1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o pożyczkach i kredytach studenckich oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Otwieram kolejne posiedzenie senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Witam serdecznie wszystkich przybyłych gości z panem ministrem na czele. Witam również koleżanki i kolegów senatorów.

Tematem naszego dzisiejszego posiedzenia jest rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o pożyczkach i kredytach studenckich oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Pragnę państwu przypomnieć, że ustawa ta była przedmiotem szczegółowej analizy naszej komisji na posiedzeniu w dniu 6 maja. Komisja pod przewodnictwem pani senator Ireny Kurzępy przyjęła wówczas do tej ustawy dwadzieścia poprawek, które zostały szczegółowo omówione i przyjęte zgodnie z intencją ich wnioskodawców. Wspomnę jeszcze, że rząd zajął pozytywne stanowisko w stosunku do tych poprawek. W trakcie dzisiejszej debaty plenarnej nad tą ustawą zgłoszone zostały do niej dalsze poprawki. W sumie w tej chwili mamy osiemdziesiąt trzy poprawki, które dosyć daleko ingerują w strukturę dotychczasowej ustawy. Nie zostały państwu jeszcze dostarczone w należytej liczbie wszystkie druki, tym niemniej jednak rozumiem, że możemy już zacząć szczegółowo analizować te poprawki. Za chwilę zostaną państwu dostarczone dalsze odbitki potrzebnych druków.

Proponuję zatem, abyśmy przystąpili do omówienia tych poprawek. W pierwszej kolejności poproszę o bardzo krótkie stanowisko przedstawiciela naszego Biura Legislacyjnego w tej sprawie. Panie Mecenasie, proszę o generalne stanowisko Biura Legislacyjnego w sprawie zgłoszonych poprawek, bez szczegółowego ich omawiania, bo to jest niemożliwe.

Generalne stanowisko Biura Legislacyjnego jest takie. Jeżeli chodzi o zgłoszone poprawki, to zarysowały się dwie koncepcje. Przez grupę senatorów na czele z panią senator Janowską zostały zgłoszone poprawki, które dokonują zmian dotyczących przede wszystkim form pomocy materialnej. Podobny charakter ma grupa poprawek zgłoszonych przez pana senatora Wittbrodta. Być może pani senator Janowskiej i panu senatorowi Wittbrodtowi przyświecały podobne intencje, ale jednak te dwie koncepcje są zupełnie różne i w związku z tym się wzajemnie wykluczają. Zdaniem Biura Legislacyjnego poprawki te czy forma zaproponowanych poprawek jest niekompletna, to znaczy przede wszystkim nie dokonano odpowiedniej zmiany w przepisach mówiących o wejściu w życie tej ustawy. W związku z tym istnieje niebezpieczeństwo, że cel ustawodawcy, jakim jest wejście części przepisów ustawy w życie z dniem 1 października, nie będzie mógł być zrealizowany. Poprawki zaproponowane zarówno przez panią senator Janowską, jak i pana senatora Wittbrodta nie uwzględniają art. 14 ustawy. W związku z tym mogłoby dojść do sytuacji, że część uregulowań zaproponowanych przez państwa senatorów weszłaby w życie po upływie czternastu dni. Nie wiem, czy taka jest państwa intencja. Tak więc na razie ograniczę się do tych uwag, ewentualnie przy omawianiu poszczególnych poprawek zabiorę głos, jeżeli będzie taka wola pana przewodniczącego. Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, prosiłbym pana o pańską opinię w sprawie zgłoszonych poprawek. Przede wszystkim prosiłbym pana, żeby pan się ustosunkował do poprawek zgłoszonych w trakcie dzisiejszego posiedzenia plenarnego Senatu, bo, jeśli dobrze zrozumiałem, poprawki sformułowane przez komisję były akceptowane przez stronę rządową.

Już po raz kolejny spotykamy się w sprawie tej ustawy. Najpierw odbyło się posiedzenie sejmowej komisji zajmującej się tą ustawą, następnie miało miejsce spotkanie komisji senackiej. Obie te komisje uwzględniły wszystkie poprawki zgłoszone przez Biuro Legislacyjne i stronę rządową, a także uwagi studentów. Przez cały okres prac nad tą ustawą towarzyszył nam Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, który jako ciało przedstawicielskie środowiska studenckiego wyrażał swoje opinie, i muszę szczerze powiedzieć, że w większości przypadków opinie te zostały uwzględnione. Nie została uwzględniona i to na ostatnim spotkaniu jedna uwaga, która burzyła porządek całego systemu pomocy materialnej. Poprawki te, które zostały zgłoszone w dniu dzisiejszym podczas posiedzenia plenarnego Senatu, w większości przypadków burzą ten system. Jeżeli je wprowadzilibyśmy, to tym samym oznaczałoby to pisanie ustawy od nowa.

Przepraszam bardzo, czy można prosić o spokój, bo w tej chwili pan minister się wypowiada.

Przyjęliśmy założenie, że pomoc materialną kierujemy bezpośrednio do studentów i po prostu poprzez, że tak powiem, kieszeń pojedynczego studenta będziemy próbowali pomagać im w tym studiowaniu. I kiedy teraz padają takie propozycje, ażeby wprowadzić dopłatę do domu studenckiego czy posiłków, to natychmiast wyklucza to pozostałe elementy systemu. Nie mogę pogodzić się z argumentacją przedstawianą tutaj przez kolegów studentów. Być może są takie przypadki w tej ustawie, ale je można poprawić. Jako przedstawiciele rządu generalnie odrzucamy te poprawki, które zostały wprowadzone, z kilku powodów. Chodzi nam o to, ażeby ta ustawa możliwie szybko dotarła do studentów, a ponadto nie chcemy burzyć systemu, który w moim odczuciu został mozolnie wypracowany.

Jeżeli będziemy rozmawiali szczegółowo, Panie Przewodniczący, to znajdziemy takie przypadki, że moglibyśmy dać więcej studentowi, że sytuacja jest niedostateczna, że wielkość środków jest za mała, ale to nic nie zmieni. Musimy stworzyć system, który pozwoli w miarę możliwości na realizowanie autonomii i samorządności uczelni. Nie możemy odbierać autonomii uczelniom. To właśnie one mają o tym decydować, przecież one mają ustalone zasady i w ich ramach mają przygotować regulaminy. Ministerstwo zatwierdza te regulaminy i jeżeli odbiegają one od ogólnych tendencji, które przyjęliśmy, to po prostu ich nie zatwierdzamy. Dlatego bardzo prosimy, ażeby ustawa w przedłożeniu rządowym wraz z poprawkami, które zostały wprowadzone na posiedzeniu komisji, została przyjęta. Dziękuję.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Prosiłbym pana o wyjaśnienie jeszcze jednej kwestii. Otóż wspomniał pan, że w pracach nad tą ustawą uczestniczyli przedstawiciele studentów i że w efekcie został osiągnięty pewien kompromis, którego efektem była treść ustawy, jaka dzisiaj trafiła do Senatu. Co zatem się stało, że nagle ten system przez jego twórców czy jego współtwórców zostaje naruszony i burzony? Z czego to wynika?

Podczas prac nad tą ustawą współpracowaliśmy z Parlamentem Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, dlatego że to on jest przedstawicielstwem studentów Rzeczypospolitej. Pytanie tylko, czy wszyscy inni studenci są zadowoleni z tego, co ustaliliśmy. Prawdopodobnie nie, bo oni mają swój sposób widzenia tych spraw. Rozmawiałem z nimi kilka tygodni temu na Uniwersytecie Warszawskim i oni mówili mi o niektórych sprawach, ale nie złożyli żadnego dokumentu, do którego moglibyśmy się w jakiś sposób ustosunkować. Jako przedstawiciele rządu musieliśmy procedować razem z Parlamentem Studentów Rzeczypospolitej Polskiej i tak też to się odbywało.

Prosiłbym panią senator, żeby, zabierając głos w dyskusji, zechciała przypomnieć może bardziej szczegółowo, niż ja to zrobiłem, efekty ostatniego posiedzenia naszej komisji na ten temat. Proszę panią o to z tego względu, iż ja nie uczestniczyłem wówczas w tym posiedzeniu i w związku z tym uważam, że pani jest bardziej kompetentna w tej sprawie.

Pani Minister! Panie Ministrze! Szanowni Państwo Senatorowie!

W dniu 6 maja odbyliśmy posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, podczas którego omawialiśmy uchwaloną przez Sejm ustawę o - powiem tak w skrócie - pomocy dla studentów. Rzeczywiście było to posiedzenie, na którym rozpatrywaliśmy wiele poprawek. Uczestniczyli w tym posiedzeniu również przedstawiciele Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. Nad każdą proponowaną poprawką każdy uczestniczący w posiedzeniu mógł się wypowiedzieć. Dwie tylko ze zgłoszonych dwudziestu poprawek nie zostały przyjęte przez komisję. Dwie albo cztery poprawki - nie potrafię w tej chwili powiedzieć dokładnie ile - zostały zaproponowane przez przedstawicieli Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. W trakcie posiedzenia została ogłoszona przerwa w celu osiągnięcia konsensusu, bo po to ona została zarządzona, podczas której rozważano wnikliwie, na ile te poprawki służą studentom, na ile nie burzą uchwalonej ustawy i na ile są dla nich korzystne. Zresztą stanowisko komisji w sprawie tych poprawek było właściwie jednogłośne. W każdym głosowaniu wszyscy obecni senatorowie głosowali za. W związku z tym jestem przekonana, że pochyliliśmy się nad tą ustawą w sposób właściwy, z ogromną troską oraz że wszystkie dwadzieścia wniesionych do ustawy poprawek to te, które były możliwe do zgłoszenia.

