Na swym posiedzeniu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej,
Komisja Spraw Unii Europejskiej opiniowała następujące projekty aktów prawnych Unii Europejskiej.Draft Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC) No 992/95 opening and providing for the administration of Community tariff quotas for certain agricultural and fishery products originating in Norway (COM (2004) 433 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 10788/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Celem projektu rozporządzenia rozpatrywanego przez komisję była zmiana Rozporządzenia Rady (WE) Nr 992/95 z 10 kwietnia 1995 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rolne i rybołówstwa pochodzące z Norwegii. W ramach tego projektu Wspólnota otwiera nowe kontyngenty na śledzie, filety ze śledzia, płaty śledziowe oraz krewetki pochodzące z Norwegii, które to towary zostały wymienione w Protokole Dodatkowym do Porozumienia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii w następstwie przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska wniesie zastrzeżenie do niewynikającej z zapisów Protokołu Dodatkowego redukcji kontyngentów na śledzie, filety ze śledzia, płaty śledziowe oraz krewetki.
Projekt decyzji Rady UE zakłada proporcjonalne zmniejszenie wysokości rocznych kontyngentów do czasu, który upłynął do 1 maja br., z czego wynika, że kontyngenty na te towary zostaną zredukowane o jedną trzecią w pierwszym roku stosowania, tj. w bieżącym roku.
Zdaniem strony polskiej, kontyngenty powinny być otwarte w pełnej wysokości, tj. zgodnie z załącznikiem do Protokołu Dodatkowego.
W opinii przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej wyrażono poparcie dla rozpatrywanego projektu rozporządzenia Rady, z uwzględnieniem uwag zawartych w projekcie stanowiska rządu.
Draft Proposal for a Council Regulation amending Council Regulation (EC) No 499/96 opening and providing for the administration of Community tariff quotas for certain fishery products and live horses originating in Iceland (COM (2004) 434 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 10796/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Celem rozpatrywanego projektu rozporządzenia była zmiana Rozporządzenia Rady (WE) Nr 499/96 z 19 marca 1996 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre produkty rybołówstwa i żywe konie pochodzące z Islandii. W ramach rozpatrywanego projektu Wspólnota otwiera nowy kontyngent na śledzie pochodzące z Islandii, który to towar został wymieniony w Protokole Dodatkowym do Porozumienia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii w następstwie przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej.
Projekt zakłada proporcjonalne zmniejszenie wysokości rocznego kontyngentu do czasu, który upłynął do 1 maja br., z czego wynika, że kontyngent na ww. towar zostanie zredukowany o jedną trzecią w pierwszym roku stosowania, tj. w bieżącym roku.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że zdaniem strony polskiej, kontyngent powinien być otwarty w pełnej wysokości, tj. zgodnie z załącznikiem do Protokołu Dodatkowego.
Jak stwierdzono m.in. w uzasadnieniu stanowiska rządu, rozpatrywane rozporządzenie obejmuje produkty, które mają decydujący udział w strukturze surowców wykorzystywanych przez polski przemysł rybny do przetwórstwa. Import surowców w ramach kontyngentu powoduje obniżenie kosztów produkcji gotowego wyrobu, co wpływa na poprawę konkurencyjności danego produktu na rynku krajowym i zagranicznym. Część wyrobów jest eksportowana, a handel zagraniczny rybami i produktami rybnymi stanowi
istotną część wymiany handlowej artykułami rolno-spożywczymi Polski.Każde ograniczenie wysokości kontyngentów wywoła negatywne skutki dla sektora przetwórczego, tj. wzrost kosztów produkcji, zmniejszenie się konkurencyjności gotowych produktów na rynku krajowym i zagranicznym oraz spadek eksportu, za czym idzie utrata stałych rynków zbytu.
W przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej opinii stwierdzono, że komisja popiera projekt rozporządzenia Rady, z uwzględnieniem uwag zawartych w projekcie stanowiska rządu.
(Proposal for a Council Regulation concerning the establishment of a voluntary FLEGT licensing scheme for imports of timber into the European Community)- wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11656/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Gospodarki i Pracy.
