

Myślę, że pkt 2a to będzie dobre umiejscowienie tego przepisu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Panie Senatorze, może zrobimy tak: pani magister Sokołowska zaproponuje zapis tej poprawki zgodny z intencją pana senatora i opiniami wyrażonymi wcześniej, a pan zechce ją autoryzować, jeżeli wersja Biura Legislacyjnego będzie zgodna z pana zamiarami.

(Senator Witold Gładkowski: Dobrze. Bardzo dziękuję, Pani Magister.)

Po modyfikacji wniosek pana senatora Gładkowskiego brzmiałby następująco: w art. 4 w ust. 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "działania na rzecz mniejszości narodowych".

Jeżeli ta propozycja odzwierciedla moją intencję, że chodzi o to, aby mniejszości narodowe funkcjonujące w Polsce miały możliwość poprzez wolontariat ugruntowywać swoje wartości kulturowe i narodowe, to się zgadzam na tę autopoprawkę.

Czy w opinii Biura Legislacyjnego rzeczywiście jest tak, że w ten sposób sformułowany wniosek wyczerpuje intencje poprawki zgłoszonej przez pana senatora Gładkowskiego?

W mojej opinii tak właśnie jest, Panie Przewodniczący, ponieważ pojęcie "działanie na rzecz" jest niezwykle pojemne i będzie uwzględniało różnego rodzaju działania.

Przyjmuję do wiadomości i informuję do protokołu, że pan senator Gładkowski zgłosił autopoprawkę w postaci, którą opracowała i z którą nas zapoznała pani magister Sokołowska z Biura Legislacyjnego. I to brzmienie poprawki siedemnastej z autopoprawką poddam pod głosowanie.

Proszę jeszcze raz powtórzyć, żeby to było zgodne gramatycznie, językowo.

W celu lepszego zobrazowania pozwolę sobie przeczytać zdanie wstępne ust. 1, to chyba najlepiej unaoczni istotę tej autopoprawki. Brzmi ono: sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w zakresie - i tutaj będzie dodany pkt 2a - działania na rzecz mniejszości narodowych.

Przyjąłbym tę propozycję tak, jak została ona sformułowana.

Czy utrzymujemy liczbę mnogą, czy pojedynczą? Tego jeszcze nie uzgodniliśmy.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Przepraszam, Panie Senatorze, niech pan będzie uprzejmy włączyć mikrofon.

Pan senator Matuszak. Proszę, żeby pan zechciał przekazać swoją uwagę. Zrobił pan już to, tylko mikrofon był wyłączony i zabrał pan głos poza kolejnością.

Pozwalam sobie zwrócić uwagę na to, że jeżeli zapisujemy zgodnie z innymi formami gramatycznymi poszczególnych punktów... Mamy następujące formy: podtrzymywania działań na rzecz mniejszości narodowych, ochrony zdrowia, działań na rzecz osób niepełnosprawnych, promocji itd. Konsekwentnie wszędzie należy zastosować formę dopełniacza.

Przypominam, że dyskutujemy tylko o jednym miejscu, gdzie można ulokować ten zapis, mianowicie o nowo wprowadzanym pkcie 2a. Jakie zatem powinno być jego ostateczne brzmienie?

(Głosy z sali: Działań na rzecz mniejszości narodowych.)

Pogodzę państwa - proponuję zapis "działalności". Pkt 4 to dopełniacz, tylko liczby pojedynczej. Kogo? Czego? Działania.

Myślę, że faktycznie sformułowanie "działalności" będzie rozwiązaniem kompromisowym. Zapiszemy: "działalności na rzecz mniejszości narodowych".

W ten sposób z niemałym trudem, wysiłkiem, ale też i nie bez uporu i konsekwencji dotarliśmy do głosowania nad poprawką siedemnastą.

Proszę bardzo, Biuro Legislacyjne.

Poprawka dwudziesta szósta uwzględnia sytuacje, w których zadania z zakresu działalności pożytku publicznego mogą być zrealizowane efektywniej w inny sposób, określony w odrębnych przepisach. Zgodnie z tą poprawką wyłączenie trybu określonego w tej ustawie, czyli ogłoszenia przeprowadzenia otwartego konkursu ofert, nie będzie obligatoryjne. Wprowadza się w to miejsce pewną uznaniowość dotyczącą tego, że rozpatrzenie tych ofert będzie mogło nastąpić w innym trybie niż określony w ust. 2, czyli otwarty konkurs ofert.

Po przemyśleniu, a zwłaszcza rozważeniu argumentu pani senator, iż mamy tutaj do czynienia z pewną niedookreślonością, uznałem, że można zaakceptować tę poprawkę. Zatem akceptuję.

Dziękuję.

Poprawka uzyskała poparcie połączonych komisji.

Poprawka dwudziesta ósma wprowadza zasadę, zgodnie z którą umowa o powierzenie zadania publicznego będzie mogła być zawarta na czas realizacji zadania lub - jest to możliwość alternatywna - na czas określony, jednak nie dłuższy niż trzy lata. Czyli jest ograniczenie maksymalnego czasu trwania umowy do trzech lat.

Akceptuję tę poprawkę.

Jest to poprawka dwóch Komisji: Ustawodawstwa i Praworządności oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Publicznej.

Poprawka dwudziesta ósma uzyskała jednogłośne poparcie połączonych komisji.

Proszę o stanowisko rządu.

Opowiadam się za utrzymaniem tego słowa, głównie dlatego, że częścią kontroli jest ocena stanu realizacji zadania - chodzi o pewien stan w trakcie realizacji zadania, stan osiągania celu. Oczywiste jest, że nie jest to jedna kontrola, mogą to być także kontrole okresowe związane z kolejnymi etapami realizacji zadania. W przypadku umów, które będą określane w tym trybie, organ może samodzielnie, uznając specyfikę zadania i własne potrzeby, określić, jak często ta kontrola będzie miała miejsce. Dlatego uważam, że należałoby pozostawić to słowo w celu podkreślenia możliwości dokonywania kontroli okresowej, systematycznej.

Nie mogę zgodzić się z panem ministrem. Kontrola okresowa, jak pan sam powiedział, jest systematyczna, następuje w określonych z góry przedziałach czasu: co trzy miesiące, co miesiąc czy co pół roku. Tak jest przy okresowych ocenach kwalifikacyjnych pracowników, gdzie z góry są ustalone odstępy czasu, w jakich jest dokonywana kontrola. Z tego, co pan mówił, wynika, że w istocie chodzi nie o to, lecz o kontrolę bieżącą. Przecież jeżeli skreślimy wyraz "okresowa" to nie będzie znaczyło, że ona będzie jednorazowa. Wręcz przeciwnie, oznacza to kontrolę permanentną, stosownie do potrzeb, w każdym momencie, gdy... Określenie "okresowa" natychmiast wywołuje pytanie: w jakich odstępach czasu? Jakie to są okresy? Tego mi wtedy brakuje. Ponieważ nie mogliśmy dojść do porozumienia, jakie byłyby te odstępy czasowe, postanowiliśmy skreślić wyraz "okresowy", wobec tego, że nie jesteśmy w stanie wskazać tych okresów. Dziękuję.

Myślę, że powinniśmy odróżnić pojecie kontroli okresowej od sporadycznej. Jeżeli nam się to uda, będziemy mieli jaśniejszy pogląd na sprawę.

Czy pan minister chce powtórnie zabrać głos w tej sprawie? Jeżeli nie, to ja o to poproszę pana ministra.

