1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw.

2. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Kworum jest. Pan minister Skowroński też jest. Możemy rozpocząć posiedzenie Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, na którym rozpatrzymy dwie ustawy: ustawę o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw oraz ustawę o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych ustaw. Do tych dwóch aktów prawnych na posiedzeniu plenarnym zostały zgłoszone dodatkowe wnioski legislacyjne.

Zacznijmy od ustawy o autostradach płatnych. Poza poprawkami przyjętymi na posiedzeniu Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, na posiedzeniu plenarnym zgłoszono poprawki: pierwszą, wykluczającą drugą, dziewiątą, dziesiątą - wniosek mniejszości, osiemnastą i dziewiętnastą. To jest wszystko. Możemy więc rozpocząć dyskusję o wymienionych poprawkach, a nad pozostałymi będziemy głosować blokiem, jako że zostały już przyjęte przez naszą komisję. Takie są moje propozycje.

(Senator Włodzimierz Łęcki: Nie, nie.)

Panie Przewodniczący, ja tylko firmowałem niezwykłą mądrość pana senatora Suchańskiego, którego nie było na sali w momencie, kiedy trzeba było podpisać poprawkę.

(Przewodniczący Marian Noga: Rozumiem.)

Proszę więc, aby pan senator Suchański...

Wysoka Komisjo, mogę mówić jedynie o skutkach prawnych przyjęcia tej propozycji. Chcę zauważyć, iż zgodnie z dodanym do art. 1 ust. 1a, ustawa ma określać zasady finansowania dróg krajowych, w tym autostrad, ze środków Krajowego Funduszu Drogowego, z wyłączeniem dróg krajowych w miastach na prawach powiatu. Przyjęcie propozycji pana senatora Łęckiego prowadzić będzie do tego, iż ustawa określać będzie zasady finansowania ze środków Krajowego Funduszu Drogowego wszystkich dróg krajowych, a więc również tych, które znajdują się w miastach na prawach powiatu. Pragnę również zwrócić uwagę, iż poprawka ta pozostaje w merytorycznym konflikcie z przyjętą przez Komisję Skarbu Państwa i Infrastruktury poprawką drugą, w której dokonano pewnego poszerzenia zakresu finansowania jedynie do tych dróg krajowych, które nie są finansowane z budżetów miast na prawach powiatu. Dziękuję.

Może zabrzmi to żartobliwie, ale powiem całkiem poważnie - tym razem będę mówił jako Łęcki, a nie jako senator zgłaszający poprawkę.

(Przewodniczący Marian Noga: Bardzo proszę, Panie Senatorze Łęcki.)

Uważam, że jest to bardzo mądra poprawka, bowiem mówi się w niej o budowie drogowych obwodnic miast. Jeśli jej nie uwzględnimy, wtedy budowa tych obwodnic na terenach położonych administracyjnie w miastach na prawach powiatu nie będzie mogła być finansowana z Krajowego Funduszu Drogowego. Tak to rozumiem i dlatego w rozmowie z senatorem Suchańskim uznałem tę poprawkę za cenną. Prawda jest taka, że miasta te dostają subwencję drogową, która nie jest przeznaczona na inwestycje. Bez zmiany tego stanu rzeczy nie można będzie zrealizować programu budowy obwodnic drogowych. Dziękuję.

Mimo całkowitego szacunku dla mądrości tej poprawki, jesteśmy jej przeciwni. Nie jest prawdą, że nie możemy budować obwodnic miast. One mogą być finansowane z Krajowego Funduszu Drogowego. Nie możemy jednak dopuścić do sytuacji, w której pieniądze z funduszu będą przeznaczane na drogi zarządzane przez miasta. Na posiedzeniu komisji sejmowej i podczas debaty plenarnej w Sejmie wielokrotnie zwracano nam uwagę na to, że niedopuszczalne jest przeznaczanie tych pieniędzy na cele inne niż budowa dróg i autostrad. Jeszcze raz wrócę do sytuacji, o której wypowiadał się tutaj pan senator. Z tych pieniędzy mogą być finansowane obwodnice. Jesteśmy przeciwni tej poprawce. Dziękuję.

Przepraszam bardzo, Panie Ministrze. Z wypowiedzi pana mecenasa Magdy wynika, że istnieją przechodzące przez miasta na prawach powiatu drogi krajowe, które nie są finansowane przez budżet państwa, tylko przez samorząd. Nasuwa się więc pytanie: dlaczego są one finansowane przez samorząd? Przecież są to drogi krajowe. Ta poprawka ma na celu jakby przywrócenie tego, co należałoby się samorządom. Jeżeli są to drogi krajowe, to powinny być finansowane z budżetu państwa, a nie z budżetu samorządów. Druga poprawka jest oczywiście uszczegółowieniem tego, co było do tej pory. Istnieją drogi krajowe przechodzące przez miasta na prawach powiatu, które nie są finansowane z budżetu krajowego. Dziękuję.

Pan senator Łęcki chce jeszcze coś dodać. Potem udzielę głosu panu ministrowi.

Panie Ministrze, zapis o wyłączeniu dróg krajowych w miastach na prawach powiatu nie pozwoli na budowę obwodnicy, bo będzie to droga krajowa w tym mieście. Przecież to jest jednoznacznie napisane i wiem, że taka jest idea tego przepisu. Pan minister tego nie powiedział, bo pewnie bał się. W miastach są różne kombinacje z pieniędzmi. Wiem, jaka jest sytuacja w Wielkopolsce. Miasta dostają dotacje na drogi krajowe, a za te pieniądze remontują swoje drogi. Ale to jest inny problem. Ten zapis uniemożliwi budowę obwodnicy, jeśli będzie ona przebiegała w granicach miasta na prawach powiatu. Każdy prawnik to udowodni. Z tego tytułu będą wielkie kłopoty. Taka sytuacja już miała miejsce i wymagała bardzo dużych zabiegów, łącznie z pośrednictwem urzędu marszałkowskiego. Dziękuję.

Teraz mówił pan senator Łęcki jako autor poprawki - wprawdzie zmuszony do tego autorstwa, ale będący sercem i duszą "za".

Dobrze zrozumiałem, Panie Senatorze?

Tak jest, Panie Przewodniczący. Nie zostałem zmuszony, tylko z uprzejmości przysłużyłem się senatorowi Suchańskiemu.

(Przewodniczący Marian Noga: Dobrze.)

Otóż sytuacja wygląda w ten sposób, że drogi krajowe w miastach prezydenckich przechodzą przez te miasta. Obwodnica, która z natury rzeczy przechodzi poza miastem, jest w ciągu drogi krajowej. Podam panu senatorowi przykład z obszaru, który jest panu senatorowi bardzo dobrze znany: obwodnica Poznania, oddana 13 września tego roku, była budowana ze środków budżetowych.

