1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych.

2. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

3. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Otwieram posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności poświęcone rozpatrzeniu wniosków legislacyjnych zgłoszonych do pakietu ustaw reformujących sądownictwo administracyjne.

Proszę państwa, komisja na pierwszym posiedzeniu uchwaliła wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek, ale jeśli państwo pozwolą, może zastanówmy się chwilę nad moją propozycją, która dotyczy składu sądu dyscyplinarnego w postępowaniu odwoławczym. Przypominam, że w pierwszej instancji jest trzech sędziów, a w drugiej aż siedmiu. Wydaje mi się, że jest to przesadnie duży skład. Lepiej by było, gdyby dwóch sędziów zajęło się rozstrzyganiem spraw administracyjnych. Jestem ciekawa, co państwo na to?

(Senator Robert Smoktunowicz: Czy mogę jedno zdanie?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Jedynym argumentem, jakiego mogę użyć w tej sytuacji, jest to, że niedawno Sejm uchwalił prawo o ustroju sądów powszechnych. Przy tej okazji znowelizował ustawę o NSA, ustawę o Sądzie Najwyższym i przyjął następujące składy sędziów: w pierwszej instancji trzech, w drugiej instancji siedmiu. Czy w tak krótkim czasie od uchwalenia tamtych przepisów mamy znów zmieniać skład?

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: W ustawie dotyczącej ustroju sądów powszechnych nie mówi się wyraźnie o składzie siedmioosobowym. To wynika ze składów, w jakich działa Sąd Najwyższy.)

Przepraszam, ja mówię o czymś innym, o tym że ustawa z 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych zawiera przepisy zmieniające inne ustawy. Między innymi zmienia ustawę o NSA, ustawę o Sądzie Najwyższym i wprowadza tam orzekanie przez sądy NSA i Sąd Najwyższy w następującym składzie: trzech sędziów w pierwszej instancji, siedmiu w drugiej.

Ale te zmiany dotyczące NSA staną się nieważne w momencie, kiedy wejdzie w życie ta ustawa. Regulujemy wszystko od nowa.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Wobec tego jeszcze raz poddajemy pod głosowanie nasze uprzednie stanowisko: wniosek o podjęcie uchwały o przyjęciu ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych bez poprawek.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Katarzyna Iwicka: Można blokiem. Jeżeli nie ma wniosku przeciwnego, można wszystkie poprawki komisyjne poddać pod głosowanie blokiem.)

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Katarzyna Iwicka: Jeszcze jedna uwaga.)

W związku z tym, że państwo zgadzacie się przegłosować blokiem te poprawki, chciałabym bardzo prosić o autopoprawkę do poprawki dwunastej. Poprawka ta ma być przegłosowana łącznie z poprawką piątą i jedenastą, a dotyczy art. 73. Przy obecnym brzmieniu poprawki sformułowanie art. 73 byłoby dosyć niezręczne i dlatego proponuję, aby na końcu, po wyrazach "do doręczeń", dodać sformułowanie "na drzwiach". Po przyjęciu poprawki przepis ten brzmiałby... Może przeczytam ten fragment dotyczący doręczenia.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Tak zwanego doręczenia zastępczego.)

W tekście jest tak: "a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata". I teraz jest poprawka "lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe". W przeciwnym razie dalsze słowa "biura lub innego pomieszczenia" nie dawałyby pewności, o drzwi jakiego biura lub pomieszczenia chodzi. Bardzo proszę o taką autopoprawkę. Dziękuję.

Czy mamy jeszcze jedną autopoprawkę, czy to była jedyna? Tu była jedna, a druga będzie do trzeciej ustawy.

Ach, przepraszam, trzecia, tak. Chodzi o doprecyzowanie powodów zmiany składu orzekającego. Do tej pory jest mowa o wypadkach losowych oraz gdy sędzia nie może uczestniczyć i wtedy powstaje wątpliwość, czy wypadki losowe nie wchodzą w ten zakres. Chodzi o wyraźne wskazanie, że powodem są przeszkody prawne.

