Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej rozpatrywała ustawę o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r.

Informacje na temat ustaleń przyjętych w przedmiotowej konwencji przekazał wicedyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Piotr Ogonowski. Pozytywną opinię na temat ustawy wyraziło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Na temat nowelizacji sejmowej dostosowującej polskie ustawodawstwo, dotyczące bankowości, do regulacji wspólnotowych wypowiadali się wiceminister finansów Igor Chalupec, prezes Związku Banków Polskich Krzysztof Pietraszkiewicz i Andrzej Jakubiak z Narodowego Banku Polskiego. Swoje uwagi zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Celem projektu rządowego było dostosowanie polskiego ustawodawstwa do prawa Unii Europejskiej w zakresie swobód gwarantowanych Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską - swobody przepływu towarów i usług, swobody przepływu pracowników oraz swobody prowadzenia działalności gospodarczej. Nowelizacja uchwalona przez Sejm wykazywała jednak pewne różnice w stosunku do projektu. Ostatecznie Sejm postanowił, że swoim zakresem ustawa o języku polskim będzie obejmować obrót z udziałem konsumentów, wykonywanie przepisów z zakresu prawa pracy, jeżeli spełnione będą przesłanki miejsca zamieszkania konsumenta lub osoby świadczącej pracę na terenie Polski w chwili zawarcia umowy lub wykonania (wykonywania) umowy na terenie Polski, a także obrót bez udziału konsumentów (tzw. obrót niekonsumencki), jeżeli jest wykonywany przez organy wymienione w art. 4 ustawy nowelizowanej.

Obowiązek używania języka polskiego w nowelizacji uszczegółowiono w rozdziale 2 w art. 7a i 7b oraz w art. 8. Tak jak jest to obecnie, w nowelizacji w art. 7a podano przykładowe obszary realizacji obowiązku używania języka polskiego (w zakresie wynikającym z art. 7). W obszarze tym mieści się m.in. (art. 7a ust. 1) nazewnictwo towarów i usług, oferty, warunki gwarancji, faktury, rachunki i pokwitowania, informacje o właściwościach towarów i usług. W wypadku informacji o właściwościach towarów wyłączono obowiązek sporządzania opisu w języku polskim, jeżeli informacja jest zawarta wyłącznie w powszechnie zrozumiałej formie graficznej (dotyczy to także ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów oraz instrukcji obsługi - przedstawianych w zrozumiałej formie graficznej).

W nowelizacji (art. 8) przyjęto jako zasadę sporządzanie dokumentów, a w szczególności umów, w języku polskim, w zakresie wynikającym z art. 7. Oprócz wersji polskiej może być sporządzona dodatkowo wersja obcojęzyczna (tak jest też obecnie). Od przedstawionej zasady dopuszczono wyjątek polegający na możliwości sporządzenia w języku obcym umowy o świadczenie pracy lub innego dokumentu wynikającego z zakresu prawa pracy oraz umowy, której stroną jest konsument, jeżeli zażąda tego osoba świadcząca pracę lub konsument, będący obywatelami innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej (ustawa wymaga pouczenia ich o tym prawie). Ponadto wyjątek rozciąga się także na sytuacje, gdy z żądaniem wystąpi osoba świadcząca pracę, nie będąca obywatelem polskim, w wypadku gdy pracodawcą jest podmiot mający obywatelstwo państwa członkowskiego Unii lub mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Wśród ośmiu zmian do ustawy o języku polskim znalazła się także zmiana dotycząca Rady Języka Polskiego oraz przepisu karnego. W wypadku rady nowelizacja rozszerzyła krąg podmiotów, które mogą się zwrócić z wnioskiem do Rady o podjęcie uchwały zawierającej opinię o używaniu języka polskiego. Natomiast zmiana przepisu karnego miała na celu dostosowanie do nowego brzmienia zmienianych przepisów z rozdziału 2 ustawy.

Celem nowelizacji jest wdrożenie do polskiego systemu ochrony praw autorskich i praw pokrewnych postanowień dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, a także wprowadzenie rozwiązań zmierzających do ograniczenia problemu piractwa w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych. Ustawodawca uznał także za konieczne wprowadzenie kilku zmian, które wprawdzie bezpośrednio nie wiążą się z dostosowaniem prawa polskiego do prawa unijnego, niemniej usprawniają realizację przepisów zmienianej ustawy.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu. Przyjęte tam rozwiązania omówiła i uzasadniła wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi D. Oleszczuk. Zapoznano się ponadto z opinią senackiego biura legislacyjnego.