10 maja 2005 r.

Na swym posiedzeniu zebrała się Komisja Ochrony Środowiska w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw.

Na temat rozwiązań przyjętych w sejmowej nowelizacji wysłuchano opinii dyrektor Departamentu Zasobów Wodnych w Ministerstwie Środowiska Iwony Kozy oraz dyrektor Departamentu Prawnego w tym resorcie Ewy Ostojskiej, a także Marii Pokory z Najwyższej Izby Kontroli. Szczegółowe uwagi zgłosiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu. Komisja dysponowała także opinią dr. hab. Jerzego Rotki z Uniwersytetu Opolskiego.

Uchwalona przez Sejm ustawa miała na celu dostosowanie krajowego porządku prawnego do prawa wspólnotowego, a ponadto wprowadzała do prawa wodnego zmiany wynikające z praktycznego stosowania przepisów ustawy. W noweli dokonano szczegółowej transpozycji Ramowej Dyrektywy Wodnej Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2000 r. oraz ustanowiono mechanizmy umożliwiające stosowanie rozporządzenia Rady z 4 czerwca 1970 r. wprowadzającego system księgowy dla wydatków na infrastrukturę w transporcie kolejowym, drogowym i żegludze śródlądowej.

Znowelizowana przez Sejm ustawa stanowiła m.in., że wody, jako integralna część środowiska oraz siedliska dla zwierząt i roślin, podlegają ochronie niezależnie od tego, czyją stanowią własność.

Nowelizacja, zgodnie z prawem europejskim, wprowadziła w Polsce podział według dwóch głównych dorzeczy - Odry i Wisły oraz dorzeczy małych rzek, które w całości nie płyną przez Polskę.

Ponadto w nowelizacji zmieniono definicje m.in. wód płynących i stojących, cieków naturalnych i gruntów pokrytych wodami oraz ścieków. Utrzymano zasadę, że grunty pokryte wodami płynącymi - rzekami i jeziorami z przepływem wód, pozostają własnością Skarbu Państwa i nie mogą być sprzedawane.

W dyskusji senator Włodzimierz Łęcki zwrócił uwagę na zapisy zawarte w pkt 39 nowelizacji. Dotyczyły one poddawania budowli piętrzących wodę, stanowiących własność Skarbu Państwa, okresowym badaniom oraz ocenom stanu technicznego i bezpieczeństwa, wykonywanym przez wskazane w ustawie instytucje: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej (w wypadku budowli stale piętrzących wodę) oraz ośrodek technicznej kontroli wałów przeciwpowodziowych Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych (w wypadku budowli okresowo piętrzących wodę). W opinii senatora, taki zapis zaprzeczał zasadzie wolnej konkurencji. Przyjętego zapisu bronili przedstawiciele resortu środowiska.

Ponadto w dyskusji zwracano uwagę na zapisy dotyczące chowu i hodowli ryb.

W głosowaniu Komisja Ochrony Środowiska postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie kilkunastu poprawek do rozpatrywanej nowelizacji prawa wodnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senatora W. Łęckiego.