(Senator Ewa Serocka: Pani Senator, ja mam uwagę.)

(Senator Robert Smoktunowicz: Z przyczyn wskazanych w ustawie.)

(Głos z sali: Przeszkody prawne są chyba dobrym sformułowaniem.)

(Senator Ewa Serocka: Ale mocno zawężają zakres.)

Pani Senator, ale pan prezes mówi, że właśnie o to chodziło, tylko nie zostało to wyraźnie powiedziane.

(Senator Andrzej Jaeschke: Rozstrzygnijmy to w głosowaniu.)

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki mniejszości, proszę podnieść rękę. (2)

Następna poprawka, dziesiąta. Proszę państwa, tu chodzi o ten artykuł, który pozwala doręczać w każdym miejscu, w jakim się znajdzie adresata, a więc w szpitalu, w kościele, w urzędzie stanu cywilnego, w czasie ślubu, teoretycznie wszędzie. Wydawało mi się to trochę przesadne. Początkowo miałam zamiar powiedzieć, że z wyłączeniem tego typu sytuacji jak przebywanie w celu leczenia w zakładzie, ale takie kazuistyczne wyliczenie wydawało mi się tutaj niemożliwe i stąd ten mój dodatek. Ja takie zastrzeżenie spotkałam, już nie pamiętam gdzie, i to by obejmowało...

(Senator Robert Smoktunowicz: Mogę jeszcze jedno zdanie?)

Czy pan minister chciałby zabrać głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Sylweriusz Królak: Nie.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Poprawka trzynasta. Tu z kolei chodzi zarówno o to swobodne przedłużanie terminów sądowych, jak również o ich skracanie na wniosek strony. Mnie się wydaje, że jeżeli chodzi o przedłużenie, to zgoda. Ale skrócenie, wydaje mi się, może być zaskoczeniem dla strony, która może nie zdążyć wykonać czynności w skróconym terminie, zwłaszcza że nie ma obowiązku uprzedzenia jej o tym. Nie wiem też, dlaczego nie jest napisane, na czyj wniosek, a przecież są dwie strony postępowania. Stąd mi się wydawało, że takie ujęcie jest lepsze.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Dlaczego ma pani przepraszać? Dyskutujemy merytorycznie, Pani Prokurator).

Być może za bardzo absorbuję Wysoką Komisję moją skromną osobą, ale tuż przed przyjściem na posiedzenie komisji - jedno zdanie dygresji - analizowałam kwestie związane z dyscypliną rozpoznawania spraw w sądach powszechnych. Zastanówmy się, czy wydłużenie przez sąd terminu sądowego z urzędu nie mogłoby być instrumentem do sanowania, do legalizacji, w cudzysłowie, złej organizacji pracy. Czy niesubordynowany sąd nie mógłby wykorzystać tego instrumentu w sytuacji, gdy z uwagi na złą organizację pracy on sam nie jest w stanie dotrzymać terminu? Stąd moje opory wobec tej poprawki.

A co pan prezes myśli o tym?

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki, proszę podnieść rękę. (6)

Poprawka dwudziesta pierwsza. Zapowiadałam tę poprawkę, chodzi w niej o powrót do znakomitej, moim zdaniem, nowoczesnej koncepcji z projektu prezydenckiego, którą zarzucił Sejm, dotyczącej tego, żeby pomoc prawna z urzędu była świadczona w takich warunkach, by strona mogła wybrać opłacanego przez budżet mecenasa, radcę prawnego czy innego pełnomocnika. Tak jest w cywilizowanych państwach.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie wiem, czy za dużo dobrego.

