1. Rozpatrzenie ustawy o podatku od towarów i usług (cd.).

Otwieram posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, którego celem jest - jak założyliśmy na poprzednim posiedzeniu - przegłosowanie poprawek zgłoszonych w trakcie posiedzenia Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przypomnę, że założyliśmy następującą technikę postępowania. Rozpoczynamy od przedstawienia stanowisk wszystkich środowisk, które sobie tego życzyły. Wszystkich tych, którzy chcieli coś zaprezentować i powiedzieć, którzy byli, mieli okazję mówić i mówili, którzy mieli okazję napisać i napisali. Złożone zostały dokumenty i teraz mamy do rozpatrzenia pięćdziesiąt trzy poprawki.

(Senator Genowefa Ferenc: Pięćdziesiąt cztery.)

I to jest, proszę państwa, otwarcie całej drogi legislacyjnej. Dzisiejsze posiedzenie - przepraszam za takie bezpośrednie określenie - traktować należy przede wszystkim jako posiedzenie umożliwiające pojawienie się druku senackiego, spodziewam się bowiem, że w trakcie jutrzejszej debaty plenarnej zgłoszonych zostanie bardzo wiele wniosków o charakterze legislacyjnym, zwłaszcza że wszyscy ci, których stanowiska nie zostały w tych poprawkach uwzględnione, uzyskali akceptację wielu senatorów - którzy już dzisiaj do mnie się zgłosili - którzy deklarują, że jutro będą zgłaszali kolejne wnioski o charakterze legislacyjnym.

Tak więc procedura naszego postępowania będzie następująca. Teraz przegłosujemy to, co już zostało zgłoszone. Jutro drugim punktem porządku posiedzenia będzie punkt dotyczący ustawy o VAT. Zgłoszone zostaną wnioski o charakterze legislacyjnym. Wiem, że będzie ich dużo. Później jeszcze raz odbędzie się posiedzenie komisji, na którym odniesiemy się do wszystkich wniosków.

Witam serdecznie wicemarszałka Senatu pana Kazimierza Kutza. Witam serdecznie ministra kultury pana Waldemara Dąbrowskiego. Witam przedstawicieli Ministerstwa Finansów z panią minister Elżbietą Muchą na czele.

Proszę państwa, proponuję debatować w sposób następujący: poprawka, stanowisko autora, opinia ministra finansów - jednozdaniowa, dwuzdaniowa, im bardziej skondensowana, tym lepiej - głosujemy i koniec. Przypomnę, że i tak musimy do wszystkich tych wniosków powrócić w głosowaniu komisji. Już bardziej czytelnie nie mogę wyłożyć, o co chodzi na dzisiejszym posiedzeniu.

Proszę, Pani Minister, o przedstawienie stanowiska rządu wobec poprawki.

Rząd jest przeciwny tej poprawce. Argumenty zostały już przedłożone na poprzednim posiedzeniu. Na obecnym etapie definicja budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie jest potrzebna.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Czy można?)

Chciałbym zwrócić uwagę państwa senatorów na to, że to jest blok poprawek: pierwsza, dziewiętnasta, trzydziesta ósma, czterdziesta druga, czterdziesta trzecia, czterdziesta ósma i pięćdziesiąta pierwsza.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Chwileczkę, chwileczkę.)

(Senator Genowefa Ferenc: Jeśli można, jeszcze raz.)

To są poprawki: pierwsza, dziewiętnasta, trzydziesta ósma...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Powolutku, powolutku, Kolego.)

...pierwsza, dziewiętnasta...

...trzydziesta ósma, czterdziesta druga, czterdziesta trzecia, czterdziesta ósma i pięćdziesiąta pierwsza.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak, rozumiem.)

Poprawki te wykluczają przyjęcie poprawek senatora Mąsiora: osiemnastej, dwudziestej pierwszej i pięćdziesiątej.

Tak, wiem. Dostałem już dziś od ministra Pietrasa cztery opinie.

Wobec tego głosujemy nad poprawkami: pierwszą, dziewiętnastą, trzydziestą ósmą, czterdziestą drugą, czterdziestą trzecią, czterdziestą ósmą i pięćdziesiątą pierwszą.

Proszę pilnować, Panie Mecenacie, żebyśmy nie głosowali nad tymi poprawkami drugi raz.

Rząd jest przeciw... Przepraszam, rząd jest za przyjęciem tej poprawki. Dotyczy ona skreślenia zapisu, który jest niezgodny z VI dyrektywą.

Głosujemy.

(Minister Kultury Waldemar Dąbrowski: A czy mogę powiedzieć słowo?)

W związku z tym, że sprawy tak się ułożyły - i inną kwestią jest to, jak się tym zająć - że pewne rzeczy absolutnie niedopuszczalne z punktu widzenia interesu kultury narodowej zostały jednak zapisane w aktualnie przedłożonym dokumencie, chciałbym zwrócić państwa uwagę na sprawy, którymi zajmiemy się w sposób szczególny.

Po pierwsze, chodzi o objęcie podatkiem VAT dotacji do instytucji publicznych, w tym instytucji kultury, w sytuacji niezapewnienia w ustawie budżetowej dodatkowo 22% kwot dotacji. Oznacza to pozbawienie instytucji kultury około 1/5 środków. To oznacza wielki kryzys kultury narodowej. Jest to niedopuszczalne. Bez względu na to, kto zawinił po drodze, w dochodzeniu do tego kształtu ustawy, jest szansa, że będziemy mogli to skorygować.

Po drugie, nie ma w ustawodawstwie Unii Europejskiej wymagania dotyczącego traktowania działalności twórców na równi z działalnością osób wykonujących pracę na własny rachunek. Mamy przygotowaną ekspertyzę w tej sprawie, bardzo wysokiej rangi, jesteśmy po rozmowach z ministrem finansów oraz z panem premierem, który upoważnił mnie do zasygnalizowania gotowości rządu do zmiany własnego stanowiska w pewnych kwestiach w takiej formie, jaka wymagana jest w tej fazie pracy legislacyjnej.

Po trzecie wreszcie, chodzi o drobne sprawy dotyczące na przykład takich rozwiązań, które sprawiają, że wydawca mający pewne ilości niesprzedanych książek, jeżeli je zniszczy, zachowa się racjonalnie, natomiast jeśli przekaże je bibliotece, to zostanie ukarany finansowo, będzie musiał opodatkować książki przekazywane bibliotece. Także bank, który wymienia komputery, nie może ich przekazać szkole, bo zapłaci. Jeśli je zniszczy, będzie działał zgodnie z sensem ekonomicznym. Na te sprawy będziemy zwracali uwagę.

Z góry przepraszam za to, że w pewnej fazie posiedzenia będę musiał wyjść w związku z tym, że dzisiaj przypada rocznica urodzin Chopina i jest wielkie wydarzenie w Filharmonii Narodowej. Wręczam nagrodę profesorowi Ekierowi i muszę tam po prostu być. Dziękuję bardzo.

Panie Ministrze, pytanie natury technicznej: czy którykolwiek z problemów, o których pan minister był uprzejmy powiedzieć, jest skonsumowany w poprawkach, których zestawienie pan otrzymał, zgłoszonych w trakcie posiedzenia Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych?

(Minister Kultury Waldemar Dąbrowski: Pan dyrektor odpowie.)

(Głos z sali: Nie, nie.)

To nie jest tak. Aby zaistniał wniosek o charakterze legislacyjnym, musi być on zgłoszony przez senatora. Z tym wiązało się pytanie. Dokument dokumentem, ale formalnego zgłoszenia wniosków nie ma. Wobec tego proszę pana ministra, i sugeruję jednocześnie, ażeby te poglądy zostały bardzo precyzyjnie zapisane i przedstawione jutro przez któregokolwiek z senatorów w trakcie debaty plenarnej, ponieważ formalnie innego sposobu nie ma.

Nie jest najważniejsze, kto wniesie. Rzecz w tym, ażeby w ogóle ktoś wniósł, albowiem do teraz, do tego momentu, takich poprawek, które konsumują pogląd pana ministra, przedłożonych Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, nie ma.

(Minister Kultury Waldemar Dąbrowski: Dziękuję bardzo, tak zrobimy.)

(Senator Genowefa Ferenc: A nad poprawką drugą głosowaliśmy?)

(Senator Genowefa Ferenc: Czy nad poprawką drugą głosowaliśmy?)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Jeden przeciw.) (Poruszenie na sali)

(Głos z sali: Nie, nie, to już inna poprawka.)

Poprawka zawiera tylko jedną ideę zasadniczą: chodzi o skreślenie wyrazów. Proponujemy je usunąć, aby nie stwarzały pewnego zamieszania. Jest to określenie nieprecyzyjne, a nawet, można powiedzieć, mętne. W związku z tym, aby były czyste sprawy czy to sprzedaży, czy to leasingu, proponujemy skreślić wyrazy: "w następstwie normalnych zdarzeń...". Co to znaczy bowiem: normalne zdarzenie?

Dziękuję, Panie Marszałku.

Czy pan mecenas pomoże w tej sprawie? Czy ten zapis może być okazją do obchodzenia prawa? Tak formułuję pytanie, Panie Mecenasie.

Jeżeli nie byłoby wyrazów: "w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub"... To znaczy, jest możliwe, że strony mogłyby zawrzeć dodatkową umowę, która realizowałaby treść w postaci przeniesienia własności przedmiotu leasingu, choć jednocześnie rzeczywiście te wyrazy nie są precyzyjne.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Przepraszam, chciałbym dobrze zrozumieć: czy wyrazy zawarte w poprawce pana marszałka, czy wyrazy zawarte w ustawie?)

Wyrazy zawarte w ustawie, czyli te, które pan senator Wielowieyski chciałby skreślić.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Reasumując, czy poprawka pana marszałka Wielowieyskiego doprecyzowuje pojęcie, czy rozluźnia pojęcie, Panie Mecenasie?)

Nie zgadzam się ze stanowiskiem Biura Legislacyjnego. Analizowaliśmy w Ministerstwie Finansów te sytuacje. Może poproszę o uzupełnienie panią dyrektor, która poda przykłady takich sytuacji.

Po skreśleniu tych wyrazów praktycznie lepiej byłoby w ogóle wykreślić te zapisy, by nie stwarzać fikcji podatkowej, dlatego że nikt, kto ekonomicznie podejdzie do sprawy, w sytuacji gdy nie będzie tych wyrazów w przepisie, nie zawrze takiej umowy, nawet jeżeli będzie to leasing finansowy, leasing kapitałowy, tak, żeby własność przenoszona była z chwilą zapłaty ostatniej raty. Nikt takiej umowy nie zawrze.

W umowach będą zawarte klauzule stwierdzające, że własność jest przenoszona dzień wcześniej, dzień później, tydzień później, co oznacza, że praktycznie, jeżeli zakładamy wykonanie dyrektywy i art. 5, również na wzór praktyk innych państw, nawet naszych sąsiadów, Niemiec, na równi z dostawą traktuje się leasing kapitałowy. Jeżeli taka jest intencja tego przepisu, to skreślenie tych wyrazów spowoduje, że automatycznie wprowadzimy fikcję, bo nikt takich umów nie zawrze i tak naprawdę nigdy dostawy nie będzie. Dziękuję.

W treści art. 5 jest po prostu krótkie stwierdzenie stanowiące odpowiednik tego uproszczonego sformułowania, a nie ma mowy o normalnych zdarzeniach.

Dziękuję, Panie Marszałku.

Poprawka czwarta, której autorem jest senator Wielowieyski. Przypomnę, że stanowisko ministra finansów, jeśli chodzi o tę poprawkę, jest negatywne.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki czwartej? (1)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Proszę jeszcze jednym zdaniem to rozwinąć.)

(Głos z sali: Jak pani to rozumie?)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: A zatem opowiadają się państwo za tą poprawką?)

Głosujemy.

Stanowisko rządu?

Rząd jest przeciw przyjęciu tej poprawki, ponieważ wprowadza ona zalegalizowanie refakturowania. W art. 6 dyrektywy, owszem, mówi się o "przerzucaniu" usług w fakturach, ale tylko wtedy, gdy fakturujący tę usługę działa na rzecz zlecającego. Natomiast taki zapis, jaki został zaproponowany w poprawce pani senator, może spowodować, że w przypadkach kiedy zakupy będą służyły do wykonywania danej działalności przy zastosowaniu stawek obniżonych, będą w ten sposób refakturowane, i nie będzie żadnego przeciwdziałania takim praktykom. Wobec tego stanowisko rządu jest negatywne. Dziękuję.

