1. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o miarach.

2. Rozpatrzenie wniosków zgłoszonych do ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Otwieram posiedzenie.

Proponuję, abyśmy zaczęli od ustawy o zmianie ustawy - Prawo o miarach. Do tej ustawy zgłoszono mniej poprawek - tylko dwie - więc dość szybko będziemy mogli je rozstrzygnąć.

Czy jest sprzeciw wobec tego, żeby najpierw rozpatrywać ustawę o zmianie ustawy - Prawo o miarach? Nie.

W związku z tym przystępujemy do rozpatrzenia poprawki pierwszej z zestawienia wniosków do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o miarach. To jest poprawka senatora Łęckiego.

Bardzo proszę o zabranie głosu przedstawiciela Biura Legislacyjnego, następny będzie przedstawiciel rządu. Wnioskodawca jest nieobecny.

Poprawka pierwsza, dotycząca art. 1 pkt 20 ustawy nowelizującej, zmierza do usunięcia zawartej w ustawie sprzeczności. Bo z jednej strony wysokość opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organa administracji miar ustala organ administracji miar w drodze decyzji albo, we własnym zakresie, wnioskodawca na podstawie obowiązujących stawek za czas pracy pracowników administracji miar, a z drugiej strony wysokość tych samych opłat, za te same czynności, ma określać w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki.

Chcę też zwrócić uwagę Wysokiej Komisji na treść art. 24 ust. 2 ustawy, jest to art. 1 pkt 19 noweli. Otóż w przepisie tym w katalogu wymieniono czynności organów administracji miar, które to czynności podlegają opłacie. Ponieważ jest to katalog zamknięty, pobieranie opłat za inne czynności nie miałoby podstawy prawnej.

Proszę również o zwrócenie uwagi na art. 24a dodawany do ustawy nowelizowanej. Przepis ten precyzuje, które opłaty ustala organ administracji miar, a które wnioskodawca na podstawie stawek za czas pracy pracowników administracji miar. Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że wysokość wszystkich opłat, o których mowa w art. 24a ust. 2, ustala odpowiednio albo organ administracji miar, albo wnioskodawca, a więc w tym zakresie delegacja do określenia wysokości tych samych opłat w rozporządzeniu wydaje się sprzeczna z koncepcją ustalania wysokości opłat na podstawie stawek godzinowych za czas pracy pracowników administracji miar. Nie wiadomo za to, na jakiej podstawie miałaby być określana wysokość obowiązujących stawek godzinowych za czas pracy pracowników administracji miar. Wydaje się więc, że ta właśnie kwestia powinna zostać uregulowana w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 24a ust. 4 ustawy.

Druga poprawka zmierza do usunięcia z ustawy nowelizującej przepisu przejściowego, to jest art. 6, który nakazuje stosowanie dodanego do ustawy art. 21a od dnia uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej. Ponieważ art. 21a ustanawia dodatkowe restrykcje dla podmiotów wprowadzających do obrotu przyrządy pomiarowe, a ponadto, gdy się weźmie pod uwagę fakt, że Polska stała się już członkiem Wspólnoty Europejskiej, nadanie mu mocy wstecznej wydaje się nieuzasadnione i rodzi wątpliwości co do jego zgodności z art. 2 konstytucji i z zasadą nieretroaktywności. Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę prezesa Głównego Urzędu Miar, pana Sanockiego, o przedstawienie swojego stanowiska.

Wysoka Komisjo! Pani Przewodnicząca!

Stanowisko strony rządowej i Głównego Urzędu Miar jest takie: zmierzalibyśmy do tego, by pierwszą poprawkę odrzucić.

Przygotowując tę ustawę, nie byliśmy w stanie uwzględnić w tym akcie prawnym wszystkich sytuacji, z którymi mamy do czynienia. A czasami, choć nie często, mamy do czynienia z nietypowymi przyrządami pomiarowymi, które występują jednostkowo na terenie kraju i z samej istoty swojego funkcjonowania nie mogą być przewożone. Takim przyrządem pomiarowym jest na przykład zespół pomiarowy zbiorników pomiarowych w wielkich rafineriach. Musimy indywidualnie podejść do każdego takiego systemu i dlatego nie da się przewidzieć w rozporządzeniu, jaka będzie stawka za wykonanie czynności pomiarowych przy takim zbiorniku. W związku z tym od lat stosujemy prostą filozofię: opłaty za te czynności, które są powtarzalne, w miarę standardowe i dotyczą powszechnie czy często występujących urządzeń pomiarowych, są określone w rozporządzeniu ministra finansów, a we wszystkich innych przypadkach stosujemy stawkę godzinową, którą w takim właśnie rozporządzeniu ustalił minister finansów - a dzisiaj ustalił ją na poziomie 100 zł. Z naszego punktu widzenia sprawa jest jasna i czysta. Nie spotkaliśmy się ani razu w swojej praktyce z zakwestionowaniem tego elementu przez wnioskodawcę. To tyle w tej kwestii.

