2. Rozpatrzenie ustawy o ratyfikacji Konwencji o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym art. 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r. wraz z protokołami stanowiącymi jej integralną część.

Na nasze dzisiejsze posiedzenie przybył pan minister Adam Giersz, którego serdecznie witam. Witam też państwa z departamentu sportu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu: panią Jolantę Skocką, panią Alicję Steć oraz pana Bogusława Wolwowicza. Jeśli nie przekręciłam nazwisk...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Wobec tego serdecznie państwa witam na naszym posiedzeniu.

Aha, no i punkt trzeci to sprawy różne, wolne wnioski.

Czy ktoś z państwa miałby uwagi do porządku obrad? Nie widzę sprzeciwu.

Bardzo proszę pana ministra Adama Giersza o zabranie głosu w sprawie zmiany ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu.

Chciałbym przedstawić projekt ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu.

Projekt ustawy ma na celu pozostawienie Centralnego Ośrodka Sportu w dotychczasowej formie organizacyjno-prawnej, czyli w formie państwowego zakładu budżetowego bezpośrednio nadzorowanego przez ministra edukacji narodowej i sportu. Z dniem 1 stycznia 2004 r., zgodnie z przepisami aktualnie obowiązującej ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu, COS miał bowiem ulec likwidacji, a jego majątek miał zostać przejęty przez Polską Konfederację Sportu.

Rząd przedkłada nowelizację tej ustawy z kilku powodów. Po pierwsze, baza sportowa znajdująca się w dyspozycji Centralnego Ośrodka Sportu powinna służyć rozwojowi nie tylko sportu wyczynowego, ale również sportu powszechnego, sportu osób niepełnosprawnych czy też sportu młodzieżowego. Stąd przekazanie całej tej infrastruktury Polskiej Konfederacji Sportu mogłoby spowodować ograniczenie wykorzystania tej bazy tylko do potrzeb sportu wyczynowego, gdyż Polska Konfederacja Sportu zajmuje się wyłącznie, na mocy ustawy, sportem wyczynowym. Dlatego uważaliśmy, że to mogłoby spowodować pewne utrudnienia w dostępie, zwłaszcza młodzieży, do obiektów COS.

Po drugie, niezwykle istotne są względy ekonomiczne, związane z przekazaniem majątku COS z ministerstwa edukacji narodowej do Polskiej Konfederacji Sportu. COS, jako państwowy zakład budżetowy, zarządza majątkiem Skarbu Państwa, który został przekazany ośrodkowi w trwały zarząd lub użytkowanie. No, są jednakże grunty jednostek samorządu terytorialnego i osób fizycznych, które COS użytkuje lub dzierżawi. Proces przejęcia praw do tych składników majątkowych COS przez Polską Konfederację Sportu wymagałby uregulowania statusu prawnego wielu tych gruntów, zmienia się bowiem właściciel, ale przede wszystkim dokonania wyceny wszystkich składników majątkowych. Dokonanie takich wycen jest niestety kosztowne. Szacujemy, że obecnie byłoby to około 3-5% wartości tego majątku, to jest około kilkudziesięciu milionów złotych. W tej chwili tych pieniędzy na koszty przejęcia COS przez Polską Konfederację Sportu w budżecie nie ma.

Kolejnym argumentem ekonomicznym za pozostawieniem COS w strukturze ministerstwa edukacji narodowej, czyli jako zakładu budżetowego, jest fakt, że COS jako zakład budżetowy korzysta z ulg w opłatach podatków lokalnych, natomiast polska konfederacja nie mogłaby z tych ulg z tego tytułu korzystać.

Konkludując: rząd zdecydował się przedłożyć ten projekt nowelizacji, bo ocenił, iż koszty likwidacji Centralnego Ośrodka Sportu i przekazania jego majątku Polskiej Konfederacji Sportu byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanych efektów proponowanych przekształceń. Ponadto uważamy, że pozostawienie COS jako zakładu budżetowego ministra edukacji narodowej i sportu pozwoli na lepsze czy racjonalne wykorzystanie bazy sportowej przez nie tylko sportowców wyczynowych, ale i ogólnopolskie stowarzyszenia kultury fizycznej, takie jak AZS, LZS, Szkolny Związek Sportowy, TKKF i inne organizacje działające na rzecz upowszechnienia sportu. Stąd przedkładamy tę nowelizację z wnioskiem o przyjęcie jej przez Wysoką Komisję i przez Senat. Dziękuję bardzo.

