Zapis stenograficzny (1607) z 22. posiedzenia

Komisji Spraw Unii Europejskiej

w dniu 22 grudnia 2004 r.

Porządek obrad:

1. Wniosek nierozpatrywany - propozycja - sygnatura Rady UE: 16040/04.

2. Raport Komisji do Rady dotyczący systemu kwot produkcji skrobi (Report from Commission to the Council on the quota system for the production of potato starch); wniosek Rady zmieniający rozporządzenie Rady nr 1868/04 ustanawiające kwoty produkcji skrobi (Proposal for a Council Regulation amending Regulation (EC) No 1868/04 establishing a quota system in relation to the production of potato starch) - wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie - sygnatura Rady UE 15732/04.

Otwieram posiedzenie Komisji Spraw Unii Europejskiej.

Witam państwa przybyłych na nasze spotkanie, przedstawicieli Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w osobach pani Darii Oleszczuk i pana Waldemara Guby.

Pani Minister, przystępujemy od razu do sprawy. Uprzejmie proszę o przedstawienie problemu związanego z raportem Komisji do Rady dotyczącym systemu kwot produkcji skrobi. Bardzo proszę.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Wysoka Komisjo!

Dzisiaj rozpatrujemy raport Komisji dotyczący systemu kwot produkcji skrobi wraz z wnioskiem Rady zmieniającym rozporządzenie Rady nr 1868/04 ustanawiające kwoty produkcji skrobi.

Wysoka Komisjo, w wyniku negocjacji akcesyjnych Polsce została przyznana na rok gospodarczy 2004/2005 kwota produkcji skrobi w wysokości 144 tysięcy 985 t. Unia proponuje zamrożenie tej kwoty i jej niezwiększanie. Jednakże, jak wynika z szacunków, w roku gospodarczym 2003/2004 w Polsce wyprodukowano 176 tysięcy t skrobi, a w roku gospodarczym 2004/2005 szacujemy ten wynik na co najmniej 155 tysięcy t, jeśli nie więcej. W związku z tym wnosimy o niezamrażanie tej kwoty i zwiększenie jej do 180 tysięcy t.

Inne państwa członkowskie, stare państwa członkowskie, uzyskały te kwoty dosyć wysokie. Można tu też powiedzieć, że z nowych państw członkowskich także Litwa zabiega o zwiększenie swojej kwoty. Starym państwom członkowskim przyznano te kwoty wysokie, dlatego one nie wypowiadają się w tej sprawie. A w wypadku Polski ta kwota została po prostu w trakcie negocjacji ustalona na dosyć niskim poziomie i dlatego my wnosimy o zwiększenie tej kwoty przyznanej Polsce do 180 tysięcy t.

Dziękuję, Pani Minister.

Pan senator Mietła. Proszę uprzejmie, w imieniu komisji.

Panie Przewodniczący! Pani Minister!

Sprawa jest dosyć oczywista. Są pewne racje przemawiające na naszą korzyść, chociażby to, że na glebach, na których uprawiane jest żyto, w późniejszym okresie uprawiane są ziemniaki skrobiowe. A najważniejszym chyba argumentem za zwiększeniem tej kwoty kontyngentu dla Polski jest to, że my przecież zużywamy skrobi o wiele więcej niż ta ustalona ilość, bo to zużycie jest już w granicach 180-190 tysięcy t, ponadto zdolności produkcyjne Polski są na poziomie 200-220 tysięcy t.

Myślę więc, że z czystym sumieniem popieramy stanowisko rządu. Prosiłbym wszystkich członków komisji, żeby rzeczywiście takie stanowisko przyjąć.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę bardzo, czy są pytania?

Proszę, pan senator Wittbrodt.

Pytanie do pani minister: jakie są te kwoty w wypadku Niemiec, Francji, Holandii?

Ja mogę na to odpowiedzieć. Niemcom przyznano kwotę w wysokości 656 tysięcy 298 t. Drugim potentatem skrobiowym jest Holandia - jej kwota to 507 tysięcy 403 t. Na trzecim miejscu jest Francja, ale jej kwota wynika z wielkości tego kraju, więc ta wielkość nie budzi zastrzeżeń. No ale Holendrom na pewno przyznano tę kwotę dosyć dużą.

(Głos z sali: Ale ile mają Francuzi?)

265 tysięcy 354 t.

Proszę, pan senator Chronowski.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Mnie interesuje to, czy stare kraje członkowskie Unii mają tę kwotę limitu podnoszoną co roku, czy nie.

