oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej (170.)

Porządek obrad:

Otwieram wspólne posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, poświęcone inicjatywie grupy senatorów dotyczącej zmiany ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przedstawicielem tej grupy jest pan senator Jurgiel…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Panie Senatorze, zaraz poprosimy pana o krótkie uzasadnienie tej inicjatywy. Otrzymaliście państwo opinię pana profesora Szewczyka z Poznania na temat tej sprawy. Mam nadzieję, że zdążyliście się państwo z nią zapoznać.

Proszę uprzejmie, Panie Senatorze.

Ustawa była już przeze mnie uzasadniana.

(Przewodnicząca Teresa Liszcz: No tak, ale proszę nam przypomnieć.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Czy w takim razie możemy prosić panią mecenas? Bo, pomijając meritum sprawy, jest w tym przypadku także kwestia niezbyt dobrego sposobu zaprojektowania tej inicjatywy. Ale może jednak nie. Może najpierw przyjrzyjmy się jej od strony merytorycznej. Przepraszam, że panią…

Pan senator Huskowski, bardzo proszę.

Ja tylko chcę… Ojej, tylko sekundę, bo obawiam się, że nie zagłuszę muzyki.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tylko ja nie umiem rapować, czy - jak to się mówi - podłożyć się pod muzykę.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Chcę powiedzieć tylko tyle, że chyba mniej więcej miesiąc temu zebraliśmy się w tej sali w tym samym składzie. Wysokie Komisje były uprzejme powołać trzyosobowy zespół w tej sprawie, do którego zostałem powołany przez komisję samorządu terytorialnego. Prawdę mówiąc, ten zespół się nie zebrał, co obciąża mnie w 33 i 1/3%, ponieważ był on trzyosobowy. Chcę jednak powiedzieć, że w tej sprawie zebrałem swój zespół we Wrocławiu. Mianowicie poprosiłem wojewodę, poprosiłem marszałka i poprosiłem prezydenta o prawników, którzy mają duże doświadczenie w stosowaniu tej ustawy, a także parę osób z wydziału prawa na uniwersytecie. W ten sposób powołałem zespół, z którym rozpocząłem pracę na temat tej ustawy. Ale gdybym wiedział, że dzisiaj zbiorą się te komisje, to byłbym przygotowany, ale ponieważ nie wiedziałem, więc jestem zupełnie nieprzygotowany. Godzinę temu dowiedziałem się, że spotykamy się w tej sprawie. W związku tym zabrałem głos tylko po to, żeby powiedzieć, że się nie przygotowałem, ale tylko dlatego, że nie wiedziałem, że dzisiaj się spotkamy. Dziękuję.

(Głos z sali: Nie odrobił lekcji.)

Czy przedstawiciel wnioskodawców zapoznał się z opinią?

Ja myślę, że tę sprawę znam dobrze. Może nie jestem prawnikiem, ale mam uprawnienia w zakresach majątkowych. Mimo to panowie senatorowie z SLD wątpią w moją wiedzę na ten temat i się podśmiewają. Uważam, że mogę dyskutować o tej ustawie i między innymi dlatego tym tematem się zajmuję. Zarówno opinia, którą otrzymaliśmy z Poznania, jak i stanowisko rzecznika praw obywatelskich, które rozpatrywaliśmy poprzednio, świadczą o tym, że to rozwiązanie jest słuszne. Prawo nie może przecież działać wstecz i nie możemy zablokować możliwości dochodzenia roszczenia czy też odszkodowania za nieruchomości. Nie możemy stosować nowych przepisów do spraw, które zostały wszczęte, ale nie zostały jeszcze zakończone. Uważam, że Senat popełnił błąd, wprowadzając takie rozwiązanie w tej ustawie.

Ja mam taką propozycję. Uważam, że dyskusja nad tym materiałem powinna zostać odłożona, aby wszyscy mogli się z nim zapoznać, abyśmy wszyscy odrobili lekcję. Sądzę, że jest to zbyt poważna propozycja, aby można było zająć się nią, będąc nieprzygotowanym. Te problemy dotyczą także portów. Ja sama musiałabym mieć więcej czasu, aby przygotować się w sposób kompetentny do wypowiedzi i uzgodnić swoje stanowisko także z portem jeśli chodzi o skutki gospodarcze i prawne tej zmiany.

Tak więc na pewno ja jestem nieprzygotowana, a jak wynika z wypowiedzi innych, także pozostali członkowie komisji nie są przygotowani. W związku z tym nie ma sensu nasz dzisiejszy pośpiech i powinniśmy przełożyć ten temat na następne spotkanie. I taki zgłaszam wniosek formalny. Dziękuję.