Tak, ponieważ przestudiowałam sporo materiałów związanych z VI dyrektywą i uważam, że ten zapis, który proponuję, nie jest niezgodny z dyrektywą. Nie zgadzam się z takim stanowiskiem.

Zapytam, żebyśmy dobrze zrozumieli: chodzi o refakturowanie...

...jeżeli refakturujący nie występuje w imieniu podmiotu, tak?

Może zacytuję. W dyrektywie jest napisane: uczestnictwo w świadczeniu usług podatnika działającego we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Na rzecz osoby trzeciej. Rozumiem.)

Dobrze, rozumiem. Kapuję. Przepraszam, nie kapuję, tylko rozumiem. Dobra.

Chociaż, Panie Marszałku, to na to samo wychodzi, prawda?

(Senator Andrzej Wielowieyski: Proszę?)

(Senator Andrzej Wielowieyski: Tak, można tak powiedzieć.)

Stanowisko rządu jest pozytywne.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Proszę jeszcze w dwóch zdaniach powiedzieć członkom komisji, co to zmienia.)

Stanowisko rządu wobec poprawki ósmej jest pozytywne. Art. 18 został wprowadzony w związku z przegłosowaniem poprawek w Sejmie. Powiela on częściowo regulację wynikającą z art. 17.

Głosujemy.

Poprawka dziewiąta. Autor - senator Wielowieyski.

W ustawie zapisano, że jeżeli zostaje wpłacone 50% zaliczki przy eksporcie, to wtedy naliczamy podatek. Nasuwa się pytanie, dlaczego 50%. Proponujemy skreślić ten zapis. Jeżeli wpływa zaliczka, to powinna być podstawą naliczenia.

Dziękuję bardzo.

Stanowisko rządu wobec tej poprawki jest negatywne. Skreślenie tego przepisu spowoduje, że obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów zawsze będzie powstawał z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Proszę bardzo.

Pani Minister, jest to niezgodne z art. 10 dyrektywy. Po prostu sformułowanie: co najmniej 50%, nie jest zgodne z art. 10 dyrektywy.

Tu chodzi o to, że musi mieć potwierdzenie wywozu towaru - zupełnie inna rzecz.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Panie Senatorze, warunki, jeśli chodzi o eksport towarów...)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Pani Dyrektor, czy może nam pani to wyjaśnić?)

Po pierwsze, w przypadku eksportu towarów po to, aby mogła być zastosowana stawka 0%, niezbędne jest potwierdzenie. Zresztą z definicji eksportu towarów wynika, że jest to wywóz towarów potwierdzony przez graniczny urząd celny. A zatem skreślenie ust. 12 spowoduje, że podstawowy warunek wynikający z definicji eksportu towarów, określony w słowniczku, nie będzie spełniony.

Po drugie, abstrahując od kwestii, o którą chodzi panu senatorowi, dotyczącej 50% zaliczki, nawet gdybyśmy zostawili jakieś formy preferencyjne co do opodatkowania zaliczek, to na pewno nie powinniśmy wyzbywać się systemu zabezpieczeń określonego w tym ustępie. To znaczy, w przypadku gdy taki podatnik występuje o zwrot kwoty z urzędu skarbowego, powinien przedstawić zabezpieczenie na kwotę tego zwrotu.

W ostatnich latach nadużycia związane z podatkiem VAT w zakresie wyłudzeń zwrotów podatku najczęściej występowały w przypadku eksportu towarów. Wywoziło się dyskietki z niby drogimi programami, nie było żadnych systemów zabezpieczających i były wyłudzane olbrzymie kwoty. Jest tu zatem kilka aspektów.

Po pierwsze, nie jesteśmy w zgodzie z definicją eksportu towarów zawartą w słowniczku. Po drugie, poprawka pana senatora spowoduje wykreślenie całego ustępu, a zatem nie będzie to dotyczyło tylko owych 50%. Poprawka nie wprowadza rozróżnienia co do zaliczek, ale również pozbawiamy się systemu zabezpieczeń w przypadku ewentualnych wyłudzeń z budżetu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Mikrofon, mikrofon.)

Panie Senatorze, chodzi o eksport towarów. Musimy wziąć pod uwagę definicję eksportu towarów. On występuje, jeżeli chodzi o stawkę 0%, tylko wtedy, gdy podatnik posiada potwierdzenie wywozu towaru za granicę państwa. Ust. 12 mówi, że wyjątkowo stosuje się tę stawkę, jeżeli podatnik nie wywiózł towaru, natomiast wywiezie w ciągu sześciu miesięcy od daty przyjęcia zaliczki. A zatem w ust. 12 jest wyłom w stosunku do definicji wynikającej ze słowniczka. Natomiast poprawka pana senatora przekreśla te założenia. Dziękuję.

(Głos z sali: I jeszcze poprawek dwunastej i trzynastej.)

Stanowisko rządu jest negatywne. Poprawka jest o tyle wadliwa, że może spowodować zaburzenie konstrukcji posługiwania się do celów podatkowych klasyfikacją PKWiU. We wskazanej w poprawce sytuacji nie będzie możliwe podporządkowanie jednemu symbolowi PKWiU danej wartości świadczenia, gdyż ono może obejmować zarówno usługę, jak i towar. W związku z tym stanowisko rządu jest negatywne.

Pani Minister, czy mogłaby pani wskazać, w którym miejscu jest ta poprawka wadliwa?

Jeśli można, Panie Przewodniczący, Pani Senator.

W przepisie, którego dotyczy ta poprawka, mówi się: "W przypadku gdy w cenie usług..." Zakłada się, że w cenie usługi będzie towar, natomiast zgodnie z przepisami art. 5, art. 7 i art. 8 tej ustawy, jak również zgodnie z przepisami ustawy obecnie obowiązującej, określony jest przedmiot opodatkowania. Przedmiotem opodatkowania są określone świadczenia, których przedmiotem są towary lub usługi.

Z kolejnych artykułów wynika, że podatnik ma obowiązek wykazywać w fakturze sprzedaż towaru lub usługi. Z przepisów wykonawczych wynika - projekt takich przepisów był dołączony do pakietu - że podatnik w każdym przypadku, jeżeli towar lub usługa objęte są stawką obniżoną, jest zobowiązany podać w fakturze symbol PKWiU dotyczący tego towaru lub usługi.

Jeżeli zatem zakłada się, że w cenie jednego świadczenia będzie inne świadczenie, to jednocześnie łamie się konstrukcję, wykazuje się w fakturze jeden przedmiot opodatkowania, podczas gdy w rzeczywistości mamy do czynienia z dwoma przedmiotami opodatkowania, być może opodatkowania różnymi stawkami, o różnych symbolach PKWiU.

Ponadto chciałabym zwrócić uwagę na to, że w treści tej poprawki jest błąd o charakterze legislacyjnym, ponieważ na końcu dodawanego przepisu mówi się, że postanowienia pktu 1 stosuje się odpowiednio do całej wartości świadczenia. Chciałabym zwrócić uwagę, że w art. 20 mówi się o momencie powstania obowiązku podatkowego, a nie o wartościach świadczenia, ponieważ te wskazują na podstawę opodatkowania, i kwestie te reguluje art. 30. Dziękuję.

Wobec tego chciałabym zapytać: czy ta poprawka - po zmodyfikowaniu jej oczywiście, nie w tej chwili - jest zasadna według pani i czy powoduje uproszczenie procedur przez firmy? Czy uważa pani, że jest ona potrzebna, jeżeli zostałyby uwzględnione te dwie sprawy, o których pani mówiła?

Pani Senator!

Myślę, że poza tymi kwestiami trzeba byłoby mieć na uwadze również to, że takie regulacje nie mogłyby mieć charakteru ogólnego. Możemy bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której podmiot wykonujący usługi telekomunikacyjne będzie świadczył te usługi, jak również będzie sprzedawał towary na rzecz podmiotów w innym kraju członkowskim.

A zatem w takim przypadku w stosunku do towarów będziemy mieli do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, dla której nie ma wyjątków, są jasno określone momenty powstania obowiązku podatkowego, ściśle narzucone dyrektywą. Myślę, że taki przepis łamałby te zasady w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. A zatem to nie mogłoby obejmować takich przypadków, musiałoby być znacznie zweryfikowane. Dziękuję.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Rozumiem, że pani senator wycofuje swoją poprawkę.)

Wycofuję, a zastanowię się nad wprowadzeniem tego na posiedzeniu Senatu.

Stanowisko rządu jest pozytywne.

(Głos z sali: Tak.)

Poprawka piętnasta.

Poprawka ta jest w ścisłym związku z poprawką trzydziestą pierwszą. Panie Przewodniczący, Pani Minister, zwracam się z niezwykle gorącym apelem, aby to z dużym wysiłkiem, że tak powiem, rozpatrzyć. Na przykład jeśli chodzi o problem zaliczek eksportowych, to w moim przekonaniu zapis dotyczący 50% powinno się usunąć, ale prawdopodobnie pani dyrektor ma rację w odniesieniu do eksportu i tak dalej. A zatem te poprawki są trochę poprawiające, może wątpliwe. Ta sprawa jest, że tak się bardzo brzydko wyrażę, mordobijąca.

Nasz system podatkowy musi pełnić dwie funkcje: po pierwsze, musi zapewniać skarbowi państwa i państwu możliwość funkcjonowania, po drugie, nie może niszczyć podmiotów gospodarujących. Otóż nieuwzględnienie tej poprawki, pozostawienie bez rozwiązania sprawy złych długów w przypadku rozliczeń, naliczeń z tytułu VAT jest ciężkim krzywdzeniem przedsiębiorstw.

Nie jest przypadkiem to, że wszystkie kraje Piętnastki, z wyjątkiem Grecji, mają klauzule, to znaczy, że przy odpowiednich zabezpieczeniach, które próbujemy przedstawić w poprawkach piętnastej i trzydziestej pierwszej, w przypadku złych długów, w przypadku niezrealizowania przez podmiot gospodarczy jego należności może on uzyskać ulgę odnośnie do VAT w tym zakresie.

Sprawa, podkreślam, ma dla wielu podmiotów, dla wielu przedsiębiorstw ogromne znaczenie, znaczenie decydujące, dlatego że obok ciosu, jakim jest niezapłacenie należności od partnerów, od kontrahentów, dochodzi jeszcze kara od skarbu państwa za to, że już stracił on tyle pieniędzy.

Rząd jest przeciw tej poprawce. Chciałabym krótko uzasadnić, dlaczego.

W istocie te dwie poprawki: poprawka piętnasta, dotycząca art. 30a, i poprawka trzydziesta pierwsza, dotycząca art. 89a, łączą się ze sobą. Oczywiście prawdą jest to, o czym mówi pan senator, iż w krajach Piętnastki tego rodzaju rozwiązania zostały wprowadzone, niemniej jednak, jeśli chodzi o system zabezpieczenia przed przerzucaniem na skarb państwa danych krajów ryzyka zawierania kontraktów, rozwiązania są zdecydowanie silniejsze niż to rozwiązanie, które proponuje się w tej poprawce.

Zabezpieczeniem jest tak naprawdę - to jest pkt 4 na stronie 3 - przedstawienie nabywcy co najmniej trzykrotnego wezwania do zapłaty, zawierającego informację i tak dalej. Jest to zdecydowanie zbyt słabe zabezpieczenie, które będzie powodować, że w istocie kontrahenci nie będą wykonywać obowiązków wynikających z umowy w postaci zapłaty i będą przerzucać te obowiązki na skarb państwa.

Chciałabym powiedzieć, że jeśli chodzi o kraje Unii Europejskiej, to tam, gdzie zostały wprowadzone rozwiązania dotyczące złych długów, zabezpieczenia są naprawdę bardzo poważne i bardzo umocowane prawnie. Między innymi chodzi o wyczerpanie procedur sądowych, procedur egzekucyjnych, procedur w zakresie prawa upadłościowego. Te kraje, które wprowadziły rozwiązania dotyczące złych długów, takie zabezpieczenia mają.

Odnosząc się do poprawki pana senatora, nie negując jej intencji co do zasady, chcę powiedzieć, że jednak w takim kształcie poprawka przyjęta być nie może, dlatego że będzie to powodowało nadużycia w zakresie zwrotu i oczywiście straty budżetowe z tym związane. Dziękuję.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Czy można?)