W tej chwili stajemy wobec nowej sytuacji. Trochę trudno mi zrozumieć to, co państwo mówicie, że to nie była właściwa reprezentacja studentów albo że brakowało między państwem porozumienia, zresztą nie chciałabym na ten temat dywagować. Wydaje mi się, że dotychczas przyjęte poprawki nie były przyjęte pochopnie, a więc wnioskuję, aby one zostały podtrzymane i aby komisja przyjęła je i zaproponowała Wysokiej Izbie w dniu jutrzejszym. W sprawie zaś nowych poprawek moja opinia jest negatywna. To tyle. Dziękuję.

Za panią senator muszę powiedzieć, że mamy do czynienia z co najmniej dziwną sytuacją, bo ja również zgłaszałem poprawki, które otrzymałem od Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, reprezentowanego przez przewodniczącego Komisji Socjalno-Ekonomicznej Arkadiusza Doczyka. Były to uwagi spisane na piśmie, więc troszeczkę mnie zastanawia obecna sytuacja, zwłaszcza po wypowiedzi pana ministra, że parlament przedstawił swoje uwagi, wszystkie zostały przedyskutowane, osiągnięto konsensus, więc skąd te dziwne niedomówienia. Chciałbym poza tym powiedzieć, że przejąłem te uwagi, bo uważałem, że niektóre z nich są całkiem rozsądne.

Myślę, że - tak jak pan minister powiedział na początku - generalna strategia, iż pomoc studencka ma być kierowana poprzez studentów jest dobrym rozwiązaniem. Tak samo myślę - i tu nie mam żadnych wątpliwości - że kwestia autonomii i samorządności uczelni jest sprawą kluczową. Z tym że w wielu poprawkach, do których słuszności się przekonałem, zostają spełnione te warunki, że zarówno autonomia, jak i samorządność będą zachowane. Chodzi tylko o to, że parlament czy reprezentacja studentów uczelni na różnych poziomach, na różnych szczeblach będzie współdecydowali o tym, co ma się dziać dalej z tymi środkami. Tym niemniej uważam, że skoro znajdujemy się jeszcze w miejscu, gdzie możemy się zastanowić ponownie nad tym, to raczej nie działałbym czy nie mówił tak jak pani przewodnicząca, że już tamto zostało rozpatrzone, więc to zostawmy. Myślę, że jeżeli propozycje będą rozsądne, to trzeba i można je przyjąć do końca procesowania nad ta ustawą. I dlatego powinniśmy po kolei rozpatrywać te poprawki, bo inaczej pewnie się nie da, i przyjmować je albo odrzucać. Ale moim zdaniem te założenia generalne, o których mówił pan minister, oczywiście muszą być spełnione.

Kto z państwa senatorów jeszcze chciałby zabrać głos?

Rzeczywiście te poprawki trafiły do Klubu Senackiego Socjaldemokracji Polskiej parę dni temu, tym niemniej reprezentacja studentów Krakowa, Warszawy, czyli Politechniki Warszawskiej, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego, była od początku maja w kontakcie z panią minister Banach. Była szeroka konsultacja, więc chyba nie powinno się twierdzić, że akurat w tym gronie nie można było dostrzec pewnych uchybień w ustawie.

Chciałabym zwrócić uwagę na pewne kwestie, które podnosiłam dzisiaj na posiedzeniu plenarnym Senatu i które tuż przed posiedzeniem naszej komisji były przedstawione panu ministrowi. W jakimś stopniu pan minister wyrażał aprobatę dla pewnych rozwiązań. Kwestia, która niewątpliwie nie została rozwiązana, a która nie zostanie zakwestionowana, dotyczy różnych rozliczeń roku akademickiego. Otóż trzeba doprecyzować w ustawie pojęcie "rok akademicki". Studenci szkół wyższych nie na wszystkich kierunkach rozpoczynają naukę w październiku. I tutaj jest błąd, jeśli się przyznaje stypendium po pierwszym roku, bo przecież ten pierwszy rok na każdej uczelni inaczej przebiega. Myślę, że to nie budzi chyba żadnych zastrzeżeń.

Propozycja, do której chciałabym ogromnie państwa przekonać, polega na tym, ażeby ustalić minimalne kryterium dochodowe. Ta młodzież, która do nas przyszła, ona broni studentów najsłabszych ekonomicznie i broni osoby studiujące, które są niepełnosprawne. To środowisko zauważyło, że w tych odbiciach ustawowych każdy coś tam zyskuje, ale najmniej zyskują ci, którzy najbardziej tego potrzebują. I w związku z tym ważne jest ustalenie minimalnego kryterium dochodowego uprawniającego do otrzymania stypendium na poziomie progu interwencji socjalnej - to kryterium zostało wzięte z nowo uchwalonej ustawy o pomocy społecznej - bo w tej chwili obowiązują na poszczególnych uczelniach różne kryteria. Nie ma minimalnego progu dochodowego, który mógłby być podwyższony, ale nie zaniżany przez daną uczelnię. Sprawdzałam i koledzy to sprawdzali, mamy potwierdzające to dokumenty, że jest to kryterium na poziomie 316 zł. To się odnosi do ustawy art. 152c...

(Głos z sali: Ust. 2.)

Tak, tak, tak, ale chodzi mi nie o świadczenie rodzinne, lecz o ustawę o pomocy społecznej. Po sprawdzeniu okazuje się, że są uczelnie, które zaczynają od progu 180 zł czy 200 zł, a więc jest to praktykowane, natomiast ta sytuacja uniemożliwiłaby takie zachowania.

Wiemy o tym - studenci też podnoszą te kwestie i mają na to poparcie - że dzieci w szkole podstawowej i średniej oraz młodzież studencka są niedożywieni. Ta ustawa zrównała szanse wszystkich i to bardzo dobrze. Przyznała stypendia wszystkim, bez względu na typ uczelni, ale tak naprawdę ustawa zlikwidowała dopłaty do posiłków. Nie ma bowiem dopłat do posiłków. W związku z tym jest propozycja, ażeby wśród form pomocy w art. 152, gdzie mówimy o ubieganiu się o pomoc materialną, znalazła się również dopłata do posiłku.

I jeszcze jedna kwestia, która mnie przekonuje i może państwa przekona. Chodzi o sytuację osoby niepełnosprawnej. Dla studenta niepełnosprawnego proponuje się w tej ustawie specjalne stypendium. I tak jak tutaj koledzy przed chwilą uświadamiali nam wszystkim, że, korzystając ze środków funduszu dla osób niepełnosprawnych, zbudowaliśmy możliwości studiowania dla osób niepełnosprawnych, tylko że możliwość studiowania przez osoby niepełnosprawne z racji bardzo trudnej sytuacji bytowej i traktowania tego człowieka jako korzystającego tylko z jednego rodzaju stypendium, czyli stypendium socjalnego, uniemożliwia mu faktycznie korzystanie ze stworzonych przez państwo dogodnych warunków wjazdu na uczelnię, poruszania się po uczelni. Wylewamy w pewnym sensie dziecko z kąpielą.

I jedna kwestia, którą podnosił kolega, a w tej chwili gdzieś zniknął. Opowiadał mi, że był na spotkaniu z rektorami uczelni, w których ustawa nie przewiduje modernizacji.

(Głos z sali: Nie zniknął, jest.)

Jest. Ach, przepraszam, jesteś tam na najważniejszym miejscu. A więc kwestia modernizacji, która była zapisana w ustawie, i cieszę się, że kolega to zauważył, ponieważ remont to nie modernizacja. Domy studenckie mogą ulegać dalszej dewastacji, to są w końcu nasze dobra z lat siedemdziesiątych i może trochę później i nie ma zapisu, który mówiłby, że z tego funduszu przewiduje się możliwość przeprowadzenia modernizacji. To wszystko, co chciałam powiedzieć. Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, pan senator Bachleda-Księdzularz.

W tym układzie mam tylko jedno pytanie, bo w pewnym sensie zaczynamy pracę nad ta ustawą od nowa. Czy uwagi studentów są już po uwzględnieniu poprawek komisji czy też odnoszą się jeszcze do ustawy, która wyszła z Sejmu?

Nie, nie, te uwagi zostały wniesione po posiedzeniu komisji. Pani senator Irena Kurzępa wyraźnie powiedziała, że komisja przyjęła dwadzieścia poprawek, natomiast pozostałe poprawki zostały zgłoszone dzisiaj przy aktywnym udziale pani senator Zdzisławy Janowskiej, która reprezentuje w dużym stopniu tych, którzy je zgłaszali.

(Głos z sali: Czy można udzielić głosu tej młodzieży?)

(Przewodniczący Marian Żenkiewicz: Uniwersytetu Warszawskiego?)

(Przewodniczący Marian Żenkiewicz: Czyli jasno określmy, pan reprezentuje tylko i wyłącznie Uniwersytet Warszawski.)