Po pierwsze, chcę się ustosunkować do pierwotnego druku inicjatywy, druku nr 805. Uważam, że już na obecnym etapie należy nowelizować ustawę o gospodarce nieruchomościami z tego względu, że ta nowelizacja już weszła w życie. Tak więc powinna to być ustawa o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przede wszystkim - zgodnie z wolą wnioskodawców - należałoby się skupić na uchyleniu art. 229a. Mam pewne wątpliwości co do skreślenia art. 15 w ustawie o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw, który mówi o tym, że art. 229a stosuje się również do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Wynikają one z tego, że ta ustawa już weszła w życie i nie będzie już więcej spraw wszczętych i spraw w toku. Tak więc skreślenie art. 15 w tej nowelizacji wydaje mi się już zbędne.

Przede wszystkim należałoby zapisać, że do wszystkich spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie inicjatywy dotyczącej omawianej ustawy, stosuje się jej przepisy, czyli przepisy z uchylonym art. 229a. Czyli będzie stworzona korzystna sytuacja dla wszystkich właścicieli, i przed niekorzystną nowelizacją, i w okresie obowiązywania niekorzystnej nowelizacji. Do wszystkich spraw wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życie tej nowelizacji będą już miały zastosowanie przepisy korzystne.

Zagwozdką jest rozwiązanie problemu spraw zakończonych ostatecznie w okresie niekorzystnym dla właścicieli. Po przeanalizowaniu literatury i doktryny należy wywieść, że w przypadku gdy zmienia się stan prawny na niekorzyść, w momencie kiedy pewne sprawy są już wszczęte, organ administracji powinien umorzyć postępowanie w trybie art. 105 kodeksu postępowania administracyjnego. Ale w tej kwestii praktyka może nie być jednolita. Jeżeli w ogóle takie decyzje ostateczne zapadły, to albo mogły zostać wydane postanowienia o umorzeniu postępowania, albo organ administracji mógł odmówić wszczęcia postępowania, jeżeli właściciel już w okresie niekorzystnym, nie wiedząc, że stan prawny się zmienił, złożył taki wniosek.

Przygotowałam zmodyfikowany projekt druku nr 805 jako przyczynek do dyskusji. Jeżeli chodzi zaś o kwestię zasadniczą, czyli odwrócenie niekorzystnej sytuacji dla właścicieli, dla których sprawy ostatecznie zakończyły się w tym niekorzystnym okresie, to chciałabym o tym ewentualnie dyskutować w obecności Ministerstwa Infrastruktury. Nie wiem bowiem, czy w praktyce zapadły już ostateczne decyzje o umorzeniu. A jeżeli zapadła tylko jedna, to ustawodawca nawet w stosunku do tego jednego właściciela powinien tę sytuację wyprostować. Dziękuję.

Jak widać, rozwiązań jest wiele. Moja propozycja - jak już powiedziałam - jest tylko przyczynkiem do dyskusji.

Dziękuję bardzo.

Niektórzy z państwa wyrazili zawoalowaną pretensję, że spieszymy się z tą ustawą. Spieszyć się musimy, bo 30 grudnia mija dwumiesięczny termin jej rozpatrzenia. Oczywiście możemy prosić o przedłużenie tego terminu i pewnie tak się stanie. Opinia, o której mówię, i która jest jednoznacznie korzystna dla tego projektu, jeśli chodzi o meritum - profesor Szewczyk nie wypowiada się na temat jego formy - była dostarczona, jak panie mi podpowiadają, przed tygodniem. Tak więc był czas na zapoznanie się.

Członkowie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności dostali ją przed tygodniem…

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Ona była w przegródkach, a ci, którzy mają pocztę mailową…)

(Głos z sali: Tak, i podobno jest w drodze.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie chciałabym kończyć, skoro pani dyrektor jest już w drodze do nas. O, jest już. Witam pięknie i dziękujemy za przybycie.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Kto z państwa jest za przerwaniem pracy nad tym projektem i za zwróceniem się o przedłużenie terminu, proszę podnieść rękę. (18)

Wobec tego otrzymają państwo ponownie zawiadomienie, jak tylko ustalimy termin. Sądzę, że to będzie już w styczniu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Możemy to zrobić?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Pani komisja, ustawodawstwa.)

No cóż, w takim razie dziękuję bardzo, chyba że pani dyrektor chce zająć stanowisko?

(Wypowiedź poza mikrofonem)