Otwieram drugie posiedzenie Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.

(Głos z sali: Przyjmujemy.)

Szanowna Pani Senator! Panowie Senatorowie! Zgodnie z art. 58 ust. 3 Regulaminu Senatu komisja, za zgodą prezydium, może wybrać ze swojego składu więcej niż jednego zastępcę przewodniczącego.

Informuję, że Prezydium Senatu na swoim posiedzeniu w dniu 8 listopada 2001 r. wyraziło zgodę na wybór ze składu Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego dwóch zastępców przewodniczącego. Z takim wnioskiem wystąpiłem i dziękuję części Prezydium Senatu, że przychyliło się do naszej prośby.

Teraz, jeżeli nie ma uwag, przejdziemy do realizacji punktu pierwszego porządku obrad: wybór zastępców przewodniczącego komisji. Zanim jednak przejdziemy do formalności, to proponuję, ponieważ nie wszyscy się znamy, aby każdy powiedział o sobie dwa zdania. Chodzi o to, żeby wiedzieć, kogo się zgłasza i dlaczego, a poza tym, żebyśmy wiedzieli, jakie mamy motywacje do pracy w Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.

Bardzo mi miło, że mogę przedstawić swój dorobek związany z zagadnieniem, które będzie przedmiotem pracy komisji. Mam ponad dwudziestoletni staż pracy w strukturach policyjnych. Służbę w policji zakończyłam w stopniu podinspektora. Praca w Komisji Praw Człowieka i Praworządności w poprzedniej kadencji Senatu utwierdziła mnie w przekonaniu, że ta sfera mojej działalności jest rzeczą ważną, w związku z czym zamierzam tę działalność kontynuować. Dziękuję.

Lesław Podkański, czterdzieści pięć lat, ponad dwadzieścia lat pracy zawodowej. Na starcie kontakt z tak zwaną strefą specjalną i wytwarzaniem w 1980 r. Pierwsza moja praca zawodowa była związana z produkcją obuwia i wyrobów skórzanych dla całego Układu Warszawskiego, w Lubelskich Zakładach Przemysłu Skórzanego imienia Mariana Buczka w Lublinie. Później moje losy toczyły się w różny sposób.

Od roku 1990 jestem bezpośrednio związany z szeroko rozumianą obronnością. Miałem przyjemność pracować w pionie handlu zagranicznego i nadzorować centrale handlu zagranicznego. Zasiadałem w radach nadzorczych, również w radzie nadzorczej największego eksportera i importera produkcji specjalnej CENZIN-u. Jako wicedyrektor, a później wiceminister nadzorowałem wymianę gospodarczą we wszystkich aspektach tajnych, ściśle tajnych i specjalnego znaczenia. W roku 1994 udało nam się zrealizować to, co do dzisiaj pozostaje rekordem nie do pobicia - otóż eksport z Polski sprzętu specjalnego przekroczył wówczas kwotę 115 milionów dolarów. Teraz już chyba jest to rekord możliwy do pobicia - po 1989 r., bo oczywiście wcześniej wartość była inna. Przez prawie półtora roku byłem przewodniczącym Rządowego Zespołu do spraw Obrotu Specjalnego. Przez cztery ostatnie lata pracowałem w sejmowej Komisji Obrony Narodowej, pełniąc funkcje wiceprzewodniczącego i sprawozdawcy. Mieliśmy wówczas przyjemność spotkać się z panem przewodniczącym przy jednej z ustaw - nowelizacji ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym i rentowym tak zwanych służb mundurowych. Stąd moja obecność i chęć pracy w tej komisji. Dziękuję.

Józef Dziemdziela, żonaty, trzech synów kawalerów. Jeżeli chodzi o mój związek z tą komisją, to bardziej jestem związany z drugim członem nazwy - z bezpieczeństwem publicznym. Z wykształcenia magister inżynier pożarnictwa, stopień - starszy brygadier, co w wojsku odpowiada stopniu pułkownika.