Pani Minister, jeżeli widzi pani uzasadnienie dla szukania rozwiązania w przypadku złych długów, to czy resort nie mógłby zaproponować poprawienia mojej poprawki?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę.

Te rozwiązania dotyczące złych długów są zdecydowanie dalej idące niż rozwiązania zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług. Zmian - i to bardzo poważnych zmian - wymagałoby prawo upadłościowe i prawo działalności gospodarczej, jak również przepisy prawa cywilnego w zakresie stosunków między kontrahentami. W związku z tym na tym etapie i w tak szybkim tempie o tego rodzaju rozwiązaniach jeszcze mówić nie można. Taka zmiana w ocenie ministra finansów mogłaby być zbyt szybka i zbyt pochopna.

Oczywiście, jeśli chodzi o skutki finansowe...

Przepraszam, Pani Minister.

Mam jednak propozycję, ponieważ to, o czym mówił pan marszałek, jest niezwykle istotne. Problematyka ta jest bardzo ważna. Odkładanie tego do czasu zmian w innych ustawach jest odwlekaniem tego w czasie. Mam sugestię tego typu: pan marszałek na pewno zgodzi się na to, żeby dzisiaj nie rozpatrywać poprawek piętnastej i trzydziestej pierwszej, natomiast byłaby możliwość wystąpienia z tym jutro w debacie parlamentarnej, pod warunkiem, że państwo wspólnie przeredagują ten wniosek. Czy istnieje taka możliwość?

(Głos z sali: Przedstawię propozycję.)

Właśnie, ale udoskonalą o pomysły, żeby nie odrzucać propozycji dzisiaj złożonej. Dobrze.

Panie Przewodniczący! Pani Minister!

Na poprzednim posiedzeniu, w pierwszej części posiedzenia, pan minister Raczko sugerował, że trudna będzie kontrola nad tego rodzaju rozwiązaniem, natomiast nieopatrznie powiedział również o dużej liczbie urzędników w izbach skarbowych - jest to sześćdziesiąt parę tysięcy osób - którzy mogą sprawdzać, w jaki sposób rozlicza się VAT w poszczególnych przedsiębiorstwach.

Panie Przewodniczący, rozwiązanie jest następujące. Proponuję, żebyśmy spróbowali jednak głosować nad poprawką pana senatora Wielowieyskiego, jeżeli nie będzie deklaracji ze strony pani minister, że jest skłonność do znalezienia jakiegoś kompromisu, jako że zawsze można na wspólnym posiedzeniu komisji wprowadzić autopoprawkę. Pan senator Wielowieyski również może to zrobić.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Chciałabym się odnieść do wypowiedzi pana senatora. Panie Senatorze, jeśli przeanalizujemy tę poprawkę, to okaże się, że nie jest to problem kontroli. Problem dotyczy wprowadzenia stosownych zabezpieczeń. Jeżeli uwzględnimy pewne przesłanki, chociażby takie jak ta, że wystarczy tylko trzykrotne wezwanie do zapłaty, to sama kontrola niczego w tym przypadku nie zmieni. Urząd skarbowy i tak będzie musiał postąpić zgodnie z przesłanką określoną w tymże przepisie. W związku z tym przepis w tym kształcie przyjęty być nie może, bo sama kontrola niczego nie zmieni.

Zgoda. Skoro przepis nie może być przyjęty, a nie chcemy rezygnować z tego w całości, wobec tego przyjmijmy wzajemne zobowiązanie, że państwo zredagują wspólnie wniosek do jutra, a jeżeli nie zredagują, to pan marszałek i tak go wniesie.

Dziwię się pani stanowisku. Pani uważa, że wniosek jest niekompletny i dlatego nie można go przyjąć, jednak ten wniosek jest bardzo istotny dla wielu przedsiębiorstw. Nie udało nam się załatwić sprawy złego kredytu kupieckiego w ustawie o terminach płatności, trzeba zatem próbować szukać w różnych ustawach takich rozwiązań, które poprawią sytuację w gospodarce. Mówienie "nie" przy każdej ustawie i odkładanie rozwiązań w czasie do niczego nie prowadzi.

Przy okazji może warto byłoby nas poinformować, jak przedstawia się sprawa przepisów wykonawczych w sprawie akcyzy, ponieważ z informacji przekazywanych z terenu wynika, że sprawa jest tragiczna. Jeśli w najbliższym czasie nie ukażą się przepisy wykonawcze, to z budżetu państwa wypłynie o wiele więcej pieniędzy niż wypłynęłoby w związku z takim dodatkowym zapisem. Dziękuję.

Gorąco popieram wszystkie te wypowiedzi. Uważam, Pani Minister, że należałoby jednak wypracować do jutra stanowisko...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Pani Minister, bo...)

...nie mówiąc o tym, że w dzisiejszej "Gazecie Wyborczej" pani poprzedniczka przedstawiła sposób rozwiązania tej kwestii. Dziękuję.

(Senator Genowefa Ferenc: Ministerstwo powinno być otwarte na różne rozwiązania i propozycje.)

Oczywiście, jeżeli taka jest wola komisji, bo tak to rozumiem.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Nie, jeżeli taka jest wola autora wniosku. O to mi chodzi. Jego wola jest potrzebna.)

Dobrze.

A zatem pan senator wycofałby dzisiaj z dyskusji poprawki piętnastą i trzydziestą pierwszą, tak? Do jutra państwo wspólnie je zredagujecie.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Przedstawię je jutro.)

(Senator Andrzej Wielowieyski: A jeżeli nie potrafimy tego zrobić...)

Rząd jest za przyjęciem poprawki szesnastej.

(Senator Genowefa Ferenc: Proszę może bliżej.)

(Senator Genowefa Ferenc: Czy można, Panie Przewodniczący?)

Chciałabym zabrać głos w sprawie formalnej. Jeśli rząd popiera poprawkę, to prosiłabym o uzasadnienie tego jednym zdaniem, dwoma zdaniami. Pani Minister, przecież pani sobie zdaje sprawę, że najpierw, przed pierwszym posiedzeniem, nie mieliśmy czasu na dokładne zapoznanie się z ustawą, a teraz nie mieliśmy czasu na to, by szczegółowo zapoznać się z poszczególnymi poprawkami. W związku z tym proszę podać w dwóch, trzech zdaniach uzasadnienie przy każdej tego typu poprawce i będziemy wszyscy wiedzieli, o co chodzi. Dziękuję.

W art. 36 - jest to artykuł, który został przegłosowany w trakcie trzeciego czytania ustawy - wprowadza się regulacje, które w pewien sposób odraczają termin płatności, ale tylko w przypadku konkretnej procedury, a dodatkowo przepisy te są sprzeczne...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: W przypadku procedury uproszczonej.)

Natomiast wprowadza się regulacje, które są sprzeczne z konstrukcją zawartą w art. 30 i w artykułach następnych, dotyczących poboru podatku z tytułu importu, ponieważ umożliwiają one stosowanie pewnych preferencji przez organy celne, podczas gdy wcześniej zostało zapisane, że organy celne nie mają prawa stosować preferencji.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: O to chodzi.)

A zatem są to przepisy sprzeczne.

Eliminujemy sytuację, która wprowadzona została art. 36 niejako z obejściem innych regulacji prawnych zawartych w tej samej ustawie.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Czy mogę powiedzieć słowo?)

W przypadku przyjęcia tej poprawki, a odrzucenia poprawki kolejnej należy zmodyfikować art. 37. Trzeba tam skreślić odesłanie.

Tak jest. Jeśli przyjmiemy poprawkę dotyczącą art. 36, a odrzucimy następną, to pan będzie musiał przeredagować art. 37.

Proponuję skreślić art. 37, ponieważ moim zdaniem przepis, który dotyczy relacji między organami celnymi i organami podatkowymi, jest zbędny w ustawie o podatku od towarów i usług. Jeżeli zostawilibyśmy ten przepis, to trzeba byłoby go dostosować do naszego skreślenia dotyczącego art. 36, to znaczy należałoby skreślić wyrazy "i art. 36 ust. 1".

Nie ma bowiem tego artykułu.

Generalnie możemy się przychylić do propozycji Biura Legislacyjnego. Natomiast chciałabym zwrócić uwagę, że jest to przepis, który pośrednio daje podatnikowi gwarancję co do tego, co dzieje się w takich sytuacjach. Podkreślałam już na posiedzeniu Komisji Europejskiej to, że nie jest to nadregulacja, ale jest to danie pewnej gwarancji, jeśli chodzi o przekazywanie danych.

Dobrze, głosujemy.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Jeżeli mogę...)

Państwo senatorowie muszą postanowić, nad czym głosujemy: czy nad skreśleniem całego art. 37, bo to jest...

W sytuacji kiedy skreśliliśmy art. 36, siłą rzeczy w art. 37 w treści, którą pan przedstawił, nie ma odniesienia do art. 36 ust. 1. Głosujemy zatem nad art. 37 w brzmieniu bez sformułowania "i art. 36 ust. 1".

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Uwzględniamy tylko konsekwencję skreślenia art. 36, dobrze.)

Poprawka osiemnasta. Autor senator Mąsior.

Poprawka ta stwarza szansę na zastosowanie stawki VAT w wysokości 7% w przypadku budownictwa społecznego, socjalnego. Jest zdefiniowane, co należy zaliczyć do tego budownictwa.

Należy głosować nad poprawkami: osiemnastą, dwudziestą pierwszą i pięćdziesiątą.

Poza tym ta poprawka moim zdaniem ma pewne wady polegające na tym, że zbyt ogólnie określa wyłączenia, a więc to, co nie stanowi społecznego budownictwa mieszkaniowego. Chodzi mi o posługiwanie się następującymi określeniami: budynki mieszkalne o charakterze willowym, jednorodzinne budynki mieszkalne wznoszone razem z basenami lub kortami tenisowymi oraz lokale mieszkalne budowane w apartamentowcach luksusowo wyposażonych. Wydaje mi się, że delegacja dla ministra właściwego do spraw infrastruktury, zawarta w ust. 11, jest niewystarczająca do określenia przedmiotów tych wyłączeń.

Rząd jest przeciwko przyjęciu tej poprawki z przyczyn, o których mówił pan mecenas. Proponuje się wprowadzenie nieostrych definicji, które z całą pewnością będą powodowały dowolność interpretacji zarówno przez podatników, jak i przez organy podatkowe.

Warto również zwrócić uwagę na jedną sprawę. Mówiła już o tym pani minister przy omawianiu poprzednich poprawek dotyczących budownictwa społecznego, a także wypowiadał się na ten temat pan minister Raczko. Otóż biorąc po uwagę uzyskany przez Polskę okres przejściowy, na dzień dzisiejszy takie definicje nie są nam potrzebne.

Ponadto proszę zwrócić uwagę na fakt, że niezależnie od zapisów, które proponuje pan senator, tak czy inaczej stawka 7% w odniesieniu do budownictwa społecznego w takim rozumieniu, jak proponuje pan senator, weszłaby w życie od 1 stycznia 2008 r., ponieważ pan senator nie zmienia daty wejścia w życie przepisu art. 42 ust. 11, a on kształtuje tę stawkę, która wchodzi w życie od 1 stycznia 2008 r. Tym bardziej wydaje się przedwczesne wprowadzanie takich regulacji. Dziękuję.

Dziękuję.

Kto z państwa jest za przyjęciem...

Przepraszam, jeżeli można, Panie Przewodniczący. Rozumiem, że sytuacja jest podobna jak w przypadku poprawki pana senatora Wielowieyskiego.

(Głos z sali: Tak.)

Może również można liczyć na chęć współpracy resortu przy doprecyzowaniu tej poprawki?

W tym przypadku sytuacja jest trochę inna.

Ta sprawa była już wielokrotnie dyskutowana. Jeżeli chodzi o budownictwo mieszkaniowe, to ono i tak do końca 2007 r., jeśli chodzi o usługi budowlane, jest objęte stawką obniżoną 7%. Natomiast dopiero od 2008 r. będą potrzebne uregulowania dotyczące społecznego budownictwa mieszkaniowego. W związku z tym na obecnym etapie nie ma konieczności wprowadzania tego rodzaju regulacji, skoro do końca 2007 r. i tak ma obowiązywać stawka obniżona w zakresie usług budowlanych dla całego budownictwa mieszkaniowego. Dziękuję.

(Senator Bogusław Mąsior: Tak.)