Proszę państwa, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił tę ustawę w dniu 19 września 2003 r. Poseł sprawozdawca był na dzisiaj zaproszony, no ale niestety nie ma go.

Jeżeli chodzi o opinię legislacyjną, to Biuro Legislacyjne nie zgłasza zastrzeżeń do tej ustawy. Dziękuję.

Oczywiście przedłożyliśmy Polskiej Konfederacji Sportu ten projekt z prośbą o zaopiniowanie. Mam tu przed sobą pismo, w którym Polska Konfederacja Sportu informuje, iż na posiedzeniu nadzwyczajnym w dniu 7 maja bieżącego roku rada Polskiej Konfederacji Sportu pozytywnie zaopiniowała projekt ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu.

Dziękuję panu senatorowi Koniecznemu.

Kto z państwa, pań i panów, senatorów jest za przyjęciem omawianej ustawy bez poprawek? (8)

Wobec tego bezpodstawne są pytania o to, kto się wstrzymał od głosu bądź kto był przeciwny.

Wydaje mi się, że pan senator Lato był sprawozdawcą komisji, kiedy przyjmowaliśmy uchwałę w sprawie ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu, jest znanym sportowcem, niech będzie również...

(Głos z sali: Niech się teraz wycofa.)

Tak, niech się wycofuje z pewnych...

Dziękuję bardzo.

(Głos z sali: Każdy może się pomylić.)

Jak rozumiem, wobec niezgłoszenia sprzeciwu komisja wyznacza pana senator Grzegorza Latę na sprawozdawcę komisji na najbliższym posiedzeniu Senatu.

Na nasze obrady przybyła pani Alicja Adamczak, prezes Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Serdecznie witam panią prezes.

Zmienił się także legislator - w drugiej części posiedzenia jest z nami pan Jakub Zabielski. Sekretarz komisji - ten sam.

Reprezentując stronę rządową, chciałabym gorąco prosić szanowną panią przewodniczącą, szanowne panie i panów senatorów o poparcie tego wniosku o uchwalenie ustawy zezwalającej prezydentowi Rzeczypospolitej na ratyfikację konwencji monachijskiej. Proszę o to z tego względu, że uchwalenie tej ustawy zezwalającej i przystąpienie do Europejskiej Organizacji Patentowej stanowią spełnienie jednego z wymogów przedakcesyjnych, którym jest członkostwo Polski w tej organizacji i możliwość wprowadzenia instytucji ochrony patentowej na mocy patentu europejskiego na terytorium Rzeczypospolitej.

W ubiegłym roku, 19 grudnia - myślę, że dla porządku powinnam poinformować o tym szanownych państwa - prezydent Rzeczypospolitej podpisał ratyfikację aktu rewidującego konwencję o patencie europejskim. Niemniej jednak zmieniły się okoliczności formalnoprawne, w wyniku czego w celu uzyskania członkostwa w Europejskiej Organizacji Patentowej niezbędne jest ratyfikowanie również aktu podstawowego, którym jest konwencja monachijska. Aby był bowiem ważny i wszedł w życie ten akt rewidujący konwencję, niezbędne jest jego ratyfikowanie przez co najmniej piętnaście państw. Do tej pory jedynie siedem państw ratyfikowało ten akt rewizyjny, stąd on nie wszedł jeszcze w życie. Dlatego też musimy ratyfikować, powinniśmy ratyfikować akt podstawowy, czyli konwencję monachijską, która pozwoli nam na uzyskanie członkostwa w Europejskiej Organizacji Patentowej.

Postępowanie po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych jest dosyć długie, ale sądzimy, że jeżeli możliwe by było uchwalenie tej ustawy zezwalającej prezydentowi na ratyfikację w takim trybie jak do tej pory, takim prężnym, a następnie ratyfikowanie i podpisanie asygnaty, kontrasygnaty - jeszcze pan premier musi podpisać tę ratyfikację - to nasze członkostwo możliwe by było od 1 lutego lub 1 marca przyszłego roku. W przypadku, gdyby ta ustawa nie została uchwalona w tak dynamicznym tempie czy w ogóle nie weszłaby w życie, to określone straty ponieśliby zarówno polscy zgłaszający, jak i polska gospodarka, straty związane z niemożliwością obowiązywania patentu europejskiego na terytorium Polski.