Wydaje mi się, że określenie, jak często organ sprawuje tę okresowa kontrolę, jest jego rolą. Od tego jest umowa z podmiotem, który ją wykonuje. Pozostawiłbym taką możliwość, aby niejako dać pewną wytyczną, iż nie ma to charakteru jednorazowego. Tak w każdym razie rozumiem tę potrzebę.

Stwierdzam, że poprawka dwudziesta dziewiąta uzyskała poparcie połączonych komisji.

Przed nami poprawka trzydziesta pierwsza, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Poprawka trzydziesta pierwsza ma charakter stylistyczny, zamienia liczbę pojedynczą na mnogą.

Popieramy tę poprawkę.

Poprawka trzydziesta pierwsza uzyskała jednogłośne poparcie połączonych komisji.

Poprawka trzydzieści trzecia. Przystępujemy do jej rozpatrzenia ze świadomością, że jej przyjęcie wyklucza głosowanie nad poprawką trzydziestą czwartą.

Proszę panią magister Sokołowską o wyjaśnienie różnicy między tymi poprawkami i skutków przyjęcia każdej z nich, jako że są wobec siebie alternatywne.

Zarówno poprawka trzydziesta trzecia, jak i trzydziesta czwarta porządkują kwestie związane z dokonywaniem wpisów do Krajowego Rejestru Sądowego, a tym samym z uzyskiwaniem przez organizacje statusu organizacji pożytku publicznego. Różnice między tymi poprawkami są takie, że trzydziesta trzecia uwzględnia sytuację prawną wszystkich podmiotów, jakie będą wpisywane do Krajowego Rejestru Sądowego, i uwzględnia obowiązujący w tej chwili stan prawny w tym zakresie, czyli odnosi się zarówno do organizacji pozarządowych, uwzględniając różną ich sytuację - bo cześć z nich jest już wpisana do rejestru, a część dopiero uzyska ten wpis - jak i do kościelnych osób prawnych oraz do stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego, zaś w poprawce trzydziestej czwartej nie została uwzględniona sytuacja stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego.

Przy okazji tych dwóch poprawek - jeżeli można o to prosić pana przewodniczącego - chciałabym jeszcze zwrócić uwagę państwa senatorów na jedną kwestię i być może zasugerować drobną modyfikację. Mianowicie w ust. 1 konsekwentnie...

Przepraszam, Panie Ministrze, prosiłbym o uważne słuchanie, dlatego że chodzi o modyfikację poprawek.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Przepraszam, właśnie dlatego się konsultuję, bo mamy pewne wątpliwości i nie wiem, czy nie trzeba będzie w trybie roboczym...)

O tych wątpliwościach za chwilę, a teraz posłuchamy propozycji Biura Legislacyjnego.

To jest drobna uwaga. Mianowicie w ust. 1, podobnie jak w ust. 2 i 3 należałoby występujący w liczbie pojedynczej wyraz "uzyskuje" zastąpić liczbą mnogą, czyli zapisać "uzyskują", bo jest tu mowa i o organizacjach pozarządowych, i o podmiotach. Zatem adekwatna byłaby liczba mnoga zarówno w poprawce trzydziestej trzeciej w lit. a, jak i w poprawce trzydziestej czwartej, również w lit. a. Dziękuję bardzo.

Teraz proszę o stanowisko rządu.

Jestem trochę zaskoczony, bo wydawało mi się, że Biuro Legislacyjne doprowadziło do zredagowania jednej poprawki - nie byłoby poprawek trzydziestej trzeciej i trzydziestej czwartej, tylko jedna. I teraz, przyznam szczerze, musimy chwilę się zastanowić ze współpracownikami, która z nich jest wersją uzgodnioną między Biurem Legislacyjnym, Ministerstwem Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwem Sprawiedliwości. Wydawało mi się, że będzie jedna poprawka.

Panie Ministrze, proszę zwrócić uwagę na to, że poprawka trzydziesta trzecia to propozycja Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, zaś trzydziesta czwarta - Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.

Jest również otwarta kwestia, w jaki sposób, w jakim trybie, biorąc pod uwagę fakt, kto zgłaszał poprawki i rekomendował je połączonym komisjom, mamy wprowadzić tę zamianę liczby pojedynczej na mnogą. Gdyby to był wniosek jednego senatora, mielibyśmy do czynienia z autopoprawką. A jak wprowadzić autopoprawkę komisji? To jest problem o charakterze regulaminowym.

Poproszę osoby towarzyszące panu ministrowi o dokładne rozważenie tego problemu i zawieszam rozpatrywanie tych dwóch poprawek na czas zastanawiania się nad uwagami Biura Legislacyjnego.

Nie tracąc czasu, przystępujemy do rozpatrzenia poprawki trzydziestej szóstej, Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Poprawka trzydziesta szósta skraca z dwunastu do sześciu miesięcy okres, w którym organizacja, która utraciła status organizacji pożytku publicznego, będzie mogła wydatkować środki pochodzące ze zbiórek publicznych, zebrane w okresie posiadania przez tę organizację statusu organizacji pożytku publicznego.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą szóstą, przypominając, że nad trzydziestą piątą głosowaliśmy wcześniej w bloku.

Stwierdzam, że poprawka trzydziesta szósta uzyskała poparcie połączonych komisji.

Przechodzimy do poprawki trzydziestej siódmej, nad którą będziemy głosować łącznie z czterdziestą siódmą.

Poprawka trzydziesta siódma skraca kadencję Rady Działalności Pożytku Publicznego z czterech do trzech lat - taka będzie zasada na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wyjątkiem miałby być przepis zawarty w poprawce czterdziestej siódmej, mówiący o tym, że pierwsza kadencja rady trwałaby dwa lata.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do łącznego głosowania nad poprawkami trzydziestą siódmą i czterdziestą siódmą. Są to propozycje Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia.

Stwierdzam, że poprawki trzydziesta siódma i czterdziesta siódma uzyskały jednogłośnie poparcie połączonych komisji.

Czy jesteśmy gotowi do powrotu do poprawek trzydziestej trzeciej i trzydziestej czwartej, czy jeszcze nie?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Sprawdzamy. Proszę jeszcze o chwilę dla moich współpracowników.)

Pani magister Sokołowska ma głos.

Intencją tej poprawki jest nieprzyznawanie diet za udział w pracach rady. Jej członkowie mieliby jedynie zwracane koszty podróży.

Proszę o stanowisko rządu.

Akceptuję tę poprawkę.

Mam pewne wątpliwości. Rozumiem, że to ma być działalność bezinteresowna, niemniej jednak ci ludzie poświęcają czas. Dlaczego mają jeszcze dodatkowo wykładać własne pieniądze? Przecież to są skromne uposażenia, bo rozumiem, że chodzi o diety przyznawane na takich zasadach, jak w przypadku podróży służbowych, gdzie nie są przecież rekompensowane w całości zwiększone w związku z podróżą koszty utrzymania. Nie wiem, czy nie przesadzamy w tych oszczędnościach. Może byśmy zaczęli oszczędzać od siebie, obniżając swoje diety, zamiast całkiem zabierać je akurat tym ludziom. Dziękuję.

O głos prosił pan senator Zychowicz.

