1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o europejskich radach zakładowych oraz sposobach informowania pracowników i konsultacji z pracownikami w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym.

Otwieram wspólne posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.

W porządku obrad dzisiejszego posiedzenia jest rozpatrzenie wniosków zgłoszonych w czasie debaty plenarnej nad ustawą o europejskich radach zakładowych oraz sposobach informowania pracowników i konsultacji z pracownikami w przedsiębiorstwach i grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym.

Witam panie i panów senatorów. Witam przedstawicieli Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Witam pracowników Biura Legislacyjnego.

Miałbym propozycję, żeby pracę podczas naszego wspólnego posiedzenia podzielić na dwie części. W pierwszej części poprosilibyśmy przedstawicieli Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej o ustosunkowanie się najpierw do wniosków zgłoszonych w czasie debaty plenarnej, a następnie do pozostałych wniosków, po czym wysłuchalibyśmy uwag Biura Legislacyjnego. W drugiej części przystąpilibyśmy do głosowania nad kolejnymi wnioskami i wysłuchalibyśmy stanowiska wnioskodawców.

Dziękuję.

Najpierw chciałbym się ustosunkować do zgłoszonych w debacie wniosków pani senator Janowskiej. Po pierwsze, chodzi o nazewnictwo: czy ma być "zarząd centralny", czy "centralne kierownictwo"? Pan minister Zdebski przedstawił argumentację w tej kwestii, a ja bym ją podtrzymał. Uważamy, że mimo wszystko bardziej naturalnie brzmi - chyba także na gruncie nauk o zarządzaniu - wyrażenie "zarząd centralny" niż "centralne kierownictwo". "Zarząd" jest słowem, które występuje w wielu aktach z zakresu prawa gospodarczego, chociażby w kodeksie handlowym. Moim zdaniem i zdaniem rządu zwrot "centralne kierownictwo" jest dziwny - może to nie jest dobre słowo w tym miejscu - brzmi dalece mniej naturalnie dla języka polskiego, w tym języka specjalistycznego, niż sformułowanie "zarząd centralny". Jeżeli chodzi o stronę językową, to oczywiście nikt z nas nie jest tłumaczem przysięgłym, ale sprawdzaliśmy w słownikach i tam są dwa równoważne znaczenia słowa management - oznacza ono zarówno zarządzanie, zarząd, jak i kierownictwo. W tym wypadku podtrzymałbym wniosek o utrzymanie wyrażenia "zarząd centralny".

Druga istotna poprawka pani senator, to propozycja, by wprowadzić do słowniczka ustawy definicję przedstawicielstwa pracowników. Wskazujemy tutaj na fakt, że ustawa dotyczy zarówno przedstawicieli pracowników polskich, jak i przedstawicieli pracowników innych państw członkowskich. Wydaje się, że miała to na względzie również dyrektywa, która w art. 2 pkt 1d mówi, iż przez przedstawicieli pracowników rozumie się przedstawicieli pracowników określonych przez ustawodawstwo lub praktykę krajową.

Pani senator wskazuje co prawda na praktykę krajową. Trudno jednak, żeby ustawa ta ingerowała w sposób wyłaniania przedstawicielstwa pracowników w innych krajach, gdzie funkcjonowałyby określone przedsiębiorstwo lub grupa przedsiębiorstw. Tam będą obowiązywały, zgodnie z dyrektywą, przepisy właściwe dla danego państwa, a przedstawicielstwo pracowników na gruncie polskim jest wyłaniane w sposób, który ustawa opisuje w art. 8. W związku z tym, gdyby wprowadzić taką definicję w słowniczku, trzeba by skreślić art. 8, co - pomijając pewną różnicę rozwiązania i pewne ryzyko, że ingerujemy w sytuację prawną innych państw - mogłoby powodować konieczność dostosowania całej ustawy w wielu miejscach.