Te poprawki, które zostały zgłoszone przez naszą grupę, były konsultowane i tworzone wspólnie z ośrodkami akademickimi: krakowskim, wrocławskim i warszawskim. To jest nasze wspólne zdanie na ten temat. Moje wygłaszane zdanie można traktować w pełni jako zdanie Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Wrocławskiego.

(Przewodniczący Marian Żenkiewicz: Nie, nie, powiedzmy precyzyjnie: przedstawiciel studentów tych uczelni.)

(Przewodniczący Marian Żenkiewicz: Przedstawiciel studentów tych uczelni, a nie samych uczelni, bo to są dwie różne sprawy. Proszę bardzo.)

Chciałbym zapytać tutaj wszystkich, czy tak bardzo ważne jest wprowadzenie tej ustawy szybko, ale z błędami, które będą powodowały, że pomoc nie będzie trafiała do tych najbardziej potrzebujących. Czy nie lepiej byłoby poświęcić jeszcze trochę czasu i naprawić tę ustawę i stworzyć taką, która w pełni uwzględniałaby potrzeby wszystkich studentów? Bo jeżeli chodzi o szybkie wprowadzenie ustawy, to mieliśmy już okazję oglądać kilka takich przykładów...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Może odniósłbym się do naszych pierwszych zgłoszonych propozycji. Chcielibyśmy rozdzielić formy pomocy materialnej, czyli stypendium socjalne oddzielić całkowicie od stypendium dla osób niepełnosprawnych i od dopłaty do zakwaterowania. Dlaczego? Kolega przygotował dla państwa wykres przedstawiający to, co może spowodować wprowadzenie tej ustawy - to jest na pierwszej stronie - i sytuację, która nastanie po wprowadzeniu naszych poprawek, czyli rozdzieleniu tych wszystkich form pomocy materialnej. Jeżeli stypendium socjalne zostanie powiększone z tytułu niepełnosprawności i z tytułu zamieszkiwania poza miejscem studiowania czy w miejscu studiowania, otrzymujemy bardzo widoczną i wyraźną lukę w dochodach studentów, którzy mieszczą się w progu stypendium socjalnego, a którzy już chociażby o 1 zł przekroczą kwotę uprawniającą do otrzymania stypendium socjalnego. Takie osoby: niepełnosprawne i mieszkające poza miejscem studiowania, nie będą kwalifikowane do ubiegania się o stypendium dla osób niepełnosprawnych i o dopłatę do zakwaterowania. Nasza propozycja jest jeszcze połączona z inną zmianą tej ustawy, nie z określeniem maksymalnego dochodu, dzięki któremu student może się o to ubiegać, lecz z określeniem minimalnego dochodu i pozostawienie tej autonomii oraz samorządności uczelniom, by tę kwotę zwiększyć, a nie zmniejszyć. Bo kiedy ustalimy najwyższy próg, to uczelnie, korzystając ze swojej samorządności, będą w niektórych może przypadkach obniżały próg tak nisko, że studenci najbiedniejsi nie będą w stanie utrzymać się na uczelni. A największa ilość środków z Funduszu Pomocy Materialnej będzie wtedy szła na potrzeby studentów uczących się najlepiej, czyli na stypendia naukowe.

Nasza poprawka w tej sprawie powoduje, że jeżeli uczelnia otrzyma możliwość ustalenia progu do ubiegania się o stypendium socjalne, a także do ubiegania się o dopłatę do zakwaterowania, wyżywienia i o stypendium dla osób niepełnosprawnych - przy czym te kwoty będą musiały być różne, jeżeli zostawimy uczelniom samorządność - to wtedy nie będziemy mieć sytuacji, w której student, przekraczając chociażby o 1 zł próg dochodu uprawniającego do otrzymania stypendium socjalnego, przestaje automatycznie otrzymywać wszystkie inne formy pomocy.

Przepraszam bardzo, ale w jakiej formule w tej chwili mamy dyskutować? Jak rozumiem, wnioski zostały zgłoszone przez grupę senatorów i właściwie uzasadnienie tych wniosków spoczywa w rękach pani senator jako przedstawiciela wnioskodawców. Wystąpienie państwa jest pewnego rodzaju opinią do tego i prosiłbym bardzo, skoro państwo wypowiadacie się, żebyście ograniczyli się tylko do generalnych stwierdzeń, bo i tak później, głosując nad poszczególnymi poprawkami, będziemy się musieli nad nimi zastanawiać. Jeśli teraz rozdyskutujemy się nad generaliami, to nie wyjdziemy z tej sali przed północą, a jeżeli tak długo będziemy siedzieć, to najprawdopodobniej nie przyjmiemy ustawy.

(Przewodniczący Sekcji Socjalnej Zarządu Samorządu Studentów Uniwersytetu Warszawskiego Szymon Szadkowski: Przepraszam, ale nie wiedziałem, że taka będzie forma rozmowy.)

(Przewodniczący Sekcji Socjalnej Zarządu Samorządu Studentów Uniwersytetu Warszawskiego Szymon Szadkowski: Dobrze. Dziękuję bardzo. Nie mam nic więcej do powiedzenia.)

Proszę bardzo, pan senator.

W tej sytuacji to już naprawdę nie wiem, kto co zgłasza ani kto kogo reprezentuje. W tej chwili słyszę, że jest to grupa, która jest reprezentowana przez kilka ośrodków. Moje pytanie kieruję do panów, jak to się ma do opinii, którą przedstawia Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej i dlaczego te uwagi nie są przedstawiane jako wniosek całego parlamentu studenckiego. Jak to się ma do reprezentacji całości samorządu studenckiego i tych ośrodków, które panowie reprezentujecie?

Panie Senatorze, zrozumiałem, że po prostu państwo senatorowie oparli się na wybranych grupach studentów, którzy złożyli tego typu propozycję dalszych zmian i zgłosili je w Senacie, natomiast Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej już raz w tej sprawie zajął swoje stanowisko in gremio.

Tak, ale mimo wszystko proszę o wyjaśnienie, dlatego że otrzymałem materiał na piśmie, w którego nagłówku widnieje Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, czyli dokładnie tak jak ja mówiłem, że są to uwagi Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. Taki mam dokument na piśmie i dlatego prosiłbym o wyjaśnienie.

Jasne, jasne.

Chciałabym powiedzieć, że część poprawek, które się tutaj znalazły, rzeczywiście znajduje się również w tym dokumencie Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej - a wiem to od studentów i może oni najlepiej to powiedzieliby, ponieważ mają z nim bezpośredni kontakt - i jestem zdziwiona, że jakoś do tej pory nie były one brane pod uwagę.

Nie, nie. Pani Senator, wszystkie uwagi Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej w trakcie debaty sejmowej, a następnie debaty w komisji senackiej w dniu 6 maja zostały przedyskutowane. W tej chwili mamy do czynienia z nowymi propozycjami i powiedzmy sobie jasno, że niezależnie od tego, kto pod nimi się podpisał, to Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej już raz w tej sprawie zabrał głos i debata nad tym trwała prawie pół roku...

Uważamy, że byliśmy niegodnie reprezentowani przez Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej. Pan Dobczyk otrzymał nasze poprawki - były to poprawki największych uczelni Polski - ale nie przedstawił ich w jakiejkolwiek formie odpowiednim władzom. Uważamy, że takie zachowanie naszego przedstawiciela było między innymi spowodowane tym, iż pan Dobczyk jest osobą nową i nie w pełni zorientowaną w tych problemach, ponieważ studiuje na uczelni niepaństwowej, która nie boryka się z takimi problemami. Może dla niego jako dla naszego przedstawiciela w parlamencie te nasze uwagi były nieistotne. Dziękuję bardzo.

Dziękuję, ale jednocześnie, Proszę Pana, muszę panu powiedzieć, że odrzucam całkowicie pańskie tłumaczenie, dlatego że jeżeli szlibyśmy drogą pańskiego tłumaczenia, to jutro spotkalibyśmy się z następną grupą studentów, która oświadczyłaby, że przewodniczący Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej jest niekompetentny i nie ma ich upoważnienia. Parlament Studentów Rzeczypospolitej Polskiej wypowiedział się w tej sprawie i to jest dla nas ważne, natomiast państwo macie prawo dzisiaj, i skorzystaliście z niego, dodatkowo się wypowiedzieć i te wasze uwagi zostaną wzięte pod uwagę. Komisja nie będzie jednak rozstrzygała, czy wasz przewodniczący miał prawo mówić czy nie miał prawa, czy jest kompetentny czy nie, to jest absolutnie poza sferą działania komisji.

To, kto z państwa na nie odpowie, pozostawiam państwa wyborowi.

Może ja odpowiem na to pytanie, choć oboje z panią minister reprezentujemy rząd w tej sprawie.

Mówiłem na posiedzeniu plenarnym Senatu o tym, że z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego pomocą materialną objęta jest cała studiująca młodzież, niezależnie od tego, czy studiuje na studiach stacjonarnych, zaocznych, wieczorowych czy eksternistycznych, czy w uczelniach państwowych, czy niepaństwowych. Krótko mówiąc, objęte nią jest milion osiemset tysięcy studentów, oczywiście tych, którym będzie ta pomoc materialna przysługiwała. Na to zostało przeznaczone dodatkowe 700 milionów zł. Do 840 milionów zł dodaje się te 700 milionów zł, a więc w tym roku jest to 1 miliard 540 milionów zł plus 200 milionów zł przeznaczone na kredyty dla studentów. W naszej ocenie i w naszym odczuciu na tę pomoc materialną według zaproponowanej ustawy tych środków wystarczy i nie obawiam się, że gdziekolwiek mogłoby ich zabraknąć.