Poprawka polega na odniesieniu się do przepisu dyrektywy i włączeniu go do tekstu ustawy. Chodzi o pkt c w art. 13b.  Poprawka ta powoduje pewne rozszerzenie możliwości zawartych w art. 44 w ust. 1 w pkcie 2. Po prostu przepisałem treść pktu c w art. 13b.

Dziękuję bardzo.

Rząd jest przeciw przyjęciu tej poprawki. Z treści przepisu, który zawarty jest obecnie w ustawie o podatku od towarów i usług, wynika, że takie zwolnienie przysługiwałoby również w sytuacjach, w których mielibyśmy do czynienia z podmiotem zwolnionym od podatku czy też wykorzystującym towary do czynności zwolnionych od podatku. Z zapisu, który jest w ustawie, wyraźnie wynika, że chodzi o sytuacje, kiedy podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia. W przypadku czynności zwolnionych nie przysługuje.

To, co zawarte jest obecnie w treści ustawy, jest o tyle bezpieczniejsze z punktu widzenia budżetu państwa, że uniemożliwia dokonywanie nadużyć. W przypadku propozycji, którą przedstawił pan senator Wielowieyski, mogłyby się zdarzać na przykład takie sytuacje, że ktoś zakupiłby jakiś towar, czynności zostałyby opodatkowane, korzystałby ze zwolnienia i celowo przez jeden dzień wykorzystywałby to tylko do czynności zwolnionych, a później sprzedałby towar, traktując go jako towar zwolniony.

Wydaje nam się, że obecny zapis stwarza większe bezpieczeństwo, aczkolwiek nie zaprzeczam temu i nie podważam tego, co mówił pan senator odnośnie do zapisów zawartych w dyrektywie. Jednakże w tym przepisie dyrektywy mowa jest o kilku różnych sytuacjach, również w odniesieniu do towarów używanych. Zgodnie z zapisami zawartymi w tej dyrektywie państwa członkowskie mogą określać warunki dotyczące towarów używanych. W związku z tym zdaniem rządu obecny zapis jest bezpieczniejszy i powinien pozostać. Dziękuję.

Dziękuję.

Przy okazji chciałbym przypomnieć pani minister i pani dyrektor, że jutro o godzinie 10.00 odbędzie się posiedzenie klubu. Bardzo bym prosił, żeby obie panie były obecne na posiedzeniu klubu. Zapraszam w imieniu marszałka, przewodniczącego klubu.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Poprawki: dwudziesta druga, dwudziesta szósta i pięćdziesiąta czwarta.)

Poprawka dwudziesta druga dotyczy kwestii zwolnienia udzielanych licencji lub upoważnienia do korzystania z licencji oraz przeniesienia prawa autorskiego z pobrania należności. Jest to dodane przez pana senatora. To nie jest ujęte w zakresie zwolnień regulowanych VI dyrektywą i byłoby sprzeczne z VI dyrektywą.

Przypomnę, skąd wzięła się ta poprawka.

Będziemy razem przypominać pani minister?

(Senator Genowefa Ferenc: Może pani minister wyjaśni.)

Wniosek w tej sprawie złożyła Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, pana prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, w związku z prowadzonym przez pana prezydenta od lat programem: komputer dla szkół. Autorzy sugestii uważają, że zapis w dotychczasowym przedłożeniu czyni dotychczas realizowaną ideę bezprzedmiotową, wydłuża jej realizację niezgodnie z intencją autorów i z pewnymi rozstrzygnięciami, które sami przyjęliśmy, nie mówiąc już o tym, że w ustawie budżetowej też zrezygnowaliśmy z pewnych zapisów dotyczących preferencji dla tego typu przedsięwzięć jak wyposażenie szkół w komputery, zapewnienie szkołom dostępu do Internetu. Taka jest motywacja.

Mam przed sobą również stanowisko Komitetu Integracji Europejskiej, które potwierdza to, co mówi pani minister finansów w powyższej sprawie. Nie ukrywam, że przed chwilą odbyłem w tej sprawie również rozmowę z ministrem Pietrasem, który podtrzymuje swoje stanowisko, jak również z przedstawicielem Kancelarii Prezydenta RP, który uważa, że sześciomiesięczny okres, który mamy przed sobą, mógłby być spożytkowany na dokończenie realizacji tego programu, a potem będziemy się z niego wycofywać, kiedy zostanie on zakwestionowany przez Unię Europejską. Taka sugestia też się pojawiła. Nie dojdziemy chyba do ładu w inny sposób niż przez głosowanie.

Moja wątpliwość jest następująca. Z informacji, które uzyskałam, wynika, że poz. 13 zawarta w załączniku nr 4 była niezgodna z dyrektywą ze względu na fakt, że w dyrektywie nie są wymienione usługi dostępu do sieci.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak, nie są wymienione.)

Czy mogłaby pani minister określić, jakie będzie uszczuplenie wpływów do budżetu z tytułu wprowadzonej zmiany? Poza tym firmy, które te usługi wykonują, będą wykonywały dodatkowe czynności związane ze stosowaniem różnych stawek, wyszukiwaniem, kto jaką stawkę powinien zastosować. W związku z tym może warto byłoby się zastanowić, czy korzyści nie byłyby mniejsze niż straty wynikające z tej ustawy.

Proszę państwa, proponuję poddać to pod głosowanie, ponieważ stawiamy przedstawiciela rządu w wyjątkowo niezręcznej sytuacji. Wszystkie stanowiska, które posiadamy na piśmie, państwu zreferowałem, ideę państwo rozumieją.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawek: dwudziestej drugiej, dwudziestej szóstej i pięćdziesiątej czwartej? (6)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tak, tak.)

W tym przypadku większe uściślenie - w przeciwieństwie do poprzedniego sporu - w moim przekonaniu może być przydatne, nie jest nieszczęściem. Będę jednak znowu prosił panią minister o pomoc. Mianowicie poprawka dwudziesta trzecia dotycząca art. 46 zmierza do dodania punktu dotyczącego tranzytu przez Polskę, który będzie objęty podatkiem wtedy, kiedy tranzyt przez inne kraje znajdujące się obok nie będzie objęty podatkiem.

Na przykład towar przewożony z Hamburga do Słowacji przez Gdynię lub Szczecin będzie objęty podatkiem, natomiast towar przewożony z Triestu bądź z jakiegoś innego portu inną drogą będzie podlegał zwolnieniu, podatku nie będzie. W związku z tym, jeżeli nie zostanie dodany pkt 10, który proponuję, może to utrudniać zwiększanie zysków z tranzytu na polskim obszarze.

Dziękuję, Panie Marszałku.

Rząd jest przeciwny przyjęciu tej poprawki. Chciałabym zwrócić uwagę, że w sytuacjach kiedy towar przejeżdża przez nasz kraj tranzytem, z całą pewnością żadnego podatku nie będzie i żadne regulacje na to nie wskazują. Natomiast jeżeli panu senatorowi chodziło o to, że towar jest odprawiany w naszym kraju i dalej wysyłany do innego kraju...

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tylko o to chodzi, tak.)

...to chciałabym zwrócić uwagę, że praktycznie przepis będzie nie do zrealizowania, bo wtedy organ celny, który jest zobowiązany do pobierania podatku z tytułu importu towarów, musiałby wiedzieć, czy ten, kto odprawia ten towar, będzie go dalej wysyłał, czy nie, i w jakim terminie. Tu nawet nie ma zabezpieczenia terminowego, czyli odpowiedzialny będzie organ celny za to, co później jakiś podmiot zrobi z towarem.

W momencie kiedy organ celny dokonuje odprawy, musi mieć pewność, czy towar zostanie wywieziony, czy nie, by mógł zastosować zwolnienie. I nasuwa się pytanie: na podstawie czego, na podstawie jakich dokumentów, jakich oświadczeń ma to czynić? Poza tym, jeżeli nawet takie oświadczenia byłyby składane, nasuwa się pytanie: jakie byłyby konsekwencje dla podmiotu, który następnie nie wywiezie towaru, a jakie dla organu celnego, który zastosował zwolnienie, a kontrola wykazała, że towar nie został wywieziony do innego państwa członkowskiego?

Zwróćmy uwagę na to, że chodzi o organ celny, który musiałby zastosować zwolnienie, natomiast nie jest organem rozliczającym tego podatnika w przypadku kolejnej dostawy dokonywanej w innym państwie. Również jeżeli chodzi o podmioty zagraniczne, trzeba postawić pytanie, jaka ma być potem ściągalność tego podatku, jeżeli faktycznie towar został gdzieś sprzedany na terytorium kraju, a nie został wywieziony na przykład do Czech czy do Niemiec.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Jeżeli można, Panie Przewodniczący.)

Pani Dyrektor!

Rozumiem, że w tym wypadku nie rozważamy problemów jawnego przestępstwa. Jeżeli towar jest skierowany do Słowacji, a w gruncie rzeczy zostaje sprzedany z jakichś powodów tutaj i w związku z tym nie powinien być zastosowany ten przepis, to jest tu jakieś naruszenie prawa, a w każdym razie naruszenie zaufania czy jakieś kłamstwo. Natomiast w tym wypadku rzecz dotyczy stwierdzonego tranzytu na zewnątrz. Jak podkreślam, z komentarzy wynika, że przez inne kraje tranzyt przez nasz kraj w innym kierunku jest uszanowany.

Rozumiem, że zawsze może być niebezpieczeństwo, że zaistnieje chęć zrobienia jakiegoś oszustwa, ale my tego za pomocą tego punktu nie rozwiążemy. Natomiast jest faktem, że polskie porty: Szczecin, Gdynia, w porównaniu na przykład z niemieckim portem, który załatwi sprawę bez podatku i przekaże towar do Austrii lub Słowacji, przegrywają. Mamy gorsze warunki transportu, bo koszty transportu będą wyższe.

Proszę bardzo.

Panie Senatorze!

Chciałabym raz jeszcze podkreślić, że chyba jest tutaj pewne niezrozumienie, dlatego że z całą pewnością dla towarów objętych celną procedurą tranzytu w Polsce nie powstanie obowiązek podatkowy. Jeżeli weźmiemy pod uwagę przepisy art. 30 i następnych artykułów, jak również przepis art. 20, który mówi o momencie powstania obowiązku podatkowego, to wyraźnie jest tam wskazane, że co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powstania długu celnego.

W przypadku procedury tranzytu dług celny nie powstaje, w związku z tym, jeżeli pan senator mówi o tranzycie, to w ogóle jest to sprawa bezprzedmiotowa. Natomiast treść poprawki zaproponowanej przez pana senatora wskazuje na sytuacje - i tak to będzie odczytywane - o których mówiłam. Podatnicy, którzy przeczytają tak sformułowaną treść przepisu, będą żądali zastosowania przez organ celny zwolnienia i będą stwierdzali, że wywiozą towar. Tak tylko będzie można to interpretować.

Zastanówmy się, w jakiej sytuacji będą postawione organy celne, na podstawie czego mają odmawiać zastosowania zwolnienia lub je stosować i jakie będą później konsekwencje, jeżeli będzie to podmiot zagraniczny i jeżeli okaże się, że towaru nie wywiózł, a nie jest u nas zarejestrowany, nie ma stałej siedziby, nie prowadzi stałej działalności, z której można byłoby egzekwować należne skarbowi państwa kwoty.

Tak więc jeżeli chodzi o tranzyt, to kwestia jest bezprzedmiotowa, bo tak czy inaczej obowiązek podatkowy nie powstaje. W związku z tym w przypadku takiej treści stanowisko rządu jest negatywne.

Wycofuję. Jeżeli nie ma obowiązku, to wycofuję.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Poprawki: dwudziesta czwarta, dwudziesta siódma i trzydziesta druga.)

(Dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów Hanna Majszczyk: I jeszcze o poprawkę trzydziestą drugą. To są techniczne zmiany.)

Są to zmiany techniczne odnoszące się do ulokowania obecnych art. 84 i art. 85 ustawy. To są delegacje dla ministra finansów, a ponieważ te delegacje dotyczą innych kwestii niż stawka 0%, zostały umiejscowione w tym rozdziale. W związku z tym propozycja Biura Legislacyjnego dotyczy zmiany miejsca. Rząd jest za przyjęciem.

Dziękuję.

Kto jest za przyjęciem poprawek: dwudziestej czwartej, dwudziestej siódmej i trzydziestej drugiej? (8)

Poprawka dwudziesta piąta.

(Głos z sali: Tak.)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Tak, ale...)