Jak stwierdzono w przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu, podczas Światowego Szczytu w sprawie zrównoważonego rozwoju, który odbył się w Johannesburgu w 2002 r., Komisja Europejska podjęła zdecydowane zobowiązanie zwalczania nielegalnego użytkowania lasów i związanego z nim handlu nielegalnie pozyskanym drewn
em. Realizując to zobowiązanie, Komisja Europejska w maju 2003 r. przyjęła Plan Działań dla Forest Law Enforcement, Governance and Trade - FLEGT (Przestrzeganie Prawa Leśnego, Zarządzanie i Handel). Przyjęty plan obejmuje szeroki zakres środków, których celem jest zwalczanie nielegalnego użytkowania lasów.Plan Działania FLEGT proponuje system licencjonowania eksportu drewna jako praktyczny mechanizm weryfikacji legalności eksportu drewna z krajów partnerskich FLEGT do UE. Regulacje prawne UE dostarczyłyby podstaw pozwalających organom kontroli granicznej na uniemożliwienie wwozu nielegalnego drewna z krajów partnerskich na jednolity rynek UE.
Zaproponowany plan licencjonowania byłby negocjowany z krajami lub regionami eksportującymi w ramach dwustronnych Porozumień o Dobrowolnym Partnerstwie. To pozwoliłoby na zapewnienie eksportu tylko legalnemu drewnu do Unii Europejskiej z krajów sygnatariuszy Porozumień o Dobrowolnej Współpracy.
Do każdej wysyłki legalnego drewna z tych krajów dołączone byłoby pozwolenie na eksport, które byłoby sprawdzane przez służby celne państwa członkowskiego na granicy z krajami UE. System ten nie obejmowałby jednak eksportu drewna z krajów, które nie przystąpią do Dobrowolnego Porozumienia o Partnerstwie w ramach FLEGT.
W stanowisku zaproponowanym przez rząd stwierdzono, że Polska popiera projekt rozporządzenia Rady, ustanawiający dobrowolne licencjonowanie eksportu drewna do krajów Unii Europejskiej z krajów trzecich partnerskich, tj. tych, które przystąpiły do dwustronnych Porozumień o Dobrowolnym Partnerstwie.
Jak stwierdzono w uzasadnieniu tego stanowiska, nie ma wątpliwości, że nielegalne użytkowanie lasów i związany z nim handel utrudniają osiągnięcie zrównoważonego zarządzania lasami. W sytuacji gdy rynek akceptuje tanie drewno pozyskiwane nielegalnie niewiele argumentów przemawia za pokrywaniem pełnych kosztów zrównoważonej gospodarki leśnej. Z tego powodu uporanie się z nielegalnym użytkowaniem lasów i związanym z nim handlem w krótkim czasie powinno być skierowane przeciwko najbardziej destrukcyjnym i szkodliwym praktykom w lasach, ustanawiając jednocześnie podstawy, na których będzie można rozpocząć prace na rzecz zrównoważonej gospodarki leśnej.
Celem planu działań jest propagowanie partnerstwa pomiędzy UE i krajami produkującymi drewno. Istotne jest, żeby przy rozwijaniu partnerstwa pracować w kontekście prawodawstwa dotyczącego leśnictwa i regulacji obowiązujących w każdym kraju producenckim. Przy braku międzynarodowego porozumienia definiującego zasady zrównoważonej gospodarki leśnej nacisk na legalność jest pragmatyczny i daje możliwość wykluczenia z rynku UE produktów drzewnych pozyskanych przy użyciu niektórych najbardziej szkodliwych praktyk w leśnictwie. Robocze definicje pojęcia "legalność" zostaną określone w indywidualnych porozumieniach partnerskich pomiędzy krajami członkowskimi UE i krajami partnerskimi.
Komisja Europejska jest zdecydowana promować zrównoważoną gospodarkę leśną jako długookresowy cel polityki w sektorze leśnictwa. W tej sytuacji plan działań powinien być postrzegany w kontekście wszystkich wysiłków Komisji Europejskiej i państw członkowskich UE zmierzających do osiągnięcia zrównoważonej gospodarki leśnej.