Członkostwo Polski w Europejskiej Organizacji Patentowej pozwoliłoby naszym zgłaszającym, zarówno osobom indywidualnym, fizycznym, jak i podmiotom, przedsiębiorcom, w trybie jednego zgłoszenia patentowego uzyskać wiązkę patentów, nazwaną patentem europejskim, w dwudziestu siedmiu państwach Europy, tyle ich dzisiaj należy bowiem do tej konwencji, oczywiście z wyłączeniem Polski. Jedno zgłoszenie umożliwia uzyskanie ochrony patentowej w wielu wybranych państwach. Zaznaczam, że to nazywa się patentem europejskim, ale nie jest jednolitym patentem, bo są to indywidualne patenty w poszczególnych państwach, czyli zgłaszający wskazuje, w których państwach chce uzyskać patent europejski. To jedno zgłoszenie pozwala na ogromne oszczędności, oszczędności proceduralne, szybkie jest bowiem postępowanie w celu zastrzeżenia wyłączności w wybranych, wskazanych przez zgłaszającego państwach należących do tej Europejskiej Organizacji Patentowej.

Umożliwi to także wzrost liczby zgłoszeń składanych w celu uzyskania ochrony na terytorium Rzeczypospolitej. Sądzimy, że dzięki temu na terytorium Polski będzie zastrzeganych więcej nowych technologii. Wprawdzie będzie to wyłączność dla obcych zgłaszających, ale sądzimy - bo trzeba mieć na względzie działania rządu w celu przyciągnięcia dużej liczby podmiotów, które by zainwestowały w rozwój różnych gałęzi przemysłu w Polsce, a z tym muszą wiązać się nowe technologie i zapewnienie ich ochrony na terytorium polskim - że będzie to jeden z atutów, pozwalających właśnie na przyciągnięcie obcego kapitału i obcych inwestorów do Polski.

To tyle tytułem wprowadzenia.

Pani Prezes, do tej chwili ta konwencja została ratyfikowana przez siedem państw. Ma ich być piętnaście, żeby weszła w życie. Co będzie, jeśli na przykład prezydent ją podpisze i będziemy tym ósmym państwem, ale nie będzie następnych do piętnastki. Czy będzie to...

Przepraszam, ale tu jest małe niezrozumienie się. Ja być może zbyt szybko przechodziłam od jednego wątku do drugiego i to moje wystąpienie nie było komunikatywne. Otóż dlatego musimy... przepraszam, powinniśmy ratyfikować tę konwencję, że ratyfikowaliśmy do tej pory akt rewizyjny zmieniający tę konwencję. Tam są niewielkie zmiany w procedurze. I ten akt rewizyjny nie wszedł w życie dlatego, że ratyfikowało go dopiero siedem państw. Czyli obowiązuje konwencja, a my konwencji nie ratyfikowaliśmy. Ratyfikowaliśmy coś więcej, a nie ratyfikowaliśmy tego backgroundu. I stąd potrzeba ratyfikowania samej konwencji monachijskiej z 1973 r. Ona była kilkakrotnie zmieniana i ta ostatnia zmiana, która została przyjęta w 2000 r. na konferencji dyplomatycznej, właśnie jeszcze nie weszła w życie. Gdyby ona weszła w życie, nie byłoby potrzeby ratyfikowania tej konwencji. Jednak w tej sytuacji jest wniosek o wyrażenie zgody na ratyfikowanie konwencji jako tego aktu podstawowego.

(Senator January Bień: Jeśli można jeszcze...)

Tak, bardzo proszę, Panie Senatorze.

(Prezes Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej Alicja Adamczak: Tak, minimum.)

Czy po to, żeby mogła obowiązywać konwencja, czy żeby tylko akt rewizyjny...

(Prezes Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej Alicja Adamczak: Akt rewizyjny.)

W takim razie mam pytanie: czy jeśli aktu rewizyjnego nie podpisze piętnaście państw na dwadzieścia siedem, zabezpieczone będą wszystkie nasze sprawy, jeśli chodzi o konwencję?

Jeżeli ten akt rewizyjny nie wejdzie w życie, to będzie obowiązywała wyłącznie konwencja monachijska z jej zmianami do 2000 r., a więc nasze interesy są tu absolutnie zabezpieczone. Wtedy, tak jak te dwadzieścia siedem państw, obecnie członków Europejskiej Organizacji Patentowej, które ratyfikowały konwencję... Po prostu te same zasady będą obowiązywały również w Polsce. Jest tylko pytanie, czy i kiedy wejdzie w życie ten akt rewizyjny, który ratyfikowało do tej pory tylko siedem państw. Przewiduje się, że powinno to nastąpić w ciągu trzech do pięciu lat.

