Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 20 maja 2005 r. ustawy o zmianie ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

UZASADNIENIE

W wyniku rozpatrzenia uchwalonej przez Sejm w dniu 20 maja 2005 r. ustawy o zmianie ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw Senat wprowadził do niej 12 poprawek.

Jednym z podstawowych wymogów techniki prawodawczej jest precyzja oraz komunikatywność przepisów ustaw. Nie zostały one spełnione w art. 1 pkt 1 i 5 ustawy, który nadał nowe brzmienie odpowiednio art. 5 i art. 28 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych. W art. 5, składającym się z dwóch ustępów, z których pierwszy podzielony jest na cztery punkty, art. 1 pkt 1 ustawy wprowadził zmianę normatywną jedynie w zakresie ust. 1 pkt 1 poprzez jego uchylenie, przy braku jakichkolwiek innych zmian. Z kolei w art. 28, składającym się z dwóch ustępów, z których pierwszy podzielony jest na trzy punkty, art. 1 pkt 5 ustawy zmienił jedynie brzmienie ust. 1 pkt 1, a w ust. 2 zlikwidował poprawnie postawiony przecinek, dodając go w niewłaściwym miejscu ("Dokumenty określone w ust. 1 pkt 2 i 3, nie są wymagane..."). Zastosowanie takiej techniki legislacyjnej będzie mylnie sugerować adresatowi ustawy, że art. 1 pkt 1 i 5 ustawy wprowadza zmiany normatywne w odniesieniu do wszystkich albo przynajmniej większości jednostek redakcyjnych w przepisach art. 5 i art. 28. Skoro zamiarem ustawodawcy sejmowego było wprowadzenie stosownych nowelizacji jedynie w odniesieniu do art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, to powinien odpowiednio uchylić pkt 1 w art. 5 ust. 1 oraz nadać nowe brzmienie pkt 1 w art. 28 ust. 1. Postulat ten realizują poprawki nr 1 i 9.

Poprawka nr 2 zmierza do tego, aby sposób obliczania terminu ważności zaświadczenia ADR był analogiczny do sposobu obliczania terminu ważności świadectwa doradcy.

Art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy, przewiduje wymóg niekaralności za przestępstwo umyślne w stosunku do doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie towarów niebezpiecznych. Utrata tego wymogu przez doradcę skutkować ma cofnięciem świadectwa doradcy przez wojewódzkiego inspektora transportu drogowego na podstawie art. 24 ust. 6 pkt 1. Art. 24 ust. 7, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy, stanowi, co następuje: "Osoba, której cofnięto świadectwo doradcy, nie może być doradcą przez okres 3 lat od dnia uprawomocnienia się decyzji o cofnięciu świadectwa. Po upływie tego terminu osoba ta, o ile spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, może otrzymać świadectwo doradcy w trybie określonym w ust. 2.". Zdanie pierwsze powołanego artykułu powinno zostać doprecyzowane w ten sposób, iż po wyrazach "Osoba, której cofnięto świadectwo doradcy" należy dodać wyrazy "na podstawie ust. 6 pkt 2", albowiem - jak wynika z art. 24 ust. 7 zd. 2 w zw. z ust. 1 pkt 3 - utrata wymogu niekaralności za przestępstwo umyślne skutkuje bezwzględnym i nieograniczonym czasowo zakazem wykonywania zadań i kompetencji doradcy. Mając to na uwadze Senat uchwalił poprawkę nr 6.

Poprawka nr 7 zmierza do tego, aby w ewidencji doradców, prowadzonej przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, umieszczany był numer PESEL doradcy, a w przypadku osoby nieposiadającej tego numeru - nazwa i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwa organu, który wydał ten dokument. Regulacja taka ma szczególne znaczenie w odniesieniu do tych doradców, którzy nie posiadają obywatelstwa polskiego.

Uchwalając poprawkę nr 8 Senat kierował się przekonaniem, że w art. 26 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 4 ustawy, nie zostały prawidłowo sformułowane wytyczne dotyczące treści rozporządzenia, do którego wydania został zobowiązany minister właściwy do spraw transportu. Użyte w zdaniu wstępnym tego artykułu sformułowanie "mając na uwadze wymagania określone w umowie ADR oraz zakres zadań doradców" nie może zostać uznane za wytyczne z trzech zasadniczych względów.

Po drugie, za niespełniającą wymogów art. 92 ust. 1 Konstytucji RP należy uznać taką konstrukcję przepisów upoważniających do wydania stosownych rozporządzeń, które zamiast formułować wytyczne dotyczące treści danego aktu wykonawczego stanowią o konieczności uwzględnienia postanowień ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Dochowanie wymogu zgodności aktu wykonawczego z przepisami ratyfikowanej umowy międzynarodowej wynika z systemu źródeł prawa określonych w Konstytucji RP, nie zaś z konkretnego unormowania ustawowego.

W art. 38a ust. 4 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 7 ustawy, sformułowanie "przeprowadza właściwa władza określona w art. 6" powinno zostać zastąpione sformułowaniem "przeprowadzają, w zakresie swojej właściwości, organy i jednostki określone w art. 6" (poprawka nr 10). Analogiczna zmiana powinna zostać wprowadzona w art. 58 ust. 4 ustawy o przewozie koleją towarów niebezpiecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 3 ustawy (poprawka nr 11). Poprawki te uczynią powołane przepisy bardziej precyzyjnymi zarówno z punktu widzenia języka prawnego, jak również terminologii prawa administracyjnego.

Zgodnie z art. 5 ustawy przepis art. 24 ust. 8 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy, który dotyczy prowadzenia przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego ewidencji doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie towarów niebezpiecznych, ma wejść w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. Zważywszy na fakt, iż dane dotyczące doradców, o których mowa w art. 24 ust. 8, mają być przekazywane Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego przez wojewódzkich inspektorów transportu drogowego, a także mając na względzie konieczność funkcjonowania tej ewidencji od dnia 1 stycznia 2006 r., Senat zaproponował dodanie do ustawy przepisu dostosowującego, zobowiązującego wojewódzkich inspektorów transportu drogowego do przekazania, w zakresie swojej właściwości, Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego do dnia 31 grudnia 2005 r. danych dotyczących doradców w zakresie wynikającym z art. 24 ust. 8 (poprawka nr 12). Zgodnie bowiem z aktualnym brzmieniem art. 24 ust. 8 ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych to wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego są organami właściwymi do prowadzenia ewidencji doradców w zakresie dotyczącym imienia i nazwiska doradcy, jego adresu zamieszkania oraz daty wydania i numeru świadectwa doradcy.