(Senator Włodzimierz Łęcki: Ona w całości idzie przez obszar miasta, Panie Ministrze. Ja mieszkam w Poznaniu.)

Obwodnice jako takie mogą być finansowane z budżetu. Tu nie ma żadnych problemów i nie trzeba robić takich zapisów. Ta poprawka merytorycznie doprowadzi jednak do tego, że będziemy musieli finansować wszystkie drogi w miastach. Jeżeli chodzi o stronę formalnoprawną, to proszę...

Chcę tylko uzupełnić wypowiedź pana ministra o uzasadnienie prawne. Otóż przyjęcie tego zapisu oznaczałoby złamanie całego istniejącego od lat systemu finansowania dróg oraz systemu podziału dróg według ich zarządców. Z ustawy o finansowaniu dróg publicznych wynika, że wszelkie drogi, które są w granicach miasta na prawach powiatu, są finansowane z budżetów tych miast. To jest ustawa, która określa sposób finansowania wszelkich dróg w Polsce. Ta poprawka łamie kilka jej przepisów, jak również zapisy ustawy budżetowej na 2004 r., która idzie już w kierunku istniejącego systemu.

Ponadto chcę przypomnieć, że nie tak dawno weszła w życie tak zwana specustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, w jest wyraźne stwierdzenie, iż drogi w miastach na prawach powiatu są finansowane na zasadach dotychczasowych, w ramach budżetów miast. W naszej ocenie, sama tylko poprawka, dotycząca wpisania nowego art. 1a, jest sprzeczna z istniejącymi przepisami.

Dziękuję.

Nie wiem, dlaczego senator Suchański sformułował taką poprawkę. Mieszkam na terenie województwa dolnośląskiego. Miasto Nowa Ruda było kiedyś miastem powiatowym, a teraz jest gminą, wokół której obwodnicę buduje Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad. To samo będzie w 2005 r. w mieście powiatowym Kłodzk. Czy w Wielkopolsce jest jakiś konkretny przypadek - zwracam się do pana senatora Łęckiego - budowy obwodnicy przez powiat czy gminę?

(Senator Jerzy Suchański: Odpowiem.)

Dobrze. Najpierw było pytanie do pana senatora Łęckiego.

(Głos z sali: Nie jest.)

W Pile ma być budowana duża obwodnica. Jest to miasto specyficzne, o bardzo dużym obszarze i obwodnica pójdzie przez miasto. Jeśli pan minister uważa, że będzie można to realizować, mimo że obwodnica pójdzie przez terytorium miasta, to muszę poprzeć tę poprawkę, ale nikogo nie będę do tego namawiał. Miasta prezydenckie są to praktycznie miasta powyżej pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców i dawne miasta wojewódzkie.

Czy pan senator Suchański chce jeszcze zabrać głos?

Przepraszam bardzo, ale zaszło tu małe nieporozumienie. Są drogi krajowe, przechodzące przez miasta prezydenckie, o których mówił pan senator Łęcki, czyli miasta na prawach powiatu, finansowane dwojako: jedne z budżetu państwa, inne - z budżetu gminy czy miasta. Na przykład są drogi krajowe przechodzące przez Kielce - ta poprawka powstała właśnie na skutek inicjatywy prezydenta tego miasta - finansowane ze środków gminy i są takie, które finansuje budżet państwa.

Ta poprawka spowoduje, że z pieniądze z Krajowego Funduszu Drogowego będzie można przeznaczyć na przechodzące przez miasto drogi krajowe, niezależnie od tego, czy są one finansowane z budżetu państwa, czy z budżetu samorządowego. To jest poprawka pierwsza. Poprawka druga powoduje, że z funduszu będą mogły być finansowane tylko te drogi, które do tej pory były finansowane z budżetu państwa. W związku z tym samorząd nie będzie mógł korzystać ze środków funduszu na drogi krajowe, które do tej pory przechodziły przez miasto Kielce, ale były finansowane przez samorząd. Dlatego pierwsza poprawka idzie w kierunku jakby nadrobienia niesprawiedliwości, która do tej pory dotykała samorządy. Poprawka druga natomiast sankcjonuje to, co jest obecnie. Tak rozumiem poprawkę pierwszą. Proszę ministerstwo o odpowiedź, czy mylę się, czy nie.

Może ja to jeszcze uszczegółowię. Jest pytanie do ministerstwa: czy dzisiaj jest możliwość zmuszenia samorządu do sfinansowania drogi krajowej przechodzącej przez miasto? Jeżeli nie ma, to poprawka pierwsza nie ma racji bytu. Proszę o odpowiedź na to pytanie.

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad nie może zmusić władz samorządowych do wybudowania drogi krajowej, której zarządcą jest samorząd. Nie ma takiej możliwości. Odwrotnie, jest możliwość, że generalna dyrekcja będzie uczestniczyła w jakimś stopniu w finansowaniu drogi krajowej, która jest w zarządzie samorządowym.

(Przewodniczący Marian Noga: Jeżeli jest tak, jak mówi pan minister, to poprawka pierwsza nie ma sensu.)

Nawiązując do wcześniejszego wniosku dotyczącego obwodnic, chcę powiedzieć, że, jak sama nazwa wskazuje, nie należy budować obwodnic prowadzących przez centra miast. Dzisiaj mamy taki problem, że obwodnice, które zostały wybudowane ileś lat temu, obrosły miastem, które się rozwija.

(Przewodniczący Marian Noga: To prawda.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Właśnie to, co pan senator raczył powiedzieć, jest regułą i zasadą prawa. Zarządcą dróg krajowych, biegnących w granicach miast na prawach powiatu, jest samorząd. Ustawa o drogach publicznych w art. 19 ust. 5 mówi, że jest taka zasada. Nie dotyczy ona tylko autostrad i dróg ekspresowych. Cały system z tym związany jest dzisiaj uregulowany. Drogi krajowe, których zarządcą jest generalny dyrektor dróg krajowych i autostrad, oraz autostrady i drogi ekspresowe przechodzące przez miasta finansuje budżet. W pozostałym zakresie jest to zadanie samorządu. Jeden zarządca nie może wkraczać w prawa drugiego, a więc zarządca w postaci organu centralnego nie może wkraczać w prawa zarządcy, którym jest organem samorządu. Dopuszczalne jednak są pewne formy dobrowolnych porozumień między zarządcami. I to w zasadzie jest wszystko. System ten istnieje od momentu wejścia w życie ustawy o finansowaniu dróg publicznych, czyli od roku 1997.