Przez dwadzieścia sześć lat pracowałem w Państwowej Straży Pożarnej, na stanowiskach od oficera do komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Łodzi. Podczas trzech ostatnich lat doświadczenia samorządowego pełniłem funkcję starosty zgierskiego, gdzie również nadzorowałem sprawy bezpieczeństwa publicznego na terenie powiatu. To wszystko. Dziękuję bardzo.

Janusz Konieczny. Z zawodu jestem nauczycielem, od czterdziestu lat, jak mój przedmówca, pracuję w ruchu pożarniczym. Jestem prezesem Zarządu Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w województwie podkarpackim, członkiem zarządu głównego. Jeżeli chodzi o tę komisję, to, podobnie jak kolegę, bardziej mnie interesuje ten drugi człon, czyli bezpieczeństwo publiczne, chociaż ten pierwszy też. Dziękuję bardzo.

Grzegorz Andrzej Niski, pięćdziesiąt dwa lata. Jestem z Koszalina. W parlamencie zasiadam po raz pierwszy, ale doskonale znam problemy zarówno tych, którzy z wielką determinacją starają się nie przynieść nam wstydu w NATO, jak również tych, którzy w wyniku restrukturyzacji sił zbrojnych są lub będą wysoko specjalizowanymi bezrobotnymi. Znam również problemy środowiska byłych żołnierzy zawodowych, ponieważ przez trzydzieści lat chodziłem w butach wojskowych - jestem absolwentem Wojskowej Akademii Technicznej Akademii Sztabu Generalnego na kierunku dowódczym. Pracowałem w jednostkach wojskowych na różnych stanowiskach dowódczych, a później w pionie szkolnictwa wojskowego jako wykładowca taktyki wojsk obrony przeciwlotniczej w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie, która później przekształciła się w Centrum Szkolenia Obrony Przeciwlotniczej.

Żonaty, dwoje dzieci. Jestem senatorem z koalicji wyborczej SLD-Unia Pracy. Dziękuję bardzo.

Chcę państwu powiedzieć, że w składzie komisji jest jeszcze troje senatorów.

Jerzy Adamski w poprzedniej kadencji Senatu również pracował w Komisji Obrony Narodowej i był jej aktywnym członkiem. Miłośnik wojska, właśnie w dniu dzisiejszym pojechał na uroczystości związane z nadaniem sztandaru jednostce w pobliżu jego miejsca zamieszkania.

Maria Berny z Wrocławia również dzisiaj jest nieobecna, ponieważ reprezentuje naszą komisję uczestnicząc w spotkaniu pod nazwą "Dzień Dostojnego Gościa", zorganizowanym we Wrocławiu w ramach ćwiczenia "ALLIED EFFORT 01". Dostaliśmy zaproszenie, a ja skorzystałem z tego, że mamy na miejscu swojego przedstawiciela, panią Marię Berny, i dlatego właśnie ona uczestniczy w tym przedsięwzięciu.

No i oczywiście marszałek Senatu, pan Longin Pastusiak. Nie wiem, przez ile kadencji pracował w sejmowej Komisji Obrony Narodowej, ale przez ostatnią na pewno, jest wyjątkowo aktywny pod tym względem. Bliskie są mu przede wszystkim sprawy międzynarodowe, bezpieczeństwo ogólnoświatowe i międzynarodowe.

Wypada, żebym ja również powiedział kilka słów o sobie, mimo że byłem przedstawiany podczas wyboru na przewodniczącego komisji. Dla przypomnienia jedno, dwa zdania. Trzydzieści pięć lat służby wojskowej, artylerzysta, dowódca jednej zmiany polskiego kontyngentu wojskowego na Wzgórzach Golan, dowódca brygady artylerii w Węgorzewie, szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Suwałkach. Skończyłem służbę wojskową w stopniu pułkownika. W ubiegłej kadencji Senatu uczestniczyłem w pracach Komisji Obrony Narodowej, obecnie również chcę działać na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa publicznego.