Unia Europejska jest ważnym konsumentem drewna z regionów, w których nielegalne użytkowanie lasów stanowi poważny problem. Unia Europejska jest największym importerem drewna okrągłego i tarcicy z Afryki, a drugim co do wielkości rynkiem tarcicy z Azji. Jako znaczący konsument drewna UE jest współodpowiedzialna za rozwiązanie problemu nielegalnego użytkowania lasów.
Nielegalne użytkowanie lasów powoduje ogromne szkody w środowisku naturalnym w krajach produkujących drewno i zuboża społeczeństwa tych krajów. Zgodnie z szacunkiem Banku Światowego na skutek nielegalnego użytkowania lasów każdego roku rządy krajów rozwijających się tracą 10 do 15 mld euro dochodu.
Polski przemysł przetwórstwa drzewnego jest oparty na surowcu drzewnym pochodzącym z krajowej leśnej bazy surowcowej. Pozyskanie drewna w Polsce wynosiło w 2003 r. około 31 mln m3, eksport nieco ponad 1 mln m3, a import około 0,7 mln m3, w tym zaledwie około 1000 m3 drewna tropikalnego okrągłego i około 30 000 m3 tarcicy z drewna tropikalnego.
W opinii rządu, rozpatrywane rozporządzenie nie powoduje żadnych skutków prawnych, społecznych i finansowych. W wyniku eliminacji importu drewna nielegalnie pozyskiwanego natomiast można spodziewać się pośrednio niewielkiego wzrostu cen importowanego drewna, szczególnie drewna egzotycznego z Afryki, a także drewna z krajów wschodnich (Białoruś, Ukrain
a, Rosja), które są obecnie naszymi największymi dostawcami, jeśli przystąpią do systemu FLEGT.Po rozpatrzeniu przedstawionego projektu rozporządzenia Rady w przyjętej opinii Komisja Spraw Unii Europejskiej wyraziła dla niego poparcie.
Resort wiodący - Ministerstwo Gospodarki i Pracy.
Celem rozpatrywanej propozycji decyzji Rady dotyczącej zawarcia Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Kazachstanu zmieniającej Umowę pomiędzy Europejską Wspólnotą Węgla i Stali a Republiką Kazachstanu w sprawie handlu niektórymi wyrobami stalowymi jest umożliwienie importu na obszar Wspólnoty dodatkowych ilości wyrobów stalowych pochodzących z Republiki Kazachstanu.
Propozycja decyzji polega na zwiększeniu limitów ilościowych na przywóz wyrobów stalowych z Republiki Kazachstanu na terytorium Wspólnoty Europejskiej w związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej.
W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu w sprawie proponowanej decyzji Rady stwierdzono, że Polska wyraża dla niej poparcie.
Jak stwierdzono w uzasadnieniu stanowiska rządu, proponowana decyzja nie rodzi nowych skutków prawnych. Utrzymuje obowiązujące ograniczenia w imporcie wyrobów stalowych z Kazachstanu. Oprócz ustanowionych kontyngentów nadal będzie stosowany zakaz importu tych produktów na terytorium Wspólnoty Europejskiej. Ponadto decyzja nie będzie powodowała żadnych skutków społecznych, finansowych ani gospodarczych ze względu na praktyczny brak importu tych wyr
obów z Kazachstanu.W przyjętej opinii Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła rozpatrywany projekt decyzji Rady.
Resort wiodący Ministerstwo
Gospodarki i Pracy.W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu wyrażono poparcie dla zawarcia proponowanego porozumienia.
Celem przedłożonego projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Mołdowy ustanawiającego system podwójnej kontroli bez limitów ilościowych w odniesieniu do wywozu niektórych wyrobów stalowych z Republiki Mołdowy do Wspólnoty Europejskiej jest ustanowienie nadzoru importu wyrobów stalowych pochodzących
z Mołdowy, opartego na systemie podwójnej kontroli.Jak stwierdzono w uzasadnieniu stanowiska rządu, przed 1 maja br. import stali do Polski nie był reglamentowany. Z chwilą akcesji naszego kraju do UE Polska została objęta unijnym systemem importowym, w tym również reżimem regulacyjnym w zakresie importu stali.