Rozumiem, że drogi krajowe, przechodzące przez miasta na prawach powiatu, są w części finansowane z budżetu państwa.

(Przewodniczący Marian Noga: Wszystkie drogi krajowe są finansowane przez samorządy.)

A więc poprawka pierwsza spowoduje, że drogi samorządowe, które do tej pory nie były finansowane z budżetu państwa, będą mogły korzystać z Krajowego Funduszu Drogowego.

Rozumiem.

Panie senatorze Łęcki, wycofamy tę poprawkę. (Wesołość na sali)

Pan senator Łęcki.

Proszę bardzo.

Jest pan minister Skowroński, który jest szefem tej dyrekcji.

Zaczynam rozumieć, o co tutaj chodzi. Z Krajowego Funduszu Drogowego mają być w zasadzie finansowane tylko drogi ekspresowe i autostrady.

(Przewodniczący Marian Noga: Tak, dokładnie.)

Czyli ten zapis jest dosyć nieprecyzyjny. Być może, państwo nie orientujecie się, że miasta tak zwane prezydenckie, czyli miasta na prawach powiatu, mają zawarte porozumienia i są odpowiedzialne za utrzymanie dróg krajowych na swoim terenie. Niby jest to finansowane z budżetu tych miast, ale tak naprawdę dostają one...

(Przewodniczący Marian Noga: Są to zadania zlecone przez administrację centralną.)

...subwencje i są konflikty. Na przykład Oddział Zachodni w Poznaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad ma pretensje do miasta o złe oznakowanie dróg. Prezydent mówi, że on jest tu suwerenem i może znakować tak, jak chce. To rodzi konflikty. Jeżeli jednak idea jest taka, jak państwo mówicie, to myślę, że jest tu błąd stylistyczny. Trzeba było jasno powiedzieć, że Krajowy Fundusz Drogowy służyć będzie do budowy dróg ekspresowych i autostrad.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Piotr Magda: Tak. Pan senator Łęcki jako autor może ją wycofać.)

(Senator Włodzimierz Łęcki: Tak.)

Panie Mecenasie, proszę pana o ich zinterpretowanie.

Wysoka Komisjo, pragnę przypomnieć o dyskusji, która toczyła się na posiedzeniu Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury i dotyczyła problematyki dokonywania czynności egzekucyjnych na podstawie omawianej ustawy. Chcę zwrócić uwagę, iż na mocy obecnego brzmienia art. 37q ust. 1 do ponoszenia i postępowania w sprawie opłaty paliwowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa. Przy czym, zgodnie z ust. 2, dyrektor izby celnej jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszelkich środków egzekucyjnych, z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości, w egzekucji administracyjnej opłaty paliwowej wraz z odsetkami.

Tym nie mniej zaproponowano skreślenie ust. 2 w art. 37q i wprowadzenie odpowiedniej zmiany w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, tak ażeby w zakresie zobowiązań wynikłych z opłaty paliwowej można było stosować egzekucję administracyjną w zakresie wynikającym z wystawionej przez przedsiębiorcę informacji o opłacie paliwowej. Egzekucji dokonywałby odpowiedni dyrektor izby celnej, który byłby organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania tej egzekucji. Dziękuję bardzo.

Bardzo dziękuję.

Niestety, nie możemy zgodzić się z tą poprawką. Uważamy, że dość długo dyskutowaliśmy i w Sejmie i w Senacie nad zapisem art. 37q. Jest to propozycja zgłoszona przez ministra finansów i uzgodniona z nim w całości. Nie możemy w tej chwili przyjąć poprawki rozbudowującej i wprowadzającej nowe elementy. Uważamy, że to, co jest tutaj przywołane, czyli ordynacja podatkowa i ust. 2 - mówiący, że organem egzekucyjnym jest dyrektor izby celnej i mający charakter konstytucyjny - jest wystarczający. Dziękuję bardzo.

(Przewodniczący Marian Noga: Nie ma.)

Pan senator Suchański ma głos.

To była poprawka, która, jak rozumiem, była uzgodniona wcześniej i zgłoszona na poprzednim posiedzeniu komisji. Proszę więc o zastanowienie się, bo chyba coś tu nie gra.

Jeżeli ten tekst był zgłoszony przez ministra finansów jako doprecyzowanie, to musimy wycofać się ze swojego zdecydowanego stanowiska.

Chcę tylko doprecyzować, że nieporozumienie związane z tą poprawką być może polega na tym, iż propozycja rządowa nadawała nowe brzmienie całemu art. 3a, zaś Biuro Legislacyjne w poprawce dostarczonej panu senatorowi Łęckiemu, konsultowanej z przedstawicielami Ministerstwa Finansów, zaproponowało, ażeby nie nadawać nowego brzmienia art. 3a, lecz jedynie dokonać zmian w innych jednostkach redakcyjnych. W omawianym przez nas przypadku zmiana taka dotyczyłaby zdania wstępnego w §1 oraz dodania po pkcie 3 pktu 4. Zmianie ulegałby również §2 pkt 1. Być może, stąd bierze się to nieporozumienie. Chcę jednak potwierdzić, że jest to brzmienie identyczne z tym, które zostało zaprezentowane panu senatorowi Suchańskiemu na poprzednim posiedzeniu komisji. Dziękuję.

Proszę państwa, ponieważ tamta poprawka pierwsza została przez pana senatora Łęckiego wycofana, teraz głosujemy nad drugą.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Czy trzeba jeszcze omówić poprawkę osiemnastą, Panie Mecenasie?

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Piotr Magda: Osiemnasta została właśnie omówiona.)

Wysoka Komisjo, poprawka zaprezentowana jako wniosek mniejszości Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury dodaje nowy przepis, istniejący w przedłożeniu rządowym, który ostatecznie nie znalazł się w ustawie uchwalonej przez Sejm. Przepis ten stanowi, iż z tytułu czynności dokonywanych w sprawach określonych w niniejszym rozdziale, stosowne organy otrzymują ze środków Krajowego Funduszu Drogowego prowizję od pobranych opłat w wysokości nie wyższej niż 2%, przy czym wysokość stawek tej prowizji i sposób jej przekazywania i rozliczania ma określić minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. Dziękuję.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Ta sprawa była szeroko dyskutowana na posiedzeniu komisji sejmowej i konkluzja jest taka, że rząd jest przeciwny tej poprawce.

Pozostali wstrzymali się. Czyli w dalszym ciągu jest to wniosek mniejszości, bo są trzy głosy za.

Czy na posiedzeniu plenarnym referować ją będzie pan senator Lipowski?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Jeżeli co najmniej dwóch senatorów zgłosi wolę, aby ten wniosek był referowany na posiedzeniu Senatu, to będzie on zaopatrzony klauzulą "wniosek mniejszości komisji poparty przez mniejszość komisji". Ale muszę usłyszeć taką deklarację.

