Zapis stenograficzny (1876) z 212. posiedzenia Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych w dniu 15 lipca 2005 r.

Porządek obrad:

1. Rozpatrzenie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (druk nr 1044).

2. Rozpatrzenie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (druk nr 1061).

3. Rozpatrzenie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (druk nr 1062).

4. Rozpatrzenie ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (druk nr 1063).

5. Rozpatrzenie ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (druk nr 1047).

6. Rozpatrzenie ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (druk nr 1043).

7. Rozpatrzenie ustawy o Funduszu im. Komisji Edukacji Narodowej (druk nr 1065).

(Brak nagrania)

Czy państwo nie uważacie, że mówiąc o narażeniu na nienależny zwrot należności, nie należałoby nawiązać do treści ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków i mówić o nienależnym zwrocie wydatków? Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Zanim pan minister przemyśli odpowiedź na pytania pani mecenas, chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów po lekturze tego dokumentu ma już pytania związane z przedłożeniem. Nie ma pytań.

Wobec tego, Panie Ministrze, jest pan skazany na odpowiedź.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: A ja będę wygodny i poproszę panią dyrektor.)

Proszę bardzo.

Zacznę może od art. 9. Tu rzeczywiście można doprecyzować, tak jak pani mecenas powiedziała, żeby wskazanie wyraźnie dotyczyło wydatków związanych z tymi wydatkami na podstawie tej ustawy; tu jak najbardziej. Jeśli jednak chodzi o ust. 3 w art. 6, to rzeczywiście, patrząc na ust. 4, w którym jest określone, że wyłącznie do dnia wydania decyzji, a potem do terminu wypłaty, termin doręczenia decyzji już jest niepotrzebny. Można zostawić termin wydania decyzji w sprawie ustalenia odsetek w wysokości opłaty prolongacyjnej. Myślę, że o to chodziło pani mecenas, prawda?

Nie, chodzi mi o to, że opłata prolongacyjna będzie wypłacana, będzie podlegała oprocentowaniu. I tu jest określone, od jakiej daty.

(Pełniąca Obowiązki DyreZktora Departamentu Podatków Bezpośrednich w Ministerstwie Finansów Ewa Adamiak: Tak.)

Po pierwsze, od dnia, w którym upłynął termin wydania decyzji, a następnie od dnia, w którym upłynął termin doręczenia decyzji. Ja nie wiem, czy państwo tu przypadkiem nie mieli na myśli dnia wypłaty, nie wiem. Nie wiem, co państwo mieli na myśli, mówiąc o doręczeniu.

To był projekt poselski, nad którym my oczywiście pracowaliśmy, i myślę, że chodziło tu o taką sytuację, gdyby na przykład decyzja nie została doręczona w terminie z winy podatnika. Ponieważ jednak są następne przepisy mówiące o tym, że oprocentowania się nie liczy, jeżeli nastąpiło coś z winy podatnika, czy wydanie, czy coś innego, w tej sytuacji rzeczywiście zapis "lub termin doręczenia decyzji" w tym ustępie jest niepotrzebny, wystarczy "w dniu, w którym upłynął termin wydania decyzji". Dziękuję.

Wobec tego trzeba przeredagować ust. 3 w art. 6, aby był bardziej czytelny.

Pani Mecenas, zanim przystąpimy do głosowania, trzeba by było zaproponować tę redakcję.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: To jest proste, bo jest to tylko kwestia wykreślenia ostatnich słów tego ustępu.)

To proszę bardzo, o tym mówię. Proszę mi przygotować redakcję ust. 3.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: Przepraszam, Panie Przewodniczący, czy ja mogłabym jeszcze zadać pytanie?)

Oczywiście, proszę.

W związku z tym, że to wszystko tak troszkę szybko robimy, nie wiem, czy nie doczytałam, czy jest to może oczywiste, a wynika z innych przepisów, chodzi mi o to, kto będzie obliczał kwotę, o której mowa w art. 3 ust. 5 pkty 1 i 2. Osoba, która wnosi o zwrot tych wydatków, to jest zwykły szary obywatel. Ja, tak to określę, w pierwszych słowach listu zrozumiałam, że to obywatel będzie obliczał tę kwotę. Może się mylę, ale wydaje mi się, że jednak urząd skarbowy powinien określać maksymalne kwoty, a po prostu obywatele w dniu zwracania się z wnioskiem powinni znać maksymalną kwotę, o którą się mogą ubiegać. Chyba nie oni sami powinni obliczać tę kwotę, tym bardziej że sposób obliczania jest dosyć skomplikowany. Dziękuję.

Proszę.

Dziękuję bardzo.

To obywatel ma wyliczać tę kwotę. Ja wiem, że jeśli się pojawiają procenty, to dla prawników czasami jest to problem. Myślę jednak, że ponieważ obywatele już wypełniają PIT, korzystali z ulgi budowlanej i tu też był pewien limit, którego nie można było przekroczyć, dlatego jest to tak pomyślane, że obywatel wylicza tę kwotę. Dziękuję.

Pan wierzy w to, Panie Ministrze, że oni to wyliczą? Pan w to wierzy?

Panie Przewodniczący, ja rozumiem to, że często pracownicy, powiedzmy, dyskutują o procentach, ale mnie nie chodzi o procenty, mnie chodzi o obliczanie iloczynu 70 m² powierzchni użytkowej i ceny 1 m² powierzchni użytkowej, przyjmowanej na potrzeby obliczania premii, ogłoszonej za kwartał poprzedzający kwartał, w którym inwestor złożył wniosek o wydanie decyzji. Mnie chodzi o obliczanie iloczynu. Przepraszam, ale to jest chyba przesada, żeby obywatel obliczał sobie iloczyn 70 m² itd.. Dla obywatela też nie są ogólnie dostępne dane na temat tego, które kwoty przyjmuje się jako kwoty podstawy do obliczania premii gwarancyjnej, zwłaszcza za ostatni kwartał obliczany w poprzednim kwartale. Proszę państwa, jeżeli obywatel źle to obliczy, to skutkuje wydłużeniem czasu rozpoznania wniosku o zwrot wpłaty. Przypuszczam, że w 80% ta kwota będzie wyliczona nieprawidłowo, nie kwota w zdaniu wstępnym, kwota zwrotu, czyli owo 68,18% czy 12,295%, myślę, że z tym obywatel sobie poradzi, z różnicą między 22% a 7% VAT też da sobie radę, mnie chodzi tylko o ten iloczyn. Czy ten iloczyn to nie powinna być kwota obliczana dla obywateli przez urząd skarbowy, która powinna być wywieszana w urzędzie skarbowym w momencie, kiedy się zmienia? Dziękuję.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: Jeśli mogę...)

Proszę.

Ta kwota oczywiście będzie udostępniona na ogłoszeniu w urzędzie skarbowym, a także na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w tym dziale, w którym trzeba, i będzie ona oczywiście co kwartał aktualizowana. Ta kwota będzie dostępna i pomnożona przez 70 da limit, o którym pani mówi.

Ale w ustawie nie jest powiedziane, że będzie ją obliczał urząd skarbowy. Dlatego dobrze by było dodać ustęp stanowiący, że kwoty, o których mowa w art. 3 ust. 5 pkty 1 i 2, obliczane są przez urząd skarbowy. Chodzi o pkty 1 i 2, nie o zdanie wstępne. Dziękuję.

Ostateczną decyzję i tak wyda organ podatkowy, i on określi kwotę zwrotu, czyli będzie to weryfikował. Chodzi o to, żeby podatnik w danych, które będą przedłożone do wniosku, przedłożył również swoje faktury i wyliczył, pokazał, o ile występuje. Potem toczy się postępowanie i następuje weryfikacja. Wszystkie pozostałe sprawy, które są tu nieuregulowane, odnosimy do ordynacji podatkowej, czyli podatnik też zostanie powiadomiony o tym, że na przykład kwota jego zwrotu jest inna. Chodziło o to, żeby podatnik wyliczył i pokazał, że występuje o kwotę iks. Jeżeli zaś chodzi o bazę informacyjną, to ona po prostu będzie dostępna, chyba nie trzeba tego specjalnie zapisywać w ustawie, to są informacje, które są dostępne, bo to są informacje GUS, są one w rocznikach, w Internecie. Tak że wydaje mi się, że nawet jeżeli podatnik podałby złą kwotę, to i tak odpowiedzialność i wydanie decyzji spoczywa na organie podatkowym. Dziękuję.

Tak, ale może dojść do sytuacji, w której będzie to w nieskończoność kwestionowane lub weryfikowane.

(Pełniąca Obowiązki Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich w Ministerstwie Finansów Ewa Adamiak: Myślę, że nie.)

I ten biedny podatnik będzie chodził piętnaście razy z kwitami, a oni będą mu mówili, że to nie to, przyjdzie jeszcze raz i znowu powiedzą, że to nie to.

Myślę, że nie będzie takiego problemu. Podatnik jest raz wzywany w celu poinformowania o tym, jaka jest wysokość kwoty w decyzji zgodnie z art. 200 ordynacji podatkowej, w celu zapoznania się z zebranym materiałem. To jest ten moment przed wydaniem decyzji, więc będzie on powiadomiony, dlaczego na przykład w decyzji jest inna kwota. Pierwszy powód - niektóre faktury mogły być niewłaściwe, drugi - na przykład popełnił błąd w matematycznym wyliczeniu, jednak jego błędne wyliczenie nie będzie powodowało tego, że nie otrzyma decyzji.

Ja boję się tego, że konstruujemy to prawo w taki sposób, iż nikt poza pracownikami Ministerstwa Finansów, i to tylko jednego departamentu, nie będzie w stanie z niego skorzystać.

A jakie ma pani uwagi do art. 9?

Jeśli chodzi o art. 9, zgodziliśmy się z uwagą pani mecenas, iż można dodać, że chodzi o wydatki związane z tą ustawą. To jest tylko doprecyzowanie, żeby nie budziło to wątpliwości.

Dobrze. Jeżeli uznajemy, że się z tym zgadzamy, to trzeba zaproponować zmianę redakcji zapisu. Wobec tego proszę uprzejmie pomóc nam zredagować ten zapis, jeżeli chcecie go państwo wprowadzić.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: Jeśli można...)

Tak. Trzeba.

Poprawka polegałaby na dokonaniu następującej zmiany. W art. 9, w art. 76a w §1 i 2 wyrazy "należności, o której mowa" zastępuje się wyrazami "wydatków, o których mowa", ewentualnie "części wydatków", jak państwo uważacie, ponieważ wszędzie konsekwentnie posługujecie się państwo wyrażeniem "zwrot części wydatków", a nie "zwrot wydatków".

Zamieniamy "należności, o której mowa" na "wydatków, o których mowa". Tak, dobrze. Czyli teoretycznie mamy redakcję zmiany art. 9. Wróćmy jeszcze na chwilę do art. 6 ust. 3.

Pani Mecenas, niech pani jeszcze raz dokładnie wskaże, które słowa skreślamy.

Wyrazy "należności, o której mowa" zastępujemy wyrazami "części wydatków, o których mowa".

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Nie, nie, ja mówię teraz o art. 6 ust. 3.)

Aha, o art. 6. W art. 6 w ust. 3 skreśla się wyrazy "lub termin doręczenia decyzji".

Ja mam jeszcze taką sprawę czysto redakcyjną.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Proszę bardzo.)

Nie wiem, czy państwo senatorowie zwrócili na to uwagę. W art. 1 w ust. 1 w ogóle reguluje się przedmiotu ustawy, po czym w ust. 2 pisze się "zwrot części wydatków, o których mowa w ust. 1, finansowany jest z budżetu państwa". Z takiego brzmienia, z takiego zapisu wynika, że część jest finansowana spoza budżetu.

Biorąc to na logikę, to coś tu jest nie w porządku.

Proszę bardzo, Pani Dyrektor.

Dlaczego pojawiło się tu sformułowanie "część wydatków"? Ponieważ jest to tylko 68% tych wydatków. Jeżeli jednak ust. 1 mówi: "reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych" itd., to potem może być zapisane "zwrot wydatków, o których mowa w ust. 1, finansowany jest", gdyż odnosimy to do ust. 1, z całą pewnością można pozbyć się słowa "części", ale wydaje mi się, że aby nie budziło wątpliwości, to słowo "części" można...

Nie, Pani Dyrektor, przepraszam bardzo, w tym momencie będę się upierał, będę po stronie pani mecenas. To już nawet dla osoby niebędącej prawnikiem jest czytelne, że skoro przedmiot dotyczy części wydatków, a ust. 2 dotyczy techniki przedmiotu wymienionego w ust. 1... Opowiadałbym się za tym, żeby w ust. 2 art. 1 zapisać "zwrot wydatków".

(Pełniąca Obowiązki Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich w Ministerstwie Finansów Ewa Adamiak: Tak, właśnie przed chwilą powiedziałam, że może to być zapisane bez słowa "części".)

W takim razie mamy następną poprawkę. Dobrze.

Czy ktoś jeszcze w tej sprawie? Pani Mecenas?

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: Dziękuję.)

Na razie tyle. Dziękuję. Aczkolwiek pozostajemy z niedosytem, jeżeli chodzi o niesprawność klienta w wyliczeniu swojego zobowiązania. Dobrze.

Teraz mamy przed sobą jeszcze trzy poprawki, które zmierzają właściwie, mam nadzieję, do wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych. Pierwsza dotyczy znowu art. 3. Ja może nie będę ich czytał. Z tego, co rozumiem, państwo senatorowie mają ten tekst przed sobą, widzę, że pani senator Ferenc ma. Pani Basiu, proszę to powielić, żeby państwo senatorowie mieli przed sobą tekst. A pana ministra zaraz poproszę o zreferowanie. Poprawka druga dotyczy art. 10 i tu też chodzi właściwie o uczytelnienie przepisu, a poprawka trzecia dotyczy art. 11 i jej istotą także jest doprecyzowanie.