Wracając do tego, Panie Przewodniczący, o czym teraz dyskutujemy, a co przed chwilą przedstawiali studenci, to nie wiem, w jakim zakresie my będziemy o tym mówili, bo każda złotówka generuje kolejne złotówki. Jeżeli to przemnożymy przez dużą liczbę studentów, to tych środków może być za mało.

Nie będę się do tego ustosunkowywał, bo na przykład pani poseł Banach przedstawiała tylko jedną sprawę, natomiast dzisiaj dowiaduję się, że pani poseł Banach prowadziła rozmowy ze studentami i przedstawiła wiele kwestii. Powiem szczerze, że jesteśmy przerażeni, bo wprowadzenie osiemdziesiąt trzech zmian do ustawy to jest już w pewnym sensie nowa ustawa.

(Głos z sali: Panie Ministrze, ale to są przecież...)

Ale proszę panu ministrowi...

(Głos z sali: To trzeba podzielić na pół.)

(Głos z sali: Jedno - szkoły niższe, drugie - szkoły zawodowe, dlatego pan ma...)

Panie Przewodniczący, zakończyłem swoje wystąpienie. Podałem wielkość kwoty, która jest przeznaczona na stypendia, i przy tym systemie, który jest, gwarantujemy, że nie powinno być żadnych zmian. Jeżeli wprowadzimy zmiany, a te będą porządkowały coś, czego nie dostrzegliśmy, to bardzo proszę, natomiast jeżeli będziemy ruszali struktury, system, to już nie odpowiadam za to.

Rozumiem, że nie dysponujemy teraz żadnym konkretnym wyliczeniem, które pokazałoby nam ewentualne skutki wszystkich zgłoszonych dzisiaj poprawek. Czy taka jest odpowiedź na to pytanie pana senatora...?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Zdzisława Janowska: Żadna z tych poprawek nie powiększy potrzeby gromadzenia dalszych środków.)

Rozumiem, że to jest opinia pani senator, ale ja na przykład nie mam przed sobą żadnych dokumentów, które uprawniałyby mnie do tak kategorycznego stwierdzenia.

Uważam, że te poprawki nie zwiększą ilości środków potrzebnych na Fundusz Pomocy Materialnej. Jeżeli Fundusz Pomocy Materialnej zostanie utrzymany w tegorocznej postaci plus te 700 milionów zł zagwarantowanych na wejście nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym, to dzięki tym poprawkom i tym pieniądzom, którym uczelnie będą dysponowały dzięki swojej właśnie samorządności, będą mogły za pomocą nowego rozdziału tej samej ilości pieniędzy funkcjonować. My nie mówimy tutaj o dodatkowej kwocie, którą będziemy wymagali, aby weszły te nasze poprawki, ale mówimy o tym, co można uzyskać dzięki tej samej ilości pieniędzy, czyli uzyskamy, że te pieniądze trafią do najbardziej potrzebujących i będą rozdane w sposób najbardziej, według nas, odpowiedni. Dziękuję.

Czy pani minister finansów zechce do tego się ustosunkować?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Czy ja jeszcze o jednej kwestii mógłbym powiedzieć?)

Czy mam rozumieć, że tylko pan minister się ustosunkuje do tego?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Suchocka-Roguska: Ja też.)

Pani minister mi tutaj podpowiada, że ta ustawa nie zamyka ustaw o systemie pomocy materialnej. W Sejmie jest ustawa o szkolnictwie wyższym i te wszystkie zapisy tam się znajdują. Jeżeli mamy wprowadzać zmiany, to te, które są najbardziej konieczne, jeżeli takie w ogóle są. Będziemy mieli kilka miesięcy co najmniej na to, żeby zobaczyć, czy dzieje się cokolwiek złego w tym zakresie i wtedy można by wprowadzić zmiany w ustawie o szkolnictwie wyższym.

Tak jest, potwierdzam, że projekt ustawy o szkolnictwie wyższym wpłynął już do Sejmu i że rozpoczęły się już prace nad nim, a zatem na pewno jest jeszcze możliwość, o czym pan minister mówi, pewnej korekty tego w tamtym dokumencie.

Otóż problem polega na tym, że generalna zasada jest taka, iż z budżetu państwa nie mogą iść z dwóch źródeł środki na to samo zadanie. W art. 24 ustawy o szkolnictwie wyższym jest powiedziane, na jakie cele mogą być przeznaczone dotacje z budżetu państwa. Tych celów jest siedem. Jednym z nich są dotacje inwestycyjne, czyli pojęcie "modernizacja" mieści się w pojęciu "inwestycja". Czyli uczelnia ma prawo dostać środki na modernizację, ale jako dotację inwestycyjną. Gdybyśmy wprowadzili teraz możliwość finansowania modernizacji z dotacji przeznaczonej na pomoc materialną dla studentów, to oznaczałoby, że w ustawie budżetowej te środki musiałyby być rozbite na dwa cele. Nie ma takiej możliwości, żeby w ramach jednego tytułu dotacji finansować i pomoc materialną jako taką, i wydatki inwestycyjne. W tym przypadku mielibyśmy do czynienia z taką sytuacją, że już na poziomie ustawy należałoby tę dotację rozbić na dwa cele, ale wtedy uczelnie nie mogłyby korzystać ze środków pochodzących z dotacji inwestycyjnej, tylko trzeba byłoby wybrać albo jedną, albo drugą.

Proponuję, żeby jednak została dotacja inwestycyjna, dlatego że tutaj są lepsze możliwości i łatwiej to finansować z tych środków niż z tych przeznaczonych na pomoc materialną.

Skoro nie, to, proszę państwa, przystępujemy w związku z tym do głosowania nad poszczególnymi poprawkami.

Przypomnę, że pani senator Irena Kurzępa zgłosiła wniosek, który nie bardzo ze względów proceduralnych mogę spełnić, a mianowicie zgłosiła wniosek, żeby przyjąć wszystkie poprawki, które zostały przyjęte na poprzednim posiedzeniu komisji, natomiast odrzucić wszystkie pozostałe. Ponieważ to ze względów proceduralnych i ze względu na fakt, że pewne treści przeplatają się ze sobą, jest niemożliwe, proponuję przyjęcie nieco dłuższego trybu procedowania. Musimy przegłosować wszystkie osiemdziesiąt trzy poprawki, z tym że ja mam zaznaczone te poprawki, które były przyjęte uprzednio przez komisję, i kolejno, poddając poprawki pod głosowanie, będę wskazywał na to, czy jest to poprawka przyjęta już uprzednio przez komisję, czy jest to poprawka nowa. Pod pojęciem "poprawka nowa" będę rozumiał te wszystkie poprawki, które zostały zgłoszone na dzisiejszym posiedzeniu plenarnym Senatu.

Nie widzę sprzeciwu i w związku z tym przystępujemy do głosowania.

Poprawka pierwsza, którą należy przegłosować łącznie z poprawką czterdziestą czwartą, jest nowa.

(Głos z sali: Może jakieś wyjaśnienie?)

(Głos z sali: Może wyjaśnienie Biura Legislacyjnego?)

(Głos z sali: To nie są poprawki Biura Legislacyjnego.)

Może powiem krótko, że poprawki te zmierzają do tego, aby rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego dokonywał nie tyle podziału dotacji, ile całego Funduszu Pomocy Materialnej. Dziękuję.

Dziękuje bardzo...

Dziękuję. Poprawka została odrzucona.

Wysoka Komisjo, ta poprawka dotyczy właśnie kwestii modernizacji, o której przed chwilą mówiła pani minister. To może tyle. Dziękuję.

Poprawka trzecia. W tym przypadku również mamy do czynienia z poprawką, która będzie musiała być przegłosowana z wieloma innymi poprawkami. W dodatku ich przyjęcie wykluczy głosowanie nad całym szeregiem innych poprawek.

Panie Mecenasie, proszę o wyjaśnienie.

Ta cała grupa poprawek, które należy przegłosować łącznie, oddaje koncepcję, o której mówiła pani senator Janowska. One wiążą się ze zmianą czy rozszerzeniem katalogu form pomocy materialnej dla studentów i wszelkimi konsekwencjami z tego wynikającymi. Przyjęcie tych poprawek wykluczy głosowanie nad innymi poprawkami, które w jakikolwiek sposób nakładają się na przepisy zmieniane, a także wykluczy głosowanie nad poprawką pana senatora Wittbrodta, który zaprezentował troszeczkę inną koncepcję. Dziękuję.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Panie Przewodniczący, czy mogę?)

Chciałbym powiedzieć jedno zdanie. Dlaczego jesteśmy przeciwni? Dlatego, że wprowadzenie tego zapisu zburzy system, który został wypracowany wraz ze studentami.

Dziękuję bardzo.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, zechce podnieść rękę. (1)

I teraz musimy zrobić porządek, czyli wykluczy to głosowanie nad poprawkami...

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Nie, inaczej, głosujemy dalej, Panie Przewodniczący.)

(Starszy Referent do Spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Tak. Te poprawki nie zostały przyjęte.)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Chwileczkę, tylko sobie zaznaczę, tak żeby się potem nie pogubić. Panie Przewodniczący, czy można?)

...proszę bardzo.