(Głos z sali: Kto będzie sprawozdawcą? Pan senator Lipowski?)

(Senator Włodzimierz Łęcki: Będzie tak jak do tej pory.)

Poprawka dziewiętnasta, panów senatorów Łęckiego i Drożdża.

Poprawka dziewiętnasta jak najbardziej zasługuje na uznanie z następującego powodu: na mocy ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw nadaje się nowe brzmienie art. 13 ustawy o drogach publicznych. Jednocześnie omawiana przez nas ustawa wprowadza pewne zmiany w tym samym artykule. W przypadku, gdyby pkt 1 w art. 2 nie został uchylony, mielibyśmy do czynienia z taką sytuacją, iż z dniem 1 grudnia bieżącego roku weszłaby w życie zmiana art. 13, dokonana przez nowelizację ustawy o drogach publicznych. Jednak z dniem 1 stycznia przepis ten uległby modyfikacji, na dodatek błędnej, bo polegającej na wprowadzaniu zmian w jednostkach redakcyjnych, które nie będą już istniały. W związku z tym wprowadzenie poprawki zaproponowanej przez panów senatorów jest niezbędne. Dziękuję.

Teraz pozostały do przyjęcia pozostałe poprawki, które już raz przyjmowaliśmy jako Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury. Stanowisko rządu było pozytywne.

Kto jest za przyjęciem wszystkich pozostałych poprawek, które już raz przyjmowaliśmy?

(Głos z sali: Senator Łęcki.)

Sprawozdawcą będzie pan senator Włodzimierz Łęcki.

(Głos z sali: Prosimy poruszyć sprawę tej obwodnicy.)

Przechodzimy do analizy ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Chcę, żebyśmy procedowali identycznie, to znaczy najpierw omówili poprawki...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Aha, będzie nowy legislator, pan mecenas Zabielski. Pan minister jeszcze zostaje.

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Piotr Magda: Dziękuję.)

(Legislator w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Piotr Magda: Nie, scenariusz to już nie ja.)

Proszę państwa, obecnie analizujemy ustawę o drogach publicznych. Mamy trzy poprawki legislacyjne, zgłoszone na posiedzeniu plenarnym. Są to poprawki: czwarta - wniosek mniejszości, czternasta i dwudziesta szósta. Rozpoczynamy od poprawki czwartej, pana senatora Łęckiego.

Pan senator Łęcki.

Chcę powiedzieć tylko dwie rzeczy. Pierwsza to uzupełnienie. Tekst był opracowany przez pana mecenasa. Ja proponuję, aby w przedostatnim wierszu, w pkcie 4, gdzie jest napisane "określa dni wolne od obowiązywania opłaty", napisać "określa dni wolne w ciągu tygodnia od obowiązywania opłaty".

(Przewodniczący Marian Noga: To jest tak zwana modyfikacja przez autora.)

Powiem, dlaczego to proponuję. W ustawie jest zapisane, że opłaty można pobierać w dni robocze, czyli praktycznie przez pięć dni w tygodniu. Wniosek Związku Miast Polskich, który dotarł do pana przewodniczącego, sugeruje, aby w miejscowościach o dużym nasileniu ruchu w dni świąteczne samorząd mógł podjąć decyzję o obowiązywaniu opłat również w te dni. Byłoby to jednak sprzeczne z tym zapisem. Wprowadzenie pktu 4 sprawi, że, tak czy inaczej, na terenie danej miejscowości opłaty będą obowiązywały przez pięć dni, bo jest w nim napisane "określa dni wolne". Jest tu użyta liczba mnoga, czyli chodzi o co najmniej dwa dni. Dni roboczych jest pięć, w tygodniu dni jest siedem, a więc różnica wynosi dwa dni. Myślę, że będzie to nasz ukłon w stronę samorządu. Zachowujemy ducha ustawy, bowiem opłaty nie będą pobierane przez cały czas, tylko przez określone dni, o których będzie decydował.

Pragnę zwrócić uwagę, że nie przyjęliśmy propozycji Związku Miast Polskich, polegającej na tym, by maksymalna opłata za parkowanie wynosiła 4 zł. Wiem, że wywołało to różne negatywne opinie o Senacie, ale tu zgodziłem się ze stanowiskiem kolegów. Mówię to całkiem poważnie. Zróbmy więc ukłon w drugą stronę i dajmy samorządowi możliwość wyboru. Będzie to jak gdyby ruchome pięć dni w tygodniu, które może on sobie ustalić. Dziękuję.

Pan mecenas może powiedzieć tylko tyle, że Regulamin Senatu dopuszcza modyfikację poprawki przez autora i my nic nie mamy w tej sprawie do powiedzenia.

(Głos z sali: Bo to był wniosek mniejszości.)

(Głos z sali: Trzy osoby.)

W dalszym ciągu pytam o stanowisko rządu. Państwo słyszeli, jak wygląda modyfikacja. Teraz proszę o opinię, chociaż sprawa ta była chyba omawiana na posiedzeniu komisji.

Ten problem był długo dyskutowany na posiedzeniu komisji i nie chcemy powtarzać naszej argumentacji. Krótko mówiąc, jesteśmy przeciwni tej poprawce.

(Przewodniczący Marian Noga: Nawet zmodyfikowanej, tak?)

Kto z państwa chce jeszcze zabrać głos? Pan senator Łęcki.

(Przewodniczący Marian Noga: Spokojnie, spokojnie.)

Dlaczego rząd jest przeciwny? Tu jest pięć dni i tu jest pięć. Myślę, że ta wypowiedź jest trochę antysamorządowa, bo idea jest oczywista. Chyba, że mamy tu do czynienia z klerykalnym nastawieniem rządu, żeby w święta nie brać od ludzi pieniędzy. Wtedy ustąpię.

Darzę wielkim szacunkiem do pana senatora Łęckiego, ale będę głosował przeciw tej poprawce i do takiego stanowiska namawiam senatorów. Podzielam bowiem rządu. Ten problem może w Polsce dotyczyć kilku miast o szczególnym nasileniu ruchu turystycznego czy pielgrzymkowego. W przeważającej większości miast, gdzie stosuje się opłaty za parkowanie, przepis ten może być jednak nadużywany. Ludzie wybierają się na wycieczki po mieście lub po zakupy w dzień wolny od pracy tylko dlatego, że nie ma wtedy opłaty za parkowanie, bowiem w niektórych budżetach te kilka złotych to jest dużo.

