3 kwietnia 2002 r.

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej na swym posiedzeniu rozpatrywali ustawę o stanie klęski żywiołowej.

Rozwiązania przyjęte w ustawie przedstawił dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji gen. Feliks Dela. Ponadto zapoznano się z opinią biura legislacyjnego.

Ustawa stanowi realizację przepisów art. 228 konstytucji, zgodnie z którymi stan nadzwyczajny (takim stanem jest oprócz stanu wojennego i wyjątkowego - stan klęski żywiołowej) może być wprowadzony tylko na podstawie ustawy, w drodze rozporządzenia, które podlega dodatkowemu podaniu do publicznej wiadomości. Ustawowo powinny być również określone zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres, w jakim mogą zostać ograniczone wolności i prawa człowieka i obywatela w czasie poszczególnych stanów nadzwyczajnych. Konstytucja wskazuje także w art. 232 okoliczności stanowiące podstawę wprowadzenia przez Radę Ministrów stanu klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa, przesądza, iż stan ten może zostać wprowadzony maksymalnie na okres 30 dni, chyba że Sejm wyrazi zgodę na jego przedłużenie. Konstytucja wymienia enumeratywnie wolności i prawa człowieka i obywatela, które w drodze ustawy mogą podlegać ograniczeniu. Zgodnie z art. 233 ust. 3 są to: wolność działalności gospodarczej, wolność osobista, nienaruszalność mieszkania, wolność poruszania się i pobytu na terytorium Polski, prawo do strajku, prawo własności, wolność pracy, prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz prawo do wypoczynku.

Po debacie senatorowie w głosowaniu postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 5 poprawek do ustawy o stanie klęski żywiołowej. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wyznaczono senatora Zbigniewa Gołąbka.