Teraz powinniśmy głosować nad poprawkami czwartą i czterdziestą siódmą. Poprawki te zaproponował pan senator Wittbrodt i one zmierzają do tego, aby wyrazy "stypendia i zapomogi" zastąpić wyrazem "świadczenie".

Pojęcie "świadczenie" jest szersze, bo w nim mieszczą się wszystkie te elementy, o których mowa była wcześniej. Jeżeli wydzielamy nowe elementy i mówimy, jakiego rodzaju to są stypendia, to one mają ogólnie charakter świadczeń.

To znaczy generalnie można powiedzieć, że stypendia i zapomogi to są świadczenia, w związku z tym wydaje mi się, że ta poprawka nie miałaby znaczenia merytorycznego. Dziękuję.

(Głos z sali: A nagrody są świadczeniem czy nie?)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Ale to chodzi tylko o świadczenia w ustawie.)

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek czwartej i czterdziestej siódmej, zechce podnieść...

(Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz: Czy mogę, Panie Przewodniczący?)

Mam pytanie: czy rzeczywiście jest tak, że to pojęcie obejmuje to wszystko? Czy obejmuje na przykład dopłaty?

Dopłata jest świadczeniem. Dlaczego nazywaliśmy to tylko pomocą materialną? Dlatego, że nie uwzględnialiśmy formy dopłat do stołówek i domów studenckich. Ponieważ ich jako takich nie ma, szczególnie zlikwidowane zostały dopłaty do stołówek studenckich, dlatego zrezygnowaliśmy z tego zapisu. Ale w naszym odczuciu to nie burzy porządku.

Jeszcze chciałbym zwrócić uwagę, że określeniem "świadczenia" ustawodawca posługuje się chociażby w art. 152 ust. 1, gdzie mówi "świadczenia, o których mowa w art. 152", a więc ustawodawca sam zakłada, że zarówno stypendia, jak i zapomogi są świadczeniami.

Jeżeli chodzi o art. 27a ust. 3, to moim zdaniem, czy to będą stypendia i zapomogi, czy to będą same świadczenia, nie zmienia koncepcji. Dziękuję.

Mnie się wydaje, że jednak zmienia koncepcję, ponieważ jeżeli się mówi "świadczenia", to każdy uważa, że jemu się to należy, natomiast jeżeli się rozdziela na stypendia i jakieś jeszcze innego rodzaju świadczenia, to wiadomo za co. Dlatego jednak byłbym za tym, żeby to zróżnicować i żeby tego nie traktować jednakowo. Jestem za utrzymaniem poprzedniej koncepcji. Dziękuję bardzo.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek czwartej i czterdziestej siódmej, zechce podnieść rękę. (3)

Poprawka siódma dotyczy art. 27a ust. 5. Przewiduje ona mianowicie, że z Funduszu Pomocy Materialnej dla studentów będą mogły być również finansowane nie tylko remonty i modernizacja, lecz również inwestycje w domach i stołówkach studenckich. Dziękuję.

(Senator Edmund Wittbrodt: Pytanie tylko, czy tutaj tą nowością są inwestycje czy modernizacja?

(Głosy z sali: Inwestycje.)

A propos modernizacji. Jest wprowadzony zapis dotyczący modernizacji. Zadbaliśmy o to, żeby była ta modernizacja, ale we właściwym miejscu umieszczona, w domach studenckich i środkach domów studenckich. Rozszerzenie jej przyniosłoby taki skutek, o jakim mówi pani minister.

Kto państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki siódmej...?

(Senator Edmund Wittbrodt: Panie Przewodniczący, czy można wobec tego mieć pytanie?)

Poprzednio dyskutowaliśmy nad tym, że dodanie słowa "modernizacja" burzy system, dlatego że są na to odpowiednie środki, a teraz okazuje się, że umieszczenie go w tym miejscu niczemu nie przeszkadza. Jak to więc jest?

Panie Senatorze, modernizacja ze środków wypracowanych przez domy studenckie, wpłaty plus... a nie z dotacji. I tam ona może być i ona jest tam potrzebna, uczelnie to zaakceptowały, natomiast nie może być ze środków przydzielonych zewnętrznie.

Jasne. Dziękuję bardzo.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki siódmej, zechce podnieść rękę. (1)

Teraz mamy w kolejności poprawkę dziewiątą i ona zostanie przegłosowana łącznie z całą grupą poprawek.

Jak już mówiłem, jest to grupa poprawek związana, że tak powiem, z koncepcją pana senatora Wittbrodta. Te poprawki muszą zostać przegłosowane łącznie i ich przyjęcie wykluczy głosowanie nad poprawką trzydziestą siódmą. One dotyczą rozszerzenia katalogu form świadczeń pomocy materialnej. Pan senator proponuje, aby formą świadczenia pomocy materialnej były również stypendia specjalne dla osób niepełnosprawnych oraz dopłaty do posiłków w stołówkach studenckich. To jest ten katalog z art. 152 i 75. Dziękuję.

Dostaliśmy od kolegów te wykresy i tutaj na tym drugim wykresie jest pokazane właśnie to rozszerzenie, a pociąga to niewątpliwie za sobą zwiększone wydatki, ponieważ dotyczy średnich dochodów na jednego członka w rodzinie, znacznie wyższych, bo od 400 do 800 zł. Wobec tego jak to się ma do tych pieniędzy, o których mówił pan minister. Czy to są dodatkowe pieniądze czy to się w tym mieści?

Panie Senatorze, właściwie odpowiedź na to pytanie padła wcześniej, to znaczy...

(Senator Adam Gierek: Nie, nie było odpowiedzi.)

Nie, powiedzieliśmy, że wszystkie poprawki przedłożone dzisiaj Wysokiemu Senatowi nie są poparte analizą skutków ekonomicznych.

(Senator Adam Gierek: Dobrze. Dziękuję.)

Chciałbym tylko dodać jedno, że wprowadzenie dopłat do posiłków jest, proszę mi to wybaczyć, niepotrzebne. Zadzwoniłem do trzech uczelni i w jednej z tych uczelni spośród piętnastu tysięcy studentów studiów stacjonarnych w stołówce żywi się trzysta osób, w drugiej - czterysta osób, a w trzeciej - sześćset. Dlatego też wprowadzanie tego zapisu jest po prostu niecelowe.

Są to poprawki senatora Wittbrodta, zmierzające do tego, aby stypendium za wyniki w nauce mogło być przyznawane bez konieczności składania wniosku przez studenta. Przypomnę, że art. 152a ust. 1 stanowi, że świadczenia, takie jak stypendium socjalne, stypendium za wyniki w nauce lub w sporcie, będą przyznawane na wniosek studenta przez dziekana. Dziękuję.

Rozumiem, że przyjęcie poprawek dwunastej, piętnastej i pięćdziesiątej czwartej, które mają być przegłosowane łącznie, spowoduje zmianę polegającą na tym, iż to dziekan z własnej inicjatywy będzie przydzielał stypendium naukowe.

Panie Senatorze, mam teraz pytanie do pana jako wnioskodawcy, czy tym samym odbieramy prawo studentom do składania wniosku o stypendium naukowe, czy to przechodzi w gestię dziekana.

To niczego nie zmienia. Jest tylko taka zmiana, że kiedy student może uzyskać stypendium za wyniki w nauce, nie musi sam o to występować. I proszę jeszcze zauważyć, że to jest tak sformułowane: może być przyznane bez konieczności, czyli uczelnia, wydział ma swoje zasady i w wielu uczelniach również dzisiaj tak jest, że się nie składa podań za dobre wyniki w nauce, bo dziekanat to wie, komu je przyznać i w tej sytuacji po prostu to będzie normą. Zmiana powodowałaby, że każdy musi o to wystąpić.

Rozumiem, że jest akceptacja dla tego wniosku ze strony ministerstwa. Dobrze, sprawa jest zatem jasna.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem wniosku pana senatora Wittbrodta? (12)

Panie Senatorze, trzy pańskie poprawki zostały przyjęte. Co to znaczy, jak wniosek jest dobrze umotywowany, wszyscy głosują za, nawet pan minister.

Przechodzimy do poprawki trzynastej, nad którą głosujemy łącznie z poprawkami szesnastą i pięćdziesiątą piątą.

Poprawki trzynasta, szesnasta i pięćdziesiąta piąta, zgłoszone przez panią senator Janowską, zmieniają sposób kształtowania składu osobowego komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej, a mianowicie wskazują w sposób wyraźny, że dziekan lub rektor będą mogli powołać do pracy w komisji wyłącznie jednego pracownika uczelni.

Panie Przewodniczący! Panie i Panowie Senatorowie!

Bardzo długo dyskutowaliśmy nad tym na posiedzeniu komisji sejmowej wraz ze studentami. Ta formuła została dlatego wypracowana, że to dziekan lub rektor odpowiada za środki budżetu państwa, jakie mu zostały przydzielone. Podam może przykład. Na którejś z uczelni, chyba na Uniwersytecie Gdańskim, są dwa samorządy studenckie i pytanie, który z samorządów będzie przyznawał te stypendia. Dlatego dla bezpieczeństwa tak to powinno być zapisane, jak zaproponowaliśmy. Sądzę, że w konsekwencji dziekani mogą scedować to prawo, prawdopodobnie często tak się odbywa, ale odpowiedzialności nikt nie zdejmie z dziekana i rektora.