Przechodzimy do realizacji naszego porządku obrad.

Informuję państwa senatorów, że zgodnie z art. 53 ust. 6 i 7 Regulaminu Senatu głosowanie w sprawach personalnych jest tajne i odbywa się przy użyciu opieczętowanych kart do głosowania.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 Regulaminu Senatu uchwały komisji zapadają większością głosów, przy obecności co najmniej 1/3 członków komisji.

Komisja została powołana w składzie dziesięciu senatorów, zatem, aby mogła podejmować uchwały, musi być obecnych co najmniej czterech senatorów. Stwierdzam, że w posiedzeniu komisji bierze udział siedmiu senatorów, a więc wymagana liczba.

W związku z tym proszę panią marszałek i panów senatorów o zgłaszanie kandydatów na zastępców przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.

Zgłaszam Leszka Podkańskiego jako kandydata na zastępcę przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.

Senator Leszek Podkański ma czterdzieści pięć lat, jest żonaty. Posiada wykształcenie wyższe techniczne. Od początku lat dziewięćdziesiątych jest związany z szeroko rozumianym problemem obronności polskiego przemysłu zbrojeniowego. Do 1992 r. odpowiadał w Departamencie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą I w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą za wymianę gospodarczą. Był członkiem rady nadzorczej CENZIN-u, największego eksportera i importera sprzętu specjalnego. W latach 1993-1995 pełnił funkcję przewodniczącego Rządowego Zespołu do spraw Obrotu Specjalnego. Za jego czasów, w 1994 r. - był wówczas ministrem współpracy gospodarczej z zagranicą - wartość polskiego eksportu, tak zwanej eski, przekroczyła 100 milionów dolarów. W latach 1997-2001 był członkiem i wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Obrony Narodowej. Był między innymi posłem sprawozdawcą nowelizacji ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym i rentowym służb mundurowych.

Proszę panią marszałek, pana przewodniczącego i panów senatorów o poparcie kandydata Leszka Podkańskiego. Dziękuję.

(Senator Lesław Podkański: Z moim imieniem jest problem. W kościele - Leszek, w dowodzie - Lesław, jako senator - Lesław Podkański.)

Wobec tego, czy pan senator Lesław Podkański wyraża zgodę na kandydowanie?

Tak, wyrażam.

Proszę bardzo.

Szanowna Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

Chciałbym zgłosić na stanowisko zastępcy przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego, pana senatora Józefa Dziemdzielę.

Pan senator Józef Dziemdziela przed chwilą przedstawił się w kilku słowach. Dodam, że jest wybitnym specjalistą w zakresie pożarnictwa, ma bardzo dobre przygotowanie zawodowe, jest bowiem absolwentem Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarnictwa w Warszawie, skończył również Szkołę Główną Służby Pożarniczej, gdzie uzyskał tytuł magistra. W swojej pracy zawodowej przeszedł praktycznie przez wszystkie szczeble hierarchii pożarnictwa w naszym kraju, ostatnio był komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w Łodzi. Zna też problemy ochotniczych straży pożarnych, jest członkiem, a obecnie również prezesem Zarządu Powiatowego Ochotniczych Straży Pożarnych w Zgierzu, członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Pożarnictwa, a w latach 1994-1997 pełnił funkcję prezesa zarządu wojewódzkiego tego stowarzyszenia.

Uwzględniając fakt, że w zakresie działania Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego mieszczą się bardzo ważne dziedziny związane z bezpieczeństwem publicznym, w tym sprawy związane z działalnością, którą zajmuje się straż pożarna, uważam, że wniosek, aby pan senator Józef Dziemdziela pełnił funkcję wiceprzewodniczącego, jest bardzo zasadny i wnoszę o to, żebyśmy go poparli. Dziękuję bardzo.

Dla porządku przypomnę, że zostały zgłoszone dwie kandydatury na zastępców przewodniczącego komisji: pana senatora Józefa Dziemdzieli i pana senatora Lesława Podkańskiego - według alfabetu.

