28 października 2003 r.

Odbyło się posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia. Senatorowie rozpatrzyli ustawę o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym i stwarza podstawy prawne dla funkcjonowania publicznej służby krwi w resorcie obrony narodowej i resorcie spraw wewnętrznych. Podczas posiedzenia stanowisko rządu prezentował wiceminister zdrowia Wiktor Masłowski. Obecni byli także poseł sprawozdawca Maria Potęba, prezes Polskiego Czerwonego Krzyża Aleksander Małachowski oraz Halina Rajska z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Swoje uwagi zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Zgodnie z sejmową nowelizacją, na bazie jednostek organizacyjnych, których organem założycielskim jest minister obrony narodowej lub minister właściwy do spraw wewnętrznych - powstaną Wojskowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa oraz Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa utworzone przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Centrum MSWiA). Wojskowe Centrum i Centrum MSWiA będą samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej dofinansowanymi z budżetu państwa, z części pozostających w dyspozycji właściwych ministrów, w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie.

Pozostałymi jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi będą instytut naukowo-badawczy, funkcjonujący w formie jednostki badawczo-rozwojowej oraz regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa, działające jako samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i tworzone przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Do zadań instytutu będzie należało przeprowadzanie, nie rzadziej niż raz na dwa lata, kontroli spełniania przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi wymagań niezbędnych do realizacji ich zadań.

W ustawie wprowadzono zasadę, że pobieranie krwi i oddzielanie jej składników będzie dopuszczalne wyłącznie przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi po uzyskaniu akredytacji. Udzielenie akredytacji, odmowa udzielenia akredytacji oraz jej cofnięcie następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydawanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia na wniosek jednostki.

Zmienione zostaną także zasady ustalania opłat za krew i jej składniki, wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi. Wysokość opłat będzie corocznie określał minister właściwy do spraw zdrowia w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii instytutu.

W głosowaniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 5 poprawek do nowelizacji sejmowej. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora Wojciecha Pawłowskiego.

W drugim punkcie porządku dziennego rozpatrzono ustawę o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisanej w Warszawie dnia 26 marca 2003 r.

Założenia przedmiotowej umowy przedstawił senatorom wiceminister gospodarki, pracy i polityki społecznej Krzysztof Pater. Umowa ma na celu uregulowanie możliwości transferu świadczeń oraz zapewnienie możliwości koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego układających się stron. Przekazywanie świadczeń emerytalno-rentowych z Królestwa Niderlandów do Polski stało się niemożliwe w związku ze stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2000 r. w Królestwie Niderlandów oraz brakiem umowy dwustronnej z Polską dotyczącej realizacji świadczeń. W stanie prawnym dotyczącym osób uprawnionych do świadczeń emerytalno-rentowych w Polsce a zamieszkałych w Holandii możliwe jest natomiast otrzymywanie świadczeń emerytalno-rentowych jedynie za pośrednictwem osoby uprawnionej do ich odbioru w kraju lub na rachunek bankowy w Polsce.

Umowa dotyczy świadczeń: z tytułu choroby i macierzyństwa, z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, emerytalno-rentowych oraz zasiłków rodzinnych i zasiłków dla bezrobotnych.

Umowa jest standardową umową realizującą zasady:

- równego traktowania (przy stosowaniu przepisów jednej strony, obywatele drugiej są tak samo traktowani jak obywatele pierwszej strony),

- jedności stosowanego ustawodawstwa (osoby objęte zakresem umowy, podlegają wyłącznie przepisom ustawodawstwa jednego państwa, przy czym jest określone, które ustawodawstwo jest właściwe),

- zachowania praw nabytych (sumuje się wszelkie okresy ubezpieczenia niezbędnych do nabycia lub zachowania prawa do świadczeń społecznych oraz obliczania ich wymiaru),

- swobodnego eksportu świadczeń (prawa nabyte do świadczeń takich, jak z tytułu inwalidztwa, starości, wypadku przy pracy i choroby zawodowej pozostaje niezależne od miejsca zamieszkania osoby uprawnionej).

Umowa zapewnia swobodny transfer i wzajemny transfer świadczeń do miejsca zamieszkania uprawnionego podmiotu, dając ochronę prawną praw do świadczeń oraz ich wypłacanej wysokości, niezależnie od zamieszkiwania w drugim państwie.

W głosowaniu Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia opowiedziała się za ratyfikacją przez prezydenta RP umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów. Ustalono, że podczas posiedzenia plenarnego stanowisko komisji w tej sprawie zarekomenduje Izbie senator Alicja Stradomska.

Na zakończenie posiedzenia rozpatrzono ustawę o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Stanowisko rządu w tej sprawie przedstawił wiceminister gospodarki, pracy i polityki społecznej K. Pater. Wysłuchano także opinii sekretarza naczelnej Izby Lekarskiej Krzysztofa Makucha oraz uwag biura legislacyjnego.

Nowelizacja stanowiła przedłożenie rządowe. Głównym celem wprowadzonych zmian jest dostosowanie kodeksu pracy do uregulowań unijnych, ponadto ustawa zmierza do usprawnienia obowiązujących regulacji oraz zapewnienia zgodności przepisów kodeksu pracy z wymaganiami Konstytucji RP.

Wprowadzone zmiany nakładają m.in. obowiązek potwierdzenia na piśmie przez pracodawcę warunków zawarcia umowy (jeżeli nie została zawarta w formie pisemnej) najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy (dotychczas pracodawca miał na to 7 dni), eliminują uregulowanie, na mocy którego traci się prawo do wynagrodzenia za pierwszy dzień niezdolności do pracy, trwającej dłużej niż 6 dni, zwiększają minimalny wymiar urlopu wypoczynkowego z 18 do 20 dni, określają prawo pracownika do co najmniej 11 godzinnego nieprzerwanego dobowego wypoczynku, dodają do kodeksu uregulowanie dotyczące "weekendowego" systemu pracy, a także zawierają przepisy antydyskryminacyjne w zatrudnieniu.

W głosowaniu komisja opowiedziała się za przyjęciem sejmowej nowelizacji kodeksu pracy wraz z poprawkami zbieżnymi z zaproponowanymi w dyskusji przez resort pracy oraz biuro legislacyjne. Ogółem zaproponowano wprowadzenie 9 zmian. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia w tej sprawie wybrano senatora Franciszka Bobrowskiego.