Rozumiem, że stanowisko pana ministra jest negatywne w tej sprawie. Chciałbym jednocześnie członkom komisji przypomnieć, że przyjęcie tych poprawek wykluczy głosowanie nad dwiema poprawkami, które komisja przyjęła na swoim poprzednim posiedzeniu.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, zechce podnieść rękę. (0)

Przechodzimy do poprawki czternastej, zgłoszonej przez komisję i już wcześniej przez nią przegłosowanej.

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Nad poprawkami czternastą i pięćdziesiątą szóstą będziemy głosować łącznie.)

(Głos z sali: Senator Wittbrodt jeszcze chce się dopisać do tej poprawki pięćdziesiątej szóstej).

I pan senator Wittbrodt chce się dopisać do poprawki pięćdziesiątej szóstej.

(Głos z sali: Ta poprawka już była przyjęta na poprzednim posiedzeniu komisji.)

Poddaję więc poprawki czternastą i pięćdziesiątą szóstą pod głosowanie.

(Głos z sali: Pan senator Wittbrodt nie głosował?)

(Głos z sali: Głosował, głosował za.)

Przechodzimy do poprawki siedemnastej, która również została przyjęta uprzednio przez komisję.

Przechodzimy do poprawki dwudziestej, która również jest poprawką naszej komisji, ale jest tu jeszcze do niej dopisana pani senator Teresa Liszcz. Ale rozumiem, że poprawka była już przyjęta.

(Głos z sali: Głosujemy nad dwiema poprawkami.)

(Głos z sali: Poprawki dwudziesta i pięćdziesiąta dziewiąta.)

(Głos z sali: Ale razem, Panie Przewodniczący.)

Przechodzimy do poprawki dwudziestej pierwszej, nad którą będziemy głosować łącznie z poprawką sześćdziesiątą pierwszą.

Proszę bardzo, Panie Mecenasie...

(Senator Edmund Wittbrodt: Ona chyba została wykluczona.)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Oczywiście.)

(Głos z sali: Poprawki dwudziesta pierwsza, sześćdziesiąta i sześćdziesiąta pierwsza.)

Pan senator Janowski proponuje, aby kwota stypendium socjalnego, chociażby z tytułu niepełnosprawności czy z tytułu zamieszkiwania z dala od uczelni, była zwiększana obligatoryjnie, a nie tylko fakultatywnie. Dziękuję.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

(Senator Edmund Wittbrodt: Posłuchałbym, co pan minister ma do powiedzenia w tej sprawie.)

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Przyznam szczerze, że nie rozumiem tej poprawki.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Nie, bo było "może", a teraz proponuje się "zwiększa się", tam było: może, więc nie musi.)

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Słowa "może zostać zwiększona" zastępuje się wyrazem "zwiększa się".)

(Głos z sali: Zmienia się na formę dokonaną.)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Na słowo "zwiększa się", czyli obowiązkowo będzie trzeba zwiększyć.)

Sądzę, że taki zapis, nawet w patologicznej sytuacji, zmusiłby rektora do dania stypendium, a "może" to oznacza, że tak naprawdę to rektor przyznaje. Dlatego nie popieramy ten zapisu.

Jasne. Dziękuję bardzo.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, zechce podnieść rękę. (0)

Proszę bardzo, Panie Mecenasie.

Panie Przewodniczący, w tym miejscu chciałbym powiedzieć, że z przyjemnością przyjmiemy tę poprawkę.

Dobrze.

Dziękuję bardzo. Wszyscy za.

(Głos z sali: Poprawek dwudziestej siódmej i siedemdziesiątej piątej.)

Przepraszam, przepraszam. Dobrze, poprawek dwudziestej siódmej i siedemdziesiątej piątej.

Rozumiem, że interpretacja tych poprawek jest znana.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, zechce podnieść rękę. (12)

Zatem poprawki dwudziesta siódma i siedemdziesiąta piąta zostały przyjęte.

Przechodzimy do poprawki dwudziestej ósmej, którą przegłosujemy łącznie z poprawką sześćdziesiątą siódmą.

Panie Ministrze, czy mam rozumieć, że to daje możliwość przyznania zapomogi dwa razy w semestrze, tak?

(Przewodniczący Marian Żenkiewicz: Jakie jest stanowisko pana ministra?)

(Senator Zdzisława Janowska: Czy można zadać pytanie formalne?)

Chciałabym zapytać przedstawiciela Biura Legislacyjnego, czy przypadkiem przez pomyłkę poprawka trzydziesta nie została przeznaczona do skreślenia. Ona dotyczy zupełnie innej kwestii, którą potem trybunał będzie kwestionował, że rok akademicki jest różnie rozliczany. Czy my już wcześniej tego nie wyrzuciliśmy?

Pani Senator, ta poprawka została włożona do tego bloku ze względu na to, że odnosi się ona wprost do katalogu świadczeń pomocy materialnej, który został sformułowany w pani poprawkach, a mianowicie do tych trzech świadczeń, które pani dodała w swoich propozycjach. Proszę zwrócić uwagę, że zarówno ust. 1 zaproponowany przez panią w poprawce trzydziestej, jak i ust. 2 odnoszą się do świadczeń, o których mowa w pktach 4a, 4b, 4c.

(Senator Zdzisława Janowska: W takim razie w której poprawce został wyrównany rok akademicki, który jest różny?)

Pani Senator, byłem zobowiązany włączyć tę poprawkę do tego ze względów, o których mówię. Niestety, nie mogłem tego zmodyfikować.

(Senator Zdzisława Janowska: Zapytuję, gdzie jest poprawka, która wyrównuje różna długość roku akademickiego.)

(Głos z sali: Nie ma takiej poprawki.)

A czy taka poprawka przez panią senator została zgłoszona?

(Głos z sali: Poprawka trzydziesta, ale ona jest...)

Poprawka trzydziesta zmierza do tego, żeby wszystkie świadczenia można było przyznawać na rok lub semestr i w związku z tym rozwiązywało to problem długości roku akademickiego i przesunięcia go o jeden semestr na niektórych uczelniach.

(Głos z sali: Panie Jakubie, ona samodzielnie nie występuje.)

Chwileczkę, zaraz, zaraz....

Możemy to zrobić tak, jeżeli pani senator zmodyfikuje tę poprawkę w ten sposób, że wyrzuci stąd to, co dodała, to znaczy te pkty 4a, 4b, 4c, których nie ma, bo odrzuciliśmy tę koncepcję, to wówczas możemy się zastanawiać nad przyjęciem tej poprawki. W innym przypadku nie możemy tego zrobić.

Dobrze.

Pani Senator, propozycja Biura Legislacyjnego jest taka, żeby wyjść z tego impasu w taki sposób, aby dokonać pewnej modyfikacji tej poprawki trzydziestej. Pani Senator, potraktowalibyśmy, że jest to modyfikacja tej poprawki dokonana przez państwa teraz.

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Panie Przewodniczący, poproszę o chwileczkę, dobrze? Muszę sobie to uporządkować.)

(Głos z sali: Zostawmy to na później, może pójdziemy dalej.)

(Głos z sali: Proszę włączyć mikrofon.)

W poprawce trzydziestej jest jeszcze jeden zapis w pkcie 3 mówiący o tym, że świadczenia, o których mowa w ust. 2 - ten ustęp określa wszystkie świadczenia, które może student otrzymywać - wypłacane są miesięcznie, przy czym świadczenia za pierwszy miesiąc semestru mogą być wypłacone do piętnastego dnia miesiąca następnego. Ta poprawka była podyktowana następującym działaniem komisji stypendialnych. Komisja stypendialna nie zbierze się w październiku i nie rozda wymaganych świadczeń czy też świadczeń, o które ubiegali się studenci, w tym samym miesiącu, czyli w październiku. Jest to absolutnie niemożliwe. Pracowałem rok w komisji stypendialnej oraz rok w odwoławczej komisji stypendialnej i z własnego doświadczenia wiem, że studenci w komisjach stypendialnych nie będą mieli szansy rozdzielić świadczeń pomocy materialnej pośród studentów w tym samym miesiącu, czyli w październiku. To jest jeden jedyny miesiąc, kiedy student nie otrzymuje stypendium, a otrzymuje je...

Dziękuję bardzo. Krótko mówiąc, pan daje uzasadnienie do pktu 3, że ten pkt 3 jest konieczny ze względu na praktyczny przebieg działalności komisji stypendialnych.

Moja propozycja jest taka, żeby wyłączyć tę poprawkę z bloku poprawek, uzgodnić zapis i jeżeli pan z Biura Legislacyjnego potwierdzi, że autopoprawka jest dokonana poprawnie, wtedy my ją od razu zaakceptujemy, bo inaczej ona zginie w tym bloku. Trzeba ją najpierw wyłączyć z bloku poprawek.

Czyli ten ust. 3 byłby nieaktualny, gdybyśmy przyjęli tę poprawkę...

Panie Przewodniczący, spojrzałem na autorów poprawki i stwierdziłem, że nie mamy tutaj osób, które mogłyby ją zmodyfikować. Mamy tu jedynie panią senator Janowską, a niestety, wniosek legislacyjny miał charakter grupowy. W związku z tym dokonanie modyfikacji wniosku wymaga obecności wszystkich wnioskodawców.

(Głos z sali: Może do poprawki trzydziestej trzeciej.)