Proszę pana ministra o przedstawienie swojego stanowiska wobec tych poprawek.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Pierwsza poprawka do art. 3 jest, jak rozumiem, odpowiedzią na pewne wątpliwości podnoszone w prasie, czy kwota zwrotu, limit zwrotu dotyczy okresu trzyletniego, czy też jednorazowego wniosku. Naszym zdaniem oczywiście dotyczy okresu trzyletniego, ale jeśli wpiszemy "kwota zwrotu, o której mowa w ust. 4, w okresie obowiązywania ustawy", to znikną wszelkie wątpliwości, ten limit dotyczy...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: I to jest oczywiste.)

Tak. Ust. 7 otrzymuje brzmienie "kwota zwrotu obliczona zgodnie z ust. 5 i 6 dotyczy wszystkich wydatków udokumentowanych w sposób określony w ust. 2 i podlega zaokrągleniu do pełnych złotych". To też jest potrzebne, żeby była jasność...

(Rozmowy na sali)

Chwileczkę, przepraszam, proszę państwa, nie wszyscy naraz.

Proszę bardzo.

Ja mam uwagę do ust. 7. Gdyby państwo rozważyli, czy nie byłoby przydatne dodanie w tej poprawce wyrazu, aby otrzymać takie sformułowanie: "kwota zwrotu obliczona zgodnie z ust. 5 i 6 dotyczy sumy wszystkich wydatków". Dziękuję.

Tak jest, mnie też się wydaje, że to jest logiczne.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: Dobrze.)

Dobrze, to jest logiczne. Uważam, że trzeba eliminować wszystkie wątpliwości, które stwarzają możliwość dwuznacznej interpretacji.

Bardzo słusznie, Pani Mecenas, podoba mi się to.

Następna poprawka.

(Rozmowy na sali)

Nie, nie, teraz pan minister w sprawie art. 10.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jarosław Neneman: Jeśli chodzi o art. 10, poproszę panią dyrektor.)

W art. 10 wprowadzony był taki zapis. To jest zmiana w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, ponieważ organ podatkowy będzie miał pół roku na dokonanie weryfikacji. Może się zdarzyć sytuacja, iż należy przeprowadzić kontrolę u kontrahenta, czyli u podmiotu, u przedsiębiorcy, u którego osoba fizyczna kupiła materiały budowlane, jeżeli faktura będzie budziła wątpliwości. To jest zapis dotyczący wyłączenia z limitu, żeby te jednorazowe kontrole związane ze sprawdzeniem faktury nie obciążały limitu kontroli zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej. Poprzedni zapis mówił, że "kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu" i mógł budzić wątpliwości, u kogo ma być przeprowadzona ta kontrola.

Rozumiemy, dobrze, to jest czytelne.

Proszę bardzo.

Mam pewną uwagę. Nasza ustawa w ogóle nie mówi o zwrocie podatku od towarów i usług, lecz o zwrocie części wydatków. Proponowałabym rozważenie, czy państwo nie uważaliby za zasadne zmienić zwrot "wielkości zwrotu podatku od towarów i usług" na sformułowanie "kwoty zwrotu części wydatków".

Tu już bym nie był tego zdania.

Tu chodziło o wyraźne podkreślenie, że mamy kontrolować faktury VAT, aby nie było wątpliwości, bo wydatki będą dotyczyły osoby fizycznej.

Dobrze, zostańmy przy tym przepisie.

Kolejna poprawka dotyczy art. 11.

W art. 11 pojawiła się wątpliwość, zgłaszana już w Sejmie, jednak z przyczyn proceduralnych nie mogła zostać zgłoszona w tej sprawie poprawka, co będzie w sytuacji, kiedy ktoś zakończył inwestycję na przykład w 2004 r., a ustawa wejdzie w życie w 2006 r. Pojawiła się wątpliwość dotycząca tego, czy on może wtedy z tego skorzystać, skoro wiadomo, że po zakończeniu inwestycji jest okres półroczny. Dzięki tej poprawce zezwalamy skorzystać z dobrodziejstw ustawy również osobom, które zakończyły inwestycje wcześniej niż pół roku przed wejściem w życie ustawy.

Tak jest.

Proszę.

Mam tylko jedną uwagę natury redakcyjnej, mianowicie liczy się od dnia wejścia w życie ustawy, a nie wejścia ustawy w życie. Dziękuję.

Od dnia wejścia w życie ustawy. Dobrze.

Będzie pani uprzejma poprawić to przy redagowaniu tej poprawki, dobrze?

Pytam państwa senatorów. Czy są inne wnioski o charakterze legislacyjnym? Nie ma.

Głosujemy nad poprawkami.

Poprawka pierwsza polega na skreśleniu w art. 1 ust. 2 słowa "części".

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję bardzo.

Poprawka druga polega na skreśleniu w art. 6 ust. 3 słów "lub termin doręczenia decyzji".

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Poprawka trzecia dotyczy art. 9. Chodzi o skreślenie w art. 76a po słowie "zwrot" słowa "należności".

Kto z państwa jest za? (6)

Dziękuję bardzo.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: Przepraszam, ta poprawka nie polegała na skreśleniu słowa "należności", lecz na zastąpieniu go...)

Tak, na zamianie go na słowo "wydatki", przepraszam.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Beata Mandylis: Tak.)

Przepraszam, chodzi o skreślenie słowa "należności" i wpisanie słowa "wydatki".

(Senator Genowefa Ferenc: Tylko w ust. 1, czy w ust. 2 też?)

(Głos z sali: W ust. 2 też.)

Przepraszam, w takim razie zarządzam reasumpcję tego głosowania, żebyśmy rozumieli wszystko do końca. Chwileczkę. Jeszcze raz muszę przeczytać całą poprawkę. W art. 9, w art. 76a w § 1, 2 i 3 słowo "należności" występujące po słowie "zwrot" zamieniamy na słowo "wydatki". Jeśli ma być correct, to correct.

Kto z państwa jest za? (6)

Dziękuję bardzo.

Kolejna poprawka dotyczy art. 3 pktu 7, a także pktów 1, 2 i 3, przy czym w pkcie 7 uzupełniamy tekst, który państwo macie, o słowo "sumy" i będzie to brzmiało "z ust. 5 i 6 dotyczy sumy wszystkich wydatków". Czyli uzupełniamy tekst o wyraz "sumy".

Kto z państwa jest za? (6)

Dziękuję.

Poprawka dotycząca art. 10. Czy były do niej jakieś uwagi redakcyjne, Pani Mecenas? Nie.

W takim razie głosujemy.

Kto z państwa jest za? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka dotyczy art. 11. Tu jest zmiana redakcji na bardziej czytelną, chodzi o zapis "wejścia w życie ustawy", tak.

Głosujemy.

Kto z państwa jest za? (6)

Dziękuję.

Czy są jakieś inne wnioski o charakterze legislacyjnym? Nie ma.

Głosujemy nad całym projektem ustawy, wraz z poprawkami.

Kto z państwa jest za jego przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Sprawozdawcą będzie naczelny vatowiec Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, pani senator Genowefa Ferenc.

Dziękuję, Panie Ministrze.

Przystępujemy do rozpatrywania kolejnych punktów porządku posiedzenia. Proszę państwa, teraz będziemy pracowali nad trzema ustawami jednocześnie, byłoby to logiczne, tak mi się przynajmniej wydaje. Rząd reprezentuje pan minister Jacaszek.

Panie Ministrze, czy mógłby się pan, że tak powiem, wysunąć na jakieś czołowe miejsce, żebyśmy mogli tak troszeczkę...

(Senator Genowefa Ferenc: Tam jest wolne miejsce.)

Właśnie, chodzi mi o to, żebym miał z panem kontakt wzrokowy.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Przepraszam, czy mogę występować w koszuli?) (Wesołość na sali)

Proszę pana, jeśli pan nie ma T-shirtu, to w koszuli. (Wesołość na sali) Ja tylko mogę współczuć tej koszuli, ja też się tak męczę. Mogę państwu obiecać tylko tyle, że w tej kadencji nie zwołam już następnego posiedzenia komisji. (Wesołość na sali) Dobrze.

Panie Ministrze, proszę o przedstawienie stanowiska rządu wobec przedłożeń rządowych zawartych w drukach senackich nr 1061, 1062, 1063; celowo nie wymieniam tytułów, żeby nie tracić czasu.

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

W imieniu rządu mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Komisji projekty trzech ustaw zastępujących ustawę - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, to jest projekt ustawy o instrumentach finansowych, projekt ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym i projekt ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.

Główne zmiany są podyktowane koniecznością implementacji dyrektywy o prospekcie 2003/71. Dlaczego tak późno? To było najczęściej zadawane przez posłów pytanie. Otóż z tego powodu, że rzeczona dyrektywa w swoim ostatecznym brzmieniu ukazała się dopiero pod koniec lutego 2005 r. W związku z tym nie mogliśmy jako rząd i Komisja Papierów Wartościowych i Giełd pracować nad spójnością tych trzech ustaw i nad ich ostatecznym brzmieniem w szybszym terminie, aczkolwiek prace zostały rozpoczęte już na przełomie września i października zeszłego roku, czyli roku 2004, i były prowadzone bardzo intensywnie.

Skąd się wzięła koncepcja podziału regulacji na trzy odrębne ustawy? Otóż rozdzielenie regulacji na trzy odrębne ustawy z jednej strony zwiększy ich przejrzystość, równocześnie pozwoli na systemowe ujednolicenie, uporządkowanie przepisów w zakresie funkcjonowania rynku kapitałowego oraz, co jest bardzo istotne, z drugiej strony wprowadzi nowy ład konstytucyjny rynku kapitałowego, który jest adekwatny do ładu konstytucyjnego występującego w większości krajów Unii Europejskiej i który znalazł swój wyraz właśnie w dyrektywach regulujących te trzy obszary funkcjonowania rynku kapitałowego. Tyle mógłbym powiedzieć, jeżeli chodzi o zasadnicze sprawy związane z projektami tych trzech ustaw.

Mogę powiedzieć jeszcze o kilku sprawach, które są bardzo istotne. Jeśli chodzi o wprowadzenie tych rozwiązań, my powinniśmy to uczynić zgodnie z terminem implementacji dyrektyw, który został narzucony na wszystkie kraje członkowskie, czyli z dniem 1 lipca. Niestety, nie udało nam się go dochować. Nie miałoby to skutku prawnego, jeżeli udałoby się parlamentowi uchwalić wszystkie trzy ustawy jeszcze w tej kadencji. Gdyby nie udało się tego zrobić, co jest mało prawdopodobne, mam nadzieję, że uda się to zrobić, a zatem gdyby udało się to zrobić, to unikniemy niebezpieczeństwa asymetryczności polskiego rynku kapitałowego. Owa asymetryczność grozi przede wszystkim tym, że spółki z Unii Europejskiej mogłyby plasować papiery wartościowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez nadzoru Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, działa to też w drugą stronę, otóż polskie spółki musiałyby podlegać temu nadzorowi w krajach, w których te dyrektywy byłyby implementowane.

Wszystkie trzy ustawy w zapisach, które są charakterystyczne dla polskiego rynku kapitałowego, ponieważ nie jest to tylko implementacja dyrektyw, ale ich zapisy - po bardzo wnikliwej konsultacji ze środowiskiem rynku kapitałowego, nie chcę wymieniać wszystkich organizacji, ponieważ ich lista jest bardzo długa, wszyscy byli zaangażowani w ten proces, także nowo utworzona przez ministra finansów Rada Rynku Kapitałowego, której mam zaszczyt przewodniczyć, zajmowała się procesem konsultacyjnym w odniesieniu do pakietu tych ustaw - wychodzą także naprzeciw różnym postulatom środowiska rynku kapitałowego i mieszczą się w Strategii rozwoju rynku kapitałowego "Agenda Warsaw City 2010", przyjętej przez Radę Ministrów 27 kwietnia 2004 r., która za cel stawia sobie utworzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum kapitałowego dla tego obszaru europejskiego.

Panie Przewodniczący, Wysoka Komisjo, przedkładając ten ważny zestaw regulacji, bardzo proszę o przyjęcie pakietu projektów tych trzech ustaw wraz z zaproponowanymi poprawkami, z nadzieją, że zdecydowanie zwiększy to bezpieczeństwo i konkurencyjność funkcjonowania polskiego rynku kapitałowego oraz instytucji funkcjonujących na tym rynku i ich klientów. Dziękuję bardzo.

(Brak nagrania)

...wnosili o ich przyjęcie, bo z formalnego punktu widzenia ich jeszcze nie ma. Czuję się w obowiązku jednak poinformować, że przedmiot tego posiedzenia, zwłaszcza debata nad tymi trzema projektami ustaw, wywołały bardzo żywą dyskusję, a jednocześnie stały się okazją do wyrażenia bardzo wielu poglądów. Mam obowiązek przedstawić przynajmniej autorów tych poglądów. Są wśród nich senacka Komisja Kultury i Środków Przekazu, Polska Agencja Prasowa SA, jest tu kilka dokumentów, ponadto mamy informację prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, opinie prawne pana profesora doktora habilitowanego Marka Michalskiego, pana profesora doktora habilitowanego Aleksandra Chłopeckiego, Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych, kierowane na ręce pana senatora Mietły i moje również, to tak, żeby ukrócić państwa teorie o lobbystach, mamy opinię doradcy Zarządu IDM, kolejną tego samego autorstwa, opinie Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami, Izby Wydawców Prasy, Związku Banków Polskich i Giełdy Papierów Wartościowych. To tyle, jeżeli chodzi o korespondencję w przedmiocie tejże ustawy.

Biuro Legislacyjne. Proszę bardzo, kto...

Proszę bardzo, Panie Mecenasie.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Szanowni Państwo! Wysoka Komisjo!

Do tych trzech ustaw przygotowaliśmy dziesięć propozycji poprawek, które zresztą zostały sformułowane przy znaczącym udziale Ministerstwa Finansów. Wszystkie one naprawiają drobne usterki legislacyjne.