Kolejna poprawka odnosi się do art. 1 ust. 1 i dotyczy kwestii odpowiedniego zdefiniowania przedmiotu ustawy czy też jej celu. Wydaje mi się, że w trakcie debaty była mowa o trzech zapisach: o zapisie w przedłożeniu rządowym, niezmienionym w ustawie uchwalonej przez Sejm, a także o zapisie z poprawkami, które zgłosiły pani senator Janowska oraz Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej. My podtrzymujemy, że zapis rządowy jest najwłaściwszy; bardziej podkreśla cel tej ustawy. W pewnych sytuacjach dla interpretacji ustawy, która oczywiście powinna być ścisła, odwołanie się do celu może być wskazówką interpretacyjną. Można również przyjąć, tak mi się wydaje, poprawkę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, która polega na skreśleniu części art. 1 ust. 1, ale my wnosilibyśmy o pozostawienie brzmienia nadanego przez ustawę sejmową.

Wydaje mi się, że odpowiedziałem na pytania pani senator.

Ja bym może prosił, żeby pan dyrektor przedstawił stanowisko w sprawie wszystkich poprawek zawartych w zestawieniu, zwłaszcza poprawek zgłoszonych w czasie debaty plenarnej i później przez wnioskodawców. Prosimy więc pana dyrektora, zgodnie z Regulaminem Senatu, o zabranie głosu.

Pozwolę sobie odnieść się do poprawek zgłoszonych przez panią senator Liszcz. Pierwsza poprawka dotyczy sytuacji zespołu negocjacyjnego po wykonaniu przez niego...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

To samo chciałem powiedzieć.

Poprawka pierwsza - akceptujemy. Poprawka druga: "zarząd centralny" czy "centralne kierownictwo" - to już omówiłem. Poprawka trzecia dotyczy zapisu w art. 1 ust. 1 - wyjaśnienia już udzieliłem. Poprawka czwarta także dotyczy tej kwestii, tylko sformułowanie jest inne - wyjaśnień udzieliłem.

(Głos z sali: Czy można prosić o odpowiedź "tak" lub "nie"?)

Jeżeli pytanie dotyczy tego, czy akceptujemy poprawkę w brzmieniu proponowanym przez panią senator Janowską bądź komisję, to nie. Poprawka piąta jest konsekwencją naszego stanowiska w sprawie terminologii: "zarząd centralny" bądź "centralne kierownictwo" - nie. Poprawka szósta - zgadzamy się, prosimy o jej przyjęcie. Poprawka siódma - nie przyjmujemy jej, ponieważ przyjęliśmy poprawkę szóstą i to jest konsekwencja. Poprawka ósma - tak. Poprawka dziewiąta - nie, ze względu na różnicę zdań w kwestii przedstawicielstwa pracowników, co już omówiłem. Poprawka dziesiąta - tak. Poprawka jedenasta - tak. Poprawka dwunasta - nie; po raz kolejny wynika to z różnicy poglądów na temat terminologii. Poprawka trzynasta, pani senator Liszcz - tak. Poprawka czternasta, pana senatora Bienia - tak. Poprawka piętnasta - tak. Poprawka szesnasta - tak. Poprawka siedemnasta - tak. Poprawka osiemnasta - tak. Poprawka dziewiętnasta - przedyskutowaliśmy ją przed chwilą, bo tekst był rozdany tuż przed posiedzeniem. Co do intencji się zgadzamy, ale jest pewna wątpliwość co do szczegółowego zapisu. Panie sformułowały ten zapis; może więc poproszę o odczytanie uzasadnienia.

Przepis ten stanowi o sytuacji, kiedy rozwiązuje się z mocy prawa specjalny zespół negocjacyjny. W końcowej części pierwszego ustępu mówi się: bądź podjęcia postanowienia, o którym mowa w art. 20 pkt 1. Przepis ten nie uwzględnia wszystkich sytuacji. Proponujemy uwzględnić sytuację, o której mówi art. 16 ust. 2 ustawy, stanowiący, że: specjalny zespół negocjacyjny może, w drodze uchwały podjętej większością 2/3 głosów, zdecydować o niepodejmowaniu negocjacji lub o ich zakończeniu bez zawarcia porozumienia. Tego przypadku tu nie ma, proponujemy więc brzmienie: bądź podjęcia uchwały, o której mowa w art. 16 ust. 2. Ust. 2 pozostawiamy wówczas bez zmian.