(Głos z sali: Przykro mi, ale to regulamin o tym stanowi.)

Dobrze.

Pani senator Janowska opuszcza nas, co przyjmuję z wielkim żalem, ale...

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Czy jeszcze mogę słowo zamienić z panią senator, żeby było wiadomo, co trzeba poprawić?)

Sprawa dotyczy wyłączenia tej poprawki trzydziestej, dlatego że tutaj jest stypendium otrzymywane przez dwanaście miesięcy, a my nie godzimy się na to, żeby było dwanaście miesięcy. Poza tym ten punkt był dyskutowany we wszystkich możliwych komisjach i wszyscy doszli do przekonania, że studenci w czasie studiów powinni otrzymywać stypendia, pozostały czas powinni wykorzystać również na aktywność w poszukiwaniu pieniędzy.

Rozumiem, że przedstawiciele studentów słuchają wyjaśnienia pana ministra...

Nie, ale jeszcze jest taki problem, że w tej poprawce zawarta jest dyspozycja, że student może otrzymywać przez dwanaście miesięcy świadczenia, co jest sprzeczne z dotychczasowymi przyjętymi zasadami...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: To jest zwiększenie o 20%...)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Problem jest w tym, że pan senator nie wie...)

Ale przepraszam bardzo, jeżeli nad tą poprawką będziemy głosowali jeszcze raz, chociaż ją już raz odrzuciliśmy, to musimy znać jej ostateczną treść, więc najpierw trzeba sformułować treść, mieć podpisy osób, które się pod tym podpisały, że się godzą na tę zmianę, i dopiero wtedy możemy przystąpić do głosowania.

(Głos z sali: Oczywiście.)

(Głos z sali: Spróbujcie państwo to sformułować.)

Moja propozycja jest następująca, ponieważ pojawiło się w zapisie znowu słowo "świadczenia", które w tej chwili łamie nam to wszystko, dlatego też myślę, skoro jutro spotykamy się rano, żebyśmy tę poprawkę wtedy przegłosowali.

Jasne, Panie Senatorze.

(Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz: Nie ma innego wyjścia.)

Tę jedną poprawkę oznaczoną gwiazdką można przygotować w zapisie dwukrotnym zapisaną pod całością i zagłosować alternatywnie, dlatego że, powtarzam, zapis "świadczenie" burzy nam uzgodnienie przyjęte wcześniej, które zablokowaliśmy na początku w jednej z poprawek.

Proponuję, żebyśmy poczekali, aż zostanie uzgodniona treść tej poprawki i wtedy zadecydujemy pod koniec dzisiejszego posiedzenia na temat pańskiego wniosku.

Tak dla wyjaśnienia chciałbym powiedzieć, że to jest, Panie Senatorze, tak, iż my w jednym miejscu nie przyjęliśmy zapisu "świadczenie", ale jest ono w paru innych miejscach ustawy. Czyli mamy do czynienia z tym, o czym mówił pan senator Gierek, że jest za tym, bo i tak jest niekonsekwencja, a mnie się po prostu wydawało, że bardziej ogólne słowo "świadczenie" obejmuje wszystko.

(Głos z sali: Ja też tak uważam.)

Ale to nie ma znaczenia, bo w paru miejscach już jest to słowo użyte...

Proszę państwa, proszę o przerwanie rozmów. Pani senator Janowska z uzgodnionym tekstem poszła uzyskać akceptację wnioskodawców. W związku z tym przechodzimy do poprawki trzydziestej drugiej.

Jeżeli chodzi o poprawkę trzydziestą drugą, to proponuję zostawić tę poprawkę do czasu ewentualnego przyjścia pani senator Janowskiej ze względu na to, że ta poprawka dotyczy tego samego ustępu, który proponuje zmienić pani senator Janowska, i w związku z tym przyjęcie jednej poprawki wykluczy głosowanie nad druga poprawką. Albo przyjmiemy w brzmieniu zaproponowanym przez panią senator Janowską, albo będziemy mogli rozważać dopiero poprawkę senatora Wittbrodta.

Panie Senatorze, czy jest na to pańska zgoda?

(Senator Edmund Wittbrodt: Zgadzam się na wszystko.)

(Głos z sali: Nie, trzeba się na nią zgodzić.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Moim zdaniem ta poprawka jest do przyjęcia, bo...)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Czy można?)

W tym brzmieniu, które zaproponowałem pani senator Janowskiej, wyłączyłem ust. 3, gdyż założyłem, że mieści się on w poprawce pana senatora Wittbrodta.

I przyjął pan domniemanie, iż poprawka ta zostanie przyjęta przez komisję?

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Nie przyjmowałem żadnego domniemania.)

(Głos z sali: Ona przeszłaby.)

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki pana senatora Wittbrodta, zechce podnieść...

(Głos z sali: Przepraszam, pan senator i pan senator Bułka nie głosowali.)

(Głos z sali: Nie, bo nie znamy opinii pana ministra, więc...)

To znaczy moja opinia jest następująca. Pan senator, jak przestał być rektorem, to nakłada rygory nowym rektorom.

(Głos z sali: Oczywiście, bo ma doświadczenie.)

Jasne, jasne.

W tej poprawce grupa senatorów proponuje, aby zamienić wyrazy "dwa i pół roku" na wyrazy "trzy lata". Chodzi tu o prawo do otrzymywania stypendium socjalnego po ukończeniu jednego z kierunków studiów na... Proszę o chwileczkę, bo muszę się zorientować...

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Czy ja mogę powiedzieć?)

To jest poprawka, która dotyczy możliwości otrzymywania pomocy materialnej przez studentów, którzy ukończyli pierwszy stopień studiów i przechodzą na studia magisterskie. Nie ma takich studiów, które trwałyby dłużej niż dwa i pół roku. To jest otwieranie jakiejś tam furtki i dlatego jesteśmy przeciwni temu zapisowi.

Jasne. Rozumiem.

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Nad poprawką pięćdziesiąta już głosowaliśmy i ona została odrzucona.)

(Głos z sali: Już została przegłosowana.)

W tej chwili według mnie przechodzimy do poprawki...

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Do poprawki sześćdziesiątej szóstej.)

Czy poprawka sześćdziesiąta, pana senatora Wittbrodta, została też wykluczona?

(Głos z sali: Poprawka sześćdziesiąta szósta pozostała nam do przegłosowania.)

Dobrze. Poprawka sześćdziesiąta szósta, która jest poprawką komisji.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki? (11)

Poprawka siedemdziesiąta szósta, która również jest poprawką komisji...

(Głos z sali: Nie, nie, nie.)

(Głos z sali: Została przyjęta.)

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami? (11)

Poprawki osiemdziesiąta pierwsza i osiemdziesiąta druga, również poprawki komisji, przegłosujemy łącznie.

(Głosy z sali: Nie, nie, nie.)

(Głos z sali: Przyjęcie poprawki osiemdziesiątej pierwszej wykluczy głosowanie nad poprawką osiemdziesiątą drugą.)

Przepraszam, przepraszam, zapędziłem się. Przyjęcie poprawki osiemdziesiątej pierwszej wykluczy głosowanie nad poprawką osiemdziesiątą drugą. Poprawka osiemdziesiąta pierwsza jest poprawką komisji.

(Senator Edmund Wittbrodt: Czy mogę wyjaśnić?)

Być może pomyliłem się, ale mnie się wydawało, że proponowałem dobrze, bo jak czytam oryginalny tekst art. 14, to w tej chwili w tym fragmencie jest: art. 75 ust. 1 pkty 1-3 oraz pkty 5 i 6. Tak jest teraz, a komisja proponowała: art. 75 ust. 1 pkty 1-3 i dodanie pktu 5, ale pozostaje jeszcze: oraz pkty 5 i 6, więc pkt 5 występuje po raz drugi i o to mi chodziło.

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Czy mogę?)

Chciałbym wytłumaczyć, że sformułowanie "oraz pkty 5 i 6" to jest kontynuacja pktu 4, który znajduje się przed wyrazami "w zakresie dotyczącym", i pkt 4 nie będzie wchodził w życie w całości z dniem 1 października, tylko część tego przepisu wejdzie w życie 1 stycznia 2005 r., a część wejdzie po czternastu dniach. W związku z tym wersja zaproponowana przez komisję wydaje się słuszna.

(Senator Edmund Wittbrodt: Wobec tego wycofuję tę poprawkę.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Teraz zrozumiałem, o co chodzi.)

Z wielką przykrością wykreślam te poprawkę. (Wesołość na sali)

I w ten sposób doszliśmy do końca, ale wisi nad nami jeszcze nierozstrzygnięta nieszczęsna poprawka trzydziesta...

...i poprawka trzydziesta druga, pana senatora Wittbrodta. W związku z tym aktualne staje się rozważenie w tej chwili wniosku pana senatora Bachledy-Księdzularza.

(Głos z sali: Górale są praktyczni.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Ale mam wątpliwości, Panie Przewodniczący, bo jeżeli my tego dzisiaj nie zrobimy, to jutro nie będzie druków i będzie mieli problem.)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: A jeszcze trzeba napisać wyjaśnienia i przygotować zestawienie wniosków przyjętych przez komisję.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Tak. Moim zdaniem my to musimy dzisiaj rozpatrzyć.)