A mianowicie w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi w art. 79 w ust. 10 używa się błędnego sformułowania "lista agentów firm inwestycyjnych". Już z ust. 8 tegoż artykułu wiemy, że komisja prowadzi rejestr agentów firm inwestycyjnych, w związku z tym w ust. 10 wyrazy "z listy" proponujemy zastąpić wyrazami "z rejestru". W tym samym ust. 10 jest także pewna niejasność dotycząca tego, kiedy podmiot, który został skreślony z rejestru agentów, może być ponownie do niego wpisany. Przepis mówi o tym, że nie może on być wpisany przed upływem dziesięciu lat od dnia skreślenia, a w przypadku gdy skreślenie nastąpiło w związku z popełnieniem przestępstwa, nie wcześniej niż nastąpi zatarcie skazania za to przestępstwo. Proponujemy to doprecyzować, aby było jasne, iż także przed zatarciem skazania nie może zostać wpisany. Chodzi o to, że te dwa warunki muszą być spełnione jednocześnie, musi minąć dziesięć lat i musi nastąpić zatarcie skazania, aby podmiot mógł być wpisany do rejestru agentów inwestycyjnych. Dalsze poprawki, jak państwo widzą, mają wyłącznie charakter legislacyjny, poprawiają błędne odesłania i wprowadzają właściwe formy gramatyczne.

Podobny charakter mają propozycje do ustawy o ofercie publicznej, z których niejako największy ciężar gatunkowy ma pierwsza propozycja. Chodzi o to, że inwestorem kwalifikowanym jest osoba spełniająca te przesłanki, o których jest poniżej mowa, tu nie ma żadnej procedury, która powodowałaby nadanie statusu inwestora kwalifikowanego. I jedna jedyna propozycja dotyczy ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, ona poprawia, koryguje odesłanie. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Czy pan minister może się odnieść do tych propozycji poprawek?

Ja bym bardzo prosił o zabranie głosu w tej sprawie pana wiceprzewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, który z punktu widzenia merytorycznego nadzorował ten proces legislacyjny razem z pracownikami Departamentu Instytucji Finansowych Ministerstwa Finansów.

Proszę bardzo.

Dziękuję bardzo.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo! Mieliśmy możliwość zapoznania się z poprawkami przedstawionymi przez Biuro Legislacyjne Senatu i naszym zdaniem są one słuszne, trafne i zgadzamy się z tymi poprawkami. Dziękuję.

Dziękuję.

Proszę państwa, ponieważ spodziewamy się, przepraszam za słowo, wysypu poprawek, wobec tego proponuję już teraz przystąpić do głosowania nad tymi, które omówiliśmy, ponieważ mamy świeżą wiedzę na ich temat.

A zatem głosujemy.

Poprawka pierwsza, dotycząca art. 79 ust. 10.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka też dotyczy art. 79 ust. 10.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Poprawka dotycząca art. 139 ust. 20.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Poprawka czwarta dotyczy art. 165 ust. 1.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka dotyczy art. 220 ust. 4, w którym wyrazy "art. 7 ust. 6" zastępuje się wyrazami "art. 7 ust. 4".

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Poprawka szósta dotyczy art. 225, wyrazy "ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 226".

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejne poprawki dotyczą ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych.

Głosujemy nad poprawkami.

Poprawka pierwsza dotyczy art. 8 ust. 1, chodzi o nowe brzmienie zdania, takie jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka dotyczy art. 8 ust. 2, wyrazy "na listę" zastępuje się wyrazami "do rejestru".

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Poprawka trzecia do tej ustawy dotyczy art. 37 ust. 7, ma ona charakter językowy.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Kolejna poprawka dotyczy ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, a konkretnie art. 26 ust. 1.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję bardzo.

To tyle, jeżeli chodzi o poprawki, które przedstawiło Biuro Legislacyjne do tych projektów ustaw.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytania lub coś zaproponować?

Bardzo proszę, pan marszałek Chronowski.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Mam pytanie do pana ministra. Mianowicie wydaje mi się, że ta ustawa nie jest spójna z ustawą o ochronie informacji niejawnych, pojawia się tu u państwa pojęcie tajemnicy zawodowej. Z jednej strony posługujecie się państwo tak zwanymi materiałami poufnymi, a z drugiej strony jest tajemnica zawodowa. Czy nie uważacie, że należałoby jednak posługiwać się pojęciami spójnymi z tą ustawą?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Proszę bardzo, żeby pan przewodniczący Mrowiec odpowiedział na to pytanie.)

Panie Marszałku! Wysoka Komisjo!

Ta kwestia została przedyskutowana. Konstrukcja tajemnicy zawodowej funkcjonuje w ustawach od 1991 r. Było to również wyjaśniane na etapie uzgodnień międzyresortowych przy okazji omawiania kolejnych poprawek i uzyskaliśmy powszechną zgodę właściwych instytucji co do tego, iż używając tego sformułowania, nie wkraczamy na teren ustawy o informacjach niejawnych. To pojęcie jest używane, jak mówię, już w tej chwili około czternastu lat i ma wyraźnie określony zakres. Owszem, powiedzmy, wewnętrznie w urzędzie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd posiadamy również odpowiednie odrębne procedury dla informacji objętych ustawą o ochronie informacji niejawnych i odrębne procedury, niejako odrębny system ochrony i rejestracji informacji objętych tajemnicą zawodową, tak że uwzględniamy to i traktujemy to rozdzielnie.

(Głos z sali: Burzycie porządek prawny.)

To burzymy czy nie burzymy? Bo jeśli burzymy, to beze mnie. Burzymy czy nie?

Panie Przewodniczący, nie burzymy porządku prawnego. Z ogromną przykrością, ale nie mogę się zgodzić z tym stwierdzeniem, Panie Senatorze. Wydaje się, że nie można inaczej uregulować tych kwestii. Mamy opinie prawne w tym zakresie, tak jak powiedziałem, niektóre od początku, od zarania naszego rynku kapitałowego. To są pewne sprawy także zwyczajowo regulujące się na rynku, który sam niejako wzrasta. My przenieśliśmy je do pakietu tych trzech ustaw dzięki naszym doświadczeniom związanym z prawem o publicznym obrocie papierami wartościowymi i rozporządzeniami, które temu towarzyszyły. Ja niejako rozumiem wątpliwości pana senatora, ale nie mogę się zgodzić z tym, że są jakiekolwiek wątpliwości prawne.

Dobrze. Dziękuję bardzo.

Kto jeszcze chciałby zabrać głos?

Pan senator Mąsior.

Dziękuję, Panie Przewodniczący.

Chciałbym wrócić do ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych i do wystąpienia Polskiej Agencji Prasowej, która zwróciła się do komisji z informacją o art. 58. Przyjmuje się tu, że obowiązek przekazywania do publicznej wiadomości informacji może być nadany jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej wskazanej w drodze uchwały przez komisję. W ust. 3 tego artykułu jest zapis mówiący o tym, że emitenci nie ponoszą opłat za czynności agencji informacyjnej itd. Mam pytanie i prosiłbym o wyjaśnienie. Zgodnie z wystąpieniem Polskiej Agencji Prasowej te zapisy burzą ład informacyjny w Polsce. My wiemy, jak funkcjonuje dzisiaj system informacji albo jak nie funkcjonuje. Następne pytanie. Czy zniesienie obowiązku ponoszenia kosztów, opłat za czynności agencji informacyjnej to nie jest przerzucenie kosztów ze spółek publicznych na odbiorców informacji? Czym się kierowano, dopuszczając tu jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej?

Bardzo proszę, Panie Ministrze.

Prosiłbym, żeby na te pytania odpowiedział pan przewodniczący Mrowiec. Chciałbym jednak na wstępie dodać, że my jako Ministerstwo Finansów byliśmy pod naciskiem wielu instytucji, które chciały zagwarantować sobie prawo monopolu na różnego rodzaju obszary funkcjonowania rynku kapitałowego. Chciałbym zaznaczyć, że w tym zakresie Polska Agencja Prasowa na zasadzie historycznej posiada swojego rodzaju pozycję, wynikającą z tego, że z natury rzeczy była organem, który rozsiewał informacje w największej skali. Dlatego z tego rodzaju stwierdzeniem, że zapisy art. 58 rażąco naruszają bezpieczeństwo systemu informacji na rynku spółek publicznych, absolutnie nie możemy zgodzić. I proszę pana przewodniczącego Mrowca o uzasadnienie.

Panie Senatorze! Wysoka Komisjo!

Pokazując historycznie, skąd wzięła się ta zmiana do ustawy, to był to postulat środowiska rynku kapitałowego. Został on zgłoszony na etapie uzgodnień, jeszcze przed uzgodnieniami międzyresortowymi, podczas prowadzenia pierwszych uzgodnień środowiskowych, dotyczących pakietu tych ustaw, przez Stowarzyszenie Emitentów Giełdowych.

Jeśli chodzi o kwestię formy, moim zdaniem zarzuty nie są trafne, ponieważ mamy przypadki zarówno upadłości osób prawnych, jak i problemów z funkcjonowaniem podmiotów zorganizowanych w formie spółek osobowych, tak że z tego punktu widzenia nakładanie dodatkowych rygorów nie ma większego sensu, a tylko i wyłącznie zawęża potencjalny krąg podmiotów, które mogą dystrybuować informacje do inwestorów.

Jeśli chodzi o kwestię kosztów, praktyka funkcjonowania systemu dystrybucji informacji od spółek publicznych do inwestorów pokazuje dwie sprawy. Po pierwsze, informacje są towarem w obrocie i są sprzedawane przez pełniącą w chwili obecnej funkcję dystrybutora informacji Polską Agencję Prasową, także niektórym odbiorcom, odbiorcom profesjonalnym, i jest to po prostu towar, na którym się również zarabia. Po drugie, w sprawie kosztów, jakie są nakładane czy narzucane przez dystrybutora informacji spółkom, dochodziły sygnały, również do nas, iż są to koszty zbyt wysokie, koszty, które mogą stać się barierą, jeśli chodzi o wchodzenie, szczególnie mniejszych czy średnich, polskich spółek na rynek. Zważywszy na dwie sprawy, na to, że informacja jest towarem, w praktyce jest ona sprzedawana, jest w płatnych serwisach PAP i PAP tak naprawdę na tym zarabia, i na dodatkowe jeszcze pokrywanie tego kosztu z drugiej strony, ze strony spółek, w sytuacji gdy może to odstręczać od wchodzenia na regulowany rynek kapitałowy w Polsce, zgodziliśmy się z uwagą Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych.

Dziękuję bardzo.

Panie Senatorze, czy w tym przedmiocie, o którym pan mówi, ma pan sugestię redakcji poprawki?

Ja po prostu chciałem wysłuchać opinii. I mam jeszcze takie pytanie. Kto obecnie poza PAP funkcjonuje na rynku informacyjnym?

Proszę.

Panie Senatorze, Wysoka Komisjo, obecnie PAP ma monopol i te ustawy mają między innymi doprowadzić do tego, żeby ów monopol przełamać i wprowadzić konkurencję w tym zakresie, nie tylko ze względów kosztowych, ale przede wszystkim ze względu na sposób dystrybucji informacji, niejako na szerokość sieci dystrybucji informacji, bo poza kosztem to jest też bardzo istotny element.

(Senator Genowefa Ferenc: Mogłabym?)

Chwileczkę.

To wszystko, tak?

(Senator Bogusław Mąsior: Jeżeli pani senator w tej sprawie, to bardzo poprosimy.)

Tak, tak, bo chciałbym zamknąć ten wątek, żebyśmy nie wracali do tych kwestii.

Panie Przewodniczący, Panie Senatorze, ja właśnie w tej sprawie.

Panie Ministrze, to, co pan mówił, że jest to ograniczenie działań monopolistycznych, mija się z prawdą, dlatego że jest decyzja prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z 6 kwietnia 2004 r., który badał tę sprawę, i nie stwierdził, aby Polska Agencja Prasowa stosowała praktyki monopolistyczne. Tak że ten zapis jest chyba jednak bardzo niekorzystny i ja popieram działania, wniosek pana...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Rzecz w tym, że jeszcze nie złożył żadnego wniosku.)

(Głos z sali: Chcę złożyć.)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Właśnie, dlatego o to proszę.)

Właśnie. Zatem popieram ten wniosek, bo uważam, że ta decyzja wyjaśnia nam wątpliwości, a jednocześnie zupełnie inaczej stawia sprawę PAP aniżeli pan minister i pan przewodniczący. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, pan minister.

Jeżeli UOKiK wyrażał jakąś opinię na temat stosowania praktyk monopolistycznych przez Polską Agencję Prasową, to nie wiem, czy w szczególności odnosił się do informacji i procedur związanych z informowaniem przez Polską Agencję Prasową i podawaniem informacji na temat rynku kapitałowego, to po pierwsze. W tym zakresie wysłuchaliśmy opinii i zapoznaliśmy się z wynikami badań Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych oraz innych instytucji, które były zainteresowane tym zagadnieniem, pragnę państwu powiedzieć, że Komisja Papierów Wartościowych i Giełd wraz z Ministerstwem Finansów także podjęła badania studialne nad tym, jak te sprawy rozwiązane są na innych rozwiniętych rynkach kapitałowych, i na tych rynkach nie ma monopolu informacyjnego. W związku z tym wydaje się, że przyjmowanie standardów międzynarodowych w tym zakresie, które są dobrymi standardami, które sprzyjają rozwojowi tego rynku, jest uzasadnione.

Dziękuję bardzo.

To tyle, jeżeli chodzi o...

Pani chciałaby zabrać głos, tak? To proszę.

(Wiceprezes Polskiej Agencji Prasowej Ada Kostrz-Kostecka: Czy ja mogłabym prosić o głos? Jestem wiceprezesem Polskiej Agencji Prasowej i chciałabym wyjaśnić parę spraw.)

Proszę bardzo, oczywiście, bardzo proszę.

Jeżeli chodzi o stwierdzenia pana ministra dotyczące sprzedawania informacji, to nie jest prawdą, mianowicie my udostępniamy te informacje bezpłatnie na naszych stronach internetowych i w serwisie adresowanym do dziennikarzy, sprzedajmy zaś informacje przetworzone, a to jest różnica. To pierwsza sprawa.

Sprawa druga. Opinia UOKiK dotyczyła właśnie tego zagadnienia, dlatego że Stowarzyszenie Emitentów Giełdowych wielokrotnie usiłowało zarzucić nam monopol, co jest nieprawdą. UOKiK dwukrotnie orzekał, że my działamy na zasadach rynkowych, mamy te opinie. Jak to wyglądało historycznie? Najpierw Komisja Papierów Wartościowych i Giełd rozpatrywała różne oferty, a następnie wybrała ofertę PAP, podkreślam, spośród różnych ofert.

