UCHWAŁA
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 19 grudnia 2002 r.
w sprawie zwiększania sprawności administracji publicznej
Senat Rzeczypospolitej Polskiej
- biorąc pod uwagę konieczność działania całej administracji publicznej w interesie państwa,
- pamiętając o konieczności takiego ukształtowania administracji publicznej, aby była kompetentna, przyjazna obywatelom i oszczędna,
- uwzględniając fakt, że jednym z warunków sprawności państwa jest właściwy podział zadań pomiędzy samorząd terytorialny i terenową administrację rządową, wykluczający spory kompetencyjne,
zwraca się do Rady Ministrów o dokonanie oceny obecnego stanu administracji publicznej i jej zaprezentowanie Sejmowi oraz Senatowi.
- Zdaniem Izby następujące sfery zagadnień zasługują na szczególnie dokładne zbadanie:
- wzajemne relacje pomiędzy terenową administrację rządową i samorządową,
- podział kompetencji i zadań pomiędzy gminy, powiaty i samorządowe województwa,
- organizacyjne podporządkowanie struktur, wykonujących zadania publiczne (osób prawnych i innych jednostek) gminom, powiatom i województwom oraz organom administracji rządowej,
- tworzenie i funkcjonowanie służby cywilnej.
- W ocenie Senatu postulowana analiza pozwoli określić zmiany, jakie powinny być wprowadzone w obecnej strukturze administracji publicznej, aby osiągnąć zasadnicze cele wprowadzanych reform, w szczególności pełniejszą realizację zasady pomocniczości, koncentrację podstawowych funkcji na poziomie gminy, wzrost użyteczności administracji publicznej dla obywateli i dla gospodarki państwa, prosty i logiczny podział kompetencji.
- W ocenie Izby aktualne pozostają wnioski sformułowane w uchwale Senatu
z 11 stycznia 2001 r. w sprawie oceny nowego zasadniczego podziału terytorialnego państwa, o konieczności wspierania inicjatyw zmierzających do:
- racjonalizacji podziału terytorialnego kraju na powiaty,
- wyrównania poziomów zamożności i rozwoju poszczególnych obszarów kraju,
- efektywniejszego wykorzystywania środków publicznych,
- rozwiązań ustawowych uwzględniających szczególny charakter obszarów metropolitalnych oraz miast, które utraciły status miasta wojewódzkiego.
- Pilnych działań wymagają również:
- uchwalenie ustaw tworzących przejrzysty i stabilny system finansowania zadań publicznych, wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego,
- stworzenie prawnych i finansowych warunków pozwalających jednostkom samorządu terytorialnego na prowadzenie własnej polityki regionalnej,
- powołanie odpowiednika służby cywilnej w administracji samorządowej.
- Senat Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się do wszystkich zainteresowanych, a zwłaszcza władz publicznych o współdziałanie w celu:
- doprowadzenia do powszechnego identyfikowania się obywateli ze swoim państwem,
- kreowania etosu służby publicznej.
- Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym "Monitor Polski".
MARSZAŁEK SENATU
Longin PASTUSIAK
UZASADNIENIE
Zarówno własne obserwacje członków Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, jak i otrzymywane sygnały z różnych gremiów samorządowych i organów administracji samorządowej i rządowej w terenie, oraz wnioski z odbytej w maju br. konferencji nt. "Sprawne państwo w świetle relacji samorząd terytorialny a administracja rządowa w terenie", skłoniły Komisję do zaproponowania odbycia w Senacie debaty na ten temat i przyjęcia stosownej uchw
ały.
Idea restytucji samorządu terytorialnego zrodziła się w Senacie RP i przyjęte w 1990 r. ustawy ustrojowe, powołujące do życia samorządy gmin i miast, zasługują na wysokie uznanie, co całkowicie potwierdziła praktyka.
Odmienną ocenę należy odnieść do rozwiązań prawnych z roku 1998, w wyniku których powołano do życia dwa kolejne ogniwa samorządu terytorialnego: powiat i województwo, dokonując jednocześnie rozdziału funkcji na szczeblu wojewódzkim, na rządowe i samorządowe. Te właśnie regulacje ustawowe w
ymagają wnikliwej oceny i dokonania odpowiednich zmian, co zawarte zostało w projekcie uchwały.
Uchwała ta stanowi również swoisty apel skierowany do wszystkich władz publicznych o kreowanie w społeczeństwie, a zwłaszcza wśród młodzieży, właściwego stosunku do Państwa i służby publicznej na jego rzecz.