Przystępujemy zatem do głosowania nad wyborem zastępców przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego. Do przeprowadzenia głosowania wybierzemy komisję skrutacyjną w składzie trzyosobowym. Proszę o zgłaszanie się na ochotnika.

Może zostawimy panią marszałek w spokoju, zgłasza się trzech dżentelmenów. Wobec tego powołuję komisję skrutacyjną w składzie: pan senator Stokłosa, pan senator Niski i pan senator Konieczny.

Proszę komisję o przygotowanie kart do głosowania.

Jeszcze przed przerwą chciałbym dopełnić jedną formalność, a mianowicie przedstawić państwu senatorom panie, które obsługują sekretariat komisji. Pani Krystyna Rytel - pani Krystyno, proszę się pokazać - doświadczony pracownik, od wielu lat pracuje w tej komisji, jest starszym sekretarzem, i pani sekretarz Anna Gmaj. Dla porządku powiem, że nasza komisja mieści się w pokoju nr 267, numer telefonu: 694-18-88 i 694-18-62.

Przypomnę jeszcze, że głos będzie nieważny, jeżeli nie postawi się żadnego znaku "x" przy nazwisku kandydata.

Wznawiam obrady.

Odczytuję protokół głosowania tajnego z 16 listopada 2001 r. w sprawie wyboru zastępców przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.

Powołani przez przewodniczącego komisji do przeprowadzenia głosowania tajnego senatorowie: Janusz Konieczny, Grzegorz Niski i Henryk Stokłosa, stwierdzają, że za wyborem senatora Józefa Dziemdzieli głosowało 7 senatorów, nikt nie głosował przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.

W związku z wynikami głosowania stwierdzam, że Józef Dziemdziela i Lesław Podkański zostali wybrani na zastępców przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego. Warszawa, 16 listopada 2001 r.

Serdecznie panom senatorom gratuluję. (Oklaski)

Przystępujemy do punktu drugiego porządku obrad: dyskusja nad materiałami dotyczącymi planu pracy komisji.

Do dyspozycji państwa senatorów są dwa rodzaje materiałów. Jeden jest przekazany przez panią Marię Berny, a drugi pozwoliliśmy sobie zaproponować wspólnie z paniami z sekretariatu.

Może zacznę od tego drugiego. Proponujemy, aby plan naszej pracy obejmował okres od dziś do końca czerwca 2002 r. Proponujemy w tym czasie, oprócz oczywiście prac legislacyjnych nad ustawami, co jest naszym zasadniczym zadaniem, następujące przedsięwzięcia:

1. Spotkanie z ministrem obrony narodowej Jerzym Szmajdzińskim, termin jest do uzgodnienia.

2. Spotkanie z ministrem spraw wewnętrznych i administracji Krzysztofem Janikiem lub jego zastępcą, sekretarzem stanu Zbigniewem Sobotką, odpowiedzialnym za te służby mundurowe, z którymi będziemy współpracować.

4. Spotkanie z dowódcami rodzajów sił zbrojnych.

Myślę, że nie uda nam się zorganizować jednego spotkania z dowódcami wszystkich rodzajów sił zbrojnych, bo każdy ma inne problemy. Najprawdopodobniej będą to spotkania wyjazdowe w dowództwach, ponieważ będzie łatwiej przedstawić problemy, wykorzystując do tego celu nawet środki audiowizualne.

6. Spotkanie z przedstawicielem Komendy Głównej Straży Granicznej.

7. Spotkanie z komendantem głównym czy innym przedstawicielem Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej.

Chcę przypomnieć, że komendant główny jest jednocześnie szefem obrony cywilnej kraju.

Proponujemy też punkt ósmy.