Może tylko skończę. Niedawno byłam na posiedzeniu z udziałem międzynarodowych gości i wielu wybitnych polskich prawników, w tym adwokatów, dotyczącym pomocy prawnej, dostępu do sądu. Zwracano uwagę na to, że nie doganiamy w tym zakresie państw wysoko rozwiniętych, że zaufanie między pełnomocnikiem a stroną jest rzeczą bardzo ważną, a narzucanie pełnomocnika nie jest dobrym rozwiązaniem. Ogromnie się ucieszyłam, że w projekcie prezydenckim był pierwszy krok w dobrym kierunku i pozwoliłam sobie przywołać to rozwiązanie w formie poprawki.

Ja bym gorąco poparła tę poprawkę, dlatego że w wielu wypadkach ludzie, których nie stać na adwokata, otrzymują adwokata z urzędu, a adwokat w ogóle nie przychodzi na rozprawę. Dlatego tak ważne jest zaufanie do adwokata, który rzeczywiście będzie reprezentował tych biednych ludzi, których nie stać na opłacenie reprezentującego ich w sądzie adwokata. Uważam, że jest to bardzo dobra poprawka. Dziękuję.

Pani Przewodnicząca, ja mam tutaj mimo wszystko pewne wątpliwości. Nie co do zasady, bo zasada jest jak najbardziej godna zastanowienia, tylko do tego że powinna ona być uregulowana kompleksowo we wszystkich procedurach, a tutaj wprowadzamy to tylnymi drzwiami. Tak że popierając tę ideę, mam jednak pewne wątpliwości co do tego, czy to w tym miejscu należałoby wprowadzić, czy to byłoby zasadne systemowo. To dotyka o wiele głębszego problemu - jak zresztą pani przewodnicząca była łaskawa powiedzieć - kompleksowej regulacji pomocy prawnej. Państwo ma za zadanie uregulowanie dostępności do sądu, obejmujące także zreformowanie pomocy prawnej udzielanej zwłaszcza ubogiemu obywatelowi. Bez określenia, w którym kierunku będziemy reformowali całą tę instytucję... Jest to rozwiązanie ze wszech miar godziwe, ale z drugiej strony niekompleksowe, powiem może nawet trochę ostrzej - nieco wyrywkowe. I dlatego tutaj bym się wahał.

Trudno zarzucić autorom projektu prezydenckiego, że stosowali jakieś wyrywkowe rozwiązania. Wszyscy bardzo je chwalili. Poza tym dlaczego nie uczynić pierwszego kroku w dobrym kierunku? A po trzecie, dlaczego nie poeksperymentować? Zanim wprowadzimy to frontalnie we wszystkich postępowaniach, może zobaczymy, jak to będzie funkcjonowało w postępowaniu administracyjnym. Może się okaże, że jest tu zbyt dużo zgrzytów i kłopotów?

Podzieliłem się obawami natury systemowej, bo samą myśl, jak powiedziałem, podzielam. Podzielam też ideę zreformowania pomocy prawnej czy dostępu do pomocy prawnej obywateli. Ale na świecie jest kilka modeli i bez przesądzenia tego, który model będzie stosowany... To jest temat do głębszej dyskusji. W parlamencie odbyła się bardzo ciekawa konferencja, w której też zresztą uczestniczyłem. Niewątpliwie wiele ona wniosła, ale przedstawiła również ogrom zadań zarówno dla przedstawicieli parlamentu, jak i dla władzy wykonawczej. To nie jest kwestia pewnego automatyzmu i, niestety, obawiam się, że nie jest to kwestia jednego przepisu. Może byśmy skorzystali z obecności pana prezesa Rymsa oraz przedstawiciela Naczelnej Rady Adwokackiej i zadalibyśmy im to pytanie.

Ja nie zgłaszam obiekcji, lecz pewnego rodzaju obawę, która wynika, po pierwsze, z tego, że musimy to zrobić kompleksowo; i po drugie, że to jest kwestia pogłębionej dyskusji z udziałem wszystkich - zarówno tych, którzy będą tą pomoc świadczyli w takiej czy innej formie, jak i instytucji państwowych, które będą uczestniczyły w tym systemie. Przyznam szczerze, że jestem dzisiaj nieprzygotowany do zajmowania autorytatywnego stanowiska w tej sprawie, rząd się nie ustosunkował do tej sprawy, prezentując w Sejmie swoje stanowisko na temat ustawy. Mam pewną obawę o spójność systemu i pozwoliłem sobie ją wyrazić, nie mam zaś wątpliwości, że jest to myśl godziwa.

