Na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2003 r. Senat rozpatrzył ustawę o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw i zaproponował wprowadzenie do jej tekstu 26 poprawek.

Poprawka nr 2 zmierza do usunięcia wątpliwości, które mogą powstać w związku z nowym brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, a dotyczących wytycznych upoważnienia ustawowego. Stwierdzenie, że "droga jest niezbędna do komunikacji i nie została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich, powiatowych lub gminnych" może być bowiem potraktowane jako warunek podjęcia przez ministra działań legislacyjnych, a nie jako wytyczna co do treści aktu.

Poprawka nr 3 zmierza do tego, aby w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu określane były również treść i sposób prowadzenia rejestrów numerów nadanych drogom oraz rejestru jednolitych numerów inwentarzowych nadanych obiektom mostowym i tunelom. Uregulowanie tej problematyki w rozporządzeniu zapewni jednolity charakter i treść rejestrów numerów nadanych drogom prowadzonych przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad oraz przez poszczególne zarządy województw. Rozwiązanie takie pozwoli uniknąć sytuacji, gdy treść i sposób prowadzenia tych rejestrów będą różne w zależności od podmiotu prowadzącego. Pewność co do treści i sposobu prowadzenia istotna jest również w przypadku rejestru JNI nadanych obiektom mostowym i tunelom.

W związku z brzmieniem przepisów art. 13d ust. 8 i art. 13e ust. 8 rodziło się pytanie o charakter prawny aktów podejmowanych przez wskazane organy na podstawie tych przepisów. Nie budziło wątpliwości, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego dokonywać będzie tego w formie uchwały, problem pojawiał się jeżeli chodzi o ministra właściwego do spraw transportu. Zdaniem Senatu konieczne było doprecyzowanie, że wprowadzenie opłat abonamentowych lub zryczałtowanych, określenie sposobu ogłaszania wysokości opłaty, czy też określenie sposobu pobierania opłaty nastąpi w drodze rozporządzenia. W związku z tym sformułowano na nowo upoważnienie dla ministra właściwego do spraw transportu do określenia spraw wskazanych w art. 13d ust. 8 i art. 13e ust. 8. Dokonano tego z uwzględnieniem przepisów Konstytucji i zasad techniki prawodawczej dotyczących przepisów upoważniających (poprawki nr 5 i 6).

Uchwalony przez Sejm przepis art. 13g ust. 8 stanowi, że w przypadku uwzględnienia odwołania kara pieniężna podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji o zwrocie tej kary. Zdaniem Senatu podstawą zwrotu kary powinien być sam fakt uwzględnienia odwołania, a nie kolejna (indywidualna i konstytutywna) decyzja organu odwoławczego (organ odwoławczy mógłby co najwyżej wydać postanowienie o zwrocie kary). Ponadto uzależnianie zwrotu kary od faktu wydania decyzji o jej zwrocie jest niewskazane ze społecznego punktu widzenia (poprawka nr 8).

Poprawka nr 9 ma na celu uwzględnienie w przedmiotowej ustawie zmian wprowadzanych ustawą z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw, a dotyczących art. 18 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Poprawka nr 11 zmierza do doprecyzowania, kto będzie ponosił, w związku z budową, przebudową lub remontem drogi, koszt przełożenia urządzenia lub obiektu budowlanego niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogą lub potrzebami ruchu drogowego w sytuacji, gdy okres umieszczenia urządzenia lub obiektu w pasie drogowym jest równy 4 lata.

Wprowadzając poprawki nr 18 i 26 Senat uznał, że wcześniejsze wejście w życie przepisu art. 6 pozwoli na należyte, od strony organizacyjnej, przygotowanie się Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad do wprowadzenia opłaty dodatkowej, o której mowa w tym przepisie, w szczególności Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad będzie mogła wcześniej przygotować druk i dystrybucję kart opłat dodatkowych. Przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy zobowiązani będą do ponoszenia opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 10,0 t do 11,5 t po głównych drogach tranzytowych od dnia 1 maja 2004 r., a więc termin ten nie ulegnie zmianie.

Poprawka nr 20 umożliwi funkcjonariuszowi Policji wymierzanie kary pieniężnej za przejazd pojazdu o nacisku osi pojedynczej ponad 10,0 t do 11,5 t po głównych drogach tranzytowych bez uiszczenia opłaty dodatkowej, o której mowa w art. 6 ustawy nowelizującej. Rozwiązanie to uzasadnione jest tym, że funkcjonariusz Policji upoważniony jest do stwierdzania, że pojazd przekracza dopuszczalną masę całkowitą, naciski osi lub wymiary.

W związku z tym, że przepis art. 11 przewiduje konstrukcję prawną, zgodnie z którą do czasu wejścia w życie postanowień rozporządzenia, o którym mowa w art. 40 ust. 7, w zakresie wydawania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, ustalania opłat i kar z tego tytułu oraz przeznaczania środków pochodzących z tych opłat i kar stosować będzie się przepisy dotychczasowe, a także mając na uwadze fakt, że dojść może do sytuacji, kiedy przepisy, które weszły w życie nie będą stosowane, natomiast stosować będzie się regulacje, które już utraciły moc (taka sytuacja będzie mieć miejsce w przypadku, gdy przepisy rozporządzenia, o którym mowa w art. 40 ust. 7 wejdą w życie później, aniżeli znowelizowane przepisy art. 40 i art. 40a.), Senat uznał, że interes publiczny wymaga, aby taka okoliczność trwała możliwie krótko. W związku z tym ograniczono w czasie, do maksymalnie 6 miesięcy, możliwość obowiązywania przepisów dotychczasowych (poprawka nr 24).

Wejście w życie z dniem ogłoszenia ustawy przepisów statuujących zasady ponoszenia opłat za korzystanie z dróg publicznych pozwoli organom stanowiącym jednostek samorządu terytorialnego na podjęcie przed dniem 30 listopada 2003 r., tj. terminem utraty mocy dotychczasowych przepisów dotyczących opłat, uchwał wprowadzających te opłaty. Organy samorządu terytorialnego będą miały również czas na wcześniejsze przyjęcie regulaminów płatnego parkowania (poprawka nr 25).