(Głos z sali: Tak jak mówię, zrobić to w podwójnym zapisie z gwiazdką. Nie ma innego wyjścia.)

Czyli co?

(Senator Edmund Wittbrodt: Z formalnego punktu widzenia powinniśmy w ogóle tego nie rozpatrywać, bo nie ma zmiany.)

Wykazaliśmy dobrą wolę na początku, w związku z tym rozumiem, że pan senator dokłada jeszcze piętnaście minut. Rozumiem, że jest zgoda na...

Ale mamy nowe czasy, pani senator może mieć przy sobie telefon komórkowy, wystarczy zadzwonić do niej, pytanie tylko, kto zechciałby...

(Głos z sali: Senator właśnie poszukuje wspólnika. Poszukuje numeru telefonu.)

(Senator Edmund Wittbrodt: To znaczy liczyć się muszą z tym, że jeżeli nie, to jest to w ogóle...)

(Głos z sali: O ile się orientuję, to dwa tygodnie temu uchwaliliście państwo taki regulamin, więc teraz już naprawdę...)

Chodzi o to, że liczba poprawek była tak duża, że powinni tutaj być obecni, bo gdyby to była pojedyncza poprawka, to co innego, ale to jest ogromny ciężar gatunkowy. Dziękuję.

Dobrze.

Rozumiem, że jest propozycja pana senatora Wittbrodta, żeby jeszcze zrobić piętnaście minut przerwy. Jeżeli nie zobaczę sprzeciwu, to ogłoszę piętnaście minut przerwy do godziny 21. O godzinie 21 będziemy kontynuować prace i przegłosujemy poprawki trzydziestą, trzydziestą drugą i całość ustawy.

(Głos z sali: Panie Przewodniczący, ale zróbmy tak, że następnym razem, jak nie będzie, to nie dyskutujemy.)

(Głos z sali: Przepraszamy, jeszcze chwilkę.)

(Głos z sali: Tak.)

Szanowni Państwo, powracamy do poprawki trzydziestej. Po dokonaniu autopoprawki poprawka ta brzmi następująco: "Świadczenia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1 do 4, są przyznawane na rok lub semestr z wyjątkiem przypadku, gdy ostatni rok studiów, zgodnie z planem studiów, trwa jeden semestr".

Wobec przyjęcia poprawki trzydziestej głosowanie nad poprawką trzydziestą drugą stało się bezprzedmiotowe, gdyż poprawka ta dotyczy tego samego przepisu, a mianowicie art. 152g ust. 2.

Pan senator Wittbrodt zaproponował w trakcie przerwy, aby wycofać pewne poprawki, które były przez niego zgłaszane.

Panie Senatorze, czy może pan podać, które poprawki pan chciałby wycofać, mimo że już zostały przegłosowane?

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: To już może na posiedzeniu plenarnym.)

(Głos z sali: Przepraszam, ale już tylko ta może być wycofana.)

(Specjalista w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Jakub Zabielski: Może ewentualnie na posiedzeniu plenarnym wycofamy te poprawki, bo my już je przyjęliśmy i w związku z tym...)

(Senator Edmund Wittbrodt: W tej chwili wycofuję poprawkę trzydziestą drugą, bo jutro będzie prawdopodobnie prościej...)

(Głos z sali: Żeby było jasne, wycofujemy ją.)

Proszę państwa, w ten sposób przegłosowaliśmy wszystkie poprawki. Rozumiem, że ciężar sprawozdania tej ustawy nadal spoczywa na naszym nestorze, panu senatorze Marianie Kozłowskim, któremu z góry dziękuję.

Panie Przewodniczący, może jeszcze wyjaśnijmy, ponoć jest problem z poprawką dwudziestą pierwszą, która wymaga reasumpcji. Gdyby można to było wytłumaczyć, byłbym wdzięczny.

Szanowni Państwo, w art. 152c ust. 3, a także w ustawie o wyższych szkołach zawodowych od dochodu na osobę w rodzinie studenta odlicza się świadczenia przyznane na podstawie ustawy. W jednej ustawie na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym, a w drugiej ustawie na podstawie ustawy o wyższych szkołach zawodowych. Możemy mieć teraz przypadki rodzeństwa i jeśli rodzeństwo studiuje na podstawie jednej ustawy, to rodzeństwu się odlicza wszystkie te świadczenia. Jeżeli rodzeństwo studiuje na podstawie dwóch różnych ustaw, to nie wszystkie świadczenia się odlicza. W związku z tym uważam, że to jest nierówne traktowanie studentów.

(Głos z sali: Ale studiują w różnych szkołach.)

(Głosy z sali: Poprawki dwudziestej pierwszej.)

(Senator Edmund Wittbrodt: To wszystko pokazuje, że jednak gdyby był jeden dokument, jedna ustawa, jedne przepisy wspólne, to byłoby lepiej.)

To znaczy sytuacja jest taka, że była to poprawka ministra finansów, natomiast biorąc pod uwagę pewną logikę, która jest tutaj zachowana, to wydaje mi się, że można byłoby zgodzić się z tą poprawką.

(Głos z sali: Z poprawką dwudziestą pierwszą.)

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Tadeusz Szulc: Z tą poprawką dwudziestą pierwszą.)

Z poprawką dwudziestą pierwszą. Czyli rozumiem, że jest wniosek o reasumpcję głosowania nad poprawką dwudziestą pierwszą.

(Głosy z sali: Może jeszcze przedstawiciel Biura Legislacyjnego.)

Biuro Legislacyjne jest troszeczkę w kłopocie, gdyż wydaje mi się, że zarówno na posiedzeniu komisji, które odbyło się 6 maja, nikt nie zgłaszał takiej uwagi, jak i dzisiaj przy poprzednich głosowaniach taka uwaga nie padła, w tym momencie to oczywiście państwo senatorowie podejmiecie decyzję co do reasumpcji głosowania, chociaż... Cóż ja mogę więcej powiedzieć? Dziękuję.

Rozumiem, że ta poprawka jest związana z poprawką sześćdziesiątą pierwszą?

(Głos z sali: Tak.)

Byłbym skłonny to ujednolicić. Można to zrobić być może tu na posiedzeniu komisji, chociaż pan mecenas nam nie pomógł, albo można byłoby to zrobić w postaci wniosku mniejszości, który należy zgłosić jutro i go przeforsować. Ale lepiej byłoby to tutaj zrobić. Można go zgłosić w postaci wniosku mniejszości na posiedzeniu plenarnym i potem go przegłosować.

(Głos z sali: On dzisiaj musi być zgłoszony.)

Tylko to wtedy i tak wróci do komisji.

(Głosy z sali: Nie, nie, nie.)

(Senator Edmund Wittbrodt: Jeżeli to będzie wniosek mniejszości, to potem on zostanie poddany pod głosowanie z argumentacją.)

Myślę, że chyba jest to najrozsądniejsza propozycja, ona nie łamie tego, co już przyjęliśmy na posiedzeniu komisji i za czym głosowaliśmy...

(Głos z sali: Ale wtedy jest osłabiony.)

On nie musi przepaść, dlatego że wzmocnimy go odpowiednią argumentację i to można przedstawić bardzo klarownie.

Senator sprawozdawca może powiedzieć, że uzasadnienie tego będzie we wniosku mniejszości i wtedy byłoby to tak pół na pół, krajem nieba, krajem piekła.

(Głos z sali: Ale mówiło się o wnioskach mniejszości.)

Nie, ale my szukamy, Panie Senatorze, teraz wyjścia z sytuacji, kiedy przegłosowaliśmy pewne wnioski, a teraz stwierdzamy, że jednak lepiej byłoby gdybyśmy ich nie odrzucali. W związku z tym mamy możliwość, albo reasumpcję głosowania, czego nie chcemy robić, żeby nie łamać trybu, w związku z tym można to obejść w ten sposób, że co najmniej dwóch senatorów składa wniosek mniejszości, a pan może powiedzieć, że ten wniosek jest w efekcie popierany przez komisję, a ze względów proceduralnych trafił jako wniosek na posiedzenie plenarne.

(Głos z sali: Nie jest popierany przez komisję, bo komisja go odrzuciła. Możemy go przyjąć jako wniosek mniejszości, to wtedy głosujemy nad nim jako nad wnioskiem mniejszości. Ja nie mogę mówić, że komisja popiera...)

(Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz: Może pan powiedzieć.)

(Głos z sali: Nie tutaj, tam na sali plenarnej może zdobyć poparcie.)

Panie Senatorze, jeżeli pan nie powie nic na ten temat, to nie będziemy mieli do pana pretensji, bo i tak autorzy wniosku mniejszości to uzasadnią i powiedzą. Czyli jak się umawiamy?

(Głos z sali: Ten, kto zgłasza wniosek mniejszości i go uzasadnia.)

Dobrze, czyli tak się umawiamy.

(Głos z sali: To kto zgłasza wniosek mniejszości?)

(Senator Edmund Wittbrodt: Zgłośmy to, ja to przejmuję.)

(Głos z sali: Tak.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Poprawkę sześćdziesiątą pierwszą?)

No, bo one razem muszą być przegłosowane, poprawki dwudziesta pierwsza i sześćdziesiąta pierwsza.

Proszę państwa, zamykam posiedzenie komisji. Uprzejmie przypominam członkom naszej komisji, że jutro spotykamy się w tej samej sali na dwa powiedzenia: o godzinie 9 i o godzinie 10.