Jeszcze jedna sprawa a propos kosztów, koszty miesięczne to jest 500 zł, więc nie sądzę, aby to była bariera wejścia na rynek. Aha, i jeszcze jedno stwierdzenie, chodzi o zagrożenie bezpieczeństwa systemu informacji w Polsce, dotyczyło to dopuszczenia firmy niemającej osobowości prawnej. To jest zagrożenie, my historycznie gwarantujemy rzetelność, bezstronność informacji, poza tym mamy sieć ogólnopolską. Dopuszczenie spółki bez osobowości prawnej rodzi obawy o naruszenie bezpieczeństwa. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

(Głos z sali: Jeżeli można wiedzieć, jaki państwo macie obrót za 2004 r.?)

W ogóle obrót firmy?

(Głos z sali: Tak.)

40 milionów zł.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Ho, ho i jeszcze trochę.)

48 milionów zł.

Pan senator Mąsior, bardzo proszę.

Jeżeli można, chciałbym zaproponować poprawkę do art. 58, aby zakończyć na słowach "za pośrednictwem jednej lub więcej osoby prawnej", a pozostałą część wykreślić, proponuję również wykreślenie ust. 3.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Panie Senatorze, przepraszam, doprecyzujmy to. W art. 58 ust. 1...)

W art. 58 ust. 1 byłby zapis: emitent ma obowiązek przekazywania do publicznej wiadomości informacji, o której mowa, za pośrednictwem jednej lub więcej osób prawnych.

Nie, chwileczkę, Panie Senatorze, proszę zwrócić uwagę na redakcję, będzie to nielogiczne. "Emitent ma obowiązek przekazywania do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w art. 56 ust. 1" i kropka.

(Senator Bogusław Mąsior: Tak.)

Tak, dobrze.

Druga poprawka polegająca na skreśleniu artykułu...

(Senator Bogusław Mąsior: Skreślenie ust. 3.)

Chodzi o art. 58 ust. 3. Z tego, co rozumiem, jest sprzeciw rządu wobec tego przedłożenia, a poprawkę wniósł pan senator Mąsior, czyli są te dwie poprawki. Dobrze. Chcę również powiedzieć, że taką poprawkę przedstawił Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych przewodniczący Komisji Kultury i Środków Przekazu Senatu RP, pan senator Grzegorz Matuszak.

Są pytania w tej sprawie?

(Senator Andrzej Chronowski: Czy można jeszcze?)

Proszę bardzo, Panie Marszałku.

Ja mam pytanie do pana ministra. A cóż by takiego się stało, gdybyście państwo się zgodzili na wykreślenie tego zdania, aby pozostawić ten obowiązek osobom prawnym, a jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej od tego zapisu... Może w tym momencie udałoby się znaleźć jakiś kompromis?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Możemy wprowadzić jednostki organizacyjne nieposiadające...)

Wydaje mi się, że to jest lepszy kierunek. Dobrze, rozumiem to, że z jednej strony państwo będą pod pręgierzem konkurencji, a z drugiej strony...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Oczywiście, uważam, że to jest lepsze rozwiązanie.

Niewątpliwie jest to propozycja idąca w dobrym kierunku. Ona daje możliwości niejako przejściowego dostosowania się do demonopolizacji...

Dziękuję.

Czy ktoś chciałby zabrać głos w tej sprawie?

(Głos z sali: Państwo się zgodzicie?)

(Głos z sali: Tak, oczywiście.)

Dobrze. Zredagowane są dwie poprawki. Nowa redakcja art. 58 wygląda tak, że artykuł kończy się słowami "osoby prawnej", a nie tak jak powiedziałem "ust. 1".

Przystępujemy do głosowania.

Kto z państwa jest za przyjęciem takiej poprawki? (6)

Dziękuję.

Druga poprawka dotyczy art. 58...

(Zastępca Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Zbigniew Mrowiec: Przepraszam...)

Proszę.

Panie Przewodniczący, przepraszam bardzo, czy ta poprawka prowadziłaby do tego, że wypadałoby z zapisu sformułowanie "wskazanej w drodze uchwały przez komisję"?

Tego w ogóle nie ma w tekście.

(Zastępca Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Zbigniew Mrowiec: Przepraszam, to dla upewnienia się. Dziękuję bardzo.)

Czy pan senator podtrzymuje poprawkę drugą, tak, polegającą na skreśleniu art. 58 ust. 3 w całości, tak?

(Senator Bogusław Mąsior: Tak jest.)

Głosujemy.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki? (5)

Mamy cały pakiet awantury...

Kto jest przeciwko? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję. To tyle, jeżeli chodzi o te sprawy.

Proszę, pan senator Mietła.

Panie Przewodniczący, jeżeli można, chciałbym zgłosić poprawki do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Chcę zgłosić poprawkę polegającą na wykreśleniu z treści ustawy o obrocie instrumentami finansowymi art. 96 i 97. Krótkie uzasadnienie do tego jest takie, że chodzi o stworzenie równych warunków podmiotom krajowym i zagranicznym. Ograniczenie, które zostało wprowadzone piętnaście lat temu, było potrzebne, ale dzisiaj jest ono przeszkodą w funkcjonowaniu tych przedsiębiorstw, kiedy zachodnie podmioty mogą rejestrować się na naszym rynku i prowadzić szerszą działalność niż podmioty polskie. Chciałbym jeszcze doprecyzować. Po dokładnej analizie zapisów art. 96 z projektu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi wnioskuję, że należy pozostawić ust. 2 w art. 96, który dotyczy wyłączenia stosowania kodeksu cywilnego do pożyczania maklerskich instrumentów finansowych. W związku z tym poprawka byłaby następująca, art. 96 powinien brzmieć w ten sposób: "do pożyczania maklerskich instrumentów finansowych nie stosuje się przepisów kodeksu cywilnego o umowie pożyczki", zaś art. 97 należy skreślić.

Sądzę, że doprowadzenie do tego sformułowania zostało przedyskutowane również w szerszym gronie, ponieważ więcej jest zainteresowanych tą sprawą, myślę, że także z ministerstwem. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Czy można poznać opinię ministra na ten temat?

Rząd jest za przyjęciem tych poprawek.

Sformułował pan trzy poprawki, dobrze rozumiem, Panie Senatorze?

(Senator Mieczysław Mietła: Tak.)

Dobrze.

(Głos z sali: Dwie.)

(Senator Mieczysław Mietła: To były dwie poprawki.)

Tak, dwie poprawki, a trzecia to jest skreślenie.

(Senator Mieczysław Mietła: Tak, trzecia to skreślenie.)

W takim razie głosujemy.

Czy pan w tej sprawie?

(Głos z sali: Nie, nie.)

Zaczynamy. Może nie będę czytał treści poprawek, tylko odwołam się do pamięci państwa senatorów.

Poprawka pierwsza, zgłoszona przez pana senatora Mietłę, z tego, co pamiętam, poparta przez rząd.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Poprawka druga dotyczy art. 96, chodzi o nowe jego brzmienie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Trzecia poprawka polega na skreśleniu art. 97.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję bardzo.

Kto jeszcze w sprawie tej ustawy chciałby zabrać głos? Pan senator Mietła?

(Senator Mieczysław Mietła: Jeżeli można, również...)

Senator cztery dni leżał w łóżku, to teraz ma siłę. (Wesołość na sali)

Panie Przewodniczący, Panie Ministrze, jest jeszcze jedna propozycja, też do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Chodzi o wykreślenie zapisu z art. 10 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, o które również zwracał się Związek Banków Polskich. Wiem, że sprawa ta była już omawiana na posiedzeniu komisji sejmowej i w Sejmie. Jeżeli jednak starania nadal idą w tym kierunku, żeby uwzględnić te propozycje, wydaje mi się, że jest w tym jakaś głębsza racja, i proponując to, chciałbym prosić pana ministra o wypowiedź, czy jest to poprawka, którą można zaakceptować.

Tak, Panie Senatorze, jest to poprawka, którą można zaakceptować. Rząd popiera tę poprawkę, zostało to przedyskutowane.

(Senator Mieczysław Mietła: Dziękuję bardzo.)

Panie Senatorze, proszę uprzejmie jeszcze raz...

(Senator Mieczysław Mietła: To ja przekażę od razu tutaj...)

Tak, tekst. Proszę mi go najpierw dać, żebym umiał powiedzieć... Nie, przepraszam bardzo, to my mamy, zgoda. Wykreślenie zapisu z art. 10 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, tak, "za które" itd., potem rozpoczynające się od słów "osoba prawna lub jednostka"... Dobrze, w takim razie po prostu precyzujemy wniosek. Polega to na wykreśleniu w art. 10 ust. 2 ostatniego zdania rozpoczynającego się od słów "osoba prawna lub jednostka organizacyjna".

Pan marszałek nas opuścił, ale to nie szkodzi, bo jest kworum, tak? Jest.

W takim razie głosujemy.

Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki? (5)

Dziękuję.

Dzisiaj pracujemy w niezwykle komfortowej sytuacji, bo senatorów jest nawet o jednego więcej niż trzeba. Dziękuję bardzo. To tyle, jeżeli chodzi o to, co pan senator Mietła...

Czy pan senator Mietła będzie miał jeszcze jakieś wnioski?

(Senator Mieczysław Mietła: Można jeszcze , Panie Przewodniczący?)

Można.

Chodzi o ustawę o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak jest, proszę bardzo.)

Panie Ministrze, poprawka dotyczy art. 51 ust. 1. Nie wiem, czy ta poprawka jest ujęta w tych zbiorowych, chodzi mianowicie o to, aby w art. 51 ust. 1 był taki zapis: "emitent lub wprowadzający mają obowiązek niezwłocznie przekazywać komisji w formie aneksu do prospektu emisyjnego wraz z wnioskiem o jego zatwierdzenie informacje" i dalej, tak jak w tekście.

Czyli wykreślone zostały słowa "w terminie 24 godzin".

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak jest.)

(Senator Mieczysław Mietła: Tak.)

Nie wyrażamy na to zgody.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Ponieważ?)

Panie Przewodniczący, Wysoka Komisjo, słowo "niezwłocznie" bywa bardzo różnie rozumiane, a tu chodzi o rozstrzygnięcie o bardzo poważnych interesach i poważnych skutkach dla oferty. Przekazanie bądź nie w określonym terminie, rozstrzygnięcie, czy prawidłowo, w terminie został przekazany aneks, ma skutki do skutków karnych włącznie, z tego względu określenie wyraźnego, konkretnego terminu jest potrzebne. Tak naprawdę spowoduje to tyle, że emitenci mogą się poczuć niepewnie.

Dziękuję.

Czy pan senator podtrzymuje tę propozycję?

Jeżeli można, to chodzi mi też o art. 75 ust. 2, o wykreślenie. Chodzi o to, aby nie było podmiotów nadmiernie uprzywilejowanych, które nabywają akcje od Skarbu Państwa. Sądzę, że ten problem również...

(Głos z sali: Skreślić cały ppkt 2, tak?)

Tak, cały ppkt 2.

Panie Senatorze! Wysoka Komisjo!

Jeśli można, wyjaśnię charakter i miejsce tego przepisu. W obecnym stanie prawnym Skarb Państwa w ogóle jest wyłączony spod rygorów tak zwanych przepisów o znacznych pakietach akcji. I my jako Komisja Papierów Wartościowych i Giełd dostrzegamy, że zupełna swoboda Skarbu Państwa w tym zakresie nie zawsze, że tak powiem, jest właściwie używana przez dokonujących ofert na rynku ministrów skarbu państwa, tak to niestety historycznie czasami wyglądało, dlatego zaproponowaliśmy ograniczenie tej swobody. Wygląda to w tej chwili jak pewien przywilej dla Skarbu Państwa, ale tak naprawdę jest to dość poważne zawężenie możliwości działania Skarbu Państwa, jeśli chodzi o oferty publiczne. Jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że całkowite zniesienie pozycji Skarbu Państwa w tym zakresie dość mocno ograniczy Skarbowi Państwa możliwość włączania inwestorów strategicznych do spółek, które wchodzą na rynek. Jeśli nie będzie tego przepisu, minister skarbu państwa, wprowadzając spółkę na giełdę, nie będzie mógł zaoferować pakietów inwestorowi strategicznemu w spółce, co spowoduje, że po prostu minister skarbu państwa...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Właściwie nie będzie miał narzędzia do wprowadzenia.)

...nie będzie zainteresowany używaniem giełdy jako środka prywatyzacji.

Tak jest.

(Senator Mieczysław Mietła: I ostatnia, z tego, co rozumiem, tu...)

Nie, to pozostaje...

(Senator Mieczysław Mietła: To jest oczywiste, zostaje tak, jak było.)

Panie Senatorze, pan ma prawo zgłosić albo nie zgłosić.

Oczywiście.

Ostatnia propozycja dotyczy art. 46 ust. 1. Jest to propozycja wykreślenia słów "lub wyjaśniającym" oraz zastąpienia przecinka słowem "lub", czyli w art. 46 ust. 1powstałoby takie sformułowanie: "kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzanie czynności w postępowaniu kontrolnym lub administracyjnym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo karze grzywny".

(Zastępca Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Zbigniew Mrowiec: Panie Senatorze, z tego, co rozumiem, to jest poprawka do przepisu ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, tak?)

Tak, tak, do ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, oczywiście, ale mówimy o trzech.

(Senator Genowefa Ferenc: Ale pan senator nie podał, do której ustawy.)

Tak, rzeczywiście.

Panie Senatorze! Wysoka Komisjo!