Dziękuję bardzo.

Poprawka dwudziesta - tak. Poprawka dwudziesta pierwsza - tak. Poprawka dwudziesta druga - tak. Poprawka dwudziesta trzecia - tak. Poprawka dwudziesta czwarta - tak. Poprawka dwudziesta piąta - tak. Poprawka dwudziesta szósta - tak. Poprawka dwudziesta siódma - tak. Poprawka dwudziesta ósma - tak. Poprawka dwudziesta dziewiąta - tak. Poprawka trzydziesta - tak.

Dziękuję bardzo.

Chciałabym odnieść się do poprawki czternastej, pana senatora Bienia, która została napisana podczas debaty i w dość dużym pośpiechu. Rozumiemy cele, które przyświecały zgłoszeniu tej poprawki, ale niezupełnie dobrze, jak się wydaje, ona je odzwierciedla. Treść art. 7 ust. 2 rzeczywiście może być nie dla wszystkich jasna, niezbyt widoczne jest bowiem, że chodzi tu o państwa członkowskie, w których działają przedsiębiorstwa. Takie doprecyzowanie jest w poprawce piętnastej, Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia oraz pani senator Liszcz. Tutaj zaś widzę dwie kwestie niezupełnie prawidłowe. Otóż poprawka ta dotyczy art. 7 ust. 2, który reguluje kwestie odnoszące się do zespołu negocjacyjnego. Tutaj jest wskazana europejska rada zakładowa - to jedno; a druga kwestia to w tej poprawce jest powiedziane: "z każdego państwa członkowskiego, mającego na swym terenie przedsiębiorstwo lub grupę...". To znaczy poprawki komisyjne i pani senator posługują się pojęciem "działającego", które jest określeniem szerszym, uwzględniającym sytuację, kiedy na terenie państwa członkowskiego działa chociażby sam zakład, nie tylko przedsiębiorstwo. Obie poprawki zmierzają do tego samego, czyli do doprecyzowania uregulowań dotyczących składu specjalnego zespołu negocjacyjnego, jednakże wydaje się, że poprawka piętnasta jest bardziej prawidłowa. Dziękuję bardzo.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Bożena Langner: Nie, dziękuję.)

Pan dyrektor Długosz, proszę bardzo.

Czy pani senator Janowska chciałaby się wypowiedzieć w sprawie zgłoszonych przez siebie poprawek?

Tak. W dalszym ciągu podtrzymuję swoją opinię na temat tych dwóch poprawek.

Poprawka druga: "zarząd centralny" a "centralne kierownictwo". Będę się upierała, że forma "zarząd centralny" nie funkcjonuje , nie ma czegoś takiego. Jeśli uprzemy się, że chodzi tu o słowo management, to na pewno nie znaczy ono "zarząd". Może być "zarządzanie" lub "kierownictwo". Różnimy się, każdy z nas reprezentuje określoną dziedzinę wiedzy, a ponieważ dotyczy to zarządzania, współzarządzania, będę dalej podtrzymywała terminologię obowiązującą w dziedzinie wiedzy, którą reprezentuję. Nie wtrącałabym się do medyków, prawników ani do innych specjalności. Z tej racji, że reprezentuję dyscyplinę dotyczącą zarządzania boli mnie użycie tu tego słowa. To pierwsza kwestia.

Kwestia druga. Chciałabym być przekonana. Powołam się na dyrektywę, według której mówiąc o przedstawicielach pracowników, powołujemy się na ustawodawstwo krajowe lub obowiązującą praktykę. Wiadomo, że dotyczy to przedsiębiorstw, które są w naszym kraju. Będą to przedsiębiorstwa międzynarodowe i, załóżmy, będzie to nasze przedsiębiorstwo w świecie, ale będzie ono zatrudniało ludzi z różnych krajów. Dyrektywa też to formułuje. Członkostwo w europejskiej radzie zakładowej jest wybierane czy też wynika z przepisów obowiązujących w danym kraju, z obowiązującego tam ustawodawstwa. Ta ustawa dotyczy możliwości uczestnictwa w europejskiej radzie zakładowej i jest ona tworzona na użytek naszego kraju, jak rozumiem.