8. Zorganizowanie konferencji "Zagrożenia XXI wieku" jest to nazwa robocza.

11 września pokazał, że te zagrożenia mogą być nieprzewidywalne i nieograniczone, wobec tego nasza wyobraźnia musi być taka, żeby umieć przeciwdziałać wszelkim zagrożeniom. Poprosilibyśmy specjalistów z różnych dziedzin, żeby przedstawili nam zagrożenia dla ludzkości, dla bezpieczeństwa. Proponuję, żeby taka konferencja odbyła się gdzieś w lutym, marcu. Chodzi o to, żeby ją dokładnie przygotować.

Pani Maria Berny proponuje ponadto zająć się trzema zagadnieniami.

Po pierwsze, proponuje, aby komisja wprowadziła zasadę, i czuwała nad realizacją, konsultowania z Wydziałem do spraw Przestępstw Gospodarczych Komendy Głównej Policji wszystkich ustaw, które mogłyby zawierać kryminogenne luki.

Myślę, że to nie jest tylko nasza rola. Rolą rządu, rolą wnioskodawców jest dbanie o to, żeby te ustawy były jak gdyby uszczelnione pod tym względem, aczkolwiek nic nie stoi na przeszkodzie, żebyśmy skierowali takie wnioski czy zapytania do odpowiednich organów.

Po drugie, pani senator proponuje, aby we współpracy z Komisją Kultury i Środków Przekazu zainicjować długofalową akcję medialną, zmierzającą do popularyzowania bezpiecznych zachowań.

I po trzecie, aby podejmowano działania zmierzające do promowania pozytywnych postaw policjantów. Jest taka inicjatywa, aby ogłosić ogólnopolski konkurs "Policjant nasz przyjaciel". My mamy jednego policjanta i on jest naszym przyjacielem. Oczywiście byłby to konkurs z nagrodą dla najbardziej przyjaznego policjanta. Widzę już nawet fundatora nagrody - pani marszałek mogłaby ją ufundować dla najbardziej lubianego, kochanego policjanta.

Mam krótką uwagę, jeśli to w ogóle jest uwaga. W punkcie siódmym jest mowa o spotkaniu z komendantem głównym Państwowej Straży Pożarnej, szefem obrony cywilnej kraju. Byłoby wskazane, żeby w tym spotkaniu uczestniczył ktoś z Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, a najlepiej szef, bo to jest formacja, która liczy ponad siedemset tysięcy ludzi, czyli o wiele więcej aniżeli Państwowa Straż Pożarna, i wykonuje bardzo istotne zadania. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Pierwsza. Wraz z szefami służb specjalnych powinniśmy przeprowadzić rozmowy na temat zagrożeń i tego wszystkiego, co przyniosły ostatnie tygodnie na świecie. Taką propozycję przedkładam i nie będę jej uzasadniał.

Druga sprawa. Biorąc pod uwagę szeroki wachlarz spotkań, uznaję za celowe, byśmy wystąpili do rządu o przygotowanie w formie pisemnej dwóch odrębnych materiałów, które byłyby pomocne, do tych spotkań. Chodzi o informację dotyczącą przebiegu realizacji planu modernizacji sił zbrojnych, a może nawet o ocenę jego realizacji i szansy na przyszłość. Tego też nie uzasadniam szerzej, tylko zgłaszam.

I trzecia sprawa, którą chciałbym zgłosić, dotyczy kwestii pisemnej informacji rządu o przebiegu restrukturyzacji i prywatyzacji przemysłu obronnego.

Jeżeli można, to chciałem uzupełnić to, co pan wiceprzewodniczący mówił o restrukturyzacji zakładów przemysłowych. Chodzi o to, żebyśmy dostali informację od poszczególnych podmiotów, które tu wymieniono, na temat producentów sprzętu ochronnego i w ogóle przemysłowego. Przede wszystkim myślę o Państwowej Straży Pożarnej, ale nie tylko, bo wielu producentów działa na rzecz wojska, policji i straży. Trzeba rozszerzyć to zagadnienie, które zgłosił pan Podkański. Dziękuję bardzo.

Proszę, senator Niski.

Grzegorz Niski.