O tej kwestii dyskutowano podczas prowadzenia uzgodnień międzyresortowych, również na posiedzeniu komisji prawniczej przed przyjęciem projektu przez rząd, i cóż, naszym zdaniem to po prostu podważa jeden z podstawowych środków nadzorczych, jaki ma Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, czyli postępowanie wyjaśniające. Powiem tyle, że postępowanie wyjaśniające, z którego możemy korzystać od 1 maja 2004 r., doprowadziło obecnie do możliwości wyjaśnienia i podjęcia działań, również przez prokuraturę, w kilku, powiem w uproszczeniu, za to przepraszam, także medialnych sprawach dotyczących rynku kapitałowego i tak naprawdę wprowadziło pewien spokój i pokój prawny. Wyrzucenie tego zapisu podważa skuteczność postępowania wyjaśniającego, co utrudni nam szybkie i sprawne zebranie informacji po to, żeby bądź nałożyć sankcję administracyjną w zakresie naszych możliwości, naszych kompetencji, bądź też złożyć zawiadomienie do prokuratury. Tak jak mówię, dyskutowaliśmy o tym, tego typu poprawka była nam już przedstawiana, została ona przedyskutowana również z przedstawicielami Ministerstwa Sprawiedliwości, Rządowego Centrum Legislacji i po analizie została odrzucona.

Dziękuję bardzo. W takim razie to wycofuję. Jest to logiczne.

Uzyskał pan wiedzę, ale poprawek pan nie zgłosił.

(Senator Mieczysław Mietła: Tak, wiedzę, ale w tym zakresie nie ma sensu...)

Zwracam się do państwa senatorów. Kto z państwa ma jeszcze pytania? Czy ktoś z państwa ma wnioski o charakterze legislacyjnym?

Wobec tego ja wrócę do tych ustaw. Państwo otrzymaliście może... Rozdałem państwu teksty poprawek, dotyczą one art. 15, 48, 50, 59, 83, 203 i 206 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Panie Ministrze, proszę się w jednym zdaniu odnieść do tych poprawek.

Rząd popiera wszystkie poprawki wymienione przez pana przewodniczącego.

(Brak nagrania)

Przepraszam, poprawka pierwsza, dotycząca art. 15, nie będę czytał całości, w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka, dotycząca art. 48, w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka dotyczy art. 50.

Głosujemy.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Kolejna poprawka, dotycząca art. 59, w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Kolejna poprawka dotyczy art. 83 ust. 1.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Kolejna poprawka dotyczy art. 203 pktów 2, 3, 9 i 15.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Kolejna poprawka dotyczy art. 27, któremu nadaje się nowe brzmienie.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

(Głos z sali: Art. 206.)

Tak, art. 206.

Dziękuję bardzo.

Teraz poprawki do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, które dotyczą art. 17, 19, 95, 96, 97 i 127.

Panie Ministrze, proszę o opinię.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Ja bardzo proszę pana przewodniczącego Mrowca...)

Proszę bardzo.

Panie Przewodniczący, Wysoka Komisjo, chciałbym tylko zwrócić uwagę na to, iż jeśli chodzi o poprawkę do art. 19, jest ona zbieżna, zakresowo pokrywa się z tym, o czym przed chwilą komisja dyskutowała i decydowała w odniesieniu do art. 96 o pozostawieniu takiego brzmienia. Tylko na to chciałem zwrócić uwagę, że ta sama kwestia była przed chwilą rozstrzygana, to znaczy...

Tak, ale w innej ustawie.

(Zastępca Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Zbigniew Mrowiec: Tylko to.)

Tak. Spójność poglądów, to dobrze, tylko że w innych ustawach, bo jeżeli tu poprawiamy, to musimy poprawić i tu, i tu. Dobrze.

Proszę, Panie Mecenasie.

Komisja już przyjęła poprawkę dotyczącą tego, aby art. 96 nadać brzmienie ograniczające się do obecnego ust. 2 oraz skreślić art. 97. A tu jest podobna poprawka, która proponuje, aby skreślić w całości art. 96.

Dobrze, czyli można nad nią nie głosować.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Roman Kapeliński: Tak)

W takim razie poprawka pierwsza, dotycząca art. 17 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (5)

Dziękuję bardzo.

W tej sytuacji nie głosujemy nad poprawką dotyczącą art. 19?

(Głos z sali: Nie, nad tą tak.)

Nie będziemy głosowali. Aha, to znaczy, że nad tą głosujemy, a nad tamtą nie będziemy głosować. Dobrze.

Poprawka dotycząca art. 19 w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (5)

Dziękuję.

Poprawka dotycząca art. 95 w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (5)

Dziękuję.

Jeśli chodzi o poprawki do art. 96 i 97, nie trzeba nad tym głosować, ponieważ to rozstrzygnęliśmy.

Teraz poprawka dotycząca art. 127. Tak, trzeba ją poddać głosowaniu.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (5)

Dziękuję.

Przechodzimy do rozpatrzenia poprawek zgłoszonych do ustawy o ofercie publicznej. Są to poprawki dotyczące art. 128, dobrze mówię?

(Głos z sali: Tak.)

I art. 40 i 87.

Panie Ministrze, proszę o opinię.

Rząd popiera wszystkie poprawki.

Dziękuję.

Panie Mecenasie, nie ma tu błędu legislacyjnego? Nie ma.

W takim razie głosujemy.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 128? (5)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 40 ust. 3? (5)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 87 ust. 1 pkt 4? (5)

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów ma jeszcze wnioski o charakterze legislacyjnym? Nie ma.

Czy pan minister chciałby się jednym zdaniem odnieść do opinii pana profesora Chłopeckiego w tej sprawie? Czy to jest znana panu materia? Mówię o piśmie z dnia 1 lipca 2005 r. Po prostu przywołuję autorytet, którego nie sposób nie zauważyć.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Niestety, ta opinia prawna nie jest mi znana.)

A może do opinii pana profesora Marka Michalskiego?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Niestety, ta opinia prawna też nie jest mi znana.)

A do stanowiska Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Też nie jest mi znana ta opinia prawna.)

Może do pisma Izby Wydawców Prasy?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Nie jest mi znana opinia prawna Izby Wydawców Prasy.)

A do stanowiska Związku Banków Polskich?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Nie, nie, chwileczkę, to nie są wnioski o charakterze legislacyjnym, ja wymieniam opinie, nie wnioski o charakterze legislacyjnym, lecz opinie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Nie, nie jest mi znana opinia Związku Banków Polskich.)

Dziękuję.

Jeszcze raz powtarzam, że to nie są wnioski o charakterze legislacyjnym, to są wyłącznie opinie, nie ma tu sugestii żadnych wniosków, to są po prostu opinie na temat ustawy. Mamy to w dokumentach, to wszystko.

Czy ktoś z państwa senatorów ma jeszcze jakieś wnioski o charakterze legislacyjnym do tego projektu ustawy? Nie ma.

Czy ktoś z gości chciałby zabrać głos? Może pan pierwszy, a później pan. Bardzo proszę się przedstawiać, bo to też, tak jak wszystko w Polsce, jest nagrywane.

Ryszard Czerniawski, wiceprezes Giełdy Papierów Wartościowych.

Proszę państwa, gdyby można było prosić o uwzględnienie dwóch poprawek. Jedna z nich dotyczy art. 165 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, chodzi o wysokość opłat z tytułu nadzoru. Zgodnie z ust. 1 dla spółki prowadzącej rynek regulowany, czyli faktycznie giełdy i CeTo, ta opłata ma wynosić nie więcej niż 0,03% wartości umów, zaś dla firm inwestycyjnych zgodnie z ust. 3 w przypadku zawierania tego samego rodzaju transakcji opłata ta ma być o połowę niższa. Nam chodzi o to, żeby te warunki były identyczne, żeby te opłaty były równe i giełda nie była dyskryminowana. To byłaby jedna sprawa.

Druga poprawka dotyczy art. 216 tej samej ustawy, który wyłącza stosowanie do Giełdy Papierów Wartościowych art. 160 ust. 2, co oznacza, że na spółkę prowadzącą giełdę mogłaby być nałożona kara w wysokości 1 miliona zł bez przeprowadzenia rozprawy. Wydaje mi się, odnoszę wrażenie, że tu nastąpił błąd w redagowaniu, mianowicie wyłączenie powinno dotyczyć ust. 3 art. 167. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Proszę o przedstawienie stanowiska rządu.

Jeśli chodzi o poprawkę do art. 165, popieramy ją i oczywiście będziemy starali się rozwiązać ten problem pozytywnie dla środowiska, które będzie ponosiło dodatkowe koszty z tego tytułu, z racji zapisu art. 167, jeżeli takowe koszty wystąpią, ponieważ jest tu wątpliwość.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak, rozumiem. A druga poprawka, ta dotycząca kary?)

Jeśli chodzi o drugą poprawkę, też jesteśmy za jej przyjęciem. Jest to słuszna uwaga.

Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania nad...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Właśnie, proszę, Panie Mecenasie.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Roman Kapeliński: Poprawka do art. 165 to jest ta, o której jest mowa w piśmie, tak?)

Tak, tu ją mamy.

Dobrze. W tym przypadku jest to poprawienie odesłania.

Dziękuję.

Głosujemy.

Kto z państwa jest za?

(Senator Genowefa Ferenc: Jeszcze pan się zgłaszał.)

Przepraszam, czy w tej samej materii?

(Głos z sali: Nie, już nie. Dziękuję.)

Już nie? Dziękuję.

Mówimy o ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, poprawka dotyczy art. 165 w takim brzmieniu, jak w tekście.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kolejna poprawka dotyczy tej samej ustawy, ale art. 216 ust. 1.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (5)

Kto jest przeciwko? (0)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję.

Kto z państwa gości chciałby jeszcze zabrać głos?

Proszę.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Marcin Dyl, prezes zarządu Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami.

W piśmie, które skierowaliśmy niestety stosunkowo późno do pana przewodniczącego, znalazły się także uwagi o charakterze legislacyjnym, dlatego jeżeli mógłbym je przedstawić, począwszy od tych, które budzą najmniej wątpliwości, byłbym bardzo wdzięczny.

Taka najbardziej oczywista poprawka zgłoszona została na samym końcu, na ostatniej stronie, to jest poprawka dotycząca skreślenia w art. 213 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi pktów 11 i 12. W związki z bardzo szybkim tempem prac parlamentarnych okazało się, że te zmiany odnoszą się do art. 42 i 44 ustawy o funduszach inwestycyjnych, co do których nastąpiła pełna zmiana w ustawie o nadzorze nad rynkiem kapitałowym. Wobec tego zmiany tych samych przepisów byłyby dokonywane w dwóch ustawach w trochę inny sposób z punktu widzenia ich układu, ale w tożsamy sposób z punktu widzenia merytorycznego. Wobec tego proponowana poprawka ma charakter czysto legislacyjny, ma ona usunąć zmiany dotyczące tej samej ustawy w dwóch różnych ustawach.

Druga kwestia, jeśli chodzi o to, co zostało przeze mnie przedstawione w piśmie, to poprawka, która, jak się wydaje, ma charakter legislacyjny, a odnosi się do art. 52 pkt 14 ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym. Zmiana ust. 5 art. 107 tej ustawy polegała, generalnie sprawę ujmując, na tym, że zamiast decyzji komisji dotyczącej zawierania określonych umów przedstawionych w ust. 2, który jest podzielony na trzy punkty, wprowadzono dozwolenie zawierania tych umów w zakresie określonym ust. 2 pkty 1 i 3, zniknął gdzieś pkt 2. Wobec tego wydaje się, że najprawdopodobniej ten pkt 2 powinien zostać dodany, taka pierwsza uwaga, chyba że intencją projektodawców było...

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Tak, czyli pierwszy wariant. Wydaje mi się, że jest to najbardziej oczywiste rozwiązanie.

Druga proponowana przeze mnie, przez izbę poprawka jest trochę bardziej kontrowersyjna i jako jedyna spośród zgłaszanych była poprawką merytoryczną. W końcowym etapie prac parlamentarnych w Sejmie został dodany art. 228a w ustawie o funduszach inwestycyjnych, który daje możliwość nałożenia sankcji w wysokości 1000 zł na osoby fizyczne, które nienależycie dokumentowały transakcje. Chciałbym zwrócić uwagę na to, że wprowadzenie tego rodzaju sankcji mogłoby się okazać wręcz niekorzystne z punktu widzenia samego nadzorcy. Dlaczego? Dlatego że obowiązek archiwizowania tych transakcji spoczywa na towarzystwie. Komisja ma możliwość nałożenia na towarzystwo sankcji w wysokości do 500 tysięcy zł, może cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności, może niezależnie od tego również nakazać zmianę osób, które podejmowały takie decyzje. Wobec tego wprowadzenie tego rodzaju sankcji budziłoby, po pierwsze, taką wątpliwość, czy nie karzemy kilkakrotnie za ten sam czyn, a po drugie, mogłoby doprowadzić do pojawienia się wątpliwości, czy nie mamy do czynienia z lex specialis i czy tylko ta jedyna kara nie jest możliwa do zastosowania w przypadku tego rodzaju nieprawidłowości. Wydaje się, że tego rodzaju nieprawidłowości powinny być surowo karane, a w związku z tym wydaje się, że ogólny zapis dotyczący możliwości karania towarzystwa sankcją w wysokości do 500 tysięcy zł jest w tym zakresie wystarczający.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Przepraszam, to znaczy, że zgłasza pan wniosek o to, żeby rozszerzyć, podwyższyć tę karę, tak?)

Nie, wydaje mi się, że tego rodzaju przepis jest absolutnym superfluum ustawowym, bo i tak komisja będzie korzystała z sankcji za nienależyte wykonywanie działalności i naruszenie przepisów prawa, i tak będzie stosowała sankcje w wysokości 100 tysięcy zł, 200 tysięcy zł za naruszenie przepisów prawa, a nie będzie się zastanawiała nad tym, czy nałożyć na osobę fizyczną sankcję w wysokości 200 zł, 300 zł czy 500 zł, co też budzi wątpliwości z punktu widzenia tego, wielokrotnie było to powtarzane, czy na osobę fizyczną może nakładać sankcje organ administracji.