Posługuję się dwoma przykładami - mówiłam już o tym na posiedzeniu Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia - mamy w Polsce koncern Philips Lighting, którego centralne kierownictwo jest w Holandii; a my mamy firmy na terenie kraju. Rozumiem, że przedstawiciele tychże firm startują do europejskiej rady zakładowej na mocy naszego obowiązującego prawa. Ale naszego obowiązującego prawa nie ma, musi być obowiązująca praktyka, którą formułuję.

Teraz drugi przykład, o którym właśnie wspominała przed chwilą reprezentacja ministerstwa. Mamy polskiego kapitalistę, będzie to, załóżmy, firma Atlas lub pan Gudzowaty. Pan Gudzowaty założy na terenie Europy swoje przedsiębiorstwa - albo Atlas, który już je zakłada na terenie Czech - czyli będzie miał w europejskiej radzie zakładowej przedstawicieli pracowników Czech i, załóżmy, Holandii, Belgii oraz Polski. Każdy z tych członków wejdzie do europejskiej rady zakładowej zlokalizowanej akurat tu, w Polsce, w myśl obowiązującego prawa tamtych krajów. W Polsce wejdą, znów na mocy obowiązującej praktyki. Czesi do europejskiej rady zakładowej szefa Atlasu - zapomniałam jego nazwiska - wejdą na mocy czeskiego prawa. Jeśli źle to rozumiem, to się wycofam, ale proszę mnie przekonać, że nie mam racji.

(Przewodniczący Marek Balicki: A co do innych poprawek?)

Podtrzymuję wszystkie swoje poprawki. Nie jestem pewna, ale z tego, co słyszałam, do większości nie ma sprzeciwu ze strony rządu, są akceptowane. Jeżeli chodzi o poprawkę dziewiętnastą, było to oczywiste przeoczenie. Moją intencją było objęcie przede wszystkim przypadków z art. 16 ust. 2, ale przy przepisywaniu gdzieś to wypadło. Prawidłowe brzmienie powinno być takie: "specjalny zespół negocjacyjny rozwiązuje się z mocy prawa z dniem następującym po dniu zawarcia porozumienia o ustanowieniu europejskiej rady zakładowej lub o ustaleniu innego sposobu informowania pracowników i konsultacji z pracownikami bądź podjęcia uchwały, o której mowa w art. 16 ust. 2, lub postanowienia, o którym mowa w art. 20 pkt 1".

(Głos z sali: Postanowienia czy uchwały?)

Stosuję się do terminologii ustawy. W pierwszym przypadku, gdy chodzi o art. 16 ust. 2 - uchwały. W drugim, gdy chodzi o art. 20 pkt 1 - postanowienia.

Proponujemy, żeby tak jak pani senator mówiła, skończyć ten przepis na słowach: "podjęciu uchwały, o której mowa w art. 16 ust. 2", a w ust. 2 napisać: "przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadkach określonych w art. 20".

Nie zrobiłam tego, dlatego że w przypadkach ujętych w ust. 1 niejako wola stron, zespołu negocjacyjnego i centralnego zarządu, decyduje o tym, że zespół się rozwiąże. W dwóch pozostałych przypadkach jest tak, że od inicjatywy przystąpienia do negocjacji bądź od rozpoczęcia negocjacji upłynął odpowiednio termin sześciomiesięczny bądź trzyletni. Wtedy zespół rozwiązuje się nawet wbrew woli stron, na skutek upływu terminu. Kryterium nie było dla mnie zamieszczenie tego w tym czy innym artykule, tylko natura zdarzenia, z którym się wiąże rozwiązanie zespołu.