Panie Mecenasie, to jest poprawka Biura Legislacyjnego. Chodzi o poprawkę dwudziestą ósmą.

(Dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów Hanna Majszczyk: Nie wiem, czy można?)

Rząd jest za doprecyzowaniem, ponieważ brakuje w tym przepisie wyrazu "kwoty" przed wyrazem "podatku". W całej treści ustawy mówi się o kwocie podatku należnego, kwocie podatku naliczanego. I tutaj tych wyrazów brakuje, aczkolwiek w pierwszej propozycji Biura Legislacyjnego chyba nie powinno być wyrazu "kwotę", natomiast powinien być wyraz "kwoty".

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Przed "a".)

Historia uczy, że "a" i "e" ma duże znaczenie dla legislacji.

(Senator Genowefa Ferenc: I "ę" też.)

Tak, "ę" też. Tak więc proszę się zastanowić nad tym "ę".

Powinno być "kwoty".

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Czyli?)

Lit. a brzmi: w ust. 1 po wyrazie "różnicę" dodaje się wyraz "kwoty".

Drugi zapis jest prawidłowy.

Stanowisko rządu jest pozytywne. Wyrazy "odrębnych przepisów" zastępuje się wyrazami "przepisów o podatku dochodowym". Jest to doprecyzowanie.

Głosujemy.

Stanowisko rządu jest pozytywne. Ta poprawka naszym zdaniem w sposób prawidłowy określa uprawnienia podatnika, który wykonuje wyłącznie czynności poza granicami kraju, a poza tym umożliwia mu odzyskiwanie podatku również wtedy, gdy nie wykonuje wyłącznie czynności poza granicami kraju, natomiast czynności wykonywane w kraju są jedynie czynnościami zwolnionymi. W związku z tym daje mu się uprawnienia do odzyskania kwot podatku naliczonego. Dziękuję.

Panie Marszałku, bardzo proszę.

Jest propozycja dodania w art. 92 pktu 5a, opartego na art. 19 pkt 2 dyrektywy. Po prostu przenosimy przepis z dyrektywy. Chodzi o to, aby nie wliczać do obrotu transakcji sporadycznych w zakresie usług finansowych. Nie będę tego szerzej omawiał. Jest to przeniesienie art. 19 dyrektywy do naszego art. 92.

Dziękuję, Panie Marszałku.

...do wnioskodawcy. Pytanie jest następujące: co pan senator rozumie - i co należy w tym zapisie rozumieć - przez pojęcie "dokonywane sporadycznie"?

Co to znaczy: sporadycznie, Panie Marszałku? To bardzo względna rzecz. Wszystko zależy od...

Przepraszam, zanim podam własne interpretacje językowe, odczytam dyrektywę: nie uwzględnia się również kwot obrotu związanego z transakcjami, o ile są to transakcje sporadyczne, a także ze sporadycznymi transakcjami dotyczącymi nieruchomości oraz transakcjami finansowymi. To znaczy, ja nie wiem, są to czynności niestanowiące istotnej treści pracy danego podmiotu, prawda, tylko akcesoryjne, dodatkowe.

Dobrze. Sądzę, że określenie "sporadycznie" pozostanie zawsze określeniem nieprecyzyjnym.

Rząd jest przeciwko przyjęciu tej poprawki. Chciałabym powiedzieć, że pojęcie "dokonywane sporadycznie" jest pojęciem niedookreślonym i może budzić wątpliwości interpretacyjne.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Pani Minister, przenosimy to pojęcie z dyrektywy, gdzie też jest niedookreślenie.)

Tak, ale implementacja dyrektywy nie polega na dosłownym przeniesieniu słów. Implementacja dyrektywy polega na tym, że musimy dostosować treść do naszych norm pojęciowych.

Sądzę, że to jest uzasadnione. Jeżeli raz na rok, czyli od czasu do czasu, gdzieś się pojawi w mojej działalności tego rodzaju usługa finansowa dokonywana sporadycznie, to rzeczywiście to tylko stwarza dodatkowy bałagan. Ja to podtrzymuję. Sądzę, że uzasadnienie było bardzo życiowe.

Proszę o pomoc Biuro Legislacyjne.

Wydaje mi się, że ewentualnie można byłoby, dostosowując to do ustawy, posłużyć się zamiast pojęciem "sporadycznie", co oznacza czynności niemające charakteru częstotliwego... Teraz w tej chwili nie mogę znaleźć. Jeżeli państwo dadzą mi minutę, to znajdę ten termin.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Może, Panie Marszałku, zrobilibyśmy w ten sposób. Rozumiem pańską intencję i rozumiem również obiekcje pani minister. Gdyby się udało uzyskać konsensus co do tego zapisu, to nie głosowalibyśmy nad tym teraz, natomiast pan by to jutro przedstawił zredagowane inaczej, przy pomocy Biura Legislacyjnego. Jak pan sobie zresztą życzy. Nie chcę przekreślać tej propozycji, Panie Marszałku.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Czy panowie są w stanie teraz to zredagować?

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Muszę mieć trochę czasu.)

Pani Minister, czy oprócz tego doprecyzowania dotyczącego sporadyczności czy częstotliwości ma pani inne uwagi do tego zapisu?

Generalnie nie, poza zgłoszoną wątpliwością interpretacyjną.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Proszę bardzo, ja jestem gotów.)

W takim razie pan mecenas myśli, a my głosujemy nad poprawką trzydziestą czwartą, co? Tym bardziej że żadna inna poprawka nie wyklucza poprawki trzydziestej trzeciej. Wrócimy do tej poprawki, a pan mecenas będzie teraz myślał jednocześnie o poprawkach bieżących i o poprawce trzydziestej trzeciej.

Sadzimy, że ostatnia część zdania w ust. 6 w art. 92 jest zbędna. Proponuję skreślić wyrazy "oraz wartości czynności niepodlegających opodatkowaniu".

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Stanowisko rządu?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Chodzi o stanowisko dotyczące poprawki trzydziestej czwartej?)

(Dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów Hanna Majszczyk: Dobrze, przyjmujemy.)

Stanowisko rządu wobec poprawki trzydziestej czwartej jest pozytywne.

Głosujemy.

Stanowisko rządu jest pozytywne. Dotyczy to skreślenia przepisu, który został wprowadzony w wyniku poprawki, mówiącego o tym, iż korekty nie dokonuje się, jeżeli wartość początkowa środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej jest mniejsza niż 5 tysięcy zł...

(Głos z sali: ...50 tysięcy zł.)

...przepraszam, 50 tysięcy zł, a w przypadku ruchomości - 250 tysięcy zł. Rząd jest za wykreśleniem tego przepisu.

Nie tylko rząd, ponieważ otrzymaliśmy wiele opinii na ten temat.

Proszę bardzo, jakie jest stanowisko rządu?

Rząd jest przeciwny przyjęciu tej poprawki. Poprawka ta dotyczy artykułu, który wprowadza możliwość określenia wzoru wniosku składanego do biura wymiany informacji z zapytaniem, czy podatnik jest podatnikiem zarejestrowanym. Zdaniem rządu istnienie określonego wzoru ułatwi podatnikom funkcjonowanie, ponieważ posługując się określonym wzorem, każdy podatnik od razu będzie wiedział, jakie dane powinien prawidłowo podać, aby uzyskać informację.

Mogłoby się zdarzyć, że podatnik nie podałby na przykład NIP, adresu i z przyczyn technicznych jego zapytanie byłoby odesłane ze względu na niespełnienie wymogów formalnych, natomiast aby można było uzyskać informację, muszą być podane wszystkie dane. Wydaje się, że zwłaszcza w początkowym okresie, kiedy mamy tak mało czasu na to, aby podatnicy przyzwyczaili się do funkcjonowania w nowym systemie podatkowym po otwarciu granic, takie ułatwienie jest wskazane. Dziękuję.

Biuro Legislacyjne?

Całkowicie z tym się zgadzam. Moja uwaga wynika tylko i wyłącznie z tego powodu, że w art. 99 w ust. 15 zezwoliliśmy na to, aby wniosek był składany na piśmie, faksem, telefonicznie lub przy pomocy poczty elektronicznej. Wobec tego, jeżeli wniosek byłby składany telefonicznie, to podatnik nie może się posługiwać wzorem. Wzór odnosiłby się tylko i wyłącznie do formy pisemnej. Dlatego ewentualnie, jeżeli państwo to zaakceptują, minister określiłby treść wniosku i wskazał elementy tego wniosku, to, czy podatnik posłuży się telefonem czy...

(Głos z sali: Treść, a nie wzór.)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Tyle że trudno mówić o treści pisemnego wniosku przekazywanego...)

(Głos z sali: Treść wniosku.)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Treść wniosku.)

(Głos z sali: Określi wzór...)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Chwileczkę, jak to będzie brzmiało? Skreśla się wyrazy...)

(Głos z sali: Jest to logiczne.)

Określenie "treść" sugeruje precyzyjność zapisu.

(Głos z sali: Dokładnie.)

A może by przedmiot...

(Głos z sali: Może być treść i wzór.)

Nie, nie. Chodzi o to, żeby nie posługiwać się wzorem, bo w tym wypadku nie można posługiwać się wzorem.

Nie da się.

(Głos z sali: ...telefonicznie.)

Wzoru nie da się telefonicznie przekazać, trzeba by się posługiwać szyfrem.

(Głos z sali: Ale jaka jest treść.)

(Głos z sali: Nie, nie.)

(Dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów Hanna Majszczyk: Jeśli można...)

Chciałabym zwrócić uwagę na to, że w zapisie, który jest obecnie w ustawie, mówi się o wzorze pisemnego wniosku. Natomiast jeżeli chcielibyśmy podać dane dotyczącego tego, jak ktoś ma zapytać: za pośrednictwem faksu czy telefonicznie, to nie moglibyśmy powiedzieć o treści, tylko o danych, które powinny być przekazane po to, aby uzyskać informację, bo treść to jest co innego.

(Głos z sali: Niezbędne elementy wniosku.)

(Głos z sali: Może być: dane wniosku.)

Czyli zastępujemy wyrazy "wzór pisemnego wniosku" wyrazami "niezbędne elementy wniosku", tak?

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Tak.)

(Głos z sali: Dość solidnie.)

Problem, jeśli chodzi o ten przepis, polega na tym, że jeśli określimy wzór pisemnego wniosku, to odniesiemy się tylko do jednego elementu: kiedy podatnik będzie składał wniosek w formie pisemnej.

(Głos z sali: Właśnie.)

(Przewodniczący Jerzy Markowski: To może inaczej.)

W przypadku poczty elektronicznej nie będzie można posłużyć się wzorem. Nie wiem, w zależności od tego, czym będziemy się posługiwali, będzie można załączyć lub nie. I znowu dojdziemy do tego, czy wniosek jest pisemny, czy w postaci elektronicznej.

Może inaczej: wzór pisemnego wniosku przesyłanego w formie tekstu.

(Głos z sali: Nie, nie.)

(Głos z sali: Nie, zostawmy to.)

(Głos z sali: Może być.)

(Senator Genowefa Ferenc: Można, Panie Przewodniczący?)

Pani Minister!

Mam pytanie. Czy w art. 99 w ust. 15 należy pozostawić określenie "telefonicznie"? Jednak forma pisemna, faks lub poczta elektroniczna zabezpieczają ochronę danych osobowych. Natomiast nie wiem, czy telefonicznie... Jeśli ułatwiamy, to jednak nie może być tak, jak jest dotychczas.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Proszę, Pani Minister.

Jeżeli chodzi o stosowanie takich zapisów w innych krajach, to zapisy dotyczące informacji telefonicznej stosowane są ze względu na szybkość transakcji, które muszą być dokonywane. W związku z tym również u nas znalazł się ten zapis. Pani dyrektor zwraca uwagę, że tego rodzaju rozmowy w innych państwach są nagrywane jako dowód. U nas też powinny być nagrywane. W związku z tym chyba powinno to zostać w takim kształcie, jak jest.

Rozumiem stanowisko Biura Legislacyjnego odnośnie do sprzeczności z logiką, trudno bowiem mówić o wzorze mówionym. Wzorem mówionym może być modlitwa. Przepraszam za porównanie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Niezbędne elementy wniosku były jak najbardziej zbliżone do tego, co...)

W art. 100 w ust. 1 w pkcie 3 wyrazy "wzór pisemnego" zastępujemy wyrazami "niezbędne elementy".

Dobrze, głosujemy.