W zasadzie w swojej wypowiedzi wyręczyła mnie pani senator Liszcz. Też jestem tego zdania, jako że przedstawiciele organizacji pozarządowych i tak są skromnie uposażani. Świadczą oni pracę, która w tym przypadku trwa cały dzień, niejednokrotnie trzeba się przygotować na posiedzenie itd., i ci ludzie będą pozbawieni nawet cząstki tego, co będą otrzymywać przedstawiciele w innych radach. Czyli w swoim zapale, że tak powiem, poskramiania wszelakich profitów poszliśmy, w mojej ocenie, za daleko. Dziękuję uprzejmie.

Wskazówką jest odesłanie do art. 77⁵ §2 kodeksu pracy. Jeżeli dobrze pamiętam - ale zastrzegam, że musiałabym dokładnie to sprawdzić - są to diety przysługujące w przypadku podróży służbowych.

Jest tak, jak mówi pani magister. Ja w tym miejscu pragnę zwrócić uwagę na następującą rzecz. Otóż w pierwotnej wersji projektu ustawy - rządowego projektu - było takie rozwiązanie, że w art. 39 w ust. 3 była mowa o obowiązkowym zwolnieniu pracownika organizacji pozarządowej będącego członkiem rady od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniu rady. W czasie zwolnienia pracownik miał zachowywać prawo do wynagrodzenia, które byłoby pokrywane ze środków organizacji pozarządowej. Sejm zmienił ten przepis na taki, który reguluje tę kwestię w ten sposób, iż ta część wynagrodzenia jest pokrywana z budżetu. W związku z tym budżet albo pokrywa część wynagrodzenia, albo dietę, jest to logiczne i dlatego nastąpiła zmiana w moim stanowisku.

Jeżeli osoba jest członkiem organizacji pozarządowej, ale jest wolontariuszem, nie pracownikiem - bo tutaj mogą wchodzić w grę różne kategorie: pracownicy i wolontariusze - wtedy zgodnie z przepisem ustawy w części dotyczącej wolontariatu korzystający, czyli organizacja pozarządowa, ma obowiązek pokryć koszt diety na zasadach dotyczących pracownika, określonych w odrębnych przepisach.

Zatem moim zdaniem, jeśli przyjmujemy zmianę sejmową - a nie było do tego uwag - powinniśmy dokonać wyboru. Uważam, że nie można pokrywać z budżetu i pensji - a to jest zawarte w przepisie - i diety, w związku z tym wykreślam dietę.

(Senator Teresa Liszcz: Mogę jeszcze raz?)

Może jeszcze poproszę o jednoznaczne stanowisko rządu w sprawie poprawki czterdziestej. Rozumiem, że to jest poparcie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Tak, akceptuję poprawkę czterdziestą.)

Nie rozumiem toku myślenia pana ministra. Przecież jeżeli pracownik jedzie w podróż służbową, to nikt mu nie odbiera wynagrodzenia, ale ponosi on dodatkowe koszty, bo zjedzenie obiadu w jakimkolwiek lokalu, chociażby najskromniejszym, kosztuje dużo więcej niż posiłek w zakładowej stołówce czy w prywatnym mieszkaniu. Dlaczego w tym przypadku tego pozbawiać? Przecież tu chodzi w istocie o refundację kosztów, i to niepełną. Dlaczego trzeba wybierać: albo - albo? Nie bardzo rozumiem.

(Senator Teresa Liszcz: Ja rozumiem uzasadnienie, tylko się z nim nie zgadzam.)

(Głos z sali: Inne diety.)

Inne diety. Wolałbym pozostawić wybór Senatowi na posiedzeniu plenarnym, z nadzieją, że Sejm będzie miał czas, aby jeszcze raz zastanowić się nad skutkami tego zapisu.

(Senator Teresa Liszcz: Przepraszam bardzo, czy mogłabym jeszcze?)

Nie mogę tego tak zostawić. O jakich my dietach mówimy? W samorządzie... Dieta poselska czy senatorska to chyba 2 tysiące zł miesięcznie, a tutaj chodzi o diety według zasad pracowniczych, czyli to jest kwestia 16 zł dziennie. Nie porównujmy tego. Jaka delikatna sprawa? 16 zł czy 20... To są zupełnie nieporównywalne rzeczy.

(Senator Zbigniew Zychowicz: Czy mogę jeszcze zabrać głos, Panie Przewodniczący?)

Pan senator Zychowicz.

Proszę bardzo, pani senator Janowska.

Chciałabym prosić pana ministra albo panią mecenas o wyjaśnienie następującej kwestii. Otóż w myśl istniejących przedtem zapisów wolontariusze otrzymują zwrot diet. Jak to się ma do tego zapisu? Czy my to zostawimy, czy zdejmiemy, to wolontariuszom i tak diety będą zwracane, a chodzi głównie o nich. Zaś reszta osób, które uczestniczą w radzie, to przedstawiciele organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego lub płatni pracownicy organizacji pozarządowych. Myślę, że najważniejszy problem to ten, jak w tym momencie są traktowani wolontariusze.

W moim przekonaniu należy tu odróżnić dwie odmienne sytuacje. Art. 39 dotyczy członków Rady Działalności Pożytku Publicznego. Teoretyzując, można przyjąć, że w jej skład będą wchodziły osoby, które jako wolontariusze wykonują pewne świadczenia na rzecz korzystającego i będą pobierały diety na podstawie art. 48. Ale, jak mówię, to są dwie odmienne sytuacje prawne i to mogą - choć nie muszą - być dwie odmienne sytuacje faktyczne. Przyjmując pewne założenia, czysto hipotetyczne, stwierdzam, iż może zaistnieć sytuacja, że to będzie jedna i ta sama osoba. Jednak ta poprawka w żaden sposób nie pogarsza, nie zmienia sytuacji wolontariuszy w zakresie otrzymywania diet z tytułu podróży służbowych.

Dziękuję.

Myślę, że w takim razie zmienię swoje stanowisko i przychylę się do postulowanej przez państwa zmiany - mówię otwarcie. Czyli jestem za tym, żeby jednak tę poprawkę odrzucić. Wziąłem pod uwagę ogół wyrażonych tutaj stanowisk, przedyskutowaliśmy jeszcze tę kwestię, i pozwolę sobie zmienić stanowisko zamiast trwać w uporze.

Przechodzimy do poprawki czterdziestej pierwszej, nad którą należy głosować łącznie z poprawkami drugą i trzynastą do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Poproszę panią magister Sokołowską o wyjaśnienie skutków tych poprawek i potrzeby łącznego głosowania nad nimi.

Poprawka czterdziesta pierwsza zmierza do tego, aby regulacje prawne dotyczące wolontariuszy znalazły zastosowanie odpowiednio do społecznych współpracowników klubów oraz kół poselskich, senackich i parlamentarnych, a także do społecznych współpracowników posłów i senatorów, o których mowa w ustawie o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Konsekwencją zaproponowania takiej poprawki jest potrzeba wprowadzenia zmian w przepisach wprowadzających ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - są to zmiany do art. 7 oraz 17. Poprawki zostały zawarte w pozycjach drugiej i trzynastej zestawienia wniosków do ustawy przepisy wprowadzające. Ponieważ są one konsekwencją tego głównego rozwiązania merytorycznego, należy głosować nad nimi łącznie i razem je rozpatrywać.

Jestem przeciwny tej poprawce z następujących powodów. Po pierwsze, uważam, że nie jest to właściwe miejsce do uregulowania tej kwestii. Powinno się to znaleźć w ustawie o prawach i obowiązkach posłów i senatorów, i to nie tylko z powodów legislacyjnych, z powodu materii ustawy, ale także ze względu na pewien wydźwięk społeczny. Tutaj mówimy o wolontariuszach, którzy wykonują w mniejszym stopniu działalność polityczną, a bardziej o charakterze społecznym. Jest tu pewna różnica.