Czy przedstawiciele Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej chcieliby jeszcze zabrać głos?

Udzielam głosu panu senatorowi Bieniowi, trzeciemu senatorowi wnioskodawcy.

Mogę wnieść autopoprawkę i usunąć słowa: "dla których będzie powołana europejska rada zakładowa", argumentując to tym, że cała ustawa dotyczy europejskiej rady zakładowej. Jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę, że ust. 2 w art. 7 wiąże się ściśle z ust. 3, gdzie mówi się o liczbie dodatkowo wybieranych członków. Dlatego wydaje mi się, że zapis, który odnosi się do tego, iż wybiera się co najmniej po jednym członku specjalnego zespołu, jest doprecyzowaniem i stwierdzeniem, co się stanie, gdy będzie tylko 20% zatrudnionych. Czyli po prostu stwierdzamy, że wybieramy co najmniej po jednym członku na określonym terenie. Zwracamy również uwagę, że jeśli mówimy o terytorium państw członkowskich, to jest to odniesienie do ust. 3. Dziękuję.

Bardzo panu senatorowi dziękuję za uwzględnienie uwagi, tylko miałabym jeszcze gorącą prośbę o wyrażenie zgody i posłuchanie pewnej sugestii w kierunku autopoprawki. Rozumiem pana senatora. Ideą pana poprawki jest doprecyzowanie przepisu i dodanie wyrazów "co najmniej" jest tutaj dla pana najważniejsze. Czy pan senator zechciałby zmodyfikować swoją poprawkę tak, aby brzmiała ona następująco: w art. 7 ust. 2 po wyrazach "wyznacza się lub wybiera" dodaje się wyrazy "co najmniej po jednym"? Dodaje się tu wyrazy "co najmniej", tak. Chodzi mi o to, że pana intencja zostanie zachowana, ale prostsze będzie przygotowanie druku i nie będzie uwag dotyczących nakładania się poprawek. Gdyby pan senator był uprzejmy tak zrobić, to będzie trochę prościej, a intencja zostanie zachowana.

(Przewodniczący Marek Balicki: Dziękuję bardzo. Wówczas nie jest to poprawka sprzeczna...)

Zanim pan to zrobi, porosimy o zabranie głosu panią senator Liszcz, zgłaszała się bowiem.

Gdyby pan senator Bień zechciał wprowadzić autopoprawkę, modyfikując dokument, który państwo macie przed sobą, i gdyby się zgodził, aby poprawka sprowadzała się do dodania wyrazów "co najmniej", nie będzie między tymi dwiema poprawkami takiej relacji, że jedna z nich wykluczałaby drugą.

Momencik, ale nie wiem, czy to zostało odpowiednio zrozumiane. Wtedy powinna ona brzmieć w ten sposób, że dodaje się słowa "co najmniej jednego". Bo po polsku to chyba nie "po jednym", tylko "co najmniej jednego". "Co najmniej po jednym" - nie wydaje mi się, by to było po polsku.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Bożena Langner: Czy możemy poprosić o chwilę przerwy?)

Zgodnie z tym, co mówi dyrektywa, pierwszym kryterium jest to, że z każdego państwa członkowskiego, na którego terytorium są zatrudnieni, wchodzi po jednym przedstawicielu, a nie co najmniej jeden przedstawiciel. Pierwszym kryterium jest przynajmniej jeden, dopiero później, w zależności od tego, jaka jest liczba zatrudnionych, są dodatkowi. Jeżeli napiszemy, że "przynajmniej po jednym", to przy pierwszym kryterium nie wiadomo właściwie, ilu ma wejść przedstawicieli. Zasadą jest, że musi być co najmniej jeden z każdego kraju, w ogóle po jednym, a dodatkowi mogą wchodzić dopiero wtedy, gdy jest odpowiednia liczba zatrudnionych.

Mam pytanie, jeśli można: co będzie, jeżeli tylko 20% ogółu pracowników będzie zatrudnionych na terytorium państwa członkowskiego?