Chciałbym trochę rozszerzyć propozycję pana senatora Podkańskiego. Mianowicie zgadzam się z tym, że do tej pory opieramy się na fragmentarycznych informacjach prasowych, jeśli chodzi o już realizowany sześcioletni plan reformy i restrukturyzacji sił zbrojnych. Dobrze by było, żeby ten dokument, o który będziemy się ubiegać, wskazywał, z czego wynika obowiązujący plan reformy i restrukturyzacji sił zbrojnych i jakie ma powiązanie z obowiązującą doktryną obronną kraju. Praktyka społeczna wykazywała do tej pory, że działania restrukturyzacyjne były bardzo chaotyczne. Odnosiło się wrażenie, że kto w Sztabie Generalnym, powiedzmy wcześniej wstanie, ten wprowadza swój plan restrukturyzacyjny, a on ma się nijak do doktryny obronnej kraju. Tak więc ten dokument właściwie byłby podstawą i początkiem naszej pracy. Chodzi bowiem o to, żebyśmy opierali się na konkretach.

Chciałbym rozszerzyć również drugą propozycję pana senatora Podkańskiego i zaproponować, żeby do cyklu spotkań z kompetentnymi instytucjami dołączyć spotkanie z przedstawicielem Ministerstwa Skarbu Państwa, gdyż ono również zajmuje się prywatyzacją przemysłu zbrojeniowego, w celu uzyskania informacji na temat kondycji polskiego przemysłu zbrojeniowego i realizacji programu prywatyzacji zbrojeniówki. Proponowałbym nawet, żeby nasza komisja w imieniu Senatu pilnowała, a może nawet w pewnym sensie sprawowała patronat nad tym, żeby wszystko to, co jest potrzebne naszym siłom zbrojnym i innym formacjom zmilitaryzowanym, a jest możliwe do wyprodukowania w kraju, było produkowane w pierwszej kolejności przez nasz przemysł, nasze zakłady. To przede wszystkim korzystnie i pozytywnie wpływałoby na ograniczenie rozmiarów największej tragedii naszego kraju, mianowicie bezrobocia. Dziękuję bardzo.

Wszystkie uwagi, które przekazali panowie senatorowie, zostaną uwzględnione i na tej podstawie spróbujemy opracować schemat planu pracy. Najpierw go przedyskutujemy w prezydium, a później przedstawimy na posiedzeniu komisji w celu zatwierdzenia.

Uważam, że cenne są uwagi o tym, by każdego, komu będziemy proponować spotkanie i zwracać się z prośbą o ustalenie terminu tego spotkania, poprosić o wcześniejsze przedstawienie nam materiałów na piśmie. Trzeba będzie taktownie to zrobić, ale to już jest nasza sprawa. Samo spotkanie bowiem będzie miało jak gdyby taki kurtuazyjny charakter, będzie można wówczas odpowiadać na pytania. Ważne jest, żeby interesujące nas zagadnienia były przedstawione na piśmie, na przykład, jaka jest restrukturyzacja sił zbrojnych, jakie są nastroje na tle zwolnień, ile trzeba kadry zwolnić itd. Jeżeli ktoś przyjdzie do nas i przedstawi to ustnie, to taka informacja będzie ulotna, a jeżeli to będzie materiał pisemny, to będziemy mieli podstawę do dyskusji.

Proszę bardzo, czy ktoś z państwa senatorów ma coś do powiedzenia, coś do przekazania?

Chciałbym zwrócić uwagę na problem, który musimy jakoś wspólnie rozwiązać. Wiele obszarów, które nas interesują, znajduje się albo na pograniczu niejawności, albo są poufne, albo tajne i trzeba znaleźć jakieś rozwiązanie, żebyśmy jako Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego w jakimś zakresie dysponowali wiedzą, która nie jest dostępna dla każdego obywatela. Jeżeli bowiem mamy mieć jakiś wpływ na to, co się dzieje w kraju w tych obszarach, to przede wszystkim musimy mieć rzetelne informacje. To będzie problem, jak to rozwiązać, żebyśmy dysponowali albo pełną, albo prawie pełną informacją.