Poprawka trzecia, którą przedstawiałem w piśmie, polega na usunięciu z treści tego przepisu odesłania do art. 58 ust. 1 pkt 7. Zmiana ta jest podyktowana tym, że wprowadzenie tego przepisu jest zupełnie zbędne, bowiem w pkcie 7 wskazane jest odesłanie do doradców inwestycyjnych, którzy pracują w towarzystwie, a tych doradców i tak już obejmuje pkt 6, gdyż w pkcie 6 jest mowa o osobach wyierających znaczący wpływ na podejmowanie decyzji inwestycyjnych, czyli ten katalog jest zdecydowanie szerszy. Wydaje się, że dokładanie kolejnej dokumentacji do procedowania nad wnioskiem jest zupełnie zbyteczne. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Tak, materia jest, powiedziałbym, dosyć nowa, tym bardziej że minister orzekł przed chwilą, iż nie zna tej opinii. Sytuacja jest dosyć skomplikowana, zatem proponuję...

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Andrzej Jacaszek: Przepraszam, Panie Przewodniczący, już zapoznałem się z tą opinią.) (Wesołość na sali)

Rozumiem. Tak czy owak, ponieważ akurat tym trzem poprawkom, które pan był uprzejmy przedstawić, chciałbym poświęcić troszkę więcej czasu, to na początku może rozstrzygnijmy kwestię stanowiska rządu wobec tych poprawek, a potem powiem, co ewentualnie będziemy robili dalej.

Bardzo proszę, Panie Ministrze, zacznijmy od tego.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Jeśli chodzi o poprawkę do art. 52 pkt 14 ustawy, proponujemy przyjęcie wariantu pierwszego proponowanego przez pana prezesa doktora Dyla. Otóż proponuję zmienić brzmienie przepisu pktu 5 w ten sposób: "fundusz inwestycyjny może dokonać lokat, o których mowa w ust. 2 pkt 1, lub zawrzeć umowę, o której mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, jeżeli dokonania lokaty lub zawarcia umowy wymaga interes uczestników funduszu, a dokonanie lokaty lub zawarcie umowy nie spowoduje wystąpienia konfliktu interesów", taką zmianę popieramy.

Jeśli chodzi o pozostałe dwie poprawki, to uwagi Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami są słuszne.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: To znaczy dotyczy to art. 58.)

Chodzi o poprawkę do art. 52 pkt 20 i zastąpienie dotychczasowego brzmienia następującym: "w uzasadnionych przypadkach komisja może nakazać funduszowi inwestycyjnemu zmianę osób, o których mowa w art. 58 ust. 1 pkt 4, 6 i 15, wyznaczając termin na dokonanie tej zmiany, nie krótszy niż czternaście dni" oraz poprawkę do art. 52 pkt 19, który mówi o karze pieniężnej w wysokości 1 tysiąca zł. Faktycznie jesteśmy przeciwni podwójnemu opodatkowaniu podmiotów.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Pan prezes mówił jeszcze o...)

(Prezes Izby Zarządzających Funduszami i Aktywami Marcin Dyl: Legislacyjna, chyba najbardziej oczywista.)

Tak. Ma ona charakter legislacyjny i popieramy tę poprawkę.

Panie Mecenasie, burzymy? Nie burzymy.

Mamy cztery poprawki dotyczące art. 52 pkt 14, art. 52 pkt 19, art. 52 pkt 20 i art. 213.

Możemy głosować?

(Głos z sali: Tak.)

W takim razie głosujemy.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 52 pkt 14? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 52 pkt 19? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 52 pkt 20? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki dotyczącej art. 213, a dokładnie pktów 11 i 12? (6)

Dziękuję.

Czy są jakieś...

Proszę, pani senator Ferenc.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Ja mam wątpliwości do przegłosowanej już podczas poprzedniego głosowania poprawki do art. 165 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Pan wiceprezes, który wnioskował o wprowadzenie poprawki, mówił o skreśleniu jakiejś części w artykule, jeśli dobrze zrozumiałam, a starałam się słuchać dość uważnie, tymczasem my przegłosowaliśmy dodanie ust. 3, czyli czegoś zupełnie nowego. Panie Prezesie, gdyby pan mógł wyjaśnić, o skreślenie czego pan wnioskował.

Nie, chwileczkę, Pani Senator, bo pani stwarza w ten sposób wrażanie, że my nie wiemy, nad czym głosujemy.

(Senator Genowefa Ferenc: Nie, ja po prostu mam wątpliwości.)

Chwileczkę. Panie Mecenasie, proszę nam przeczytać tekst, nad którym głosowaliśmy.

Poprawka polega na tym, aby w art. 165 po dotychczasowym ust. 2 dodać ustęp w brzmieniu: "od firm inwestycyjnych pobiera się opłaty z tytułu nadzoru w łącznej wysokości nie większej niż 0,03% wartości umów przenoszących prawa na podstawie transakcji bezpośrednich, o których mowa" itd.

Proszę bardzo, dokładnie tak. Jasne?

(Głos z sali: To jest przedłożone brzmienie.)

Jasne? Dobrze. Pracujemy szybko, ale wiemy, co robimy. Dziękuję bardzo.

Kto jeszcze z państwa chciałby zabrać głos?

Proszę bardzo.

Dzień dobry. Norbert Jeziolowicz, Związek Banków Polskich.

Ja ośmielę się jeszcze poprosić państwa senatorów o rozważenie poprawki drugiej z naszego pisma do pana przewodniczącego. Ona tak naprawdę sprowadza się do dopisania kolejnego art. 46a, który przywraca bankom depozytariuszom i domom maklerskim możliwość delegowania...

(Rozmowy na sali)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Przepraszam, proszę państwa, proszę o spokój.)

My przedstawialiśmy tę poprawkę na poprzednich etapach prac legislacyjnych dokładnie w takim samym brzmieniu. Rząd zawsze prezentował negatywne stanowisko, w związku z tym, jeśli pan przewodniczący pozwoli, ja chciałbym uzupełnić nasz wniosek ewentualnie o propozycję kompromisową. W obecnie zaproponowanym projekcie ustawy w art. 46 jest ust. 5, który statuuje zespół doradczy krajowego depozytu, mogący się wypowiadać w pewnych kwestiach, dotyczących regulaminów, planów finansowych, cenników itd. Problem z naszego punktu widzenia polega na tym, że zapis ten miał dać rynkowi możliwość wypowiadania się w kwestiach dotyczących bardzo istotnych spraw dla rynku, na przykład opłat prowadzonych przez krajowy depozyt, tymczasem użyto tu sformułowania, że rada nadzorcza i zarząd krajowego depozytu mogą zasięgać opinii zespołu doradczego. Czulibyśmy się pewniej, gdyby było wpisane, że zarząd i rada krajowego depozytu zasięgają opinii, chodzi o to, aby uczynić z tej opinii, która i tak nie jest wiążąca, trwały element procedury. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Rząd zgadza się jedynie z sugestią wprowadzenia zapisu dotyczącego obligo, i to już właściwie wynika z przepisów, które istnieją, zasięgania opinii. Taką zmianę, taką poprawkę popieramy.

Dobrze. Musimy ją jednak zobaczyć zredagowaną, żeby do końca wiedzieć, o co chodzi.

Proszę bardzo, Panie Mecenasie. Mówimy o art. 46a.

Nie, nie, mówimy o art. 46 ust. 5 uchwalonej ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak, o obrocie.)

Chodzi o to, aby w zdaniu wstępnym tego przepisu wyrazy "może zasięgać" zastąpić wyrazem "zasięga".

Tak.

Panie Prezesie, konsumuje to pański pogląd w tej sprawie?

(Sekretarz Rady Banków Depozytariuszy przy Związku Banków Polskich Norbert Jeziolowicz: Tak, dziękuję bardzo.)

Dobrze. Głosujemy nad poprawką dotycząca art. 46 ust. 5 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Jeszcze coś w tej sprawie? Nie, pan już głosuje za, dobrze.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa ma wnioski albo uwagi do projektu przedłożenia? Kto z państwa chciałby się jeszcze podzielić z Komisją Gospodarki i Finansów Publicznych swoją opinią w tej sprawie? Nie ma chętnych.

Proszę państwa, w takim razie głosujemy nad projektem ustawy wraz z poprawkami.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Projekty trzech ustaw, tak, trzech ustaw. Oj, Pani Senator.

Głosujemy wobec tego nad projektami trzech ustaw, o których debatujemy, wraz z poprawkami.

Kto z państwa jest za?

(Głos z sali: Oddzielnie.)

Aha, nad każdą osobno. Dobrze. W takim razie muszę wziąć ściągę, bo nie pamiętam, jak się dokładnie nazywają.

Kto z państwa jest za przyjęciem projektu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi wraz z poprawkami? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem projektu ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych wraz z poprawkami? (6)

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem ustawy o nadzorze nad rynkiem kapitałowym wraz z poprawkami? (6)

Dziękuję.

Sprawozdawcą będzie Jerzy Markowski.

Dziękuję państwu uczestniczącym w pracach komisji nad tymi ustawami. Dziękuję bardzo.

(Rozmowy na sali)

Tak jest, pracujemy dalej. Proszę państwa, mamy szansę skończyć przed przerwą.

(Głos z sali: Panie Przewodniczący, jeszcze raz bardzo dziękuję.)

Dziękuję bardzo, dziękuję.

Proszę państwa, przystępujemy do pracy nad punktem piątym porządku obrad, czyli do rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawy o działalności ubezpieczeniowej oraz ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Proszę państwa, mam prośbę, żeby ktoś z nas szczególnie się przypatrywał temu punktowi. Kto z państwa chciałby być sprawozdawcą tego punktu?

(Senator Mieczysław Mietła: Może ja.)

Pan senator Mietła, dobrze.

(Głos z sali: Ja bym się pisał do tej ustawy dotyczącej innowacji.)

O działalności innowacyjnej, dobrze.

(Rozmowy na sali)

(Głos z sali: Nie, to ja wolę...)

(Głos z sali: Nie, nie, kolega...)

Kto w takim razie?

(Głos z sali: Pan senator jest za poważny na innowacje.) (Wesołość na sali)

(Senator Genowefa Ferenc: Ależ sobie komplementy prawicie.)

Dobrze, pan senator Mietła będzie sprawozdawcą.

Panowie, dobrze, proszę o spokój, mamy szansę skończyć.

Panie Ministrze, proszę bardzo o stanowisko rządu.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Uchwalona przez Sejm 8 lipca ustawa ma za zadanie doprecyzowanie obecnie obowiązujących regulacji, ułatwienie stosowania prawa oraz usprawnienie funkcjonowania zakładów ubezpieczeń. Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, wchodząca w skład tak zwanego pakietu ustaw ubezpieczeniowych, obowiązuje od 1 stycznia 2004 r. Nastąpiła konieczność doprecyzowania unormowań i wynika ona z doświadczeń zebranych w czasie ponad roku obowiązywania ustawy oraz postulatów podmiotów objętych zakresem działania ustawy. Wymienię, skoncentruję się na najważniejszych zmianach, są to: zdefiniowanie pojęcia wprowadzenia pojazdu do ruchu, uregulowanie kwestii dotyczących stosowania bądź nie zasady automatyzmu odnowienia się umowy ubezpieczenia OC zawartej przez zbywcę pojazdu w przypadku niewypowiedzenia tej umowy przez nabywcę pojazdu lub umowy zawartej przez posiadacza niebędącego właścicielem pojazdu, a trzecia zmiana dotyczy wysokości minimalnej sumy gwarancyjnej zarówno w ubezpieczeniu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jak i OC rolników.

Istotnym celem ustawy jest wzmocnienie instrumentów nadzorczych ministra właściwego do spraw instytucji finansowych wobec UFG. Obecnie zgodnie z przepisami ustawy nadzór ministra nad działalnością funduszu oparty jest o kryterium legalności oraz zgodności z prawem, tym samym normy ustawowe nie przewidują żadnych konkretnych instrumentów nadzorczych nad UFG. Wypełnieniem tej luki są propozycje odpowiednich regulacji, między innymi wnioskowanie do organów funduszu o odwołanie członka zarządu funduszu odpowiedzialnego za nieprawidłowości, zasiadanie przedstawiciela ministra finansów w radzie UFG, zostało to uzgodnione ze środowiskiem ubezpieczeniowym i przyjęte przez wszystkich, którzy brali udział w tej dyskusji. W ramach prac legislacyjnych w Sejmie zostały wprowadzone między innymi następujące zmiany w stosunku do rządowego projektu ustawy. Określono na innym poziomie wysokość minimalnej sumy gwarancyjnej w przypadku szkód w mieniu zarówno OC pojazdów mechanicznych, jak i OC rolników, będzie ona wynosiła 300 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych. Powyższa zmiana w połączeniu z zawartą już w projekcie rządowym propozycją dotyczącą określenia wysokości minimalnej sumy gwarancyjnej w przypadku szkód na osobie na poziomie 1 miliona 500 tysięcy euro w stosunku do jednego zdarzenia zapewnia pełniejszą ochronę osobom poszkodowanym, wychodzimy tu po prostu naprzeciw regulacjom europejskim. Trzeba też nadmienić, że te zmiany są zgodne z piątą dyrektywą komunikacyjną.

W toku prac legislacyjnych uszczegółowiono regulacje dotyczące wyłączenia odpowiedzialności zakładów ubezpieczeń przy ubezpieczeniu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wyłączenie takie nie będzie obejmowało szkód wyrządzonych w mieniu, jeżeli pojazdy mechaniczne uczestniczące w zdarzeniu będą stanowiły przedmiot umowy leasingu zawartej przez posiadaczy tych pojazdów z tym samym finansującym lub zostaną przewłaszczone przez posiadaczy tych pojazdów na tego samego wierzyciela, lub które stanowiły przedmiot zastrzeżenia własności rzeczy sprzedanej na rzecz tego samego wierzyciela. Krótko mówiąc, chodzi o przypadek, kiedy pojazd leasingowany brał udział w jakiejś kolizji, wielokrotnie były problemy, zakłady ubezpieczeniowe i ubezpieczeni mieli problemy z interpretacją poszczególnych przypadków, było to przyczyną wielu spraw sądowych i sporów. Postanowiliśmy uregulować tę sprawę i doprecyzować przepisy prawa.