Jeżeli na terytorium jednego państwa członkowskiego będzie taka liczba, to po prostu będzie jeden. Dopiero powyżej tej liczby wchodzi dodatkowy. Tak mówi dyrektywa. Nie możemy zrobić inaczej.

Dziękuję bardzo.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Będziemy głosować, więc oczywiście pytania mogą być zadawane. Debaty nie przeprowadzamy, ponieważ już została przeprowadzona. Mogą być ewentualnie pytania do wnioskodawców, jeśli są jakieś wątpliwości, czy do ministerstwa, czy do Biura Legislacyjnego, ale debaty jako takiej już nie przeprowadzamy.

Przepraszam bardzo, ale jako tako znam język polski, jestem oczytany i zdecydowanie popieram określenie "centralne kierownictwo", a nie "zarząd centralny". Nawet w prawie handlowym, które również znam, takiego pojęcia nie spotkałem.

Czy są inne głosy - pytania do wnioskodawców, ministerstwa, Biura Legislacyjnego? Jeśli nie ma, to ogłaszamy piętnaście minut przerwy w celu ostatecznego sformułowania tej poprawki. Przepraszam, dziesięć minut, bo nie zdążymy.

Wznawiam posiedzenie połączonych Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.

Przed przerwą pozostała jedna kwestia - ostatecznego brzmienia poprawki pana senatora Bienia. Czy pan senator Bień mógłby przedstawić brzmienie swojej poprawki? Przypominam, że była to poprawka czternasta.

Po wszystkich rozmowach i namowach wnoszę autopoprawkę, którą ograniczam do tego, że obecnie poprawka zawiera słowa: "wybiera co najmniej po jednym członku". Dodaje się "wybiera co najmniej".

Proszę o wypowiedź Biuro Legislacyjne.

Poprawka czternasta będzie zatem brzmiała: "w art. 7 w ust. 2 po wyrazach «wyznacza się lub wybiera» dodaje się wyrazy «co najmniej»".

Dziękuję bardzo.

Czy pan dyrektor chciałby się ustosunkować do tak ustalonego brzmienia poprawki?

Nam nadal się wydaje, że lepiej byłoby przyjąć poprawkę piętnastą, w której jest to bardziej jednoznacznie określone.

Dziękuję bardzo.

Omówiliśmy poprawki i możemy przejść do głosowania. Kolejność głosowania będzie taka jak w przedstawionym paniom i panom senatorom zestawieniu wniosków. Proponowałbym jeszcze, żeby przed głosowaniem nad każdą poprawką Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej bardzo krótko przedstawiło swoje stanowisko, mówiąc tak, jeśli jest ono pozytywne, a w najbardziej kontrowersyjnych kwestiach - dotyczy to jednej czy dwóch poprawek - prosiłbym o dwa zdania więcej.

Podtrzymuję.

Kto jest za przyjęciem poprawek drugiej, piątej i dwunastej, proszę o podniesienie ręki. (14).

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawki drugą, piątą i dwunastą - 4 senatorów było przeciw, a 2 wstrzymało się od głosu.

Proszę pana dyrektora o krótkie stanowisko.

Zwracamy się o odrzucenie poprawek trzeciej i czwartej oraz utrzymanie brzmienia przyjętego przez Sejm.

Czy pani senator Janowska chce zabrać głos?

(Senator Zdzisława Janowska: Ale cały czas mówią, że nie, że to się nie zgadza z art. 8.)

Bardzo proszę Biuro Legislacyjne o interpretację Regulaminu Senatu w tej kwestii.

Pardon, przepraszam, źle zrozumiałam. Myślałam, że chodzi o przedstawicieli pracowników. Podtrzymuję poprawkę.

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawkę trzecią - 2 senatorów było przeciw, a 7 wstrzymało się od głosu.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką piątą, zgłoszoną przez... Przepraszam, poprawka piąta została już przyjęta.

Czy pan dyrektor chciałby zabrać głos?

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawki ósmą, jedenastą, dwudziestą, dwudziestą pierwszą i dwudziestą trzecią - 1 senator wstrzymał się od głosu.