Po drugie, mam wątpliwości, czy autorzy poprawki do końca przemyśleli jej konsekwencje, także o charakterze finansowym. Otóż przyjęcie tej poprawki implikuje pewne obowiązki o charakterze prawnym i finansowym, także odpowiedź na roszczenia tych osób, w tym przypadku traktowanych jak wolontariuszy, wobec posłów, senatorów i ich biur. To są roszczenia o charakterze finansowym. Co tutaj wchodzi w grę? Po pierwsze, kwestia ubezpieczeń o charakterze komercyjnym, po drugie, ubezpieczenia zdrowotne, niezależnie od tego, w jakim wariancie to przyjmiemy, po trzecie, wszystkie koszty szkoleń, bezpieczeństwa i higieny pracy, przejazdów, diet. Pytanie, czy w tej poprawce został uwzględniony taki szacunek finansowy. On musiałby być uwzględniony, a mam wrażenie, że nie ma już czasu, żeby tego dokonać.

Po trzecie, w niektórych przypadkach mam wątpliwości legislacyjne, bowiem moim zdaniem ta poprawka nieprecyzyjnie... Może nie tyle nieprecyzyjnie, co po prostu nie zajmuje się precyzyjnym określeniem podmiotu, który jest korzystającym ze świadczeń tych osób: czy jest to poseł, czy senator, czy biuro, czy klub. My definiujemy w ustawie, kto jest korzystającym, a mam wrażenie, że w tej poprawce nie ma odniesienia do kategorii korzystającego.

I wreszcie mam wątpliwości, czy w związku z tym poprawka trzecia do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie jest kompletna. Zatem muszę zająć stanowisko negatywne, choć niewątpliwie problem tych osób istnieje. Jednak moim zdaniem nie jest to ani miejsce, ani czas, aby pozytywnie to rozstrzygnąć.

Czy pani magister Sokołowska może odnieść się do wątpliwości o charakterze formalnoprawnym, które zgłosił pan minister?

Pozwolę sobie odnieść się do tego zastrzeżenia, o którym mówił pan minister, wyrażając wątpliwość co do braku zdefiniowania osoby korzystającej. To zdefiniowanie nastąpiło w sposób pośredni w dodawanym ust. 3, poprzez odesłanie do przepisów ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora, w których jest wyraźnie mowa, kto korzysta z pracy społecznych współpracowników. Dziękuję.

Czy pani senator chciałaby zabrać głos?

Nie będę już powtarzała argumentów, które były przedstawiane przez senatora Adamskiego podczas dyskusji nad ustawą. Chciałabym tylko powiedzieć, że oczywiście każdy senator i poseł mają określone środki na prowadzenie swoich biur i mogą z nich zatrudniać tylu współpracowników, na ilu im starczy pieniędzy. Rozumiem pana ministra i zastrzeżenia co do tego, czy należy o tym powiedzieć w tej ustawie, ale jest to bardzo ważny temat, bo większość społecznych współpracowników zajmuje się nie działalnością polityczną, tylko właśnie społeczną. W większości nasze biura, niestety, zamieniają się w biura pośrednictwa pracy i pomocy społecznej dla ludzi w trudnej sytuacji. Dziękuję.

(Senator Zbyszko Piwoński: Jeśli można...)

Myślę, że ten pierwszy argument, którego użył pan minister, iż to nie jest miejsce, aby regulować te sprawy, jest chyba dla nas w tym momencie najważniejszy.

Mam pytanie do pani senator Koszady, bo rozumiem ideę poprawki. Niektórzy posłowie czy senatorowie mają po jednym takim współpracowniku, niektórzy mają pięciu, ja mam chyba siedmioro. Czy wobec tego państwo widzieliby tu określoną liczbę - bo to się wiąże z tym, o czym mówił pan minister, z kosztami - czy też dotyczyłoby to wszystkich? Jak by to miało wyglądać?

Dziękuję. W tym układzie dotyczyłoby to wszystkich społecznych współpracowników. Jak każdy parlamentarzysta podejmuje decyzję co do ilości zatrudnionych osób - bo różnie zatrudniają, i na pół etatu, i na cały - tak samo byłoby w przypadku społecznych współpracowników. Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą pierwszą łącznie z poprawkami drugą i trzynastą do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Stwierdzam, że poprawka czterdziesta pierwsza do omawianej ustawy łącznie z poprawkami drugą i trzynastą do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i wolontariacie nie uzyskały poparcia połączonych komisji.

Pani magister Sokołowska.

Celem tej poprawki jest umożliwienie wolontariuszowi uzyskania przedłożonej przez korzystającego na piśmie opinii o wykonaniu świadczeń.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą drugą.

Kto wstrzymał się od głosu? (1)

Przystępujemy do rozpatrzenia poprawki czterdziestej trzeciej, nad którą należy głosować łącznie z poprawką trzecią do ustawy przepisy wprowadzające.

Proszę panią magister Sokołowską.

Intencją poprawki zawartej w pozycji czterdziestej trzeciej zestawienia jest nałożenie na korzystającego obowiązku pokrywania kosztów szkoleń odbywanych przez wolontariusza. Propozycja ta powinna być rozpatrywana łącznie z poprawką zawartą w pozycji trzeciej zestawienia poprawek do ustawy przepisy wprowadzające, ponieważ jej konsekwencją jest zamieszczenie odpowiedniej zmiany w art. 7, to jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dziękuję.

Proszę bardzo.

Chciałabym wprowadzić autopoprawkę i zgodnie z sugestią pana ministra chcę mówić nie o obligatoryjności tego świadczenia, tylko o takiej możliwości. Dlatego proponuję, aby w art. 45 po ust. 2 dodać ust. 2a w następującym brzmieniu: korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolontariuszy w zakresie wykonywanych przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44 ust. 1. I dalej konsekwentnie byłyby wprowadzone te zmiany.

(Przewodniczący Jerzy Cieślak: Konsekwentnie te zmiany byłyby wprowadzone...)

Dalej, bo w art. 49 należałoby pamiętać o ust. 2a.

(Przewodniczący Jerzy Cieślak: Czy autopoprawka dotyczy również poprawki trzeciej w ustawie przepisy wprowadzające?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Przewodniczący Jerzy Cieślak: Proszę o włączenie mikrofonu.)

Rozumiem, że wtedy musielibyśmy głosować nad tymi poprawkami oddzielnie, a nie łącznie.

Wówczas nad tymi trzema poprawkami należy głosować łącznie, ponieważ zmiana w ustawie o podatku dochodowym, pomimo wprowadzenia fakultatywności pokrywania tych kosztów, jest nierozerwalnie związana z tą propozycją. Zatem w sumie będą trzy poprawki w jednym głosowaniu, ponieważ zmiana koncepcji z pewnej obligatoryjności na fakultatywność pokrywania kosztów przez korzystającego będzie uwzględniona w dwóch przepisach ustawy podstawowej. Mianowicie w art. 45 zostanie dodany ust. 2a, a to będzie się wiązało z uzupełnieniem odesłania w art. 49 - to będzie druga zmiana. Poprawka zawarta w pozycji trzeciej zestawienia wniosków do przepisów wprowadzających pozostanie bez zmian.