Na posiedzeniu plenarnym padł argument, że przepis ten ożywi trochę płatne parkingi. Proszę państwa, ta ustawa nie ma nic wspólnego z płatnymi parkingami. To jest prywatna sprawa przedsiębiorców, którzy taki parking założyli. A więc, moim zdaniem, Panie Senatorze, to rozwiązanie będzie na pewno korzystne dla większości zarządów miast, które będą chciały nadużywać tej ustawy, ale nie będzie dobre dla mieszkańców. Dziękuję.

Panie Ministrze, niech pan poczeka ze swoją opinią, aż wypowiedzą się senatorowie. Potem udzielę panu głosu.

Pozostaję z całym szacunkiem dla pana senatora Sergiusza Plewy, ale nie zgadzam się z jego podejściem do tej sprawy. Nie traktujmy samorządu jako osób, które chcą dokuczyć swoim mieszkańcom. Władze samorządowe chyba najlepiej wiedzą, jak należy organizować u siebie strefę parkowania i w które dni pobierać opłaty. Ta poprawka stwarza im możliwość wyboru. Jeżeli zechcą, to opłaty będą pobierane w soboty i niedziele, a jeżeli nie, to nie. Taka jest intencja naszej poprawki, którą sformułowaliśmy razem z panem senatorem Łęckim. Dziękuję.

Może teraz ja coś powiem jako dyskutant, a potem udzielę głosu panu senatorowi Lipowskiemu.

Proszę państwa, niezależnie od tego, co mówił pan minister Dariusz Skowroński dwa dni temu na posiedzeniu komisji, przeprowadziłem konsultację w Ministerstwie Infrastruktury. Rozmawiałem na ten temat z wiceministrem Piłatem i z wiceministrem Maciejem Leśnym, którzy wygłosili dokładnie taki sam pogląd, jak pan minister Skowroński. W miastach są płatne parkingi, na które ludzie mogą zajeżdżać wtedy, kiedy chcą - w nocy, w dzień, w południe, po południu. Są też parkingi publiczne, użytkowane w dni robocze za opłatą, na razie jeszcze legalną. Jeżeli nie uchwalimy tej ustawy, to w soboty i niedziele będzie to nielegalne. Ministrowie mówili, iż prorodzinna polityka rządu nie istnieje tylko na papierze. Chodzi o to, by rodziny przyjeżdżały do centrum miast i mogły parkować bezpłatnie, pokazywać dzieciom ratusz, główne ulice i zabytki.

Powtarzam: jako przewodniczący komisji przeprowadziłem taki wywiad społeczny z ministrami, którzy mówili dokładnie to, co powiedział minister Skowroński. Byłem nawet zaskoczony, że mamy taki prorodzinny rząd. Zaimponowało mi to. W związku z tym podtrzymuję w całości stanowisko rządu.

Udzielam jednak głosu panu senatorowi Lipowskiemu. Potem będzie mówił pan minister Skowroński.

Wydaje mi się, że jeżeli my oraz rząd mówimy o zwiększeniu samorządności, to dajmy samorządom możliwość podejmowania decyzji w tym zakresie. Ja jestem akurat z miasta...

(Przewodniczący Marian Noga: Świętego.)

(Przewodniczący Marian Noga: Z Częstochowy.)

Po Benares, Mekce, Lourdes i Rzymie jest to piąte na świecie miasto pielgrzymkowe. Uważam, że właśnie w takich regionach soboty i niedziele mogłyby być wolne od opłat. Jestem za.

Panie Przewodniczący, skoro wszyscy już mówili, to ja też czuję się zobowiązany do zabrania głosu, chociaż wolałbym to zrobić w formie głosowania. Na Zachodzie niedziela jest wolna od wszelkich opłat po to, żeby ludzie przyjeżdżali do miast, zwiedzali je i zostawiali pieniądze w restauracjach. Sądzę, że komplikowanie tego zbędnymi przepisami byłoby niepotrzebne. Dziękuję.

Dobrze, dobrze. Nolens volens poparł pan stanowisko rządu.

Wszyscy zmuszają mnie do tego, żebym poddał tę poprawkę pod głosowanie.

Chcę jednym zdaniem odpowiedzieć panu senatorowi Łęckiemu: jeżeli zmieni pan swoje oświadczenie mówiące o tym, że rząd jest przeciwny wyciąganiu od społeczeństwa pieniędzy w soboty i niedziele, to rząd w tej materii jest przeciwny wyciąganiu pieniędzy. Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, macie dziesięć sekund na rozważenie tej sprawy we własnym sumieniu. Potem głosujemy.

(Głos z sali: Tak jest.)

Panie Mecenasie, jest zgoda, żeby była to poprawka mniejszości z modyfikacją. Proszę tak napisać w protokole dzisiejszego posiedzenia komisji.

Przechodzimy do poprawki czternastej. Jej autorką jest pani senator Apolonia Klepacz, a więc jej udzielam głosu. Potem udzielę głosu panu mecenasowi, by zinterpretował poprawkę od strony prawnej, a następnie panu ministrowi. Później będziemy rozstrzygać we własnym sumieniu i głosować. Nie ma wyjścia.

Moja poprawka zmierza do tego, ażeby do katalogu przeznaczenia środków, pozyskiwanych za przejazdy pojazdów nienormatywnych, dopisać w słowa "oraz na zakup urządzeń do ważenia pojazdów". Taki zapis był w poprzedniej wersji ustawy i chcę, żeby pozostał. Chodzi mi przede wszystkim o to, by nie zginęły inwestycje, jakimi są właśnie zakupy urządzeń do ważenia pojazdów. Nie wszystkie przejścia graniczne - nie mam dokładnych danych, może pan minister mi podpowie - są w takie urządzenia wyposażone. Mówię o przejściach pełnotowarowych.

(Przewodniczący Marian Noga: Jasne, jasne.)

Chodzi po prostu o środki finansowe, które uciekają nam w momencie, kiedy nie mamy urządzeń do ważenia pojazdów. Tego typu urządzenia zabezpieczają nasze drogi przed pojazdami ponadnormatywnymi, co powoduje, że stan techniczny tych dróg może być zdecydowanie lepszy. Do tej pory zapis był, a wag praktycznie nie było. Jeżeli ten zapis teraz zlikwidujemy, to dalej ich nie będzie. Przedstawiona na posiedzeniu plenarnym argumentacja pana ministra była taka, iż zadanie to zostanie przekazane wojewodom. Ono może być przekazane, ale w ślad za tym nie idą środki. A więc dalej pozostanie taka sytuacja, że urządzeń do ważenia na granicach nie będzie, nie mówiąc już o drogach na terenie kraju, gdzie kontrole prowadzą inspektorzy transportu drogowego. Taka jest intencja mojej poprawki.