Jeśli chodzi o art. 6, czyli o poprawkę drugą, chcę powiedzieć szanownej komisji, że po prostu planowano, iż ustawa wejdzie w życie przed 1 maja i stąd pojawił się ten przepis przejściowy. Mówię o tym dlatego, że nie chciałbym, żeby powstało wrażenie, że administracja tworzy sprzeczne z konstytucją projekty aktów prawnych.

Dodam jeszcze słowo komentarza. Myślę, że posunięto się za daleko z opinią, iż jest to bardzo restrykcyjny przepis. On po prostu daje możliwość wycofania z obrotu przyrządu pomiarowego, który ma wady utrudniające jego używanie. Ten przepis ma na celu ochronę użytkownika. Mówiąc inaczej: przyrząd może spełniać parametry metrologiczne i być prawidłowo używany, ale na przykład nie ma odpowiednich "rączek" czy czegoś tam jeszcze i to stwarza poważne utrudnienie. W ten sposób wypełniamy dyrektywę unijną. I, tak jak powiedziałem, takie jest nasze stanowisko.

Wracając do kwestii opłat, powtórzę, że my nie widzimy tutaj sprzeczności. I co do tej kwestii, Szanowni Państwo, to chciałbym zwrócić uwagę na to, że tak naprawdę czasami wielkości opłat ustalonych w cenniku Ministerstwa Finansów nie mają odniesienia do rzeczywistego czasu pracy, który trzeba poświęcić, żeby dany przyrząd zalegalizować. Dam bardzo prosty przykład: legalizowanie dystrybutora paliwa na stacji benzynowej zajmuje około dwóch do dwóch i pół godziny pracy, gdybyśmy więc zastosowali tu stawkę godzinową obecnie obowiązującą, to opłata wyniosłaby 250 zł, a my pobieramy za tę czynność niecałe 100 zł. Nie chciałbym zajmować zbyt dużo czasu, ale mógłbym podać wiele przykładów takich relatywnie niedrogich przyrządów, nad którymi praca wymaga zdecydowanie więcej czasu niż godzinę, a opłata za nią została ustalona na takim poziomie, żeby nie utrudniać konkurencyjności. To tyle.

No właśnie, Panie Prezesie, ja też nie chciałabym, żebyśmy dzisiaj rozpoczynali od nowa tę dyskusję, która odbyła się już na posiedzeniu komisji. Stanowisko pana znamy, zresztą w sprawie pierwszej poprawki toczyła się dość długa dyskusja na poprzednim posiedzeniu komisji.

Kto jest za przyjęciem pierwszej poprawki: "w art. 1 w pkt 20, w art. 24a w ust. 4 wyrazy «wysokość i tryb pobierania opłat» zastępuje się wyrazami «wysokość stawek godzinowych za czas pracy pracowników administracji miar oraz tryb pobierania opłat»"? To jest poprawka pana senatora Łęckiego. Kto jest za przyjęciem tej poprawki? (0)

Poprawka nie uzyskała poparcia.

(Głos z sali: Pan senator Łęcki, jako jedyny, byłby za.)

Wszyscy, jednogłośnie, za.

(Głos z sali: Senator Mańkut.)

Ale nie ma pana senatora Mańkuta. Kto więc ma ochotę zostać sprawozdawcą?

(Głos z sali: Jeśli nie ma chętnych, to pani przewodnicząca.)

Przystępujemy do pracy nad drugą ustawą, do rozpatrzenia zestawienia wniosków do ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Mam propozycję, aby - jeśli panowie senatorowie zaakceptujecie taki tok postępowania - poprawki, które już były przyjęte przez komisję i nie wykluczają innych poprawek, przegłosować łącznie, a pozostałe rozpatrzyć oddzielnie. Czy nie ma sprzeciwu wobec takiego trybu postępowania? Nie.

Proszę więc pana z Biura Legislacyjnego o prześledzenie... Będziemy głosować łącznie nad poprawkami: pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą...

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Mogę prosić o wyłączenie piątej poprawki? Bo ona ma być przegłosowana łącznie z poprawką senatora Wnuka.)

I dalej: nad szóstą, siódmą - ósmą wyłączamy - dziewiątą... Czy nad dwunastą i trzynastą też? Tak, bo dwunasta i trzynasta to też nasze poprawki. I nad czternastą, piętnastą, szesnastą, siedemnastą i nad grupą poprawek: osiemnastą, dziewiętnastą, dwudziestą, dwudziestą pierwszą, dwudziestą drugą i dwudziestą trzecią, które i tak trzeba przegłosować łącznie, nad dwudziestą czwartą i dwudziestą piątą, również do głosowania łącznego, nad dwudziestą szóstą, dwudziestą siódmą, dwudziestą ósmą, dwudziestą dziewiątą, trzydziestą, trzydziestą czwartą i trzydziestą piątą, także do głosowania łącznego - czyli wypadają nam tu trzydziesta pierwsza i trzydziesta druga - i nad trzydziestą siódmą, trzydziestą dziewiątą i czterdziestą.

