Rybactwo śródlądowe wykonywane w Polsce jest działalnością zróżnicowaną zarówno pod względem gatunków pozyskiwanych ryb jak i sposobów jej wykonywania. Podstawowe sposoby wykonywania rybactwa śródlądowego to ochrona i połowy ryb w śródlądowych wodach powierzchniowych oraz chów lub hodowla ryb w stawach i innych urządzeniach. W Polsce w ostatnich latach proporcje produkcji różnych działów pozyskujących (produkujących) ryby zmieniły się. Wartość ryb będących produktem rybactwa śródlądowego (głównie z akwakultury) wynosiła w 2001 r. ok. 66 mln Euro, natomiast połowów bałtyckich ok. 48 mln Euro. Tendencja rozwojowa rybactwa śródlądowego wskazuje na możliwości zwiększenia produkcji i przynajmniej częściowego wypełnienia luki spowodowanej regresem rybactwa morskiego. Sytuacja w Europie i na świecie kształtuje się podobnie. We wrześniu 2002 r. Komisja Wspólnoty Europejskiej przedłożyła raport na temat: "Strategia zrównoważonego rozwoju akwakultury europejskiej" z którego wynika, że w ciągu ostatniego dwudziestolecia nastąpił przeszło dwukrotny wzrost produkcji z akwakultury. Po części rozwój ten jest efektem podjętych przez Unię działań wspierających sektor, szczególnie w zakresie tworzenia wspólnotowych regulacji prawnych. W ocenie Komisji rozwój akwakultury jest najważniejszym elementem reformowanej obecnie Wspólnej Polityki Rybackiej, należy popierać te przedsięwzięcia, które rozwijają europejską akwakulturę i nie spowodują nadwyżek produkcyjnych, albo wpłyną korzystnie na stan środowiska. Komisja uznała, iż największe szanse rozwoju należy wiązać z modernizacją istniejących obiektów, tworzeniem zorganizowanego rynku produktów rybnych i stosowaniem regulacji w zakresie obowiązku podawania pochodzenia produktów rybnych i sposobu ich wytworzenia.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej sprawi, że polskie rybactwo śródlądowe będzie musiało funkcjonować w warunkach jednolitego rynku i stosować się do regulacji, które tworzą europejską Wspólną Politykę Rybacką. Zasady i warunki chowu, hodowli oraz ochrony i połowu ryb w wodach powierzchniowych określają przepisy ustawy o rybactwie śródlądowym, ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o ochronie zwierząt. Kontrola przestrzegania przepisów o rybactwie śródlądowym powierzona jest Państwowej Straży Rybackiej. Kontrole zdrowia ryb sprawują urzędowi lekarze weterynarii na podstawie przepisów weterynaryjnych. Jakość wód podlega kontroli wyspecjalizowanych państwowych służb ochrony środowiska.

Gospodarka rybacka prowadzona w śródlądowych wodach powierzchniowych oparta jest o naturalne możliwości produkcyjne rzek, jezior i zbiorników zaporowych. Prawidłowo prowadzona ma wysoce pozytywny wpływ na stan środowiska wodnego i przynosi znaczące korzyści (w tym ekonomiczne) pozostałym użytkownikom wód. Z uwagi na wzmożony wpływ człowieka na środowisko naturalne i zmiany w ekosystemie, znacznemu pogorszeniu uległy warunki prowadzenia gospodarki rybackiej. Do najważniejszych negatywnych czynników należą zanieczyszczenia wód powierzchniowych i związany z nimi proces przyspieszonej eutrofizacji wód oraz zabudowę nurtów rzek (przerwanie ciągłości biologicznej ekosystemów, ograniczenie dostępu do naturalnych tarlisk). Powoduje to niekorzystne zmiany w pogłowiu ryb u gatunków wrażliwych, w tym zwłaszcza gatunków wędrownych (jesiotr, łosoś, troć wędrowna), i innych powszechnie uznawanych za cenne gospodarczo (sielawa, sieja, szczupak, okoń, lin).

4. ujednolicić bądź stworzyć regulacje prawne dotyczące tworzenia obwodów rybackich, zabezpieczenia surowca rybnego, sankcjonujące wykonywanie rybactwa śródlądowego na terenach objętych szczególną ochroną, jak również umów dzierżawnych gruntów i wód powierzchniowych;

6. wzmocnić kadrowe służby ochrony środowiska w gminach, w tym również od strony merytorycznej;

Uczestnicy seminarium stwierdzili, że dotychczasowa pomoc państwa jest niewystarczająca, ma charakter raczej "wspierający" i nie umożliwia rozwoju czy restrukturyzacji sektora.

Parlamentarny Zespół
Ochrony i Wykorzystania