Panie Mecenasie, czy są jakieś uwagi legislacyjne?

Z punktu widzenia legislacyjnego poprawka ta nie budzi wątpliwości. Art. 21 ustawy o finansach publicznych przewiduje możliwość rozszerzenia katalogu wydatków ze środka specjalnego. Jest to więc poprawka merytoryczna. Dziękuję.

W związku z tym, że poprawka ma charakter merytoryczny, prosimy o opinię ministerstwa. Niestety, padło na pana ministra Skowrońskiego.

Proszę państwa, sytuacja wygląda w ten sposób, że nie możemy zgodzić się z taką poprawką. Do tej pory taki zapis funkcjonował dlatego, że właścicielem tych wag była Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad i ważenie było jej obowiązkiem. W tej chwili, na mocy ustawy, wagi te wraz z obsługą zostaną do końca roku przekazane wojewodom, którzy będą nimi zarządzali tak jak zarządzają przejściami granicznymi, i mają środki na to, by przejścia graniczne były w sposób właściwy wyposażone w sprzęt techniczny. Zapis, który sugeruje pani senator, groziłby tym, że ze środka specjalnego musielibyśmy zaspokajać wszystkie żądania wojewodów w sytuacji, gdy generalna dyrekcja ma kupić wagi i je przekazać. Fundusz drogowy tego nie wytrzyma, gdyż, z definicji, jest przeznaczony nie na zakup wag, a na budowę dróg i autostrad.

Nie możemy więc zgodzić z tą sugestią. Jest ona jakby poza naszą kompetencją, Od 1 stycznia tymi sprawami będą zajmowali się wojewodowie i dostaną od nas wyposażenie oraz ludzi, a także środki, które dzisiaj są w budżecie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Dziękuję bardzo.

Proszę, Panie Senatorze.

Widzę, że z tymi wagami jest tak, jak z przejazdami kolejowymi. Nie wiadomo, czy odpowiada za nie kolej, czy dyrekcja dróg. Pamiętam z poprzedniej kadencji dyskusję o tym, że z wielu wag znajdujących się w punktach granicznych w Polsce funkcjonowała tylko jedna. Taka była ocena Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych poprzedniej kadencji. Być może, gdy wagi przejdą do kompetencji wojewody, będą funkcjonowały lepiej, ale...

A gdzie dzisiaj są te wagi, Pani Ministrze?

Argumentacja pani senator jest jasna i oczywista. Jakieś źródło finansowania zakupu powinno być. Te wagi mają być z końcem roku przekazane wojewodom, ale nie wiemy, jaki przepis będzie obligował wojewodę do tego, by one funkcjonowały.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Dariusz Skowroński: Nie, Pani Senator.)

Panie Ministrze, proszę wyjaśnić wątpliwości.

Art. 108 ustawy o transporcie drogowym, która weszła w 2001 r., mówi: "w terminie dwudziestu czterech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wojewodowie przejmą z mocy prawa na własność urządzenia techniczne do ważenia pojazdów, będące we władaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych".

Czyli jest to kwestia raptem półtora miesiąca.

W tej chwili czynności dotyczące przekazania wag wojewodom są w toku. Wyznaczono osoby, które z ramienia wojewodów i z ramienia generalnej dyrekcji są odpowiedzialne za przekazanie protokolarne. Te czynności trwają. Dziękuję.

A więc kwestię terminu mamy wyjaśnioną. Przepraszam za to przekłamanie, ale czerpałam informacje z druku sejmowego, gdzie zapisany był rok 2004. Do takiej interpretacji skłaniał mnie przykład opolski. 15 lutego 2002 r. premier Miller wraz z premierem Czech otwierali pełnotowarowe przejście graniczne. Czesi po swojej stronie zbudowali pełną infrastrukturę. Po naszej stronie była wybudowana droga i wydawałoby się, że potrzebna jest jeszcze waga. Kiedy było prareferendum unijne w Prudniku, rozmawiałam ze służbami celnymi, które powiedziały mi po prostu - tu proszę o weryfikację - że koszt takiej wagi to 100-150 tysięcy  zł. Służby celne są w stanie zarobić na nią w ciągu dwóch miesięcy dlatego, że z upoważnienia dyrektora celnego są poborcą opłat. Z zapisu ustawy wynika zaś, że środki finansowe, pobierane przez urzędy celne za nienormatywne pojazdy, będą przekazywane na konto środka specjalnego Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Stąd moje pytanie. Droga tych środków jest dość skomplikowana, waga nie jest ogromnym kosztem, a tego urządzenia po prostu nie ma. Mam oczywiście na myśli stałe wagi na przejściach granicznych. Myślę, że przejść granicznych pełnotowarowych w skali kraju nie mamy dużo. Przez kilkanaście miesięcy, to znaczy od 15 lutego do dnia dzisiejszego, na tym przejściu pełnotowarowym nie doczekaliśmy się takiej wagi. Chodzi mi o to, że kiedy ten zapis zniknie, to w dalszym ciągu jej nie będzie, bo po prostu nie będzie kogoś, kto ma środki. A skąd znajdzie je wojewoda? Po prostu nie widzę tych możliwości. Stąd moja poprawka, przy której będę trwała z uporem maniaka.

Mogę odpowiedzieć tylko w taki sposób: wydaje mi się, że nie powinno być problemu z zakupieniem wag przez wojewodów. Jeżeli mają te wagi dostać, jeżeli mają w swojej gestii przejścia graniczne, to muszą mieć środki na to, żeby je sfinansować i utrzymywać. Oczywiście można zadać kolejne pytanie: skąd wojewodowie mają wziąć na to pieniądze? Oni od roku wiedzą, że z dniem 1 stycznia 2004 r. będą mieli w swoim władaniu wagi i obowiązek ważenia, więc mogli zabezpieczyć sobie fundusze. Ja, jako generalny dyrektor, od 2001 r. wiem, że od 2004 r. tych wag nie będę miał, w związku z tym nie zamierzam, szczerze powiedziawszy, przeznaczać środków na ich zakup i eksploatację. Wystarczającym kłopotem jest to, że spieram się z generalnym inspektorem o to, czy mam mu oddać ludzi po 2 tysiące 100 zł czy po 2 tysiące 700 zł. Wychodzi na to, że i tak oddam więcej, niż powinienem. Jest to dyskusja o tym, skąd te pieniądze powinny iść. Ja uważam, że powinny iść od wojewodów, którzy wiedzieli o tym od dawna i teraz trudno wymagać, żeby generalna dyrekcja finansowała ich działania. Dziękuję bardzo.

Zgłosiło się aż trzech dyskutantów: senator Biela, senator Łęcki i senator Lipowski. Senator Biela.