Dokonano przeniesienia części rejestru z Polskiej Izby Ubezpieczeń do ośrodka informacji działającego przy Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym. Tam oni już mają bazę danych, mają system komputerowy i po prostu w celu ograniczenia kosztów, dla oszczędności wszyscy uczestnicy rynku ubezpieczeniowego dogadali się i muszę powiedzieć, że w tym zakresie udało nam się zmusić, może nie zmusić, ale skłonić środowisko do wytworzenia takiego efektu synergii. W UFG będziemy mieli taką bazę danych, uregulowany będzie nad nią nadzór i wiadomości będą z niej czerpały wszystkie osoby, które muszą mieć informacje na temat zdarzeń, aby zapobiegać wyłudzeniu odszkodowań i świadczeń z tego tytułu. Przedstawiając powyższe, zwracam się o przyjęcie prezentowanej ustawy przez Wysoką Komisję. Dziękuję.

Dziękuję bardzo.

Proszę, Biuro Legislacyjne.

Dziękuję bardzo.

W zasadzie nie zgłaszam zastrzeżeń legislacyjnych z jednym wyjątkiem. Właściwie skłonna jestem przychylić się do argumentacji Polskiej Izby Ubezpieczeń, że art. 2 pkt 2 ustawy, który zmienia ustawę o działalności ubezpieczeniowej i przewiduje, że badanie techniczne uznane jest za normalne następstwo szkody i jego koszty pokrywa ubezpieczyciel w ramach polisy AC, może budzić wątpliwości z punktu widzenia zasady swobody umów. Poza tym przepis ten posługuje się językiem z zakresu ubezpieczeń, ale językiem potocznym, ustawa nie posługuje się sformułowaniem polisa AC, polisa OC. To tyle na ten temat. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo.

Czy pan minister chce się od razu do tego odnieść?

Tak. Ja zgłaszałem te wątpliwości na posiedzeniu plenarnym Sejmu, niestety, moje wątpliwości nie zostały wzięte pod uwagę i przyjęto tę poprawkę, ale jest ona niespójna z pozostałymi zapisami...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Innymi słowy, przychyla się pan do poglądu izby o skreśleniu...)

Przychylam się przede wszystkim do poglądu prawników w tej sprawie.

Tak. Dziękuję.

(Głos z sali: Czyli polegałoby to na wykreśleniu artykułu...)

Tak, na skreśleniu pktu 2 w art. 2.

Proszę bardzo.

Mariusz Ilnicki, Polska Izba Ubezpieczeń.

Jeżeli któryś z panów senatorów zechce przejąć tę poprawkę, to wnioskujemy o to, aby dokonać skreślenia.

Już jest przejęta.

Kto z państwa ma pytania do przedstawicieli rządu? Kto z państwa senatorów ma wnioski o charakterze legislacyjnym poza wnioskiem dotyczącym art. 2 o skreślenie pkt 2? Nie ma innych wniosków, nie ma też pytań ani uwag dotyczących projektu ustawy.

Przed nami jeden wniosek: o skreślenie pktu 2 w art. 2.

Przystępujemy do głosowania.

Kto z państwa jest za jego przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Głosujemy w takim razie nad projektem ustawy wraz z poprawką.

Kto z państwa jest za jej przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Sprawozdawcą zadeklarował się być pan senator Mietła.

Dziękuję, Panie Ministrze, dziękuję bardzo.

(Głos z sali: Panie Przewodniczący, Szanowna Komisjo, Szanowni Państwo, bardzo dziękujemy.)

Dziękujemy.

(Głos z sali: Znowu Senat musi ratować sprawę.)

(Głos z sali: Jak zwykle od lat.)

(Głos z sali: W przyszłej kadencji zlikwidujemy Sejm, to będziecie mieli lepszą pracę.)

O! Będzie jednoizbowy parlament.

(Głos z sali: Wreszcie dopadniemy Platformę, dopadniemy z tą likwidacją Senatu.) (Wesołość na sali)

Przystępujemy do pracy nad kolejnymi punktami porządku obrad. Przed nami rozpatrzenie ustawy o wspieraniu działalności innowacyjnej, zawartej w druku senackim nr 1043.

Czy jest już przedstawiciel Biura Legislacyjnego? Jeszcze nie ma, jak sądzę, jest w drodze.

(Głos z sali: Jest na posiedzeniu Komisji Nauki, Edukacji i Sportu.)

Za to na pewno jest przedstawiciel rządu, witam serdecznie wiceministra gospodarki. Panie Ministrze, witam pana serdecznie. Może zaczęlibyśmy od pańskiego, choćby skrótowego, przedstawienia przedmiotu przedłożenia.

Bardzo proszę.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Jeżeli państwo, panie i panowie senatorowie pozwolicie, chciałbym w miarę skrótowo, ale jednak przedstawić wprowadzenie dotyczące wszystkich aspektów proponowanej ustawy o działalności innowacyjnej. Projekt o działalności innowacyjnej, który będziemy dzisiaj omawiali, stanowi jeden z najistotniejszych elementów wsparcia krajowego systemu innowacyjnego obok uchwalonej już niedawno przez Sejm ustawy o zasadach finansowania nauki oraz ustawy o Krajowym Funduszu Kapitałowym.

Podstawowym celem działań rządu w tym obszarze jest powstrzymanie nasilania się od wielu już lat negatywnych zjawisk, takich jak spadek udziału nakładów na działalność badawczo-rozwojową w produkcie krajowym brutto, niska innowacyjność przedsiębiorstw, brak bodźców dla przedsiębiorstw ponoszących zwiększone wydatki w związku z wdrażaniem innowacyjności produktów i usług.

Gdy przechodzimy do omawiania samego projektu ustawy, należy zwrócić uwagę na to, że główny cel, czyli wzrost konkurencyjności i innowacyjności gospodarki przez wzrost nakładów sektora prywatnego oraz poprawę efektywności gospodarowania środkami publicznymi na badania i rozwój, zostanie zrealizowany przez tę ustawę poprzez osiągnięcie czterech celów cząstkowych. Cele te są zdefiniowane jako rozwój prywatnego sektora badawczo-rozwojowego, poprawa efektywności wdrażania polityki innowacyjnej na poziomie krajowym i regionalnym, wzrost efektywności wykorzystania środków publicznych przeznaczonych na działalność innowacyjną oraz zwiększenie zainteresowania działalnością innowacyjną podmiotów sektora prywatnego, wyrażone wzrostem nakładów przedsiębiorstw na działalność badawczo-rozwojową. Narzędziami, jakie przewidujemy do realizacji powyższych celów, będą: nowy instrument finansowy w postaci kredytu technologicznego, nadanie przedsiębiorstwom statusu centrów badawczo-rozwojowych, zmiany w prawie podatkowym i rozszerzanie zadań Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

Kilka słów o kredycie technologicznym. Kredyt technologiczny obsługiwany przez Bank Gospodarstwa Krajowego przeznaczony będzie dla przedsiębiorców na sfinansowanie inwestycji polegającej na zastosowaniu nowej technologii, zarówno własnej, jak i nabytej, oraz uruchomieniu produkcji nowych wyrobów lub modernizacji wyrobów produkowanych w oparciu o tę technologię. Przedsiębiorca, który udokumentuje sprzedaż towarów i usług powstałych w wyniku inwestycji, będzie miał możliwość ubiegania się przez pięć kolejnych lat o umorzenie maksymalnie 50% wartości kredytu. Bank Gospodarstwa Krajowego będzie dokonywał umorzenia w ratach w wysokości odpowiadającej 20% netto wykazanej na fakturach, przekładanych nie częściej niż dwa razy w roku przez przedsiębiorcę. Wysokość kapitału kredytu technologicznego nie będzie mogła przekroczyć równowartości w złotych 2 milionów euro, a całkowita kwota umorzenia 1 miliona euro.

Z kolei celem nadania przedsiębiorcom statusu centrum badawczo-rozwojowego jest rozwój prywatnego sektora badawczo-rozwojowego oraz wzrost popytu na usługi B+R przez powiązanie statusu centrum z zachętami podatkowymi. Status centrum badawczo-rozwojowego będzie mógł być nadawany przedsiębiorcy osiągającemu co najmniej 800 tysięcy euro ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za rok obrotowy poprzedzający rok złożenia wniosku. Podstawowym kryterium nadania statusu centrum jest osiągnięcie przez przedsiębiorcę co najmniej 50% przychodów ze sprzedaży wytworzonych przez siebie wyników badań lub prac rozwojowych. Przedsiębiorca, który uzyskał status centrum badawczo-rozwojowego, będzie zwolniony z podatku w zakresie prowadzonych badań i prac rozwojowych. Ostatnie spotkanie z Komisją Europejską spowodowało jednak to, że aby utrzymać zaproponowane w ustawie zwolnienia, należy wprowadzić do ustawy odniesienie do zasady pomocy de minimis. Centrum badawczo-rozwojowe może mieć ponadto fundusz innowacyjności tworzony z comiesięcznego odpisu, wynoszącego 50% dochodu uzyskanego przez centrum badawczo-rozwojowe w poprzednim miesiącu. Środki funduszu centrum badawczo-rozwojowe przeznaczać będzie na pokrywanie kosztów prowadzenia badań i prac rozwojowych, z tym że konsultacje z Komisją Europejską wykazały, iż należy wprowadzić do przepisów poprawkę mówiącą o tym, iż minister właściwy do spraw gospodarki określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki wykorzystania środków funduszy innowacyjności, biorąc pod uwagę zasady ramowe stosowane przez Wspólnotę Europejską wobec pomocy publicznej na rzecz badań i rozwoju. Nadawany przez ministra gospodarki i pracy status centrum zastąpi dotychczas nadawany przedsiębiorcom status jednostek badawczo-rozwojowych działających na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych.

Kolejne narzędzie wspierające realizację celu głównego ustawy będzie stworzone przez wprowadzenie odpowiednich zmian do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych PIT i osób prawnych CIT. Zmiany te mają na celu zmniejszenie istniejących barier i stworzenie zachęty podatkowej dla inwestycji polegającej na zakupie nowej technologii poprzez możliwość praktycznie natychmiastowego zaliczenia w koszty wydatków na badania i rozwój niezależnie od wyników prac badawczo-rozwojowych. Dodatkowo przewiduje się możliwość odliczania od podstawy opodatkowania wydatków na zakup nowej technologii od jednostek naukowych oraz centrów badawczo-rozwojowych w wysokości nie większej niż 50% dla małych i średnich przedsiębiorstw lub 30% dla pozostałych przedsiębiorstw. Proponuje się również wprowadzenie opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 22% usług naukowo-badawczych. W aktualnym polskim stanie prawnym usługi te są zwolnione z podatku VAT, co stanowi barierę w sytuacji współpracy podmiotów sprzedających usługi badawczo-rozwojowe z innymi podmiotami gospodarczymi.

Szanowny Panie Przewodniczący! Tak jak na wstępie wspomniałem, rozwiązania zaproponowane w ramach projektu ustawy o wspieraniu działalności innowacyjnej wpisują się w ciąg innych instrumentów ukierunkowanych na poprawę innowacyjności polskiej gospodarki. Rząd oczekuje, że skutecznie przyczynią się one do zmniejszenia dystansu, jaki dzieli polską gospodarkę od gospodarek krajów wysoko rozwiniętych, i zapewni polskim przedsiębiorstwom lepszą pozycję konkurencyjną na rynku krajowym i międzynarodowym. Dziękuję bardzo za uwagę.

Bardzo dziękuję, Panie Ministrze, za to wyjaśnienie.

Chcę powiedzieć, że to przedłożenie ma szczególne znaczenie, takie jest moje wrażenie, jest to właściwie taka, powiedziałbym, konstytucja dla innowacyjności, a może inaczej, dla wspierania innowacyjności wszędzie tam, gdzie dotychczas wydawało nam się, że wspieramy, a nie wspieraliśmy. Pozostaje tylko pytanie o realność tych narzędzi i zdolność do ich użycia, bowiem mnogość pomysłów może spowodować ich dewaluację. Niemniej jednak, jak sądzę, rząd, przedkładając ten projekt ustawy, uczynił to w oparciu o gruntowną wiedzę na temat własnych możliwości, a przede wszystkim zdolności finansowych finansów publicznych w tym zakresie. Taki jest mój pogląd na ten temat.

Kto z państwa senatorów chciałby o coś zapytać, złożyć wnioski, może najpierw zapytać, a później złożyć wnioski o charakterze legislacyjnym do projektu ustawy?

(Senator Andrzej Chronowski: Ja sobie pozwolę zapytać...)

Bardzo proszę, Panie Marszałku.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Gdyby pan minister pozwolił, mam konkretne pytanie, chodzi o art. 5 pkt 2. Myślę, że, sporządzenie opinii przez konkretne jednostki naukowe, centra badawczo-rozwojowe będzie jednak bardzo kosztowne, jeśli chodzi o nowe technologie. Czy państwo nie zastanawiali się nad tym, że wystarczyłaby opinia osoby fizycznej, która jest fachowcem w danej dziedzinie? Zmierzamy tu w kierunku instytucji, prawda? Poza tym w tej ustawie jest duża elastyczność. Intencja jest dobra, ale później w praktyce może się okazać, że to nie do końca zadziała. Pewnie państwo się spodziewacie, że wniosków będzie więcej niż możliwych środków, bo tak jest zawsze. Lista sporządzona według kolejności, każdy co kwartał ma prawo składać takie wnioski. Wydaje mi się, że dla przedsiębiorcy, który będzie miał pomysł sporządzenia tychże dokumentów, koszty będą takim problemem, że to po prostu państwu nie zadziała tak, jak powinno.

(Głos z sali: Bardzo proszę pana dyrektora.)

Dzień dobry państwu.

Krzysztof Gulda, dyrektor Departamentu Innowacyjności w Ministerstwie Gospodarki i Pracy.

Ja pozwolę sobie odpowiedzieć panu senatorowi w ten sposób, że system weryfikacji poprzez opinie nie jest pomysłem nowym, to jest pomysł, który sprawdził się już w ciągu ostatnich trzech lat funkcjonowania ustawy o finansowym wsparciu inwestycji. Każdy wniosek składany do ministerstwa gospodarki o wsparcie w ramach tej ustawy, która teraz stanowi część systemu wdrażania funduszy strukturalnych i jest częścią Sektorowego Programu Operacyjnego "Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw", zaopatrzony jest w taką ocenę i nasze analizy wskazują, że nie jest to element bardzo kosztotwórczy.

(Głos z sali: Ile?)

