1. Rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Prawnokarnej konwencji o korupcji, sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1999 r.

Otwieram posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności poświęcone sejmowej ustawie o ratyfikacji Prawnokarnej konwencji o korupcji, sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1999 r.

Ustawa ta została uchwalona dnia 5 czerwca 2002 r., jest króciutka, jednozdaniowa. Znacznie obszerniejsza jest załączona do niej konwencja, którą państwo na pewno przestudiowali.

Czy pan dyrektor chciałby nam krótko zarekomendować ustawę?

Pan dyrektor siedzi tutaj, a ja wpatrzona w pana senatora Bienia... (Wesołość na sali)

Opracowana w ramach Rady Europy Prawnokarna konwencja o korupcji została otwarta do podpisu w Strasburgu dnia 27 stycznia 1999 r. i w tym samym dniu została podpisana przez Polskę. Dotychczas podpisało ją dwadzieścia sześć państw, a ratyfikowało piętnaście. Konwencja weszła w życie dnia 1 lipca 2002 r., w związku ze spełnieniem wymogu czternastej ratyfikacji.

Zasadniczym celem konwencji jest zobowiązanie stron do spenalizowania określonych w rozdziale II przestępstw osób fizycznych, takich jak czynne i bierne przekupstwo własnych i zagranicznych funkcjonariuszy publicznych, funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych, członków zgromadzeń przedstawicielskich krajowych i zagranicznych, członków międzynarodowych zgromadzeń parlamentarnych oraz sędziów i funkcjonariuszy sądów międzynarodowych. Karaniu mają również podlegać przekupstwa w sektorze prywatnym, handel wpływami, przestępstwa związane z księgowością oraz pranie pieniędzy pochodzących z przestępstw korupcyjnych.

Obowiązkiem strony konwencji jest zapewnienie możliwości funkcjonowania wyspecjalizowanych organów lub osób mających za zadanie zwalczanie korupcji, zagwarantowanie im odpowiedniej niezależności, źródeł finansowania oraz współpracy ze strony wszystkich organów państwa. Postanowienia konwencji umożliwiają efektywną współpracę międzynarodową. Wykonywanie konwencji będzie podlegać monitorowaniu przez Grupę Państw przeciwko Korupcji, tak zwane GRECO, której Polska jest członkiem od 1999 r.

Zdecydowana większość przestępstw określonych w konwencji jest już spenalizowana w prawie krajowym, ponadto prezydencki projekt nowelizacji kodeksu karnego z dnia 20 grudnia 2001 r. zawiera postanowienia dostosowujące prawo polskie do standardów penalizacji przekupstwa ustalonych w instrumentach międzynarodowych, w tym wprowadzenie karalności za przekupstwa w sektorze prywatnym. Jednak z uwagi na niemożność przewidzenia terminu uchwalenia tej nowelizacji oraz ostatecznej redakcji przepisów, przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego zostaną zgłoszone odpowiednie zastrzeżenia. Polska rozpocznie procedurę wycofywania tych zastrzeżeń niezwłocznie po opublikowaniu ustawy wprowadzającej do kodeksu karnego przepisy penalizujące wymienione przestępstwa w sektorze prywatnym.

Ponieważ konwencja dotyczy materii regulowanej przez wiele ustaw: kodeks karny, kodeks postępowania karnego, ustawę o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, prawo bankowe itd., powinna zostać ratyfikowana w trybie przewidzianym w art. 89 ust. 1 konstytucji. Ratyfikacja Prawnokarnej konwencji o korupcji stanowić będzie kolejny, po Cywilnoprawnej konwencji o korupcji, dokument ratyfikacyjny. Został on przekazany prezydentowi do podpisania już w dniu 8 maja.

Myślę, że w tym wypadku konwencja będzie obligowała również do spenalizowania przekupstw dokonywanych w imieniu osób prawnych. To jest nowość, która, naszym zdaniem, jest wyrazem daleko idącego poddania wszystkich przestępstw korupcyjnych odpowiedzialności karnej.

(Senator Andrzej Jaeschke: Możemy to tylko przyjąć albo odrzucić.)

Pan przewodniczący się opowiada za, tak? Dobrze.

Zamykam posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności w tej kwestii.

(Senator Ewa Serocka: Są jeszcze sprawy porządkowe.)

Pani Przewodnicząca, w ramach spraw porządkowych chciałabym złożyć wniosek, aby do porządku następnego posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności wprowadzić punkt dotyczący inicjatywy ustawodawczej, która wpłynęła do Senatu. Chodzi o zmianę ustawy o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne. Prosiłabym bardzo i wnoszę o to, aby głosowanie nad tym punktem odbyło się na posiedzeniu podczas obrad Senatu. Senat będzie obradował od 3 do 5 lipca, więc jeżeli byłoby można, to wnosiłabym, żeby debata nad tym punktem miała miejsce na posiedzeniu komisji w dniu 5 lipca i żeby komisja wyraziła wtedy swój pogląd na temat tej inicjatywy ustawodawczej, która powstała w oparciu o art. 10 konstytucji. Dziękuję.

(Głos z sali: 5 lipca upływa czternaście dni od dnia doręczenia druku, za datę doręczenia przyjmuje się przekazanie go do skrytek senatorskich.)

Prawdopodobnie w piątek, 21 czerwca bieżącego roku. Gdy dostałam skierowanie, jeszcze tego nie było. Zawsze przyjmujemy datę druku jako datę doręczenia senatorom, a druk ma datę 21 czerwca.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: Czyli 5 lipca mogłoby się to odbyć, ale nie wiadomo, czy posiedzenie skończy się w czwartek wieczorem, czy w piątek.)

To znaczy, że panie będą musiały wysłać sto zawiadomień senatorom, bo jeżeli to się odbywa na posiedzeniu Senatu, to wszystko jest prostsze. To jest pierwsze czytanie i trzeba wszystkich senatorów dokładnie zawiadomić. W takim razie pani będzie musiała wysłać tę setkę zawiadomień. Ale skoro pani senator tak nalega...

(Senator Ewa Serocka: W przerwie obrad Senatu, tak uzgadniałam.)

(Senator Ewa Serocka: Przecież gości można zaprosić również na 9.00.)

(Senator Ewa Serocka: Uzgodnimy godzinę. Myślę, że to nie jest problem.)

Jest problem o tyle, że na zawiadomieniu musi być dzień, godzina i sala. Wszystko.

Państwo mają tak zdecydowaną większość, że wszystko, czego państwo sobie życzą, przeprowadzą. Nasza odpowiedź, nawet przy najbardziej racjonalnych argumentach, jest po prostu nieskuteczna, więc nie ma sensu nawet pytać.

Przypominam o posiedzeniu o godzinie 16.00, wspólnym z Komisją Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, w sprawie regionalnych izb obrachunkowych.