I druga kwestia. Pani Minister, jak pod względem skuteczności ocenia pani zabiegi Polski w tej dziedzinie? Możemy osiągnąć ten próg 180 tysięcy t, a nie na przykład 200 czy 220 tysięcy t?

Proszę bardzo, Pani Minister.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Te kwoty przyznane starym państwom członkowskim nie są podnoszone, są na jednym poziomie, tym wynegocjowanym. Ale w wypadku Polski, Wysoka Komisjo, ta kwota ustalona w trakcie negocjacji, czyli 144 tysiące 985 t, jest to kwota, jak państwo widzicie, dosyć niska. Mówiono nam wtedy: jak już będziecie państwem członkowskim, to będziecie mogli występować z wnioskiem o podwyższenie tej kwoty dla siebie. I takie były ustalenia negocjacji, że każde nowe państwo członkowskie może o to występować, uwzględniając właśnie to, co pan senator Mietła powiedział, te czynniki rozwoju danego sektora.

Jeśli chodzi o skuteczność, Wysoka Komisjo, to trudno mi na to odpowiedzieć. Oczywiście jako strona rządowa będziemy robili wszystko, żeby ta kwota dla Polski była jak największa, ale dzisiaj nie umiem państwu powiedzieć, jakie będą tego rezultaty. Ponieważ kwoty przyznane starym państwom członkowskim są stałe, to oni nie są zainteresowani zwiększaniem tych kwot, w tej sprawie można więc liczyć tylko na nowe państwa członkowskie, które miały przyznane mniejsze limity. Unia zaś, jak mówię, chce zamrożenia tych kwot, czyli zwiększenia tej kwoty dla nas by nie było.

Dziękuję, Pani Minister.

Proszę. Jeszcze pan senator Chronowski?

(Senator Andrzej Chronowski: Nie, nie.)

Pan senator Anulewicz, proszę.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo!

Polska ma ogromne tradycje w produkcji ziemniaka. Okres, kiedy Polska była wymieniana na drugim miejscu pod względem w produkcji na świecie skrobi ziemniaczanej, wcale nie jest odległy. Wtedy istotne znaczenie miały w Polsce, oprócz ziemniaka przemysłowego, także ziemniak konsumpcyjny i ziemniak paszowy. Warto też pamiętać, że Polska była znaczącym w Europie eksporterem ziemniaka jadalnego, i to nie tylko na rynki wschodnie. Ta produkcja w połowie lat dziewięćdziesiątych znacznie zmalała. Warto jednak pamiętać o tym potencjale produkcyjnym i o tym, że warunki do produkcji skrobi ziemniaczanej w Polsce istnieją.

Teraz nadarza się znakomita okazja, by ta produkcja znów stała się opłacalna. Ale oczywiście konieczne jest spełnienie takiego warunku, że polscy rolnicy będą po prostu mogli produkować ziemniaki. Uważam więc, że stanowisko rządu jest ze wszech miar słuszne i że na proponowane nam na razie warunki nie powinniśmy się zgodzić. Dziękuję.

Proszę bardzo, jeszcze pan senator Wittbrodt.

Tak, ja mam jeszcze jedno pytanie do pani minister. O ile w ogóle przyrosły te kwoty podczas negocjacji w związku z rozszerzeniem Unii? Bo pojawiły się nowe państwa... W tych porozumieniach nie było żadnego zastrzegania, że te kwoty mają być zamrażane na jakiś okres, prawda? Ta sprawa była wtedy otwarta, tak?

Proszę bardzo, Pani Minister.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

W związku z akcesją kwota ogólna została zwiększona o 186 tysięcy t. Czechom przyznano 33 tysiące t, Estonii - 0,3 tysiąca t, Łotwie - 5,8 tysiąca t, Litwie - 1,2 tysiąca t, Polsce - 145 tysięcy t. W wypadku Polski ta wynegocjowana kwota była największa ze względu na największą powierzchnię naszego kraju.

(Senator Edmund Wittbrodt: Żadnych zastrzeżeń, jeżeli chodzi o to, że można potem na kolejne okresy...)

Nie ma tutaj żadnych... Sprawa polega na tym, że podczas negocjacji tę kwotę ustalono w takiej właśnie wysokości, z tym zastrzeżeniem ogólnym, że ta kwota, podczas gdy dane państwo będzie już członkiem Unii Europejskiej, może zostać zmieniona na jego korzyść.

Dziękuję, Pani Minister.

Czy jeszcze są jakieś uwagi? Nie.