Przedsiębiorcy się przyznają, mam nadzieję, że nie mają powodu zaniżać tej kwoty, do opłat w granicach 1 tysiąca zł. Zatem wydaje się, że nie jest to barierą, a zachowany jest ten element, o którym pan senator mówi, to znaczy z reguły taka opinia, choć wystawiona przez przedstawiciela organizacji, jednostki, jest oczywiście podpisana imiennie przez profesora, doktora czy osobę, która imieniem i nazwiskiem firmuje dany dokument, więc niejako ekspercki charakter tego dokumentu jest jak najbardziej zachowany.

Jeśli chodzi o drugą część pytania, odnoszącą się do środków i możliwości przetworzenia tego, to tu również opieramy się głównie na doświadczeniach z wdrażania funduszy strukturalnych i tego instrumentu, który funkcjonował wcześniej, czyli ustawy o finansowym wsparciu inwestycji. Jest naturalne i oczywiste, że nigdy środków publicznych nie jest tyle, ilu chętnych na te środki publiczne, ale wydaje się, że im system jest prostszy, im bardziej przejrzysty, tym jest bardziej przyjazny dla przedsiębiorców. Wydaje się, że sposób składania i oceny wniosków, jaki jest zaproponowany w przypadku kredytu technologicznego, jest zbiorem najlepszych praktyk z tego systemu, z dotychczasowych instrumentów, które były wdrażane. Mając pełną świadomość nadwyżki wniosków nad środkami, które będą na to przeznaczane, wydaje się, że ten system powinien być efektywny. W budżecie na bieżący rok, w rezerwie budżetowej jest przeznaczonych 86 milionów zł na zasilenie funduszu kredytu technologicznego i wydaje się, że są to środki wystarczające, aby to zainicjować, udzielić pierwszych kilkunastu, kilkudziesięciu kredytów, a jednocześnie przekonać się, sprawdzić, na ile ten system jest sprawny i czy funkcjonuje efektywnie. Dziękuję bardzo.

Dziękuję.

Pan senator Mąsior.

Mam pytanie do pana ministra. Ponieważ dysponujemy poprawkami, które będą, są przedmiotem debaty jednej z naszych komisji, mam pytanie, czy pan minister widział, czy państwo w ogóle widzieli poprawki zgłoszone przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu.

Mam również pytanie dotyczące art. 3, w którym zawęża się możliwość udzielania kredytu w sektorze hutnictwa żelaza, stali, włókien syntetycznych, górnictwa węgla. Czy to jest związane z ograniczeniami wynikającymi z przepisów Unii? Bowiem zakres na przykład hutnictwa stali czy sektora włókien syntetycznych jest moim zdaniem ogromny, włókna syntetyczne to jest właściwie cała chemia. W związku z tym pytam, czy nie wprowadzamy pewnych ograniczeń niepotrzebnie.

Wśród poprawek zgłaszanych przez drugą komisję senacką jest poprawka zmierzająca do tego, aby w art. 3 dodać pkt 4 mówiący o tym, że kredyt technologiczny nie będzie udzielany przedsiębiorcom będącym w trudnej sytuacji ekonomicznej lub w zakresie restrukturyzacji, chyba że jest on mikro- lub małym przedsiębiorcą. To jest naruszenie pewnej równowagi podmiotów i nie wiem, dlaczego akurat mikro- lub mały przedsiębiorca znajdujący się w trudnej sytuacji może się cieszyć większym zaufaniem niż trochę większy.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Kto jeszcze z państwa ma pytania? Nie ma pytań.

Proszę, Panie Ministrze.

Szanowny Panie Przewodniczący! Szanowna Komisjo! Panie Senatorze!

Oba ustępy art. 3, o których pan mówił, czyli ust. 3 i ust. 4 proponowane w poprawkach, dotyczą tego samego zagadnienia, czyli zasad udzielania pomocy publicznej w krajach Unii Europejskiej. W przypadku ust. 3 wykluczone zostały sektory, które są tu wymienione, czyli hutnictwa żelaza i stali, włókien syntetycznych, górnictwa węgla, rybołówstwa itd., gdyż są to tak zwane sektory wrażliwe, które nie mogą uzyskiwać pomocy na zasadach pomocy regionalnej, a to jest ta kategoria pomocy publicznej, jaką stosujemy w przypadku tej ustawy i tego konkretnego instrumentu. Pomoc dla wrażliwych sektorów może mieć i musi mieć w Unii Europejskiej tylko i wyłącznie charakter indywidualny, każdorazowo musi być negocjowana z Komisją Europejską i notyfikowana jako oddzielny konkretny program pomocowy dla konkretnego przedsiębiorstwa.

Ust. 4, który został zaproponowany i przyjęty na wczorajszym posiedzeniu Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, ma zbliżony charakter i ta preferencja, o której pan wspominał, jest właśnie, można powiedzieć, pewną strategiczną preferencją unijną i ze szczególną atencją traktuje się mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa. Jest to ogólna zasada, że nie wspiera się przedsiębiorstw, które są w trudnej sytuacji ekonomicznej, zakładając, wychodząc ze skądinąd pewnie ze słusznego, może trudno powiedzieć, że ze słusznego, w każdym razie takie jest założenie pomocy regionalnej, że przeznaczana jest ona na rozwój, na poprawę dynamiki rozwoju. W związku z tym ktoś, kto jest, tak to nazwijmy, poniżej pewnego poziomu, prawdopodobnie nie jest w stanie uzyskać prorozwojowej dynamiki, może się uratować, ale tego dotyczy już inny zakres pomocy. To tyle, jeśli chodzi o wyjaśnienie tych dwóch kwestii.. Dziękuję bardzo.

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Mam taką propozycję. Ponieważ komisja, o której pan senator był uprzejmy powiedzieć, wyraziła swój pogląd w tych poprawkach, ja zachowałbym się w sposób następujący. Skoro ta komisja już postanowiła je przyjąć, to niech one pozostaną jej poprawkami, my nie wykazywalibyśmy się lenistwem, przyjmując ich poprawki, bo i tak czeka nas jedno wspólne posiedzenie, wobec tego bez względu na to, czy to zrobimy, czy nie, to trzeba się spotkać na tym posiedzeniu. Wobec tego przyjęlibyśmy niejako do wiadomości, że oni już pracowali nad tą ustawą jako merytorycznie im najbliższą i przemyśleli to, i nie poddawałbym pod głosowanie poprawek, które zostały prze nich przyjęte, ponieważ uznalibyśmy, że i tak musimy się jeszcze nad nimi pochylić. Zaś teraz prosiłbym o inne wnioski, uzupełniające tę ustawę, jeżeli takowe są, a jeżeli nie ma wniosków, to proponuję przyjąć ten tekst w brzmieniu bez poprawek, zostawiając sobie możliwość rozmawiania na ten temat po debacie.

Kto z państwa senatorów ma wnioski o charakterze legislacyjnym? Nikt.

Nie mamy opinii Biura Legislacyjnego. W takim razie sytuacja jest tego typu... Może jeszcze zapytam, czy Biuro Legislacyjne przedstawiało swoją opinię poprzedniej komisji? Nie wie pani?

(Głos z sali: Nie ma opinii.)

(Głos z sali: Poprawki są zaproponowane przez biuro.)

Tak, ale mówię o opinii. Nie ma, na poprzednim posiedzeniu też nie było.

Zgodzicie się państwo na takie procedowanie? My przyjmujemy to bez poprawek, wierząc, że Komisja Nauki, Edukacji i Sportu pracowała nad tym w sposób szczególnie wnikliwy, bo jest to im bliższe merytorycznie, a i tak musimy spotkać się na wspólnym posiedzeniu. Dobrze.

Głosujemy nad projektem ustawy bez poprawek.

Kto z państwa jest za jego przyjęciem? (6)

Dziękuję.

Sprawozdawcą będzie pan senator Mąsior.

To tyle. Dziękuję, Panie Ministrze.

(Głos z sali: Dziękuję bardzo.)

Proszę państwa, pozostaje nam ostatni punkt, to jest rozpatrzenie ustawy o Funduszu imienia Komisji Edukacji Narodowej. Sprawozdawcą zadeklarował się być pan senator Chronowski, ponieważ do niczego się jeszcze dzisiaj nie zgłosił. Wobec tego rozpatrujemy ustawę o Funduszu imienia Komisji Edukacji Narodowej.

Czy do tego punktu...

(Głos z sali: Na razie nie, są na posiedzeniu komisji.)

Aha.

(Głos z sali: To przerwa na kawę.)

W takim razie zrobimy sobie przerwę. W najgorszym wypadku...

(Wypowiedzi w tle nagrania)

Nie, chwileczkę, nie do końca tak. Proszę państwa, zostawmy sobie ten jeden punkt do rozpatrzenia po zrealizowaniu dzisiejszego porządku obrad, dobrze?

(Głos z sali: Tym bardziej że nie wiadomo, czy my go nie odrzucimy.)

Nie wiem, w każdym razie...

(Głos z sali: Moim zdaniem jest to bezsensowny fundusz.)

Dobrze, ale umówmy się, że będziemy o tym rozmawiali po posiedzeniu Senatu. O godzinie 10.30 mamy to zdjęcie i nie mamy szans...

(Głos z sali: W tej sali, już nie będziemy nic zmieniać.)

Tu, w tej sali, tak, na jedno zdanie, spotykamy się po posiedzeniu w tej sali na omówienie jednego małego punktu. Dziękuję.

(Brak nagrania)

...to jest dzisiaj wyczyn, ale chciałbym wrócić do tego tematu po prostu po to, żeby się nie spotykać w poniedziałek przed posiedzeniem Senatu. Mamy do rozpatrzenia jeszcze tylko jeden, ostatni punkt dzisiejszego porządku posiedzenia, który dotyczy ustawy o Funduszu imienia Komisji Edukacji Narodowej. Ja się umówiłem z panem senatorem Zbyszkiem Piwońskim w ten sposób, że ta ustawa merytorycznie dotyczy obszaru jego działalności, to jest obszar, w którym oni są specjalistami, są, powiedziałbym, najbardziej kompetentni, oni wiedzą, czy cel, zasada, przeznaczenie i cała ta konstrukcja logistyczna są zasadne. Do nas ta ustawa trafiła tylko z tego powodu, że dotyczy ona środków publicznych, innymi słowy, środków z budżetu państwa, które mają być przeznaczane jako odpisy od podatku dochodowego, przychodu z prywatyzacji i podatku dochodowego od osób fizycznych corocznie w ustawach budżetowych.

Wobec tego proponuję zachować się w sposób następujący. Kwestia tego, czy pieniądze będą, czy ich nie będzie, i tak będzie się decydowała co roku w ustawach budżetowych, zaś o wartości merytorycznej całego przedłożenia, o tym, na ile ma to uzupełniać fundusze gmin, jaki jest tryb dystrybucji, miejsce przeznaczenia, rodzaj przeznaczenia, czy szanse edukacyjne dzieci, czy młodzieży, czy szkoły, czy jak to wszystko, jak cała ta afirmacja dotycząca przeznaczenia tych środków ma być zorganizowana, moim zdaniem powinna rozstrzygać komisja merytoryczna. Wobec tego proponuję zachować się w sposób, powiedziałbym, bardzo uproszczony, szanując czas pani minister, zwłaszcza fakt, że wygłosiła w tej sprawie już cztery przemówienia, ja sam już jednego wysłuchałem, w każdym razie proponuję zachować się w ten sposób, że albo przyjmujemy ustawę bez poprawek i zostawiamy to wszystko w kompetencji komisji pana senatora Zbyszka Piwońskiego, czyli Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, albo odrzucamy cały projekt ustawy jako nierealny, tudzież, powiedzmy sobie szczerze, z gatunku troszeczkę science fiction. Moim zdaniem tylko to należałoby rozstrzygnąć. To wszystko.

Proszę, pan marszałek.

Panie Przewodniczący, ja chcę złożyć wniosek o odrzucenie tej ustawy.

Dobrze.

Czy ktoś ma inne wnioski?

(Senator Genowefa Ferenc: Ja mam pytanie do pani minister.)

Proszę bardzo.

Dziękuję bardzo, Panie Przewodniczący.

Pani Minister, chciałabym zapytać, kto wyliczałby tę różnicę wynikającą z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych, czy robiłoby to Ministerstwo Finansów. Kto by się tym zajmował? Dziękuję.

Bardzo mi jest trudno odpowiedzieć, co miał projektodawca na myśli, jako że jest to projekt poselski, a nie rządowy. Ustawa tego nie reguluje, a delegacje zawarte w tej ustawie także tej sprawy nie dotyczą.

Rzeczywiście jest to przedłożenie wyłącznie poselskie.

Proszę państwa, jest wniosek pana marszałka Chronowskiego o odrzucenie ustawy w całości. Jest też drugi, mój wniosek o przyjęcie ustawy w całości i pozostawienie tej kwestii najpierw Komisji, Nauki, Edukacji i Sportu do rozstrzygnięcia w sensie merytorycznym, a potem pozostanie już zajmowanie się sprawą jako całością albo też nie na posiedzeniu plenarnym.

Przystępujemy do głosowania.

Kto z państwa jest za przyjęciem pierwszego wniosku, to jest wniosku pana marszałka Chronowskiego o odrzucenie ustawy w całości? (1)

Kto jest przeciwko? (3)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję bardzo.

(Głos z sali: Wniosek mniejszości...)

(Głos z sali: Nie, nie można.)

(Głos z sali: Musi być dwóch senatorów.)

(Głos z sali: Dlatego mówię, żeby zmienił zdanie.)

(Głos z sali: Nie, nie, proszę nie molestować...)

Wobec tego głosujemy nad drugim wnioskiem.

Kto z państwa jest za przyjęciem projektu ustawy bez poprawek? (3)

Kto jest przeciwko? (1)

Kto się wstrzymał od głosu? (1)

Dziękuję bardzo.

Kto będzie sprawozdawcą projektu zamieszczonego w tym punkcie?

(Senator Władysław Mańkut: Mogę być.)

Sprawozdawcą będzie pan senator Mańkut. Dziękuję bardzo.

Dziękuję pani minister, dziękuję państwu.

Zamykam posiedzenie.