W ocenie rządu, wejście w życie proponowanej regulacji nie wywoła żadnych skutków społecznych. Proponowana zmiana wprowadza jedynie ściślejszą formę nadzoru, którego istota sprowadza się jedynie do
monitoringu towarów importowanych do UE.Zdaniem rządu, ustanowienie proponowanej regulacji będzie mieć korzystne skutki gospodarcze z uwagi na przewidywane wyeliminowanie potencjalnych nieprawidłowości w imporcie stali z Mołdowy. Nadzór będzie bowiem dokonywany przez obie strony. Z tych względów skutki finansowe oceniono jako korzystne.
W przyjętej opinii Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt decyzji Rady.
(Proposition de decision du Conseil et de la Commission relative a la conclusion d'un accord de partenariat et de coopération entre la Communaute europeenne et la Communaute europeenne de l'energie atomique et leurs Etats membres, d'une part, et la Republique du Tadjikistan, d'autre part (COM(2004) 521 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11837/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmiotowej umowy. Uznano, że służy ona rozwojowi politycznego dialogu, współpracy i handlu między UE a Republiką Tadżykistanu oraz demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomoże też trwający od 1997 roku proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej.
W ocenie skutków prawnych stwierdzono, że Polska stanie się stroną Umowy o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Tadżykistanu z drugiej strony.
W opinii rządu, zawarcie przedmiotowej umowy przyniesie pozytywne efekty. Przyczyni się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE w odniesieniu do państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji procesu demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomogą też trwający od 1997 r. proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej oraz umożliwi rozwój relacji gospodarczych.
Po rozpatrzeniu projektu Komisja Spraw Unii Europejskiej przyjęła opinię, w której poparła projekt decyzji Rady i Komisji Europejskiej.
Projekt decyzji Rady odnoszący się do zawarcia przez Wspólnotę Europejską umowy tymczasowej w sprawie handlu i dziedzin pokrewnych między Wspólnotą Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej z jednej strony a Republiką Tadżykistanu z drugiej strony (COM(2004) 520 końcowy).
(Proposition de decision du Conseil relative a la signature d'un accord de partenariat et de cooperation entre la Communaute europeenne et ses Etats membres, d'une part, et la Republique du Tadjikistan, d'autre part.
Proposition de decision du Conseil relative a la conclusion par la Communaute europeenne de l'accord interimaire pour le commerce et les mesures d'accompagnement entre la Communaute europeenne et la Communaute européenne de l'energie atomique, d'une part, et la Republique du Tadjikistan, d'autre part) (COM(2004) 520 final) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11836/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmi
otowej umowy w celu rozwoju politycznego dialogu, współpracy i handlu między UE a Republiką Tadżykistanu oraz demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Uznano, że wspomoże to również trwający od 1997 roku proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej.Na skutek tej decyzji Polska stanie się stroną Umowy o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Tadżykistanu z drugiej strony.
W ocenie rządu, zawarcie umowy przyniesie pozytywne efekty, przyczyniając się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także do dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE wobec państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji procesu demokratyzacji życia i budowy społeczeństwa obywatelskiego w Tadżykistanie, a także dialogu w zakresie bezpieczeństwa i walki z terroryzmem. Wspomogą też trwający od 1997 r. proces odbudowy tego kraju ze zniszczeń powstałych w wyniku wojny domowej oraz umożliwią rozwój relacji gospodarczych.
W przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej opinii stwierdzono, że popiera ona projekt decyzji Rady i Komisji Europejskiej.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska popiera podjęcie decyzji dotyczącej zawarcia przedmiotowego tymczasowego porozumienia.
W opinii rządu, zawarcie tymczasowego porozumienia przyniesie pozytywne efekty, przyczyniając się do dalszego rozwoju stosunków politycznych z Tadżykistanem w wymiarze dwu- i wielostronnym, a także do dynamizacji kontaktów gospodarczych i handlowych z tym krajem już na etapie przygotowań do zawarcia Umowy o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony a Republiką Tadżyki
stanu z drugiej. Inicjatywy, wniesione przez nowe państwa członkowskie UE wobec państw Azji centralnej, będą sprzyjać pogłębieniu współpracy w dziedzinie stymulacji rozwoju handlu z Tadżykistanem, co wspomoże proces normalizacji sytuacji gospodarczej tego kraju i zapewni państwom członkowskim UE możliwość prowadzenia z nim wymiany gospodarczej.W przyjętej opinii Komisja Spraw Unii Europejskiej stwierdziła, że popiera projekty decyzji Rady.
Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (nowa wersja).
(Proposal for a Directive of the European Parliament and of the Council relating to the taking up and pursuit of the business of credit institutions (recast).
Proposal for a Directive of the European Parliament and of the Council on the capital adequacy of investment firms and credit institutions (recast) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11545/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Finansów.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu zwrócono uwagę na następujące kwestie, które nie zostały wcześniej rozstrzygnięte:
1) Kwestia tzw. konsolidującego nadzorcy (w tym również sprawa walidacji modeli).
W kwestii uprawnień konsolidującego nadzorcy strona polska opowiada się za kolegialnością decyzji. W kwestii walidacji modeli strona polska opowiada się za drugą możliwością, czyli prowadzeniem rozmów aż do osiągnięcia porozumienia.
Strona polska proponuje usunięcie ostatniego zdania w art.129 ust.2, które brzmi: "In the absence of a determination within six months, the competent authority referred to in paragraph 1 shall make its own determination on the application". Wydaje się, że sformułowanie "determination" może być interpretowane jako wiążące zalecenie dla lokalnego nadzorcy i dlatego powyższe zdanie powinno zostać usunięte.
2) Propozycje dat implementacji nowych wymogów kapitałowych.
Strona polska opowiada się za jednoczesnym wejściem w życie wszystkich metod (tj. metody standardowej, podstawowej metody wewnętrznych ratingów, a także metody zaawansowanej). Strona polska uważa, że najkorzystniejszym rozwiązaniem dla polskich podmiotów (zwłaszcza firm inwestycyjnych) byłaby data 31 grudnia 2008 r. Jednak wobec braku politycznego poparcia dla daty 31 grudnia 2008 r. - strona polska opowiada się za najpóźniejszą możliwą datą implementacji, tj. 31 grudnia 2007 r.
3) Propozycja wprowadzenia alternatywnych wymogów kapitałowych dla firm inwestycyjnych (w tym odrębne traktowanie dużych firm inwestycyjnych - tzw. 730k).
Nie zachodzi potrzeba zajmowania jednoznacznego stanowiska, gdyż powyższa kwestia nie jest istotna dla polskiego rynku kapitałowego ze względu na brak na polskim rynku kapitałowym takich podmiotów, które kwalifikowałyby się do tej kategorii.
4) Wyjaśnienie zakresu stosowania CAD do towarzystw funduszy inwestycyjnych.
Należy wyjaśnić, w jakim zakresie stosuje się wyłączenie z obowiązków dotyczących adekwatności kapitałowej towarzystw funduszy inwestycyjnych na podstawie art. 2.2.c dyrektywy 93/6/EEC.
W opinii przyjętej po rozpatrzeniu proponowanych dyrektyw stwierdzono, że Komisja Spraw Unii Europejskiej popiera projekty Parlamentu Europejskiego i Rady, z uwzględnieniem uwag zawartych w projekcie stanowiska rządu.
Resort wiodący - Ministerstwo Środowiska.
Jak poinformowano, w dniach 2-14 października br. w Bangkoku, w Tajlandii odbędzie się 13. spotkanie Konferencji Państw Stron Konwencji Waszyngtońskiej (CITES).
W 1983 r. tekst konwencji został zmieniony, aby umożliwić regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Wspólnota Europejska, stanie się Stroną Konwencji (tzw. poprawka z Gaborone). Jednakże poprawkę ratyfikowała niewystarczająca liczba stron, aby weszła ona w życie.
Biorąc pod uwagę rezultaty decyzji podjętej przez Konferencję Stron na temat implementacji Rozporządzenia Rady (WE) 338/1997 z 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikich zwierząt i roślin poprzez regulację obrotu nimi, konieczne jest przyjęcie przez Wspólnotę stanowiska dotyczącego propozycji przedłożonych na konferencję.