Rząd jest za przyjęciem tej poprawki. Regulacja ta jest sprzeczna z regulacjami zawartymi w innym artykule. Dotyczy ona możliwości rocznej korekty rozliczeń podatku naliczonego, przy czym z przepisów innego artykułu wynika, że korekta ta dokonywana jest w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy następnego roku, natomiast tutaj mówi się o tym, że jest dokonywana za ostatni okres rozliczeniowy danego roku, za który dokonywana jest korekta. Jest to sprzeczność, która pojawiła się w związku z ostatnimi poprawkami przyjętymi w trzecim czytaniu.

Panie Przewodniczący! Pani Dyrektor!

Mam pytanie. Proszę, aby pani wskazała konkretnie: który artykuł jest powielony, który zapis?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

To jest zapis zawarty w art. 93 ust. 4 - tak jak powiedział pan przewodniczący - z którego wynika, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym. Natomiast w zapisie, o którym mówimy, mowa jest o tym, że podatnicy obowiązani do dokonywania korekt podatku naliczonego, o których mowa w art. 93, składają deklarację podatkową za ostatni okres rozliczeniowy roku podatkowego.

Wprowadzamy zatem przepisy, na podstawie których podatnik - w zależności od tego, który artykuł weźmie do ręki - będzie mógł rozliczać się tak lub inaczej. Co gorsza, proszę zwrócić uwagę, że w przepisie art. 101 ust. 4 mówi się tylko o tym, że deklaracja jest składana w ciągu dziewięćdziesięciu dni za ostatni okres rozliczeniowy, natomiast nic się nie mówi o tym, że i tak trzeba podatek zapłacić. Podatnik będzie zatem zwolniony ze złożenia deklaracji, ale będzie musiał zapłacić podatek w okresie rozliczeniowym. Dziękuję.

Moim zdaniem w art. 108 w ust. 12 brakuje wytycznych, którymi ma się kierować minister, określając sposób przeliczania kwot wykazywanych w fakturach. Nie umiem wskazać, jakie to miałoby...

Moja wątpliwość dotyczy tego - ja to powtarzam, mówiłam już o tym na poprzednim posiedzeniu - czy w takich sytuacjach minister może określić, czy powinien określić, czy jest zobowiązany do określenia. Są to niezmiernie ważne sprawy, tym bardziej że kwoty są w walutach obcych. W innym miejscu jest określone, z jakiego dnia przyjmuje się kursy walut. To powinno być w ustawie w sposób jednoznaczny powiedziane, tym bardziej że ustawa wchodzi w życie dość późno, w związku z tym luki będą stwarzały bardzo wiele nieprawidłowości. Uważam, że powinniśmy zobowiązać ministra do określenia w drodze rozporządzenia.

No i dostało się pani minister.

Chciałabym podkreślić, że istnieje obligatoryjność stosowania określonych przeliczników. W tej ustawie jest sporo stosownych przeliczników. Zostały wprowadzone pewne przeliczniki, które obligatoryjnie mają wpływ na określone uprawnienia. W tym przypadku jednak wprowadzona została fakultatywność dla przeliczników wskazywanych na fakturach, jeżeli zaistnieje taka konieczność w szczególnych przypadkach.

Odnosząc się do ust. 12, chcę powiedzieć, że ponieważ ten przepis był dopisany w trakcie prac w Sejmie, zabrakło wytycznych. I chciałabym uprzejmie prosić o to, ażebyśmy wspólnie z Biurem Legislacyjnym do jutra doprecyzowali brzmienie tego przepisu.

(Senator Genowefa Ferenc: Czy jeszcze można?)

Mam wniosek, Pani Minister, żebyśmy jednak w tym ustępie zobowiązali ministra do określenia.

Państwo to zredagują. Wobec tego nie mamy nad czym głosować. Nad poprawką trzydziestą dziewiątą w tej chwili nie głosujemy. Państwo doprecyzują, a potem ewentualnie pani senator Ferenc deklaruje autorstwo tego wniosku tak?

Świetnie.

(Głos z sali: Ona chyba już była.)

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Przepraszam, mam uwagę.)

Przepisując tę poprawkę, pomyliłem się. Zamiast wyrazu "tachometrów" powinien być wyraz "taksometrów". Dotyczy to lit. b i lit. c.

Po pierwsze, obowiązek rejestracji obrotów przy pomocy kas rejestrujących w przypadku świadczenia usług taksówkowych wprowadzony jest już od kilku miesięcy.

Po drugie, taksometry nie spełniają kryteriów rejestracji obrotów na potrzeby podatkowe, ponieważ sumowanie obrotów następuje w systemie narastającym.

Po trzecie, w propozycji pana senatora dodaje się wyrazy w ust. 9, które określają delegację dla ministra finansów do określenia cech taksometru na potrzeby właściwej rejestracji obrotów z punktu widzenia podatkowego, czyli de facto byłaby to kasa rejestrująca.

Głosujemy.

Rząd jest za przyjęciem tej poprawki. Poprawka eliminuje, jeżeli chodzi o zapis ust. 2 w tej propozycji, pewne błędy zawarte w poprawce przegłosowanej w trakcie trzeciego czytania projektu ustawy. Zapisana tam została nowa definicja marży, przy czym przy tworzeniu tej definicji kilka słów wypadło i teraz tego, co jest w ustawie, się nie czyta.

Jeżeli chodzi o brzmienie ust. 7 i ust. 7a przedstawione w poprawce pana senatora, likwiduje ono nieprawidłowości wynikające obecnie z przepisów ustawy, które również zostały wprowadzone w trzecim czytaniu, a są niezgodne z przepisami VI dyrektywy, ponieważ wprowadzają stawkę 0% w przypadku świadczenia usług turystyki również na terytorium Wspólnoty, podczas gdy zgodnie z dyrektywą stawka 0% przysługuje tylko w odniesieniu do tej części usług, która jest świadczona poza terytorium Wspólnoty.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Poza terytorium Wspólnoty, dokładnie.)

Proszę bardzo, Panie Marszałku.

Poprawka dotyczy wprowadzenia w życie przepisów przejściowych. Dyskutowaliśmy nad tym z panem mecenasem i z panem ministrem Raczką. Wydaje się, że dość przekonywująco stanęła sprawa, że w przypadku rozporządzeń wykonawczych i problemu rejestracji podatników każdy dzień jest ważny. Zgodnie z ustawą uchwaloną przez Sejm dwa artykuły: art. 99 i art. 100, wchodzą w życie czternaście dni po ogłoszeniu, ale jeżeli na przykład ogłoszenie nastąpi 29 marca, to byłoby bardzo dobrze, gdyby można było proces rejestracji rozpocząć 29 marca, by mogły być wydane rozporządzenia ministra, zostały określone wzory i tak dalej.

Proszę, Pani Dyrektor.

Rząd jest przeciwny przyjęciu tej poprawki. Chciałabym zwrócić uwagę na jedną sprawę. Otóż w przedłożeniu rządowym ustawy o podatku od towarów i usług było zapisane, że ustawa wchodzi w życie 1 maja 2004 r., z tym że niektóre przepisy stosuje się od stycznia, od lutego, sukcesywnie, zakładaliśmy bowiem, że ustawa będzie uchwalona przed końcem ubiegłego roku.

Taką konstrukcję przepisów zakwestionowało Biuro Legislacyjne Kancelarii Sejmu jako całkowicie niezgodną z technikami legislacyjnymi. Stwierdzono, że przepisy ustawy nie mogą wchodzić w życie przed wejściem w życie całej ustawy, iż to jest konstrukcja niedopuszczalna. Ponadto zdaniem Rządowego Centrum Legislacji nie jest możliwe wprowadzanie w życie przepisów przed wejściem w życie całego aktu prawnego, który jest źródłem tych przepisów.

W związku z tym stanowisko rządu jest negatywne zarówno ze względu na wcześniejsze stanowisko Rządowego Centrum Legislacji, jak również ze względu na stanowisko Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu. Jeżeli państwo porównają treść rządowego przedłożenia tej ustawy, to okaże się, że było ono podobne i zostało zakwestionowane. Była to jedna z podstawowych uwag, odnosząca się do technik legislacyjnych zastosowanych w przypadku tej ustawy.

Senator Ferenc ma głos.

Techniki technikami, natomiast gospodarka musi funkcjonować. Jeśli te artykuły nie wejdą w życie wcześniej, to od 1 maja przestaną funkcjonować w obrocie międzynarodowym firmy, ponieważ nie będą zarejestrowane. W związku z tym rozsądek nakazywałby, ażeby właśnie takie rozwiązanie, które proponuje pan Wielowieyski, przyjąć. Ustawa jest przygotowana bardzo późno, treść tej ustawy wejdzie w życie bardzo późno, w związku z tym uwzględnijmy oczekiwania przedsiębiorców i stwórzmy takie rozwiązanie. Uważam że dobrze byłoby, gdyby ewentualnie Biuro Legislacyjne przedstawiło nam swoje stanowisko, ale niezależnie od tego to rozwiązanie powinniśmy przyjąć.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Czy mógłbym powiedzieć dwa słowa?)

Trybunał Konstytucyjny mocno nas ćwiczy. Musimy przestrzegać i vacatio legis, i nawet dłuższych okresów, z jednym wyjątkiem. Jeżeli przepis działa na korzyść obywatela i służy obywatelowi, to oczywiście takie rozwiązanie wchodzi w grę zaraz albo jeszcze wcześniej. Tego rodzaju sytuacje są częste i tutaj nikt nie może zakwestionować ustawy, jeżeli jest ona przygotowywana zgodnie z interesem i potrzebami obywateli, a zwłaszcza podatników.

Proszę.

W związku z tym, że w Sejmie była podnoszona kwestia prawna właśnie w takim kontekście, w jakim została wniesiona ta poprawka, i pojawiły się wątpliwości prawników Biura Legislacyjnego, uprzejmie proszę o stanowisko Biura Legislacyjnego w tym zakresie, jeżeli można ponownie o to zapytać. Chodzi o to, czy fakt przygotowania rozporządzeń w terminie wcześniejszym niż termin wejścia w życie niektórych przepisów ustawy nie spowoduje wątpliwości interpretacyjnych i wątpliwości w zakresie funkcjonowania.

Przed uzyskaniem odpowiedzi Biura Legislacyjnego chciałabym prosić o udzielenie odpowiedzi na pytanie: co mogłoby być w tym przepisie, jeśli przyjęlibyśmy takie zakwestionowane rozwiązanie? I przez kogo?

Trybunał Konstytucyjny, jak już tutaj wspomniano, często zwracał uwagę na to, żeby akty prawne wchodziły z vacatio legis, wyjątkiem wyznaczenia daty wejścia poszczególnych przepisów lub ustawy wstecz. Jedyny wyjątek, jaki dopuszcza Trybunał Konstytucyjny, dotyczy sytuacji, które wiążą się z korzyścią dla obywateli lub ważnym interesem publicznym.

Wydaje mi się, że w tym wypadku możemy mówić o ważnym interesie publicznym, ponieważ w związku z wejściem w życie nowych technik legislacyjnych zmieniła się formuła. Może nie jest wyraźne w tym przepisie, że wejście w życie art. 99 i art. 100 umożliwi wydanie aktu wykonawczego, który będzie mógł obowiązywać z momentem funkcjonowania tych przepisów.

Akt wykonawczy do ustawy można wydać w okresie jego vacatio legis, z tym że on nie może obowiązywać wcześniej niż zacznie obowiązywać cały akt wykonawczy. Jeżeli podstawa prawna do wydania aktu wykonawczego wejdzie w życie wcześniej, czyli będzie funkcjonowała w systemie prawa wcześniej, to będziemy mogli w tym czasie wydać akt wykonawczy, który będzie obowiązywał właśnie z tą datą.

Poprawka pana marszałka Wielowieyskiego zmierza do umożliwienia podatnikom - to jest przesunięcie terminu o około czternaście dni, ale jest to bardzo ważny okres - zarejestrowania się jako podatnicy VAT UE. Przesuwa się termin o te czternaście dni, czyli umożliwia się podatnikom przygotowanie się do funkcjonowania na wewnątrzwspólnotowym rynku przed 1 maja.

Dobrze, głosujemy, proszę państwa, nad poprawką czterdziestą czwartą.

Poprawka czterdziesta piąta. Autor - senator Mietła.