Czy propozycja autopoprawki pani senator Janowskiej w sensie użytych sformułowań oraz redakcja poprawki nie budzą zastrzeżeń Biura Legislacyjnego?

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Agata Karwowska-Sokołowska: Nie, Panie Przewodniczący.)

Czyli w dalszym ciągu, po uwzględnieniu nowego tekstu w ramach autopoprawki powinniśmy głosować łącznie nad poprawka czterdziestą trzecią do ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz poprawkami drugą i trzynastą do ustawy przepisy wprowadzające. Czy tak? Dobrze, dziękuję bardzo.

Proszę o stanowisko rządu.

Akceptuję poprawkę w takim brzmieniu i zgadzam się, że już nie należy dokonywać zmian w ustawie przepisy wprowadzające. Tam pozostaje bez zmian.

(Przewodniczący Jerzy Cieślak: Zmiana obligatoryjności na fakultatywność była, jak rozumiem, najistotniejsza w tym stanowisku rządu?)

Tak, jak również doprecyzowanie, czego dotyczy szkolenie. Ten zapis jest absolutnie akceptowany.

Oświadczam, że została zgłoszona przez panią senator Janowską autopoprawka, poddaję pod głosowanie poprawkę z autopoprawką.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki w nowym brzmieniu? (10)

Stwierdzam, że poprawka czterdziesta trzecia oraz poprawki druga i trzynasta do ustawy...

(Głosy z sali: Trzecia, nad trzynastą już głosowaliśmy.)

Przepraszam, słusznie, nad trzynastą już głosowaliśmy. Poprawka trzecia. Poprawki te uzyskały poparcie połączonych komisji. Dziękuję bardzo.

(Głosy z sali: Nie.)

Biuro Legislacyjne, proszę.

Poprawka czterdziesta czwarta wprowadza istotną zmianę w zakresie uprawnienia wolontariusza do świadczeń zdrowotnych. Mianowicie zgodnie z tą propozycja wolontariuszowi, który będzie wykonywał świadczenia przez okres dłuższy niż trzydzieści dni, będą przysługiwały świadczenia zdrowotne, chyba że sam zrzeknie się tego uprawnienia. Konsekwencją tej poprawki jest odpowiednia zmiana w przepisach wprowadzających, nad którą należy głosować łącznie z omawianą zmianą - jest to pozycja czternasta w zestawieniu wniosków do przepisów wprowadzających.

(Głosy z sali: Nie.)

(Senator Teresa Liszcz: Nie, tylko gdyby była przyjęta poprawka czterdziesta czwarta, która zawiera to, co jest w czterdziestej piątej...)

Pozostała jako alternatywne rozwiązanie, tak? Czyli będziemy mogli głosować.

Chcę prosić o poparcie tej propozycji. Moim zdaniem przepis, jaki jest w tej chwili, że wolontariuszowi może przysługiwać świadczenie, nic nie mówi, bo pozostawia sprawę swobodnemu uznaniu korzystającego. Tymczasem wydaje mi się nieprzyzwoite, żeby człowiek, który poświęca swoje siły, swój czas dla innych, nie miał zapewnionej opieki zdrowotnej nieodpłatnej lub na zasadzie częściowej odpłatności. W naszych warunkach to zwykle nie są osoby zamożne, bo jeżeli nie mają innego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego, to znaczy, że ani nie są pracownikami, ani nie prowadzą działalności gospodarczej, ani nie mają renty, ani emerytury, ani zasiłku. Czyli są to na ogół osoby w trudnej sytuacji. Przecież może się zdarzyć, że wolontariusz na przykład zarazi się od podopiecznego. I co? Będzie musiał płacić za leczenie, i to w sytuacji, kiedy nie ma z czego? Wyjątkowo może się zdarzyć, że wolontariuszem zostaje osoba zamożna i nie potrzebuje ona ubezpieczenia, bo ją stać na prywatne leczenie. Wtedy przewiduję taką możliwość, że może się tego zrzec. Zatem zasadą byłoby, że świadczenia przysługują tym, którzy wykonywali daną pracę trochę systematyczniej i dłużej, co najmniej trzydzieści dni, a wyjątkiem byłaby sytuacja, że nie przysługują, jeżeli wolontariusz wyraźnie na piśmie się tego zrzeknie. I jest do tego odpowiednia zmiana w przepisach wprowadzających, polegająca na tym, że jest obowiązek, a nie tylko możliwość zgłoszenia do ubezpieczenia po upływie trzydziestu dni wykonywania świadczenia. Dziękuję.

Czy pani magister Sokołowska byłaby uprzejma jeszcze raz pokazać, na czym polega alternatywne usytuowanie poprawki czterdziestej czwartej w stosunku do czterdziestej piątej?

(Senator Teresa Liszcz: To jest kwestia legislacyjna, tak czy inaczej trzeba dodać...)

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: To jest tak oczywiste, że naprawdę szkoda czasu.)

Jak wspomniała pani senator Liszcz, jest to kwestia legislacyjna, o tyle, że poprawka czterdziesta piąta ma na celu aktualizację odesłania, mianowicie koryguje, że nie chodzi o ustawę o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, lecz o Narodowym Funduszu Zdrowia. Propozycja pani senator Liszcz uwzględnia obowiązujący stan prawny i w tym zakresie wyklucza poprawkę czterdziestą piątą.

Pan minister Długosz.

Jestem przeciwny przyjęciu tej poprawki, bowiem założyliśmy, że to w gestii korzystającego powinna leżeć decyzja, czy chce on ubezpieczyć tego, kto się zgłasza. Ta osoba jak gdyby na tych warunkach podejmuje decyzję. Dodatkowy argument jest taki, że obawiamy się, iż jeżeli zostanie wprowadzone obligatoryjne ubezpieczenie, to przepis ten może przyciągnąć osoby, które nie mają ubezpieczenia z innego tytułu i których celem nie będzie wolontariat, tylko właśnie ubezpieczenie społeczne za niską składkę - tutaj jest składka na poziomie minimalnego wynagrodzenia. Zatem wolelibyśmy pozostawić taką możliwość, żeby korzystający decydował, czy warto, czy jest potrzeba, czy są warunki, aby opłacić ubezpieczenie. Generalnie rzecz biorąc, większość wolontariuszy, 98%, będzie objęta ubezpieczeniem z innego tytułu, a ten margines... Tam jest to obligatoryjne, a wolelibyśmy pozostawić to jako fakultatywne.

Wydaje mi się, że intencją poprawki jest to, aby się właśnie przyjrzeć takiemu pracownikowi, bo te trzydzieści dni będą stanowić swoistą kwarantannę, będzie można się przekonać, czy wolontariusz jest wart tego, żeby go ubezpieczyć, czy nie. Popierałabym...

Pani senator Krzyżanowska.

Zgadzam się z tym, co mówiła pani senator Liszcz, że jeżeli ci ludzie pracują, jeżeli są często - nie we wszystkich pracach - narażeni na niebezpieczeństwo i my ich nawet nie ubezpieczamy, to jest coś nie w porządku. Chciałabym tylko spytać, w jakiej wysokości będzie opłacana ta składka i przez kogo. Załóżmy, że są to ludzie nieubezpieczeni - bo rozumiem, że dotyczy to tej wąskiej grupy - i muszą oni gdzieś mieć opłaconą tę składkę, mieć jakiś numer ubezpieczenia. Mówię o stronie czysto technicznej, zgadzając się z ideą, o której mówiła pani senator Liszcz.

