1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych na 67. posiedzeniu Senatu do ustawy o uposażeniu posłów do Parlamentu Europejskiego wybranych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Będzie ono poświęcone omówieniu poprawek zgłoszonych w czasie debaty. Wrócimy również do uwag, które wcześniej były przedmiotem obrad naszej komisji. Mamy zgłoszone trzy dodatkowe poprawki. W celu uproszczenia zapytam, czy ktoś miałby uwagi do poprawek, które były przedmiotem naszych wcześniejszych obrad. Przypomnę, że dotyczą one jednej materii. Chodzi o sprawy ubezpieczenia powypadkowego. Dodatkowo jest jeszcze inna uwaga.

Jeżeli nie ma uwag, to proponuję, żebyśmy ponownie łącznie przegłosowali te poprawki.

Potwierdziliśmy rekomendację naszych poprawek. Przejdę teraz do omówienia poprawek zgłoszonych w trakcie debaty. Poproszę panią mecenas o wsparcie.

Proszę bardzo, Pani Mecenas.

Poprawka pierwsza ma na celu uwzględnienie tego, że posłowie do Parlamentu Europejskiego nie składają ślubowania. W związku z tym przyznania prawa do uposażenia nie można uzależniać od momentu ślubowania lub w ogóle od jego złożenia. Zostało to dzisiaj sprawdzone przez, powiem w skrócie, senackie biuro europejskie. Poza tym, między innymi, byli senatorowie, którzy są obecnie eurodeputowanymi, potwierdzili, że nie składali ślubowania. Dziękuję bardzo.

Wobec tego poddaję pod głosowanie poprawkę, której autorem jest pan senator Huskowski.

Poprawka druga ma na celu ograniczenie uposażenia eurodeputowanych do wysokości 75% wynagrodzenia podsekretarza stanu. Obecnie ustawa przewiduje uposażenie w wysokości pełnego wynagrodzenia podsekretarza stanu.

Zatem teraz jest to porównywalne do uposażeń polskich parlamentarzystów.

W tym momencie o zabranie głosu poproszę pana senatora Dzido, jako współautora tej poprawki.

(Senator Henryk Dzido: Czy można, Panie Przewodniczący?)

Podtrzymuję motywację, którą przedstawiłem na posiedzeniu Senatu. Dodam tylko, że w sytuacji, gdy finanse publiczne są rzeczywiście załamane, kwota, którą można uzyskać poprzez obniżenie wynagrodzenia parlamentarzystów europejskich, ma znaczenie chociażby symboliczne. Oznaczałoby to, że poszukujemy oszczędności nie tylko wśród sfery, która jest najbiedniejsza, ale również wśród tych, których stać na oszczędności.

Przytoczę państwu ostatni argument. Myślę, że gdyby nasi koledzy w Parlamencie Europejskim uczestniczyli, jako parlamentarzyści, w podejmowaniu tej ustawy, to kwota, stawka podstawowa, byłaby chyba wyższa, aniżeli zaproponowałem. Dziękuję.

Proszę bardzo.

Pozwolę sobie być odmiennego zdania. Trochę się dziwię, jak łatwo być dobrym i oszczędzać cudzym kosztem. Gdyby pan senator zaproponował, aby senatorom Rzeczypospolitej obniżyć uposażenie do 85%, to być może, na zasadzie podobieństwa, głosowałbym za tym wnioskiem. Jednak powiem szczerze, że w tym przypadku wspomniana propozycja wygląda nawet niesmacznie. Dziękuję.

Proszę bardzo, Pani Senator.

Mam podobne zdanie, jak pan senator Huskowski. Mówimy o pewnej kwocie. Ja również jestem za tym, aby były czynione maksymalne oszczędności. Między innymi można bardziej konsekwentnie podchodzić do nieobecności parlamentarzystów. Chciałabym zapytać, czy pan senator policzył, ile wynosiłaby zaoszczędzona kwota. Dziękuję.