Nie mogę połapać się w tej dyskusji. Czy chodzi o koszt zamontowania tych wag, czy o koszt ich zakupu? Pan minister raz mówił, że one są w magazynach, a potem, że nie. My po prostu nie wiemy, o jakie koszty chodzi i na czym ma polegać ta inwestycja. Czy trzeba tylko wydać te wagi protokolarnie, czy też zainwestować w coś, co do tej pory nie istnieje? Niech pan minister będzie uprzejmy nam to wyklarować, bo nie wiemy, o czym mówimy.

Rozumiem. Pytanie jest wprost.

Nie ja mówiłem o wagach w magazynach, tylko pan senator. Wagi są w magazynach po pracy, bo jest ich dwa rodzaje. Jedne są zamontowane na stałe, inne zaś - przenośne, które kontrolerzy wsadzają na samochód, jadą na miejsce kontroli, rozstawiają, zatrzymują samochód i ważą go na nich. Stałych jest cztery, przenośnych - kilkadziesiąt. To, o czym mówiła pani senator, jest oczywiście istotne z tego punktu widzenia, że tych kilkadziesiąt wag to za mało, żeby kontrola była szczelna i trzeba dokupić pewnie drugie tyle. Problem jest taki, że jedne wagi generalna dyrekcja przekaże protokolarnie wraz z obsługą i z funduszami, a drugą część, o której mówiła pani senator, trzeba dokupić, żeby zaspokoić zapotrzebowanie. Rzecz w tym, kto ma pokryć koszty zakupu.

(Głos z sali: Wszystkie pieniądze są z budżetu.)

Kieruje do pana ministra uwagę ogólną. Jestem co najmniej zdziwiony decyzją, że tymi sprawami mają zajmować się wojewodowie. Coraz więcej mówi się o tym, że wojewodowie są od nadzoru. Wiem, jaka jest sytuacja w ich budżetach - w przyszłym roku będą one mniejsze niż w tym. Ewentualne kary z tytułu przekroczenia nacisku pojazdu będą przychodem skarbu państwa. Wojewoda nic z tego tytułu nie będzie miał, bowiem z natury rzeczy nie ma prawa pobierać żadnych pieniędzy, których nie odprowadzi do skarbu państwa.

To, co powiem, jest truizmem, ale drogami zajmują się: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, urzędy marszałkowskie, starostwa i gminy. Teraz, ni z tego, ni z owego, na drogach państwowych pojawi się intruz, który będzie sprawdzał pojazdy, nie mając w tym żadnego interesu. Jeżeli wojewodowie mają o dwanaście procent zmniejszyć zatrudnienie w swoich urzędach, to nie mają żadnej motywacji do tego, by dać ludzi do obsługi tych wag, ani do tego, by pobierać opłaty. Przecież pilnowanie ładunków ponadnormatywnych leży w interesie Dyrekcji Generalnej Dróg Krajowych i Autostrad. Wiem, że jednym z powodów niszczenia dróg jest przekraczanie dopuszczalnej masy pojazdów. Dlatego jest dla mnie co najmniej dziwne, że pan dyrektor dobrowolnie zrzeka się aparatu kontroli. Z jednej strony, mamy wydawać pieniądze na budowę nowych dróg, a z drugiej zaś - przekazuje się kontrolę w niepewne ręce, bo każdy, kto ma wykonywać jakąś funkcję, musi być tym materialnie zainteresowany. Na drogi krajowe wchodzi, że tak powiem, obcy człowiek obsługujący urządzenia, które służą drogowcom.

Jestem pewien, że żaden wojewoda nie kupi tej wagi, bo nie ma pieniędzy na komputery i musi likwidować samochody. Po co więc inwestować w cudzy interes? W tym kraju dzieje się wiele rzeczy dziwnych, ale to posunięcie jest dla mnie szokujące. Dyrekcja generalna pozbywa się aparatu kontroli na swoim mieniem. To jest tak, jakby ktoś, kto ma sad, polecił innej osobie pilnowanie go, mówiąc "pilnuj, ale nic z tego nie będziesz miał". Dziękuję.

Zapis, który cytował pan minister, dotyczy wojewodów na zasadzie spychologii. Cała argumentacja, przedstawiona przez senatora Łęckiego, jest słuszna. Przecież niedawno tworzyliśmy drogowe służby kontrolne. Wydaje mi się, że jeżeli ten zapis funkcjonuje, to panu ministrowi nie powinien on tak bardzo przeszkadzać. Jeżeli faktycznie trzeba te sprawy przekazać, to pan minister to zrobi. Jest to jednak sytuacja niezdrowa, że odpowiedzialność za stan dróg, na zasadzie spychologii, przeszła na wojewodów.

Poza spychologią, jest jeszcze problem tego typu: jeżeli mielibyśmy iść w kierunku poprawki pani senator Klepacz, to trzeba chyba dokonać zmiany w tamtej ustawie.

(Głos z sali: Chyba dobrze.)

Wydaje mi się, że pan senator Łęcki i kolega Grzegorz mają całkowitą rację. Gospodarzem w województwie jest marszałek. Rola wojewody ogranicza się do kontroli przestrzegania prawa w samorządach gminnych, powiatowych i w sejmiku wojewódzkim. Jest on tylko przedstawicielem rządu i nie dysponuje środkami, a za chwilę nie będzie dysponował ludźmi. Nad tym faktycznie trzeba się zastanowić. Dziwię się, że człowiek tak skrupulatny jak Zbyszko Piwoński przepuścił taki zapis. Całkowicie się zgadzam z panią senator. Taka regulacja zrujnuje system wag, bo wojewodowie nie mają środków, nie mają ludzi i nie są gospodarzami województwa. Dziękuję.

Ja również podzielam obawy, jakie wiążą się z faktem, że kto inny ma odpowiadać za wagi, a kto inny - brać pieniądze z tytułu kar. Wojewoda nie będzie zainteresowany zakupem wag. Jeżeli będzie musiał, to kupi jedną, i trzeba będzie mu udowodnić, że powinno być ich dziesięć. Wtedy będzie się targował, skąd ma wziąć na to pieniądze. Gdyby u niego pozostały środki pochodzące z kar, to byłby wtedy zainteresowany jak największą czy optymalną liczbą wag, które mógłby sam sfinansować.