(Senator January Bień: Rozumiem. Dziękuję ślicznie.)

W trakcie naszych obrad przybył pan Krzysztof Krystowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. Serdecznie witam pana ministra i jeśli pan minister miałby coś do powiedzenia w sprawie omawianej ustawy, to bardzo proszę. Nie? Dziękuję.

Pani Prezes, ja nie wiem, czy dobrze zrozumiałam z pani informacji, że jeśliby ta konwencja nie weszła w życie przed naszą akcesją, to spowodowałoby to duże straty. Proszę może skonkretyzować, na czym polegałyby te nasze straty.

Jeśli chodzi o straty ekonomiczne, bo chyba te nas najbardziej interesują, to oznaczałoby to, że nasi zgłaszający nadal musieliby wydawać znacznie więcej pieniędzy na uzyskanie ochrony w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym, ponieważ nie mieliby możliwości dokonania poprzez to jedno zgłoszenie zgłoszeń w wielu państwach europejskich, łącznie z Polską.

Poza tym w momencie, w którym zostaniemy krajem członkowskim, Europejska Organizacja Patentowa będzie zobowiązana do pewnych świadczeń na rzecz polskiego urzędu patentowego. Chodzi o udostępnienie mu jej zasobów programowych, których nam brakuje do realizacji zarządzania pewnymi bazami danych dotyczących zgłoszeń patentowych i udzielonych patentów w postępowaniu przed polskim urzędem patentowym. Są to bardzo drogie programy, które musielibyśmy zakupić, a tak dostaniemy je w ramach jak gdyby nieodpłatnej subwencji. Zobowiązana będzie również udostępniać nam swoje szkolenia w celu zharmonizowania wykładni prawa obowiązującego w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym i prawa polskiego. Chodzi również o kwotę, która byłaby przeznaczona zarówno na szkolenia, jak i na ewentualne doposażenie nas w sprzęt komputerowy - 100 tysięcy euro rocznie przez okres pięciu lat.

Oczywiście będą również wydatki ze strony Polski, ale będą one nieznaczne. Ta kwota, jednorazowe wpisowe do Europejskiej Organizacji Patentowej, wyniesie 1 tysiąc 700 euro. Jest to należność jednokrotna, uiszczana przez Polskę, jak z nazwy wynika, na wstępie, po przyjęciu nas w poczet krajów członkowskich.

Poza tym polscy rzecznicy patentowi, którzy posiadają aktualnie uprawnienia do występowania przed polskim urzędem patentowym, uzyskają automatycznie, na zasadzie klauzuli dziadka, status europejskich rzeczników patentowych, co, gdy się ma na względzie reprezentowanie polskich podmiotów w postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym przez polskich pełnomocników, będzie oznaczało niewydatkowanie olbrzymich kwot pieniędzy na bardzo drogich pełnomocników z krajów Europy Zachodniej, jest to bowiem niewspółmierne - istnieje kilkakrotne przebicie w stosunku do opłat za polskich pełnomocników.

Tak że oznacza to określone oszczędności i te korzyści, o których wspomniałam na wstępie. Dziękuję bardzo.

W takim razie, ponieważ nie ma żadnych uwag, zgłaszam wniosek o przyjęcie ustawy o ratyfikacji konwencji monachijskiej bez poprawek.

Dziękuję, Pani Senator.

Proszę, kto z państwa, pań i panów, senatorów jest za przyjęciem ustawy bez poprawek?

Ze względu na to, że właśnie tyle osób uczestniczy dzisiaj w posiedzeniu, bezprzedmiotowe byłyby pytania, kto jest przeciw i kto się wstrzymał od głosu. Czyli przyjmujemy tę ustawę jednogłośnie.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak jest. To bardzo miłe, gdy senator przyjmuje propozycję z zadowoleniem.

Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że komisja wytypowała pana senatora Januarego Bienia na sprawozdawcę komisji na najbliższym posiedzeniu Senatu.

Jeśli państwo senatorowie mieliby inne sprawy, komunikaty, uwagi, wnioski, to bardzo proszę.

Ja tylko przypominam, że dziewiątego rano, w przerwie w posiedzeniu Senatu, odbędzie się spotkanie komisji poświęcone sprawom organizacyjnym. Dziewiątego rano, drugiego dnia posiedzenia Senatu.

Czy jeszcze ktoś z senatorów? Nie.