Mogę powtórzyć to, co powiedziałem na poprzednim posiedzeniu. VI dyrektywa dopuszcza obniżenie stawki - nawet poniżej 5% - natomiast obniżona stawka spowoduje, że nie wzrosną ceny na artykuły spożywcze, co, wydaje się, jest potrzebne w związku z wejściem do Unii Europejskiej.

Stanowisko rządu wobec tej poprawki jest negatywne, chociażby z tego względu, że powoduje to ogromne skutki budżetowe: od 800 milionów zł do 1 miliarda zł.

(Senator Genowefa Ferenc: Można o coś zapytać panią minister?)

Pani Minister!

Ostatnio dyskutowaliśmy na posiedzeniu o dwóch różnych stawkach obowiązujących w odniesieniu do napojów i soków. Gdybyśmy wzięli pod uwagę wszystkie pozostałe kraje, dwadzieścia cztery kraje, to stawka VAT w odniesieniu do tych asortymentów jest jednakowa.

A zatem gdyby w przypadku artykułów spożywczych przyjąć poprawkę pana senatora Mietły, a z kolei wprowadzić poprawkę, że jednolitą stawkę wprowadzamy na wszystkie napoje, to straty dla budżetu przy tych dwu poprawkach nie byłyby aż tak duże, a jednocześnie uniknęłoby się nieporozumień, które na tle zróżnicowanej stawki w przypadku tych asortymentów już w przeszłości występowały i mogą występować.

Odnosząc się do artykułów spożywczych - to jest poprawka czterdziesta piąta - odniosłam się tylko i wyłącznie do skutków budżetowych dotyczących samych artykułów spożywczych, z wyłączeniem tych, które wiążą się z poprawką czterdziestą szóstą, a więc dotyczą wód mineralnych i napojów bezalkoholowych.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Muszę powiedzieć, że skutki dodatkowe, oprócz tego 1 miliarda zł, byłyby na kwotę około 350 milionów zł z tytułu zrównania stawki w odniesieniu do napojów. W związku z tym chociażby z punktu widzenia skutków budżetowych dla ministra finansów stanowisko w tym zakresie musi być negatywne.

A czy państwo próbowaliście policzyć, jaki to spowoduje skutek w zakresie ożywienia popytu? Kiedy bowiem ludzie kupują tańszą żywność, to kupują więcej. W kraju, w którym 60% osób nie ma pieniędzy na to, żeby się żywić, chyba ma to jakieś znaczenie. Tak mi się wydaje.

Panie Przewodniczący! Wysoka Komisjo!

Proszę zwrócić uwagę na to, jakie towary spożywcze na dzień dzisiejszy nie są objęte stawką obniżoną. Są to przede wszystkim używki: kawa, herbata, czekolada, przyprawy. To nie są towary, o których możemy powiedzieć, że w przypadku najbiedniejszych grup społecznych stanowią podstawę wyżywienia.

Ponadto jeżeli chodzi o wody i napoje mineralne, to Konfederacja Producentów Żywności występowała do ministra finansów, przedstawiała analizy, ale z tych analiz - zarówno z analiz, które my przeprowadziliśmy, jak i z analiz przeprowadzonych na innych rynkach -wcale nie można wnioskować, że jakiekolwiek przełożenie cenowe może być adekwatne do obniżenia stawki.

Może to się przełożyć - o czym mówił pan minister Raczko na poprzednim spotkaniu - na wyższe marże producentów tych napojów, natomiast wcale nie musi się przełożyć na obniżenie cen. A zatem ujemne skutki budżetowe będą, natomiast niekoniecznie musi to być związane z określonymi obniżkami cenowymi.

W związku z tym nie byłoby możliwości kombinowania i likwidowania w ten sposób małych zakładów pracy. Jeśli bowiem ktoś produkuje różne asortymenty, a mała firma produkuje jeden asortyment, to pozycja rynkowa tych firm jest zróżnicowana. Prawdopodobnie dlatego w innych krajach wstępujących do Unii Europejskiej stawka jest jedna.

W związku z tym takie rozwiązanie zapewniałoby określone korzyści dla budżetu, a jeśli chodzi o artykuły spożywcze, zmniejszyłaby się w związku z tym generalnie kwota ubytku środków dla budżetu.

Chciałbym zapytać o kwestię następującą. Na poprzednim spotkaniu mówiliśmy, że została opracowana ekspertyza, z której jednoznacznie wynika, że przy obniżeniu stawki VAT dochody budżetu byłyby większe. Oczywiście w pierwszym roku, można powiedzieć, byłaby to neutralna wielkość, natomiast już w latach następnych byłyby to ewidentne korzyści, biorąc pod uwagę masę zysku.

O ile sobie przypominam, federacja, która była reprezentowana na posiedzeniu komisji, zobowiązała się przedłożyć panu ministrowi nie tylko wyliczenia ekspertów polskich, ale również analizę przygotowaną zgodnie z metodologią krajów zachodnich. Taka analiza miała zostać dostarczona do ministerstwa.

Mam taką analizę, Panie Senatorze. Mnie została przedstawiona.

Faktem jest, że stowarzyszenie, które było reprezentowane przez swoich przedstawicieli, przedstawiło własne analizy, niemniej jednak po dokonaniu w Ministerstwie Finansów porównania przedłożonej ministrowi Raczce analizy chciałabym powiedzieć, że ponownie to przeanalizowaliśmy, opierając się na parametrach, którymi posługujemy się przy obliczaniu skutków budżetowych, i niestety nasze obawy w tym zakresie zostały potwierdzone. Rzeczywiście skutki budżetowe nie byłyby takie, jak przedłożyli przedstawiciele.

Teraz będzie mówiła pani senator Ferenc.

Natomiast jeszcze raz bardzo bym prosił, żeby pani dyrektor wyszczególniła towary, które byłyby zwolnione w tym trybie.

Może odczytam przepisy wspólnotowe, jeśli chodzi o stawki na napoje. Zgodnie z VI dyrektywą Rady z dnia 17 maja 1977 r. państwa członkowskie UE mają prawo wprowadzić obniżoną stawkę VAT wyłącznie w odniesieniu do dostawy towarów wymienionych w aneksie H do wyżej wymienionej dyrektywy. W pkcie 1 aneksu H wymienione są niektóre produkty żywnościowe oraz wszystkie rodzaje napojów, z wyjątkiem napojów alkoholowych.

Aneks H do wyżej wymienionej dyrektywy nie przewiduje objęcia niższą stawką jedynie niektórych spośród napojów, lecz upoważnia poszczególne państwa członkowskie Unii Europejskiej do wprowadzenia stawki niższej na wszystkie napoje bezalkoholowe. W świetle tego, co odczytałam, oraz tego, co pani mówiła, zapisy naszej ustawy będą niezgodne z dyrektywą Unii.

Nie będą one niezgodne z przepisami VI dyrektywy, dlatego że jeśli chodzi o załącznik H, stosowanie stawki obniżonej nie ma charakteru obligatoryjnego, lecz ma charakter fakultatywny.

Dziękuję.

Będziemy jedynym państwem ze zróżnicowaną stawką, tak jak w przypadku kosmetyków jedynym z akcyzą. Pani Minister, niech pani myśli o naszych firmach.

Proszę bardzo, Pani Dyrektor.

Jeśli można, to odpowiem, jako że prosił pan, żebym wymieniła te towary. To są takie towary, jak: cukier zawierający dodatek środków aromatycznych lub barwiących, kakao, czekolada, wyroby cukiernicze trwałe, herbata, kawa, przyprawy, drożdże, gotowe proszki do pieczenia, kwasy chlebowe i wody mineralne, jeżeli uwzględnimy nie tylko trwałe artykuły spożywcze, ale również napoje, są to również wody mineralne zawierające mniej niż 20% soku, a także suchary, sucharki, herbatniki, czyli wyroby cukiernicze o charakterze trwałym, niezaliczane do grupy wyrobów ciastkarskich świeżych. To są te towary.

Czyli nie jest to żywność stricte rozumiana jako posiłek, tak?

(Głos z sali: Będzie sprowadzana z zagranicy tańsza.)

Jeśli można, Panie Senatorze, powiem, że to nie ma nic wspólnego z konkurencyjnością naszych towarów na rynkach zagranicznych, ponieważ przywożąc towary z innego kraju, nawet jeżeli tam jest zastosowana stawka obniżona, podatnik płaci w Polsce stawkę właściwą dla Polski. Jeżeli będą to wyroby cukiernicze, kakao, kawa, herbata, to będzie to stawka 22%, płacona u nas.

Proszę państwa, rozumiem, że tymi towarami, które zostały wymienione, się nie najemy, wobec tego możemy z czystym sumieniem głosować.

Kto się wstrzymał? (2)

W związku z przyjęciem tej poprawki będę zmuszony uwzględnić konsekwencję w postaci skreślenia niektórych artykułów spożywczych wymienionych w załączniku nr 3, które do tej pory są objęte, takich jak cukier, makarony, kluski, bo to wszystko będzie się mieściło w kategorii: artykuły spożywcze.

(Głos z sali: A więc oprócz kawy jeszcze coś tam jest.)

Nie, bo w tym przypadku już teraz było obniżenie...

(Senator Genowefa Ferenc: Nie, ponieważ one są wymienione w załączniku.)

(Głos z sali: One już są, to jest dodatkowe.)

(Głos z sali: A teraz bardziej obniżyliśmy.)

Proszę o przedstawienie stanowiska rządu.

Rząd jest przeciw przyjęciu tej poprawki, ale chciałabym zwrócić uwagę na to, że poprzednia poprawka nie zawiera żadnego symbolu PKWiU i może być wątpliwość, czy sama w sobie nie konsumuje wód mineralnych. Ponadto chciałabym zwrócić uwagę, że zmierza w odwrotnym kierunku niż sugerowała pani senator Ferenc, ponieważ w propozycji pana senatora chodzi o obniżenie stawki. Dziękuję.

Proszę jeszcze...

(Senator Genowefa Ferenc: Jeszcze nie zgłosiłam...)

Proszę jutro pamiętać o wyliczeniu skutków dla budżetu w przypadku poprawki czterdziestej piątej, bo, jak sądzę, będziemy o tym mówili.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Pani dyrektor mówiła, że ta poprawka zmierza w odwrotnym kierunku niż to, co ja przedstawiłam, ale ja tej poprawki jeszcze nie wniosłam, bo nie zdążyłam jej przygotować.

Stanowisko rządu jest negatywne. Poprawka Biura Legislacyjnego dotyczy określenia wielkości powierzchni reklamowej w czasopismach i uzależnienia odpowiednio od wielkości tej powierzchni zastosowania stawki podstawowej lub stawki obniżonej w stosunku do danego czasopisma. W naszej ocenie, w ocenie rządu, dotychczasowe brzmienie przedłożone przez Sejm - zmienione zresztą w Sejmie - jest w tym zakresie prawidłowe.

Proszę.

Wydaje mi się, że obecne określenie: "które w całości lub w zdecydowanej części, nie mniejszej niż 67% ich powierzchni" jest po prostu zbędne, ponieważ jest określony precyzyjny wymiar powierzchni wydawnictwa przeznaczonej na ogłoszenia handlowe bądź reklamy. Wobec tego nie trzeba stosować ocennych pojęć takich, jak: w całości lub w zdecydowanej części. Przeznaczenie na ogłoszenia reklamowe nie mniej niż 67% powierzchni albo powierzchni w całości oznacza, że nie będzie zastosowana obniżona stawka VAT.

Chciałabym powiedzieć, że akurat w przypadku tej pozycji załącznika toczyła się bardzo długa dyskusja, również w Sejmie, dotycząca odpowiedniego zapisu. Rząd zaproponował zapis podobny do tego, który zawarty jest w dyrektywie. W dyrektywie jest zapisane: w całości lub w znacznej części. Rząd zaproponował zapis: w zdecydowanej części.

Rzeczywiście zapis był nieostry, w związku z tym w Sejmie został on zmieniony. Przyjęto sformułowanie: które w całości lub w zdecydowanej części, nie mniejszej niż 67% ich powierzchni, przeznaczone są na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia reklamowe, reklamy lub teksty reklamowe. Zapis ten ma na celu odzwierciedlenie intencji dyrektywy, zgodnie z którą udział procentowy decyduje o objęciu stawką. Te czasopisma, które są w istocie słupami ogłoszeniowymi, reklamowymi, objęte są stawką podstawową.

W naszej ocenie ten zapis jest prawidłowy, ale oczywiście decyzja należy do państwa.