Myślę więc, że należy poprzeć poprawkę pani senator Klepacz, ale jednocześnie trzeba spowodować, by odpowiednie środki finansowe na zakup wag znalazły się nie w budżecie wojewody, tylko w dyrekcji, u pana ministra. Sto wag to koszt około 15 milionów zł, tysiąc - 150 milionów. Te pieniądze trzeba gdzieś znaleźć. Czy znajdziemy je u w taki sposób, że dyrekcja będzie naciskała na wojewodę poprzez odpowiednie służby? On będzie bronił się rękami i nogami, mówiąc, że nie ma na to środków. W taki sposób sprawa nie zostanie załatwiona, a chodzi o to, by te wagi pojawiły się. Tu nie chodzi nawet o kary płacone z tego tytułu, ale o to, by samochody o ładunku ponadnormatywnym nie psuły naszych dróg. W moim przekonaniu, kontrolerem tego wszystkiego powinno być jednak Ministerstwo Infrastruktury, a konkretnie Dyrekcja Generalna Dróg Krajowych i Autostrad. Dziękuję bardzo.

Ubolewam tylko nad tym, że czasami na posiedzeniu komisji czy plenarnym, Senatu, bijemy się o kilkaset milionów złotych, zabierając ulgi biednym studentom czy biednym emerytom, a tu pieniądze leżą na drodze i nie ma komu ich wziąć. Dziękuję.

Proszę państwa, jesteśmy w martwym punkcie, bowiem pan minister stoi na stanowisku dura lex sed lex i ma rację. T poprawka nie idzie w dobrym kierunku. Rozmawiałem o tym z panem mecenasem, który mnie popiera. Ta poprawka, Pani Senator, powinna zmieniać zapis ustawy, który mówi, że w ciągu półtora miesiąca wojewodowie mają przejąć wagi. Ale to już zostało uchwalone przez parlament. Nikt nie protestował i czynności zostały podjęte. Proszę państwa, takie jest prawo i żadnego innego nie ma.

Panie Mecenasie, niech pan spróbuje to wyjaśnić, bo ja już trochę się pogubiłem.

Ale w jakim kierunku miałyby iść zmiany? Czy chodzi o dokonanie zmiany w ustawie o transporcie drogowym?

(Przewodniczący Marian Noga: Tak.)

Proszę bardzo.

To jest niemożliwe przy omawianiu tej ustawy, ale dopuszczalny jest wniosek dotyczący znowelizowania ustawy o ruchu drogowym.

Wystąpić z wnioskiem o to możemy, ale wymaga to zebrania się, na przykład za dwa dni, i dokonania inicjatywy legislacyjnej. To jest zupełnie inna sprawa.

Czy wagi zostały przekazane wojewodom decyzją ustawową?

Chcę odpowiedzieć panu senatorowi: proszę nie mnie oskarżać o to, że postępuję tak czy inaczej, bo jestem zobowiązany postępować zgodnie z ustawą. W ustawie z dnia 6 września 2001 r...

(Głos z sali: O to chodzi)

...o transporcie drogowym, w art. 108 jest zapisane, cytuję: "w terminie dwudziestu czterech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wojewodowie przejmą z mocy prawa na własność urządzenia techniczne do ważenia pojazdów, będące we władaniu Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych". To jest ewidentne. Powiem szczerze, że ustawa nie obliguje mnie do tego, żebym przeznaczył na ten cel fundusze i ludzi. Wcale nie muszę tego robić. Mogę przekazać...

(Głos z sali: Same urządzenia.)

...same urządzenia, a cała reszta - przepraszam państwa za sformułowanie - mnie nie obchodzi. Stwierdzenie, że pieniądze leżą na drodze i nikt ich nie chce podnieść, nie jest do końca prawdziwe, bowiem ja wykonuję ustawę.

Chcę zwrócić uwagę państwa senatorów na jeszcze jedną kwestię. Otóż kontrolnym organem będzie tu Policja i Generalna Inspekcja Transportu Drogowego. Trudno podejrzewać, że kontrolą tą będą zajmowali się dyletanci. Ponadto, oprócz wag, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad przekazuje ludzi przeszkolonych w tym zakresie, którzy staną się pracownikami Generalnej Inspekcji Transportu Drogowego. Do nowych wag będą pewnie szkoleni nowi ludzie.

I jeszcze jedna sprawa: co stanie się, gdy, zgodnie z nowym zapisem, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad będzie musiała kupować wagi?

(Głos z sali: No właśnie.)

Ile pieniędzy mamy przeznaczyć na te wagi w roku? Kto mi każe je kupować? To będzie po prostu dyskusja między mną a wojewodami, czy mam kupić teraz, czy za miesiąc, i czy dwie wagi, czy cztery. Wojewoda wystąpi do mnie o zakup czterech wag, bo będzie zapisane, że kupuje je generalna dyrekcja. Ale w tejże ustawie jest również zapisane, że z tych środków mamy wybudować autostradę, drogę ekspresową, obwodnicę. I, być może, akurat w tym momencie, powiem, że nie mam pieniędzy, bo właśnie buduję obwodnicę. Jest to więc możliwość stworzenia martwego zapisu. Dziękuję bardzo.

Mam do pani senator Klepacz prośbę o wycofanie tej poprawki na zasadzie dura lex sed lex. Zresztą pani sama powiedziała, że poprawka oparta jest na błędnej informacji, dotyczącej terminu przejęcia wag przez wojewodów. Być może, nasza komisja mogłaby podjąć inicjatywę legislacyjną, dotyczącą zmiany prawodawstwa dotyczącego tych wag i zmierzająca do tego, by wojewodowie ich nie przejmowali i żeby pozostały one w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Ale to jest zupełnie inna materia i problem inicjatywy legislacyjnej komisji. Być może, pan mecenas widzi jakieś inne rozwiązanie. Ja na razie nie widzę.

Pan senator Łęcki chciał jeszcze coś powiedzieć.

Muszę powiedzieć, że w tym wszystkim jest jedna rzecz optymistyczna, a mianowicie taka, że nie my aprobowaliśmy uchwałą to co najmniej dziwne i niespójne prawo. Za naszych czasów takie rzeczy by nie przeszły. Dziękuję.

Musimy głosować nad tą poprawką.

Poprawka dwudziesta szósta, pana senatora Suchańskiego.

Chodzi o to, żeby ustawa weszła w życie z dniem ogłoszenia, a nie z dniem 1 grudnia, gdyż wszystko wskazuje na to, że zostanie podpisana wcześniej. W związku z tym może powstać pewna luka czasowa, powodująca wielki galimatias w zakresie różnego rodzaju opłat. Dziękuję bardzo.

(Głos z sali: Zgoda.)

(Głos z sali: Marian Lewicki.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pan senator Drożdż bardzo chętnie podejmie się tego zadania. Sprawozdawcą będzie więc pan senator Drożdż.

(Głos z sali: Za karę albo w nagrodę.)

(Głos z sali: Pochwał nigdy za dużo.)