Projekty rezolucji oraz dokumenty do dyskusji na temat interpretacji i wdrażania Konwencji, a także propozycje zmian w załącznikach przygotowane przez państwa członkowskie lub przez Komisję Europejską były przedmiotem obrad Komitetu ds. obrotu dziką fauną i florą, składającego się z przedstawicieli organów administracyjnych poszczególnych państw członkowskich. Wszystkie zatwierdzone propozycje i dokumenty robocze były następnie przedstawione Sekretariatowi CITES przez odpowiednie państwo członkowskie lub
prezydencję w imieniu wszystkich członków UE. Wśród przedłożonych propozycji jedne dotyczyły zmian w załącznikach do konwencji, inne spraw takich, jak egzekwowanie przepisów konwencji czy obrót dotyczący rzeczy osobistych.Zadania konferencji dzielą się na 3 grupy: sprawy strategiczne i administracyjne, interpretacja i wdrażanie przepisów konwencji oraz propozycje zmian w załącznikach. Ponieważ Wspólnota nie jest stroną konwencji, sprawy administracyjne nie wpływają generalnie na Rozporządzenie Rady 338/9
7. Druga grupa zadań dotyczy zagadnień technicznych. Jednakże uwagę społeczeństwa najbardziej przyciągają zmiany w załącznikach do konwencji, określających reżim ochronny przyznany różnym gatunkom, a przed zbliżającym się 13. spotkaniem konferencji stron zwłaszcza takim, jak wieloryby i delfiny, słonie, lew afrykański, ryby, skorupiaki i mięczaki oraz gatunkom drewna (szczególnie z rodzaju Gonystylus).W przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu wyrażono poparcie dla projekt
u decyzji Rady.Jak stwierdzono w uzasadnieniu, ze względu na to, że Konwencja o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (Konwencja Waszyngtońska) została wprowadzona w życie Rozporządzeniem Rady (WE) Nr 338/97 z 9 grudnia 1996 r., stanowisko Wspólnoty na 13. Konferencji Stron Konwencji powinno być reprezentowane przez państwa członkowskie działające wspólnie w interesie UE.
Przyjęcie decyzji Rady przez stronę polską będzie kolejnym krokiem we wdrażaniu tego rozporządzenia w Polsce. Jej przyjęcie zobowiązuje stronę polską do działania w interesie Wspólnoty na 13 spotkaniu Konferencji Stron, zgodnie z wypracowanym stanowiskiem UE (zawartym w Aneksach do Decyzji). Jednocześnie nie powoduje ono żadnych skutkó
w społecznych, gospodarczych ani finansowych dla strony polskiej.W przyjętej po rozpatrzeniu tego dokumentu opinii Komisji Spraw Unii Europejskiej wyrażono poparcie dla projektu decyzji Rady.
(Proposal for a Directive of the European Parliament and of the Council establishing an infrastructure for spatial information in the Community (INSPIRE) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11781/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Infrastruktury.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że Polska wyraża poparcie dla ogólnych postanowień projektu dyrektywy, które są zgodne z kierunkami polityki naszego państwa dotyczącmi informacji przestrzennej, strategii zrównoważonego rozwoju i polityki ekologicznej. Ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne nakłada na służbę geodezyjną i kartograficzną prowadzenie Krajowego Syte
mu Informacji o Terenie (w projekcie nowelizacji Prawa geodezyjnego i kartograficznego mówi się o Krajowym Systemie Informacji Geograficznej), który swym zakresem i treścią w znacznym stopniu spełnia cele i zakres dyrektywy.Krajowy System Informacji Geograficznej zawiera głównie dane referencyjne wykazane w załącznikach 1 i 2 do dyrektywy.
Istnieją także systemy administracyjne funkcjonujące z mocy prawa, które będą stanowiły źródło danych dla różnych warstw tematycznych, tj. Państwowy Monitoring Środowiska, który funkcjonuje na podstawie ustawy z 10 lipca 1991 roku o Inspekcji Ochrony Środowiska, rejestry funkcjonujące w ramach resortu rolnictwa, gospodarki, zdrowia i administracji, a także system statystyki publicznej. Wydaje się, iż część danych typu meta będzie można czerpać np. z Biuletynu Informacji Publicznej utworzonego na podstawie ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Polskie prawo, dostosowane do wymagań UE zobowiązuje także administrację publiczną do udostępniania informacji wytwarzanych w ramach jej kompetencji, w tym informacji o środowisku, za pomocą publicznych sieci telekomunikacyjnych. Z mocy prawa obowiązek informowania społeczeństwa o stanie środowiska i zjawiskach w nim zachodzących spoczywa między innymi na Inspekcji Ochrony Środowiska.
