1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych na 71. posiedzeniu Senatu do ustawy o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Proszę państwa, mamy do załatwienia właściwie jedną kwestię: rozszerzenie poprawki, którą przyjęliśmy na poprzednim posiedzeniu na wniosek naszych legislatorów. Ministerstwo Kultury zwróciło uwagę na pewną cechę tej poprawki, która blokuje sprawiedliwe, najdelikatniej mówiąc, rozstanie w przypadku, gdyby te połączone instytucje kultury zdecydowały się rozdzielić.

Jest pan minister Klimczak, którego bardzo serdecznie witam i przepraszam, że nie dopełniłem tej formalności. Witam również pana... Nigdy nie mogę zapamiętać pańskiego nazwiska...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Myślę, Panie Ministrze, że będzie pan uprzejmy skomentować nam tę drugą część, żebyśmy się przekonali, iż powinniśmy, a moim zdaniem powinniśmy, ją zaaprobować.

Uważamy, że jeśli Wysoka Komisja przychyliłaby się do wniosku legislatora, że poprawki w tej ustawie należy rozbudować o kwestie związane z likwidacją instytucji kultury, to ust. 2 art. 25 powinien brzmieć tak, jak zaproponowaliśmy, wyłącznie i tylko dlatego, że... Tu chciałbym się odwołać do sytuacji, która nieraz miała miejsce, to znaczy takiej, w której Senat był strażnikiem tworzenia dobrego prawa. Myślę, że skoro mamy wprowadzić konkretne poprawki, to Senat powinien stać na straży tworzenia prawa, które skutecznie zabezpieczy różnorodne sytuacje, jakie mogą wystąpić. Dlatego też proponujemy, aby zaproponowane zapisy o zobowiązaniach solidarnych zostały uzupełnione o takie zapisy, zgodnie z którymi organizatorzy instytucji kultury współtworzący te instytucje wzajemnie określają zakres zobowiązań na wypadek ich likwidacji. Dziękuję.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Oprócz argumentów, które podał pan minister, są jeszcze argumenty natury czysto prawnej i argumenty dotyczące faktów. Zobowiązania solidarne regulowane są w kodeksie cywilnym i narzucenie obowiązku tworzenia instytucji oraz - w razie jej likwidacji - ponoszenia wspólnej odpowiedzialności przez organizatorów może skutecznie blokować podejmowanie przez nich takich decyzji. Uważamy tak z bardzo prostej przyczyny: w razie likwidacji instytucji kultury utworzonej wspólnie przez Skarb Państwa i organy samorządu terytorialnego potencjalni dłużnicy zawsze skierują swoje roszczenia wobec Skarbu Państwa, a nie wobec jednostek samorządu. Chcielibyśmy takich sytuacji uniknąć, bo w praktyce będzie to blokowało tworzenie tego typu instytucji.

Dziękuję bardzo.

Podczas sesji, na której byłem sprawozdawcą, padło pytanie, czy - skoro Sejm nie nowelizował art. 25 - nie idziemy zbyt daleko i czy to nie jest naruszenie uprawnień przez Senat. Ja wprawdzie odpowiedziałem, jak mi się wydawało, zgodnie z celem tych zapisów, że kiedy zapisuje się, w jaki sposób dwa podmioty mogą utworzyć i prowadzić wspólną instytucję kultury, to należy także przewidzieć możliwość rozwiązania tego rodzaju instytucji. Pan senator Łęcki, który o to pytał, przyjął taką odpowiedź, ale jak mówię, jest pewna wątpliwość i dlatego pozwalam sobie ją zasygnalizować. Dziękuję.

Pan dyrektor, mam nadzieję, spróbuje odpowiedzieć na tę wątpliwość, a teraz udzielam głosu panu senatorowi Litwińcowi.

W odpowiedzi na informację mego poprzednika chciałbym powiedzieć, że rzeczywiście mądry Senat, aczkolwiek jest tylko poprawczakiem, jest jednocześnie bytem mądrej Rzeczypospolitej, która budując żłobek, musi też pomyśleć o cmentarzu.

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. To było bardzo, bardzo, powiedziałbym, refleksyjne. Bardzo.

Czy ktoś z państwa senatorów ma jeszcze wątpliwości, pytania do tej drugiej części poprawki?

Skoro nie, to może pan dyrektor Dziomdziora...

Rzeczywiście, zgodnie z poglądem Trybunału Konstytucyjnego Senat jest ograniczony zakresem nowelizacji przyjętej przez Sejm, ale z jednym wyjątkiem. W tym wypadku, naszym zdaniem, ten wyjątek zachodzi i wydaje się, że jest to niezbędne uzupełnienie regulacji uchwalonej przez Sejm. Dziękuję.

Mnie się też tak wydaje, że skoro cała nowelizacja dotyczy możliwości łączenia, to ta kwestia w tym zakresie się mieści. Myślę więc, że tutaj te wątpliwości, jakkolwiek się pojawiły, nie są do końca uzasadnione.

W związku z przyjęciem poprawki pierwszej, poprawka druga nie wymaga przegłosowania, utraciła swoją moc.