Pani senator Liszcz.

Rozumiem, że pytanie było skierowane do autorki poprawki.

(Senator Mieczysław Janowski: Jeszcze jedno pytanie.)

Kieruję pytanie pod pana adresem, Panie Ministrze. W obecnym brzmieniu ust. 1 w art. 46 mamy taki bardzo nieprecyzyjny zapis: wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia. Pan, komentując to, stwierdził, że to korzystający określi, czy chce, czy nie chce. To wszystko jest mgliste i nieprecyzyjne. Czy nie odczuwają tego państwo?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ja nie wprowadzam żadnych zmian poza tym, że we wskazanej przeze mnie sytuacji ubezpieczenie ma być obligatoryjne. Reszta pozostaje na takich zasadach, jakie wynikają z art. 17 przepisów wprowadzających ustawę o działalności pożytku publicznego.

Mam pytanie do pani senator Liszcz. Co rozumiemy przez wolontariusza, który wykonuje świadczenie przez okres dłuższy niż trzydzieści dni? Bardzo często jest tak, że wolontariusz przychodzi raz w tygodniu na, powiedzmy, pięć godzin, ale robi to przez rok. Czy wtedy też obowiązywałoby go takie świadczenie?

Nie, to było jeszcze wcześniej. Na przykład art. 44: jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż trzydzieści dni, porozumienie powinno być sporządzone na piśmie. Te trzydzieści dni już funkcjonuje, ja tu niczego nie wprowadzam. Nawiązuję do tego, co rząd miał na myśli - a rozumiem, że to przemyślał - określając te trzydzieści dni.

Czy pan minister chciałby zająć stanowisko wobec pytania pani senator Krzyżanowskiej i odpowiedzi, jaką uzyskała, a w dalszej kolejności odpowiedzieć na pytanie pana senatora Janowskiego?

Jeżeli chodzi o zapis art. 46, to on jest tylko podstawą, skoro jest to ustawa ustrojowa... Zresztą to jest zawarte...

Przepraszam, chciałbym poinformować panie i panów senatorów, że za moment skończymy głosowania i zrobimy krótką przerwę, bo wszyscy odczuwamy zmęczenie. Będzie to krótka przerwa, ale będzie.

W art. 46 ust. 1 jest zapis: wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. W ustawie przepisy wprowadzające, niezależnie od tego, jak oceniamy samą koncepcję, mamy precyzyjne rozpisanie trybu, tego, kto zgłasza, jaka jest wysokość składki - jest określone w kilku punktach. To do pana senatora, który prosił o taką odpowiedź. Zatem to jest jakby podstawa odsyłająca, taką technikę przyjęliśmy.

Rozumiem, że pan minister zakończył odpowiedź również na pytanie pana senatora Janowskiego.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Czy mogę prosić o powtórzenie pytania?)

(Senator Olga Krzyżanowska: Kto płaci tę składkę?)

Składkę płaci korzystający, który jest określony w art. 42 ust. 1, czyli może to być organizacja pozarządowa, organ administracji publicznej, jeżeli w nim wolontariusz świadczy pracę, oraz jednostka organizacyjna podległa organowi administracji, jak szkoła czy ośrodek pomocy społecznej. Generalnie jest to koszt korzystającego, czyli nie budżetu państwa, nie wolontariusza, ale tego, kto korzysta ze świadczeń. Więc powinien tu mieć, moim zdaniem, pewną swobodę decyzji, także dlatego że to jest dodatkowy koszt.

(Senator Teresa Liszcz: Ile to będzie miesięcznie?)

(Senator Teresa Liszcz: Wiemy ile wynosi najniższe wynagrodzenie. Pytam o wysokość składki.)

To jest 40% najniższego wynagrodzenia.

(Senator Teresa Liszcz: Składka wynosi 40%? Nie...)

(Głos z sali: Ubezpieczenie społeczne czy zdrowotne?)

(Senator Teresa Liszcz: Zdrowotne 8%, właśnie.)

Przepraszam, zdaje się, że ze zmęczenia pomyliłem kwestię podstawy wymiaru z samą składką. Więc podstawę stanowi najniższe wynagrodzenie, a składka, która zresztą będzie sukcesywnie rosnąć, to jest w tej chwili 8%.

(Senator Teresa Liszcz: To jest mniej więcej 64 złote miesięcznie.)

Chciałbym poprzeć stanowisko pana ministra. Dlaczego? Dlatego że większość osób pracujących, pozostających w małżeństwie, studiujących, bezrobotnych, a nawet bezdomnych i bezrobotnych realizujących program "wychodzenia z bezdomności" jest ubezpieczonych z innych tytułów. Prawda jest taka, ze nałożenie obligatoryjnego obowiązku opłacania składki w praktyce może spowodować, że organizacje najpierw będą pytać daną osobę, czy ma ubezpieczenie, czy nie, i jeżeli nie ma, to do widzenia. Bardzo przepraszam za tę prawdę, ale proponowałbym zostawić to jako możliwość pewnej może nie gratyfikacji, ale pewnego gestu w stosunku do dobrego wolontariusza, na zasadzie dobrowolności. W sprawozdaniu z realizacji ustawy w 2005 r. rząd w prawdopodobnie zbada i podniesie tę sprawę. Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do głosowania. Głosujemy nad poprawką czterdziestą czwartą łącznie z poprawką czternastą do przepisów wprowadzających.

Dziękuję. Stwierdzam, że poprawka czterdziesta czwarta i poprawka czternasta do przepisów wprowadzających nie uzyskały poparcia komisji.

Proszę Biuro Legislacyjne o wyjaśnienie.

(Senator Teresa Liszcz: Już było to wyjaśniane, Panie Senatorze.)

Przepraszam, Pani Senator, idźmy po kolei. Pani senator jest biegłym prawnikiem, ja jestem mniej biegłym, jestem lekarzem. Chcę się skoncentrować i mieć przekonanie, że wszyscy siedzący na tej sali dokładnie wiedzą, nad czym głosują.

(Senator Teresa Liszcz: Ale pani to już dokładnie wyjaśniała.)

(Senator Teresa Liszcz: I po co tyle razy wyjaśniać...)

Akceptuję tę poprawkę.

Nad poprawką czterdziestą siódmą już głosowaliśmy. Poprawka czterdziesta ósma.

Poproszę Biuro Legislacyjne o wyjaśnienie.

Poprawka czterdziesta ósma zmierza do tego, aby sprawozdanie Rady Ministrów z półtorarocznego funkcjonowania ustawy było przedstawiane nie tylko Sejmowi, ale również Senatowi.

Dwóch z trzech wnioskodawców, którzy zgłosili poprawkę, jest obecnych na posiedzeniu.

(Senator Zbigniew Zychowicz: Dziękuję bardzo.)

Ja też dziękuję. Dla mnie jest oczywiste, że skoro Senat ma określone zadania, również powinien poznać informację rządu.

Akceptuję tę poprawkę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą ósmą.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki? (16)

Powracamy do poprawki, której rozpatrywanie zawiesiliśmy, czyli do poprawki trzydziestej trzeciej wykluczającej się z poprawką trzydziestą czwartą.

Chcielibyśmy znać stanowisko rządu w tej sprawie.

Dziękuję za danie nam czasu na sprawdzenie, bo to jest ważne, żeby nie popełnić błędu. Zatem akceptuję poprawkę trzydziestą trzecią.

Biuro Legislacyjne wyjaśniało swoje stanowisko, pamiętamy przebieg dyskusji. Nikt się nie zgłasza.