Pani Przewodnicząca, Wysoka Komisjo, problem po części wygląda tak, jak to przedstawił pan minister, to znaczy, że część tej większej koncepcji została pominięta całkowicie, ten system finansowania, który wiązał się także z prawem wyboru. Niewątpliwie są racje, które by przemawiały za tym, że dotychczasowy system trzeba by było troszkę usprawnić. Są także niewątpliwie sygnały wskazujące na to, że ten system jak gdyby narzucania określonej osobie adwokata, radcy prawnego dotychczas wywołuje pewne problemy. Trudno mi tu jednoznacznie odpowiedzieć. Zastanawiam się także, jak by się zgłoszona przez panią przewodniczącą poprawka miała do art. 253.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Do poprawki dwudziestej trzeciej?)

Trzeba by powrócić w pewnej części do pierwotnego brzmienia przepisu i przywrócić na początku słowa "wybrany albo". Wydaje się, że jest to raczej problem techniczny.

Widzę, że się zgłasza pan mecenas, przedstawiciel Naczelnej Rady Adwokackiej. Bardzo proszę.

Pani Przewodnicząca! Wysoka Komisjo!

Rzeczywiście trend, który się w tej chwili obserwuje na świecie, jest dla nas całkowicie możliwy do zaakceptowania, to znaczy, by pomoc prawna była świadczona, po pierwsze, albo za pieniądze podatnika, albo z innych środków przez osobę, która jest wybrana przez zainteresowaną stronę. Tylko ponieważ art. 15 w redakcji poprzedniej, którą pan prezydent wniósł jako projekt prawa o ustroju sądów administracyjnych został wycofany, okazał się być nie do przeprowadzenia. Przypomnę, że w tamtej redakcji był pomysł, aby pomoc prawna była finansowana po części z tak zwanych środków specjalnych, czyli z wpisów sądowych. Musiano jednak odstąpić od tego, nie zostało to bowiem zaakceptowane przez resort sprawiedliwości. Wobec tego w tej chwili powstałby ogromny problem - proszę mi tu pozwolić na bardzo otwartą refleksję - nie ma bowiem żadnych wątpliwości, że dzisiaj Naczelna Rada Adwokacka dostrzega wiele nieprawidłowych zachowań adwokatów czy pełnomocników z urzędu. Ale nie zmienia to postaci rzeczy, że w tej chwili okręgowa rada adwokacka, która jest w stanie rozdzielać mniej więcej równomiernie tę pomoc, w jakiś sposób odpowiada za to. Może to być niewystarczający sposób, ale jednak próbuje tym sterować. Jeżeli dopuścimy do pewnej żywiołowości, to może się okazać - muszą państwo mieć tę świadomość - że będzie to również iluzja wyboru adwokata. Adwokat będzie musiał w tym momencie stosować różnego rodzaju możliwości przewidziane ustawą, nawet sięgać do instytucji konfliktu interesów, który będzie się rodził w sposób oczywisty, jeżeli adwokat będzie miał zbyt dużo spraw.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Przyznam, że nie bardzo rozumiem dlaczego.)

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Nie będzie gorzej, niż jest.)