(Głos z sali: I nad trzydziestą ósmą.)

Jednogłośnie za.

Piątą poprawkę już rozpatrywaliśmy, ósma została zgłoszona przez pana senatora Wnuka.

Tak.

A odnośnie do poprawki ósmej tylko przypomnę, że w dotychczasowej wersji ustawy jest zapis, iż towarzystwo tworzy kapitał własny, który jest liczony w stosunku do ogółu kosztów poniesionych w roku poprzednim. Na poprzednim posiedzeniu komisji zgłosiliśmy poprawkę mówiącą o tym, że chodzi tu o koszty stałe, czyli dodaliśmy zapis o kosztach zmiennych. Ponieważ jednak ani ustawa o rachunkowości, ani inne ustawy nie precyzują kosztów zmiennych, proponuję poprawkę, która zobowiązuje ministra właściwego do spraw instytucji finansowych do określenia tej kategorii kosztów. To wszystko.

Dziękuję.

Bardzo proszę, pan senator ma głos.

Jest to poprawka, która ujednolica zapisy rozpatrywanej ustawy z ustawą -Prawo bankowe, bo skreśla się wyraz "własne". Chodzi tutaj o ujednolicenie. Dziękuję bardzo.

Nie mam uwag.

Tu chodzi o dostosowanie ustawy do dyrektywy Unii Europejskiej. Dopowiem tylko, że poprawka dotyczy sytuacji, gdy między dwoma instytucjami finansowymi, na przykład między dwoma bankami, doszło do zawarcia umowy, która jest zabezpieczona zastawem jednostek uczestnictwa. Ustawa, nawiązując do dyrektywy, będzie zezwalała zastawnikowi, czyli bankowi, który dysponuje zastawem, na wydanie dyspozycji co do upłynnienia tych jednostek funduszowi inwestycyjnemu, czyli na uproszczoną sprzedaż.

Nie mam uwag.

Przystępujemy do głosowania.

Kto jest za przyjęciem poprawki jedenastej? (7)

Poprawka trzydziesta pierwsza: "w art. 312 skreśla się pkt 3".

Panie Senatorze, czy zechce pan powiedzieć jedno zdanie na temat tej poprawki?

Tylko przypomnę, że najpierw miała być uchwalona ustawa o funduszach inwestycyjnych, a później ustawa - Prawo bankowe, ale z powodów, o których już wcześniej mówiłem, nastąpiło odwrócenie kolejności uchwalania tych ustaw. Dlatego tu chodzi o dostosowanie przepisów rozpatrywanej ustawy do nowelizacji prawa bankowego.

Nie mam uwag.

Kolejna poprawka pana senatora Wnuka wyklucza głosowanie nad poprawką trzydziestą trzecią, wcześniej przyjętą już przez komisję.

Bardzo proszę, Panie Senatorze, o krótkie wyjaśnienie.

Wyjaśnienie przedstawiłem w formie pisemnej. W poprawce chodzi o to, aby w ustawie - Prawo bankowe w sposób uporządkowany przedstawić wszystkie przypadki, w których bank nie ma obowiązku zachowania tajemnicy bankowej.

Gdybyśmy nie przyjęli tej poprawki, istniałyby w ustawie dwa przepisy zawierające wyjątki od obowiązku zachowania tajemnicy bankowej. Poprawka wydaje się więc słuszna.

Kto jest za przyjęciem poprawki trzydziestej drugiej, która wyklucza głosowanie nad poprawką trzydziestą trzecią? (7)

Pozostała do głosowania poprawka trzydziesta szósta, pana senatora Wnuka.

Rozumiem, że Biuro Legislacyjne nie wnosi uwag.

Nie, nie wnosi uwag.

Rząd również...

Na tym głosowanie nad poprawkami do ustawy o funduszach inwestycyjnych zostało zakończone.

Mam jeszcze propozycję. Jeśli panowie senatorowie zgodzą się na nią... Pan senator Mańkut chciałby być sprawozdawcą w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o miarach. Jeśli nie będzie głosu sprzeciwu, to zgodzimy się na to, chociaż nie wiem, czy powinniśmy, bo podobno nas zdradza.

(Wesołość na sali)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Wobec tego na pożegnanie zrobimy taki gest. Sprawozdawcą w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o miarach będzie pan senator Władysław Mańkut.