Kto jest za przyjęciem poprawki trzydziestej trzeciej? (17)

Czy powinno być głosowanie nad ustawą z przyjętymi poprawkami?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie jest potrzebne na posiedzeniu połączonych komisji. Dobrze.

W związku z tym zakończyliśmy pracę nad poprawkami do ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Ogłaszam...

(Głos z sali: Zostały tylko dwie, trzy poprawki, szkoda czasu na przerwę.)

(Głos z sali: Niektóre są już przegłosowane.)

Rozumiem, że chodzi o sprzeciw w związku z zamiarem ogłoszenia przerwy. Mamy kontynuować głosowania nad poprawkami do drugiej ustawy.

Dziękuję.

(Przewodnictwo obrad obejmuje przewodnicząca Teresa Liszcz)

Liczę na Biuro Legislacyjne, ponieważ byłam trochę zdekoncentrowana...

(Senator Jerzy Cieślak: Tu są zaznaczone przegłosowane poprawki.)

Proszę państwa, co do pierwszej poprawki, która jest wspólną propozycją trzech komisji... Rozumiem, że przyjmiemy taką procedurę, jak poprzednio: nad poprawkami wszystkich trzech komisji, co do których rząd nie protestuje, głosujemy łącznie. Zgoda? Czyli byłyby to poprawki: pierwsza, czwarta, piąta, szósta, dziewiąta, dziesiąta, jedenasta, dwunasta i piętnasta.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawek pierwszej, czwartej, piątej, szóstej, dziewiątej, dziesiątej, jedenastej, dwunastej i piętnastej, które są wspólnymi poprawkami trzech komisji, zechce podnieść rękę. (17)

Bardzo proszę, Biuro Legislacyjne czy pani senator? Dalej męczymy biuro.

Bardzo dziękuję, Pani Przewodnicząca.

Poprawki siódma i ósma wprowadzają zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Propozycje te są związane ze zwolnieniem dotyczącym środków, jakie są lokowane przez organizacje pożytku publicznego w papiery wartościowe, o których jest mowa w tych przepisach.

Jaka jest różnica pomiędzy poprawką siódmą a ósmą? Są dwie główne różnice. Pierwsza polega na tym, iż w poprawce siódmej jest mowa o tym, że lokowanie dochodów, o których mowa w tym przepisie, będzie się mogło odbywać bez względu na termin, zaś w poprawce ósmej nie ma o tym mowy. Druga różnica dotyczy dodawanego ust. 1f. Proszę zwrócić uwagę, że w poprawce siódmej jest mowa o tym, iż zwolnienie będzie dotyczyło środków pieniężnych pochodzących z rachunku, umorzenia albo zbycia jednostki uczestnictwa i środki te powinny być wykorzystane na cele określone w ust. 1. W poprawce ósmej jest mowa o dochodzie, to dochód będzie przeznaczony i wydatkowany na cele, o których mowa w ust. 1. To są dwie główne różnice.

Jeżeli pani przewodnicząca pozwoli, czuję się jeszcze w obowiązku zwrócić uwagę państwa senatorów na pewną wątpliwość merytoryczną i legislacyjną w odniesieniu do obydwu poprawek. Mianowicie procedowanie nad nimi i uzgodnienia z rządem - mam na myśli Ministerstwo Finansów oraz Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej - przebiegały w nietypowym trybie o tyle, że było wyjątkowe tempo prac nad tymi przepisami. Po dokładnym - oczywiście na ile czas pozwolił - przeanalizowaniu tych propozycji pragnę zwrócić uwagę na wątpliwość merytoryczną, która dotyczy poprawek zawartych w pozycjach siódmej i ósmej zestawienia. Jest ona związana z następującą kwestią: czy jest możliwe deponowanie na odrębnym rachunku papierów wartościowych tych papierów, o których mowa w pkcie 1, a mianowicie obligacji skarbu państwa lub bonów skarbowych oraz obligacji wyemitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego. To jest pierwsza zasadnicza wątpliwość, właściwie merytoryczna; przyznam szczerze, że nie potrafię jednoznacznie rozstrzygnąć tej kwestii, nie potrafię udzielić odpowiedzi na to pytanie.

Druga kwestia, legislacyjna, również odnosi się do obu oprawek, i siódmej, i ósmej. Mianowicie z rozmów przeprowadzonych przez Biuro Legislacyjne z przedstawicielem Ministerstwa Finansów wynikało, że wymóg, który został zawarty w tiret w obydwu poprawkach, czyli warunek zdeponowania papierów wartościowych na odrębnym rachunku prowadzonym przez uprawniony podmiot ma się odnosić i do pktu 1, i do pktu 2. Pragnę zwrócić uwagę, że zaproponowany zapis legislacyjny nie jest prawidłowy. Jeżeli uznamy, że ten wymóg ma się odnosić do pktów 1 i 2, to jest to zapis nieprawidłowy, bo po tym zastrzeżeniu pojawia się jeszcze pkt 3. Zgodnie z zasadami techniki legislacyjnej wprowadzenie tego rodzaju wymogu byłoby możliwe jako zdanie końcowe po wszystkich punktach, jakie są wymieniane w tym przepisie.

Zatem te dwie kwestie, merytoryczna i legislacyjna, są ze sobą ściśle powiązane, bo w zależności od rozstrzygnięcia, czy istnieje możliwość deponowania papierów wartościowych, o których mowa w pkcie 1, zaistnieje potrzeba odpowiedniego zmodyfikowania brzmienia wprowadzanego w tym przepisie zastrzeżenia. Dziękuję.

Bardzo proszę.

Tak. Jeżeli chodzi o kwestię deponowania, to przepis ten był opracowywany we współpracy z Ministerstwem Finansów, mamy oficjalne stanowisko ministra, że zarówno wyemitowane obligacje skarbu państwa, jak i inne papiery, czyli te, o których mowa w pktach 1 i 2, mogą być deponowane na odrębnym rachunku. Właściwie ten zapis przygotowały departamenty Ministerstwa Finansów, nie mamy wątpliwości, że mogłoby być inaczej. Przy czym nie mogą być deponowane jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, więc wydaje mi się, że tiret pod pktami 1 i 2... Nie widzę innej możliwości zapisu, chyba żeby wyłączyć to w jakąś odrębną jednostkę redakcyjną.

Co do kwestii, które są zawarte w ust. 1f, po analizie wydaje mi się, że obie poprawki idą w takim kierunku, aby uregulować i doprecyzować tę kwestię. Gdy siedzieliśmy w przerwie - bo to zostało zgłoszone teraz - i analizowaliśmy to, doszedłem do wniosku, że poprawka pana senatora Janowskiego bardziej oddaje tę intencję, co nie zmienia faktu, że obie wychodzą z słusznego założenia. Ta druga jest może bardziej precyzyjna.

Tutaj zwracam się także do pani senator Sienkiewicz, dziękując jej, bo rozmawialiśmy na ten temat. Po tej analizie, przyjrzawszy się temu, co zgłosił pan senator Janowski, mam wrażenie, że ust. 1f z poprawki ósmej byłby właściwszy.

(Senator Mieczysław Janowski: Może ja króciutko.)