Mówiliśmy tu o precyzyjności poszczególnych pojęć. Co to znaczy: zdecydowana część? Moim zdaniem to jest nieprecyzyjne określenie.

Poza tym uważam, że w momencie kiedy podejmujemy decyzję i głosujemy nad określonymi poprawkami, powinniśmy rozróżniać - i w związku z tym miałabym prośbę do pani minister - które stanowiska są rządu, a które są resortu finansów, ponieważ jeśli w Sejmie coś zostało zmienione, to jednak najczęściej nie jest to stanowisko rządu, lecz jest to stanowisko resortu. Dziękuję.

No i znowu się pani dostało.

Poprawki sejmowe były analizowane przez Radę Ministrów. Jest to stanowisko rządu.

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Genowefa Ferenc: Jest: w zdecydowanej części.)

Pani Senator, trzeba przeczytać całe zdanie: które w całości lub w zdecydowanej części, nie mniejszej niż 67% ich powierzchni...

Wydaje mi się, że wersja Biura Legislacyjnego...

(Głos z sali: Oczywiście.)

...unika tego sformułowania: w zdecydowanej części, a odnosi się dokładnie do tej samej wielkości, bo w jednym i drugim wypadku jest mowa o wielkości nie mniejszej niż 67% powierzchni.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Czy mogę powiedzieć słowo?)

Argument prawny. Art. 148 ust. 4 ustawy zawiera definicję czasopism specjalistycznych, w której mówi się też o powierzchni przeznaczonej na ogłoszenia reklamowe. Posłużono się zwrotem: wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone odpłatnie na ogłoszenia handlowe. Przepis nie zawiera dookreśleń, jest wskazana precyzyjna granica, która decyduje o tym, od którego momentu liczymy. Tu akurat chodzi o czasopisma specjalistyczne, a w tym przypadku chodzi w ogóle o wydawnictwa objęte stawką 7%.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Mimo wszystko nie jest to precyzyjne.)

Tu jest pewien błąd logiczny. Skoro mówimy: nie mniej niż 67% powierzchni, to nie ma potrzeby dodawać: w całości.

Ale trzeba czytać w całości to zdanie. (Wesołość na sali)

Przepraszam, nie, nie, chwileczkę, Pani Senator, bo to jest poważna sprawa. Mówimy tutaj o poważnych rzeczach.

(Senator Genowefa Ferenc: Tylko o poważnych.)

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Przepraszam, jeżeli mogę...)

Obojętne, czy zostawimy, czy nie, to nic nie zmieni, żeby to było jasne. Te słowa moim zdaniem są po prostu zbędne. Jeżeli czasopismo przeznaczy na ogłoszenia handlowe 100% swojej powierzchni, to i tak będzie się do niego stosowało to kryterium.

Jednak tym razem podzielam pogląd ministra.

Dobrze, głosujemy.

Rząd jest za przyjęciem tej poprawki. Zostają tutaj wykreślone wyroby rękodzieła ludowego, które nie są w żaden sposób weryfikowane przez zamieszczenie ich w załączniku nr 3. Na dzień dzisiejszy stosowana jest preferencja podatkowa w zakresie tych wyrobów, ale są to wyroby atestowane przez właściwe komisje powołane do tego celu, działające przy CPLiA.

Natomiast propozycja, która została wprowadzona w trakcie trzeciego czytania tej ustawy, nie zawiera takich ograniczeń, a poza tym jest niezgodna z przepisami VI dyrektywy, ponieważ w zakresie wyrobów rękodzieła ludowego i artystycznego obowiązują szczególne procedury. Również stawka obniżona stosowana jest w ściśle określonych przypadkach, określonych w art. 122 tej ustawy. Rząd jest przeciwny tej wprowadzonej poprawce.

Dziękuję.

Poprawka czterdziesta dziewiąta.

Chodzi o to, żeby stawką 7% VAT były obłożone usługi projektowe, geodezyjne realizowane dla budownictwa społecznego.

(Przewodniczący Jerzy Markowski: Przepraszam, rząd jest zdecydowanie przeciw, tak?)

Rozumiem, że poprawki pięćdziesiąta i pięćdziesiąta pierwsza były poddane pod głosowanie łącznie, teraz omawiamy poprawkę pięćdziesiątą drugą. Rząd jest przeciwny.

(Dyrektor Departamentu Podatków Pośrednich w Ministerstwie Finansów Hanna Majszczyk: Z tych samych względów.)

Głosujemy.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki pięćdziesiątej drugiej? (2)

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: To już zostało przegłosowane.)

Nad poprawką pięćdziesiątą trzecią nie głosowaliśmy?

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Głos z sali: Czy poprawka pięćdziesiąta nie przeszła?)

(Senator Genowefa Ferenc: Nie, wynik był: 2, 2, 4.)

(Głos z sali: Wycofana jest.)

(Senator Genowefa Ferenc: Wcześniej była wycofana.)

(Głos z sali: Nie, poprawka pięćdziesiąta druga.)

(Głos z sali: Nie przeszła, wynik: 2, 2, 4.)

(Głos z sali: A co było z poprawką pięćdziesiątą?)

(Głosy z sali: Wycofana. Wycofana.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

Dobrze. Poprawka pięćdziesiąta trzecia.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Załącznik nr 8 był już chyba poddany pod głosowanie łącznie z...)

(Głos z sali: Nie.)

Proszę, Panie Mecenasie.

Przepraszam, pomyłka może wynikać z tego, że poprawka pięćdziesiąta trzecia... Państwo mają nieaktualne zestawienie. Tu musiałem uzupełnić o poprawkę, w której pan senator Jurgiel proponuje, aby w załączniku nr 4 do ustawy w wykazie usług zwolnionych od podatku wskazać usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wobec tego mamy inny tekst, Panie Mecenasie, ponieważ my tego nie mamy.

(Główny Specjalista do spraw Legislacji w Biurze Legislacyjnym w Kancelarii Senatu Adam Niemczewski: Takie egzemplarze zostały rozdane.)

Poprawka pięćdziesiąta trzecia brzmi następująco: "w załączniku nr 4 dodaje się poz. 16 w brzmieniu..."

Pani senator ma lepszy tekst niż ja. Dobrze.

(Senator Genowefa Ferenc: Służę, Panie Przewodniczący.)

Rozumiem, że pani minister jest przeciw.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Elżbieta Mucha: Według kolejności - bo ja nie miałam tego zestawienia, miałam inne - to będzie poprawka pięćdziesiąta trzecia, tak?)

Rząd jest przeciw poprawce pięćdziesiątej trzeciej.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki...

(Senator Andrzej Wielowieyski: Panie Przewodniczący, właściwie nie usłyszałem uzasadnienia, dlaczego jednostki centralne komputerów, drukarki, skanery...)

(Głos z sali: To nie to.)

Pan ma inny tekst, Panie Marszałku. Pan ma tekst z błędem tak samo jak ja.

(Senator Andrzej Wielowieyski: To jest załącznik nr 8.)

(Głos z sali: Nie, dalej.)

(Wypowiedź poza mikrofonem)

(Senator Andrzej Wielowieyski: Tak jest, zrozumiałem.)

(Głos z sali: Poprawka trzydziesta trzecia.)

Bardzo proszę.

Dobrze, to lepiej brzmi niż poprzednio.

Kto jest za przyjęciem poprawki trzydziestej trzeciej? (6)

Mam prośbę. Spodziewam się, że jutro zostanie zgłoszonych przez państwa senatorów bardzo dużo wniosków. Proponowałbym, żeby przygotować dzisiaj dokument: sprawozdanie komisji i na tym zakończyć dzisiaj głosowanie nad poprawkami. Jutro i tak musimy odbyć poważne posiedzenie, jak sądzę, długie, merytoryczne, na którym złożone zostaną wnioski.

(Głos z sali: Tak.)

W takim razie głosujemy nad przedłożeniem wraz z poprawkami przyjętymi przez komisję.

(Senator Zdzisława Janowska: Czy mogę?)

Chciałabym wykorzystać naszą obecność i obecność pani minister w związku z tym, że jutro zgłoszę bardzo istotną poprawkę. Byłoby dobrze, gdybym już dzisiaj usłyszała zdanie pani minister. Otóż myślę, że została, mówiąc brzydko, przegapiona, przegrana sprawa objęcia VAT usług edukacyjnych, które mieszczą się w załączniku nr 4 w poz. 80. To zupełnie niepostrzeżenie przeszło przez Sejm. W pkcie 7 załącznika nr 4 nieoczekiwanie objęto VAT wszystkie usługi w zakresie edukacji z wyłączeniem usług szkolnictwa dla dorosłych i pozostałych form kształcenia.

Zostały objęte VAT wszystkie formy kształcenia doskonalącego, rozszerzającego wiedzę. Dotyczy to kursów, dotyczy to wielu instytucji. Jest to coś niesamowitego. Jak obliczyłam na przykładzie Łodzi, dotyczy to pięciuset instytucji. W skali kraju dotyczy to setek tysięcy instytucji, a chodzi o przygotowanie do studiów, o szkoły językowe, o doskonalenie kierowców. To jest mnóstwo, mnóstwo działań. Dotyczy to architektów, pracowników ochrony, programistów, kursów dla ratowników drogowych, a więc wszelkich form dokształcania ludzi, dzięki którym mogą oni zdobywać umiejętności, zmieniać kwalifikacje, rozwiązywać problemy bezrobocia.

My przygotowujemy taki prezent. Jest to oczywiście niezgodne z dyrektywą unijną, w której wyraźnie jest napisane, że zwolnienia niektórych czynności w interesie publicznym dotyczą: lit. i - kształcenia dzieci i młodzieży, edukacji szkolnej, uniwersyteckiej, kształcenia zawodowego, szkoleń przekwalifikowujących, w tym świadczenia usług i dostaw towarów bezpośrednio z nimi związanych i tak dalej. W lit. j wymienia się kształcenie prywatne prowadzone przez nauczycieli w zakresie edukacji szkolnej lub uniwersyteckiej.

W tymże załączniku wprowadzono jeszcze przepiękny haczyk. W pkcie 7 zastosowano oznaczenie liczbą jeden. W załączniku nr 4 w przypadku oznaczenia liczbą jeden daje się prawo tylko i wyłącznie w odniesieniu do usług szkolnictwa dla dorosłych i pozostałych form kształcenia, które znajdują się pod nadzorem właściwych organów administracji publicznej, których potwierdzeniem jest świadectwo uznawane przez organy państwowe, a więc przez instytucje publiczne. Nikt tego do tej pory nie zauważył.

Jutro to zgłaszam. Sprawdziłam, co się za tym kryje, sprawdziłam również zasięg tego na przykładzie mojego miasta. Sprawdziłam, ilu dotyczy to adresatów, ilu placówek, ile osób tam jest zatrudnionych i jakiego rodzaju działań to dotyczy. W skali Łodzi dotyczy to - jak powiedziałam - kilku tysięcy zatrudnionych osób świadczących usługi na rzecz bardzo szeroko pojmowanych odbiorców, tych, którzy kończą szkoły zawodowe i nie mają kwalifikacji, którzy rozszerzają kwalifikacje, a więc dotyczy to wszystkich kursów zawodowych. Jest to coś bardzo, bardzo poważnego i - jak powiedziałam - jest to niezgodne z dyrektywą unijną. Na pewno tę poprawkę zgłoszę.

Tak, proszę.

Panie Przewodniczący! Pani Minister!

Ponieważ cały czas nurtował mnie i nurtuje problem zakładów odzieżowych dokonujących tak zwanego przerobu uszlachetnionego, mam pytanie. Jeżeli zakład poza przerobem wykonuje jeszcze produkcję na rynek, to czy ten przerób będzie wówczas objęty stawką 0%, czy będzie inaczej?

Poruszę jeszcze jedną kwestię. Polski zakład dostaje zadanie przerobu z Holandii. Nie jest w stanie tego przerobić. Ma zawartą umowę z zakładem na Ukrainie, czyli poza Unią Europejską. Jakie będzie opodatkowanie?

Rozumiem, że to są zadania domowe dla pani minister. Pani minister się zastanowi nad tym, jak się jutro bronić wobec takich zarzutów, a dzisiaj sobie już damy spokój, chyba że państwo chcą po posiedzeniu na ten temat w ramach konsultacji uzyskać odpowiedzi. Te tematy zostaną jutro w postaci wniosków przedstawione przez państwa senatorów. Pani minister już się przygotowuje do odpowiedzi, tym bardziej że wniosków będzie znacznie więcej.