24 lipca 3002 r.
Komisja Emigracji i Polaków za Granicą rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o repatriacji.
W posiedzeniu komisji wziął udział Wiesław Osuchowski, zastępca dyrektora Departamentu Konsularnego i Polonii Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Stanowisko rządu wobec uchwalonej przez Sejm 11 lipca 2003 r. nowelizacji przedstawił Piotr Stachańczyk, prezes Urzędu do spraw Repatriacji i Cudzoziemców. P. Stachańczyk opowiedział się przeciwko rozszerzeniu prawa do otrzymania wizy wjazdowej w celu repatriacji na osoby polskiego pochodzenia, które przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwały na stałe na terytorium byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Rozwiązanie takie wprowadza p. 7 w art. 1 nowelizacji.
Jak uzasadniał prezes P. Stachańczyk, Polski nie stać na takie rozszerzenie zasięgu repatriacji. Dotychczasowa repatriacja Polaków z samego tylko Kazachstanu posuwa się bardzo wolno, głównie z powodu braku zgłoszeń gmin, które z reguły nie dysponują wolnymi lokalami na ten cel. W tej sytuacji rozszerzanie kręgu uprawnionych do otrzymania wizy repatriacyjnej na osoby polskiego pochodzenia zamieszkujące terytorium całego byłego ZSRR należy uznać za niezasadne.
Członkowie komisji po dyskusji przychylili się do stanowiska rządu i postanowili rekomendować Izbie skreślenie pkt 7 w art. 1.
Na sprawozdawcę komisji podczas posiedzenia Izby wyznaczono senatora Witolda Gładkowskiego.