Jeśli chodzi o sprawy różne, to w porozumieniu z nowo wybranym drugim wiceprzewodniczącym i panią marszałek zapraszamy wszystkie panie senator i panów senatorów na najbliższym posiedzeniu Senatu do naszej komisji na szampana i ciastko.

Przepraszam bardzo, poszerzam ten wniosek. Z panem przewodniczącym nie konsultowałem dzisiaj tej sprawy, bo był wybierany wcześniej.

A więc na wniosek pana przewodniczącego zmieniamy lokalizację z pokoju komisji na gabinet pani marszałek. Oczywiście za jej zgodą, wyrażoną z radością.

W Regulaminie Senatu przedmiotowy zakres działania Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego jest zapisany tylko w jednym zdaniu. Uważam, że zakres naszej działalności jest bardzo poważny i powinien być precyzyjniej zapisany.

Zaproponowałem, żeby każdy z państwa otrzymał teczkę, w której będzie gromadził stałe dokumenty jako materiały do pracy w komisji. W tych materiałach przedstawiliśmy przedmiotowy zakres działania Departamentu Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Najwyższej Izbie Kontroli.

Prosiłbym, żeby państwo zastanowili się, czy po odpowiedniej modyfikacji możemy to przyjąć do siebie, a może będziecie mieli państwo jakieś inne propozycje i wówczas ten zakres przedmiotowy naszej działalności zaproponowalibyśmy Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. Chodzi bowiem o to, żeby on był lepiej sprecyzowany, nie tak bardzo uogólniony. Jeżeli państwo uznacie to za uzasadnione, to przyjmiemy do realizacji, bo jedno zdanie to jest zbyt mało.

(Senator Jolanta Danielak: Wszyscy powinni przyjechać.)

¼ to jest inne zagadnienie ¼ jeśli tam jest miejscowy senator, działający w komisji. Jeżeli państwo wyrazicie zgodę, to za pośrednictwem sekretariatu będę informował o tych spotkaniach, ćwiczeniach czy innych przedsięwzięciach, na które będziemy zapraszani.

(Głos z sali: Czyli na bieżąco.)

Tak, myślę, że nie będzie sprzeciwów. Chciałem się tylko podzielić taką inicjatywą. Chodzi również o te przedsięwzięcia, które będą w Warszawie i jeśli ktoś będzie chciał w nich uczestniczyć, to będziemy te zaproszenia rozdzielali.

Czy jeszcze w sprawach różnych? Czy sekretariat w sprawach różnych? Widzę, że sekretariat jest zmartwiony.

Bardzo proszę.

Aleksandra Skorupka, Biuro Legislacyjne. Jestem dzisiaj przedstawicielem biura i zawsze jakiś przedstawiciel biura jest na posiedzeniu komisji, zwłaszcza - wtedy to już koniecznie - kiedy rozpatrywane są ustawy albo jakieś kwestie regulaminowe, tak jak na przykład dzisiaj wybór wiceprzewodniczących komisji.

To nie jest tak, że ktoś jest przypisany do jakiejś komisji z racji tego, że zajmuje się taką lub inną problematyką. Jeśli ustawa trafia do komisji, to przychodzi ta osoba, która zajmuje się tą ustawą i ona cały czas ją jakby prowadzi - i na posiedzeniu Senatu, i na posiedzeniu komisji. Tak więc może się zdarzyć, że ja też trafię tutaj. Dziękuję bardzo.

Korzystając z okazji, chciałem podziękować sekretariatowi za to, że stanął na wysokości zadania, bo tak się złożyło, że zdarzenia następowały bardzo szybko. Jako senator oraz członek Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego byłem zaproszony na święto pułku w Koszalinie i zwróciłem się do sekretariatu, który dostarczył mi rzetelnych informacji o historii, genezie pułku i jego tradycjach. Dzięki temu byłem w stanie kompetentnie reprezentować naszą komisję. Dziękuję.