Będzie, dlatego że będzie temu towarzyszyć frustracja. Dzisiaj, kiedy strona zwróci się o pomoc, ta pomoc zostaje przydzielona. Zwraca się do okręgowej rady adwokackiej poprzez sąd i okręgowa rada adwokacka wyznacza adwokata. W tym momencie rada adwokacka, po pierwsze, bierze odpowiedzialność za to, że będzie to adwokat, który rzeczywiście jest w stanie przyjąć tę sprawę, a po drugie, jeżeli są jakieś skargi, to w tym momencie jest jednak osoba prawna, czyli okręgowa rada adwokacka, która za to odpowiada. A jeżeli wyobrazimy sobie praktycznie, że zapada decyzja sądu o przyznaniu pomocy prawnej, zainteresowana strona zwraca się do konkretnego adwokata i ten adwokat odmówi, kolejny adwokat odmówi, kolejny adwokat odmówi...

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: To zwróci się do rady.)

(Członek Naczelnej Rady Adwokackiej Wiesław Szczepiński: Ale przecież w tej chwili praktycznie funkcjonuje model polegający na tym, że adwokaci zgłaszają się w okręgowej radzie adwokackiej i mówią: jeżeli są jakiekolwiek urzędówki, to my je weźmiemy.)

Ale dlaczego nie dać tego komfortu psychicznego, że jednak strona ma prawo wyboru?

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Przepraszam, ale pani senator Kurska prosi jeszcze o głos.)

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Nie, nie, nie. To są w obydwu wypadkach adwokaci z urzędu, opłacani przez budżet. Tylko my chcemy, żeby była tu możliwość wyboru adwokata.)

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: To jest ustanowienie prawa do adwokata. A teraz kto będzie...)

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Nie, ustanowienie w sensie przyznania pomocy.)

(Senator Andrzej Jaeschke: Pani Przewodnicząca, ja naprawdę proponuję głosować, ponieważ...)

Rozumiem, że nikt nie chce w tej sprawie zabrać głosu. Ja chcę tylko zgłosić autopoprawkę, po prostu w art. 248a nie dopisano końcówki, że może się zwrócić do rady adwokackiej, rady okręgowej, Krajowej Rady Doradców Podatkowych lub Krajowej Rady Rzeczników Patentowych o wyznaczenie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Brakuje tu po prostu tego uzupełnienia.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Mam pytanie właśnie do państwa z Naczelnej Rady Adwokackiej. Jeżeli normalnie, z listy każdy adwokat po kolei otrzymuje urzędówkę, należy przestrzegać zasady, żeby nie było tak, że jeden jest obciążony, bo cieszy się dobrą renomą i strona słyszała, że to jest dobry adwokat, więc prosi o to, żeby przydzielić go właśnie jej, a inni, którzy byliby gotowi świadczyć tę pomoc prawną, są pomijani. W ten sposób jeden adwokat byłby stale w ruchu, a inni, którzy zwykle są wyznaczani po kolei, byliby po prostu na marginesie. Chodzi o to, żeby było sprawiedliwie - tak przynajmniej było w sądzie cywilnym.

I tak to w tej chwili funkcjonuje we wszystkich dobrze zorganizowanych radach adwokackich. Oczywiście możemy znaleźć jakieś patologiczne wypadki, ale co do zasady wszystkie rady adwokackie mają taki obowiązek i tak to prowadzą. Prowadzą listy, wszyscy adwokaci otrzymują takie sprawy w sposób równomierny i nad tym właśnie w tej chwili czuwamy, żeby ten obowiązek był rozdzielany. W tej chwili, proszę państwa, jest to jednak obowiązek. Nie można również zamykać oczu na to, że stosowane tu stawki są znacznie niższe od pozataryfowych stawek rynkowych, są to przede wszystkim stawki minimalne.

Poza tym nie bez znaczenia akurat przy sądach administracyjnych jest to, że w większości wypadków pomoc będzie świadczona poza siedzibą adwokata. I tylko i wyłącznie wówczas, kiedy okręgowa rada adwokacka czuwa nad tym, że kiedy sprawa przechodzi do drugiej instancji, jest już wyznaczony pełnomocnik w siedzibie sądu wojewódzkiego. Sprawa zaczyna się w sądzie wojewódzkim, przechodzi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jako drugiej instancji i w tym momencie musi być wyznaczony inny pełnomocnik. Jeżeli się sprawę pozostawi na żywioł, to będzie ogromny problem, w jaki sposób rozliczać koszty. Budżet będzie miał wtedy dosyć duże obciążenia. Wydaje więc mi się, iż stan obecny jest...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Czy to jest reasumpcja głosowania?)