Przestrzennie prezentowana informacja jest niezbędna do funkcjonowania szeregu instrumentów prawnych, takich jak oceny oddziaływania na środowisko, plany i programy, a także ułatwiłaby zarządzanie środowiskiem poprzez pozwolenia. Coraz częściej nowe dyrektywy UE wymagają raportowania do KE informacji w formie map tematycznych (np. Ramowa Dyrektywa Wodna, Ramowa Dyrektywa dot. Jakości Powietrza i dyrektywy pochodne, Dyrektywa Hałasowa i in.).
W opinii rządu, proponowana dyrektywa może wpłynąć porządkująco na działania podejmowane w różnych krajach jak dotąd w sposób nieskoordynowany, pod warunkiem, iż będzie obejmowała dobrze zdefiniowane warstwy tematyczne, uzasadnione adekwatnością do potrzeb wynikających z polityk UE, które kraje członkowskie, na zasadzie dobrowolnej, mogą dalej rozszerzać i pogłębiać - stosownie do swoich potrzeb, korzystając z platformy utworzonej w ramach dyrektywy.
Obecnie proponowany w aneksach zakres warstw tematycznych, poza danymi referencyjnymi, sprawia wrażenie wykazu przypadkowego i "życzeniowego".
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu zaproponowano, aby Polska poparła ogólne cele i założenia dyrektywy, kwestionując jednocześnie niektóre rozwiązania szczegółowe.
W przyjętej opinii Komisja Spraw Unii Europejskiej poparła projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z uwzględnieniem uwag zawartych w projekcie stanowiska rządu.
(Proposal for a COUNCIL DECISION amending Decision 1999/847/EC as regards the extension of the Community action programme in the field of civil protection - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 11707/04.
Resort wiodący - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.
W przedstawionym komisji projekcie stanowiska rządu stwierdzono, że popiera on propozycję Decyzji Rady zmieniającej Decyzję 1999/847/EC dotyczącą przedłużenia Wspólnotowego Programu Działania w dziedzinie ochrony ludności.
Jak uzasadniono, Wspólnotowy Program Działania jest jednym z instrumentów UE, który odgrywa istotną rolę w działaniach mających na celu podniesienie poziomu ochrony osób, mienia i środowiska w przypadku wystąpienia katastrof naturalnych lub technologicznych.
Różnego typu wydarzenia (takie jak powodzie, trzęsienia ziemi, pożary lasów z jednej strony oraz katastrofy technologiczne i zamachy o charakterze terrorystycznym z drugiej), które miały miejsce w ciągu ostatnich kilku lat, dowodzą, iż istnieje pilna potrzeba kontynuacji i rozwijania działań na poziomie europejskim nakierowanych na szeroko pojętą ochronę ludności.
Zdaniem rządu, uczestnictwo w programie przyczyni się nie tylko do skutecznej realizacji zadań związanych z wypełnianiem prawnego obowiązku ochrony ludności nałożonego na podmioty administracji różnego szczebla, lecz również pomoże, dzięki wykorzystaniu wiedzy i doświadczeń innych krajów europejskich, jak też i we współpracy z nimi, tworzyć plany operacyjne, prowadzić przygotowania na ewentualność różnego typu zagrożeń, koordynować działania w tym zakresie, rozwijać współpracę wielostronną, a także realizować bieżące przedsięwzięcia związane z ochroną ludności.
Rozpatrywany projekt nie powoduje konieczności zmiany aktów prawa wewnętrznego. Nie wywoła bezpośrednich skutków społecznych. Niemniej jednak da on możliwość tworzenia projektów podnoszących poziom świadomości społecznej w dziedzinie bezpieczeństwa i powszechnej samoobrony.
Koszty przyjęcia projektu szacowane na 4,8 mln euro, zostały przewidziane w perspektywie finansowej 2000-2006, co oznacza zwiększenie polskiej składki wpłacanej do budżetu UE o 96 tys. euro.
W przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej opinii wyrażono poparcie dla proponowanej decyzji Rady Unii Europejskiej.