Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o włączeniu Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym, inicjatywa w tej sprawie zrodziła się 2 lata temu w środowisku naukowym obu uczelni i jesienią ub.r. uzyskała poparcie ich senatów. Jest ona analogiczna z ustawą o włączeniu Akademii Medycznej im. Mikołaja Kopernika w Krakowie do Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Na mocy rozpatrywanej ustawy przestaje istnieć w dotychczasowej formie organizacyjno-prawnej Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy (akademia). Z dniem wejścia w życie ustawy jednostki organizacyjne akademii staną się jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK) i w związku z tym rozszerzy się zakres działalności UMK. Prowadzić on będzie działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, działalność leczniczą, a także uczestniczyć będzie w sprawowaniu opieki zdrowotnej. Nadzór nad UMK w zakresie tej działalności obejmie minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego.

Z dniem wejścia w życie ustawy UMK przejmie wszystkie prawa i zobowiązania włączanej Akademii, a ponadto dotychczasowi pracownicy akademii staną się pracownikami UMK, studenci Akademii staną się studentami UMK, rektor akademii stanie się prorektorem UMK, natomiast dyrektor administracyjny akademii - zastępcą dyrektora administracyjnego UMK. Od dnia włączenia akademii w struktury UMK jej dotychczasowi prorektorzy przestaną pełnić swoje funkcje, senat UMK zostanie powiększony o dotychczasowy skład senatu akademii, a dziekani i rady wydziałów poszczególnych wydziałów akademii staną się odpowiednio dziekanami i radami wydziałów UMK.

W dyskusji wskazywano przede wszystkim na szanse rozwoju i korzyści, jakie odnieść może bydgoska akademia medyczna po połączeniu z toruńskim uniwersytetem.

Senatorowie wysłuchali informacji przedstawionej przez dyrektora Departamentu Mieszkalnictwa w Ministerstwie Infrastruktury Zdzisława Żydaka. Zapoznano się także z uwagami biura legislacyjnego.

Konieczność zmiany ustawy o dodatkach mieszkaniowych wynikała przede wszystkim z zaskarżenia do Trybunału Konstytucyjnego rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy przez rzecznika praw obywatelskich. Zdaniem rzecznika, Rada Ministrów wyłączając spośród wydatków stanowiących podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego ubezpieczenie, podatek od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów, przekroczyła ustawowe upoważnienie, tym samym rozporządzenie nie zostało wydane w celu wykonania ustawy, "lecz w celu jej niedopuszczalnej modyfikacji". Rozpatrywana ustawa zmierza do naprawienia rozporządzenia poprzez ustawowe wyłączenie wymienionych wydatków z wydatków stanowiących podstawę obliczania dodatku mieszkaniowego, wyłączając z tych wydatków także opłaty za gaz i energię elektryczną dostarczane na cele bytowe.

Uchwalona przez Sejm ustawa wprowadza zmiany zarówno w ustawie o Komisji Trójstronnej, jak i w 9 innych ustawach. Do istotnych kwestii regulowanych opiniowaną ustawą, dotyczących trybu pracy Komisji Trójstronnej oraz wojewódzkich komisji dialogu społecznego, należy zaliczyć:

• 1) stworzenie możliwości zawierania trójstronnych porozumień określających wzajemne zobowiązania stron;
• 2) upoważnienie Komisji Trójstronnej do przekazywania wojewódzkim komisjom dialogu społecznego spraw o zasięgu wojewódzkim;
• 3) umożliwienie Komisji Trójstronnej podejmowania uchwał w trybie głosowania korespondencyjnego;
• 4) zmiana terminu przedstawiania Trójstronnej Komisji wstępnej prognozy wielkości makroekonomicznych;
• 5) zmodyfikowanie przesłanek reprezentatywności, jakie muszą spełniać organizacje związkowe uczestniczące w pracach Komisji Trójstronnej;
• 6) zobowiązanie marszałka województwa do przedstawiania strategii rozwoju województwa stronom: pracowników i pracodawców wojewódzkiej komisji dialogu społecznego, na wspólny wniosek tych stron.

Poprawka wprowadzona do kodeksu pracy zmierza do zastąpienia jednego z dotychczasowych kryteriów reprezentatywności ponadzakładowej organizacji związkowej (organizacja zrzeszająca 500 tys. pracowników) kryterium odnoszącym się do reprezentatywności w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego.

Istotne uprawnienia dla organizacji pracodawców przewidują dwie zmiany: art. 16² dodany w ustawie o organizacji pracodawców oraz zmieniony art. 11 ust. 1 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Pierwszy z wymienionych przepisów przyznaje reprezentatywnym organizacjom pracodawców prawo występowania z wnioskami o wydanie lub zmianę aktu prawnego, analogicznie do uprawnienia, które w obecnym stanie prawnym przysługuje reprezentatywnym organizacjom związkowym. Zmiana w ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych przewiduje, że ustalenie listy mediatorów, prowadzonej przez ministra właściwego do spraw pracy, następuje w uzgodnieniu nie tylko z organizacjami związkowymi, ale również z organizacjami pracodawców.

Na uwagę zasługują również zmiany dokonane w przepisach ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zmierzające do zwiększenia uczestnictwa organizacji pozarządowych, innych niż organizacje pracodawców i organizacje związkowe, w Krajowej Radzie Konsultacyjnej do spraw Osób Niepełnosprawnych oraz Radzie Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.