Muszę powiedzieć, że bardzo popieram szlachetne intencje pana senatora Dzido. Jednak przyjęcie zaproponowanego w obecnej formule rozwiązania łamałoby dotychczasowe zasady wynagradzania parlamentarzystów. Jeżeli przyjęlibyśmy ideę pana senatora Dzido, to musielibyśmy zastanowić się nad rozwiązaniem systemowym. Nie można zaczynać od ustanawiania niższego wynagrodzenia i przyjmowania rozwiązań innych, niż funkcjonujące w układach europejskich. Nie ukrywam, że pod względem finansowym deprecjonowałyby one pozycję polskiego parlamentarzysty w Parlamencie Europejskim.

Czasami zdarza nam się składać wizyty w parlamentach różnych krajów. Siłą rzeczy tym wyjazdom towarzyszy zainteresowanie dotyczące rozwiązań systemowych i socjalnych. Muszę powiedzieć, iż spotkałem się z tym, że wynagrodzenia polskich parlamentarzystów w ogóle nie są zbyt wysokie. Z tego, co zdążyłem się zorientować na podstawie paru przykładów, wynika, że jesteśmy outsiderami, jeśli chodzi o wysokość apanaży i świadczeń uzyskiwanych przez parlamentarzystów.

Niesmacznym można nazwać głosowanie nad ustawami, w których obcinamy przychody osób najbiedniejszych. To jest naprawdę niesmaczne.

Pani Senator, kwota, którą można uzyskać, jest ewidentna. Proszę pomnożyć dziesięć razy pięćdziesiąt sześć i razy dwanaście - rocznie, a z tej sumy odjąć 25%. Będzie to niepełna kwota zysku, bo będą się w niej jeszcze mieściły sumy związane ze świadczeniami emerytalnymi, wypadkowymi itd. Nie będę tego obliczał, bo nie jest to moje zadanie.

Powtarzam to, o czym już mówiłem. Moja poprawka zmierza do tego, aby podjąć również systemową pracę dotyczącą naszego parlamentu. My również musimy się zreflektować. Jeżeli obniżamy wszystkie inne świadczenia, to swoich nie możemy utrzymywać na dotychczasowym poziomie. Zróbmy coś, co będzie gestem w stronę społeczeństwa. Tym bardziej że oni są parlamentarzystami europejskimi. Chyba możemy wykazać odwagę w tym względzie. Złożyłem wniosek i będę go popierał, gdyż uważam, że jest on zasadny. Dziękuję.

Rozumiem, że wypowiedziano wszystkie argumenty. Przekonuje mnie jedno. Nie negujemy idei takiego rozwiązania. Zresztą już nieraz dawaliśmy temu przykład. Od początku tej kadencji płace zostały zamrożone na tym samym poziomie oraz zrezygnowano z tak zwanej trzynastki. Nie wykluczam, że opowiedziałbym się za dalszym ograniczaniem wydatków. Panie Senatorze, mają jednak rację państwo senatorowie, którzy mówią, że byłby to wyjątek w stosunku do grupy, którą wybraliśmy naszymi głosami. Nie czułbym się w porządku, gdybym opowiedział się za takim rozwiązaniem. Dziękuję.

Bardzo proszę, Pani Mecenas.

Intencją poprawki siódmej jest to, aby wynagrodzenia, uposażenia posłów do Parlamentu Europejskiego, były wypłacone również za lipiec, gdyż jest to miesiąc, w którym odbyło się pierwsze posiedzenie nowo wybranego parlamentu. Ze strony Biura Legislacyjnego mam zastrzeżenie, że ta poprawka nie jest niezbędna. Z konsultacji przeprowadzonej w Sejmie wynika, że ma on świadomość i wewnętrzne przekonanie, że bez względu na to, czy ustawa wejdzie w życie w lipcu czy w sierpniu, uposażenia za lipiec będą wypłacone. Podstawą do tego jest bezpośrednio art. 1 ust. 1. Data ogłoszenia ustawy ma znaczenie z tego względu, że od tego momentu można dokonać aktu wypłaty. Uposażenie przysługuje z mocy art. 1 ust. 1. Przepis stanowi, że przysługuje ono od miesiąca, w którym odbyło się pierwsze posiedzenie parlamentu.