Nie, panie po prostu nie policzyły głosów, bo były zajęte sprawdzaniem czegoś z panią senator Kurską. Należy to traktować tak, jakby nie było głosowania. Przecież to się może zdarzyć, wszyscy jesteśmy ludźmi, nie przesadzajmy. Czy pani policzyła?

Kto jest za? (2)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

To już byłby koniec, jeśli chodzi o ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jeszcze nam zostało całkiem liczne zestawienie wniosków do przepisów wprowadzających obie ustawy merytoryczne. I tu też jest nasza poprawka... Jedna czy więcej? Więcej. Ale są też poprawki konkurencyjne. Poprawki pani senator Koszady są konkurencyjne w stosunku do komisyjnych, musimy więc się zastanowić które, mając szansę wyboru, popieramy.

(Senator Andrzej Jaeschke: Można w tej sprawie, Pani Przewodnicząca?)

Ponieważ pani przewodnicząca wyszła na posiedzenie innej komisji, przytoczę trochę kulis sprawy. Otóż poprawki, które zgłasza pani senator Koszada w dniu dzisiejszym, są wynikiem umowy, którą zawarliśmy pod koniec posiedzenia z Ministerstwem Sprawiedliwości. Umowa ta brzmiała tak: jeżeli Ministerstwo Sprawiedliwości przygotuje kompleksowy zestaw poprawek, to my te poprawki wprowadzimy, a jeżeli nie, to pozostaną te, które były do tej pory. Przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości wywiązali się ze swojego zadania i są te poprawki. W związku z tym nie upieramy się przy naszych dotychczasowych poprawkach i możemy je zastąpić poprawkami ministerstwa.

W związku z tym, że poprawki druga, czwarta, dziewiąta itd. wykluczają następne poprawki, które dotyczą tej samej materii, chciałabym prosić o autopoprawkę do poprawki trzeciej i piątej. Chodzi mi o użyte tam sformułowanie "wykonywanie prawa pomocy". Poprawki te miały wejść w życie po upływie czternastu dni od dnia ogłoszenia, a termin "prawo pomocy" jest terminem ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Dlatego tutaj nie może być użyte takie sformułowanie. Proponuję zastąpić wyrazy "prawa pomocy" wyrazami "pomocy prawnej", co będzie też adekwatne do ust. 1 tych artykułów niezależnie od tego, które poprawki komisja raczy poprzeć. Dziękuję bardzo.

Chyba zrobimy tak: najpierw poddam pod głosowanie blokiem poprawki komisyjne, a jeśli one nie uzyskają poparcia, to...

(Senator Andrzej Jaeschke: Nie, nie możemy. Tych właśnie nie możemy. Wszystkie z wyjątkiem tych.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Katarzyna Iwicka: Mogę to przeczytać...)

(Wiceprezes Naczelnego Sądu Administracyjnego Włodzimierz Ryms: Ja bym proponował tego nie ruszać. Prawo własności przemysłowej jest napisane swoistym językiem. Krótko mówiąc, ten akurat przepis...)

Wstawmy ewentualnie przecinki. Wtrącenie "w celu wypowiedzenia się co do jej zasadności" oddzielmy przecinkami.

Kto z państwa jest za poparciem tej poprawki z przyjętą autopoprawką, proszę podnieść rękę? (7)

(Senator Andrzej Jaeschke: To możemy już wszystkie razem.)

(Głos z sali: A dwudziesta trzecia jest wykluczona.)

(Senator Andrzej Jaeschke: Nad całą ustawą nie musimy głosować?)

(Głos z sali: My również uprzejmie dziękujemy.)