Szanowni Państwo, wpatrując się w dotychczasowe brzmienie art. 10 i zapis, który otrzymaliśmy z Sejmu, zaproponowałem rozwiązanie, które jest bliższe temu duchowi, pan minister wspominał zresztą o tym jeszcze na posiedzeniu komisji w ubiegłym tygodniu. Chodzi o to, aby organizacje pozarządowe, fundacje mogły gospodarzyć pieniędzmi w sposób jak najbardziej racjonalny. Jeżeli są to bony, obligacje, to wykupienie ich w określonym terminie mogłoby nawet powodować straty w działalności. Skoro są to pieniądze pochodzące również od darczyńców prywatnych, od różnych podmiotów, to takie gospodarzenie, które będzie uregulowane w przepisach albo w brzmieniu dotychczasowym, niezmienianym, albo w tym, które proponuję, wydaje mi się lepsze. Nie ujmuję niczego pani senator, bo sugerując zmianę ust. 1f odniosłem się do pierwszej części pani poprawki. Dziękuję bardzo.

Lepsze jest zawsze wrogiem dobrego, w związku z tym opowiadam się za lepszym rozwiązaniem. To nie ulega wątpliwości, szkoda czasu.

Propozycja posła Janowskiego moim zdaniem oddaje ducha...

(Głosy z sali: Senatora.)

Zatem propozycja pana senatora Janowskiego oddaje ducha przepisu art. 10, i to w takim brzmieniu, o jakie zabiegały organizacje pozarządowe, w tym fundacje, które przekazują dotacje innym organizacjom.

Mam tu jednak pewną wątpliwość, ponieważ dopiero niedawno pojęłam różnicę między tiret a przecinkiem. W tym zapisie w pkcie 2 jest zdanie: "pod warunkiem zdeponowania tych papierów wartościowych na odrębnym rachunku prowadzonym przez uprawniony podmiot w rozumieniu powołanej ustawy". Moim zdaniem to nie może się odnosić do obligacji i bonów, ponieważ tam się nie powołujemy na żadną ustawę. Jest tu niekonsekwencja. Powołujemy się na ustawę tylko i wyłącznie w przypadku papierów wartościowych, dlatego ja rozumiałam, że ten zapis po tiret odnosi się tylko do papierów wartościowych. Tu się odwołujemy do ustawy, a w pkcie 1 - nie.

Dziękuję bardzo.

No właśnie. Pani Przewodnicząca, Szanowni Państwo, ja naprawdę bardzo przepraszam, że o tak późnej porze zwracam jeszcze uwagę na te wątpliwości, ale jest to kwestia bardzo istotna. Proszę zwrócić uwagę, że w stosunku do brzmienia, które zostało uchwalone przez Sejm, zarówno w poprawce siódmej, jak i ósmej są wprowadzane dwa dodatkowe warunki, jakie muszą spełniać organizacje pożytku publicznego przy lokowaniu środków finansowych pozostających w ich dyspozycji. Dlatego pozwoliłam sobie zwrócić uwagę na wątpliwość dotyczącą możliwości lokowania i obligacji, i bonów skarbowych na wyodrębnionym rachunku. Jak mówię, zapewnienie Ministerstwa Finansów co do intencji, że ma to się odnosić do pktów 1 i 2, uzyskałam w trakcie nieformalnej rozmowy, a z brzmienia poprawki przygotowanej przez to ministerstwo mogłoby wynikać, iż ten wymóg odnosi się tylko do tych papierów wartościowych, o których mowa w pkcie 2. I tutaj jest rozbieżność między opinią przedstawioną na piśmie, propozycją poprawki, a tym, co usłyszałam od przedstawiciela Ministerstwa Finansów.

Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, pan jest upoważniony do reprezentowania Ministerstwa Finansów w tej sprawie?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Tak.)

Moim zdaniem to nie wynika, tylko wprost jest napisane, że odnosi się to tylko do pktu 2.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Pozwolę sobie jeszcze spojrzeć w oficjalne wystąpienie pana ministra Czekaja.)

Myślę, że naprawdę nie o to chodziło Ministerstwu Finansów. Dlaczego? Dlatego że w samym projekcie rządowym, który wstępnie określał, iż można inwestować w bony i obligacje, nie było tego zastrzeżenia o odrębnym rachunku, w związku z tym nie ma powodu, żeby ono się w tej chwili pojawiło. To jest zresztą troszkę niejasne, bo nie wiadomo, czy chodzi o to, że organizacja, zakupując bony i obligacje, ma mieć do każdego pakietu odrębny rachunek, czy też można zakupywać bony i obligacje przez fundusze inwestycyjne, które inwestują właśnie w bony i obligacje. Wydaje mi się, że ducha projektodawcy oddawałaby jednak poprawka z przecinkiem, a nie z tiret, czyli taka, która odnosi ten warunek tylko do papierów wartościowych, zwłaszcza że rozmawialiśmy wcześniej, iż chodziło o to, że jest to alternatywne zapisanie tego, co w projekcie sejmowym zostało nazwane oddaniem w zarządzanie profesjonalnym jednostkom. Oddanie w zarządzanie jest tym samym, co otworzenie rachunku w przypadku papierów wartościowych.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Ale innych niż...)

Innych papierów wartościowych niż bony, obligacje, jednostki uczestnictwa, czyli chodzi o papiery wartościowe, o których mowa w pkcie 2.

Przepraszam, może jesteśmy winni trochę temu zamieszaniu, po części pora jest taka... Jeszcze raz przejrzeliśmy te dokumenty robocze i rzeczywiście - przepraszam, że wprowadziłem w błąd - dotyczy to pktu 2, czyli nie obligacji i nie...

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Czyli jest w porządku?)

Ten tiret jest niepotrzebny, on być może sugeruje... Zamiast niego powinien być chyba przecinek w pkcie 2.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Wtedy będzie oczywiste, że odnosi się to do pktu 2.)

Tak, oczywiście. Jeżeli się wyrzuci tiret i po przecinku, tylko w pkcie 2, zapisze się ten warunek, wtedy będzie to jasne. Ale trzeba to zrobić konsekwentnie i w punkcie siódmym, i w ósmym.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: To znaczy w poprawkach siódmej i ósmej?)

Wobec tego proszę zgłosić te autopoprawki. Pan senator zgłasza...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Krystyna Sienkiewicz: Tak, dokładnie w tym samym brzmieniu.)

Rozumiem, że rząd preferuje poprawkę pana senatora Janowskiego jako bardziej precyzyjną, tak? Dobrze.

(Senator Krystyna Sienkiewicz: Po co głosować nad obiema?)

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki ósmej, pana senatora Janowskiego, ze zgłoszoną autopoprawką, zechce podnieść rękę. (16)

Chyba jest nas siedemnaście osób, tak? Jest już pan przewodniczący, to powinno być... Pan senator głosował za?

(Głos z sali: Wstrzymałem się od głosu.)

Czyli przy 1 osobie wstrzymującej się od głosu i przy 16 głosach za rekomendujemy przyjęcie poprawki.

Proponuję, aby pan senator Cieślak był sprawozdawcą w imieniu trzech komisji.

Myślę, że sprawozdawcami powinni być senatorowie, którzy już pracowali nad tymi ustawami i pełnili tę funkcję. To będzie duże ułatwienie. Z ramienia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia sprawozdawcą była pani senator Janowska.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę bardzo, pani senator Janowska będzie sprawozdawczynią stanowiska trzech komisji. Zgoda.

(Senator Jerzy Cieślak: W odniesieniu do obydwu ustaw, jak rozumiem. Tak?)

Zamykam wspólne posiedzenie trzech komisji, poświęcone ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz ustawie - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.