U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 19 marca 2004 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o zgromadzeniach oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym
Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 5 marca 2004 r. ustawy o zmianie ustawy - Prawo o zgromadzeniach oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
1) |
w art. 1 w pkt 2, w art. 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Po uzyskaniu zezwolenia na przeprowadzenie imprezy na drodze publicznej, wydanego na podstawie ustawy, o której mowa w ust. 3, organizator zgromadzenia publicznego ma obowiązek dołączenia go do zawiadomienia, najpóźniej na 3 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia zgromadzenia.";
|
2) |
w art. 1 w pkt 3, pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) organizator zgromadzenia publicznego będącego imprezą na drodze publicznej nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 4."; |
3) |
w art. 1 w pkt 6, w ust. 1: a) w pkt 4 skreśla się wyrazy ", a przewodniczący, uprzedzony o konieczności rozwiązania zgromadzenia, wzbrania się to uczynić.", b) dodaje się zdanie końcowe w brzmieniu: "- a przewodniczący, uprzedzony o konieczności rozwiązania zgromadzenia, wzbrania się to uczynić."; |
4) |
w art. 2, w art. 65e w ust. 2 po wyrazach "na odbycie imprezy" dodaje się wyrazy "będącej zgromadzeniem". |
WICEMARSZAŁEK SENATU
Kazimierz KUTZ
Uzasadnienie
W dniu 19 marca 2004 r. Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o zgromadzeniach oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym.
Senat zadecydował o wprowadzeniu do ustawy 4 poprawek.
Przyjmując poprawki oznaczone nr 1 i 2 Senat miał na celu wprowadzenie do ustawy osobnego przepisu materialnego ustanawiającego obowiązek organizatora polegający na dołączeniu do zawiadomienia o zgromadzeniu, zezwolenia na jego przeprowadzenie na drodze publicznej. Konsekwencją tej zmiany była potrzeba odpowiedniej modyfikacji przepisu ustalającego sankcję za niedołączenie tego zezwolenia.
Poprawką zawartą w pkt 3 Senat pozostawia dotychczasowy zapis, że przedstawiciel organu gminy może samodzielnie rozwiązać zgromadzenie wówczas, gdy przewodniczący zgromadzenia powiadomiony o takiej potrzebie wzbrania się to uczynić. Wymóg ten dotyczył będzie zatem nie tylko przypadku wskazanego w pkt 4 ale wszystkich czterech sytuacji wskazanych w art. 12 w ust. 1.
Poprawka nr 4 ma na celu doprecyzowanie przepisu.