Rozmawiałem wcześniej z panią mecenas i, prawdę mówiąc, jestem gotów wycofać tę poprawkę. Chciałem tylko zwrócić uwagę na to, czy na pewno zadbaliśmy, aby nie powstała niezręczna sytuacja, że nasi koledzy, którzy byli z nami w Senacie, będą przez miesiąc pozbawieni uposażenia. Obawiałem się, że jeżeli nawet dzisiaj podejmiemy uchwałę w sprawie tej ustawy, Sejm rozpatrzy ją jutro albo pojutrze, a prezydent podpisze, to mogłoby to się ukazać dopiero w poniedziałek 2 sierpnia. Obawiałem się, czy te osoby nie zostaną na lodzie. Jeżeli jednak pani interpretacja jest taka, że uposażenia mimo wszystko zostaną wypłacone, to oczywiście wycofuję swoją poprawkę.

Późnej, podczas rozpatrywania w Sejmie, z pewnością uznano by to za nadinterpretację, bo ta sprawa została już rozstrzygnięta za pomocą zapisu w art. 1. Dziękuję bardzo za chęć wycofania poprawki, bo to nam uprości sprawę. Nie będę poddawał tej poprawki pod głosowanie.

Proszę państwa, chciałbym jeszcze zadać pytanie w związku z pktem 1. Wprawdzie jest już po głosowaniu, ale wydaje mi się, że warto zastanowić się nad tym tematem. Mówię o tym na gorąco, bo problem pojawił się pod wpływem chwili. Wybór na parlamentarzystę europejskiego powoduje wygaśnięcie, z mocy prawa, mandatu polskiego parlamentarzysty, jeżeli dana osoba nim była. Chciałbym zapytać, jaka jest praktyka odbywania pierwszego posiedzenia Parlamentu Europejskiego. Teoretycznie, wygaśnięcie mandatu powoduje, że poseł, który kandydował, nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia, chyba że przysługuje mu trzymiesięczna odprawa. Chciałbym zapytać, jaki jest ustawowo przewidziany termin pierwszego posiedzenia Parlamentu Europejskiego, od momentu przeprowadzonych wyborów.

(Senator Stanisław Huskowski: Czy można?)

Powiem, jak było w tym przypadku. Również dzięki współpracy z panią dzisiaj rano udało nam się to dokładnie ustalić. W tym przypadku wybory były bodajże 13 czerwca. 16 czerwca parlamentarzyści polskiego parlamentu, czyli senatorowie i posłowie, którzy zostali wybrani do Parlamentu Europejskiego, stracili mandaty krajowe, ale dostali uposażenie za cały czerwiec. Na mocy ustawy dostajemy uposażenie, nawet jeżeli przez cześć miesiąca jesteśmy parlamentarzystami. Chodzi zarówno o pierwszy miesiąc, w którym zaczynamy kadencję, jak i ostatni, w którym ją kończymy. W związku z tym te osoby otrzymały uposażenie za czerwiec. Jeżeli, jak wynika z usłyszanej przed chwilą interpretacji, parlamentarzyści dostaną uposażenie za lipiec, to nie będą mieli problemu. Nie będą się im nakładały dwa uposażenia, ani nie powstanie luka w ich wypłacaniu.

To były wszystkie uwagi.

Rozumiem, że pani senator Koszada podejmuje się w dalszym ciągu być sprawozdawcą.

Już trzeci raz z rzędu praktykanci biorą udział w naszych posiedzeniach. Tym razem jest obecna jedna z pań, która przybyła na nasze posiedzenie.