Jesteśmy przeciwni przyjęciu tej poprawki.

Regulamin Senatu przewiduje do czasu przystąpienia przez Senat do głosowania możliwość wycofania poprawki przez wnioskodawcę. Każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy. Przyznam, że dotychczas w praktyce zwykle takie podtrzymanie zdarzało się na sali plenarnej. Na posiedzeniu komisji nie zdarzyła się jeszcze taka sytuacja.

Czy ktoś z państwa, pań i panów, senatorów chciałby podtrzymać wniosek pani senator Janowskiej? Rozumiem, że jeszcze pan marszałek w czasie obrad plenarnych może zapytać, czy ktoś ją podtrzymuje, ale można też ją podtrzymać już w tej chwili. Rozumiem, że nikt z państwa, pań i panów, senatorów nie chce podtrzymać tego wniosku. W związku z tym komisje nie głosują.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dziękuję bardzo.

(Senator Teresa Liszcz: Gdzie jest "kierownictwo", jeżeli przejdzie tamta poprawka?)

Przepraszam bardzo, Panie Przewodniczący. Zauważyliśmy jeszcze jedną rzecz. Skoro już komisja przegłosowała pojęcie "centralnego kierownictwa", również w tej poprawce musi być termin "centralne kierownictwo", a nie "zarząd centralny". Przepraszam, ale wydaje mi się to istotne.

Proszę o zdanie Biuro Legislacyjne.

Chciałabym tylko przypomnieć uwagę do poprawek drugiej, piątej i dwunastej - które były przegłosowane łącznie - znajdującą się na stronie 1, mówiącą, że przyjęcie tych poprawek wpłynie na zmianę treści poprawki dziesiątej. Pan przewodniczący podczas głosowania już tę uwagę przytoczył.

(Szef Gabinetu Politycznego Ministra Pracy i Polityki Społecznej Dagmir Długosz: Przepraszam, ale to z ostrożności.)

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Wyniki głosowania są następujące: 7 - za, 7 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu.

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawkę piętnastą - 2 senatorów wstrzymało się od głosu.

Tu jest poprawka gramatyczna. Odbycia każdorazowo narady? "Ma prawo odbyć każdorazowo naradę". Nie "narady" w liczbie mnogiej, tylko "naradę".

Dziękuję bardzo.

Kto z państwa, pań i panów, senatorów się wstrzymał od głosu?

Tę poprawkę również popieramy.

Proszę o przedstawienie stanowiska ministerstwa pracy.

Dziękuję bardzo.

Czy pani senator Liszcz chciałaby zabrać głos?

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Komisje przyjęły poprawkę dziewiętnastą - 2 senatorów było przeciw, a 3 wstrzymało się od głosu.

Popieramy tę poprawkę.

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Kto jest za przyjęciem poprawki dwudziestej drugiej, proszę o podniesienie ręki.

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawkę dwudziestą drugą - 1 senator był przeciw.

(Senator Teresa Liszcz: Dwudziestej czwartej, poprawka dwudziesta trzecia została już przegłosowana.)

Proszę bardzo pana dyrektora o przedstawienie stanowiska.

Popieramy tę poprawkę.

Proszę pana dyrektora o przedstawienie stanowiska.

Dziękuję bardzo.

Proszę pana dyrektora o przedstawienie stanowiska.

Popieramy poprawkę dwudziestą szóstą.

Przechodzimy do głosowania.

Czy pani senator wnioskodawca chciałaby zabrać głos?

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Stwierdzam, że komisje jednogłośnie przyjęły poprawkę dwudziestą ósmą.

Popieramy poprawkę dwudziestą dziewiątą.

Stwierdzam, że komisje przyjęły poprawkę dwudziestą dziewiątą - 1 senator wstrzymał się od głosu.

Popieramy poprawkę trzydziestą.

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

(Senator Teresa Liszcz: Nie ma takiego głosowania. Rekomendujemy tylko - lub nie - poprawki.)

Mogę.