Proszę państwa, w tej sytuacji pozwolę sobie zaproponować następującą odpowiedź: Komisja Spraw Unii Europejskiej sprzeciwia się wnioskowi Rady UE zmieniającemu rozporządzenie Rady nr 1868/04 ustanawiające kwoty produkcji skrobi. Przedłużenie na kolejne lata kwoty produkcji skrobi w wysokości 144 tysięcy 985 t ograniczyłoby perspektywy rozwoju tego sektora i możliwości wykorzystania jego potencjału produkcyjnego, a co za tym idzie, spowodowałoby zmniejszenie liczby miejsc pracy. Z kolei podwyższenie kwoty produkcji skrobi dla Polski do postulowanej wysokości 180 tysięcy t korzystnie wpłynęłoby na rynek pracy, na konkurencyjność zewnętrzną i wewnętrzną oraz na rozwój regionalny.

Czy ktoś chciałby coś do tego dodać?

Proszę bardzo.

Panie Przewodniczący, może powrócimy do tej formuły, którą wcześniej stosowaliśmy: Komisja Spraw Unii Europejskiej nie popiera projektu rozporządzenia Rady Unii Europejskiej.

Tak, tylko to jest uchwała... Tu chodzi o uzasadnienie, tu musi być uzasadnienie.

(Senator Mieczysław Mietła: Tam padła kwota...)

180 tysięcy t.

(Senator Mieczysław Mietła: Ale ta wcześniejsza to...)

144 tysiące 985 t.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Czy są inne propozycje? Nie ma.

Kto jest za przyjęciem takiej odpowiedzi? (15)

(Głos z sali: Jednogłośnie za.)

Dziękuję.

Dziękuję pani minister, dziękuję panu dyrektorowi. Życzę przyjemnych świąt, radosnych, dobrego wejścia w nowy rok.

Panie i panów senatorów poproszę o pozostanie jeszcze przez momencik.

Dziękuję bardzo. Ja też w imieniu całego kierownictwa resortu chciałabym złożyć komisji na ręce pana przewodniczącego życzenia zdrowych, wesołych, rodzinnych świąt i wszystkiego dobrego w nowym roku. Dziękuję za współpracę.

Dziękuję, Pani Minister. Dziękujemy.

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Proszę państwa, my mamy jeszcze dwie sprawy. Pierwsza sprawa to informacja na temat stanowiska rządu przekazanego w trybie art. 8 ustawy o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem, dotyczącego rozporządzenia Rady UE w sprawie obowiązku właściwych władz Państw Członkowskich w zakresie systematycznego stemplowania dokumentów podróży obywateli państw trzecich przy przekraczaniu przez nich zewnętrznych granic Państw Członkowskich oraz zmieniającego w związku z tym przepisy Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen oraz Wspólny Podręcznik. Stanowisko rządu: rząd popiera wniosek nakładający na właściwe władze obowiązek stemplowania dokumentów podróży obywateli państw trzecich podczas przekraczania przez nich granicy zewnętrznej Unii Europejskiej oraz zmianę Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen i Wspólnego Podręcznika. To jest jedna informacja.

I druga informacja, podawana w myśl art. 6 wymienionej ustawy, a dotyczy wniosku w sprawie decyzji Rady UE zmieniającej decyzję Rady 2003/631 Wspólnot Europejskich z 25 sierpnia 2003 r. przyjmującą środki w sprawie Liberii w trybie art. 96 umowy o partnerstwie w szczególnie pilnym przypadku. Komentarz do tego jest taki: sprawa dotyczy zmiany decyzji, która traci ważność z końcem bieżącego roku. Sytuacja w Liberii wymaga przedłużenia obowiązujących specjalnych środków. Ma to nastąpić w trybie przyjęcia nowej decyzji Rady. Narodowy rząd przejściowy Liberii nie kontroluje w pełni przestrzegania praw człowieka oraz finansów publicznych. Sprawa nie dotyczy Polski, w związku z tym wystarczy, że my się tym tylko informacyjnie zajmiemy.

Czy są inne zdania na ten temat? Proszę bardzo.

Jeżeli można zapytać: co oznacza ta pierwsza uwaga? Czy wracamy w tej chwili do stemplowania przy przekraczaniu granic?

Tu chodzi o państwa trzecie, o obywateli państw trzecich.

(Senator Henryk Dzido: Czyli pozaunijnych?)

Tak, pozaunijnych.

(Senator Henryk Dzido: Dziękuję bardzo.)

Nie ma uwag. A zatem kończymy.

Wszystkiego najlepszego, ciepłych, rodzinnych świąt i dobrego wejścia w nowy rok życzę paniom - bo są tym razem - i panom senatorom.

(Głosy z sali: I nawzajem.)

Dziękuję uprzejmie.